I woke early in the morning. Every 5 am binubuksan ni Manang ang gate kaya naman bago pa mag-five am ay nasa kotse na ako naghihintay nang pagbukas ni Manang sa gate. Sinabihan ko naman siya na buksan niya agad iyon dahil aalis ako. Hindi na ako nag-abalang magpaalam sa pamilya ni Cosmer kahit pakiramdam ko ay kawalang respeto iyon. Wala akong lakas ng loob para maging mabait ngayon. I'm in pain and all I want is to know the truth.
Nang buksan ni Manang ang gate ay walang pakundangan kong minani-obra ang sasakyan palabas ng mansiyon. Si Jana ang una kong pupuntahan. I just feel like I want to speak with her first since. A part of me say that I can trust and she might already know the truth but I feel like Cyrene is the only friend that I have pero siya na mismo ang nagsabi. I shouldn't trust her too. Who I will trust then? No one...
Naging mahaba ang byahe dahil sa traffic. I arrived at Jana's house and it was already sun raise. Nang makita kong bukas ang gate ay hindi na ako nag-door bell at pumasok na lamang. Kumatok ako sa pinto na may nanginginig na kamay. Sobrang lamig, iyon ang nararamdaman ko kahit hindi naman dapat dahil tirik na ang araw at mainit ang klima sa Metro Manila.
Kasabay paglunok ko ng marahan ay ang pagbukas ni Jona ng pinto. At siya pa talaga ang nagbukas. Pinaglalaruan ba ako ng mundo? May galit ba sa akin ang mundo?
Kita ko ang gulat sa mga mata ni Jona ng makita ako. Ngunit napalitan din agad iyon ng ngisi na nang-aasar. Matapang talaga siya, malayong-malayo sa mensaheng iniwan niya noong umalis siya.
"What a good day..." she mocked.
"Where's Jana?"
"She's in her room." She said as she open the door wide for me. "Come in, I will just call her for you, Queen."
Pumasok ako kahit labag sa loob ko. I need Jana, she told me she will tell me everything she knows. Atleast I hope that she will. Iniwan ako ni Jona sa kusina. I can see something evil in her eyes. Muka naman talaga siyang kampon ni Satanas. Of all people, si Jona pa talaga. Someone that I know, someone that is close to me, to us, someone who we treat like an older sister. She's a traitor.
Ilang minuto na akong naghihintay pero wala pa rin si Jana at Jona. Mukang wala silang balak bumaba. Naiinip na ako kaya binalak kong umakyat sa taas pero sakto naman na pababa na sila, Jona with Jana na mukang kagigising lang.
Tumaas ang kilay ko sa nakita ko. Ilang minuto nang wala si Jona para gisingin si Jana tapos ang itsura ni Jana ay magulo pa ang buhok halatang kagigising lang. Masyado namang matagal ang halos 30 minutes para gisingin si Jana. Gayong si Jana ang tipo nang tao na mabilis magising.
Agad na nagtanong si Jana kung anong ginagawa ko rito. Gone the Jana that I meet in the hospital, gone the Jana that is my friend, gone the Jana that is jolly and has a friendly aura. All I can see is the cold Jana, the emotionless and opposite of her personality. What happened to her?
"I want to speak with you and since Jona is here, join us," I speak coldly.
Walang alinlangan na pumayag si Jona sa paanyaya ko. Siya ang unang naglakad papasok muli sa kusina. Tahimik na sumunod kami ni Jana sa kapatid niya. Sa totoo lang ay hindi ko na alam ang gagawin ko. I don't even know how can be strong while talking to them.
Kaniya-kaniya kaming upo, si Jona at Jana ay magkatabi sa harapan ko. There is a counter table na nakaharang sa pagitan namin. Good thing dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na sugurin si Jona na kanina pa nakangisi as if she is already expecting this and she's prepared.
Ilang minutong namayani ang katahimikan sa paligid bago ako nagsalita dahil mukang walang balak magsalita ang magkapatid. "I already know the truth. Gusto ko lang marinig kung ano ang alam mo, Jana. At kung ano side mo, Jona," panimula ko.
Jona laugh of what I've said. Napabuga ako ng hangin sa sobrang pagtitimpi. Parang ang layo niya sa Jona na kilala ko, maging sa sulat na huli niyang iniwan, she was apologitic but right now she act like a real bitch. Who wouldn't she will act like this after what she did, Jona really gone crazy.
"So pathetic, Heaven. If I were you, I have just gone mad and disappeared. Why don't you just leave, Cosmer, like what you did before," Jona said peevishly.
"Why do you keep acting this way? Hindi ka ba nahihiya na nagmuka kang malandi at desperada ka sa ginawa mo?" walang pakundangan na turan ko at tinaasan siya ng kaliwang kilay ko. Napupuno na ako sa ginagawa niya.
Kitang-kita ko ang pag-iiba ng timpla nang muka ni Jona. Mula sa pagiging mataray ay napalitan iyon ng sakit, takot at parang natauhan sa sinabi ko. I can see all the negative feelings she felt because of what I said. She push me talk void and bold. Now, take it and feel it all.
Tahimik lang si Jana sa tabi ng kapatid niya. Ni hindi niya man lang ako sinita o pinagtangol ang kapatid niya. Siguro naman, alam niya at nararamdaman niya kung saan ang pinaghuhugutan ko. What I said is all true. No lies and no filter.
"I-ikaw? Hindi ka ba nahihiya sa pagiging martyer mo?"
"This is not being martyer, Jona. This is doing the right thing and decide after it. May utak kasi ako, at ginagamit ko iyon. Ikaw?" taas kilay na turan ko habang tinitignan siya na puno ng pang-iinsulto. "Ginagamit mo ba?"
"Cosmer, like what we did. For sure sinabi na ni Cosmer sa'yo iyon?" Jona said with full of anger and insult.
"Cosmer was drug. How can you say that he enjoyed what you did when all he thinks that it was me?"
Ang kaninang matapang at galit na reaksyon niya ay napalitan. Para siyang nabuhusan ng malamig na tubig. Sino ngayon ang dapat na mahiya?
Kusang lumabas lamang sa bibig ko ang mga salitang iyon ngunit parang natumbak naman ang lahat. I'm sure that Cosmer is telling the truth. What happened is only kissing. Cosmer was too drunk and was drug to even move.
In the video, Jana is on top of Cosmer, doing the move. I'm not siding Cosmer, but let's be real, the relationship wouldn't last if no one will give chance. Mom and Dad wouldn't last for 30 years of marriage if Dad just broke their marriage and did not forgive Mom and move forward with her.
The atmosphere become heavy as the second passed by. I felt suffocated by the presence of Jona, she's like a toxic women who seek for love and attention. I am doing my best to compose myself at hindi siya patulan pero mukang sinusubukan niya talaga ako. Siya pa itong matapang pagkatapos gumawa ng mali.
"I'm not here to pick a fight, I am here to hear your side but looks like you're putting yourself down like a real bitch." I raise my left brows unto her and smirk at what I said. "Best wishes sa pagiging tanga," I added.
Kita ko ang muling pag usbong ng galit sa mga mata niya. While Jana remained silent. Walang naging sagot si Jona sa sinabi ko. Sapat na siguro ang usapan na 'to dahil baka kung saan pa kami umabot. Ayokong ibaba pa ang sarili ko dahil sa isang pagkakamali na hindi ko ginawa.
Maingat na bumaba ako sa upuan habang nakikipagtitigan kay Jona. Nagngingitngit ang mga ngipin niya sa inis. Akala niya siguro ay basta-basta na lamang niya akong matatalo sa isang laban na siya lang naman ang may gusto. A real queen does not need to prove herself with in a fight.
"I have to go. Siguradong hinihintay na ako ng asawa ko," mapang-asar na sabi ko.
"Sure, take care. Sisiguradohin ko naman na hindi ka na makikita ng asawa mo," she said with confident and warning.
Natigilan naman ako sa sinabi niya. Tinignan ko si Jona gamit ang matatalim kong tingin. Hindi maganda ang ibig ipakahulugan ng mga sinabi niya. She's like ready to do anything for the sake of her obsession.
"Anong sabi mo?"
Hindi ko alam pero biglang kumabog sa kaba ang dibdib ko. Ngunit hindi ko ipinahalata iyon. Para bang may mangyayaring masama. The girl instinct is different, alam naman natin na malakas ang instinct ng babae. Bago ako tuluyang tumalikod ay kita ko ang pagngisi ni Jona. She's like an evil planning a scream.
Pilit na kinalma ko ang sarili habang palabas ng bahay kahit ang hirap. Para bang habang palayo ako ng palayo kay Jona ay mas lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko at mas lalong lumalaki ang takot na nararamdaman ko. Naikuyom ko ang kamao ko habang palabas ng gate.
Nasa tapat na ako ng sasakyan ko nang lumingon ako pabalik sa pinanggalingan ko. Jona was there, standing infront of their door. Waving her hand slowly, with a victorious smile in her face. I can see a sparkling success and hapiness in her eyes that cannot be undeniable. Ano ba ang dahilan ng kasiyahan mo, Jona? Parang kanina lang pikon na pikon ka.
Lumunok na lamang ako para alisin ang kaba na nararamdaman. Pumasok ako ng sasakyan at sandaling nagpahinga. Para bang inubos ang lakas ko nang paguusap naming tatlo nila Jana at Jona. Akala ko ay kakampi sa akin si Jana, akala ko ay papanig siya sa tama. She's siding the wrong one. Sa bagay Ate niya iyon. Dapat maintindihan ko na, dapat intindihin ko rin ang sitwasyon niya na naiipit lang din siya sa sitwasyon.
Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago ko pinaandar ang sasakyan. Wala ako sa sarili habang nagmamaneho. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Jona. Nakalabas na ako ng village nila Jana at nasa highway na ako nang biglang may tumawid na aso. Bigla akong napa-preno sa gulat. Double-double ang kaba ko, nadagdagan pa ng gulat nang tumunog cellphone ko.
Dali-dali kong pinatay ang tawag kahit hindi ko pa nakikita kung sino ang caller. Naitapon ko tuloy ang cellphone ko sa inis sabay sabunot sa buhok ko. Halu-halong emosyon na hindi ko na alam kung paano kontrolen. Akala ko okay lang ako, akala ko okay lang ang lahat, iyong ginawang pag-arrange marraige nila Mom and Dad sa akin, iyong pagtatago nilang lahat sa akin ng totoo, at iyong unti-unti kong nararamdaman na tinatraydor ako ng mga tao sa paligid ko. Akala ko okay na ako doon.
Akala ko iyong panloloko lang sa akin ni Cosmer ang dapat kong ayosin at alalahanin pero ito ako ngayon parang sasabog na bomba. Ngayon ko lang na-realize na wala akong kakampi. Na pinagkaisahan pala ako.
Sunod-sunod na busina ng mga sasakyan ang gumising sa akin sa realidad. Nakaharang pala ako sa daan. Labag sa loob at parang wala sa sarili na pinaandar ko ang sasakyan ko ng walang patutunguhan.
Lumipas ang ilang minuto at nasa isang tahimik at malawak na daan ako napadpad na kakaunti lang din ang dumadaan. Puro puno lang ang nakikita ko, kakaunti lang mga bahay at puro hiwalay-hiwalay pa. Malapit sa bangin ang iilan sa mga bagay.
Tama, may bangin nga, natuon ang atensyon ko sa bangin na nadadaanan ko habang nagmamaneho. Hindi ko inaasahan ang pagbangga ng isang sasakyan sa likuran ng sasakyan ko. Halatang sinadya iyon. Dahil sa gulat ay hindi ako agad na nakakilos, gumiwang-giwang ang sasakyan ko ngunit na-I-ayos ko naman nang matauhan. Sino ang driver ng sasakyang iyon?
Tumingin ako sa rear side mirror ng sasakyan ko at nakita ko ang puting kotse na nakabuntot sa akin. Kumabog ang dibdib ko sa kaba kaya binilisan ko ang pagpapatakbo ngunit agad din niya akong nahabol. Ano ba ang nangyayari? Bakit parang hindi maganda ang pakiramdam ko rito?
Muling binunggo ng puting kotse ang likuran ng sasakyan ko. Dahil doon ay sandaling nawala ang atensyon ko sa harap kaya nang tumingin ako sa harapan ng daan ay nanlaki ang mga mata ko sa takot at gulat nang may sasakyang pasalubong sa akin dahilan para agad na umiwas ako.
Mabilis ang mga nangyari, wala na akong makita ngunit may naaaninag akong kulay pula. Wala na rin akong maramdaman tanging tunog ng rumaragasang sasakyan at nababaling puno ang naririnig ko. Natatakot ako, gustohin ko mang kumilos ay hindi ko maigalaw ang katawan ko. Paulit-ulit na binigkas ko ang pangalan ni Cosmer at sana sa pagkakataong ito, matulungan niya ulit ako.
Bago tuluyang manghina ang katawan ko ay narinig ko ang boses ng isang babae. Siya kaya? Plinano niya kaya ito?