PART XII - PANGALAWANG PAGKAKATAON
By: Edcel Odquier Dela Cruz
Namulat ako ng hindi ko alam kung saang lugar ako napadpad. Mabigat sa pakidamdam na halos buong katawan ko ay hindi ko maigalaw..
Hindi ko matandaan ang mga pangyayari bago paman ako nasa silid na ito.
bigla kong naalala si dustin.. Tama.. pilit kung ibinalik ang oras. kailangan kong iligtas sya.
naalala kong nasa bahay pala ako. ang lumang bahay ng nag-ampon sa akin.
Bumalik ang mga nakalipas, mga alaala na di ko na matandaan. maya maya may isang boses ang nagtanong sa akin..
"Iha, okay ka na ba?"
"po? ahhmm.. okay lang po ako."
Gusto ko mang usisain kung sino at nasaan ako pero alam ko na din ang kasagutan.
Si Tatay Rene, sya ang umampon sa akin. Si Nanay paola naman ang asawa nya. Medyo may katadaan na sila pareho pero parang mas simigla sila kumpara sa ngaun. May mga anak ngunit wala na sa poder nila at may kanya kanya nang pamilya.
"Iha, nakita kita sa labas ng aming bakod kaya minabuti kong ipasok ka sa bahay. sino ka nga ba at saan ka nanggaling iha?" tanong nya.
"ahhh. ahhmm. hindi ko na ho matandaan.. di ko alam." pagsisinungaling ko.
"Rene, abay.. dapat natin siya dalhin sa hospital baka nabagok ang ulo ng batang iyan.. Iha di mo ba talaga maalala ang nangyari sa iyo?" tanong ni nanay paola.
"Di ko na ho maalala. isa lang po ang alam ko si jane ako. tama si jane.."
"iha, dito ka muna. magpahinga ka at baka mamaya maalaala mo na ang nangyari sayo. baka hinahanap ka na sa inyo." pag-aalala ni tatay rene.
(Lumabas ng kwarto ang dalawang magasawa at nagusap)
"rene, dapat siguro dalhin natin sya sa ospital, doon baka malaman nila kung ano ang nangyari sa batang iyon."
"wag muna ngayon. nakikita ko namang okay ang bata.. irereport ko muna sa mga pulis baka hinahanap na sya ng kaniyang mga pamilya sa mga oras na ito."
"oh sige, mabuti pa nga. ngunit sa ngayon ay dito muna sya hanggang sa may maghanap sa kanya."
Makalipas ang ilang araw ay namalagi muna ako sa bahay nina tatay rene at nanay paola. sinabi ko din sa kanila na wala na akong magulang kaya minabuti nilang ampunin nalang ako. naging parang anak na nila ako..
Makalipas ang ilang buwan..
Magpapasukan na at ready na lahat ng mga gamit na kinakailangan ko. di ko parin nalilimutan ang mga dahilan kung bakit ako nandito..
kailangan kung iligtas si dustin sa pangalawang pagkakataon.. excited na akong makita sya sa araw ding ito..
Itutuloy..