Zaitel's POV
Padabog at may pagka-inis kong ipini-prepara ang sangkap sa paggawa ng cookies. From now on, I will prepare our breakfast, that's what Acerdel and Vien said yesterday.
It was really Darren's fault. Darren tell the Montefalco siblings that he really kissed me on the lips yesterday.
I annoyingly put the flour in the bowl when someone spoke behind me which surprised me a lot.
Bwesit! Looks like this one will even kill me.
"Good morning, Chepipay." It was a happy greetings from Vien as he smiled and as he walked towards me which annoyed me more. The madman still seemed pleased to see me making breakfast for the three of them. Dito pa talaga sila titira ng ilang araw knowing naman na palagi naman silang nagbabangayan.
Mga punyeta talaga.
"Ohh.......... why does your face looks like you're not happy?" Sabi niya habang sinusuri ang mukha ko.
"It's your fault and Acerdel. I said Darren didn't kiss me yesterday, he just stretched so he can came closer to me to whispered something..........." He cut me off. Kitang nagpapaliwanag pa ang tao.
"Yes, I believe in you but I will not change my mind that every morning you will still prepare our breakfast. No buts, just listen." He said with a smile before tangling my ponytailed hair.
"By the way, I'm here to help you to make our breakfast. What are you going to cook?" Dagdag niya sa kaniyang sinabi na ikinagaan ng dibdib ko. Thanks God.
"Cookies lang sana, ito lang naman Ang alam kong gawin. I don't know anything when it comes to the kitchen, I only know how to make pastries." Bugnot kong sabi.
Bumuntong hininga ito at mahinang napailing.
"Hindi ka pa rin nagbabago."
"Bakit, ikaw ba may pagbabago na?" Mataray kong tanong habang naka cross arm.
He grinned as if he was proud of his answer.
"Of course. Just sit, watch and learn, mi Chepipay." Sabi nito na sinabayan pa ng pagkindat sa huli. Then he started to take what was in the refrigerator. I saw him taking out a bacon, egg, hotdog and so on that will describe breakfast food.
"Chepipay"
"H-mm?"
"Amh.... ang close niyo pala ni Darren sa isa't isa noh................ at hindi ko itatangging nagseselos ako sa closeness niyo." Pagkukwento nito habang hinahanda ang kawali para sa pagluluto niya.
"Para ko ng pamilya iyang si Darren. Simula nong makilala ko 'yan hindi na ako naging loner, nakakangiti na rin ako, tumatawa, may kalaro na at higit sa lahat may nagtatanggol na sa akin laban sa mga bullies ko noon sa school na pinapasukan ko." Pagkukwento ko.
Ang dami na pa lang nagawang kabutihan sa akin ni Darren. Kaya lubos akong nagpapasalamat sa panginoon na nakilala ko ang isang tulad niya.
"Ramdam ko ngang siya ang pipiliin mo sa aming tatlo." Sabi nito at ilang ulit na napabuntong hininga bago nagpatuloy sa pagsasalita. "He was your first love. Pero kahit na ganon pinipilit ko pa ring isinasaksak sa kokote ko na may pag-asa pa rin ako hanggat wala kapang sinasagot sa amin." Sabi nito na bakas ang pagkalungkot sa boses nito pero kahit na ganon ay may ngiti pa rin itong humarap sa akin at iniwan ang ginagawa bago lumapit sa akin.
"You know I like you, no scratch that, I'm already loved you since the first day I saw you." He said as he gently hold my hand. Mataman niya akong tinitigan gamit ang kaniyang mga mata na nagkikislapan sa iba't ibang pinaghalong emosyon kaba, pag-aalinlangan at pagmamahal.
"Mahal kita. Mahal pa rin kita kahit sinabi mo na si Darren ang first love mo. Mahal pa rin kita kahit na sa tuwing nakikita kong nakatingin ka kay kuya ay may paghanga at pagkagusto akong nakikita sa mga magaganda mong mga mata. Hindi kita susukoan kahit na kalabanin ko pa ang sikat na singer at modelo sa ibang bansa o kahit na kalabanin ko man ang sarili kong kapatid. Ganon kita kamahal. Ipaglalaban kita hanggat sa kaya ko pa, at hanggang sa kaya pa nitong puso ko." Madamdamin niyang pagkakasabi habang nakatitig ng diretsyo sa mga mata ko. Medyo pinisil niya ang kamay kong hawak-hawak niya. Sa kabila ng sinabi niya ay tumahimik lang ako kasi lahat naman ng sinabi niya ay totoo. Hindi ko alam na may tao rin palang nakakapansin sa mga emosyong gusto kong itago na lang sana.
Bumuntong hininga ito at maikling ngumiti. He bitterly and hurtfully smiled, that's what I read to his smile that reflected to his eyes too.
Bakit ba kasi nangyayari sa akin ito.
Ang hirap.
Ayokong may mawala o mag-iba ng pakikitungo sa akin. I used to be with them at nang dahil lang sa akin maglalaho ang mga pinagsamahan namin. Ito na nga ba ang sinasabi ko.
Ginawa nila ang lahat ng magpapasaya sa akin tapos ito lang isusukli ko, sakit.
Muli itong bumuntong hininga na nagpabalik sa akin sa kasalukoyan.
"I understand, Chepipay. Naiintindihan ko kung hindi ako ang pipiliin mo." Sabi niya kasabay ng pagbitaw ng kaniyang kamay sa kamay ko. Kita ko kung paano pumula ang sulok ng kaniyang mga mata.
"Vien......"
Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko. Gustohin ko mang magsalita pero hindi ko naman alam kung ano ang saktong ibibigkas ko o sasabihin ko.
"Magsisimula na akong magluto." Anunsyo nito kasabay ng pagtalikod nito sa akin.
Parang gusto kong umiyak. Ayokong unti-unti silang mawawala sa akin. Simula pagkabata ko sila lang may kayang pangitiin ako at pasayahin. Never akong nagkaroon ng kaibigan, kahit na babaeng kaibigan hindi ako nagkaroon........... and then, they came. First, it was Darren and when Darren left me Vien appeared.......... and after a years Acerdel came too. They came to change my life and change my beliefs that no one will like me nor love me for real. Way back to my childhood life all I want is just a friend but God gave me more than that relationship at iyon ang nagdudulot ng hirap at sakit ngayon sa puso ko.
.......
"Nag-improve ka na nga sa cooking skills mo. Marunong ka nang magprito ng hindi nasusunog." Puri ko sa kaniya bago iniumang ang hotdog na hawak ko sa aking bibig. Sandali muna itong natahimik.
Mahina pa siyang napatawa sa sinabi ko.
Ang galing na niya. Kung dati-rati palaging sunog ang mga niluluto niya ngayon I must say he really improves.
Ang awkward nito. Ito ang unang beses na may pag-aalinlangan ko siyang kausapin.
"I told ya." Hambog nitong sabi sabay kindat pero alam kong nagpapanggap lang siya. Ngumiti na lang ako ng ngumiti ito.
"Good morning everyone." Darren appeared in the kitchen with a wide smile on the lips. Nandito na naman ang may sala ng lahat.
"Good morning." As he said.
Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa ulohan ko na ikinaangal ni Vien.
"Why do you always keep kissing her. Be fair. I didn't even kiss Chepipay from the day I started courting her up until now on her forehead, that's what my older brother wanted us to be fair to each other because we're all Chepipay's suitor." Singhal ni Vien kay Darren na tinawanan lang siya sabay kuha nito ng bacon sa platito at iniumang sa kaniyang bibig.
"You're stupid then to listen to your brother", pabirong sabi ni Darren.
"Wala kang karapatang kumain sa niluto ko." Dagdag pa ni Vien sabay agaw sa platitong may bacon.
"You should respect me 'cause from now on I'll be acting as Zaitel's brother." Sabi ni Darren sabay akbay sa akin.
Kunot ang nuong napatitig sa akin si Vien pagkatapos napatingin siya sa braso ni Darren na nakaakbay sa akin.
"What do you mean?"
.......
"Didn't we talk about that it should be Zaitel who will cook breakfast starting today." It was Acerdel-the-palaging-change-mood kapag nandiyan 'yong mga kakilala niya. Ang aga-aga ang sungit.
"She is not a servant in this house for her to follow your orders all the time you want. I think you may have forgotten that this was her house." May halong galit na turan ni Darren kay Acerdel na kalmadong lang siyang pinagmamasdan na magsalita. Kanina pa sila nagsasagotan.
"You're supposed to be mischievous. After all, you were just her suitor slash bodyguard. Kung ayaw mo siyang respetohin bilang babaeng nililigawan mo try to respect her as the owner of this house or as your boss. In fact you were just her bodyguard slash driver, am I right?" Muling dagdag ni Darren. Kita ko kung paano ipinagalaw ni Acerdel ang kaniyang panga. Umiigting iyon sa halong galit at inis na pamamaraan......... or more his been insulted.
"Darren tama na 'yan. Hindi naman ako ang nagluto, si Vien." Bulong kong sabi kay Darren pero ang loko hindi man lang ako pinakinggan at nakipagharap pa mismo kay Acerdel na tahimik lang na nakaupo sa silya nito.
"Sumusobra na siya."
"Why, are you his father? For your information Zaitel was left in my care by his father." Seryosong sabi ni Acerdel na bumalik na ang atensyon sa kinakain nito. He just ignored darren's anger and yelled at him.
Like me, Vien is also quiet, just shifting his gaze to Acerdel and Darren.
"That's what her father wants that's why he left her with you to take care of Zaitel not to enslave her." Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang galit ni Darren ngayon kay Acerdel, basta ang masasabi ko lang legit na galit talaga siya mula sa boses hanggang sa ekspresyon ng mukha nito.
Napatingin sa akin si Acerdel ng hawakan ko ang braso ni Darren ng tangkain nitong lapitan siya sa kabilang pwesto ng lamesa kung nasaan si Acerdel nakaupo.
"Who said I enslaved her in her own household?" Malamig na tanong ni Acerdel habang pinanatiling kalmado ang mukha. Nagtagisan sila ng masasamang titig.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo ngayon? Cooking breakfast for you because of that kiss yester..................."
Napaigtad kami sa gulat ng ihampas ni Acerdel ang kaniyang mga palad sa mesa. Feeling ko parang nagkaroon ng aftershock ang isang lindol. Kahit si Darren naramdaman ko ang pasimpleng pag-igtad nito pero hindi niya lang pinapahalata.
"Don't. Mention. It." May galit at diing pagkakasabi ni Acerdel pagkatapos ay wala itong ingay na lumabas sa silid kainan.
Habang kami naman ay wala pa ring imikan. Inagrabiyado talaga kami ng sakonang iyon. He's not angry at that yet, what if his really angry, he's definitely the most scariest man and I don't want to witness that. Over my dead body.
Nang matapos kaming kumain at ligpitin at hinugasan ang pinagkainan namin ay nagpaalam muna akong aakyat sa taas para maligo kasi hindi pa ako naliligo.
Naglalakad na ako papuntang kwarto ko ng biglang may kon'sino na lang ang humila sa akin papunta sa gilid ng daan at bahagyang isinandaal doon at inilagay ang magkabilang braso sa magkabilang gilid ko.
"Acerdel?"
"Stay away from him." Seryosong sabi nito na ikinapagtaka ko kung sino ang tinutukoy niya.
"Who do you mean?"
"Please stay away to Somerhalder............" And I abruptly cut him off ng marinig ko ang apilyedo ni Darren.
"Ano na naman ba ang pumasok jan sa utak mo at pinapalayo mo ako sa ka........" Napatigil ako sa pagsasalita ng ilapit niya ang kaniyang mukha sa mukha ko. Otomatikong bumilis na naman ang puso ko at halos hindi na ako makahinga sa sobrang lapit niya.
"Pakiusap lumayo ka sa kaniya." He pleaded. Tumayo ang mga balahibo ko sa kiliting nararamdaman sa tuwing tumatama ang kaniyang hininga sa balat ko. Shit! Bakit ba kasi ganito ang epekto niya sa akin. Kinikilabotan tuloy ako sa sarili kong katawan sa pagkukusa nitong pagkilos minsan kapag nasa paligid ko si Acerdel.
Wala akong ideya kung bakit niya ako pinapalayo kay Darren. Sa pagkakaalam ko wala namang ginawang masama sa akin si Darren, kaya bakit niya ako pinapalayo. Nang dahil ba ito sa sagotan nila kanina.
"Are you jealous?" Wala sa sarili kong tanong. Nagbabasakali lang naman ako.
"Yes. That is include why I want you to stay away from him. Pero this time makinig ka sa akin huwag matigas ang ulo. Kapag sinabi kong lumayo ka sa kaniya lumayo ka." Seryoso na may pagmamakaawa niyang sabi habang titig na titig sa mga mata ko.
Pinagsalubong ko ang kilay na sinuri ang buong mukha niya. He was like truth to his words pero hindi ko naman mahulaan kung bakit niyo ito pinapagawa sa akin.
"Tungkol ba ito sa sagotan niyo kanina?" Tanong ko rito na ikinailing niya naman kaya mas lalo akong nagtaka.
"Lumayo ka sa kaniya." Muling sabi nito.
"Sabihin mo muna sa akin kung bakit mo ako pinapalayo kay Darren baka may pag-asa pang sundin kita." Seryoso kong sabi.
Tumango-tango ito hindi bilang pagtugon ng 'oo' kundi na realize niyang hindi ko talaga siya susundin.
"Basta huwag ka na lang lumayo sa akin." Sabi nito at inalis ang tingin sa mga mata ko at dumapo iyon sa mga labi ko. Bahagya akong napakagat labi at ilang ulit na lumunok ng laway ng nanatili pa rin ang titig niya sa mga labi ko.
"Stop biting your lips." Saway nito na ikinatigil ko sa pagkakagat ng labi ko.
Iniangat niya ang isa niyang kamay papunta sa mukha ko na di ko napigilan ang sariling mapapikit ng bahagya niya iyong hinimas. Naglakbay ang kamay nito papunta sa mga labi ko at hinaplos gamit ang kaniyang hintuturo.
"He kiss you." Aniya habang hinahaplos pa rin ang labi ko gamit ang kaniyang hintuturo.
"I want to kill him for kissing you yesterday. Akin ka lang. Itong labi mo, itong mukha mo at kung papayagan mo man ako pati puso mo sana ay aangkinin ko rin."
Tinigil niya na ang paghaplos sa mga labi ko at iniangat ang mga tingin sa mga mata ko.
"Hindi naman niya ako hinalikan kahapon........."
"Shhhh!" He hushed as he lean closer to me.
Ilang sandali lang ay may naramdaman na akong malambot na bagay na nakalapat sa mga labi ko. He is kissing me at nauumpisahan ko na naman iyong magustohan.
......
"Bakit hindi man lang siya nagpaalam sa akin?" Malungkot kong tanong kay Darren ng malaman kong umalis na ito.
"Mukhang nagmamadali din kasi siya. He received a call from his secretary to inform that nagkaroon ng problema ang last proposal niya. Ayaw na raw tanggapin iyon dahil sa pangalawang meeting nila ay ang kaniyang sekretarya na ang kaniyang pinapapunta at hindi iyon nagustohan ng ka-meeting niya kasi gusto mismo nito na siya ang tumapos sa proposal na inumpisahan niya." Imporma niya sa akin.
Sana nga totoo 'yan at hindi sa umpisa na siyang umiiwas sa akin. Malungkot akong naupo sa katapat na sopang kinauupoan ni Darren dito sa Salas.
"I think iyon 'yong last proposal niya nong araw na umuwi siya dito sa Pilipinas dahil nakidnap ka." Dagdag pa ni Darren na ikinasikip ng dibdib ko. Mukhang kasalanan ko pa kung bakit ayaw tanggapin nong maaaring mag-i-invest sana sa kaniyang bagong komapanyang ipapatayo.
Nanatili akong tahimik.
Conscience hit me.
"Anong nangyari sa inyo kanina sa kusina bago ako pumasok?" Puno ng kuryosidad niyang tanong.
"Hah?" Lutang kung tugon. Iniisip ko pa rin kasi si Vien, paano kung i-decline na ng tuloyan ng investor ang proposal niya.
"Bakit lutang ka? Ang lalim ng iinisip mo kung tungkol ito sa naging sagotang namin ni........"
"Hindi, wala 'to. Ano 'yong tanong mo kanina?" Pag-iiba ko sa usapan, di ko rin kasi gaanong nadinig ang tanong niya.
Matiim niyang pinagmasdan ang mukha ko bago nagsalita.
"Inaway mo ba siya. Mukha kasing galing siya sa pag-iyak kanina, medyo mamula-mula kasi 'yong mga mata niya." Sabi niya.
Napansin ko nga 'yon nong humarap siya kanina kay Darren ng agawin niya ang platitong may bacon rito.
"Hindi ko siya inaway."
"So, anong nangyari sa kaniya?" Usisa pa nito.
"Kagigising lang kasi niya kaya siguro ganon 'yong mga mata." Sabi ko na lang baka sakaling lubayan na niya ako sa kakatanong.
Nagkibit na lang ito pero kita pa rin na hindi siya kombinsido sa palagay ko.
Mabilis napabaling ang tingin ko kay Darren ng tumayo ito sa kinauupoan niya.
"Uuwi muna ako sa bahay Zaitel may emergency raw kasing nangyari." Sabi niya.
......
"Nakapag-pananghalian na ba kayo?" Tanong ni Acerdel ng makalapit ito sa tabi ko. Pinili ko na lang na hindi siya pansinin naaalala ko pa rin kasi 'yong halikan namin kanina na wala sa sarili kong tinugon.
Kanina pang nakaalis si Darren kaya mag-isa lang ako kanina dito sa Salas hanggang sa napag-isipan kong manood na lang ng TV habang kumakain ng cookies na ni-bake ko kanina at saka pinaresan ko na rin ng isang basong gatas.
Naramdaman ko ang paglubog ng kabilang bahagi ng sofa.
"Nasaan sila bakit mag-isa ka na lang rito?" Nagtatakang tanong nito.
Nagtataka pa siya e ito naman ang gusto niya.
"Hey! Bakit ang tahimik mo?" Ako pa talaga ang tatanongin niya.
"Honey." Malambing sabi nito at niyakap ako ng patagilid. I stilled. His hug and his fucking endearment again.
"B-bitawan mo nga ako." Nauutal kong sabi at bahagya siyang pinalayo sa akin pero hindi ito nagpatinag at nanatili lang na nakayakap sa akin.
"Nagtatanong ako rito pero hindi mo naman ako pinapansin." Nanlalambing pa rin nitong sabi.
Heto na naman tayo sa pa sweet-sweet niya parang kanina lang galit siya kay Darren pagkatapos naging lion na nilapa 'yong..... ano ko.... 'yong labi ko kanina. Shit, bakit nararamdaman kong nag-iinit 'yong pisngi ko ngayon.
"Nasaan sila?" Muli na naman nitong tanong.
"Umalis na sila." Maikli kong tugon.
Nagulat ako sa pabigla nitong pagkalas ng pagkakayakap sa akin.
"Let's have a date." Excited na pag-aaya nito habang nakangiti ng malapad na sobrang ikinagwapo niya sa paningin ko. "...........'yong tayong dalawa lang sana." Dagdag pa nito.
A/N: Nag-uumpisa na si Acerdel sa kaniyang 'hindi lalaban ng patas'. Next chapter will be exciting. Thank you sa pagbabasa ka-brittle. Love lots.
Sorry kung palaging lame updates busy sa college life e, tambak ang lesson plans and demonstration. Pasensya na po talaga.
Maraming salamat po sa mga patuloy na sumusuporta sa story kong to. Much appreciated. May God Bless you all. Love lots po.☺️