နေဝင်ချိန်နဲ့ ကမ်းခြေ..... ရောင်ခြည်ပက်ဖြန်းထားတဲ့ ကောင်းကင်.... ထိုအလှတရားကို ငေးမောကြည့်နေတဲ့ Jin...
နေလုံးကြီး တစ်နေ့တာ တာဝန်ပြီးဆုံးသည်နှင့် ပင်လယ်ထဲသို့ တိုးဝင်တော့မည့်ပုံသည် ကြက်ဥ အနှစ်ကြီးနှငိ့တောင်တူနေသည်ဟု တွေးထင်မိသည်..
သူ့အတွေးအားသူရယ်မိပြီးခေါင်းလေးခါကာ ထိုအတိုင်းဆက်ထိုင်ကြည့်နေမိသည်
အတိတ်...ငြိမ်းချမ်းမှုမရှိခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေ...လှပခြင်းနည်းတဲ့နေ့တွေကို မေ့ပျောက်နိုင်ဖိူ့ ဒီနေရာ...ဒီရှုခင်းတွေက အနည်းဆုံးတော့ စိတ်သက်သာရာရစေခဲ့သည်
"အဆင်ပြေသွားမှာပါ...မနက်ဖြန်ဆိုတာလည်း ဒီနေ့လိုပဲမို့..ဒီအတိုင်းအဆင်ပြေသွားမှာပါ!!"
ထို့နောက် အတွေးတချို့ဝင်လာချိန်တွင် အပြုံးတို့က ပျောက်ရှရပြန်သညိ..
သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်စ အနီးနားရှိ ကျောက်ခဲလေးများကို ကန်နေမိသည်... ထို့နေုက် အသက်ကိုရှုလိုက်ထုတ်လိုက်ပုံမှန်လုပ်နေရငိး အတွေးတို့ကိုရပ်တန့်ရပြန်သည်
ဒါသည် သူ့၏ တစ်နေ့တာ လုပ်ဆောင်ချက်ထဲကတစ်ခုပေါ့..နောက်တစ်ခုကတော့ အိမ်က သဲအိတ်လေးပေါ်ထိုးရင်း စိတ်ဖြေဖျောက်ခြင်း
Jin သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကြက်ဥအနှစ်နဲ့တူတဲ့နေလုံးကြီးကိုသာထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်.... လေအေးတချို့က တိုက်ခတ်နေတာကြောင့် လက်လေးကိုလညိးပိုက်ထားမိသည်..ထို့နောက် အတွေးတို့တွင် ထပ်ဝင်လာသည်က ဒီအချိန်ဆိုရင် Jungkook ရောဘာလုပ်နေမလဲဆိုတဲ့အတွေးပေါ့...
Jungkook အကြောင်းတချို့ကိုတော့ အဖေ့ကိုမေးရင် ပြောပြလေ့ရှိတယ်...သူမမေးရင်တော့ အဖေကလည်းမပြောပေ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် Jungkook က သူ့ထက် သန်မာတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ အခုဆိုသူလည်းအဆင်ပြေနေလောက်ရောပေါ့... *အကယ်၍များ....* ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေလည်း ထပ်မမေးမိအောင် နေနေမိသည်
နေဝငိသွား၍ ငှက်တို့၏ အိပ်တန်းတက်ချိန်တွင် ဘေးဘီဝဲယာတွင်ရှိနေသည်က စုံတွဲတွေ... စုံတွဲတွေကိုအချိန်တိုငိးတွေ့ရသညိ...တွေ့ရတိုင်းလည်းစိတ်တို့က Jungkook တစ်ယောက်ဆီတွင်သာ...
နှင်းတွေကျနေတဲ့အချိန်...မိုးတွေရွာနေတဲ့အချိနိ..နေရောင်ခြည်သွန်းဖြိုးပြီး လှပနေတဲ့နေ့ရက်တွေ...ဒီလိုအချိန်တွေမှာ Jungkook ရဲ့လက်ကို ကိုင်ဆွဲ ပြီး ပန်းခြံထဲမှာ အတူတူလျောက်ချင်မိတယ်...
ငှက်လေးတွေရဲ့ တေးသံကို အတူတူနားထောင်ချင်မိတယ်...
လေတစ်ချက်တိုက်လိုက်တော့မှ စိတ်ကူးတို့သည်လည်း ထိုလေနှင့်အတူလွင့်ပါသွားပြီး..ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်က Jungkook လက်မဟုတ်ပါပဲ..ကိုယ့်လက်ကိုယ်သာဖြစ်နေခဲ့သည်
နေလုံးကြီးပျောက်ကွယ်သွားပေမယ့် ရောင်ခြည်ကျန်နေသေးသော ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်မိတော့ ချစ်ရသောသူရဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေကို မြင်ယောင်မိပြန်သည်... ဘယ်နေရာရာကြည့်ကြည့် သူ့ပုံရိပ်ဆိုတာမျိုးပဲ...မျက်ရည်စတို့လည်း သတိရစိတ်ကြောင့် ဝေ့ဝဲတက်လာတော့ လက်ဖြင့်အသာဖိသုတ်လိုက်သည်...
သက်ပြင်းတို့အား အကြိမ်ကြိမ်ချရင်း..ရင်းနှီးပြီးသော အိမ်ပြန်လမ်းဆီသို့သာ ခြေဦးတည်လိုက်တော့သည်..
အိမ်ရှေ့သို့နီးလာသည်နှင့် တွေ့ရသည်က မမြင်ဖူးသော ကားတစ်စီး...ထို့ကြောင့် ဘယ်သူများလဲဆိုသောစိတ်ဖြင့် ခေါင်းအသာကုတ်ကာ လာကြည့်မိသည်...သူ့နေရာကို သိတာ အဖေကလွဲ၍ တခြားသူမရှိ..ထို့ကြောင့်သူသည် မည်သူနည်း...
ထိုလူ...Jin စက္ကန့်နဲ့အမျှမြင်ယောင်နေပြီးသတိရနေသောသူ...သူ့ပုံရိပ်ကြောင့် ခြေလှမ်းတို့ပင် ရသပ်တန့်သွားရသည်... ဒါကဘယ်လိုအိမ်မက်မျိုးလဲ
*Jeon jungkook*
မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး...ဒါက တကယ်မဟုတ်ဘူး...မြင်နေကြအတိုင်းမြင်ယောင်နေတာ..မျက်တောင်ခတ်လိုက်တာနဲ့ပျောက်ကွယ်သွားမှာမျိုး... ဟုတ်တယ် သူက ငါ့စိတ်ကပေါ်လာတဲ့ပုံရိပ်ယောင်တွေ...
မျက်တောင်တို့ကို အကြိမ်ကြိမ်ခတ်နေပါသော်လည်း ထိုလူသည်ပျောက်ကွယ်မသွား..သူ့အားစိုက်ကြည့်မြဲသာ စိုက်ကြည့်နေလေသည်
အနက်ရောင်ဝတိစုံကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး ကားဘေးနားတွင်ရပ်ကာ ရှည်လာသောဆံနွယ်တို့မှာလည်း လေတိုက်တိုင်းယိမ်းနွဲ့နေလေသည်... လက်တို့ကိုပင်ပိုက်ထားပြီးပုံစံမပျက် စိုက်ကြည့်နေသော Jungkook ကြောင့် Jin စိုးရိမ်နေမိသည်...
ဒီပုံစံနဲ့ Jungkook က သူသိခဲ့ဖူးတဲ့ Jungkook နဲ့လုံးဝမတူ...
အကြည့်ချင်းစုံသွားတဲ့အချိန်တွင် Jin ဝန်မခံချင်ပေမယ့် Jungkook ကို သူကြောက်နေမိသည်.. ဒါ Jungkookမှ မဟုတ်ပဲ.. သူက တခြားတစ်ယောက်...
.
.
.
Jungkook သူ့ဘဝတစ်လျောက်တွင် ဒီတစ်ခါလောက်ဒေါသမထွက်ဖူးခဲ့ပေ.. Jin အားတွေ့လိုက်သည်ဆိုသောသတငိးရသည်နှင့် မြို့အပြင်ဘက်သို့ တစ်ရက်တောင်မကူးပဲ ချက်ချင်းထွက်လာခဲ့သည်..
ဒါပေမယ့် Jin ကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာတော့ သူ့ဒေါသတွေက ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားရတော့သည်... သူJin မျက်နှာလေးကို မတွေ့ရတာကြာနေပြီလေ...
လက်ရှိအခြေအနေတွငိ Jin တစ်ယောကိ ရပ်နေရမလား...ထွက်ပြေးရမလားဆိုပြီး အတွေးများနေမှာကို Jungkook ရိပ်မိသည်
Hoodie အောက်မှာမြှပ်နေတဲ့ Jin က သူ့ကိုတွေ့သည်နှင့် သမင်လေးတွေ အန္တရာယ်တွေ့သလို ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် ကြည့်နေခြင်းကြောင့် jungkook ဒေါသထွက်ရခက် မထွက်ရခက်ဖြစ်နေခဲ့သည်...
ဖြစ်နိုငိလျှင် ထိုချစ်ဖို့ကောင်းနေတဲ့လူသား...လွမ်းနေရပါသောလူသားလေးကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းပလိုက်ချင်သည်...
သို့သော် Jungkook အတွက် ဒီလိုပုံစံမျိုးက မလုပ်တတ်..ဒါမှမဟုတ် Jin ရှေ့ရောက်သွားရင်ပျော့ညံ့သွားမိတာလား...
Jin က အဲ့လောက်တောင်သူ့အပေါ်သက်ရောက်မှုရှိသည်
"ထွက်ပြေးဖို့မစဥ်းစားနဲ့!!!"
Jin နောက်သို့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းဆုတ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်သဖြင့် Jungkook တားမြစ်လိုက်သည်
"Hi!!... ဒါခင်ဗျား ပုန်းနေတဲ့နေရာလား!!"
Jungkook အိတ်ကပ်ထဲလက်ထည့်ထားရင်း Jin ရှိရာဆီသို့လျောက်လာခဲ့သည်
"Jungkook!?"
Jin အသံစထွက်လာသည်... အံ့သြမှုနဲ့ မသိစိတ်ကပျော်ရွင်နေမှုကို မျက်နှာတွင်မပေါ်အောင်ဟန်ဆောင်ထားနိုင်ခဲ့သည်
"Oh...ခင်ဗျား..ကျနော့်နာမည်တော့ မမေ့သေးဘူးပဲ!!"
"ဘယ်လို...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဒီကိုက!!!!"
"ခင်ဗျား!!....ခင်ဗျားကို ကားနောက်ခန်းထဲဆွဲသွင်းပြီး အိမ်ပြန်ခေါ်လို့မဖြစ်အောင် အကြောင်းအရင်း reason ကောင်းကောင်းလေးတစ်ခုပေး!!!!"
jungkook ဒေါသထွက်နေသောပုံဖြင့် jin အားကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်
"မဖြစ်ဘူး.... မင်းငါ့ကိုအဲ့လိုလုပ်ရင် လူတွေက မင်းငါကို ပြန်ပေးဆွဲသွားတယ်လို့ထင်နေမှာပေါ့...ဒီနားမှာက မျက်မြင်သက်သေတွေအများကြီးရှိတယ်!!!"
Jin တကယ်ကြောက်မိသည်...Jungkook ဆိုတဲ့ကောင်လေးက မထင်ရင်မထင်သလို တကယ်လုပ်တတ်သည်
"အဲ့တာတွေကို ကျနော်က ဂရုစိုက်မယ်ထင်နေတာလား!!!"
"Jungkook...ငါတို့ အိမ်ထဲမှာ စကားဝင်ပြောရအောင်!!!"
"စကားပြောမယ်ဟုတ်လား!!!... ဘာလဲ ပြောစရာတွေရှိနေသေးတယ်ပေါ့!!!"
"ကျေးဇူးပြုပြီး Jungkook ရာ!!!"
Jin အိမ်သော့အားဆွဲထုတ်ပြီး တံခါးရှိရာသို့သာသွားကာ ဖွင့်ဝင်တော့သည်...ဒီအချိန်တွင်သူဘယ်လောက်တောက် ရင်တုနိနေခဲ့လည်းဆိုတာ သူအသိဆုံးပင်..
"မင်းဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ!!"
Jin မေးနေပေမယ့် Jungkook မဖြေပဲ အိမ်ထဲသို့သာဝင်ပြီး လျောက်ကြည့်နေခဲ့သည်
"Jungkook!!!"
"ah.... ဘာတွေဒီလောက်တောက်လောနေတာလဲ Jin shi!!!... ဒါနဲ့ လာတဲ့သူတိုင်းကို ဒီလိုပဲဆက်ဆံနေတာလား!!!"
"ဘာလိုချင်လို့လဲ!!!"
"good question!!!.... Beer ရှိလား!!"
Jungkook သူ့ဘာသာမေးပြီး သူကိုယ်တိုင်ပင် ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာယူလိုက်သည်... သေချာသည်က Jin အိမ်တွင် ဘီယာသေချာပေါက်ရှိသာ်ဆိုတာပဲ...
"Jin shi.... ဒီနေရာလေးက သာယာတယ်နော် ကျနော်တောင်သဘောကျချင်သွားပြီ!!"
"......"
"ကြည့်ရတာ ဘဝအသစ်ကို စနေတာနဲ့တူတယိ... တကယ်ကို ခင်ဗျားလိုချင်တဲ့အရာတွေပဲရှိတဲ့ ဘဝအသစ်!!"
Jungkook ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပုံစံဖြင့်ပြောနေသော်လည်း သူ့စကားများတွင် ရိသဲ့သဲ့နှင့် ဒေါသရိပ်များကို ခံစားနေရသည်
"Jungkook... ဘာGame တွေလာကစားနေတာလဲ... မင်းဒီကိုလာရင်းကိုသာပြော!!!"
"ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ ခင်ဗျားမသိဘူးလား!!!"
Jungkook ပြောရင်းနှင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ Jin ထံသို့လျောက်လာခဲ့သည်...
"ပြီးခဲ့တဲ့အချိန်တွေမှာ ကျနော့်မှာအရူးတစ်ယောက်လိုကျန်ခဲ့ရတာ ခင်ဗျားသိလား... ဟမ်... ခင်ဗျားဘာတွေတွေးနေခဲ့လဲ!!!"
Jungkook.jin မျက်လုံးတို့ကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်ပြီး
"ခင်ဗျားမှာ ပြောစရာမရှိဘူးမလား!!!"
Jungkook မျက်နှာတွင် emotional ပေါင်းစုံပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်
"ခင်ဗျား ကျနော့်ကို....ချစ်ရောချစ်ခဲ့ဖူးရဲ့လား!!!"
Jungkook အဆင်မပြတ်ပင် တစ်ခုပြီးတစ်ခုပြောလာခဲ့သည်... Jin Jungkook နှင့်အနီးကပ်အခြေအနေတွင်ရှိနေပြီး သူ့အား မကြည့်ရဲသေးပေ... သူမသိအောင် ကြိုးစားပြီးဖုံးကွယ်ဖို့လိုအပ်နေသည်...
"....."
"ခင်ဗျား ကျနော်အခုပြောနေတာကိုရော နားလည်ရဲ့လား!!!"
"Jungkook....မင်းပြန်လိုက်တော့!!!"
Jin နှင်ထုတ်လိုက်ကာမှ အနားပိုကပ်လာသည့်Jungkook...Jin အားအနောက်သို့တွန်းလိုက်ပြီး နံရံနှင့်သူ့ကြားတွင်ကပ်ထားလိုက်သည်
"ကျနော် ခင်ဗျားဆီက အဖြေမကြားရပဲ ကျနော်မသွားဘူး...ဘာလို့လဲဆိုတော့ Jin.. ကျနော်ခင်ဗျားကိုချစ်တယ်...ကျနော်ချစ်တဲ့သူကိုထားပြီးကျနော်ဘယ်မှမသွားနိုင်ဘူး!!!"
အချစ်ဆိုတဲ့စကားကိုထပ်ကြားတော့ Jin မျက်လူံးတွေဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရသည်
"ဖြေလေဗျာ!!!!"
Jungkook ဒေါသထွက်လာပြီး Jin အနောက်ရှိ နံရံသို့ရိုက်ပုတ်နေမိသည်
"ကျနော်ကလေ...ကျနော်က ကျနော့်ခံစားချက်တွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ ဖွင့်ပြောဖူးတာမဟုတ်ဘူး... Jimin ကိုတောင်မှပေါ့.. ဒါကိုဗျာ.. ဖွင့်ပြောမိတဲ့ခင်ဗျားက...ခင်ဗျားက ကျနော့်ကို ထားသွားရက်တယ်!!!"
"......"
"ခင်ဗျားကျနော့်ကို ထားသွားခဲ့တာ!!!!!!!...
ခင်ဗျားအတွက် လူတစ်ယောက်ကို ထားသွားရတာ အရမ်းလွယ်ကူတယ်မလား!!!"
"Jungkook....စိတ်လျော့... ငါပြောတာနားထောင်ဦး!!!"
"ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် ကျနော့်ကို ကြောက်စိတ်တွေ အားငယ်စိတ်တွေဝင်အောင်လုပ်ခဲ့တာ!!!!"
Jungkook ပြောရင်းပြောရင်းနှင့် အသံတို့သည် ကျယ်သထက်ကျယ်လာခဲ့သည်
"ခင်ဗျားမသိဘူးမလား...ကျနော်ဘယ်လောက်နာကျင်နေရလဲဆိုတာ... အပြုံးတွေ.. ဟန်ဆောင်ပြုံးနေရတာ..ပြိုလဲချင်နေတဲ့စိတ်ကို မျက်နှာဖုံးတွေ အထပ်ထပ် အုပ်ပစ်ခဲ့တာ အဲ့တာတွေ ခင်ဗျားသိလား...!!!!"
"......."
"ဘာလို့လဲဗျာ!!!"
Jungkook ပုံစံသည် ပုံမှန်ထက်ပင်ပို၍ ခက်ထန်လာလေသည်
"ခင်ဗျားကတော့ဘယ်သိပါ့မလဲ...ခင်ဗျားက ရှောင်ပြေးသွားတဲ့သူပဲ!!!"
Jungkook Jin အနားကနေ ခွာသွားလေသည်... ထိုအခါမှ အနီးကပ်ရှိလိုက်ရတဲ့ခံစားချက်ကို Jin တောင့်တနေမိသည်.....
Jungkook ကို အနောက်ကနေ ပြေးဖက်ထားချင်မိသည်... တောင်းပန်စကားတွေတဖွဖွပြောချင်မိသည်...သိူ့သော်လက်တွေ့တွင် ရပ်ကြည့်နေရုံသာ ရပ်ကြည့်နေမိခဲ့သည်
"ခင်ဗျားကိုကြည့်...ခင်ဗျားမှာတော့ ဘဝအသစ်နဲ့..မေ့ပစ်ချင်တာတွေကို ချန်ခဲ့ပြီးတော့ Bf အသစ်တောင်ရနေလောက်ရောပေါ့!!!"
Jungkook အသံတို့သည် ကြေကွဲမှုကြောင့်အက်ရှရှဖြစ်လို့နေသည်..မျက်ရည်တို့သည်လည်းရစ်ဝဲနေလျက်..
"ခင်ဗျားမှာ ကျနော်မေးတာတွေအတွက် အမြေရှိဘူးမလား!!!... ခင်ဗျား ကျနော့်ကိုတောင်သေချာမကြည့်ရဲဘူးမလား... ဘာလဲ အပြစ်မကင်းသလိုခံစားရလို့လား... အဲ့တာတွေက ခင်ဗျားလုပ်ခဲ့တာတွေပဲလေ...ကျနော်ပြောတာဟုတ်နေတယ်မလား!!!"
Jungkook ရဲ့တချို့စကားတွေကို နားမလည်ပေမယ့် Jungkook ခက်ခဲခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ နားလည်သည်..ထို့နောက် jungkook သည် Jin ထံပြန်လှည့်လာပြီး Jin မျက်နှာအားစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်ကာ အဖြေရှာနေခဲ့သည်...
"Sorry!!!... ကျနော်ဘာလို့ဒီလိုတွေလုပ်နေမိလဲမသိတော့ဘူး... ဒါပေမယ့် သေချာတာတစ်ခုက ကျနော်ဒီကို မလာခဲ့သင့်ဘူး!!!... လာခဲ့မိတာ ကျနော့်အမှားပဲ...Have a great night Jin...!!!"
Jungkook နောက်ဆုံးအနေဖြင့် Jin အားနှုတ်ဆက်လိုက်သည်
"ခင်ဗျားသိလား... ကျနော်အခုအချိန်ထိ ခင်ဗျားကို ချစ်နေခဲ့တာ...Taehyung ခင်ဗျားရှိတဲ့နေရာကို ပြောပြတုန်းက နောက်နေ့တောက်မစောင့်ပဲ ချက်ချင်းလာခဲ့တာ... လာတဲ့လမ်းတသ်လျောက်မှာလည်း..ရင်တွေခုန်နေခဲ့တာ... ဒေါသထွက်နေတာလို့ထင်နေပေမယ့် မဟုတ်ခဲ့ဘူး... ခင်ဗျားကို တွေ့ချင်နေတာ... ခင်ဗျားကို အဆင်ပြေလားသိချင်နေခဲ့တာ.. ခင်ဗျားအသံလေးကို ကြားချင်နေခဲ့တာ!!!"
Jungkook ကို မကြည့်ပဲ Jin တခြားကိုသာ အကြည့်လွှဲထားလေတော့ Jungkook ထံမှ တောက်ခေါက်သံတစ်ချက် ကြားလိုက်ရသည်
"ကျနော်ဒီလောက်ထိပြောနေတာတောင်မှ ခင်ဗျားက နှုတ်ဆိတ်နေတုန်းပဲလား!!!!"
"......"
"တော်ပြီ..ကျနော်ရပ်လိုက်သင့်ပြီ... ကျနော်တော်တော်ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီပဲ!!!"
"......"
"Kim Seokjin!!!"
Jungkook ရဲ့နူးနူးညံ့ညံ့ခေါ်သံလေး... နှလုံးသားထဲမှ ထွက်လာသောအသံကဲ့သို့ ချိုမြသောအသံလေး..ထိုအသံလေးကြောင့် jin မျက်ရည်တို့သည်အလိုလိုပြည့်လျှံလာသလို Jungkook ကိုယ်တိုင်လည်း မျက်ရည်တို့ရွဲနေလောက်ပြီ
"အရာအားလုံးအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.... ခင်ဗျားဘယ်လမ်းကိုပဲရွေးချယ်ရွေးချယ်...ပျော်ရွင်ပါစေလို့ဆုတောင်းပေးပါတယ်... ကျနော်ခင်ဗျားနဲ့ဆုံခဲ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်!!!"
Jungkook fake smile ကြီးနှင့် ပြုံးပြကာ မျက်ဝန်းတို့တွင်လည်းမျက်ရည်များနှင့်သာ
Jungkook တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားပြီး တံခါးဘက်သို့လျောက်သွားသည်နှင့် Jin စိတ်တို့သည်လည်း ထိန်းချုပ်ထားသည့်ကြားက လွတ်ထွက်ကုန်သညိ.. သူ့ရဲ့ မသိစိတ်တို့သည် ပို၍ အားကောင်းလာပြီး
"မင်းတစ်ယောက်ထဲလို့..မင်းထင်နေတာလား!!!!"
တံခါးလက်ကိုင်အားကိုင်ထားသောJungkook အား Jin လှမ်းအော်လိုက်သည်
တံခါးအားဆက်မဖွင့်ပဲ Jin ရှိရာသို့ လှည့်ကြည့်လာသော Jungkook သည် Jin စကားအားနားမလည်ဟန်ဖြင့် ကြည့်နေသညိ
"မင်းက မင်းတစ်ယောက်ထဲ ခံစားခဲ့ရတယ်ထင်နေတာလား!!!!....ဘဝသစ်ဟုတ်လား...!!! မင်းပြောတဲ့အဲ့ဘဝသစ်ဆိုတဲ့နေရာမှာ ငါပျော်နေတယ်များထင်နေတာလား!!!!....ငါ့မှာညတိုင်း အိမ်မက်ဆိုးတွေကြောင့် ငရဲလိုပဲ... မင်းငါ့အပေါ်မှာသွေးတွေနဲ့လဲကျနေတယ်ဆိုတဲ့ပုံရိပ်က မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တိုင်းပေါ်နေခဲ့လို့ ငါဘယ်လောက်ကြောက်နေခဲ့ရလဲမင်းသိလား!!!!... မင်းအဆင်ပြေနေမှာပါဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဖြေသိမ့်ရင်းနေနေရတာရော မင်းသိရဲ့လား!!!!"
Jin စကားတွေကြောင့် Jungkook ဆွံ့အနေခဲ့ပြီးတံခါးလက်ကိုင်ကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်
"ငါကရော နာကျင်မှုတွေကိုလိုချင်နေတယ်ထင်နေတာလား!!!!"
Jin ပြောရင်းနှင့် Jungkook ရှိရာသို့လျောက်သွားခဲ့သည်
"ဘာမှသေချာမသိပဲ ငါဆီရုတ်တရက်ရောက်လာပြီး စွပ်စွဲချက်တွေနဲ့ပဲ ထားခဲ့လို့ရမလား!!!!"
"ဒါဆိုလည်းဘာလို့ ကျနော့်အနားကနေထွက်သွားခဲ့သေးလဲ!!!!!!!"
အနွေးဓာတ်တချို့နှင့်အခန်းငယ်လေး... ဒေါသထွက်နေတဲ့လူနှစ်ယောက်...တစ်ယောက်စီတွင် ကိုယ်ပိုင်အကြောင်းအရာများနှင့်သာ..
လက်သီးတို့ကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားသော Jin...
တံခါးအားကိုင်ထားသော လက်တို့ကို ဖယ်လိုက်သော Jungkook...
"ငါ့အရှေ့မှာတင် ငါ့အတွက်နဲ့ အန္တရယ်ရှေ့ပြေးသွားခဲ့တဲ့မင်းအနားမှာ ငါဘယ်လိုပုံစံမျိူးနဲ့နေရမှာလဲ!!!!"
"ဒါဆို ကျနော်က မြင်နေရဲ့သားနဲ့ ဒီအတိုင်းရပ်ကြည့်ခဲ့ရမှာလား!!!!"
"ဟုတ်တယ်!!!"
"ဘာ!!!"
"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒါငါ့အလုပ်လေ...ကာကွယ်ပေးရမှာက ငါ့အလုပ်!!"
"ဒါဆို...အရင်တုန်းက ကျနော့်ကို အကြိမ်ကြိမ်ကယ်ပေးခဲ့တာတွေကရော... ကျနော့်အတွက်မဟုတ်ပဲ..တာဝန်တစ်ခုကြောင့်လား!!!!"
"ဟုတ်တယ်!!!"
Jin ဟုတ်တယ်လို့ဖြေလိုက်ပေမယ့် Jungkook သိသင့်သည် Jin ဖြေနေတာတွေက လိမ်နေတာဆိုတာ... တကယ်ဆို Jungkook ကို ကယ်ပေးနေခဲ့အချိန်တွေအကုန်လုံးက သူ့ bodygurd အဖြသ်မရှိနေခဲ့တဲ့အချိန်တွေ.. နောက်ဆုံးအချိန်မှာတောင် Jin က တကယ်တော့ Yoongi ရဲ့ Body gurd ဖြစ်နေခဲ့တာ..
"မင်းကရော ဘာလို့ ငါ့အတွက် အသက်နဲ့ရင်းပြီး ဝင်ခံလိုက်တာလဲ... အဲ့မှာလူတွေအများကြီးရှိနေတာပဲလေ!!!"
"ကျနော်ကသူတို့မဟုတ်ဘူး... ကျနော်ခင်ဗျားကို ကာကွယ်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားကိုချစ်လို့!!!"
ဒါပေမယ့်လည်း...ခင်ဗျားက ထွက်သွားခဲ့တာပဲ!!!!"
"ကျန်ခဲ့တဲ့ကျနော့်မှာ ခင်ဗျားကျနော့်ကို မချစ်လို့...ခင်ဗျားကျနော့်ကို နည်းနည်းလေးတောင်မချစ်လို့ဆိုတဲ့ စိတ်ကပဲ ပြည့်နေခဲ့ရတာ!!!"
Jungkook ပြောရင်းနှင့်ပင် jin အနားသို့ကပ်လာခဲ့သည်
ထို့ကြောင့် Jin စကားမစနိုင်ခင်မှာတင် ထိကပ်သွားလိုက်သော နှုတ်ခမ်းသားတို့...
jungkook အနမ်းတို့အောက်တွင်မိန်းမောမိခါနီးမှ Jin အသိစိတ်ဝင်ကာ
"Jungkook...တော်တော့!!!"
Jin တွန်းထုတ်နေပါသော်လည်း Jungkook jin အားခါးမှာဆွဲယူကာဖက်ထားလိုက်သည်...
Jin ထက်ပိုအားသန်နေသော Jungkook လက်ထဲတွင် Jin ရုန်းသာရုန်းနေမိသညိ...
ထို့နောက်တစ်ဖန်ပြန်စလာသောအနမ်းများ... ဲီတစ်ကြိမ်တွင်တော့ Jin ကိုယ်တိုင်ပင် စီးမြောကာ အနမ်းတို့အားတုံ့ပြန်နေမိသည်... ချိုမြန်ခြင်းများပျော်ဝင်နေသောအနမ်း.... နှုတ်ခမ်းသားတို့မှ စီးချက်ညီညီ နမ်းနေစဥိ ဖက်တွယိထားသောလက်တို့မှလည်း ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်သိသည့်နှယိ... တစ်ယောက်အကျီတစ်ယောက်ချွတ်နေမိသည်... ထို့နောက် Jungkook ၏ ဆံသားလေးများအား လက်ဖြင့်ထိုးသွင်းရင်းဖွပေးနေသည်... Jungkook လက်တို့သည်လည်း Jin အသားစိုင်များပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာလေသည်...
နံရံဘက်သို့ကပ်ကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အပေးအယူမျှတနေစဦတွင် Jin ခေါင်းထဲသို့ရုတ်တရက်တိုးဝင်လာသော Jungkook အမေ၏ အသံ...
"တော်တော့!!!!!!"
Jungkook အား အားနှင့်စောင့်တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး Jin အသိစိတ်နှင့်မသိစိတ်ကြားတွင်လွန်ဆွဲပွဲဆင်နွဲနေရသည်
"Jungkook...တော်တော့!!!.
ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင်များနှင့် Jungkook သည် နားမလည်ဟန်ဖြင့် Jin အားကြည့်နေမိသညိ
"တော်ရမယ်ဟုတ်လား... Jin... ဘာဖြစ်တာလဲ...ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်လည်းလက်ခံနေပြီလေ!!!"
"ahhhh..... ငါ..ငါမလုပ်နိုင်တော့ဘူး!!"
Jin သူ့ခေါင်းပေါ်သို့ လက်နှစ်ဖက်တင်လိုက်ပြီး နံရံအတိုင်းကပ်ကာ လျော၍ ထိုင်လိုက်သည်
"Jin!!... Jin hyung!!!!"
Jin ဖြစ်သွားသော ပုံစံအားကြည့်ပြီး Jungkook လေသံပျော့ပျော့လေးဖြင့်ခေါ်လာခဲ့သည်..
"ငါ....ငါမင်းအနားမှာနေလို့မရဘူးJungkook....ငါ..မင်းအနားမှာနေလို့မဖြစ်ဘူး...ငါ..ငါ့ကြောင့်နဲ့...ငါ့ကြောင့်နဲ့ မင်းကို နာကျင်စေမိလိမ့်မယ်... ငါနဲ့အတူရှိရင် မင်းကံဆိုးနေမှာ..ငါကမင်းအတွက် Bad luck!!!!"
"Hyung!!!"
Jungkook.Jin မျက်နှာလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ငိူပြီးပြောနေသော Jin မျက်နှာလေးအားဆွဲမော့စေသည်.. ထို့နောက်အကြည့်ချင်းဆုံကာ
"Hyung က ကျနော့်ရဲ့ Bad luck ဆိုတဲ့အတွေးက Hyung ဘယ်ကနေဘယ်လိုရသွားတာလဲမသိပေမယ့်... အဲ့တာတကယ်တော့မဟုတ်ဘူး... Hyung ကမှ ကျနော့်အတွက် ကံကောင်းခြငိး..
Hyung က ကျနော့်ကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တယ်..ချစ်တတ်လာအောင်လည်းသငိပေးခဲ့တယ်!!!"
Jungkook သူ့နှဖူးနှင့် Jin နဖူးလေးအားအတူတူထိကပ်လိုက်ပြီး
"ဒါ့ကြောင့် ကျနော့်ဆီပြန်လာခဲ့ပါနော် Hyung!!!"
"Jungkookah.... ငါမင်းကိုချစ်တယ်!!!!"
"ကျနော်လည်း hyung ကို အများကြီးချစ်တယ်!!"
ထို့နောက် အနမ်းတို့အားတစ်ဖန်ပြန်စတင်လေသည်... ဒီတစ်ခါတော့တွေဝေခြင်းမရှိပါပဲ မျက်ရည်တို့နှင့်ရောနေခဲ့သော အနမ်းများ
"owww....!!!"
အနမ်းတို့ရပ်တန့်လိုက်စဥ် Jungkook ရင်ဘက်အား Jin ခေါင်းလေးဖြင့်တိုက်လိုက်သည်
"ဘာဖြစ်တာလဲ Hyungရဲ့!!!!"
"သွေးတွေနဲ့လဲနေတဲ့အချိန်မှာဘယ်လိုလူက ချသ်စကားပြောနိုင်ရတာလဲမသိဘူး!!!!"
"အကယ်၍များ ကျနော်သေသွားခဲ့ရင် Hyung ကို မပြောလိုက်ရလို့ဆိုပြီးနောင်တမရချင်လို့လေ"
Jin. Jungkook အား ဆွဲယူကာ ဖက်ထားလိုက်တော့ Jungkook သည်လည်းလွတ်ထွက်သွားမတတ် ဖက်ထားနေလေသည်
"မနက်ဖြန်ပြန်မှာဆိုတော့ အထုတ်အပိုးသွားပြင်ရတော့မယ်နဲ့တူတယ်!!!"
Jin ပေါင်ပေါ်တွင်လှဲနေသော Jungkook ဆံပင်လေးများအားဆော့ကစားရင်း Jin ပြောလာသည်
"ဘာတွေလောနေပြန်တာတုန်း Jin shi!!!"
"....."
"ဒီအိမ်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကလဲဲပီးဘယ်သူမှမရှိဘူးလေ... အမှားတစ်ခုခုများအတူတူမကျူးလွန်ချင်ဘူးလား!!!"
"ဟမ်!!!"
"Hyung ကျနော်ဘာပြောတာလဲနားလည်ပါတယ်!!!!"
မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်ပင့်ကာပြောလာတော့
"Yahh!!!"
Jin သူ့ပေါင်ပေါ်တွင်အိပ်နေသော Jungkook အားတွန်းထုတ်လိုက်ပြီး
"သွား...ငါ့အပေါ်ကနေဖယ်တော့!!!"
"Hyung ကလည်း!!!"
"သွားဆိုသွား!!!"
"Hyung ရှက်သွားတာမလား... wow.. ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ အခုမှမြင်ဖူးတယိ!!!"
"ချီး...ကိုရှက်ရမှာလား!!!"
"ရှက်နေပါတယ်!!!"
"မဟုတ်ပါဘူးဆိုကွာ!!!"
"Hyung မျက်နှာကြီးတောင်ရဲနေပြီနော်!!!"
"yeah..... ငါ့ကို Hyung လို့ခေါ်မနေနဲ့တော့!!!"
"Hyungnimmmmm ကလည်း!!!!"
"Omg!!! တကယ်ခေါ်ခိုင်းမိခဲ့တာ နောင်တရတယ်... ဟေ့ကောင်မင်းသွားမလားမသွားဘူးလား..!!!"
"ကျနော် ကဘယ်မှမသွားဘူး... ကျနော်ရဲ့ Hyung လေး Mr.Bodygurd နားမှာပဲ အမြဲကပ်နေတော့မှာ!!"
❤K
13.1.22
tada.... အဆင်ပြေတဲ့အခန်းလေးတွေ့ဖူးသွားပြီ... ဒါနဲ့ နောက်အပိုင်းက ဇာတ်သိမ်းနောိ ခွဲရတော့မယ်😘😘
zawgyi
ေနဝင္ခ်ိန္နဲ႕ ကမ္းေျခ..... ေရာင္ျခည္ပက္ျဖန္းထားတဲ့ ေကာင္းကင္.... ထိုအလွတရားကို ေငးေမာၾကည့္ေနတဲ့ Jin...
ေနလုံးႀကီး တစ္ေန႕တာ တာဝန္ၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ ပင္လယ္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေတာ့မည့္ပုံသည္ ၾကက္ဥ အႏွစ္ႀကီးႏွငိ့ေတာင္တူေနသည္ဟု ေတြးထင္မိသည္..
သူ႕အေတြးအားသူရယ္မိၿပီးေခါင္းေလးခါကာ ထိုအတိုင္းဆက္ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္
အတိတ္...ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိခဲ့တဲ့ေန႕ရက္ေတြ...လွပျခင္းနည္းတဲ့ေန႕ေတြကို ေမ့ေပ်ာက္နိုင္ဖိူ႕ ဒီေနရာ...ဒီရႈခင္းေတြက အနည္းဆုံးေတာ့ စိတ္သက္သာရာရေစခဲ့သည္
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ...မနက္ျဖန္ဆိုတာလည္း ဒီေန႕လိုပဲမို႔..ဒီအတိုင္းအဆင္ေျပသြားမွာပါ!!"
ထို႔ေနာက္ အေတြးတခ်ိဳ႕ဝင္လာခ်ိန္တြင္ အၿပဳံးတို႔က ေပ်ာက္ရွရျပန္သညိ..
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ရင္စ အနီးနားရွိ ေက်ာက္ခဲေလးမ်ားကို ကန္ေနမိသည္... ထို႔ေနုက္ အသက္ကိုရႈလိုက္ထုတ္လိုက္ပုံမွန္လုပ္ေနရငိး အေတြးတို႔ကိုရပ္တန့္ရျပန္သည္
ဒါသည္ သူ႕၏ တစ္ေန႕တာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ထဲကတစ္ခုေပါ့..ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အိမ္က သဲအိတ္ေလးေပၚထိုးရင္း စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ျခင္း
Jin သဲေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး ၾကက္ဥအႏွစ္နဲ႕တူတဲ့ေနလုံးႀကီးကိုသာထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္.... ေလေအးတခ်ိဳ႕က တိုက္ခတ္ေနတာေၾကာင့္ လက္ေလးကိုလညိးပိုက္ထားမိသည္..ထို႔ေနာက္ အေတြးတို႔တြင္ ထပ္ဝင္လာသည္က ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ Jungkook ေရာဘာလုပ္ေနမလဲဆိုတဲ့အေတြးေပါ့...
Jungkook အေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ အေဖ့ကိုေမးရင္ ေျပာျပေလ့ရွိတယ္...သူမေမးရင္ေတာ့ အေဖကလည္းမေျပာေပ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Jungkook က သူ႕ထက္ သန္မာတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ အခုဆိုသူလည္းအဆင္ေျပေနေလာက္ေရာေပါ့... *အကယ္၍မ်ား....* ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ထပ္မေမးမိေအာင္ ေနေနမိသည္
ေနဝငိသြား၍ ငွက္တို႔၏ အိပ္တန္းတက္ခ်ိန္တြင္ ေဘးဘီဝဲယာတြင္ရွိေနသည္က စုံတြဲေတြ... စုံတြဲေတြကိုအခ်ိန္တိုငိးေတြ႕ရသညိ...ေတြ႕ရတိုင္းလည္းစိတ္တို႔က Jungkook တစ္ေယာက္ဆီတြင္သာ...
ႏွင္းေတြက်ေနတဲ့အခ်ိန္...မိုးေတြ႐ြာေနတဲ့အခ်ိနိ..ေနေရာင္ျခည္သြန္းၿဖိဳးၿပီး လွပေနတဲ့ေန႕ရက္ေတြ...ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ Jungkook ရဲ႕လက္ကို ကိုင္ဆြဲ ၿပီး ပန္းၿခံထဲမွာ အတူတူေလ်ာက္ခ်င္မိတယ္...
ငွက္ေလးေတြရဲ႕ ေတးသံကို အတူတူနားေထာင္ခ်င္မိတယ္...
ေလတစ္ခ်က္တိုက္လိုက္ေတာ့မွ စိတ္ကူးတို႔သည္လည္း ထိုေလႏွင့္အတူလြင့္ပါသြားၿပီး..ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္က Jungkook လက္မဟုတ္ပါပဲ..ကိုယ့္လက္ကိုယ္သာျဖစ္ေနခဲ့သည္
ေနလုံးႀကီးေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမယ့္ ေရာင္ျခည္က်န္ေနေသးေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္မိေတာ့ ခ်စ္ရေသာသူရဲ႕ မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြကို ျမင္ေယာင္မိျပန္သည္... ဘယ္ေနရာရာၾကည့္ၾကည့္ သူ႕ပုံရိပ္ဆိုတာမ်ိဳးပဲ...မ်က္ရည္စတို႔လည္း သတိရစိတ္ေၾကာင့္ ေဝ့ဝဲတက္လာေတာ့ လက္ျဖင့္အသာဖိသုတ္လိုက္သည္...
သက္ျပင္းတို႔အား အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ရင္း..ရင္းႏွီးၿပီးေသာ အိမ္ျပန္လမ္းဆီသို႔သာ ေျခဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္..
အိမ္ေရွ႕သို႔နီးလာသည္ႏွင့္ ေတြ႕ရသည္က မျမင္ဖူးေသာ ကားတစ္စီး...ထို႔ေၾကာင့္ ဘယ္သူမ်ားလဲဆိုေသာစိတ္ျဖင့္ ေခါင္းအသာကုတ္ကာ လာၾကည့္မိသည္...သူ႕ေနရာကို သိတာ အေဖကလြဲ၍ တျခားသူမရွိ..ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ မည္သူနည္း...
ထိုလူ...Jin စကၠန့္နဲ႕အမွ်ျမင္ေယာင္ေနၿပီးသတိရေနေသာသူ...သူ႕ပုံရိပ္ေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔ပင္ ရသပ္တန့္သြားရသည္... ဒါကဘယ္လိုအိမ္မက္မ်ိဳးလဲ
*Jeon jungkook*
မဟုတ္ဘူး...မဟုတ္ဘူး...ဒါက တကယ္မဟုတ္ဘူး...ျမင္ေနၾကအတိုင္းျမင္ေယာင္ေနတာ..မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္တာနဲ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမ်ိဳး... ဟုတ္တယ္ သူက ငါ့စိတ္ကေပၚလာတဲ့ပုံရိပ္ေယာင္ေတြ...
မ်က္ေတာင္တို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခတ္ေနပါေသာ္လည္း ထိုလူသည္ေပ်ာက္ကြယ္မသြား..သူ႕အားစိုက္ၾကည့္ၿမဲသာ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္
အနက္ေရာင္ဝတိစုံကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး ကားေဘးနားတြင္ရပ္ကာ ရွည္လာေသာဆံႏြယ္တို႔မွာလည္း ေလတိုက္တိုင္းယိမ္းႏြဲ႕ေနေလသည္... လက္တို႔ကိုပင္ပိုက္ထားၿပီးပုံစံမပ်က္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ Jungkook ေၾကာင့္ Jin စိုးရိမ္ေနမိသည္...
ဒီပုံစံနဲ႕ Jungkook က သူသိခဲ့ဖူးတဲ့ Jungkook နဲ႕လုံးဝမတူ...
အၾကည့္ခ်င္းစုံသြားတဲ့အခ်ိန္တြင္ Jin ဝန္မခံခ်င္ေပမယ့္ Jungkook ကို သူေၾကာက္ေနမိသည္.. ဒါ Jungkookမွ မဟုတ္ပဲ.. သူက တျခားတစ္ေယာက္...
.
.
.
Jungkook သူ႕ဘဝတစ္ေလ်ာက္တြင္ ဒီတစ္ခါေလာက္ေဒါသမထြက္ဖူးခဲ့ေပ.. Jin အားေတြ႕လိုက္သည္ဆိုေသာသတငိးရသည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္သို႔ တစ္ရက္ေတာင္မကူးပဲ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့သည္..
ဒါေပမယ့္ Jin ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ေဒါသေတြက ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားရေတာ့သည္... သူJin မ်က္ႏွာေလးကို မေတြ႕ရတာၾကာေနၿပီေလ...
လက္ရွိအေျခအေနတြငိ Jin တစ္ေယာကိ ရပ္ေနရမလား...ထြက္ေျပးရမလားဆိုၿပီး အေတြးမ်ားေနမွာကို Jungkook ရိပ္မိသည္
Hoodie ေအာက္မွာျမႇပ္ေနတဲ့ Jin က သူ႕ကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ သမင္ေလးေတြ အႏၱရာယ္ေတြ႕သလို ေပကလပ္ေပကလပ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနျခင္းေၾကာင့္ jungkook ေဒါသထြက္ရခက္ မထြက္ရခက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္...
ျဖစ္နိုငိလွ်င္ ထိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတဲ့လူသား...လြမ္းေနရပါေသာလူသားေလးကို ဆြဲဖက္ကာ နမ္းပလိုက္ခ်င္သည္...
သို႔ေသာ္ Jungkook အတြက္ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးက မလုပ္တတ္..ဒါမွမဟုတ္ Jin ေရွ႕ေရာက္သြားရင္ေပ်ာ့ညံ့သြားမိတာလား...
Jin က အဲ့ေလာက္ေတာင္သူ႕အေပၚသက္ေရာက္မႈရွိသည္
"ထြက္ေျပးဖို႔မစဥ္းစားနဲ႕!!!"
Jin ေနာက္သို႔ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းဆုတ္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္သျဖင့္ Jungkook တားျမစ္လိုက္သည္
"Hi!!... ဒါခင္ဗ်ား ပုန္းေနတဲ့ေနရာလား!!"
Jungkook အိတ္ကပ္ထဲလက္ထည့္ထားရင္း Jin ရွိရာဆီသို႔ေလ်ာက္လာခဲ့သည္
"Jungkook!?"
Jin အသံစထြက္လာသည္... အံ့ၾသမႈနဲ႕ မသိစိတ္ကေပ်ာ္႐ြင္ေနမႈကို မ်က္ႏွာတြင္မေပၚေအာင္ဟန္ေဆာင္ထားနိုင္ခဲ့သည္
"Oh...ခင္ဗ်ား..က်ေနာ့္နာမည္ေတာ့ မေမ့ေသးဘူးပဲ!!"
"ဘယ္လို...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးဒီကိုက!!!!"
"ခင္ဗ်ား!!....ခင္ဗ်ားကို ကားေနာက္ခန္းထဲဆြဲသြင္းၿပီး အိမ္ျပန္ေခၚလို႔မျဖစ္ေအာင္ အေၾကာင္းအရင္း reason ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ခုေပး!!!!"
jungkook ေဒါသထြက္ေနေသာပုံျဖင့္ jin အားၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္
"မျဖစ္ဘူး.... မင္းငါ့ကိုအဲ့လိုလုပ္ရင္ လူေတြက မင္းငါကို ျပန္ေပးဆြဲသြားတယ္လို႔ထင္ေနမွာေပါ့...ဒီနားမွာက မ်က္ျမင္သက္ေသေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္!!!"
Jin တကယ္ေၾကာက္မိသည္...Jungkook ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက မထင္ရင္မထင္သလို တကယ္လုပ္တတ္သည္
"အဲ့တာေတြကို က်ေနာ္က ဂ႐ုစိုက္မယ္ထင္ေနတာလား!!!"
"Jungkook...ငါတို႔ အိမ္ထဲမွာ စကားဝင္ေျပာရေအာင္!!!"
"စကားေျပာမယ္ဟုတ္လား!!!... ဘာလဲ ေျပာစရာေတြရွိေနေသးတယ္ေပါ့!!!"
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး Jungkook ရာ!!!"
Jin အိမ္ေသာ့အားဆြဲထုတ္ၿပီး တံခါးရွိရာသို႔သာသြားကာ ဖြင့္ဝင္ေတာ့သည္...ဒီအခ်ိန္တြင္သူဘယ္ေလာက္ေတာက္ ရင္တုနိေနခဲ့လည္းဆိုတာ သူအသိဆုံးပင္..
"မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ!!"
Jin ေမးေနေပမယ့္ Jungkook မေျဖပဲ အိမ္ထဲသို႔သာဝင္ၿပီး ေလ်ာက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္
"Jungkook!!!"
"ah.... ဘာေတြဒီေလာက္ေတာက္ေလာေနတာလဲ Jin shi!!!... ဒါနဲ႕ လာတဲ့သူတိုင္းကို ဒီလိုပဲဆက္ဆံေနတာလား!!!"
"ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ!!!"
"good question!!!.... Beer ရွိလား!!"
Jungkook သူ႕ဘာသာေမးၿပီး သူကိုယ္တိုင္ပင္ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ကာယူလိုက္သည္... ေသခ်ာသည္က Jin အိမ္တြင္ ဘီယာေသခ်ာေပါက္ရွိသာ္ဆိုတာပဲ...
"Jin shi.... ဒီေနရာေလးက သာယာတယ္ေနာ္ က်ေနာ္ေတာင္သေဘာက်ခ်င္သြားၿပီ!!"
"......"
"ၾကည့္ရတာ ဘဝအသစ္ကို စေနတာနဲ႕တူတယိ... တကယ္ကို ခင္ဗ်ားလိုခ်င္တဲ့အရာေတြပဲရွိတဲ့ ဘဝအသစ္!!"
Jungkook ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပုံစံျဖင့္ေျပာေနေသာ္လည္း သူ႕စကားမ်ားတြင္ ရိသဲ့သဲ့ႏွင့္ ေဒါသရိပ္မ်ားကို ခံစားေနရသည္
"Jungkook... ဘာGame ေတြလာကစားေနတာလဲ... မင္းဒီကိုလာရင္းကိုသာေျပာ!!!"
"ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား!!!"
Jungkook ေျပာရင္းႏွင့္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ Jin ထံသို႔ေလ်ာက္လာခဲ့သည္...
"ၿပီးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ က်ေနာ့္မွာအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုက်န္ခဲ့ရတာ ခင္ဗ်ားသိလား... ဟမ္... ခင္ဗ်ားဘာေတြေတြးေနခဲ့လဲ!!!"
Jungkook.jin မ်က္လုံးတို႔ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ခင္ဗ်ားမွာ ေျပာစရာမရွိဘူးမလား!!!"
Jungkook မ်က္ႏွာတြင္ emotional ေပါင္းစုံေပၚထြက္လာခဲ့သည္
"ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကို....ခ်စ္ေရာခ်စ္ခဲ့ဖူးရဲ႕လား!!!"
Jungkook အဆင္မျပတ္ပင္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေျပာလာခဲ့သည္... Jin Jungkook ႏွင့္အနီးကပ္အေျခအေနတြင္ရွိေနၿပီး သူ႕အား မၾကည့္ရဲေသးေပ... သူမသိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးဖုံးကြယ္ဖို႔လိုအပ္ေနသည္...
"....."
"ခင္ဗ်ား က်ေနာ္အခုေျပာေနတာကိုေရာ နားလည္ရဲ႕လား!!!"
"Jungkook....မင္းျပန္လိုက္ေတာ့!!!"
Jin ႏွင္ထုတ္လိုက္ကာမွ အနားပိုကပ္လာသည့္Jungkook...Jin အားအေနာက္သို႔တြန္းလိုက္ၿပီး နံရံႏွင့္သူ႕ၾကားတြင္ကပ္ထားလိုက္သည္
"က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားဆီက အေျဖမၾကားရပဲ က်ေနာ္မသြားဘူး...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Jin.. က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္...က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူကိုထားၿပီးက်ေနာ္ဘယ္မွမသြားနိုင္ဘူး!!!"
အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားကိုထပ္ၾကားေတာ့ Jin မ်က္လူံးေတြဝိုင္းစက္သြားခဲ့ရသည္
"ေျဖေလဗ်ာ!!!!"
Jungkook ေဒါသထြက္လာၿပီး Jin အေနာက္ရွိ နံရံသို့ရိုက္ပုတ္ေနမိသည္
"က်ေနာ္ကေလ...က်ေနာ္က က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဖြင့္ေျပာဖူးတာမဟုတ္ဘူး... Jimin ကိုေတာင္မွေပါ့.. ဒါကိုဗ်ာ.. ဖြင့္ေျပာမိတဲ့ခင္ဗ်ားက...ခင္ဗ်ားက က်ေနာ့္ကို ထားသြားရက္တယ္!!!"
"......"
"ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို ထားသြားခဲ့တာ!!!!!!!...
ခင္ဗ်ားအတြက္ လူတစ္ေယာက္ကို ထားသြားရတာ အရမ္းလြယ္ကူတယ္မလား!!!"
"Jungkook....စိတ္ေလ်ာ့... ငါေျပာတာနားေထာင္ဦး!!!"
"ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ က်ေနာ့္ကို ေၾကာက္စိတ္ေတြ အားငယ္စိတ္ေတြဝင္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာ!!!!"
Jungkook ေျပာရင္းေျပာရင္းႏွင့္ အသံတို႔သည္ က်ယ္သထက္က်ယ္လာခဲ့သည္
"ခင္ဗ်ားမသိဘူးမလား...က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနရလဲဆိုတာ... အၿပဳံးေတြ.. ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးေနရတာ..ၿပိဳလဲခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကို မ်က္ႏွာဖုံးေတြ အထပ္ထပ္ အုပ္ပစ္ခဲ့တာ အဲ့တာေတြ ခင္ဗ်ားသိလား...!!!!"
"......."
"ဘာလို႔လဲဗ်ာ!!!"
Jungkook ပုံစံသည္ ပုံမွန္ထက္ပင္ပို၍ ခက္ထန္လာေလသည္
"ခင္ဗ်ားကေတာ့ဘယ္သိပါ့မလဲ...ခင္ဗ်ားက ေရွာင္ေျပးသြားတဲ့သူပဲ!!!"
Jungkook Jin အနားကေန ခြာသြားေလသည္... ထိုအခါမွ အနီးကပ္ရွိလိုက္ရတဲ့ခံစားခ်က္ကို Jin ေတာင့္တေနမိသည္.....
Jungkook ကို အေနာက္ကေန ေျပးဖက္ထားခ်င္မိသည္... ေတာင္းပန္စကားေတြတဖြဖြေျပာခ်င္မိသည္...သိူ႕ေသာ္လက္ေတြ႕တြင္ ရပ္ၾကည့္ေန႐ုံသာ ရပ္ၾကည့္ေနမိခဲ့သည္
"ခင္ဗ်ားကိုၾကည့္...ခင္ဗ်ားမွာေတာ့ ဘဝအသစ္နဲ႕..ေမ့ပစ္ခ်င္တာေတြကို ခ်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့ Bf အသစ္ေတာင္ရေနေလာက္ေရာေပါ့!!!"
Jungkook အသံတို႔သည္ ေၾကကြဲမႈေၾကာင့္အက္ရွရွျဖစ္လို႔ေနသည္..မ်က္ရည္တို႔သည္လည္းရစ္ဝဲေနလ်က္..
"ခင္ဗ်ားမွာ က်ေနာ္ေမးတာေတြအတြက္ အေျမရွိဘူးမလား!!!... ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကိုေတာင္ေသခ်ာမၾကည့္ရဲဘူးမလား... ဘာလဲ အျပစ္မကင္းသလိုခံစားရလို႔လား... အဲ့တာေတြက ခင္ဗ်ားလုပ္ခဲ့တာေတြပဲေလ...က်ေနာ္ေျပာတာဟုတ္ေနတယ္မလား!!!"
Jungkook ရဲ႕တခ်ိဳ႕စကားေတြကို နားမလည္ေပမယ့္ Jungkook ခက္ခဲခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ နားလည္သည္..ထို႔ေနာက္ jungkook သည္ Jin ထံျပန္လွည့္လာၿပီး Jin မ်က္ႏွာအားေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ကာ အေျဖရွာေနခဲ့သည္...
"Sorry!!!... က်ေနာ္ဘာလို႔ဒီလိုေတြလုပ္ေနမိလဲမသိေတာ့ဘူး... ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာတစ္ခုက က်ေနာ္ဒီကို မလာခဲ့သင့္ဘူး!!!... လာခဲ့မိတာ က်ေနာ့္အမွားပဲ...Have a great night Jin...!!!"
Jungkook ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ Jin အားႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္
"ခင္ဗ်ားသိလား... က်ေနာ္အခုအခ်ိန္ထိ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ေနခဲ့တာ...Taehyung ခင္ဗ်ားရွိတဲ့ေနရာကို ေျပာျပတုန္းက ေနာက္ေန႕ေတာက္မေစာင့္ပဲ ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့တာ... လာတဲ့လမ္းတသ္ေလ်ာက္မွာလည္း..ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့တာ... ေဒါသထြက္ေနတာလို႔ထင္ေနေပမယ့္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး... ခင္ဗ်ားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာ... ခင္ဗ်ားကို အဆင္ေျပလားသိခ်င္ေနခဲ့တာ.. ခင္ဗ်ားအသံေလးကို ၾကားခ်င္ေနခဲ့တာ!!!"
Jungkook ကို မၾကည့္ပဲ Jin တျခားကိုသာ အၾကည့္လႊဲထားေလေတာ့ Jungkook ထံမွ ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရသည္
"က်ေနာ္ဒီေလာက္ထိေျပာေနတာေတာင္မွ ခင္ဗ်ားက ႏႈတ္ဆိတ္ေနတုန္းပဲလား!!!!"
"......"
"ေတာ္ၿပီ..က်ေနာ္ရပ္လိုက္သင့္ၿပီ... က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနခဲ့ၿပီပဲ!!!"
"......"
"Kim Seokjin!!!"
Jungkook ရဲ႕ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေခၚသံေလး... ႏွလုံးသားထဲမွ ထြက္လာေသာအသံကဲ့သို႔ ခ်ိဳျမေသာအသံေလး..ထိုအသံေလးေၾကာင့္ jin မ်က္ရည္တို႔သည္အလိုလိုျပည့္လွ်ံလာသလို Jungkook ကိုယ္တိုင္လည္း မ်က္ရည္တို႔႐ြဲေနေလာက္ၿပီ
"အရာအားလုံးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.... ခင္ဗ်ားဘယ္လမ္းကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္ေ႐ြးခ်ယ္...ေပ်ာ္႐ြင္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္... က်ေနာ္ခင္ဗ်ားနဲ႕ဆုံခဲ့ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္!!!"
Jungkook fake smile ႀကီးႏွင့္ ၿပဳံးျပကာ မ်က္ဝန္းတို႔တြင္လည္းမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္သာ
Jungkook တစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားၿပီး တံခါးဘက္သို႔ေလ်ာက္သြားသည္ႏွင့္ Jin စိတ္တို႔သည္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ၾကားက လြတ္ထြက္ကုန္သညိ.. သူ႕ရဲ႕ မသိစိတ္တို႔သည္ ပို၍ အားေကာင္းလာၿပီး
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲလို႔..မင္းထင္ေနတာလား!!!!"
တံခါးလက္ကိုင္အားကိုင္ထားေသာJungkook အား Jin လွမ္းေအာ္လိုက္သည္
တံခါးအားဆက္မဖြင့္ပဲ Jin ရွိရာသို႔ လွည့္ၾကည့္လာေသာ Jungkook သည္ Jin စကားအားနားမလည္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနသညိ
"မင္းက မင္းတစ္ေယာက္ထဲ ခံစားခဲ့ရတယ္ထင္ေနတာလား!!!!....ဘဝသစ္ဟုတ္လား...!!! မင္းေျပာတဲ့အဲ့ဘဝသစ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ငါေပ်ာ္ေနတယ္မ်ားထင္ေနတာလား!!!!....ငါ့မွာညတိုင္း အိမ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္ ငရဲလိုပဲ... မင္းငါ့အေပၚမွာေသြးေတြနဲ႕လဲက်ေနတယ္ဆိုတဲ့ပုံရိပ္က မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္တိုင္းေပၚေနခဲ့လို႔ ငါဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ေနခဲ့ရလဲမင္းသိလား!!!!... မင္းအဆင္ေျပေနမွာပါဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျဖသိမ့္ရင္းေနေနရတာေရာ မင္းသိရဲ႕လား!!!!"
Jin စကားေတြေၾကာင့္ Jungkook ဆြံ႕အေနခဲ့ၿပီးတံခါးလက္ကိုင္ကိုသာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္
"ငါကေရာ နာက်င္မႈေတြကိုလိုခ်င္ေနတယ္ထင္ေနတာလား!!!!"
Jin ေျပာရင္းႏွင့္ Jungkook ရွိရာသို႔ေလ်ာက္သြားခဲ့သည္
"ဘာမွေသခ်ာမသိပဲ ငါဆီ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာၿပီး စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႕ပဲ ထားခဲ့လို႔ရမလား!!!!"
"ဒါဆိုလည္းဘာလို႔ က်ေနာ့္အနားကေနထြက္သြားခဲ့ေသးလဲ!!!!!!!"
အႏြေးဓာတ္တခ်ိဳ႕ႏွင့္အခန္းငယ္ေလး... ေဒါသထြက္ေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္...တစ္ေယာက္စီတြင္ ကိုယ္ပိုင္အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္သာ..
လက္သီးတို႔ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ထားေသာ Jin...
တံခါးအားကိုင္ထားေသာ လက္တို႔ကို ဖယ္လိုက္ေသာ Jungkook...
"ငါ့အေရွ႕မွာတင္ ငါ့အတြက္နဲ႕ အႏၱရယ္ေရွ႕ေျပးသြားခဲ့တဲ့မင္းအနားမွာ ငါဘယ္လိုပုံစံမ်ိဴးနဲ႕ေနရမွာလဲ!!!!"
"ဒါဆို က်ေနာ္က ျမင္ေနရဲ႕သားနဲ႕ ဒီအတိုင္းရပ္ၾကည့္ခဲ့ရမွာလား!!!!"
"ဟုတ္တယ္!!!"
"ဘာ!!!"
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါငါ့အလုပ္ေလ...ကာကြယ္ေပးရမွာက ငါ့အလုပ္!!"
"ဒါဆို...အရင္တုန္းက က်ေနာ့္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ကယ္ေပးခဲ့တာေတြကေရာ... က်ေနာ့္အတြက္မဟုတ္ပဲ..တာဝန္တစ္ခုေၾကာင့္လား!!!!"
"ဟုတ္တယ္!!!"
Jin ဟုတ္တယ္လို႔ေျဖလိုက္ေပမယ့္ Jungkook သိသင့္သည္ Jin ေျဖေနတာေတြက လိမ္ေနတာဆိုတာ... တကယ္ဆို Jungkook ကို ကယ္ေပးေနခဲ့အခ်ိန္ေတြအကုန္လုံးက သူ႕ bodygurd အျဖသ္မရွိေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ.. ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာေတာင္ Jin က တကယ္ေတာ့ Yoongi ရဲ႕ Body gurd ျဖစ္ေနခဲ့တာ..
"မင္းကေရာ ဘာလို႔ ငါ့အတြက္ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး ဝင္ခံလိုက္တာလဲ... အဲ့မွာလူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာပဲေလ!!!"
"က်ေနာ္ကသူတို႔မဟုတ္ဘူး... က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကို ကာကြယ္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္လို႔!!!"
ဒါေပမယ့္လည္း...ခင္ဗ်ားက ထြက္သြားခဲ့တာပဲ!!!!"
"က်န္ခဲ့တဲ့က်ေနာ့္မွာ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို မခ်စ္လို႔...ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မခ်စ္လို႔ဆိုတဲ့ စိတ္ကပဲ ျပည့္ေနခဲ့ရတာ!!!"
Jungkook ေျပာရင္းႏွင့္ပင္ jin အနားသို႔ကပ္လာခဲ့သည္
ထို႔ေၾကာင့္ Jin စကားမစနိုင္ခင္မွာတင္ ထိကပ္သြားလိုက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔...
jungkook အနမ္းတို႔ေအာက္တြင္မိန္းေမာမိခါနီးမွ Jin အသိစိတ္ဝင္ကာ
"Jungkook...ေတာ္ေတာ့!!!"
Jin တြန္းထုတ္ေနပါေသာ္လည္း Jungkook jin အားခါးမွာဆြဲယူကာဖက္ထားလိုက္သည္...
Jin ထက္ပိုအားသန္ေနေသာ Jungkook လက္ထဲတြင္ Jin ႐ုန္းသာ႐ုန္းေနမိသညိ...
ထို႔ေနာက္တစ္ဖန္ျပန္စလာေသာအနမ္းမ်ား... ဲီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ Jin ကိုယ္တိုင္ပင္ စီးေျမာကာ အနမ္းတို႔အားတုံ႕ျပန္ေနမိသည္... ခ်ိဳျမန္ျခင္းမ်ားေပ်ာ္ဝင္ေနေသာအနမ္း.... ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔မွ စီးခ်က္ညီညီ နမ္းေနစဥိ ဖက္တြယိထားေသာလက္တို႔မွလည္း ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္သိသည့္ႏွယိ... တစ္ေယာက္အက်ီတစ္ေယာက္ခြၽတ္ေနမိသည္... ထို႔ေနာက္ Jungkook ၏ ဆံသားေလးမ်ားအား လက္ျဖင့္ထိုးသြင္းရင္းဖြေပးေနသည္... Jungkook လက္တို႔သည္လည္း Jin အသားစိုင္မ်ားေပၚသို႔ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕လာေလသည္...
နံရံဘက္သို႔ကပ္ကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အေပးအယူမွ်တေနစဦတြင္ Jin ေခါင္းထဲသို႔႐ုတ္တရက္တိုးဝင္လာေသာ Jungkook အေမ၏ အသံ...
"ေတာ္ေတာ့!!!!!!"
Jungkook အား အားႏွင့္ေစာင့္တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး Jin အသိစိတ္ႏွင့္မသိစိတ္ၾကားတြင္လြန္ဆြဲပြဲဆင္ႏြဲေနရသည္
"Jungkook...ေတာ္ေတာ့!!!.
ရႈပ္ပြေနေသာ ဆံပင္မ်ားႏွင့္ Jungkook သည္ နားမလည္ဟန္ျဖင့္ Jin အားၾကည့္ေနမိသညိ
"ေတာ္ရမယ္ဟုတ္လား... Jin... ဘာျဖစ္တာလဲ...ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္လည္းလက္ခံေနၿပီေလ!!!"
"ahhhh..... ငါ..ငါမလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး!!"
Jin သူ႕ေခါင္းေပၚသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္တင္လိုက္ၿပီး နံရံအတိုင္းကပ္ကာ ေလ်ာ၍ ထိုင္လိုက္သည္
"Jin!!... Jin hyung!!!!"
Jin ျဖစ္သြားေသာ ပုံစံအားၾကည့္ၿပီး Jungkook ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖင့္ေခၚလာခဲ့သည္..
"ငါ....ငါမင္းအနားမွာေနလို႔မရဘူးJungkook....ငါ..မင္းအနားမွာေနလို႔မျဖစ္ဘူး...ငါ..ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕...ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕ မင္းကို နာက်င္ေစမိလိမ့္မယ္... ငါနဲ႕အတူရွိရင္ မင္းကံဆိုးေနမွာ..ငါကမင္းအတြက္ Bad luck!!!!"
"Hyung!!!"
Jungkook.Jin မ်က္ႏွာေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ငိူၿပီးေျပာေနေသာ Jin မ်က္ႏွာေလးအားဆြဲေမာ့ေစသည္.. ထို႔ေနာက္အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ
"Hyung က က်ေနာ့္ရဲ႕ Bad luck ဆိုတဲ့အေတြးက Hyung ဘယ္ကေနဘယ္လိုရသြားတာလဲမသိေပမယ့္... အဲ့တာတကယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး... Hyung ကမွ က်ေနာ့္အတြက္ ကံေကာင္းျခငိး..
Hyung က က်ေနာ့္ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္..ခ်စ္တတ္လာေအာင္လည္းသငိေပးခဲ့တယ္!!!"
Jungkook သူ႕ႏွဖူးႏွင့္ Jin နဖူးေလးအားအတူတူထိကပ္လိုက္ၿပီး
"ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆီျပန္လာခဲ့ပါေနာ္ Hyung!!!"
"Jungkookah.... ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္!!!!"
"က်ေနာ္လည္း hyung ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္!!"
ထို႔ေနာက္ အနမ္းတို႔အားတစ္ဖန္ျပန္စတင္ေလသည္... ဒီတစ္ခါေတာ့ေတြေဝျခင္းမရွိပါပဲ မ်က္ရည္တို႔ႏွင့္ေရာေနခဲ့ေသာ အနမ္းမ်ား
"owww....!!!"
အနမ္းတို႔ရပ္တန့္လိုက္စဥ္ Jungkook ရင္ဘက္အား Jin ေခါင္းေလးျဖင့္တိုက္လိုက္သည္
"ဘာျဖစ္တာလဲ Hyungရဲ႕!!!!"
"ေသြးေတြနဲ႕လဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘယ္လိုလူက ခ်သ္စကားေျပာနိုင္ရတာလဲမသိဘူး!!!!"
"အကယ္၍မ်ား က်ေနာ္ေသသြားခဲ့ရင္ Hyung ကို မေျပာလိုက္ရလို႔ဆိုၿပီးေနာင္တမရခ်င္လို႔ေလ"
Jin. Jungkook အား ဆြဲယူကာ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့ Jungkook သည္လည္းလြတ္ထြက္သြားမတတ္ ဖက္ထားေနေလသည္
"မနက္ျဖန္ျပန္မွာဆိုေတာ့ အထုတ္အပိုးသြားျပင္ရေတာ့မယ္နဲ႕တူတယ္!!!"
Jin ေပါင္ေပၚတြင္လွဲေနေသာ Jungkook ဆံပင္ေလးမ်ားအားေဆာ့ကစားရင္း Jin ေျပာလာသည္
"ဘာေတြေလာေနျပန္တာတုန္း Jin shi!!!"
"....."
"ဒီအိမ္မွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလဲဲပီးဘယ္သူမွမရွိဘူးေလ... အမွားတစ္ခုခုမ်ားအတူတူမက်ဴးလြန္ခ်င္ဘူးလား!!!"
"ဟမ္!!!"
"Hyung က်ေနာ္ဘာေျပာတာလဲနားလည္ပါတယ္!!!!"
မ်က္ခုံးေလးတစ္ဖက္ပင့္ကာေျပာလာေတာ့
"Yahh!!!"
Jin သူ႕ေပါင္ေပၚတြင္အိပ္ေနေသာ Jungkook အားတြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး
"သြား...ငါ့အေပၚကေနဖယ္ေတာ့!!!"
"Hyung ကလည္း!!!"
"သြားဆိုသြား!!!"
"Hyung ရွက္သြားတာမလား... wow.. ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ အခုမွျမင္ဖူးတယိ!!!"
"ခ်ီး...ကိုရွက္ရမွာလား!!!"
"ရွက္ေနပါတယ္!!!"
"မဟုတ္ပါဘူးဆိုကြာ!!!"
"Hyung မ်က္ႏွာႀကီးေတာင္ရဲေနၿပီေနာ္!!!"
"yeah..... ငါ့ကို Hyung လို႔ေခၚမေနနဲ႕ေတာ့!!!"
"Hyungnimmmmm ကလည္း!!!!"
"Omg!!! တကယ္ေခၚခိုင္းမိခဲ့တာ ေနာင္တရတယ္... ေဟ့ေကာင္မင္းသြားမလားမသြားဘူးလား..!!!"
"က်ေနာ္ ကဘယ္မွမသြားဘူး... က်ေနာ္ရဲ႕ Hyung ေလး Mr.Bodygurd နားမွာပဲ အၿမဲကပ္ေနေတာ့မွာ!!"
❤K
13.1.22
tada.... အဆင္ေျပတဲ့အခန္းေလးေတြ႕ဖူးသြားၿပီ... ဒါနဲ႕ ေနာက္အပိုင္းက ဇာတ္သိမ္းေနာိ ခြဲရေတာ့မယ္😘😘