"ဘယ်မှာလဲ ညည်းရဲ့ ပလန် ချထားတဲ့ ကိစ္စ '
"ဖျက်လိုက်တော့ ပါပါး' သမီး ဘာမှ ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး '
လုပ်လဲ မလုပ်ရက်တော့ဘူး .ကိုကို မပျော်ရွှင်နေတာလဲ မမြင်ခြင်တော့ဘူး "
"ညည်းဘာပြောလိုက်တယ်"
"ပါပါး ကိုကို ကိုယ် ကိုယ်ဝန် ပျက်ကျ သွားပီ ပြောလိုက်တယ် "
"ဒါဆို ငါငွေကိစ္စကရော"
"ကိုကို နဲ့က ပီးသွားပီ ငွေလဲ အဆင်ပြေသလိုသာ လုပ်လိုက်တော့"
သမီး ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး "
"ဖျောင်း"""
"ဆန် ကုန်မြေလေးမ"
"ရှင်.....ရှင် ။ကျုပ်သမီးကို ရိုက်စရာ မလိုဘူး "
"ဆက်မလုပ် နိုင်တော့ဘူး "
သမီးကြောင့် သမီးချစ်တဲ့သူ ခံစားနေရတာကို ကြည့်နေရတာက သေလောက်အောင်နာကျင်ရလို့ .....အပါး " အဲ့ဒါတွေ သိလား ..သိလို့လား...
ကို့သမီး ခံစားချက်ကို ထည့်တွေးဖူးလား
ဘယ်လိုခံစားရလဲ ဘယ်လောင်ပူလောက်လောက်လဲ ပါပါး ထည့်စဉ်စားခဲ့ဖူးလား "
"MD park ကလဲ သူနဲ့ ပတ်သတ်သမျှတွေ မေ့ကုန်လို့ ကိုကို အရူးလိုတောင် ဖြစ်နေတာ
သမီးက ဒီလိုသာ လုပ်နေတာ သိသွားရင် သူပို့လို့တောင် အခြေနေဆိုးသွားမှာပေါ့"
"မလုပ်နိုင်ဘူး. ပါပါးလဲ ရပ်တန့်က ရပ်ပါ "
"ညည်း မလုပ်လဲ ကို့ဘာကို လုပ်မယ်"
သမ္မတသားဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ကိုအသေသတ်ပစ်ရမှကို ကြင်နပ်မယ်"
"ပါပါး "
"ကျွန်မရဲ့ အဖေ တစ်ယောက်ပေါ် အော်သံတွေက အိမ်အတွင်း ဟိန်းသွားရသည်"
"ပါပါး သူတို့ သုံးယောက် လုံးကို တစ်ယောက်မှ မထိရဘူး " ထိတာနဲ့ သမီး ကို့ကိုယ် မဆုံးစီရင် လိုက်မယ် "
"မလုပ်ရဲဘူး မထင်နဲ့ ..အရုပ်တရုပ်လို့ ထိန်းချုပ်ခံနေရတဲ့ ဘဝကို.
စိတ်ကုန်တယ် ...စိတ်ကုန်တယ်.. သေသွားပါတော့လား .ဝဋ်ကြွေး တွေက မကုန်နိုင်သေးဘူးလား "
"ကင်ဂျုယောင်း...သိပ်ကို သူရဲကောင်း လုပ်ခြင်နေတာလား"
"ပါပါး ကို တောင်းဆိုနေတာ "
ကို့သမီးကို ချစ်ရင် လိုက်ရောလို့မရဘူးလား "တစ်ခါ လောက်ပဲ..တစ်ခါလောက်ပါပဲ ..သမီးမျက်နှာကိုထောက်ပီး ..ပါပါး အစိစဉ်တွေ ရပ်လိုက်ပါတော့ "
"ညည်းတိတ်တိတ်လေး နေလိုက်တော့"
"အပါး"
"သူကို အခန်းထဲ သော့ခတ်ပီးထည့်ထား
ငါအမိန့်မပါပဲ မဖွင့် ပေးနဲ့" ဖွင့် ပေးရင် ငါနဲ့ တွေ့မယ်"
"ရှင် "...ဒါ ရှင်သမီးနော်."
"ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ... ကျုပ်သမီးကိုလွတ်.
"အိုမား...သမီးကို ကယ်ပါအုန်း...အိုမား'
"သောက်သံ တိတ်တိတ်နေစမ်း..အခန်းထဲက အပြင်ကို တစ်လှမ်း တောင်မထွက်ရဘူး "
"အိုမား....သမီးကို ကယ်ပါအုန်း...အိုမား..ပါပါးကို ထိန်းပါအုန်း'
"အတင်းဆွဲ ခေါ်ခံနေရတဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ကြောက်လန့် တကြားဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူကို တိုင်ကြားနေသည်"
"အဖေ တစ်ယောက်နဲ့ သားသမီးရဲ့ အင်အားကမမျှ လွန်းတာကြောင့် တရွတ်တိုက်ပါနေသည်"
"ပါပါး လွတ်ပေးပါ..အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့..
အိုမား ကယ်ပါအုန်း...အိုမား...ပါပါးကို ပြောပေးပါအုန်း...
"ညည်း တိတ်တိတ်နေလို့ပြောနေတယ်'
"ဖျောင်း"
"ပါပါး...အဲ့ ငွေ တွေက သမီးထက် အရေးကြီးလား" အဲ့လော့်တောင် အရေးပါနေတာလား"
အဲ့ လောက်ဖြစ်နေရင် သမီး ဘဝနဲ့ လဲပေးမယ် အပါးကြိုက်သလောက်ပြော. ဘယ်လောက်လိုခြင်လဲ " ဘယ်နှစ်သိန်းလဲ ဘယ်နှစ်သန်းလဲ .. ကိုကို ဘဝလေးကိုတော့ မဖျက်ဆီးပါနဲ့ သူချစ်တဲ့သူကိုလဲ ဒုက္ခ မပေးပါနဲ့ ...
"ကင်ဂျုယောင် "
"ဝုန်း"
"အခန်းထဲ စောင့်ဆွဲကာ ထည့်ခံလိုက်သည်"
"ဇနီးဖြစ်သူက အနောက်က ထုရိုက်နေသဖြင့်
မိန်းမ ဖြစ်သူကို သတိပေးထားသည်'
"မင်းကို ငါမှာထားတယ်နော်" မင်းသမီးကို အခန်းပြင်ပေးမထွက်နဲ့ . ငါအတန်တန် မှာထားရက်နဲ့ လုပ်ရင် မင်းပါ ငါသတ် ပစ်မှာ "
"ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
"ရှက်သမီးလေ...ရှင်သမီး "
"ငါရှာနေတာ မင်းနဲ့ သမီးဖိုပဲ' ကောင်စားဖို့ ငါလုပ်နေတာ မင်းမသိရင် တိတ်တိတ်လေး နေလိုက်'
"အဲ့ ပါစပ်က ဟ မလာနဲ့ "
"စကားအပြီး ကား ဖြင့် အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်"
"သမီး...အိုမား သမီးလေး "
"အိုမား...သမီး ကြောက်တယ်...အိုမား ..ပါပါးကိုထိန်းပါအုန်း ..
"မငိုပါနဲ့ အိုမား သမီးလေးကယ် သမီးအဖေကသမီး အတွက် လုပ်နေတာပါ"
"မဟုတ်ဘူး အိုမား..ပါပါး လောဘ တွေ ကြီးနေတယ်"
"ပါပါး အိုမား ထိန်းမှ ရမှာ"
ကိုကို ဆေးခန်းမှာ အိုမား..သမီး သွားမှ ရမယ်.
သူတစ်ခုခု ဖြစ်မှာကြောက်တယ်..သမီးကို တံခါးဖွင့်ပေးပါ အိုမား..ကျေးဇူးပြုပီး.တံခါးဖွင့်ပေးပါ"
"သမီး အဖေကို အိုမား လွန်ဆန်လို့မရဘူး အိုမား မလုပ်ရဲဘူး "
"အိုမား...သမီးကိုချစ်ရင် ဖွင့်ပေးပါနော်
သမီးတောင်းပန်ပါတယ်"
"အိုမားလဲ တောင်ပန်ပါတယ်သမီးရယ် အိုမားလွန်ဆန်လို့မရလို့ပါ"
'အိုမား...အိုမား...တံခါးဖွင့်ပေးပါ"
"သမီးဖြစ်သူ အခန်းတံခါးကနေ ထထွက်သွားသော မိခင်ဖြစ်သူရင်ထဲ ဘယ်လောက်တောင် နာကျင်နေမလဲ"
"အိုမား တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးရယ်"
"တံခါး ဖွင့်ပေးကြပါ" အိုမား ...ဒေါ်လေး.
တံခါး ဖွင့်ပေး....တံခါး ဖွင့်ပေး"
___
"ဒါကြိုက်လား " အဖြူလေးနဲ့ဆို ပူတူးက အရမ်းလိုက်တာ"
"မောင်ရယ်..အနက်လေးနဲ့ ရောတာဆို ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့"
"ပူတူးသဘောလေ "
"ဟီး...ဟု"
"စမ်းဝတ်ကြည့်အုန်းမလား အကိုတို့"
"ကျွန်တော် အမျိုးသားကို ဝတ်ကြည့်ခိုင်ူလိုက်မယ်"
"ပူတူးသွား..စမ်းဝတ်ကြည့်"
"ရွေးချယ်ထားတဲ့ အဖြူအနက်ကုတ် လေးကို ယူကာ အဝတ်လဲခန်းထဲ လုံးလုံးလေး ဝင်သွားသည် "
"သူဆီက အချစ်ကိုရပါ့မလားလို့ စုတောင်းခဲ့ရတာတွေက အခုဆို ပြည့်ဝခဲ့ပြီ
"ထမင်းစားဖို့ ချိန်းလိုက်တိုင်း ကိုယ်မစားပဲ သူကို ထိုင်ငေး ခဲ့ရတာတွေ '
"ကမ္ဘာငယ်လေး ဘယ်လောက်ငြင်းငြင်း ကပ်တွယ်နေခဲ့တယ်"
"ငိုနေတဲ့ အချိန်တိုင်း ဝမ်းနည်းနေတဲ့အချိန်တိုင်း ဘေးနားမှာ ရှိပြီး နှစ်သိမ့်ပေးရတဲ့ အခါတွေဆို . သူကို အရမ်း စိတ်နာသည်"
"ကို့ကိုယ် ဂရုမစိုက်တဲ့သူကိုဘာကြောင့်တွယ်ကပ်နေတာလဲလို့လ"
"အခုတော့ သိပြီ သူလဲ ကျွန်တော်လိုဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပါ"
"ကျွန်တော်သူဆဲဆဲ ဆိုဆို ထုရိုက်ရိုက် ဘေးနားကအပြုံး မပျက်ခဲ့ "
"ထိုလူသားလဲ ထိုမည်း၎င်း အတိုင်း တန်ပြန် ခံစားခဲ့ဖူးတာပါ "
"တစ်ဖက်သတ် ဘဝကနေ လက်တွေ ပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်"
"အရိုးသား ဆုံးလေး နဲ့ စကားလုံးနှစ်လုံးထဲ
ဖွဲ့ပြရရင်
" ချစ်တယ်"
"ချစ်တယ်လို့ သုံးခါသာ ပြောဖူးသော ထိုလူသား "
"ကိုကတော့ တဖွဖွ ပြော နေပင်နဲ့ သူကတော့ သူံးခါ လေးခါသာ"
"အရမ်းချစ်ပြရင် ပေါသွား မှာဆိုးလို့တဲ့ အဆိူးလေးက ထို စကားလုံး နှစ်လုံးထဲကို
တန်ဖိုးထား လွန်းသည်"
" ကျေးဇူးပါ " Jeon jungkook"
"မင်း စွန့်ပစ်ခဲ့လို့ ငါရခဲ့တယ်"
"ပြန်တော့မလို ခြင်ပါနဲ့" မင်းစွန့်ပစ်ခဲ့တဲ့ အရာလေးကို ငါ့က ကို့အသက်ထက် တန်ဖိုးထား လွန်းလို့ပါကွာ"
"မောင် "
"အတွေး တွေများနေသော ကိုကလူနဲ့စိတ်နဲ့က မကပ်ခြင်"
"မောင် "
"လ ကမ္ဘာက နတ်သားလား '
အတော် လှလွန်းသည်" ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းက အထင်းသား တင်ပါးလုံးလုံးလေး ပြေးရိုက်ခြင်စရာ.
"မောင် လို့" မောင်" ဪ..ငေးတာတော်ရောပေါ့"
"ဟမ် ..ဟန်"
"Sorry..နော်ပူတူး အရမ်း လှလွန်းလို့ အသက်ရှုဖို့တောင်မေ့သွားတယ်"
"အသက်မရှုရင်သေသွားမှာပေါ့ မောင်ကတော့ မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေပြောနေပြန်ပီ"
"ဒါလေး ယူလိုက်မလား။
"ယူလိုက်မယ် .ဒါနဲ့ ဆိုအရမ် လိုက်တယ် .
"မောင် ပြန်လာတာနဲ့ တမ်း လက်ထပ်မယ် တစ်စက္ကန်တောင် မခြားဘူး "
"ဟုပါပီ..ညီမလေး ဒါလေး ယူမယ် ထုပ်ပေးနော်"
"သူဌေး ..ဟို မမှတ်မိဘူးလား . ကို့ဆိုင်ကိုယ်တောင်"
"ဟန်. မောင်"
"ဪ.. sorry လူမှားတာပါ ရှင့်"
"တော်သေးတာပေါ့"
"အဲ့ဒါလေး ထုပ်လိုက်"
"ထယ်ယောင်း ရဲ့ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲ ကြောင့် ဝန်ထမ်းမလေး ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားရသည်"
"တစ်ချို့တစ်ဝတ်ကို မမှတ်မိတော့ပင်မဲ့ ဒီသူငယ်ချင်းလေးကနေ ချစ်သူဖြစ်လာတဲ့ ကောင်လေးကို မမှတ် ပေးလို့ ကျေးဇူး တွေတင်ရသည်"
"ဘာစားအုန်းမလဲ.
"ဟင် .အင်း.အိမ်မှာလဲ ရှိသေးတယ်လေ .ညကြရင် Hyungတို့ လာမယ်ထင်တယ်.
"ဟုတ်သားပဲ မဂ်လာဆောင်ခါနီး (7) ရက်ခွဲထားရတယ်လေ"
"အတော်ပဲလေ မောင်ရဲ့ မောင် အလုပ်သွားတာနဲ့ ပြန်လာတာနဲ့' ဒီကအကုန်စီစဉ်ထားလိုက်မယ်လေ"
"ဟုပါပီဗျ"
"မောင် အရှေ့ အတက်နိုင်ဆုံး ပြုံးပြထားရသည် "
မျက်လုံးကွယ်သွားရင် မောင်ချစ်ပါအုန်းမလား' မောင် ပစ်သွားမလားလို့ တွေးနေရင် စိတ်တွေ ပူရသည်"
"အသိပေးလို့မဖြစ်ဘူး .ဒီတိုင်းလေး မသိမသာ ပဲနေရမယ်" မောင်ကို စိတ်ပူအောင် လုပ်လို့မဖြစ်ဘူး "
အပြုံးတုလေးတွေနဲ့ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်"
တစ်လမ်းလုံးလဲ ပျော်ရွှင်မနေပါ"
"___
မပြီးသေးဘူးလား " Min yoongi_
"ဗျာ..ဗျာ..ပီးပါတော့မယ်"
"မပြောခြင်ဘူး ကလေး လဲ မဟုတ်
သူငယ်လဲ မဟုတ် ပြောနေရတုန်း .
ကလေးဆိုရင်လဲ တစ်မျိုး တုတ်နဲ့ ရိုက်ပီးသင်လို့ရတယ်
ဒါကြီးက ကလေးထပ် ဆယ်ဆ ပိုဆိုးတော့ဘယ်လိုသင်ရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး"
"Hobe လေး အာဘွားနဲ့ သင်"
"အင်..အင်..အင်..
"အား..အား..အ ..ဦးနှောက်တွေအပြူလိုက်ထွက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ လက်သန်ပြောင်ချက်"
"ရေစိုကြီးနဲ့ ပြောင်အောင်သုတ် . သူရေတွေနဲ့ကိုများ အနားကပ်ခြင်နေသေးတယ် မပြောခြင်ဘူး "
"အွန်း...အွတ်"
"အဘိုး အိုပေါက်စကြနေတာပဲ နောက်တစ်ခါထပ်ပြော ပိုနမ်းမှာ"
"လူရုပ်မာကြီး သွားသွား ရေပြောင်အောင်သုတ် အဝတ်စားထုပ်ပေးထားတယ်"
Jimin ဆီသွားရမှာနော် သေချာသက်သက်ရက်ရက် ပြင်ဆင် ပီးစလွယ်မလုပ်နဲ့.
"ကို့ကိုယ် အသက်အရွယ်ရလာပီဆိုတာလဲ သတိလေးဘာလေး ထားအုန်း
"ဟုပါပီ ဟုပါပီ.နားတွေငြီးနေတာပဲ "
"ဂွတ်""
"အ အသေ စော်တာ babe က"
"ပြန်ပြောရင် ပိုခေါက်မှာ သွားလုပ်စရာရှိတာလုပ် နောက်ကျမယ်"
"ဟုပါပီဗျာ မပြောရဲပါဘူး ကြောက်ပါတယ်"
___
"လူနာ စရင်းတွေကို ကောင်တာမှာ သွားတင်ထားပေးနော် . ဟိုကောင်လေး အခန်းသွားလိုက်အုန်းမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ "
"ညနေအတွက် ဆေးတိုက်ဖို့ ဆေးအနည်းငယ်ယူကာ စားဖို့တစ်ခုခု ဝယ်လာတာလေးယူရင်း နေ့လယ်က လူနာကောင်လေးအခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်"
"တံခါး ဖွင့်ဖွင့်ခြင်း လူကအရမ်းပူထူသွားသည်"
"ဟာ..လက်ထဲက ပစ္စည်းကိုဘေးခုံပေါ်သို့
တင်ပီး ကောင်လေးကို ပြေးထူရသည်"
"ဟိတ်ကောင်လေး..ဟာ ဒီကောင်လေးကတော့ လမ်းမလျှောက် ပါနဲ့လို့အတန်တန်မှာထားတာကို..
"နတ်...နတ်..."
"အခန်း ရှေကဖြတ်သွားသော နတ်ကို ခေါ်ကာ"
"ရှင်..ဒေါက်တာ"
"လူနာ အရမ်း အရေးကြီးတယ် ဆေးသတ္တာယူခဲ့ပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ"
"ဒီကောင်လေး ဘာဖြစ်ခြင်နေတာလဲ အသက်ကိုမနှာမြောဘူးလား လူက
မျော့မျော့ပဲရှိတော့တာ ကိုဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ"
" သွေးပုလင်းတွေချိတ်ကာ အသက်လုနေရချိန် ဒီကောင်လေး မျက်နှာကိုကြည့်မိသည်"
"ပူဆွေးသောကတွေများနေလိုက်တာများ
အသက်အရွယ်နဲ့တောင်မလိုက်"
"သူပြောသော လိပ်စာအတိုင်းမနက်ကို သွားစုံစမ်း ပေးလိုက်ပါ့မယ်လေ စိတ်ချမ်းသာအောင်"
"
Zawg
"ဘယ္မွာလဲ ညည္းရဲ႕ ပလန္ ခ်ထားတဲ့ ကိစၥ '
"ဖ်က္လိုက္ေတာ့ ပါပါး' သမီး ဘာမွ ဆက္မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး '
လုပ္လဲ မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူး .ကိုကို မေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာလဲ မျမင္ျခင္ေတာ့ဘူး "
"ညည္းဘာေျပာလိုက္တယ္"
"ပါပါး ကိုကို ကိုယ္ ကိုယ္ဝန္ ပ်က္က် သြားပီ ေျပာလိုက္တယ္ "
"ဒါဆို ငါေငြကိစၥကေရာ"
"ကိုကို နဲ႕က ပီးသြားပီ ေငြလဲ အဆင္ေျပသလိုသာ လုပ္လိုက္ေတာ့"
သမီး ဆက္မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး "
"ေဖ်ာင္း"""
"ဆန္ ကုန္ေျမေလးမ"
"ရွင္.....ရွင္ ။က်ဳပ္သမီးကို ရိုက္စရာ မလိုဘူး "
"ဆက္မလုပ္ နိုင္ေတာ့ဘူး "
သမီးေၾကာင့္ သမီးခ်စ္တဲ့သူ ခံစားေနရတာကို ၾကည့္ေနရတာက ေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ရလို႔ .....အပါး " အဲ့ဒါေတြ သိလား ..သိလို႔လား...
ကို႔သမီး ခံစားခ်က္ကို ထည့္ေတြးဖူးလား
ဘယ္လိုခံစားရလဲ ဘယ္ေလာင္ပူေလာက္ေလာက္လဲ ပါပါး ထည့္စဥ္စားခဲ့ဖူးလား "
"MD park ကလဲ သူနဲ႕ ပတ္သတ္သမွ်ေတြ ေမ့ကုန္လို႔ ကိုကို အ႐ူးလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတာ
သမီးက ဒီလိုသာ လုပ္ေနတာ သိသြားရင္ သူပို႔လို႔ေတာင္ အေျခေနဆိုးသြားမွာေပါ့"
"မလုပ္နိုင္ဘူး. ပါပါးလဲ ရပ္တန့္က ရပ္ပါ "
"သည္း မလုပ္လဲ ကို႔ဘာကို လုပ္မယ္"
သမၼတသားဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကိုအေသသတ္ပစ္ရမွကို ၾကင္နပ္မယ္"
"ပါပါး "
"ကြၽန္မရဲ႕ အေဖ တစ္ေယာက္ေပၚ ေအာ္သံေတြက အိမ္အတြင္း ဟိန္းသြားရသည္"
"ပါပါး သူတို႔ သုံးေယာက္ လုံးကို တစ္ေယာက္မွ မထိရဘူး " ထိတာနဲ႕ သမီး ကို႔ကိုယ္ မဆုံးစီရင္ လိုက္မယ္ "
"မလုပ္ရဲဘူး မထင္နဲ႕ ..အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရတဲ့ ဘဝကို.
စိတ္ကုန္တယ္ ...စိတ္ကုန္တယ္.. ေသသြားပါေတာ့လား .ဝဋ္ေႂကြး ေတြက မကုန္နိုင္ေသးဘူးလား "
"ကင္ဂ်ဳေယာင္း...သိပ္ကို သူရဲေကာင္း လုပ္ျခင္ေနတာလား"
"ပါပါး ကို ေတာင္းဆိုေနတာ "
ကို႔သမီးကို ခ်စ္ရင္ လိုက္ေရာလို႔မရဘူးလား "တစ္ခါ ေလာက္ပဲ..တစ္ခါေလာက္ပါပဲ ..သမီးမ်က္ႏွာကိုေထာက္ပီး ..ပါပါး အစိစဥ္ေတြ ရပ္လိုက္ပါေတာ့ "
"ညည္းတိတ္တိတ္ေလး ေနလိုက္ေတာ့"
"အပါး"
"သူကို အခန္းထဲ ေသာ့ခတ္ပီးထည့္ထား
ငါအမိန႔္မပါပဲ မဖြင့္ ေပးနဲ႕" ဖြင့္ ေပးရင္ ငါနဲ႕ ေတြ႕မယ္"
"ရွင္ "...ဒါ ရွင္သမီးေနာ္."
"ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ... က်ဳပ္သမီးကိုလြတ္.
"အိုမား...သမီးကို ကယ္ပါအုန္း...အိုမား'
"ေသာက္သံ တိတ္တိတ္ေနစမ္း..အခန္းထဲက အျပင္ကို တစ္လွမ္း ေတာင္မထြက္ရဘူး "
"အိုမား....သမီးကို ကယ္ပါအုန္း...အိုမား..ပါပါးကို ထိန္းပါအုန္း'
"အတင္းဆြဲ ေခၚခံေနရတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေၾကာက္လန႔္ တၾကားျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူကို တိုင္ၾကားေနသည္"
"အေဖ တစ္ေယာက္နဲ႕ သားသမီးရဲ႕ အင္အားကမမွ် လြန္းတာေၾကာင့္ တ႐ြတ္တိုက္ပါေနသည္"
"ပါပါး လြတ္ေပးပါ..အဲ့လို မလုပ္ပါနဲ႕..
အိုမား ကယ္ပါအုန္း...အိုမား...ပါပါးကို ေျပာေပးပါအုန္း...
"ညည္း တိတ္တိတ္ေနလို႔ေျပာေနတယ္'
"ေဖ်ာင္း"
"ပါပါး...အဲ့ ေငြ ေတြက သမီးထက္ အေရးႀကီးလား" အဲ့ေလာ့္ေတာင္ အေရးပါေနတာလား"
အဲ့ ေလာက္ျဖစ္ေနရင္ သမီး ဘဝနဲ႕ လဲေပးမယ္ အပါးႀကိဳက္သေလာက္ေျပာ. ဘယ္ေလာက္လိုျခင္လဲ " ဘယ္ႏွစ္သိန္းလဲ ဘယ္ႏွစ္သန္းလဲ .. ကိုကို ဘဝေလးကိုေတာ့ မဖ်က္ဆီးပါနဲ႕ သူခ်စ္တဲ့သူကိုလဲ ဒုကၡ မေပးပါနဲ႕ ...
"ကင္ဂ်ဳေယာင္ "
"ဝုန္း"
"အခန္းထဲ ေစာင့္ဆြဲကာ ထည့္ခံလိုက္သည္"
"ဇနီးျဖစ္သူက အေနာက္က ထုရိုက္ေနသျဖင့္
မိန္းမ ျဖစ္သူကို သတိေပးထားသည္'
"မင္းကို ငါမွာထားတယ္ေနာ္" မင္းသမီးကို အခန္းျပင္ေပးမထြက္နဲ႕ . ငါအတန္တန္ မွာထားရက္နဲ႕ လုပ္ရင္ မင္းပါ ငါသတ္ ပစ္မွာ "
"ရွင္ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"ရွက္သမီးေလ...ရွင္သမီး "
"ငါရွာေနတာ မင္းနဲ႕ သမီးဖိုပဲ' ေကာင္စားဖို႔ ငါလုပ္ေနတာ မင္းမသိရင္ တိတ္တိတ္ေလး ေနလိုက္'
"အဲ့ ပါစပ္က ဟ မလာနဲ႕ "
"စကားအၿပီး ကား ျဖင့္ အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္"
"သမီး...အိုမား သမီးေလး "
"အိုမား...သမီး ေၾကာက္တယ္...အိုမား ..ပါပါးကိုထိန္းပါအုန္း ..
"မငိုပါနဲ႕ အိုမား သမီးေလးကယ္ သမီးအေဖကသမီး အတြက္ လုပ္ေနတာပါ"
"မဟုတ္ဘူး အိုမား..ပါပါး ေလာဘ ေတြ ႀကီးေနတယ္"
"ပါပါး အိုမား ထိန္းမွ ရမွာ"
ကိုကို ေဆးခန္းမွာ အိုမား..သမီး သြားမွ ရမယ္.
သူတစ္ခုခု ျဖစ္မွာေၾကာက္တယ္..သမီးကို တံခါးဖြင့္ေပးပါ အိုမား..ေက်းဇူးျပဳပီး.တံခါးဖြင့္ေပးပါ"
"သမီး အေဖကို အိုမား လြန္ဆန္လို႔မရဘူး အိုမား မလုပ္ရဲဘူး "
"အိုမား...သမီးကိုခ်စ္ရင္ ဖြင့္ေပးပါေနာ္
သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္"
"အိုမားလဲ ေတာင္ပန္ပါတယ္သမီးရယ္ အိုမားလြန္ဆန္လို႔မရလို႔ပါ"
'အိုမား...အိုမား...တံခါးဖြင့္ေပးပါ"
"သမီးျဖစ္သူ အခန္းတံခါးကေန ထထြက္သြားေသာ မိခင္ျဖစ္သူရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနမလဲ"
"အိုမား ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရယ္"
"တံခါး ဖြင့္ေပးၾကပါ" အိုမား ...ေဒၚေလး.
တံခါး ဖြင့္ေပး....တံခါး ဖြင့္ေပး"
___
"ဒါႀကိဳက္လား " အျဖဴေလးနဲ႕ဆို ပူတူးက အရမ္းလိုက္တာ"
"ေမာင္ရယ္..အနက္ေလးနဲ႕ ေရာတာဆို ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့"
"ပူတူးသေဘာေလ "
"ဟီး...ဟု"
"စမ္းဝတ္ၾကည့္အုန္းမလား အကိုတို႔"
"ကြၽန္ေတာ္ အမ်ိဳးသားကို ဝတ္ၾကည့္ခိုင္ူလိုက္မယ္"
"ပူတူးသြား..စမ္းဝတ္ၾကည့္"
"ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ အျဖဴအနက္ကုတ္ ေလးကို ယူကာ အဝတ္လဲခန္းထဲ လုံးလုံးေလး ဝင္သြားသည္ "
"သူဆီက အခ်စ္ကိုရပါ့မလားလို႔ စုေတာင္းခဲ့ရတာေတြက အခုဆို ျပည့္ဝခဲ့ၿပီ
"ထမင္းစားဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တိုင္း ကိုယ္မစားပဲ သူကို ထိုင္ေငး ခဲ့ရတာေတြ '
"ကမၻာငယ္ေလး ဘယ္ေလာက္ျငင္းျငင္း ကပ္တြယ္ေနခဲ့တယ္"
"ငိုေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ဝမ္းနည္းေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေဘးနားမွာ ရွိၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးရတဲ့ အခါေတြဆို . သူကို အရမ္း စိတ္နာသည္"
"ကို႔ကိုယ္ ဂ႐ုမစိုက္တဲ့သူကိုဘာေၾကာင့္တြယ္ကပ္ေနတာလဲလို႔လ"
"အခုေတာ့ သိၿပီ သူလဲ ကြၽန္ေတာ္လိုျဖစ္ခဲ့ဖူးတာပါ"
"ကြၽန္ေတာ္သူဆဲဆဲ ဆိုဆို ထုရိုက္ရိုက္ ေဘးနားကအၿပဳံး မပ်က္ခဲ့ "
"ထိုလူသားလဲ ထိုမည္း၎ အတိုင္း တန္ျပန္ ခံစားခဲ့ဖူးတာပါ "
"တစ္ဖက္သတ္ ဘဝကေန လက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္"
"အရိုးသား ဆုံးေလး နဲ႕ စကားလုံးႏွစ္လုံးထဲ
ဖြဲ႕ျပရရင္
" ခ်စ္တယ္"
"ခ်စ္တယ္လို႔ သုံးခါသာ ေျပာဖူးေသာ ထိုလူသား "
"ကိုကေတာ့ တဖြဖြ ေျပာ ေနပင္နဲ႕ သူကေတာ့ သူံးခါ ေလးခါသာ"
"အရမ္းခ်စ္ျပရင္ ေပါသြား မွာဆိုးလို႔တဲ့ အဆိူးေလးက ထို စကားလုံး ႏွစ္လုံးထဲကို
တန္ဖိုးထား လြန္းသည္"
" ေက်းဇူးပါ " Jeon jungkook"
"မင္း စြန႔္ပစ္ခဲ့လို႔ ငါရခဲ့တယ္"
"ျပန္ေတာ့မလို ျခင္ပါနဲ႕" မင္းစြန႔္ပစ္ခဲ့တဲ့ အရာေလးကို ငါ့က ကို႔အသက္ထက္ တန္ဖိုးထား လြန္းလို႔ပါကြာ"
"ေမာင္ "
"အေတြး ေတြမ်ားေနေသာ ကိုကလူနဲ႕စိတ္နဲ႕က မကပ္ျခင္"
"ေမာင္ "
"လ ကမၻာက နတ္သားလား '
အေတာ္ လွလြန္းသည္" ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းက အထင္းသား တင္ပါးလုံးလုံးေလး ေျပးရိုက္ျခင္စရာ.
"ေမာင္ လို႔" ေမာင္" ဪ..ေငးတာေတာ္ေရာေပါ့"
"ဟမ္ ..ဟန္"
"Sorry..ေနာ္ပူတူး အရမ္း လွလြန္းလို႔ အသက္ရႈဖို႔ေတာင္ေမ့သြားတယ္"
"အသက္မရႈရင္ေသသြားမွာေပါ့ ေမာင္ကေတာ့ မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြေျပာေနျပန္ပီ"
"ဒါေလး ယူလိုက္မလား။
"ယူလိုက္မယ္ .ဒါနဲ႕ ဆိုအရမ္ လိုက္တယ္ .
"ေမာင္ ျပန္လာတာနဲ႕ တမ္း လက္ထပ္မယ္ တစ္စကၠန္ေတာင္ မျခားဘူး "
"ဟုပါပီ..ညီမေလး ဒါေလး ယူမယ္ ထုပ္ေပးေနာ္"
"သူေဌး ..ဟို မမွတ္မိဘူးလား . ကို႔ဆိုင္ကိုယ္ေတာင္"
"ဟန္. ေမာင္"
"ဪ.. sorry လူမွားတာပါ ရွင့္"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"အဲ့ဒါေလး ထုပ္လိုက္"
"ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းမေလး ျပာျပာသလဲ ျဖစ္သြားရသည္"
"တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို မမွတ္မိေတာ့ပင္မဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္းေလးကေန ခ်စ္သူျဖစ္လာတဲ့ ေကာင္ေလးကို မမွတ္ ေပးလို႔ ေက်းဇူး ေတြတင္ရသည္"
"ဘာစားအုန္းမလဲ.
"ဟင္ .အင္း.အိမ္မွာလဲ ရွိေသးတယ္ေလ .ညၾကရင္ Hyungတို႔ လာမယ္ထင္တယ္.
"ဟုတ္သားပဲ မဂ္လာေဆာက္ခါနီး (7) ရက္ခြံထားရတယ္ေလ"
"အေတာ္ပဲေလ ေမာင္ရဲ႕ ေမာင္ အလုပ္သြားတာနဲ႕ ျပန္လာတာနဲ႕' ဒီကအကုန္စီစဥ္ထားလိုက္မယ္ေလ"
"ဟုပါပီဗ်"
"ေမာင္ အေရွ႕ အတက္နိုင္ဆုံး ၿပဳံးျပထားရသည္ "
မ်က္လုံးကြယ္သြားရင္ ေမာင္ခ်စ္ပါအုန္းမလား' ေမာင္ ပစ္သြားမလားလို႔ ေတြးေနရင္ စိတ္ေတြ ပူရသည္"
"အသိေပးလို႔မျဖစ္ဘူး .ဒီတိုင္းေလး မသိမသာ ပဲေနရမယ္" ေမာင္ကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး "
အၿပဳံးတုေလးေတြနဲ႕ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္"
တစ္လမ္းလုံးလဲ ေပ်ာ္႐ႊင္မေနပါ"
"___
မၿပီးေသးဘူးလား " Min yoongi_
"ဗ်ာ..ဗ်ာ..ပီးပါေတာ့မယ္"
"မေျပာျခင္ဘူး ကေလး လဲ မဟုတ္ သူငယ္လဲ မဟုတ္ ေျပာေနရတုန္း .ကေလးဆိုရင္လဲ တစ္မ်ိဳး တုတ္နဲ႕ ရိုက္ပီးသင္လို႔ရတယ္
ဒါႀကီးက ကေလးထပ္ ဆယ္ဆ ပိုဆိုးေတာ့ဘယ္လိုသင္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး"
"Hobe ေလး အာဘြားနဲ႕ သင္"
"အင္..အင္..အင္..
"အား..အား..အ ..ဦးႏွောက္ေတြအျပဴလိုက္ထြက္လာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ လပ္သန္ေျပာက္ခ်က္"
"ေရစိုႀကီးနဲ႕ ေျပာင္ေအာင္သုတ္ . သူေရေတြနဲ႕ကိုမ်ား အနားကပ္ျခင္ေနေသးတယ္ မေျပာျခင္ဘူး "
"အြန္း...အြတ္"
"အဘိုး အိုေပါက္စၾကေနတာပဲ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေျပာ ပိုနမ္းမွာ"
"လူ႐ုပ္မာႀကီး သြားသြား ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္ အဝတ္စားထုပ္ေပးထားတယ္"
Jimin ဆီသြားရမွာေနာ္ ေသခိာသက္သက္ရက္ရက္ ျပင္ဆင္ ပီးစလြယ္မလုပ္နဲ႕.
"ကို႔ကိုယ္ အသက္အ႐ြယ္ရလာပီဆိုတာလဲ သတိေလးဘာေလး ထားအုန္း
"ဟုပါပီ ဟုပါပီ.နားေတြၿငီးေနတာပဲ "
"ဂြတ္""
"အ အေသေခၚတာ babe က"
"ျပန္ေျပာရင္ ပိုေခါက္မွာ သြားလုပ္စရာရွိတာလုပ္ ေနာက္က်မယ္"
"ဟုပါပီဗ်ာ မေျပာရဲပါဘူး ေၾကာက္ပါတယ္"
___
"လူနာ စရင္းေတြကို ေကာင္တာမွာ သြားတင္ထားေပးေနာ္ . ဟိုေကာင္ေလး အခန္းသြားလိုက္အုန္းမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ "
"ညေနအတြက္ ေဆးတိုက္ဖို႔ ေဆးအနည္းငယ္ယူကာ စားဖို႔တစ္ခုခု ဝယ္လာတာေလးယူရင္း ေန႕လယ္က လူနာေကာင္ေလးအခန္းသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္"
"တံခါး ဖြင့္ဖြင့္ျခင္း လူကအရမ္းပူထူသြားသည္"
"ဟာ..လက္ထဲက ပစၥည္းကိုေဘးခုံေပၚသို႔
တင္ပီး ေကာင္ေလးကို ေျပးထူရသည္"
"ဟိတ္ေကာင္ေလး..ဟာ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္ က္ပါနဲ႕လို႔အတန္တန္မွာထားတာကို..
"နတ္...နတ္..."
"အခန္း ေရွကျဖတ္သြားေသာ နတ္ကို ေခၚကာ"
"ရွင္..ေဒါက္တာ"
"လူနာ အရမ္း အေရးႀကီးတယ္ ေဆးသတၱာယူခဲ့ေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ"
"ဒီေကာင္ေလး ဘာျဖစ္ျခင္ေနတာလဲ အသက္ကိုမႏွာေျမာဘူးလား လူက ေျမာေျမာပဲရွိေတာ့တာ ကိုဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ"
" ေသြးပုလင္းေတြခ်ိတ္ကာ အသက္လုေနရခ်ိန္ ဒီေကာင္ေလး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိသည္"
"ပူေဆြးေသာကေတြမ်ားေနလိုက္တာမ်ား
အသက္အ႐ြယ္နဲ႕ေတာင္မလိုက္"
"သူေျပာေသာ လိပ္စာအတိုင္းမနက္ကို သြားစုံစမ္း ေပးလိုက္ပါ့မယ္ေလ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္"
"