'plagiarism is the outcome of jealousy'-Calypso
MAGDIDILIM na nang makarating si Xander ng hotel. Inihatid pa siya ng mga lalaking nagbabantay sa entrance ng isla gamit ang isang golf cart. Malayo pa kasi ang hotel na tutuluyan niya mula sa dalampasigan. Nang makababa ay agad siyang nagpasalamat sa naghatid sa kanya.
"Salamat sir, may bayad ba to?" Nakangising tanong niya. Napatawa naman ang mama bago nagsalita.
"Naku ijo, walang bayad to. Libre ang sakay ng lahat ng tao dito sa pueblo," nakangiting tugon ng mama. Napakamot siya sa batok at nahihiyang ngumiti.
"Ganun po ba? Salamat nalang ho, mukhang wala din kasi akong ipambabayad sa inyo hehe," aniya at isinukbit na sa balikat ang dalang backpack na may lamang mga damit niya.
"Osiya, ingat ka dito ijo. Goodluck sa trabaho," kumaway pa sa kanya ang matanda bago nito pinaandar ang golf cart papalayo. Naikwento niya dito ang tungkol sa magiging trabaho niya doon sa isla. Magpapanggap siyang mag a-apply bilang isang personal bodyguard ni Juan. Alam niyang madali lang siyang makakapasok dahil napaghandaan na niya ang lahat.Sisiguraduhin niyang palagi siyang malapit dito upang mas madali niyang maisagawa ang plano niyang pagpapabagsak dito. Kung tutuusin ay hindi na niya kailangan pang magpanggap para lang mapatumba ang isang Juan Concado Casten,God knows he is more powerful than this man. Kayang-kaya niyang patayin ang taong iyon sa isang pitik lang ng mga daliri niya, pero hindi iyon ang gagawin niya. Hindi lang basta isang paghihiganti ang gagawin niya sa isang demonyong kagaya ni Casten. He will make him suffer that even God can't pull him out from the hell he dugged for him.
Pangiti-ngiti siyang naglakad papasok ng hotel at palinga-linga sa paligid na para bang namamangha sa mga bagay na nakikita niya. Tinungo niya ang front desk at nagtanong.
"Ah miss, s'an ba iyong tinutuluyan nung mga maga-apply na bodyguard na pinadala ng agency?" tanong niya sa babae na ngayon ay nakangangang nakatitig sa kaniya na tila ba manghang-mangha sa nakikita nito.
He smiled awkwardly and snapped, makalipas kasi ang ilang segundo ay nakanganga padin ito at nakatitig sa kanya.
"Miss, uy miss! Asan kako tumutuloy yung mga bodyguard na pinadala ng agency?" tanong ulit niya dito. He was grinning on his mind. Alam na alam niya ang dahilan kung bakit nagkakaganun ang babae. Ofcourse, he is Alexander Traijin Baltimore. The most handsome man walking on earth. Who wouldn't fell for his charms?
Bumalik naman sa huwisyo ang babae at biglang nag-iba ang ekspresyon ng mukha. Inilapit nito ang mukha sa kanya at bahagyang inipit ang ilang hibla ng buhok sa gilid ng tenga at hinawakan ang kabilang bahagi ng pisngi niya. Tumingin sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Gone the shocked and cute girl.F*ck,now she was trying to seduce him.
"Why not stay in my room instead,hmm?" napalunok siya ng kinagat nito ang pang ibabang labi. He has to resist. He can't mix pleasure with business. At isa pa, wala sa katauhang ginagamit niya ang maging kagaya ng totoong siya. He can't just f*ck or he'll be f*cked up.
He chuckled and pulled away.
"Hehe, sorry miss. Strict ang zipper ko," sabay tawa niya ng malakas. He expected her to get mad or something but she didn't.
"You're cute, what's your name by the way?" matamis ang ngiting tanong nito sa kanya.
"Alexa-Xander. Xander Ford,Hahahaha" inilahad niya ang kamay dito at tumawa ng malakas. Tinampal iyon ng mahina ng babae at nakitawa na din which was obviously fake because he was very well aware that his jokes ain't funny.
'bitch!'
"Siraulo, seryoso nga?" her gums showed ande he found it cute. He like girls who smiles wholesomely. Just like his mom.
"Pangit kasi ng apelyido ko kaya ganyan wahahahaha, pero dahil alam kong crush mo'ko kaya sasabihin ko nalang. Xander Felipe,nice meeting you" he stretched his hand again for a handshake. Iniabot yun ng babae.
"Nice meeting you too Xander, welcome to Pueblo Dela Cuesta, I bet bago ka palang dito?" Tanong nito ng hindi nakatingin sa kanya dahil abala ito sa paghahalungkat ng kung ano sa monitor na nasa harap nito.Tumango-tango naman siya.
"Room 405, here's your keycard. Tumawag ka nalang pag may kailangan ka, my name is Sai, pwedeng mo'kong hanapin pag may kailangan ka Xander, I won't hesitate to help," she smiled before she handed him the card. Tinanggap niya iyon at agad na tinungo ang elavator. Agad namang bumukas iyon at walang tao sa loob.
Pagkapasok na pagkapasok niya ay nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Mula sa pagiging palangiti at masiyahing si Xander ay bumalik iyon sa totoong Traijin. Cold. Blank. Expressionless.
When the elevator stopped, he readied his smile. Kailangan niyang maging si Xander Felipe kahit saan mang sulok ng isla. The best way to play safe is to be someone you aren't.
Nang bumukas ang pinto ng elevator ay wala namang tao. Naglakad na siya palabas at patalon-talong naglakad sa hallway na kagaya sa mga batang naglalaro sa ulan at itinatampisaw sa tubig ang magkabilaang paa.
He looked like an asshole. He knows it and that's what he intend things to look like.
Sumisipol niyang binuksan ang kwarto gamit ang keycard na ibinigay sa kanya.
Bumungad sa kanya ang isang maliit na espasyo. He never thought he would live in such place. It's too small for him. There's a room on the corner and a kitchen on its rightside. A dining table for two and a small sofa on the living room. The whole place sucks.
Akma niyang tatawagan ang isa sa mga tauhan niya nang maalala niyang si Xander Felipe pala siya pansamantala. He threw his phone on the couch and groan in frustration.
He went to the bathroom and rinse his face.
Napapatitig siya sa mukha niya sa salamin.
He does not like what he see, a very fine looking man with a cold and blank face. Mga matang puno ng galit at ibayong lungkot na walang ibang hangad kundi ang makapaghiganti.
He didn't used to be like this.
The world around him made it.No. Juan Concado Casten Dela Cuesta did it.He turned him into a monster.
Simula nang ipakidnap nito ang kapatid niya ay doon na nagsimulang mawasak ang mundo niya. Pagkawasak na sumira at dumurog sa pagkatao niya.
Nang kinuha nito ang kapatid niya ay hindi lang basta kapatid niya ang nawala, pati narin ang mga magulang niya.
His dad did everything to find his brother. Ginamit nito ang lahat ng koneksyon na mayroon ito mahanap lang ang kapatid niya. His father did everything, after years of searching ay nagkaroon ito ng impormasyon kung nasaan ang kapatid niya. His dad was so eager to have his brother back kung kaya't napilitan itong pumunta ng mag-isa kagaya ng gusto ng kalaban. But he was tricked. They killed him.
Patibong lang ang lahat para sa ama niya. They bait him, hindi ng mga ito ibinalik ang kapatid niya.Instead, they killed his father too.
He waited for his Dad to come back with his little brother. Sabi pa niya noon sa sarili niya, okay lang kahit umuwi pa sila ng maraming sugat at pasa ang mahalaga ay makauwi sila. He loved his Dad and little brother so much.
He waited.
But only a coffin with his Dad's cold and breathless body arrived home.
Sobrang sakit ng naramdaman niya nung mga oras na iyon. Sakit na maari pa sanang maibsan kung naroon lang ang ina niya, pero ang pinaka masakit sa lahat ay noong mismong gabi ding iyon ay nagpakamatay ang ina niya.
He knew it. His mom was weak. Too fragile and too precious. Labis ang sakit na idinulot rito ng mga taong kumuha sa kapatid niya at pumatay sa ama niya. Kung naging matapang lang sana siya noong mga oras na iyon at ipinakita sa ina niya na hindi siya mahina at naroon lang siya para alalayan ito ay baka hindi nito naisipang magpakamatay. But he was too broke to hide his pain. Pareho lang din silang labis na nasaktan nung mga oras na iyon. He can't blame his mom. He can't blame her dahil iyon din ang ninais niyang gawin. Pero hindi siya papayag na mamatay ng hindi nabibigyan ng hustisya ang pagkawala ng ama at kapatid niya. And his mom's too.
Pagbabayarin muna niya ang taong kumuha sa pamilya niya bago siya mawala sa mundo. Hindi pwedeng hindi nila maranasan ang empyerno sa mga kamay niya.
Ipinangako niya noon sa sarili niya na ipaghihiganti niya ang mga magulang niya at hahanapin ang nawawala niyang kapatid. Pag nagawa niya iyon ay susunod na siya sa mga ito. But if he finds out that his brother is really alive. Then maybe, maybe he would have the reason to stay.
XANDER woke up when the sun hit his face. He pulled the blanket and covered himself and breath under it for a minute.
And then he stood up and pulled his shirt on the side table and wore it.
Kumuha siya ng towel sa cabinet at sakto namang pagtunog ng alarm clock na isi-net niya. Hinayaan lang niya iyong tumunog at tumungo sa banyo.
He settled for a cold shower.
Habang nagsisilpilyo ay napatingin siya sa salamin. He forced a playful smile on his lips and let out a soft chuckle.
"Xander, nice meeting you" nagmumog na siya ng tubig at ibinalik ang sipilyo sa lagayan. Bago lumabas ay nagkipag fist bomb pa siya sa salamin.
Cool. Now I regret I didn't ask tutorial from Lhemdion on how to be an asshole.
Kaagad siyang nagbihis ng unipormeng pang body guard na siyang gagamitin niya sa araw na iyon. He looked like a teacher. The outfit sucks. Pakiramdam niya ay kamukha na niya ang mga tauhan niyang parang hindi sinu-swelduhan ng malaki kung manamit.
Inayos niya ang kwelyo ng damit at itunupi ang manggas nito.
Papalabas na siya ng biglang tumunog ang telepono sa bulsa niya.
He shook his head and a grin formed on his lips when he read it was a message from Lhemdion.
From: Vergabera
Why did u fucking leave me here u fcking idiot. Fck u . Imma cum and find u fucker. Watch out fcking Baltimore. Fck you.
Chuckling,he slid his phone back to his pocket.
-bbusasaya 💙