<ခွဲခွာခြင်းငယ်>
ကျိန်စာ? ထိုအယူအဆကိုကျန်းရီသိထားပြီးသားဖြစ်သည်။ထိုအယူအဆသည် ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သော ကျင့်ကြံသူများအသုံးပြုသည့်နည်းလမ်းမဟုတ်ဘဲ နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူ
များသာမကြာခဏအသုံးပြုလေ့ရှိသောပရိ
ယာယ်ဖြစ်သည်။
တစ်ခါကူးစက်ခံရပြီး ကျိန်စာမိထားခြင်းကိုဖြေရှင်းရန်နည်းလမ်းရှာမတွေ့ပါက ကျိန်စာမိထားသူသည် တဖြည်းဖြည်းအားနည်းလာပြီးသေဆုံးရလိမ့်မည်။အကယ်၍ကျိန်စာမိထားသူတွင် သင့်လျော်သောကျင့်ကြံခြင်းစွမ်းအင်မရှိခြင်းနှင့်ထိုပရိယာယ်အပေါ်နားလည်နိုင်စွမ်းချို့တဲ့ပါက မည်သို့မည်ပုံသေဆုံးသွားမှန်းတောင် သူတို့ကိုယ်သူတို့မသိနိုင်ပါချေ။ဤအရာသည် အလွန်အန္တရာယ်များသောန
ည်းလမ်းဖြစ်ပေသည်။
တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ကျန်းရီ၏မျက်နှာအယမူအယာသည် ရှုပ်ထွေးစွာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။သူယူဆောင်ထားသော ဤရုပ်ခန္ဓာကိုပြန်လည်ဆန်းစစ်ကြည့်၏။
ပထမတွင် ဤကမ္ဘာ၌သူမျက်လုံးပွင့်လာချိန်ကတည်းက သူ့ကိုယ်သူဤရုပ်ခန္ဓာထဲတွင်ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ထိုအချိန်က ခန္ဓာကိုယ်၏မူရင်းပိုင်ရှင်သည် အစာအာဟာရလုံးဝမရှိဘဲတော
နက်ထဲတွင်ရုတ်တရက်သေဆုံးပြီး ကမ္ဘာကြီးထဲမှထွက်သွားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
ဤနေရာသို့ ကျန်းရီကူးပြောင်းလာပြီးနောက်
အလွန်အမင်းဆာလောင်ငတ်မွတ်မှုကြောင့် အစာအိမ်တစ်ခုလုံးနာကျင်နေပြီး ခွန်အားလည်းတစ်စက်မျှမရှိပေ။
ကျန်းရီသည် ခန္ဓာကိုယ်မသက်သာခင်အထိရက်ပေါင်းများစွာကြာအောင် တောရိုင်းတိရ
စ္ဆာန်များကိုအမဲလိုက်ခဲ့ရပြီး မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်သည် အစာငတ်မွတ်မှုကြောင့်သေဆုံးသွားသည်ဟုသာသူတွေးခဲ့ဖူးသည်။
ထို့နောက် ကျန်းရီသည်မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်၏
မှတ်ဥာဏ်ကိုအသုံးချ၍ ဘိုးဘွားစဥ်ဆက်ချန်ရစ်ခဲ့သောအမွေတစ်ချို့ကိုရှာနိုင်ခဲ့သည်။သိုလှောင်လက်ကောက်အပြင် တံခွန်တိမ်တို
က်ဂိုဏ်းသို့ အောင်မြင်စွာဝင်ရောက်စေနိုင်မည့်ပိုင်ဆိုင်မှုအနည်းငယ်ကိုလည်းရခဲ့သေးသ
ည်။
ဤအကြောင်းအရာအားလုံးသည်သူ့မှတ်တ
မ်းဖြစ်ပေသည်။
မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်၏မိဘများသည် တစ်စုံတစ်ဦးထံမှအသတ်ခံခဲ့ရဖွယ်ဖြစ်ကြောင်း ကျီကျစ်အန်းထံမှကြားသိခဲ့ရသော်လည်း မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်၏သေဆုံးမှုကိုတော့ သူမေးခွန်းမထုတ်ခဲ့မိချေ။
မိဘများသေဆုံးပြီးမြို့တွင်းရှိနေအိမ်မှမော
င်းထုတ်ခံခဲ့ရသော မှတ်ဥာဏ်ချို့ယွင်းနေသည့်လူငယ်တစ်ဦးသည် အဆုံးတွင်တစ်ဦးတ
ည်းရှင်သန်ရပ်တည်ရန်မဖြစ်နိုင်ပေ။
ယခုမူ ကျောက်ဖေးယွီ၏စကားကြောင့်အရာအားလုံးပြောင်းလဲသွားလေပြီ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင်ကျိန်စာလက္ခဏာများကျန်နေသေးပါက ၎င်းသည် မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်ကကျိန်စာမိ၍သေဆုံးခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး၊မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်၏မိဘများကတစ်စုံတစ်ဦး၏သတ်ဖြ
တ်မှုကြောင့်သေဆုံးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ကြောင်းကိုသက်သေပြလျက်ရှိပေသည်။
ဘယ်လိုလူမျိုးကမှတ်ဥာဏ်နှောင့်နှေးနေတဲ့
ကောင်လေးကိုတောင်အလွတ်မပေးရတာလဲ?
ဤမတရားခံရမှုသည် အလွန်ကြီးမားသောပြသနာကြီးဖြစ်ရာ ကျန်းရီသည်ဝမ်ရွှမ့်ကိစ္စများကိုသာ အရင်ကိုင်တွယ်ရန်မဖြစ်နိုင်တော့ဘဲသူ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စများကို ကိုင်တွ
ယ်ရန်နည်းလမ်းရှာဖွေရပေတော့မည်။
ဤပြသနာကိုဂရုတစိုက်ချက်ချင်းဖြေရှင်းရန်လိုအပ်သည်။သို့မှမဟုတ်လျှင် စနိုးစနောင့်ဖြစ်နေသောစိတ်ထင့်မှုဖြင့် ဤခန္ဓာကိုယ်တွ
င်သူဘယ်လိုမှနေနိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။
ကျန်းရီသည်ဤပြသနာများကိုအစ၊အဆုံးအပြန်ပြန်အလှန်လှန်စဥ်းစားခဲ့သော်လည်းလက်တွေ့တွင်တော့စက္ကန့်ပိုင်းမျှသာကြာမြင့်ခဲ့သည်။
ကျန်းရီ၏လေးလံနေသောအမူအယာကိုမြင်ရသောအခါ ကျောက်ဖေးယွီသည်'သူများရုပ်ခန္ဓာကိုခိုးထားတယ်'ဟူသောကျန်းရီ၏လျှို့
ဝှက်ချက်ကို သူရှာတွေ့သွားခြင်းကြောင့်ဟုထင်မှတ်ပြီး ချက်ချင်းသဘောတကျထရယ်လျက် သူတို့နှစ်ဦးအကြားပိုရင်းနှီးသောဆ
က်ဆံရေးတစ်ခုကိုဖန်တီးရန်အတွက် ကျန်းရီ
၏ပခုံးပေါ်လက်တင်ရန် သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်လေသည်။
ကျန်းရီကခေါင်းမော့၍ကျောက်ဖေးယွီကိုယခင်ကထက်ပိုအေးစက်သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်လာ၏။
"ငါ့ကိုယ်ပေါ်မှာကျန်နေတဲ့ကျိန်စာလက္ခဏာကအရမ်းသိသာနေလား?တခြားသူတွေရောရှာတွေ့နိုင်လောက်လား?"
"အဲ့လောက်တော့မဟုတ်ပါဘူး"
ကျောက်ဖေးယွီကအမှန်အတိုင်းပြန်ဖြေခဲ့သည်။
"ကြည့်ရတာတော့လွန်ခဲ့တဲ့လပေါင်းများစွာကတည်းကဖြစ်ခဲ့တဲ့ပုံစံပဲ အရမ်းမှိန်တယ် ငါ့လိုနိမ့်ကျတဲ့နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူတောင်သေခြင်းတရားစာချုပ်ရဲ့အကူအညီမပါဘဲမတွေ့နိုင်ဘူး"
ကျန်းရီသည်စိတ်သက်သာရာရသွားသကဲ့သို့သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးမျက်နှာအရောင်လည်းပြန်ကြည့်ကောင်းလာခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သောလပေါင်းများစွာသည် မူရင်းခန္ဓာပိုင်ရှင်သေဆုံးခဲ့သောအချိန်နှင့်ကိုက်ညီလှပေသည်။
"ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောနဲ့"
ကျန်းရီကဆက်ပြောခဲ့သည်။
"ဒီကိစ္စကိုတတိယလူသိသွားရင်.....ဘာဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာမင်းသိတယ်နော်"
ကျောက်ဖေးယွီသည်ထိုနေရာ၌ပင်ချက်ချင်းတုန်တက်သွားရတော့သည်။
"အဆင့်နိမ်တဲ့ငါ...အဆင့်နိမ့်တဲ့ငါ...နားလည်
ပါပြီ ဒါပေမယ့်စာချုပ်ပိုင်ရှင်နောက်တစ်ယောက်ကမေးလာခဲ့ရင်ရော...."
"ဆရာတူအစ်ကို......"
ကျန်းရီကခပ်တိုးတိုးရေရွတ်၏။သူ့အမူအ
ယာတွင်တွန့်ဆုတ်မှုတစ်ချို့ရောယှက်နေလေသည်။အချိန်အတော်ကြာမှသက်ပြင်းချ၍
"ဆရာတူအစ်ကို ကိုယ်တိုင်မေးလာခဲ့ရင်တော့ငါမင်းကိုဖိအားမပေးပါဘူး ဒါပေမယ့်သူမမေးရင် မင်းစကားတစ်ခွန်းတောင်ဟလို့မဖြစ်ဘူး"
"သိပါပြီ သိပါပြီ"
နောက်ဆုံးတွင်ကျောက်ဖေးယွီကခေါင်းညိတ်ပြလေသည်။
ကျန်းရီစကားဆက်ပြောရန်ပြင်လိုက်သော်
လည်းရုတ်တရက်ငြိမ်သက်သွားရသည်။သူ့နှုတ်ခမ်းများကိုအလျင်စလိုစေ့ပိတ်လိုက်
၏။တိုက်ပွဲနေရာကိုရှင်းလင်းပြီးသည့်နောက်
သူတို့ရှိရာနေရာသို့ လာနေသောဝမ်ရွှမ့်ကိုလှ
မ်းတွေ့လိုက်ရလေသည်။
"ဒီလောက်ကြာအောင်မင်းတို့နှစ်ယောက်ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ?"
ဤစကားကိုပြောရင်း သူ့ရှေ့မှလူနှစ်ဦး၏သိ
သိသာသာပြောင်းလဲနေသော အမူအယာကိုသတိထားမိလေသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ?"
"ဆရာတူအစ်ကို"
"ဆရာတူအစ်ကို......."
ယခုအချိန်တွင်သူဘာပြောသင့်မှန်းမသိချေ။
ဤပြသနာကိုဝမ်ရွှမ်မသိအောင်ဖုံးကွယ်ထားရမည်မှာသံသယဖြစ်စရာတောင်မလိုသောအချက်ဖြစ်၏။ဤပြသနာကိုဖြေရှင်းရန်
ဝမ်ရွှမ့်ကိုသူရှောင်တိမ်းရပေလိမ့်မည်။
"အခုကျွန်တော်ဆွေးနွှေးနေတာ မိုးပြာတော
င်ပံဂိုဏ်းကို သူနဲ့အတူအဖော်ပြုပြီးလိုက်သွား
ပေးရင်ကောင်းမလားလို့ပါ"
အဆုံးသတ်တွင်ထိုစကားကိုကျန်းရီပြောခဲ့၏။
"ခဏလောက်ခွဲနေပြီး ပြန်တွေ့ကြမယ့်အချိန်
ကိုသတ်မှတ်ရအောင်"
"မင်း မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကိုသွားမလို့လား?"
ဝမ်ရွှမ်ပို၍အံ့သြသွားရသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမလဲဆိုတာကိုဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူးလေ အဲ့တာကြောင့်သူတစ်ယော
က်ထဲမဖြေရှင်းနိုင်မှာစိုးရိမ်မိတယ်"
(note/ဒီနေရာမှာ'သူ'ဆိုတာကျောက်ဖေးယွီကိုညွှန်းတာပါ)
ကျန်းရီကရှင်းပြလာသည်။
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ထွက်ပြေးသွားတဲ့လူတွေကဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတာကိုမိုးပြာတောင်
ပံဂိုဏ်းအထိသွားတိုင်ပြီးလောက်ပြီ အဲ့တာကြောင့် အခြေအနေကတော့ထင်ထားသ
လောက်ရိုးရှင်းမှာမဟုတ်ဘူး အစီအစဥ်ချပြီးသူ့နဲ့အတူကျွန်တော်လိုက်သွားပေးမယ်ဆိုရင်တော့ သူဒီထက်ပိုပြီးအဆင်ပြေပြေကိုင်တွယ်နိုင်လောက်တယ်"
"ဒါပေမယ့်အဲ့လောက်အထိမလိုသေး......"
ဝမ်ရွှမ်သည်သိပ်သဘောတကျလက်မခံချင်သေးပေ။
"ပြီးတော့ ယွမ်စုစည်းခြင်းအဆင့်အတွက်အစ်ကိုလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတချို့လည်းမိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းမှာရှိချင်ရှိနေမှာ"
"ကျွန်တော်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးလေ့လာသွားလို့ရတယ်"
ဝမ်ရွှမ်ကမျက်မှောင်ကြုံ့၍
"ငါလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကိုမင်းသွားရှာမယ်ဆိုရင်ငါလဲမင်းတို့နှစ်ယောက်နဲ့လိုက်ခဲ့မယ်"
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး"
ကျန်းရီသည်အလျင်စလိုတားဆီးလိုက်၏။
"ဆရာတူအစ်ကို......."
ခဏတာပျာယာခတ်သွားသော်လည်းထိုစိုးရိ
မ်မှုကို အလျင်စလိုဖိနှိပ်ပြီးကမောက်ကမဖြစ်နေသောပြသနာကို အကြောင်းပြချက်နှင့်တ
ကွအကောင်းဆုံးကိုင်တွယ်ရန်ကြိုးစားခဲ့သ
ည်။
"မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကိုကျွန်တော်တို့သွားမယ် အဲ့တာကြောင့်....."
အဆုံးတွင် အသက်ပြင်းပြင်းရှုသွင်း၍အပြုံးမမည်သောအပြုံးတစ်ခုဖြင့်
"အကယ်၍ မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကတစ်ယော
က်ယောက်ကများ'အဲ့တာဆိုကျင့်ကြံသူကျောက်ကသေသွားပြီလား ရှင်နေသေးလား'
လို့မေးလာခဲ့ရင် အစ်ကိုဘယ်လိုပြန်ဖြေဖို့စဥ်း
စားထားလဲ?"
"သေချာတာပေါ့ ငါ......."
ဝမ်ရွှမ်စပြောခဲ့သော်လည်းထူးဆန်းသောအမူအယာဖြင့်စကားရပ်သွားရတော့သည်။
သူဘယ်လိုပြောရမှာလဲ?ယုံချင်စရာကောင်း
လောက်တဲ့ယုံကြည်မှုမျိုးနဲ့ 'ကျောက်ဖေးယွီ
ကလုံးဝမသေပါဘူး'လို့ပြောရမှာလား?
သို့ပေသည့် ဝမ်ရွှမ်သည်မုသားပြောမည့်
လူစားမျိုးမဟုတ်ပေ။သူ့ရင်ထဲမှစိတ်မသက်မသာဖြစ်မှုကိုမြိုသိပ်ပြီး ထိုကဲ့သို့သောအလိ
မ်အညာစကားမျိုးကို မဖုံးကွယ်ထားနိုင်သည့်အပြင်၊ယုံကြည်ချက်လည်းလုံးဝမရှိပေ။
ဤအကြောင်းပြချက်သည်အလွန်ကောင်းမွန်
လှ၏။ကျန်းရီ၏အမူအယာလည်း တဖြည်း
ဖြည်းငြိမ်ကျသွားခဲ့သည်။
"အဲ့တာကြောင့်ဒီပြသနာကိုကျွန်တော်တို့လက်ထဲပဲထည့်လိုက်ပါနော်ဆရာတူအစ်ကို။အစ်ကိုလဲဝိဥာဥ်မြို့တော်ကိုရှာပြီးဝယ်လို့ရမယ့်ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ရအုံးမယ်မဟုတ်လား? တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ကိစ္စတွေပြီးသွားတဲ့အခါကျွန်တော်တို့ပြန်ဆုံကြမယ်လေ သိပ်မကြာလောက်ပါဘူး"
ဝမ်ရွှမ်သည်မကျေမနပ်ဖြစ်နေသေးသော်လ
ည်း ဤအတိုင်းအတာအထိအရာအားလုံးကိုပြောပြီးဆိုပြီးဖြစ်နေရာ ခေါင်းညိတ်၍သ
ဘောတူယုံသာရှိခဲ့သည်။
အန်ဖုန်းမြို့၏မြောက်ဘက်၌တစ်လအကြာတွင်ပြန်လည်တွေ့ဆုံရန်သဘောတူပြီးနောက်ကျန်းရီသည်ဝမ်ရွှမ့်ကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်၍
ကျောက်ဖေးယွီနှင့်အတူထွက်သွားတော့သ
ည်။
ထွက်သွားပြီ.......ဒီတိုင်းပဲထွက်သွားပြီ
ဝမ်ရွှမ်သည်မပျော်ရွှင်သောစိတ်ခံစားချက်များဖြင့် သူရပ်နေသောနေရာတွင်သာရပ်နေဆဲဖြစ်သည်။
အစတုန်းက သူ့နောက်ကိုလိုက်ချင်ခဲ့တာလဲ
ကျန်းရီပဲ အခုသူနဲ့ခွဲနေချင်တော့လဲကျန်းရီ
ပဲ.....
တစ်လအကြာတွင်ပြန်ဆုံတွေ့ရန်ချိန်းဆိုထားသော်လည်း ဝမ်ရွှမ့်နှလုံးသားထဲမှမပျော်ရွှင်မှုကတော့ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်နေခဲ့သည်။
သူတို့ခွဲခွာရခြင်းအကြောင်းသည်ကား ဝမ်ရွှမ့်အမူအကျင့်များကြောင့် ကျောက်ဖေးယွီနှင့်စီစဥ်ထားသောအစီအစဥ်များ နှောင့်နှေးသွားမည်ကို ကျန်းရီစိုးရိမ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
ခဏအကြာတွင် ဝမ်ရွှမ်ခေါင်းခါလိုက်၏။
အဆုံးတွင် သူသည်သဘောထားသေးသိမ်သူတစ်ဦးမဟုတ်ရာ ထိုစိတ်ခံစားချက်များကတစ်ခဏသာအပြင်းအထန်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ထို့နောက် သူ့ခေါင်းထဲမှလျှင်မြန်စွာထုတ်ပစ်ခဲ့သည်။
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ကျန်းရီသည်လည်းအခြေ
ခံတည်ထောင်ခြင်းအဆင့်သို့ရောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ ဤအချိန်သည်ကိုယ်တိုင်ရပ်တည်ရန်သ
င်ယူသင့်သောကာလဖြစ်၏။ဝမ်ရွှမ့်အနေနှင့်အလွန်အမင်းစိတ်ပူနေစရာမလိုချေ။
ဝမ်ရွှမ်သည် ထိုကဲ့သို့သူ့ကိုယ်သူနှစ်သိမ့်ရင်းမူလကစီစဥ်ထားသော လမ်းကြောင်းအတိုင်းဆက်သွားခဲ့သည်။
ကျန်းရီပြောခဲ့သည့်အတိုင်း ယခုအချိန်တွင်သူဆောင်ရွက်ရန်အလိုအပ်ဆုံးမှာ ဝိဥာဥ်မြို့
တော်ကိုရှာဖွေခြင်းဖြစ်သည်။
ဝိဥာဥ်မြို့တော်များတွင် မကြာခဏဆိုသလိုအများအားဖြင့်မြင်တွေ့ဖူးသည့်ပစ္စည်းများကိုရောင်းချတတ်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံတွင်ရှားပါးသောလူသုံးကုန်ပစ္စည်းများလည်းပေါ်လာတတ်သည်။ထိုအရာသည် ဝိဥာဥ်မြို့တော်၏လေလံအိမ်၌ ဝမ်ရွှမ်ရှာဖွေရန်လိုအပ်သောပစ္စည်းမျိုးဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်။
မူလက နှစ်ယောက်သားအတူခရီးသွားရန်သဘောတူခဲ့ကြသော်လည်း ယခုအချိန်တွင်တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသည့်အတွက်ခရီးသွားနှုန်းကိုအရှိန်မြှင့်လိုက်လေသည်။
ထိုအချိန်၌ ဝမ်ရွှမ်တစ်ဦးတည်းခရီးဆက်နေစဥ်တွင်ကျန်းရီနှင့်ကျောက်ဖေးယွီလည်းအ
တော်ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ရောက်နှင့်ပြီးဖြစ်သ
ည်။
"ဘယ်သူကျိန်စာတိုက်ခဲ့လဲဆိုတာကိိုမင်းပြောပြလို့ရမလား?"
ကျောက်ဖေးယွီသည်သတိတကြီခေါင်းညိတ်
၍
"ဒီကျိန်စာမှာကျိန်စာဖန်တီးသူရဲ့စွမ်းအင်လက္ခဏာမျိုးကိုတွေ့ရတယ် ဒီနယ်ပယ်မှာန
တ်ဆိုးကျင့်ကြံသူတွေချည်းအများကြီးရှိတာ သူတို့အားလုံးထဲကတော်တော်များများကိုတောင်ငါမြင်ဖူးတယ် သူတို့ကိုငါအခုမမှတ်မိရင်တောင် ထပ်တွေ့တဲ့အခါကျသေချာပေါက်ပြောနိုင်တယ်"
"ထပ်တွေ့တဲ့အခါ?"
"အမှန်တိုင်းပြောရရင် ဒီနယ်ပယ်ကနတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူတွေကအတော်လေးအားနည်းကြတယ်....အဲ့တာကြောင့်ခဏလေးတွေ့ရတဲ့အ
ချိန်တိုင်းငါတို့သတင်းအချက်အလက်တွေစု
ဆောင်းပြီးဖလှယ်ကြတယ်လေ"
"နောက်တစ်ကြိမ်ကဘယ်တော့လဲ?"
"တစ်စုံတစ်ယောက်ကအရင်ဆုံးအစပျိုးတဲ့အချိန် ဘယ်အချိန်မဆိုအဆင်ပြေတယ်"
"ဒါဆိုသိပ်မကြာခင်စလုပ်ရအောင် မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကိုငါတို့သွားပြီးတာနဲ့ မင်း သူတို့ကိုလူစုဖို့ဖိတ်ခေါ်လို့ရတယ်"
"ပြီးတော့ငါ့ကိုသူတို့နဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်သွားပေး"
"အဆင့်နိမ့်တဲ့ငါနားလည်.....ဘာပြောတယ်?"
ကျောက်ဖေးယွီသည်အံ့သြလွန်း၍ထပါခုန်မိတော့သည်။
"ငါ့ကိုသူတို့နဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်သွားပေး"
ကျန်းရီသည်ခေါင်းလှည့်၍ သူ့မျက်ဝန်းများကိုတည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီး တစ်လုံးချင်းပီသစွာထပ်ပြောခဲ့သည်။
ကျောက်ဖေးယွီတစ်ယောက်စိတ်ပျက်လက်
ပျက်ဖြင့်သာခေါင်းညိတ်ပြရတော့သည်။
"အရမ်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့ "
ကျန်းရီကပြုံးလျက်ဆက်ပြောလေသည်။
"ကျိန်စာကိုမင်းရှာတွေ့တော့ ငါလည်းမင်းတို့လိုအမျိုးအစားတွေထဲကတစ်ယောက်လို့သံသယဖြစ်သွားတယ်မဟုတ်လား?ငါမင်းကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောလိုက်မယ် ငါကအဲ့လိုလူစားမျိုးမဟုတ်ဘူး ဒါပေမယ့်ငါကသူတို့နဲ့အမျိုးအစားအတူတူပဲဆိုပြီးမင်းမိတ်ဆက်ပေးရင်တောင်ငါစိတ်မဆိုးပါဘူး ငါသေချာဖုံးကွယ်ထားနိုင်သရွေ့ဘာပြသနာမှတက်မှာမဟုတ်ဘူး"
(note/ဒီနေရာမှာကျန်းရီပြောနေတာ'နတ်ဆိုး
ကျင့်ကြံသူ'တွေကိုပါ)
ဤအရာသည်အလွန်ရဲတင်းသောဆုံးဖြတ်ချ
က်ဖြစ်၏။သို့သော်နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူအတွ
က်တော့ စာချုပ်ပိုင်ရှင်၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုအ
ကြွင်းမဲ့နာခံရမည်ဖြစ်ရာ ကျောက်ဖေးယွီအ
နေနှင့်အချိန်တန်လာသည့်အခါအရာအားလုံးကို အထစ်အငေါ့မရှိဘဲပြေပြစ်စွာပြီးမြောက်သွားစေရန် ဆုတောင်းယုံရှိတော့သည်။
ဤအချိန်တွင် သူတို့နှစ်သည်မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်း၏တောင်အဝင်တံခါးသို့ရောက်ခါနီး
ဖြစ်သည်။ကျောက်ဖေးယွီဆုတောင်းနေစဥ်မှာပဲ သူတို့ရှေ့တွင်လူနှစ်ဦးပေါ်လာခဲ့သည်။
တစ်ဦးမှာခြေတစ်လှမ်းအသာရထားသောချင်ရှိယွီဖြစ်ပြီးနောက်တစ်ဦးမှာမိုးပြာတော
င်ပံဂိုဏ်းမှ ယွမ်စုစည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။
ထိုယွမ်စုစည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူနှစ်ဦးသည်အခြေခံတည်ထောင်ခြင်းအဆင့်သူတို့နှစ်ဦးကိုတွေ့သည့်အခါ ပျံသန်းမှုအလယ်တွင်ချက်ချင်းရပ်တန့်သွားရတော့သည်။
"ဒါ......"
မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းမှယွမ်စုစည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူသည်အလွန်အံ့သြသွားလေည်။ကျောက်ဖေးယွီကိုခေါင်းအစ၊ခြေအဆုံးအ
ခေါက်ခေါက်အခါခါစစ်ဆေးပြီးမှအကျီစကိုခါ၍ ချင်ရှိယွီဘက်သို့လှည့်ကာဒေါသတကြီးဖြင့်
"ကျင့်ကြံသူချင်ကငါတို့မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကိုဟာသလာလုပ်နေတာလား?သူအသတ်ခံရတယ်လို့မင်းမပြောခဲ့ဘူးလား?အခုကြည့်လေ ငါတို့ရှေ့မှာရပ်နေတာအကောင်းကြီးပဲ!"
ကျောက်ဖေးယွီကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ ချင်ရှိယွီလည်းအံ့အားသင့်သွားရသည်။
ကျောက်ဖေးယွီဘေးတွင်ရပ်နေသောကျန်းရီထံ လျှင်မြန်စွာအကြည့်ပို့၍ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင်အပြုံးတစ်ပွင့်ကိုဖန်တီးပြီး
"ကျင့်ကြံသူကျန်းကိုဒီမှာမတော်တဆတွေ့ရတာဘယ်လောက်တောင်ကောင်းလိုက်တဲ့တွေ့ဆုံခြင်းမျိုးပါလိမ့် အရိုးသားဆုံးပြောရရင်ငါ့ရဲ့ဆရာတူညီမလေးရွှယ်ကကျင့်ကြံသူကျောက်ကမင်းရဲ့လက်ထဲမှာသေသွားပြီလို့ပြောပြခဲ့တယ်လေ အဲ့ဒီသတင်းကြောင့်ငါသေလုမတတ်လန့်သွားခဲ့ရတာ အဲ့တာကြောင့်ပဲ မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းကိုအပြေးလာလို့အ
သိပေးရတာပါ အခုတော့မင်းကကျင့်ကြံသူ
ကျောက်နဲ့အတူပြန်ရောက်လာတယ်?ငါ့ရဲ့
ဆရာတူညီမလေးရွှယ်ကအမှားလုပ်မိတာလား ဒါမှမဟုတ်......."
ကျန်းရီသည်မှိန်ဖျော့သောအပြုံးဖြင့်မရိုးမသားပြန်ဖြေလေသည်။
"ကျွန်တော်နဲ့ကျင့်ကြံသူကျောက်ကတကယ်ဓားရေးယှဥ်ခဲ့တယ် ဒါပေမယ့်ဘယ်လိုပဲဖြစ်
ဖြစ်ဓားရေးယှဥ်ကြည့်တာမျိုးမရှိဘဲမိတ်ဆွေ
ဖွဲ့လို့မရဘူးလေ ကျွန်တော်တို့ချင်းလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီးတော့ဟိုးအရင်ထဲကခင်လာကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေလိုခံစားမိလို့ကျင့်ကြံသူကျောက်ကသူတို့မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းဆီအ
လည်လာဖို့ကျွန်တော့်ကိုဖိတ်ခဲ့တာပဲ ကျင့်ကြံသူကျောက်ကကျွန်တော့်လက်ထဲမှာသေသွားပြီဆိုတဲ့အရေးမပါတဲ့စကားကိုတော့ဘယ်ကပျံ့လာမှန်းကျွန်တော်သိနိုင်ပါ့မလား?"
ကျောက်ဖေးယွီကလည်းစကားဝင်ပြော၏။
"မင်းရဲ့ဆရာတူညီမအကြောင်းကိုပြောရရင် ဒီတစ်ကြိမ်မှာကျင့်ကြံသူကျန်းနဲ့ငါတိုက်ခိုက်ခဲ့ရတာသူ့ရဲ့လှုံဆော်မှုကြောင့်ပဲ သူ့ကိုကူညီဖို့ငါလိုက်လာခဲ့ပေမယ့် ကျင့်ကြံသူကျန်းရဲ့တို
က်ခိုက်မှုကို ငါရင်မဆိုင်နိုင်တာလဲတွေ့ရော ငါ့သတင်းကိုသယ်ပြီးချက်ချင်းထွက်ပြေးတော့တာပဲ ဖြစ်ချင်တော့သူတွေ့လိုက်တဲ့အ
ချိန်မှာကျင့်ကြံသူကျန်းကငါ့ရဲ့ခေါင်းကိုဓားနဲ့ရွယ်လိုက်တဲ့အချိန်ဖြစ်နေတယ် အဲ့တာကြောင့်ပဲငါသေသွားပြီလို့ထင်သွားတာများလား?ဒါပေမယ့် အဲ့တာကသူရဲ့အထင်အမြင်ပဲလေ!ကျင့်ကြံသူကျန်းလိုကြင်နာပြီးသဘောကော
င်းတဲ့လူက တခြားတစ်ယောက်ရဲ့အသက်ကို
လွယ်လွယ်ကူကူနှုတ်ယူပစ်ပါ့မလား!"
ကျင့်ကြံသူကျန်းကကြင်နာပြီးသဘောကော
င်းတဲ့လူ?
ချင်ရှိယွီ၏ပါးပြင်တွန့်သွားရသည်။သူ့ရှေ့မှလူနှစ်ဦးကိုအထပ်အခါခါ စစ်ဆေးကြည့်မိ
သည်။သူတို့နှစ်ဦး၏ဖြေရှင်းချက်သည်ချော
မွတ်မနေသော်လည်းကျောက်ဖေးယွီကတော့လုံးဝအဆင်ပြေပုံရပြီး သူရှေ့တွင်ခန့်ခန့်ညားညားတောင်ရပ်နေသေး၏။ဤအချက်ကိုမည်သူမှငြင်းလို့မရနိုင်ပေ။
ချင်ရှိယွီ၏လက်ရှိကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်အရကျောက်ဖေးယွီ၏ရုပ်ခန္ဓာကိုနတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူကယူဆောင်ထားမှန်းလုံးဝမမြင်နိုင်ပေ။
အချိန်အတန်ကြာပြီးနောက် ချင်ရှိယွီလည်းလက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်၍ နှုတ်ဆက်ရန်သာရှိတော့သည်။
"အဲ့ဒီတော့အကြောင်းစုံကဒီလိုကိုး ကြည့်ရတာငါရဲ့ဆရာတူညီမလေးရွှယ်ကစိတ်ကူး
ယဥ်ပြီးစကားအမှားတွေပြောမိပုံပါပဲ"
"အဲ့ဒီမင်းရဲ့ဆရာတူညီမလေးရွှယ်က"
မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းမှယွမ်စုစည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူသည် နှာခေါင်းရှုံ့လျက်ပျက်ရယ်ပြုပြီး
"တကယ်စည်းကမ်းမရှိတာပဲ"
ကျောက်ဖေးယွီနှင့်မိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းမှတပ
ည့်များ၏ဆက်ဆံရေးကသိပ်မများလှပေ။
ကျောက်ဖေးယွီအသတ်ခံရကြောင်း ချင်ရှိယွီလာပြောသည့်အချိန်တွင်တောင် သူ့အတွက်လက်စားချေပေးရန် ရှေ့တိုးလာသူအများအ
ပြားမရှိခဲ့။
ယခုလက်ရှိ ယွမ်စုစည်းခြင်းကျင့်ကြံသူတစ်ဦးသည်ပင် ဂိုဏ်းစုငွေမှတ်အတွက်ရှေ့တိုးလာခြင်းဖြစ်သော်လည်း အဆုံးတွင်ဘာမှမရဘဲအချည်းနှီးဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက် သူ့အနေနှင့်ဒေါသမထွက်ဘဲနေနိုင်မည်လော?
ချင်ရှိယွီလည်းအတော်လေးအရှက်ရသွားရှာသည်။သူတို့နှစ်ဦးကိုခပ်မြန်မြန်နှုတ်ဆက်ပြီး ချက်ချင်းထွက်သွားတော့သည်။
ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ၍ပြန်သွားသော ချင်ရှိယွီကိုမြင်ရသည့်အတွက် ကျန်းရီအတော်လေးစိတ်ကျေနပ်သွားရသည်။
ဘေးမှကျောက်ဖေးယွီကတော့သက်တောင့်သက်သာမနေနိုင်ဘဲလေပူတစ်ချက်မှုတ်ထု
တ်၍
"ငါတို့တော့ပြသနာတွေကိုပိုရှုပ်အောင်လုပ်မိပြီထင်တယ် အမှန်တိုင်းပြောရရင်သူတို့တွေပင်မဂိုဏ်းချုပ်ဆီပြန်သွားပြီးငါ့အကြောင်းကိုသေချာစစ်ဆေးဖို့ဝိဥာဥ်ပျိုးစကျင့်ကြံသူကိုခေါ်လာမှာစိုးရိမ်မိတယ် အဲ့လိုသာဆိုအ
တော်လေးဒုက္ခရောက်ကုန်မှာပဲ"
"အိုး?"
ကျန်းရီကပြုံးရင်းသူ့ကိုပြန်မေးလာခဲ့သည်။
"အဲ့တာဆိုဝိဥာဥ်ပျိုးစကျင့်ကြံသူမဟုတ်ရင်
တခြားဘယ်အဆင့်ကျင့်ကြံသူကမှမင်းကို
မမြင်နိုင်ဘူးပေါ့ ကြည့်ရတာမင်းရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကအတော်လေးမြင့်ပုံပဲ"
ကျောက်ဖေးယွီသည် သူစကားကျွံသွားမှန်း
ချက်ချင်းသတိထားမိပြီး ချွေးစေးပါပျံလာရတော့သည်။
သူရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်သာတကယ်မြင့်
တယ်ဆိုရင်?
အရိပ်နတ်ဆိုးအနေဖြင့်သူယူထားသောရုပ်ခန္ဓာကိုစွန့်ပစ်ပြီးအဖမ်းခံရလျှင် အခြားလူများစိတ်ကြိုက်အသုံးချနေခြင်းမှ နှုတ်ထွက်နိုင်သည်။
သို့သော် သူ၏ပေါ့လျော့မှုကြောင့်သူယူထားသောရုပ်ခန္ဓာသည် ကျန်းရီ၏ဓားသွားအော
က်တွင်ခေါင်းပြတ်ခဲ့ပြီးနာကျင်စရာကောင်း
သောအခြေအနေဖြင့်အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ထိုအချိန်တွင် သူသည်လည်းသေခြင်းတရားစာ
ချုပ်ဖြင့်ချုပ်နှောင်ခံထားရလေပြီ။သူ၏ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကအတော်လေးမြင့်ကြောင်း ကျန်းရီရှာတွေ့သွားခြင်းမှာ သူ့အတွက်တော့ဆိုးကျိုးတစ်ခုသာဖြစ်ပေသည်။
ကောင်းသောအချက်သည်ကား ကျန်းရီသည်သူ့ကိုဘာမှဆက်မမေးတော့ဘဲမိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းသို့ခေါ်သွားရန်သာအလောတကြီးတိုက်
တွန်းလေသည်။
အနည်းဆုံးတော့သူသည်အတွင်းဆောင်တ
ပည့်ဖြစ်သည့်အတွက်သူ့အနေနှင့်အပြင်လူတစ်ယောက်ကိုသူ့ကျောက်ဂူထဲသို့ဧည့်သည်အဖြစ်ခေါ်ဆောင်ခြင်းကခက်ခဲလှသောကိစ္စမဟုတ်ပေ။
ထိုအချိန်တွင် 'ကျောက်ဖေးယွီ သေရွာကပြန်ထလာတယ်'ဟူသောသတင်းသည်ရွှယ်ပင်းအာ၏တစ်ဖက်စောင်းနင်းထင်မြင်ချက်ဖြစ်ရာထိုသတင်းကမိုးပြာတောင်ပံဂိုဏ်းတွင်ဂယက်ရိုက်မသွားဘဲလူတိုင်းကရယ်စရာတစ်ခုအနေဖြင့်သာအများဆုံးပြောဆိုကြလေသ
ည်။
အတော်အတန်လည်းမိုးချုပ်သွားပြီဖြစ်ရာကျန်းရီသည် ကျောက်ဖေးယွီ၏ကျောက်ဂူတွင်အိပ်၍ တစ်ညတာကိုကုန်ဆုံးလိုက်တော့
သည်။
နောက်တစ်နေ့နံနက်အစောပိုင်း အလွန်ဝေး
ကွာလှသောနေရာတွင် ကျောက်ဂူအလယ်မှ
ဝမ်ရွှမ်သည်သူ့မျက်လုံးများကိုဖွင့်လိုက်၏။သူတစ်ညလုံးကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ဘဲတစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်နေသလိုခံစားရလေသ
ည်။
သူထထိုင်ပြီး ဂူအပြင်ဘက်၌ထိန်ထိန်သာနေသောနေမင်းကြီးကို ငေးကြည့်လိုက်၏။
ဝမ်ရွှမ်သည် ကျန်းရီနှင့်အတူရှိစဥ်အခါက
အချိန်များကိုပြန်သတိရလာတော့သည်။ညဘက်တွင်ကျန်းရီသည် သူ့အတွက်စောင်များကိုဖြန့်ခင်းရန်ကူညီပေးယုံသာမက နံနက်ခင်းတွင်လည်း ချိုမြိန်သောနှင်းရည်တစ်ခွက်ကိုယူလာပေးတတ်သည်။
သူတို့နှစ်ဦးစတွေ့ခဲ့သည့်အချိန်ကသူ့အတွက်
လက်ဖက်ရည်ဖျော်ပေးခဲ့သလို ကျန်းရီသည်အရာအားလုံးကို လိုလေသေးမရှိပြီးပြည့်စုံစွာလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည်။
ဝမ်ရွှမ်အကြိုက်ဆုံးအရာများကိုလည်းကျန်းရီကအတိအကျသိ၏။ထိုသိတတ်နားလည်မှုများကဘယ်မှရောက်လာမှန်းတော့ဘယ်သူမှမသိနိုင်ချေ။
သူတို့အချင်းချင်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦးသိကျွမ်းခဲ့
ချိန်မှာ နှစ်တစ်ဝက်ထက်တောင်ပိုနည်းသော်
လည်း ဝမ်ရွှမ်ကတော့ရုတ်တရက်ခွဲခွာရခြင်းကိုနေသားမကျသေးပေ။ငေးကြည့်နေရင်း
ဖြင့် ခွဲခွာရခြင်းကိုသူသည်းမခံနိုင်တော့သလိုခံစားမိလေသည်။
.......................××......................
Our Shixiong be like :
................................................................
<ခြဲခြာျခင္းငယ္>
က်ိန္စာ? ထိုအယူအဆကိုက်န္းရီသိထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ထိုအယူအဆသည္ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာ က်င့္ႀကံသူမ်ားအသုံးျပဳသည့္နည္းလမ္းမဟုတ္ဘဲ နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူ
မ်ားသာမၾကာခဏအသုံးျပဳေလ့ရွိေသာပရိ
ယာယ္ျဖစ္သည္။
တစ္ခါကူးစက္ခံရၿပီး က်ိန္စာမိထားျခင္းကိုေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္းရွာမေတြ႕ပါက က်ိန္စာမိထားသူသည္ တျဖည္းျဖည္းအားနည္းလာၿပီးေသဆုံးရလိမ့္မည္။အကယ္၍က်ိန္စာမိထားသူတြင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာက်င့္ႀကံျခင္းစြမ္းအင္မရွိျခင္းႏွင့္ထိုပရိယာယ္အေပၚနားလည္နိုင္စြမ္းခ်ိဳ႕တဲ့ပါက မည္သို႔မည္ပုံေသဆုံးသြားမွန္းေတာင္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔မသိနိုင္ပါေခ်။ဤအရာသည္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားေသာန
ည္းလမ္းျဖစ္ေပသည္။
တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ က်န္းရီ၏မ်က္ႏွာအယမူအယာသည္ ရႈပ္ေထြးစြာေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။သူယူေဆာင္ထားေသာ ဤ႐ုပ္ခႏၶာကိုျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္၏။
ပထမတြင္ ဤကမၻာ၌သူမ်က္လုံးပြင့္လာခ်ိန္ကတည္းက သူ႕ကိုယ္သူဤ႐ုပ္ခႏၶာထဲတြင္ရွာေတြ႕ခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္က ခႏၶာကိုယ္၏မူရင္းပိုင္ရွင္သည္ အစာအာဟာရလုံးဝမရွိဘဲေတာ
နက္ထဲတြင္႐ုတ္တရက္ေသဆုံးၿပီး ကမၻာႀကီးထဲမွထြက္သြားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ဤေနရာသို႔ က်န္းရီကူးေျပာင္းလာၿပီးေနာက္
အလြန္အမင္းဆာေလာင္ငတ္မြတ္မႈေၾကာင့္ အစာအိမ္တစ္ခုလုံးနာက်င္ေနၿပီး ခြန္အားလည္းတစ္စက္မွ်မရွိေပ။
က်န္းရီသည္ ခႏၶာကိုယ္မသက္သာခင္အထိရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ေတာရိုင္းတိရ
စ္ဆာန္မ်ားကိုအမဲလိုက္ခဲ့ရၿပီး မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္သည္ အစာငတ္မြတ္မႈေၾကာင့္ေသဆုံးသြားသည္ဟုသာသူေတြးခဲ့ဖူးသည္။
ထို႔ေနာက္ က်န္းရီသည္မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္၏
မွတ္ဥာဏ္ကိုအသုံးခ်၍ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ခ်န္ရစ္ခဲ့ေသာအေမြတစ္ခ်ိဳ႕ကိုရွာနိုင္ခဲ့သည္။သိုေလွာင္လက္ေကာက္အျပင္ တံခြန္တိမ္တို
က္ဂိုဏ္းသို႔ ေအာင္ျမင္စြာဝင္ေရာက္ေစနိုင္မည့္ပိုင္ဆိုင္မႈအနည္းငယ္ကိုလည္းရခဲ့ေသးသ
ည္။
ဤအေၾကာင္းအရာအားလုံးသည္သူ႕မွတ္တ
မ္းျဖစ္ေပသည္။
မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္၏မိဘမ်ားသည္ တစ္စုံတစ္ဦးထံမွအသတ္ခံခဲ့ရဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ီက်စ္အန္းထံမွၾကားသိခဲ့ရေသာ္လည္း မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္၏ေသဆုံးမႈကိုေတာ့ သူေမးခြန္းမထုတ္ခဲ့မိေခ်။
မိဘမ်ားေသဆုံးၿပီးၿမိဳ႕တြင္းရွိေနအိမ္မွေမာ
င္းထုတ္ခံခဲ့ရေသာ မွတ္ဥာဏ္ခ်ိဳ႕ယြင္းေနသည့္လူငယ္တစ္ဦးသည္ အဆုံးတြင္တစ္ဦးတ
ည္းရွင္သန္ရပ္တည္ရန္မျဖစ္နိုင္ေပ။
ယခုမူ ေက်ာက္ေဖးယြီ၏စကားေၾကာင့္အရာအားလုံးေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။
သူ႕ကိုယ္ေပၚတြင္က်ိန္စာလကၡဏာမ်ားက်န္ေနေသးပါက ၎သည္ မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္ကက်ိန္စာမိ၍ေသဆုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္၏မိဘမ်ားကတစ္စုံတစ္ဦး၏သတ္ျဖ
တ္မႈေၾကာင့္ေသဆုံးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုသက္ေသျပလ်က္ရွိေပသည္။
ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကမွတ္ဥာဏ္ႏွောင့္ႏွေးေနတဲ့
ေကာင္ေလးကိုေတာင္အလြတ္မေပးရတာလဲ?
ဤမတရားခံရမႈသည္ အလြန္ႀကီးမားေသာျပသနာႀကီးျဖစ္ရာ က်န္းရီသည္ဝမ္႐ႊမ့္ကိစၥမ်ားကိုသာ အရင္ကိုင္တြယ္ရန္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘဲသူ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြ
ယ္ရန္နည္းလမ္းရွာေဖြရေပေတာ့မည္။
ဤျပသနာကိုဂ႐ုတစိုက္ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းရန္လိုအပ္သည္။သို႔မွမဟုတ္လွ်င္ စနိုးစေနာင့္ျဖစ္ေနေသာစိတ္ထင့္မႈျဖင့္ ဤခႏၶာကိုယ္တြ
င္သူဘယ္လိုမွေနနိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
က်န္းရီသည္ဤျပသနာမ်ားကိုအစ၊အဆုံးအျပန္ျပန္အလွန္လွန္စဥ္းစားခဲ့ေသာ္လည္းလက္ေတြ႕တြင္ေတာ့စကၠန့္ပိုင္းမွ်သာၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
က်န္းရီ၏ေလးလံေနေသာအမူအယာကိုျမင္ရေသာအခါ ေက်ာက္ေဖးယြီသည္'သူမ်ား႐ုပ္ခႏၶာကိုခိုးထားတယ္'ဟူေသာက်န္းရီ၏လွ်ို႔
ဝွက္ခ်က္ကို သူရွာေတြ႕သြားျခင္းေၾကာင့္ဟုထင္မွတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းသေဘာတက်ထရယ္လ်က္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအၾကားပိုရင္းႏွီးေသာဆ
က္ဆံေရးတစ္ခုကိုဖန္တီးရန္အတြက္ က်န္းရီ
၏ပခုံးေပၚလက္တင္ရန္ သူ႕လက္တစ္ဖက္ကိုျမႇောက္လိုက္ေလသည္။
က်န္းရီကေခါင္းေမာ့၍ေက်ာက္ေဖးယြီကိုယခင္ကထက္ပိုေအးစက္ေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လာ၏။
"ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာက်န္ေနတဲ့က်ိန္စာလကၡဏာကအရမ္းသိသာေနလား?တျခားသူေတြေရာရွာေတြ႕နိုင္ေလာက္လား?"
"အဲ့ေလာက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး"
ေက်ာက္ေဖးယြီကအမွန္အတိုင္းျပန္ေျဖခဲ့သည္။
"ၾကည့္ရတာေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့လေပါင္းမ်ားစြာကတည္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ပုံစံပဲ အရမ္းမွိန္တယ္ ငါ့လိုနိမ့္က်တဲ့နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတာင္ေသျခင္းတရားစာခ်ဳပ္ရဲ႕အကူအညီမပါဘဲမေတြ႕နိုင္ဘူး"
က်န္းရီသည္စိတ္သက္သာရာရသြားသကဲ့သို႔သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီးမ်က္ႏွာအေရာင္လည္းျပန္ၾကည့္ေကာင္းလာခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာလေပါင္းမ်ားစြာသည္ မူရင္းခႏၶာပိုင္ရွင္ေသဆုံးခဲ့ေသာအခ်ိန္ႏွင့္ကိုက္ညီလွေပသည္။
"ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာနဲ႕"
က်န္းရီကဆက္ေျပာခဲ့သည္။
"ဒီကိစၥကိုတတိယလူသိသြားရင္.....ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာမင္းသိတယ္ေနာ္"
ေက်ာက္ေဖးယြီသည္ထိုေနရာ၌ပင္ခ်က္ခ်င္းတုန္တက္သြားရေတာ့သည္။
"အဆင့္နိမ္တဲ့ငါ...အဆင့္နိမ့္တဲ့ငါ...နားလည္
ပါၿပီ ဒါေပမယ့္စာခ်ဳပ္ပိုင္ရွင္ေနာက္တစ္ေယာက္ကေမးလာခဲ့ရင္ေရာ...."
"ဆရာတူအစ္ကို......"
က်န္းရီကခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္၏။သူ႕အမူအ
ယာတြင္တြန့္ဆုတ္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ေရာယွက္ေနေလသည္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွသက္ျပင္းခ်၍
"ဆရာတူအစ္ကို ကိုယ္တိုင္ေမးလာခဲ့ရင္ေတာ့ငါမင္းကိုဖိအားမေပးပါဘူး ဒါေပမယ့္သူမေမးရင္ မင္းစကားတစ္ခြန္းေတာင္ဟလို႔မျဖစ္ဘူး"
"သိပါၿပီ သိပါၿပီ"
ေနာက္ဆုံးတြင္ေက်ာက္ေဖးယြီကေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
က်န္းရီစကားဆက္ေျပာရန္ျပင္လိုက္ေသာ္
လည္း႐ုတ္တရက္ၿငိမ္သက္သြားရသည္။သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုအလ်င္စလိုေစ့ပိတ္လိုက္
၏။တိုက္ပြဲေနရာကိုရွင္းလင္းၿပီးသည့္ေနာက္
သူတို႔ရွိရာေနရာသို႔ လာေနေသာဝမ္႐ႊမ့္ကိုလွ
မ္းေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
"ဒီေလာက္ၾကာေအာင္မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ?"
ဤစကားကိုေျပာရင္း သူ႕ေရွ႕မွလူႏွစ္ဦး၏သိ
သိသာသာေျပာင္းလဲေနေသာ အမူအယာကိုသတိထားမိေလသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?"
"ဆရာတူအစ္ကို"
"ဆရာတူအစ္ကို......."
ယခုအခ်ိန္တြင္သူဘာေျပာသင့္မွန္းမသိေခ်။
ဤျပသနာကိုဝမ္႐ႊမ္မသိေအာင္ဖုံးကြယ္ထားရမည္မွာသံသယျဖစ္စရာေတာင္မလိုေသာအခ်က္ျဖစ္၏။ဤျပသနာကိုေျဖရွင္းရန္
ဝမ္႐ႊမ့္ကိုသူေရွာင္တိမ္းရေပလိမ့္မည္။
"အခုကြၽန္ေတာ္ေဆြးႏႊေးေနတာ မိုးျပာေတာ
င္ပံဂိုဏ္းကို သူနဲ႕အတူအေဖာ္ျပဳၿပီးလိုက္သြား
ေပးရင္ေကာင္းမလားလို႔ပါ"
အဆုံးသတ္တြင္ထိုစကားကိုက်န္းရီေျပာခဲ့၏။
"ခဏေလာက္ခြဲေနၿပီး ျပန္ေတြ႕ၾကမယ့္အခ်ိန္
ကိုသတ္မွတ္ရေအာင္"
"မင္း မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကိုသြားမလို႔လား?"
ဝမ္႐ႊမ္ပို၍အံ့ၾသသြားရသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာကိုဘယ္သူမွမသိနိုင္ဘူးေလ အဲ့တာေၾကာင့္သူတစ္ေယာ
က္ထဲမေျဖရွင္းနိုင္မွာစိုးရိမ္မိတယ္"
(note/ဒီေနရာမွာ'သူ'ဆိုတာေက်ာက္ေဖးယြီကိုၫႊန္းတာပါ)
က်န္းရီကရွင္းျပလာသည္။
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထြက္ေျပးသြားတဲ့လူေတြကဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာကိုမိုးျပာေတာင္
ပံဂိုဏ္းအထိသြားတိုင္ၿပီးေလာက္ၿပီ အဲ့တာေၾကာင့္ အေျခအေနကေတာ့ထင္ထားသ
ေလာက္ရိုးရွင္းမွာမဟုတ္ဘူး အစီအစဥ္ခ်ၿပီးသူ႕နဲ႕အတူကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဒီထက္ပိုၿပီးအဆင္ေျပေျပကိုင္တြယ္နိုင္ေလာက္တယ္"
"ဒါေပမယ့္အဲ့ေလာက္အထိမလိုေသး......"
ဝမ္႐ႊမ္သည္သိပ္သေဘာတက်လက္မခံခ်င္ေသးေပ။
"ၿပီးေတာ့ ယြမ္စုစည္းျခင္းအဆင့္အတြက္အစ္ကိုလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းတခ်ိဳ႕လည္းမိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းမွာရွိခ်င္ရွိေနမွာ"
"ကြၽန္ေတာ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးေလ့လာသြားလို႔ရတယ္"
ဝမ္႐ႊမ္ကမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕၍
"ငါလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုမင္းသြားရွာမယ္ဆိုရင္ငါလဲမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႕လိုက္ခဲ့မယ္"
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး"
က်န္းရီသည္အလ်င္စလိုတားဆီးလိုက္၏။
"ဆရာတူအစ္ကို......."
ခဏတာပ်ာယာခတ္သြားေသာ္လည္းထိုစိုးရိ
မ္မႈကို အလ်င္စလိုဖိႏွိပ္ၿပီးကေမာက္ကမျဖစ္ေနေသာျပသနာကို အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္တ
ကြအေကာင္းဆုံးကိုင္တြယ္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သ
ည္။
"မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကိုကြၽန္ေတာ္တို႔သြားမယ္ အဲ့တာေၾကာင့္....."
အဆုံးတြင္ အသက္ျပင္းျပင္းရႈသြင္း၍အၿပဳံးမမည္ေသာအၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္
"အကယ္၍ မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကတစ္ေယာ
က္ေယာက္ကမ်ား'အဲ့တာဆိုက်င့္ႀကံသူေက်ာက္ကေသသြားၿပီလား ရွင္ေနေသးလား'
လို႔ေမးလာခဲ့ရင္ အစ္ကိုဘယ္လိုျပန္ေျဖဖို႔စဥ္း
စားထားလဲ?"
"ေသခ်ာတာေပါ့ ငါ......."
ဝမ္႐ႊမ္စေျပာခဲ့ေသာ္လည္းထူးဆန္းေသာအမူအယာျဖင့္စကားရပ္သြားရေတာ့သည္။
သူဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ?ယုံခ်င္စရာေကာင္း
ေလာက္တဲ့ယုံၾကည္မႈမ်ိဳးနဲ႕ 'ေက်ာက္ေဖးယြီ
ကလုံးဝမေသပါဘူး'လို႔ေျပာရမွာလား?
သို႔ေပသည့္ ဝမ္႐ႊမ္သည္မုသားေျပာမည့္
လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။သူ႕ရင္ထဲမွစိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈကိုၿမိဳသိပ္ၿပီး ထိုကဲ့သို႔ေသာအလိ
မ္အညာစကားမ်ိဳးကို မဖုံးကြယ္ထားနိုင္သည့္အျပင္၊ယုံၾကည္ခ်က္လည္းလုံးဝမရွိေပ။
ဤအေၾကာင္းျပခ်က္သည္အလြန္ေကာင္းမြန္
လွ၏။က်န္းရီ၏အမူအယာလည္း တျဖည္း
ျဖည္းၿငိမ္က်သြားခဲ့သည္။
"အဲ့တာေၾကာင့္ဒီျပသနာကိုကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ထဲပဲထည့္လိုက္ပါေနာ္ဆရာတူအစ္ကို။အစ္ကိုလဲဝိဥာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုရွာၿပီးဝယ္လို႔ရမယ့္ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ရအုံးမယ္မဟုတ္လား? တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ကိစၥေတြၿပီးသြားတဲ့အခါကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ဆုံၾကမယ္ေလ သိပ္မၾကာေလာက္ပါဘူး"
ဝမ္႐ႊမ္သည္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသးေသာ္လ
ည္း ဤအတိုင္းအတာအထိအရာအားလုံးကိုေျပာၿပီးဆိုၿပီးျဖစ္ေနရာ ေခါင္းညိတ္၍သ
ေဘာတူယုံသာရွိခဲ့သည္။
အန္ဖုန္းၿမိဳ႕၏ေျမာက္ဘက္၌တစ္လအၾကာတြင္ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရန္သေဘာတူၿပီးေနာက္က်န္းရီသည္ဝမ္႐ႊမ့္ကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္၍
ေက်ာက္ေဖးယြီႏွင့္အတူထြက္သြားေတာ့သ
ည္။
ထြက္သြားၿပီ.......ဒီတိုင္းပဲထြက္သြားၿပီ
ဝမ္႐ႊမ္သည္မေပ်ာ္႐ႊင္ေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ သူရပ္ေနေသာေနရာတြင္သာရပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
အစတုန္းက သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္ခ်င္ခဲ့တာလဲ
က်န္းရီပဲ အခုသူနဲ႕ခြဲေနခ်င္ေတာ့လဲက်န္းရီ
ပဲ.....
တစ္လအၾကာတြင္ျပန္ဆုံေတြ႕ရန္ခ်ိန္းဆိုထားေသာ္လည္း ဝမ္႐ႊမ့္ႏွလုံးသားထဲမွမေပ်ာ္႐ႊင္မႈကေတာ့ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။
သူတို႔ခြဲခြာရျခင္းအေၾကာင္းသည္ကား ဝမ္႐ႊမ့္အမူအက်င့္မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာက္ေဖးယြီႏွင့္စီစဥ္ထားေသာအစီအစဥ္မ်ား ႏွောင့္ႏွေးသြားမည္ကို က်န္းရီစိုးရိမ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ခဏအၾကာတြင္ ဝမ္႐ႊမ္ေခါင္းခါလိုက္၏။
အဆုံးတြင္ သူသည္သေဘာထားေသးသိမ္သူတစ္ဦးမဟုတ္ရာ ထိုစိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကတစ္ခဏသာအျပင္းအထန္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႕ေခါင္းထဲမွလွ်င္ျမန္စြာထုတ္ပစ္ခဲ့သည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ က်န္းရီသည္လည္းအေျခ
ခံတည္ေထာင္ျခင္းအဆင့္သို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ရာ ဤအခ်ိန္သည္ကိုယ္တိုင္ရပ္တည္ရန္သ
င္ယူသင့္ေသာကာလျဖစ္၏။ဝမ္႐ႊမ့္အေနႏွင့္အလြန္အမင္းစိတ္ပူေနစရာမလိုေခ်။
ဝမ္႐ႊမ္သည္ ထိုကဲ့သို႔သူ႕ကိုယ္သူႏွစ္သိမ့္ရင္းမူလကစီစဥ္ထားေသာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းဆက္သြားခဲ့သည္။
က်န္းရီေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ယခုအခ်ိန္တြင္သူေဆာင္႐ြက္ရန္အလိုအပ္ဆုံးမွာ ဝိဥာဥ္ၿမိဳ႕
ေတာ္ကိုရွာေဖြျခင္းျဖစ္သည္။
ဝိဥာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားတြင္ မၾကာခဏဆိုသလိုအမ်ားအားျဖင့္ျမင္ေတြ႕ဖူးသည့္ပစၥည္းမ်ားကိုေရာင္းခ်တတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံတြင္ရွားပါးေသာလူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ားလည္းေပၚလာတတ္သည္။ထိုအရာသည္ ဝိဥာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ေလလံအိမ္၌ ဝမ္႐ႊမ္ရွာေဖြရန္လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ိဳးျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိသည္။
မူလက ႏွစ္ေယာက္သားအတူခရီးသြားရန္သေဘာတူခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနသည့္အတြက္ခရီးသြားႏႈန္းကိုအရွိန္ျမႇင့္လိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ဝမ္႐ႊမ္တစ္ဦးတည္းခရီးဆက္ေနစဥ္တြင္က်န္းရီႏွင့္ေက်ာက္ေဖးယြီလည္းအ
ေတာ္ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ေရာက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သ
ည္။
"ဘယ္သူက်ိန္စာတိုက္ခဲ့လဲဆိုတာကိိုမင္းေျပာျပလို႔ရမလား?"
ေက်ာက္ေဖးယြီသည္သတိတႀကီေခါင္းညိတ္
၍
"ဒီက်ိန္စာမွာက်ိန္စာဖန္တီးသူရဲ႕စြမ္းအင္လကၡဏာမ်ိဳးကိုေတြ႕ရတယ္ ဒီနယ္ပယ္မွာန
တ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတြခ်ည္းအမ်ားႀကီးရွိတာ သူတို႔အားလုံးထဲကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာင္ငါျမင္ဖူးတယ္ သူတို႔ကိုငါအခုမမွတ္မိရင္ေတာင္ ထပ္ေတြ႕တဲ့အခါက်ေသခ်ာေပါက္ေျပာနိုင္တယ္"
"ထပ္ေတြ႕တဲ့အခါ?"
"အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ဒီနယ္ပယ္ကနတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတြကအေတာ္ေလးအားနည္းၾကတယ္....အဲ့တာေၾကာင့္ခဏေလးေတြ႕ရတဲ့အ
ခ်ိန္တိုင္းငါတို႔သတင္းအခ်က္အလက္ေတြစု
ေဆာင္းၿပီးဖလွယ္ၾကတယ္ေလ"
"ေနာက္တစ္ႀကိမ္ကဘယ္ေတာ့လဲ?"
"တစ္စုံတစ္ေယာက္ကအရင္ဆုံးအစပ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မဆိုအဆင္ေျပတယ္"
"ဒါဆိုသိပ္မၾကာခင္စလုပ္ရေအာင္ မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကိုငါတို႔သြားၿပီးတာနဲ႕ မင္း သူတို႔ကိုလူစုဖို႔ဖိတ္ေခၚလို႔ရတယ္"
"ၿပီးေတာ့ငါ့ကိုသူတို႔နဲ႕ေတြ႕ဖို႔ေခၚသြားေပး"
"အဆင့္နိမ့္တဲ့ငါနားလည္.....ဘာေျပာတယ္?"
ေက်ာက္ေဖးယြီသည္အံ့ၾသလြန္း၍ထပါခုန္မိေတာ့သည္။
"ငါ့ကိုသူတို႔နဲ႕ေတြ႕ဖို႔ေခၚသြားေပး"
က်န္းရီသည္ေခါင္းလွည့္၍ သူ႕မ်က္ဝန္းမ်ားကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး တစ္လုံးခ်င္းပီသစြာထပ္ေျပာခဲ့သည္။
ေက်ာက္ေဖးယြီတစ္ေယာက္စိတ္ပ်က္လက္
ပ်က္ျဖင့္သာေခါင္းညိတ္ျပရေတာ့သည္။
"အရမ္းမစိုးရိမ္ပါနဲ႕ "
က်န္းရီကၿပဳံးလ်က္ဆက္ေျပာေလသည္။
"က်ိန္စာကိုမင္းရွာေတြ႕ေတာ့ ငါလည္းမင္းတို႔လိုအမ်ိဳးအစားေတြထဲကတစ္ေယာက္လို႔သံသယျဖစ္သြားတယ္မဟုတ္လား?ငါမင္းကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာလိုက္မယ္ ငါကအဲ့လိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ငါကသူတို႔နဲ႕အမ်ိဳးအစားအတူတူပဲဆိုၿပီးမင္းမိတ္ဆက္ေပးရင္ေတာင္ငါစိတ္မဆိုးပါဘူး ငါေသခ်ာဖုံးကြယ္ထားနိုင္သေ႐ြ႕ဘာျပသနာမွတက္မွာမဟုတ္ဘူး"
(note/ဒီေနရာမွာက်န္းရီေျပာေနတာ'နတ္ဆိုး
က်င့္ႀကံသူ'ေတြကိုပါ)
ဤအရာသည္အလြန္ရဲတင္းေသာဆုံးျဖတ္ခ်
က္ျဖစ္၏။သို႔ေသာ္နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူအတြ
က္ေတာ့ စာခ်ဳပ္ပိုင္ရွင္၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုအ
ႂကြင္းမဲ့နာခံရမည္ျဖစ္ရာ ေက်ာက္ေဖးယြီအ
ေနႏွင့္အခ်ိန္တန္လာသည့္အခါအရာအားလုံးကို အထစ္အေငါ့မရွိဘဲေျပျပစ္စြာၿပီးေျမာက္သြားေစရန္ ဆုေတာင္းယုံရွိေတာ့သည္။
ဤအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွစ္သည္မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္း၏ေတာင္အဝင္တံခါးသို႔ေရာက္ခါနီး
ျဖစ္သည္။ေက်ာက္ေဖးယြီဆုေတာင္းေနစဥ္မွာပဲ သူတို႔ေရွ႕တြင္လူႏွစ္ဦးေပၚလာခဲ့သည္။
တစ္ဦးမွာေျခတစ္လွမ္းအသာရထားေသာခ်င္ရွိယြီျဖစ္ၿပီးေနာက္တစ္ဦးမွာမိုးျပာေတာ
င္ပံဂိုဏ္းမွ ယြမ္စုစည္းျခင္းအဆင့္က်င့္ႀကံသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
ထိုယြမ္စုစည္းျခင္းအဆင့္က်င့္ႀကံသူႏွစ္ဦးသည္အေျခခံတည္ေထာင္ျခင္းအဆင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုေတြ႕သည့္အခါ ပ်ံသန္းမႈအလယ္တြင္ခ်က္ခ်င္းရပ္တန့္သြားရေတာ့သည္။
"ဒါ......"
မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းမွယြမ္စုစည္းျခင္းအဆင့္က်င့္ႀကံသူသည္အလြန္အံ့ၾသသြားေလည္။ေက်ာက္ေဖးယြီကိုေခါင္းအစ၊ေျခအဆုံးအ
ေခါက္ေခါက္အခါခါစစ္ေဆးၿပီးမွအက်ီစကိုခါ၍ ခ်င္ရွိယြီဘက္သို႔လွည့္ကာေဒါသတႀကီးျဖင့္
"က်င့္ႀကံသူခ်င္ကငါတို႔မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကိုဟာသလာလုပ္ေနတာလား?သူအသတ္ခံရတယ္လို႔မင္းမေျပာခဲ့ဘူးလား?အခုၾကည့္ေလ ငါတို႔ေရွ႕မွာရပ္ေနတာအေကာင္းႀကီးပဲ!"
ေက်ာက္ေဖးယြီကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ ခ်င္ရွိယြီလည္းအံ့အားသင့္သြားရသည္။
ေက်ာက္ေဖးယြီေဘးတြင္ရပ္ေနေသာက်န္းရီထံ လွ်င္ျမန္စြာအၾကည့္ပို႔၍ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္အၿပဳံးတစ္ပြင့္ကိုဖန္တီးၿပီး
"က်င့္ႀကံသူက်န္းကိုဒီမွာမေတာ္တဆေတြ႕ရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ေကာင္းလိုက္တဲ့ေတြ႕ဆုံျခင္းမ်ိဳးပါလိမ့္ အရိုးသားဆုံးေျပာရရင္ငါ့ရဲ႕ဆရာတူညီမေလး႐ႊယ္ကက်င့္ႀကံသူေက်ာက္ကမင္းရဲ႕လက္ထဲမွာေသသြားၿပီလို႔ေျပာျပခဲ့တယ္ေလ အဲ့ဒီသတင္းေၾကာင့္ငါေသလုမတတ္လန့္သြားခဲ့ရတာ အဲ့တာေၾကာင့္ပဲ မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းကိုအေျပးလာလို႔အ
သိေပးရတာပါ အခုေတာ့မင္းကက်င့္ႀကံသူ
ေက်ာက္နဲ႕အတူျပန္ေရာက္လာတယ္?ငါ့ရဲ႕
ဆရာတူညီမေလး႐ႊယ္ကအမွားလုပ္မိတာလား ဒါမွမဟုတ္......."
က်န္းရီသည္မွိန္ေဖ်ာ့ေသာအၿပဳံးျဖင့္မရိုးမသားျပန္ေျဖေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕က်င့္ႀကံသူေက်ာက္ကတကယ္ဓားေရးယွဥ္ခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုပဲျဖစ္
ျဖစ္ဓားေရးယွဥ္ၾကည့္တာမ်ိဳးမရွိဘဲမိတ္ေဆြ
ဖြဲ႕လို႔မရဘူးေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်င္းလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ဟိုးအရင္ထဲကခင္လာၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလိုခံစားမိလို႔က်င့္ႀကံသူေက်ာက္ကသူတို႔မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းဆီအ
လည္လာဖို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖိတ္ခဲ့တာပဲ က်င့္ႀကံသူေက်ာက္ကကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာေသသြားၿပီဆိုတဲ့အေရးမပါတဲ့စကားကိုေတာ့ဘယ္ကပ်ံ့လာမွန္းကြၽန္ေတာ္သိနိုင္ပါ့မလား?"
ေက်ာက္ေဖးယြီကလည္းစကားဝင္ေျပာ၏။
"မင္းရဲ႕ဆရာတူညီမအေၾကာင္းကိုေျပာရရင္ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာက်င့္ႀကံသူက်န္းနဲ႕ငါတိုက္ခိုက္ခဲ့ရတာသူ႕ရဲ႕လႈံေဆာ္မႈေၾကာင့္ပဲ သူ႕ကိုကူညီဖို႔ငါလိုက္လာခဲ့ေပမယ့္ က်င့္ႀကံသူက်န္းရဲ႕တို
က္ခိုက္မႈကို ငါရင္မဆိုင္နိုင္တာလဲေတြ႕ေရာ ငါ့သတင္းကိုသယ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းထြက္ေျပးေတာ့တာပဲ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့သူေတြ႕လိုက္တဲ့အ
ခ်ိန္မွာက်င့္ႀကံသူက်န္းကငါ့ရဲ႕ေခါင္းကိုဓားနဲ႕႐ြယ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ပဲငါေသသြားၿပီလို႔ထင္သြားတာမ်ားလား?ဒါေပမယ့္ အဲ့တာကသူရဲ႕အထင္အျမင္ပဲေလ!က်င့္ႀကံသူက်န္းလိုၾကင္နာၿပီးသေဘာေကာ
င္းတဲ့လူက တျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕အသက္ကို
လြယ္လြယ္ကူကူႏႈတ္ယူပစ္ပါ့မလား!"
က်င့္ႀကံသူက်န္းကၾကင္နာၿပီးသေဘာေကာ
င္းတဲ့လူ?
ခ်င္ရွိယြီ၏ပါးျပင္တြန့္သြားရသည္။သူ႕ေရွ႕မွလူႏွစ္ဦးကိုအထပ္အခါခါ စစ္ေဆးၾကည့္မိ
သည္။သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ေျဖရွင္းခ်က္သည္ေခ်ာ
မြတ္မေနေသာ္လည္းေက်ာက္ေဖးယြီကေတာ့လုံးဝအဆင္ေျပပုံရၿပီး သူေရွ႕တြင္ခန့္ခန့္ညားညားေတာင္ရပ္ေနေသး၏။ဤအခ်က္ကိုမည္သူမွျငင္းလို႔မရနိုင္ေပ။
ခ်င္ရွိယြီ၏လက္ရွိက်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္အရေက်ာက္ေဖးယြီ၏႐ုပ္ခႏၶာကိုနတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူကယူေဆာင္ထားမွန္းလုံးဝမျမင္နိုင္ေပ။
အခ်ိန္အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ ခ်င္ရွိယြီလည္းလက္ႏွစ္ဖက္ကိုယွက္၍ ႏႈတ္ဆက္ရန္သာရွိေတာ့သည္။
"အဲ့ဒီေတာ့အေၾကာင္းစုံကဒီလိုကိုး ၾကည့္ရတာငါရဲ႕ဆရာတူညီမေလး႐ႊယ္ကစိတ္ကူး
ယဥ္ၿပီးစကားအမွားေတြေျပာမိပုံပါပဲ"
"အဲ့ဒီမင္းရဲ႕ဆရာတူညီမေလး႐ႊယ္က"
မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းမွယြမ္စုစည္းျခင္းအဆင့္က်င့္ႀကံသူသည္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လ်က္ပ်က္ရယ္ျပဳၿပီး
"တကယ္စည္းကမ္းမရွိတာပဲ"
ေက်ာက္ေဖးယြီႏွင့္မိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းမွတပ
ည့္မ်ား၏ဆက္ဆံေရးကသိပ္မမ်ားလွေပ။
ေက်ာက္ေဖးယြီအသတ္ခံရေၾကာင္း ခ်င္ရွိယြီလာေျပာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာင္ သူ႕အတြက္လက္စားေခ်ေပးရန္ ေရွ႕တိုးလာသူအမ်ားအ
ျပားမရွိခဲ့။
ယခုလက္ရွိ ယြမ္စုစည္းျခင္းက်င့္ႀကံသူတစ္ဦးသည္ပင္ ဂိုဏ္းစုေငြမွတ္အတြက္ေရွ႕တိုးလာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ဘာမွမရဘဲအခ်ည္းႏွီးျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ သူ႕အေနႏွင့္ေဒါသမထြက္ဘဲေနနိုင္မည္ေလာ?
ခ်င္ရွိယြီလည္းအေတာ္ေလးအရွက္ရသြားရွာသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုခပ္ျမန္ျမန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေတာ့သည္။
ေခါင္းငိုက္စိုက္က်၍ျပန္သြားေသာ ခ်င္ရွိယြီကိုျမင္ရသည့္အတြက္ က်န္းရီအေတာ္ေလးစိတ္ေက်နပ္သြားရသည္။
ေဘးမွေက်ာက္ေဖးယြီကေတာ့သက္ေတာင့္သက္သာမေနနိုင္ဘဲေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထု
တ္၍
"ငါတို႔ေတာ့ျပသနာေတြကိုပိုရႈပ္ေအာင္လုပ္မိၿပီထင္တယ္ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္သူတို႔ေတြပင္မဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆီျပန္သြားၿပီးငါ့အေၾကာင္းကိုေသခ်ာစစ္ေဆးဖို႔ဝိဥာဥ္ပ်ိဳးစက်င့္ႀကံသူကိုေခၚလာမွာစိုးရိမ္မိတယ္ အဲ့လိုသာဆိုအ
ေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္ကုန္မွာပဲ"
"အိုး?"
က်န္းရီကၿပဳံးရင္းသူ႕ကိုျပန္ေမးလာခဲ့သည္။
"အဲ့တာဆိုဝိဥာဥ္ပ်ိဳးစက်င့္ႀကံသူမဟုတ္ရင္
တျခားဘယ္အဆင့္က်င့္ႀကံသူကမွမင္းကို
မျမင္နိုင္ဘူးေပါ့ ၾကည့္ရတာမင္းရဲ႕က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ကအေတာ္ေလးျမင့္ပုံပဲ"
ေက်ာက္ေဖးယြီသည္ သူစကားကြၽံသြားမွန္း
ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိၿပီး ေခြၽးေစးပါပ်ံလာရေတာ့သည္။
သူရဲ႕က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္သာတကယ္ျမင့္
တယ္ဆိုရင္?
အရိပ္နတ္ဆိုးအေနျဖင့္သူယူထားေသာ႐ုပ္ခႏၶာကိုစြန့္ပစ္ၿပီးအဖမ္းခံရလွ်င္ အျခားလူမ်ားစိတ္ႀကိဳက္အသုံးခ်ေနျခင္းမွ ႏႈတ္ထြက္နိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ သူ၏ေပါ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္သူယူထားေသာ႐ုပ္ခႏၶာသည္ က်န္းရီ၏ဓားသြားေအာ
က္တြင္ေခါင္းျပတ္ခဲ့ၿပီးနာက်င္စရာေကာင္း
ေသာအေျခအေနျဖင့္အဆုံးသတ္ခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ သူသည္လည္းေသျခင္းတရားစာ
ခ်ဳပ္ျဖင့္ခ်ဳပ္ႏွောင္ခံထားရေလၿပီ။သူ၏က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ကအေတာ္ေလးျမင့္ေၾကာင္း က်န္းရီရွာေတြ႕သြားျခင္းမွာ သူ႕အတြက္ေတာ့ဆိုးက်ိဳးတစ္ခုသာျဖစ္ေပသည္။
ေကာင္းေသာအခ်က္သည္ကား က်န္းရီသည္သူ႕ကိုဘာမွဆက္မေမးေတာ့ဘဲမိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းသို႔ေခၚသြားရန္သာအေလာတႀကီးတိုက္
တြန္းေလသည္။
အနည္းဆုံးေတာ့သူသည္အတြင္းေဆာင္တ
ပည့္ျဖစ္သည့္အတြက္သူ႕အေနႏွင့္အျပင္လူတစ္ေယာက္ကိုသူ႕ေက်ာက္ဂူထဲသို႔ဧည့္သည္အျဖစ္ေခၚေဆာင္ျခင္းကခက္ခဲလွေသာကိစၥမဟုတ္ေပ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ 'ေက်ာက္ေဖးယြီေသ႐ြာကျပန္ထလာတယ္'ဟူေသာသတင္းသည္႐ႊယ္ပင္းအာ၏တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းထင္ျမင္ခ်က္ျဖစ္ရာထိုသတင္းကမိုးျပာေတာင္ပံဂိုဏ္းတြင္ဂယက္ရိုက္မသြားဘဲလူတိုင္းကရယ္စရာတစ္ခုအေနျဖင့္သာအမ်ားဆုံးေျပာဆိုၾကေလသ
ည္။
အေတာ္အတန္လည္းမိုးခ်ဳပ္သြားၿပီျဖစ္ရာက်န္းရီသည္ ေက်ာက္ေဖးယြီ၏ေက်ာက္ဂူတြင္အိပ္၍ တစ္ညတာကိုကုန္ဆုံးလိုက္ေတာ့
သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္အေစာပိုင္း အလြန္ေဝး
ကြာလွေသာေနရာတြင္ ေက်ာက္ဂူအလယ္မွ
ဝမ္႐ႊမ္သည္သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကိုဖြင့္လိုက္၏။သူတစ္ညလုံးေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘဲတစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ေနသလိုခံစားရေလသ
ည္။
သူထထိုင္ၿပီး ဂူအျပင္ဘက္၌ထိန္ထိန္သာေနေသာေနမင္းႀကီးကို ေငးၾကည့္လိုက္၏။
ဝမ္႐ႊမ္သည္ က်န္းရီႏွင့္အတူရွိစဥ္အခါက
အခ်ိန္မ်ားကိုျပန္သတိရလာေတာ့သည္။ညဘက္တြင္က်န္းရီသည္ သူ႕အတြက္ေစာင္မ်ားကိုျဖန့္ခင္းရန္ကူညီေပးယုံသာမက နံနက္ခင္းတြင္လည္း ခ်ိဳၿမိန္ေသာႏွင္းရည္တစ္ခြက္ကိုယူလာေပးတတ္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးစေတြ႕ခဲ့သည့္အခ်ိန္ကသူ႕အတြက္
လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေပးခဲ့သလို က်န္းရီသည္အရာအားလုံးလိုေလေသးမရွိ ၿပီးျပည့္စုံစြာလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့သည္။
ဝမ္႐ႊမ္အႀကိဳက္ဆုံးအရာမ်ားကိုလည္းက်န္းရီကအတိအက်သိ၏။ထိုသိတတ္နားလည္မႈမ်ားကဘယ္မွေရာက္လာမွန္းေတာ့ဘယ္သူမွမသိနိုင္ေခ်။
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးကိုတစ္ဦးသိကြၽမ္းခဲ့
ခ်ိန္မွာ ႏွစ္တစ္ဝက္ထက္ေတာင္ပိုနည္းေသာ္
လည္း ဝမ္႐ႊမ္ကေတာ့႐ုတ္တရက္ခြဲခြာရျခင္းကိုေနသားမက်ေသးေပ။ေငးၾကည့္ေနရင္းျဖင့္ ခြဲခြာရျခင္းကိုသူသည္းမခံနိုင္ေတာ့သလိုခံစားမိေလသည္။
.......................××.......................
Our Shixiong be like :