ုု
" ငရဲခန္းထဲ သြားဖို႔ အဆင္သင့္ပဲလား ထည္ဝါလင္းရိွန္.... က်ဳပ္ကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားေပးပါ့မယ္ ။ နာက်င္မႈေတြကို ေဖာ္ျပဖို႔ေတာ့
မေမ့ေစနဲ႔... "
မိုးေပၚေထာင္ေနေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေမာ့ၾကည့္လာေသာ မ်က္၀န္းထဲတြင္ ထိတ္လန္႔မႈတို႔ႀကီးစိုးေနသည္ ။ စုတ္ၿပဲသြားေသာ အ၀တ္မ်ားကို လွမ္းယူရန္လည္း မႀကိဳးစားခဲ့သလို တစစီဆြဲၿဖဲေနေသာ ကိုယ္ေပၚမွ ဘီလူးသရဲစီးေနေသာ အေကာင္ေပါက္ကိုလည္း
မ႐ုန္းဖယ္မိျပန္ဘူး ။
ခႏၶာကိုယ္ျဖဴေဖြးေဖြးေပၚတြင္ ေနရာအျပည့္ယူထားေသာ အနီေရာင္အကြက္မ်ားက တခါတေလ ယားက်ိက်ိခံစားမိသလို စူးရွကာ စပ္ဖ်င္းလာမႈကိုလည္း ခံစားမိျပန္၏ ။
ကိုယ္ေပၚသို႔ အုပ္မိုးလာေသာ ခက္ထန္၏ အေျမႇာင္းလိုက္ႂကြေနေသာ ႂကြက္သားမ်ားကို လက္ျဖင့္ တို႔ထိလိုက္သည္ ။ ဒီလိုအခ်ိန္က ေၾကာက္ေနရမယ့္ အခ်ိန္မွ မဟုတ္ဘဲ.....။
ကိုယ့္လက္ေပၚ ႀကီးခဲ့တဲ့ ကေလးက ကိုယ့္အေပၚတက္လာမယ္လို႔ တခါမွ မေတြးမိခဲ့ဘူး....။
အေတြးတို႔ လြန္ေနခ်ိန္ အထဲသို႔ တခ်က္ခ်င္း တိုးေ၀ွ႔လာသည္မွာ ခက္ထန္၏ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးမ်ား... ။
သူ နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့သူကို သူက အနာသက္သာေစဖို႔မ်ား ေဆာင္ၾကဥ္းေပးေလသလား... ။
ခက္ထန္ တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ အေျပာနဲ႔အလုပ္ မညီခဲ့ဖူးဘူး... ။
လက္ေခ်ာင္းဆိုေပမဲ့လည္း ဘာပစၥည္းမွ မ၀င္ခဲ့ဖူးသည့္ေနရာမို႔ စူးေအာင့္စြာ နာက်င္ရပါ၏။
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာ ေအာ္သံမထြက္ေစရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ခက္ထန္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံလို္က္ရသည္ ။ ပါးစပ္တစ္ခုလံုးကို နမ္းျခင္းမမည္ေသာ ၀ါးစားေနျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား ဖူးေယာင္ ေပါက္ၿပဲသြားေအာင္ သူ လုပ္၏ ။ ဒါ သူ ေျပာတဲ့ နာက်င္မႈ၏ အစ ျဖစ္လိမ့္မည္ ။
တျဖည္းျဖည္း အသားက်လာေသာ ခႏၶာကိုယ္သည္
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားမႈကို
လိုလားသည္ထက္ ေတာင့္တမိလာ၏ ။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေပၚတြင္ လိုးရွင္းတို႔ လူးထားကာ အ၀င္အထြက္ ေခ်ာေစရန္ ခက္ထန္က ဖန္တီးထားခဲ့ျခင္းပင္ ။
" ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ မ႐ုန္းတာလဲ? "
လႈပ္ရွားမႈမ်ားလည္း မရပ္တန္႔သလို ေျဖရခက္ေစေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုက ႏွစ္ဦးၾကား ပို၍ နီးစပ္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးသလား။ ေ၀းကြာေစရန္ႀကံစည္ျခင္းမ်ဴိးလား... ။
" ဒီေလာက္ေကာင္းေနတာကို ႐ုန္းရေအာင္ အ႐ူးမွမဟုတ္တာ... "
ဦးေခါင္းထက္မွ ေ၀ဒနာကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ အရြဲ႕တိုက္မိသည္ ။
" ဘာ... ခင္.. ခင္ဗ်ား...အရွက္ကိုမရိွဘူး "
လက္တံရွည္မ်ားျဖင့္ ခက္ထန္ လည္ပင္းကို ဖက္လ်က္ မ်က္ႏွာခ်င္းနီးကပ္ေစရန္ ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ပစ္လိုက္သည္ ။ ေသြးညီႇနံ႔သင္းေနေသာ နွုတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ခက္ထန္ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးမ်ားကို ဖိကပ္နမ္း႐ိႈက္လိုက္၏ ။
" က်ဳပ္အေဖတုန္းကေရာ ေတာ္ေတာ္မွ ေကာင္းခဲ့ရဲ႕လား.... "
" အင္း... မင္း ထင္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ "
" က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဒယ္ဒီထက္ ပိုသာတယ္ ထည္ဝါလင္းရိွန္! ငရဲျပည္ အတူတူဆင္းရေအာင္! "
ဆြဲထုတ္လာေသာ နီညိဳေရာင္ အသားစိုင္ႀကီးသည္
တင္းကားေျပာင္တင္းေနကာ ေသြးဆာေနသည့္ ေႁမြတစ္ေကာင္လို ပါးျပင္းေထာင္လို႔ေန၏ ။
ေျခေထာက္မ်ားကို ပိုကားေစကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အ၀င္အထြက္ သြက္ေစခဲ့ေသာ အေပါက္ေလးထဲသို႔
ခက္ထန္၏ ဆာေလာင္ေနေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးမွာ
တစ္ခ်က္တည္း ေဆာင့္ကာ တိုး၀င္ လႈပ္ရွားလာခဲ့၏ ။
" အ! ေခြးေကာင္... ေကာင္းေပမဲ့ အဲ့ေလာက္ လုပ္ရင္ မေကာင္းဘူးကြ! "
" ခင္ဗ်ားပဲ က်ဳပ္ကို ျမႇဴစြယ္ေနတာေလ... က်ဳပ္က ပိုသာတယ္ဆိုတာ ျမင္ၿပီလား ။ အခုေရာ.. အရသာ ရိွေသးလား ဟာ့...ၾကပ္လိုက္တာ... "
အဆံုးထိ မ၀င္ေသးေသာ အရာကို ခက္ထန္က ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ ခရီးဆံုးထိ ဆက္ရန္ ႀကိဳးစားေန၏ ။
စပ္ျဖင္းျဖင္း ခံစားခ်က္မ်ားၾကား ေအာင့္သက္ကာေနသည့္အျပင္ ေအာက္ဘက္ဆီမွ ေစးပ်စ္ပ်စ္အရာမ်ားသည္ အိပ္ရာထက္ဆီ စိုစိမ့္စြာစီးဆင္းသြားေနသည္ကို ခံစားေနမိ၏ ။ ပန္းအိုးျဖင့္ ႐ိုက္ခြဲခံထားရေသာ ဦးေခါင္းမွ က်ဆင္းလာေသာ ေသြးမ်ားကိုလည္း ခက္ထန္က ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး ။
ၾကမ္းတမ္းေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားၾကား ေသြးမ်ား ရႊဲနစ္လာသည္ကို ခက္ထန္လည္း ခံစားမိပံုေပၚ၍ထင္၏ ။ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚသို႔ မ, လ်က္ ေအာက္သို ့ ငံု႔ၾကည့္လာသည္ ။
ေသြးထြက္ေနသည္ကို ျမင္ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မဲ့သြား႐ံုေလာက္သာ ျပဳကာ
လုပ္လက္စ အလုပ္ကို ျပန္စလာသည္ ။
နာက်င္စြာ ႐ံႈ႕မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာဆီသို႔ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ တို႔ထိကာ...
" အဲ့လို မ်က္ႏွာကို က်ဳပ္ သေဘာက်တယ္... အၿမဲ နာက်င္ေနစမ္းပါ ထည္ဝါလင္းရိွန္ "
ျပန္လည္ ထိုးသြင္းလာေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားသည္ ၾကမ္းသည့္အရိွန္ထက္ ပို၍ ၾကမ္းလာခဲ့၏ ။
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႕အား ဖက္တြယ္ကာ ၾကမ္းတမ္းေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအတိုင္း စီးေျမာမိ၏။
ကိုယ့္လက္သည္းခြၽန္ခြၽန္တို္႔ကို သတိထားမိေသာေၾကာင့္ လက္သီးဆုပ္ေလးလုပ္လ်က္ လက္ဖဝါး ထဲသို႔ လက္သည္းခြၽန္တို႔အား ထိုးစိုက္ေစခဲ့သည္ ။
သူ႕ေက်ာျပင္ေပၚ လက္သည္းေလးမ်ားျဖင့္ပင္ မျခစ္ရက္ႏိုင္ေပ ။ နာက်င္မႈသက္သာေစရန္ ခက္ထန္၏ အေရျပားေပၚသို႔ ျခစ္ရာေလးျပဳကာ မေျဖေဖ်ာက္ေစလို... ။
လႈပ္ရွားေနရေသာ ခႏၶာကိုယ္သည္
မူးေနာက္ရီေ၀လာကာ ေအာက္ဘက္မွ နာက်င္စူးေအာင့္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ေခါင္းထဲတြင္ ဗလာျဖစ္လာသည္ ။ ခက္ထန္သည္ တစ္ခ်က္ကေလးမွ် အားမေလ်ာ့သြားေပ ။ ေခါင္းေအာက္သို႔ လက္လွ်ဳိသြင္းကာ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းနီးကပ္ေအာင္ လုပ္လ်က္ ခါးအား ကို ပို အသံုးခ်ျပန္၏ ။
" အင့္... ခက္ ထန္... ငါ.. အရမ္း... နာ "
စုပ္ယူခံခဲ့ရေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔သည္ သြားျဖင့္ႀကိတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရ၏ ။
" ပါးစပ္ပိတ္ထား....! ခင္ဗ်ား ၿငီးသံေတြ မၾကားခ်င္ဘူး...အာ့... ရြံ.. စရာ ေကာင္း တယ္ "
လူေတြက မုန္းတဲ့အခါ အသက္႐ႈသံေတာင္ မၾကားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့စကားက သိပ္မွန္တာပဲ ။
သူ မၾကားခ်င္မွန္းသိ၍ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုယ္ ဖိကိုက္ထားလိုက္သည္ ။
မ်က္လံုးရွည္တို႔ထဲမွ ယိုစီးလာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ နားထင္မွတဆင့္ ေပြ႕ပိုက္ထားေသာ သူ႕လက္ေမာင္းေပၚသို႔ ျဖတ္စီးသြားေလသည္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိပံုပင္မေပၚေခ် ။
မၾကာမီတြင္ ခါးေအာက္မွ လက္လွ်ဳိသြင္းကာ
ခႏၶာကိုယ္ကို ဆြဲကိုင္ေမွာက္ပစ္လ်က္ သူ လိုရာပန္းတိုင္သို႔ ဆက္ကာ ခရီးႏွင္၏ ။
ေလးလံလာေသာ မ်က္ခြံမ်ားကို စံုမွတ္လ်က္ မ်က္ႏွာကိူ ေခါင္းအံုးႏွင့္ ဖိကပ္ကာ အသံတိတ္ငိုေႂကြးေနမိသည္ ။
ဒီေလာက္ နာရမယ္မွန္းသိရင္ အရြဲ႕တိုက္ၿပီး ေပါက္ကရစကား မေျပာခဲ့ပါဘူး ။ အရသာ ရိွတယ္လို႔ေျပာခဲ့ေသာ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္သာ ပိတ္႐ိုက္လိုက္ခ်င္သည္ ။
ဒါနဲ႔မ်ား ႐ိုင္နာ့အိပ္ရာေပၚက ေကာင္ေလးေတြက ဘာလို႔မ်ား ေသေလာက္ေအာင္ေကာင္းတဲ့ အသံ နဲ႔ ၿငီးေနရတာလဲ စဥ္းစားမရဘူး ။
လႈပ္ခတ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္က သူ၏ ေခၚေဆာင္ရာစည္းခ်က္အတိုင္း ယိမ္းထိုးေနသည္ဆိူလွ်င္ အဆက္မျပတ္စီးဆင္းလာေသာ ေသြးမ်ားသည္လည္း သူ႕ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမ်ား၏ ဒဏ္ကို ဂ႐ုမစိုက္သလို အိပ္ရာျဖဴေလးအား စိုနစ္သြားေစခဲ့ေလသလား ။
နာက်င္စြာ ငို႐ိႈက္သံမ်ားၾကား သူ႕ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက ပို၍ ၾကမ္းတမ္းကာ အ႐ိုင္းဆန္လာခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်က္ေအာ္မိေလတိုင္း ၀မ္းဗိုက္ထိ ေပါက္ထြက္မတတ္ ခံစားေနရမႈက ဘယ္နာက်င္မႈႏွင့္မွ် ယွဥ္ျပ၍ မရ ။ အခ်ိန္ၾကာလာေလ သာယာမႈတို႔ ဆီ တို႔ ကူးေျပာင္းမည္ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း စိတ္ကူးႏွင့္လက္ေတြ႕သည္ ေ၀းကြာေနခဲ့သည္။
ခက္ထန္၏ ၾကမ္းတမ္းအ႐ိုင္းဆန္မႈမ်ားသည္
ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ထံုက်င္ကာ ခံစားမႈတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိပင္ ။ ေအာက္ဘက္ဆီက သူ ့ လႈပ္ရွားမႈ၏ ေနာက္သို့ လိုက္ေနရေသာ္လည္း ဦးေႏွာက္ဗလာ၏ ေနာက္တြင္ နာက်င္မႈလည္း မခံစားမိသလို သာယာမႈလည္း မခံစားမိခဲ့ဘူး ။ ပူထူေနေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခုႏွင့္ ထံုက်ဥ္မႈတို႔ အစားထိုး၀င္ေရာက္လာ၏ ။
" ခက္.. ထန္.. ငါ.. မရ ေတာ့ဘူး "
မၾကာမီ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအားလံုး ရပ္တန္႔ကာ
ခက္ထန္က ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ အေျပးတပိုင္း၀င္သြားသည္ကိုေတာ့ မ်က္လံုးေထာင့္ေလးမွ ေတြ႕လိုက္ေသးသည္ ။
ေမွာက္လ်က္ျပဳခံထားရေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္လည္တည့္မတ္ေစရန္ လုပ္ဖို႔မဆိုထားႏွင့္... ။ တစ္ခ်က္ေလးပင္ လႈပ္လို့ မရေလာက္ေအာင္ ပူေလာင္ျပင္းရွကာ ေသေလာက္သည္အထိ နာက်င္ေနရ၏ ။
ခက္ထန္သည္ အနားသို္႔ျပန္ေရာက္လာ၍ ေမွာက္လ်က္ႏွင့္ပင္ ခ်ီမကာ ေရခ်ဴိးဇလံုထဲသို႔ ပစ္ထည့္လိုက္သည္ ။
ျဖဴစုတ္ေပါက္ၿပဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို လက္မျဖင့္ဖိကပ္လ်က္....
" ဒီလိုႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ က်ဴပ္အရမ္းႀကိဳက္တယ္ "
ငိုလြန္း၍ ေဖာင္းအစ္ကာ ပိတ္လုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားေပၚသို႔ အနမ္းတပြင့္ စြန္႔ႀကဲေပးကာ
" က်ဳပ္အနားမွာပဲ ေသရမယ္ေနာ္ ထည္ဝါလင္းရိွန္.....
ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ သိပ္မုန္းတာပဲ "
ခက္ထန္ စကားေလးမ်ားကို ၾကားရတခ်က္ မၾကားရတခ်က္ျဖင့္ ရီေ၀ေ၀ အၾကားအာ႐ံုတို္႔ၾကားတြင္ ေရစက္မ်ား ထိေတြ႕လာသည္ကို ခံစားမိခဲ့သည္ ။ ခက္ထန္ ဘာလုပ္ေနသလဲ မသိေတာ့ေသာ္လည္း မၾကာမီတြင္ ေက်ာျပင္သည္ အိစက္စက္ အရာတစ္ခုႏွင့္ ထိေတြ႕ေနရသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္ ။ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေရာက္ရိွလာေသာ အထိအေတြ႕တစ္ခုႏွင့္ နားထင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးအရာေလးတစ္ခုကိုလည္း ခံစားမိပါ၏ ။
ေနာက္ဆံုး သတိမလြတ္သြားေသးခင္ ၾကားလိုက္ရတာက...
" ခင္ဗ်ားက မုန္းစရာေကာင္းလြန္းလို႔ ခဏဖက္ထားေပးမယ္ "
တဲ့.... ။
အမုန္းေတြဟာ တစထက္တစ ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္လာတဲ့အခါ အခ်စ္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးရဲ႕ အစြန္းအဖ်ားတစ္ေနရာမွာေတာင္ ေျခခ်ဖို႔ ေျမ မရိွႏိုင္ေတာ့ဘူး..... ။
----------------------------------
ေအးစက္စက္အ၀တ္ေလးနဖူးေပၚတင္ကာ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ျဖင့္ အခန္းပတ္လည္ကို စံုဆန္ၾကည့္ကာ တစ္ခုခုကို ရွာေဖြေန၏ ။
" ႐ိုင္နာ... ႐ူးသလို ေၾကာင္သလို လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့... မင္း မႏိုးေသးလို႔ ငါ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲ သိရဲ႕လား "
အသံစူးစူးေလးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ကုန္းထလိုက္ေသာအခါ စူးေအာင့္သြားေသာ အဓိကေနရာေၾကာင့္ အသံၿဗဲႀကီးႏွင့္ ထေအာ္မိ၏။.
" ဘာျဖစ္တာလဲ... ဟမ္! မင္း အရမ္းနာေနလို႔လား.... မင္းကို ၁ရက္ေလာက္ ေမ့လဲသြားေအာင္ ေဆာ္သြားႏိုင္တဲ့ေကာင္ကို ငါ တကယ္ ေတြ႕ဖူးခ်င္လိုက္တာ... "
ပံုေရး မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးထဲတြင္ အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္လက္လို႔ေန၏ ။.
သူ႕သူငယ္ခ်င္း ခံလိုက္ရသည္ကို သူက ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုပင္...။
" ငါ အလုပ္ခံရတာကို မင္းက ေပ်ာ္ေနတာလား ပံုေရး.... "
ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ေျပာလာသူမွာ တကယ္လည္း မ်က္လံုးရြဲႀကီးထဲတြင္ မ်က္ရည္တို႔ ေ၀့သီလို႔လာေလၿပီ... ။
"ဟုတ္တယ္ေလ... မင္းက သူမ်ားေနရာမွာ ဗိုလ္က်ခ်င္တာကိုး...ဒီက လူ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္ဆို... ေတာ္ေသးတာေပါ့... မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဒဏ္ရာမေတြ႕လို႔ ။ မဟုတ္ရင္ မင္း မ်က္ခြက္ ပံုဆိုးပန္းဆိုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ရဆိုးမွာ "
" ငါ.. ငါ က... ရန္ ျဖစ္တယ္ "
" ေအးေလ... မင္း ငါ့ကို မေခၚဘဲ ခက္ထန္ တပည့္ေတြဆီ လိုက္သြားၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတယ္ဆို..
ခက္ထန္ တပည့္တစ္ေယာက္က မင္း ဒီမွာ သတိလစ္ေနတယ္ဆိုၿပီး ငါ့ကို လာေခၚတာ... "
" အဲ့လို မ.. "
" မင္းအေၾကာင္း ငါသိတယ္ ႐ိုင္နာ... မင္းဆိုတဲ့ေကာင္ကေလ... ဘယ္ေတာ့မွ အသိဥာဏ္မရိွဘူး ။ လုပ္ခ်င္တာ စြတ္လုပ္တတ္တယ္ ။ အမွားအမွန္လည္း ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း မရိွတဲ့ေကာင္ ၊ အခုခ်ိန္မွာ ငါတို္႔လူ ကိုယ္တိုင္က ခက္ထန္ကို အကုန္ပံုေအာ ေပးခ်င္ေနတာ မင္း မသိဘူးလား ။ မင္း မစဥ္းစားတတ္ဘူးလား ။ ျပန္တိုက္လို႔ ရေနတဲ့ အေနအထားမွာေတာင္ ျပန္မတိုက္ခိုက္ဖို႔... အလိုက္သင့္ေလးေနလိုက္ဖို႔ အကုန္လံုးကို အမိန္႔ေပးထားတာ... ထည္ဝါက ငါတို႔ သိခဲ့တဲ့ ထည္ဝါ မွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ငါ ေတြးမိေသးတယ္ ။ သူက ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာနဲ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာၾကာၿပီ ကြ! "
ဆရာႀကီးစတိုင္ဖမ္းေနေသာ ပံုေရး ေနာက္သို႔သာ အလိုက္သင့္ေလး ေနရေသာ ႐ိုင္နာ... ။
သူ႕ကို ဆူေနရင္းမွ ထည္ဝါ့ အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည္က ကံေကာင္းျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေတာ့သည္ ။
မဟုတ္ပါက ႐ိုင္နာတို႔ ဘ၀ ပ်က္ခဲ့ရသည္ကို ဒီေကာင္ပံုေရး ေျပာလို႔ပင္ ၿပီးေတာ့မည္မဟုတ္ေပ ။
အခြင့္သာေသာအခါမွ မုဒိန္းေကာင္ကို လိုက္ရွာမည္ဟုလည္း စိတ္ထဲတြင္ တံုးတံုးခ် ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္၏ ။
" ငါတို႔ ဖယ္ခံု ကို သြားၾကရမယ္ ။ မင္း သတိရလာတဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတာ... "
" ဘာလို႔ လဲ.... ထည္ဝါ ကေရာ... "
" ခက္ထန္ေျပာတာေတာ့ ထည္ဝါ က ငါတို႔ကို ဖယ္ခံုမွာ သြားေနခိုင္းတယ္တဲ့... အဲ့က ဘိန္းခင္းကို ဦးစီးၿပီး လုပ္ေနက်အလုပ္အတို္င္း ဆက္လုပ္ထားၾကတဲ့... သူ ့ ကိစၥေတြၿပီးရင္ ထည္ဝါ က ငါတို႔ဆီ လိုက္လာခဲ့မယ္တဲ့... "
" ထည္ဝါ ကိုယ္တိုင္ေျပာတာလား? "
" မဟုတ္ဘူး ။ ခက္ထန္ ၾကားက ေျပာေပးတာ... "
" ေစာက္႐ူးက ငါ မဟုတ္ဘူး ။ မင္းမွ မင္းအစစ္ပဲ ပံုေရး... ခက္ထန္က ငါတို႔ကို ဘာလုပ္သြားလဲ မင္း ေစာက္လံုးက မျမင္ဘူးလား ေခြးမသားရဲ႕... အဲ့လိုလူေျပာေပးတာကို မင္း ယံုရလား ။ ထည္ဝါ ့ ကို အဲ့ေခြးေကာင္ ပရမ္းပတာေကာင္က မုန္းေနတာေလ... အခုေလာက္ဆို ငါ့ထည္ဝါေလး အေလာင္းေတာင္ ျဖစ္ၿပီး ပုပ္ေနၿပီလား မသိဘူး....... "
" အား... ငါ့ကို္လာ အျပစ္တင္မေနနဲ႔ ။ ခက္ထန္ အဲ့လိုေတြ လုပ္လို႔ရေအာင္ လမ္းျဖဴးျဖဴးႀကီးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တာ ေခြးေကာင္ ထည္ဝါေလ... အဲဒါ ငါက ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမွာလဲ ။ အခုခ်ိန္မွာ
ခက္ထန္ ေျပာတာပဲ ယံုရေတာ့မွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား.... ႐ား... ငါ့ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးက မင္းတို႔ သံုးေကာင္ၾကားထဲ ေပါက္ထြက္သြားေတာ့မွာပဲ ။
ဟိုတစ္ေကာင္ကလည္း သူ႕လင္ အဆင္ေျပေအာင္ ၊ သူ႕လင္ႂကီး မပင္ပန္းရေအာင္ လမ္းပါ ေဖာက္ေပးထားတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေကာင္ကလည္း မုန္းတယ္ မုန္းတယ္နဲ႔ ေႏြးဧကရီကို အဂၤလန္ပို႔ပစ္လိုက္တယ္ ။ ဒါမွ သူ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးကို ေခြးလို ဆြဲခ်င္သလို ဆြဲလို႔ရေတာ့မွာေလ... ငါ့အနား က်န္ခဲ့တဲ့ ေခြးက ကိုက္စရာ ရွာမရေတာ့ ငါ့ကို လာကိုက္ေနတယ္... အား.... အဆင္ေလးေတြ ကယ္ပါ "
" ငါ့နားထဲ မီးခိုးေတြပါ ထြက္လာေတာ့မွာပဲ... ဖယ္ခံုဆိုေတာ့လည္း ဖယ္ခံုေပါ့ .... "
ေနာက္ဆံုးတြင္ လက္မိႈင္ခ်သြားသူမွာ ႐ိုင္နာသာလွ်င္ျဖစ္သြားရျပန္သည္ ။ ပံုေရး စကားေတြအဆက္မျပတ္ေျပာတိုင္း လက္ေျမႇာက္အ႐ံႈးေပးရတတ္ၿမဲ ျဖစ္ေန၍ ထံုးစံအတိုင္း နားေအးသြားရေတာ့၏ ။ ဖင္နာေနသည္ကို ပံုေရး မသိေအာင္ မ်က္ႏွာႀကီးတည္တင္းလ်က္ မနာသလို သ႐ုပ္ေဆာင္ကာ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ပံုေရး ေနာက္လိုက္ရေတာ့သည္ ။ အရင္လိုလည္း စကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာရဲ... ။ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေအာက္ခံခဲ့ရသည္ကို ဘယ္သူမွ မသိေစလိုေပ ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ ။ ေတြးမိတိုင္း ဖင္နာေနရ၏ ။ ဖင္နာတိုင္းလည္း မုဒိန္းေကာင္ကို အမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ခ်င္စိတ္က တဖြားဖြားလိႈက္တက္လာသည္ ။
ဒီၾကားထဲ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္ေလး ျမင္တာနဲ႔ ႏွာဘူးထ ငမ္းငမ္းတက္တတ္တဲ့ ပံုေရးက သူျမင္ခဲ့တဲ့ ခက္ထန္ အားအကိုးဆံုးတပည့္ေကာင္ က အညိဳစင္ေလး ေသးေသးသြယ္သြယ္ေလး ဆိုၿပီး ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေၾကာင္း ခန္႔ေၾကာင္း ခ်စ္စရာေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနျပန္၏ ။ အဲ့ေကာင္နာမည္ကို သူေျပာေသာ္လည္း ကိုယ့္နားထဲ တမိႈင္း မိႈင္း သာ ၾကားေနရ၏ ။ မိႈင္း ဘာဆိုလားပဲ.... ။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သည္မို႔ နားေအးၿပီးေရာ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။ ပံုေရးတစ္ေကာင္က မဟာေနေသြးဆိုလည္း ေခ်ာတယ္ ၊ သန္႔တယ္ ၊ ခန္႔တယ္ ဆိုၿပီး ဖြန္ေၾကာင္ေနက်မို႔ သူေျပာသမွ်တိုင္း အဖက္မလုပ္ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီေလ.... ။
-------------------------
ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ
အေဖျဖစ္သူကို ၾကည့္ရင္း မဟာေနေသြး စိတ္ထဲ မတင္မက်ျဖစ္လာသည္ ။ အခုတေလာ ေဖႀကီးက
အရင္ကနဲ႔မတူ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနသလို ပုံ ေပၚ၏။
စကားစ ရွာရန္ မေန႔က ေတြ႕ခဲ့ေသာ ပါကင္ပိတ္ထားသည့္ ပံုးႀကီးတစ္ပံုးကို သတိရမိသြားသည္ ။
" ေဖႀကီး... မေန႔က အိမ္ထဲ ပို႔တဲ့ ပစၥည္းက ဘာလဲ.... မေဖာက္ဘဲ ေဖႀကီး အခန္းထဲ တန္းပို႔လိုက္လို႔... "
သူ႕စကားကို ေဖႀကီးက ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖပါဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြား၏။
" အသက္ႀကီးလာမွ စပ္စုတတ္လာတာပဲ မဟာ...
ေဖႀကီးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းပါ ။ "
ေဖႀကီးျပန္မေျဖခ်င္သည္မို႔ သူလည္း ဆက္၍မေမးေတာ့ေပ ။ မွတ္မွတ္ရရဆိုလွ်င္ ခက္ထန္တို႔အိမ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားသြားခဲ့သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေဖႀကီး သည္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ မ်ားလာခဲ့ျခင္း ဟု မဆီမဆိုင္ေတြးမိသည္ ။
ဘာေၾကာင့္ရယ္ ေဖႀကီးက ခက္ထန္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မထိေပ ။ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၀တုတ္ခက္ထန္ေပါက္ေလးကို တည္တင္းေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးႏွင့္ ၾကည့္တတ္သည္။ ခက္ထန္ကလည္း သူ႕အေဖနဲ႔ မတူဘဲ ေဖႀကီးႏွင့္ ပါးခ်ဳိင့္ခြက္ႀကီးတို႔ လာတူေနသည္ကိုပင္ ေဖႀကီးက ေဒါပြေနတတ္၏။
လံုးလံုးလံုးလံုးႏွင့္ ခက္ထန္ေပါက္သည္ သူ႕အနားသို႔ေရာက္လာခ်ိန္တိုင္း မာန္မဲတတ္ေသးေသာေၾကာင့္ ခက္ထန္ အေမနဲ႔ ျပသနာတက္လိုက္ ထည္ဝါလင္းရိွန္နဲ႔ စကားမ်ားလိုက္ ရန္အမ်ဳိးမ်ဳိး ပတ္ျဖစ္ၿပီးမွ ေဒါပြပြ အိမ္ျပန္တတ္ေပသည္ ။
" သြားနားေတာ့ေလ... မဟာ "
" ဟုတ္... ေဖႀကီး...ဟိုဟာ... ကိုးလ္ ကို... "
စေျပာရမည့္စကားကို အစရွာမရေအာင္ ရိွလွ၏။
သူက ခက္ထန္လို ေပါက္စနေလး၏ လွည့္ဖ်ားျခင္းကို ခံခဲ့ရတာ မလား... ။
" ေတာ္၀င္မင္းခက္ထန္ကို ေက်္ာႏိုင္မွ ရလိမ့္မယ္။
သူ႕ကို အကဲခတ္ရသေလာက္ ကိုးလ္အေပၚ ခံစားခ်က္တစ္ခုခု ရိွေနပံုပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ကိုယ္သူ အေမွာင္ေတြ ဖံုးပစ္ေနတာ မ်ားတယ္ ။ မင္း ကိုးလ္ကို လိုခ်င္ရင္ ကိုးလ္ ႏွလံုးသားကို ရေအာင္ ယူႏိုင္မွ ရလိမ့္မယ္ ။ ဟိုေကာင္ေလးက ခန္႔မွန္းၾကည့္ရသေလာက္ ခပ္ထက္ထက္ေလးပဲ ။
သူ႕အေဖလို အသံုးမက်တဲ့လူက ေမြးလာတဲ့ သားက အရမ္းထက္ေနတာ ဘယ္သူနဲ႔ တူလာတယ္လို႔ ထင္လဲ...? "
" သူ ဘယ္သူနဲ႔တူလို႔ ထက္ေနလဲ ေတာ္ေနလဲ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး ။ တကယ္ေတာ့ သူက ေတာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ေဖႀကီးရ... ယုတ္မာၿပီး ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ားတာ ၊ ကိုးလ္ကို အဲ့လိုနည္းနဲ႔ အပိုင္သိမ္းသြားတာ... "
" ဟက္... ကိုးလ္ ႏွလံုးသားကို ရေအာင္ယူေပါ့ ငါ့သားရယ္... ဒါဆို မင္း က ဒီပြဲမွာ ေအာင္ႏိုင္သူပဲ..... အခ်စ္က မင္းကို ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေအာင္လည္း ဆြဲတင္ေပးႏိုင္တယ္ ။ က်႐ံႈးသူျဖစ္ေအာင္လည္း ဆြဲခ်ႏိုင္တာေတာ့ သတိထား... "
" ကိုးလ္ ႏွလံုးသားကို ဘယ္လိုယူရမွာလဲ? "
" ေဖႀကီး ေျပာၿပီးၿပီေလ... ခက္ထန္က ကိုးလ္အေပၚ ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုရိွေနတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ခံစားခ်က္ေတြအေပၚ အေမွာင္ဖံုးပစ္ေနတယ္လို႔ ေဖႀကီး ထင္တယ္ ။ မင္းက ခက္ထန္ရဲ႕ အေမွာင္စိတ္ကို အသံုးခ်ၿပီး မင္း လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူေပါ့... ။ တခါတေလမွာ ရန္သူဆိုတာလည္း အသံုးခ်တတ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ ေလွကားပဲ... ကဲ... ေဖႀကီး နားေတာ့မယ္ "
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လုပ္ေနေသာ သားျဖစ္သူ ငဒူကို ထားခဲ့ကာ ဦးစိုင္းထန္ အခန္းထဲသို႔ မတည္ၿငိမ္ေသာ ႏွလံုးခုန္သံ ၊ တည္ၿငိမ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ထားေသာ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ သြားခဲ့သည္ ။
သူ၏ အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲစပ္ထားေသာ စာၾကည့္ခန္းဘက္သို႔ အခန္းကူးကာ နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ပန္းခ်ီကားႀကီးတစ္ခ်ပ္ေရွ႕တြင္ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္ ။
ပန္းခ်ီကားမွာ အနက္ေရာင္ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္သည္ သားေကာင္ကို မာန္မဲကာ ရန္လိုေနသည့္ ပံုကို ေဆးသားေျပာင္ေျပာင္တို႔ျဖင့္ ျခယ္သထားမႈေၾကာင့္
ပံုမွာ အသက္၀င္လွ၏ ။ ၀ံပုေလြ၏ မီးေတာက္သဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္မွ် ၿပံဳးလိုက္သည္ ။
ခဏအၾကာတြင္ ၀ံပုေလြ၏ ေရာင္စဥ္ျဖာလ်က္ရိွေနေသာ အၿမီႇးဖြာဖြာကို ဖိႏိွပ္လိုက္ေသာအခါ နံရံႀကီး မွာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသလို ျဖစ္သြားေတာ့၏ ။ အၿမီႇးတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ခလုတ္ကို ႏိွပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္၏ ။
နံရံ၏ အေနာက္ဘက္အခန္းတြငး္၏ နက္ေမွာင္ပိန္းပိတ္ေနမႈသည္ သာမန္လူတို႔ ၾကက္သီးထဖြယ္ ရိွလွေသာ္လည္း ဦးစိုင္းထန္မွာေတာ့ ပါးခ်ဳိင့္တဖက္ ခြက္၀င္သြားေအာင္ မဲ့ၿပံဳးေလး ၿပံဳးလိုက္သည္ ။
နံရံအတြင္းဘက္ဆီသို႔ ျဖတ္ကာ အေမွာင္ထုထဲသို႔ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ အတြင္းဘက္အက်ဆံုးေနရာတစ္ခုသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လက္ထဲမွ ခလုတ္ေလးကို ဖိႏိွပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ အနီေရာင္မီးလံုးေလး၏ အလင္းမိွန္မိွန္ေလး ေပၚထြက္လာေသာအခါ အနီေရာင္စိုလဲ့ေနေသာ ကုတင္ေပၚမွ ေမြ႕ရာ၏ အလယ္တြင္ ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာင္လ်က္ မ်က္လံုးအၾကည့္တို ့ တည္ၿငိမ္ကာ တစ္ေနရာထဲသို႔ေငးၾကည့္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရေလသည္ ။
မီးခိုးေရာင္ ညအိပ္၀တ္စံုေလးျဖင့္ ထိုလူသည္လည္း ဦးစိုင္းထန္ကဲ့သို႔ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနေလၿပီ ။
ဦးစိုင္းထန္ထက္ ပိုအိုစာသေယာင္ရိွလွ၏ ။ ထိုလူသည္ လက္သည္းတိုစိတ္စိတ္ေလးမ်ားျဖင့္ သူ႕အသားသူ ကုတ္ဖဲ့ေနျပန္သည္ ။
" အရမ္းေၾကာက္ေနလား ဆက္ထန္! ငါ ရိွတယ္ေနာ္... အာ... ခဏေလး... "
အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီသား ကိတ္မုန္႔ဘူးေလးသည္
စားပြဲခံုေအာက္သို႔ ဖ႐ိုဖရဲ ျပဳတ္က်ေနသည္ကို ေတြ႕သည့္အခါ တစ္ခ်က္ေတာ့ ၿပံဳးလိုက္မိသား... ။
" မင္း ကိတ္မုန္႔ကို ဖ်က္စီးပစ္လိုက္ၿပီပဲ ဆက္ထန္!
ဒီေန႔က မင္း ေမြးေန႔ဆိုတာ ေမ့သြားၿပီလား ။ Happy Birthday ပါ ငါ့ရဲ႕ဆက္ထန္... ၅၅ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ေလးမွာ ကမ႓ာေလာကႀကီးက ဒုကၡမွန္သမွ် မင္းဆီေရာက္လာပါေစ ။ ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသရာအဆက္ဆက္ မင္းဆိုတာ ငါ့ပိုင္ဆိုင္မႈအျဖစ္ေမြးဖြားလာၿပီး အဆိုးဆံုးေ၀ဒနာေတြနဲ႔အတူ မခ်ိမဆန္႔ ရွင္သန္ရပါေစကြာ...ကဲ... ေပးတဲ့ဆု ျပည့္ပါေစ ေျပာဦးေလ ဆက္ထန္! "
အခ်စ္က မင္းကို ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေအာင္လည္း ဆြဲတင္ေပးႏိုင္တယ္ ။ က်႐ံႈးသူျဖစ္ေအာင္လည္း ဆြဲခ်သြားႏိုင္တယ္ တဲ့... ။ ငါ့အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို ငါကပဲ အတင္အခ် လုပ္ပစ္မယ္... ။
မေန႔ က တင္ထားတဲ့ အပိုင္းေလးမွာ အားလံုးနားလည္ေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေနာ္ အားေဆးလံုးေလးေတြ 😍😍😍
Unicode version
ုု
" ငရဲခန်းထဲ သွားဖို့ အဆင်သင့်ပဲလား ထည်ဝါလင်းရှိန်.... ကျုပ်ကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားပေးပါ့မယ် ။ နာကျင်မှုတွေကို ဖော်ပြဖို့တော့
မမေ့စေနဲ့... "
မိုးပေါ်ထောင်နေသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မော့ကြည့်လာသော မျက်ဝန်းထဲတွင် ထိတ်လန့်မှုတို့ကြီးစိုးနေသည် ။ စုတ်ပြဲသွားသော အဝတ်များကို လှမ်းယူရန်လည်း မကြိုးစားခဲ့သလို တစစီဆွဲဖြဲနေသော ကိုယ်ပေါ်မှ ဘီလူးသရဲစီးနေသော အကောင်ပေါက်ကိုလည်း
မရုန်းဖယ်မိပြန်ဘူး ။
ခန္ဓာကိုယ်ဖြူဖွေးဖွေးပေါ်တွင် နေရာအပြည့်ယူထားသော အနီရောင်အကွက်များက တခါတလေ ယားကျိကျိခံစားမိသလို စူးရှကာ စပ်ဖျင်းလာမှုကိုလည်း ခံစားမိပြန်၏ ။
ကိုယ်ပေါ်သို့ အုပ်မိုးလာသော ခက်ထန်၏ အမြှောင်းလိုက်ကြွနေသော ကြွက်သားများကို လက်ဖြင့် တို့ထိလိုက်သည် ။ ဒီလိုအချိန်က ကြောက်နေရမယ့် အချိန်မှ မဟုတ်ဘဲ.....။
ကိုယ့်လက်ပေါ် ကြီးခဲ့တဲ့ ကလေးက ကိုယ့်အပေါ်တက်လာမယ်လို့ တခါမှ မတွေးမိခဲ့ဘူး....။
အတွေးတို့ လွန်နေချိန် အထဲသို့ တချက်ချင်း တိုးဝှေ့လာသည်မှာ ခက်ထန်၏ လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးများ... ။
သူ နာကျင်အောင် လုပ်ချင်တဲ့သူကို သူက အနာသက်သာစေဖို့များ ဆောင်ကြဉ်းပေးလေသလား... ။
ခက်ထန် တို့က ဘယ်တော့မှ အပြောနဲ့အလုပ် မညီခဲ့ဖူးဘူး... ။
လက်ချောင်းဆိုပေမဲ့လည်း ဘာပစ္စည်းမှ မဝင်ခဲ့ဖူးသည့်နေရာမို့ စူးအောင့်စွာ နာကျင်ရပါ၏။
နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ အော်သံမထွက်စေရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ခက်ထန် နှုတ်ခမ်းများ၏ ထိန်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည် ။ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးကို နမ်းခြင်းမမည်သော ဝါးစားနေခြင်းမျိုးဖြင့် နှုတ်ခမ်းသားများ ဖူးယောင် ပေါက်ပြဲသွားအောင် သူ လုပ်၏ ။ ဒါ သူ ပြောတဲ့ နာကျင်မှု၏ အစ ဖြစ်လိမ့်မည် ။
တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာသော ခန္ဓာကိုယ်သည်
လက်ချောင်းလေးများ၏ ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရှားမှုကို
လိုလားသည်ထက် တောင့်တမိလာ၏ ။ လက်ချောင်းများပေါ်တွင် လိုးရှင်းတို့ လူးထားကာ အဝင်အထွက် ချောစေရန် ခက်ထန်က ဖန်တီးထားခဲ့ခြင်းပင် ။
" ခင်ဗျား ဘာလို့ မရုန်းတာလဲ? "
လှုပ်ရှားမှုများလည်း မရပ်တန့်သလို ဖြေရခက်စေသော မေးခွန်းတစ်ခုက နှစ်ဦးကြား ပို၍ နီးစပ်အောင် ထောက်ပံ့ပေးသလား။ ဝေးကွာစေရန်ကြံစည်ခြင်းမျိူးလား... ။
" ဒီလောက်ကောင်းနေတာကို ရုန်းရအောင် အရူးမှမဟုတ်တာ... "
ဦးခေါင်းထက်မှ ဝေဒနာကို လျစ်လျူရှုကာ အရွဲ့တိုက်မိသည် ။
" ဘာ... ခင်.. ခင်ဗျား...အရှက်ကိုမရှိဘူး "
လက်တံရှည်များဖြင့် ခက်ထန် လည်ပင်းကို ဖက်လျက် မျက်နှာချင်းနီးကပ်စေရန် အောက်သို့ ဆွဲချပစ်လိုက်သည် ။ သွေးညှီနံ့သင်းနေသော နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ခက်ထန် မျက်လုံးဝိုင်းလေးများကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်၏ ။
" ကျုပ်အဖေတုန်းကရော တော်တော်မှ ကောင်းခဲ့ရဲ့လား.... "
" အင်း... မင်း ထင်နေတဲ့အတိုင်းပဲ "
" ကျုပ်က ခင်ဗျားရဲ့ ဒယ်ဒီထက် ပိုသာတယ် ထည်ဝါလင်းရှိန်! ငရဲပြည် အတူတူဆင်းရအောင်! "
ဆွဲထုတ်လာသော နီညိုရောင် အသားစိုင်ကြီးသည်
တင်းကားပြောင်တင်းနေကာ သွေးဆာနေသည့် မြွေတစ်ကောင်လို ပါးပြင်းထောင်လို့နေ၏ ။
ခြေထောက်များကို ပိုကားစေကာ လက်ချောင်းများဖြင့် အဝင်အထွက် သွက်စေခဲ့သော အပေါက်လေးထဲသို့
ခက်ထန်၏ ဆာလောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီးမှာ
တစ်ချက်တည်း ဆောင့်ကာ တိုးဝင် လှုပ်ရှားလာခဲ့၏ ။
" အ! ခွေးကောင်... ကောင်းပေမဲ့ အဲ့လောက် လုပ်ရင် မကောင်းဘူးကွ! "
" ခင်ဗျားပဲ ကျုပ်ကို မြှူစွယ်နေတာလေ... ကျုပ်က ပိုသာတယ်ဆိုတာ မြင်ပြီလား ။ အခုရော.. အရသာ ရှိသေးလား ဟာ့...ကြပ်လိုက်တာ... "
အဆုံးထိ မဝင်သေးသော အရာကို ခက်ထန်က ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ ခရီးဆုံးထိ ဆက်ရန် ကြိုးစားနေ၏ ။
စပ်ဖြင်းဖြင်း ခံစားချက်များကြား အောင့်သက်ကာနေသည့်အပြင် အောက်ဘက်ဆီမှ စေးပျစ်ပျစ်အရာများသည် အိပ်ရာထက်ဆီ စိုစိမ့်စွာစီးဆင်းသွားနေသည်ကို ခံစားနေမိ၏ ။ ပန်းအိုးဖြင့် ရိုက်ခွဲခံထားရသော ဦးခေါင်းမှ ကျဆင်းလာသော သွေးများကိုလည်း ခက်ထန်က ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး ။
ကြမ်းတမ်းသော ဆောင့်ချက်များကြား သွေးများ ရွှဲနစ်လာသည်ကို ခက်ထန်လည်း ခံစားမိပုံပေါ်၍ထင်၏ ။ လှုပ်ရှားမှုများကို ရပ်တန့်ပစ်လိုက်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ မ, လျက် အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်လာသည် ။
သွေးထွက်နေသည်ကို မြင်သော်လည်း မျက်နှာတစ်ချက်မဲ့သွားရုံလောက်သာ ပြုကာ
လုပ်လက်စ အလုပ်ကို ပြန်စလာသည် ။
နာကျင်စွာ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာဆီသို့ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် တို့ထိကာ...
" အဲ့လို မျက်နှာကို ကျုပ် သဘောကျတယ်... အမြဲ နာကျင်နေစမ်းပါ ထည်ဝါလင်းရှိန် "
ပြန်လည် ထိုးသွင်းလာသော ဆောင့်ချက်များသည် ကြမ်းသည့်အရှိန်ထက် ပို၍ ကြမ်းလာခဲ့၏ ။
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့အား ဖက်တွယ်ကာ ကြမ်းတမ်းသော လှုပ်ရှားမှုများအတိုင်း စီးမြောမိ၏။
ကိုယ့်လက်သည်းချွန်ချွန်တို့်ကို သတိထားမိသောကြောင့် လက်သီးဆုပ်လေးလုပ်လျက် လက်ဖဝါး ထဲသို့ လက်သည်းချွန်တို့အား ထိုးစိုက်စေခဲ့သည် ။
သူ့ကျောပြင်ပေါ် လက်သည်းလေးများဖြင့်ပင် မခြစ်ရက်နိုင်ပေ ။ နာကျင်မှုသက်သာစေရန် ခက်ထန်၏ အရေပြားပေါ်သို့ ခြစ်ရာလေးပြုကာ မဖြေဖျောက်စေလို... ။
လှုပ်ရှားနေရသော ခန္ဓာကိုယ်သည်
မူးနောက်ရီဝေလာကာ အောက်ဘက်မှ နာကျင်စူးအောင့်မှုဒဏ်ကြောင့် ခေါင်းထဲတွင် ဗလာဖြစ်လာသည် ။ ခက်ထန်သည် တစ်ချက်ကလေးမျှ အားမလျော့သွားပေ ။ ခေါင်းအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းကာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းနီးကပ်အောင် လုပ်လျက် ခါးအား ကို ပို အသုံးချပြန်၏ ။
" အင့်... ခက် ထန်... ငါ.. အရမ်း... နာ "
စုပ်ယူခံခဲ့ရသော နှုတ်ခမ်းသားတို့သည် သွားဖြင့်ကြိတ်ခြင်းကို ခံခဲ့ရ၏ ။
" ပါးစပ်ပိတ်ထား....! ခင်ဗျား ငြီးသံတွေ မကြားချင်ဘူး...အာ့... ရွံ.. စရာ ကောင်း တယ် "
လူတွေက မုန်းတဲ့အခါ အသက်ရှုသံတောင် မကြားချင်ဘူးဆိုတဲ့စကားက သိပ်မှန်တာပဲ ။
သူ မကြားချင်မှန်းသိ၍ အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ကာ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကိုယ် ဖိကိုက်ထားလိုက်သည် ။
မျက်လုံးရှည်တို့ထဲမှ ယိုစီးလာသော မျက်ရည်စများသည် နားထင်မှတဆင့် ပွေ့ပိုက်ထားသော သူ့လက်မောင်းပေါ်သို့ ဖြတ်စီးသွားလေသည် ။ သူကတော့ သတိထားမိပုံပင်မပေါ်ချေ ။
မကြာမီတွင် ခါးအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ
ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆွဲကိုင်မှောက်ပစ်လျက် သူ လိုရာပန်းတိုင်သို့ ဆက်ကာ ခရီးနှင်၏ ။
လေးလံလာသော မျက်ခွံများကို စုံမှတ်လျက် မျက်နှာကိူ ခေါင်းအုံးနှင့် ဖိကပ်ကာ အသံတိတ်ငိုကြွေးနေမိသည် ။
ဒီလောက် နာရမယ်မှန်းသိရင် အရွဲ့တိုက်ပြီး ပေါက်ကရစကား မပြောခဲ့ပါဘူး ။ အရသာ ရှိတယ်လို့ပြောခဲ့သော ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ်သာ ပိတ်ရိုက်လိုက်ချင်သည် ။
ဒါနဲ့များ ရိုင်နာ့အိပ်ရာပေါ်က ကောင်လေးတွေက ဘာလို့များ သေလောက်အောင်ကောင်းတဲ့ အသံ နဲ့ ငြီးနေရတာလဲ စဉ်းစားမရဘူး ။
လှုပ်ခတ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်က သူ၏ ခေါ်ဆောင်ရာစည်းချက်အတိုင်း ယိမ်းထိုးနေသည်ဆိူလျှင် အဆက်မပြတ်စီးဆင်းလာသော သွေးများသည်လည်း သူ့ လျစ်လျူရှုများ၏ ဒဏ်ကို ဂရုမစိုက်သလို အိပ်ရာဖြူလေးအား စိုနစ်သွားစေခဲ့လေသလား ။
နာကျင်စွာ ငိုရှိုက်သံများကြား သူ့ လှုပ်ရှားမှုများက ပို၍ ကြမ်းတမ်းကာ အရိုင်းဆန်လာခဲ့သည် ။ တစ်ချက်အော်မိလေတိုင်း ဝမ်းဗိုက်ထိ ပေါက်ထွက်မတတ် ခံစားနေရမှုက ဘယ်နာကျင်မှုနှင့်မျှ ယှဉ်ပြ၍ မရ ။ အချိန်ကြာလာလေ သာယာမှုတို့ ဆီ တို့ ကူးပြောင်းမည်ဟု ထင်ထားသော်လည်း စိတ်ကူးနှင့်လက်တွေ့သည် ဝေးကွာနေခဲ့သည်။
ခက်ထန်၏ ကြမ်းတမ်းအရိုင်းဆန်မှုများသည်
ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း ထုံကျင်ကာ ခံစားမှုတို့ ပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိပင် ။ အောက်ဘက်ဆီက သူ့ လှုပ်ရှားမှု၏ နောက်သို့ လိုက်နေရသော်လည်း ဦးနှောက်ဗလာ၏ နောက်တွင် နာကျင်မှုလည်း မခံစားမိသလို သာယာမှုလည်း မခံစားမိခဲ့ဘူး ။ ပူထူနေသော ဝေဒနာတစ်ခုနှင့် ထုံကျဉ်မှုတို့ အစားထိုးဝင်ရောက်လာ၏ ။
" ခက်.. ထန်.. ငါ.. မရ တော့ဘူး "
မကြာမီ လှုပ်ရှားမှုများအားလုံး ရပ်တန့်ကာ
ခက်ထန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ အပြေးတပိုင်းဝင်သွားသည်ကိုတော့ မျက်လုံးထောင့်လေးမှ တွေ့လိုက်သေးသည် ။
မှောက်လျက်ပြုခံထားရသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်လည်တည့်မတ်စေရန် လုပ်ဖို့မဆိုထားနှင့်... ။ တစ်ချက်လေးပင် လှုပ်လို့ မရလောက်အောင် ပူလောင်ပြင်းရှကာ သေလောက်သည်အထိ နာကျင်နေရ၏ ။
ခက်ထန်သည် အနားသို့်ပြန်ရောက်လာ၍ မှောက်လျက်နှင့်ပင် ချီမကာ ရေချိူးဇလုံထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်သည် ။
ဖြူစုတ်ပေါက်ပြဲနေသော နှုတ်ခမ်းတို့ကို လက်မဖြင့်ဖိကပ်လျက်....
" ဒီလိုနှုတ်ခမ်းတွေကို ကျူပ်အရမ်းကြိုက်တယ် "
ငိုလွန်း၍ ဖောင်းအစ်ကာ ပိတ်လုဆဲဆဲ ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများပေါ်သို့ အနမ်းတပွင့် စွန့်ကြဲပေးကာ
" ကျုပ်အနားမှာပဲ သေရမယ်နော် ထည်ဝါလင်းရှိန်.....
ခင်ဗျားကို ကျုပ် သိပ်မုန်းတာပဲ "
ခက်ထန် စကားလေးများကို ကြားရတချက် မကြားရတချက်ဖြင့် ရီဝေေ၀ အကြားအာရုံတို့်ကြားတွင် ရေစက်များ ထိတွေ့လာသည်ကို ခံစားမိခဲ့သည် ။ ခက်ထန် ဘာလုပ်နေသလဲ မသိတော့သော်လည်း မကြာမီတွင် ကျောပြင်သည် အိစက်စက် အရာတစ်ခုနှင့် ထိတွေ့နေရသည်ကိုတော့ သတိထားမိသည် ။ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိလာသော အထိအတွေ့တစ်ခုနှင့် နားထင်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာသော ခပ်နွေးနွေးအရာလေးတစ်ခုကိုလည်း ခံစားမိပါ၏ ။
နောက်ဆုံး သတိမလွတ်သွားသေးခင် ကြားလိုက်ရတာက...
" ခင်ဗျားက မုန်းစရာကောင်းလွန်းလို့ ခဏဖက်ထားပေးမယ် "
တဲ့.... ။
အမုန်းတွေဟာ တစထက်တစ ပူပြင်းလောင်မြိုက်လာတဲ့အခါ အချစ်ချောက်ကမ်းပါးလေးရဲ့ အစွန်းအဖျားတစ်နေရာမှာတောင် ခြေချဖို့ မြေ မရှိနိုင်တော့ဘူး..... ။
----------------------------------
အေးစက်စက်အဝတ်လေးနဖူးပေါ်တင်ကာ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်ဖြင့် အခန်းပတ်လည်ကို စုံဆန်ကြည့်ကာ တစ်ခုခုကို ရှာဖွေနေ၏ ။
" ရိုင်နာ... ရူးသလို ကြောင်သလို လုပ်မနေနဲ့တော့... မင်း မနိုးသေးလို့ ငါ ဘယ်လောက်စိတ်ပူနေလဲ သိရဲ့လား "
အသံစူးစူးလေးတစ်ချက်ကြောင့် ကုန်းထလိုက်သောအခါ စူးအောင့်သွားသော အဓိကနေရာကြောင့် အသံဗြဲကြီးနှင့် ထအော်မိ၏။.
" ဘာဖြစ်တာလဲ... ဟမ်! မင်း အရမ်းနာနေလို့လား.... မင်းကို ၁ရက်လောက် မေ့လဲသွားအောင် ဆော်သွားနိုင်တဲ့ကောင်ကို ငါ တကယ် တွေ့ဖူးချင်လိုက်တာ... "
ပုံရေး မျက်လုံးဝိုင်းလေးထဲတွင် အရောင်တဖျတ်ဖျတ်လက်လို့နေ၏ ။.
သူ့သူငယ်ချင်း ခံလိုက်ရသည်ကို သူက ပျော်နေတဲ့ပုံပင်...။
" ငါ အလုပ်ခံရတာကို မင်းက ပျော်နေတာလား ပုံရေး.... "
ငိုသံပါကြီးနှင့်ပြောလာသူမှာ တကယ်လည်း မျက်လုံးရွဲကြီးထဲတွင် မျက်ရည်တို့ ဝေ့သီလို့လာလေပြီ... ။
"ဟုတ်တယ်လေ... မင်းက သူများနေရာမှာ ဗိုလ်ကျချင်တာကိုး...ဒီက လူ တစ်ယောက်နဲ့ ရန်ဖြစ်ကြတယ်ဆို... တော်သေးတာပေါ့... မျက်နှာပေါ်မှာ ဒဏ်ရာမတွေ့လို့ ။ မဟုတ်ရင် မင်း မျက်ခွက် ပုံဆိုးပန်းဆိုးနဲ့ တော်တော်ကြည့်ရဆိုးမှာ "
" ငါ.. ငါ က... ရန် ဖြစ်တယ် "
" အေးလေ... မင်း ငါ့ကို မခေါ်ဘဲ ခက်ထန် တပည့်တွေဆီ လိုက်သွားပြီး သောင်းကျန်းနေတယ်ဆို..
ခက်ထန် တပည့်တစ်ယောက်က မင်း ဒီမှာ သတိလစ်နေတယ်ဆိုပြီး ငါ့ကို လာခေါ်တာ... "
" အဲ့လို မ.. "
" မင်းအကြောင်း ငါသိတယ် ရိုင်နာ... မင်းဆိုတဲ့ကောင်ကလေ... ဘယ်တော့မှ အသိဉာဏ်မရှိဘူး ။ လုပ်ချင်တာ စွတ်လုပ်တတ်တယ် ။ အမှားအမှန်လည်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်း မရှိတဲ့ကောင် ၊ အခုချိန်မှာ ငါတို့်လူ ကိုယ်တိုင်က ခက်ထန်ကို အကုန်ပုံအော ပေးချင်နေတာ မင်း မသိဘူးလား ။ မင်း မစဉ်းစားတတ်ဘူးလား ။ ပြန်တိုက်လို့ ရနေတဲ့ အနေအထားမှာတောင် ပြန်မတိုက်ခိုက်ဖို့... အလိုက်သင့်လေးနေလိုက်ဖို့ အကုန်လုံးကို အမိန့်ပေးထားတာ... ထည်ဝါက ငါတို့ သိခဲ့တဲ့ ထည်ဝါ မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် ငါ တွေးမိသေးတယ် ။ သူက ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးရဲ့ တာဝန်တွေကို အချစ်ဆိုတဲ့ အရာနဲ့ ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တာကြာပြီ ကွ! "
ဆရာကြီးစတိုင်ဖမ်းနေသော ပုံရေး နောက်သို့သာ အလိုက်သင့်လေး နေရသော ရိုင်နာ... ။
သူ့ကို ဆူနေရင်းမှ ထည်ဝါ့ အကြောင်း ရောက်သွားသည်က ကံကောင်းခြင်းတစ်မျိုးဖြစ်တော့သည် ။
မဟုတ်ပါက ရိုင်နာတို့ ဘ၀ ပျက်ခဲ့ရသည်ကို ဒီကောင်ပုံရေး ပြောလို့ပင် ပြီးတော့မည်မဟုတ်ပေ ။
အခွင့်သာသောအခါမှ မုဒိန်းကောင်ကို လိုက်ရှာမည်ဟုလည်း စိတ်ထဲတွင် တုံးတုံးချ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်၏ ။
" ငါတို့ ဖယ်ခုံ ကို သွားကြရမယ် ။ မင်း သတိရလာတဲ့အချိန်ကို စောင့်နေတာ... "
" ဘာလို့ လဲ.... ထည်ဝါ ကရော... "
" ခက်ထန်ပြောတာတော့ ထည်ဝါ က ငါတို့ကို ဖယ်ခုံမှာ သွားနေခိုင်းတယ်တဲ့... အဲ့က ဘိန်းခင်းကို ဦးစီးပြီး လုပ်နေကျအလုပ်အတိုင်း ဆက်လုပ်ထားကြတဲ့... သူ့ ကိစ္စတွေပြီးရင် ထည်ဝါ က ငါတို့ဆီ လိုက်လာခဲ့မယ်တဲ့... "
" ထည်ဝါ ကိုယ်တိုင်ပြောတာလား? "
" မဟုတ်ဘူး ။ ခက်ထန် ကြားက ပြောပေးတာ... "
" စောက်ရူးက ငါ မဟုတ်ဘူး ။ မင်းမှ မင်းအစစ်ပဲ ပုံရေး... ခက်ထန်က ငါတို့ကို ဘာလုပ်သွားလဲ မင်း စောက်လုံးက မမြင်ဘူးလား ခွေးမသားရဲ့... အဲ့လိုလူပြောပေးတာကို မင်း ယုံရလား ။ ထည်ဝါ့ ကို အဲ့ခွေးကောင် ပရမ်းပတာကောင်က မုန်းနေတာလေ... အခုလောက်ဆို ငါ့ထည်ဝါလေး အလောင်းတောင် ဖြစ်ပြီး ပုပ်နေပြီလား မသိဘူး....... "
" အား... ငါ့ကိုလာ အပြစ်တင်မနေနဲ့ ။ ခက်ထန် အဲ့လိုတွေ လုပ်လို့ရအောင် လမ်းဖြူးဖြူးကြီးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တာ ခွေးကောင် ထည်ဝါလေ... အဲဒါ ငါက ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ ။ အခုချိန်မှာ
ခက်ထန် ပြောတာပဲ ယုံရတော့မှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား.... ရား... ငါ့ဦးနှောက်သေးသေးလေးက မင်းတို့ သုံးကောင်ကြားထဲ ပေါက်ထွက်သွားတော့မှာပဲ ။
ဟိုတစ်ကောင်ကလည်း သူ့လင် အဆင်ပြေအောင် ၊ သူ့လင်ကြီး မပင်ပန်းရအောင် လမ်းပါ ဖောက်ပေးထားတယ် ။ နောက်တစ်ကောင်ကလည်း မုန်းတယ် မုန်းတယ်နဲ့ နွေးဧကရီကို အင်္ဂလန်ပို့ပစ်လိုက်တယ် ။ ဒါမှ သူ ငါ့သူငယ်ချင်းလေးကို ခွေးလို ဆွဲချင်သလို ဆွဲလို့ရတော့မှာလေ... ငါ့အနား ကျန်ခဲ့တဲ့ ခွေးက ကိုက်စရာ ရှာမရတော့ ငါ့ကို လာကိုက်နေတယ်... အား.... အဆင်လေးတွေ ကယ်ပါ "
" ငါ့နားထဲ မီးခိုးတွေပါ ထွက်လာတော့မှာပဲ... ဖယ်ခုံဆိုတော့လည်း ဖယ်ခုံပေါ့ .... "
နောက်ဆုံးတွင် လက်မှိုင်ချသွားသူမှာ ရိုင်နာသာလျှင်ဖြစ်သွားရပြန်သည် ။ ပုံရေး စကားတွေအဆက်မပြတ်ပြောတိုင်း လက်မြှောက်အရှုံးပေးရတတ်မြဲ ဖြစ်နေ၍ ထုံးစံအတိုင်း နားအေးသွားရတော့၏ ။ ဖင်နာနေသည်ကို ပုံရေး မသိအောင် မျက်နှာကြီးတည်တင်းလျက် မနာသလို သရုပ်ဆောင်ကာ ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ပုံရေး နောက်လိုက်ရတော့သည် ။ အရင်လိုလည်း စကားတွေအများကြီးမပြောရဲ... ။ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်အောက်ခံခဲ့ရသည်ကို ဘယ်သူမှ မသိစေလိုပေ ။ ဘယ်လောက်တောင် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ ။ တွေးမိတိုင်း ဖင်နာနေရ၏ ။ ဖင်နာတိုင်းလည်း မုဒိန်းကောင်ကို အမှုန့်ကြိတ်ပစ်ချင်စိတ်က တဖွားဖွားလှိုက်တက်လာသည် ။
ဒီကြားထဲ ရုပ်ချောချောကောင်လေး မြင်တာနဲ့ နှာဘူးထ ငမ်းငမ်းတက်တတ်တဲ့ ပုံရေးက သူမြင်ခဲ့တဲ့ ခက်ထန် အားအကိုးဆုံးတပည့်ကောင် က အညိုစင်လေး သေးသေးသွယ်သွယ်လေး ဆိုပြီး ဘယ်လောက်ချောကြောင်း ခန့်ကြောင်း ချစ်စရာကောင်းကြောင်း ပြောနေပြန်၏ ။ အဲ့ကောင်နာမည်ကို သူပြောသော်လည်း ကိုယ့်နားထဲ တမှိုင်း မှိုင်း သာ ကြားနေရ၏ ။ မှိုင်း ဘာဆိုလားပဲ.... ။ ကိုယ်နဲ့မဆိုင်သည်မို့ နားအေးပြီးရော ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ပုံရေးတစ်ကောင်က မဟာနေသွေးဆိုလည်း ချောတယ် ၊ သန့်တယ် ၊ ခန့်တယ် ဆိုပြီး ဖွန်ကြောင်နေကျမို့ သူပြောသမျှတိုင်း အဖက်မလုပ်တော့တာ ကြာခဲ့ပြီလေ.... ။
-------------------------
ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လမ်းလျှောက်နေသော
အဖေဖြစ်သူကို ကြည့်ရင်း မဟာနေသွေး စိတ်ထဲ မတင်မကျဖြစ်လာသည် ။ အခုတလော ဖေကြီးက
အရင်ကနဲ့မတူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသလို ပုံ ပေါ်၏။
စကားစ ရှာရန် မနေ့က တွေ့ခဲ့သော ပါကင်ပိတ်ထားသည့် ပုံးကြီးတစ်ပုံးကို သတိရမိသွားသည် ။
" ဖေကြီး... မနေ့က အိမ်ထဲ ပို့တဲ့ ပစ္စည်းက ဘာလဲ.... မဖောက်ဘဲ ဖေကြီး အခန်းထဲ တန်းပို့လိုက်လို့... "
သူ့စကားကို ဖေကြီးက ချက်ချင်းပြန်မဖြေပါဘဲ လမ်းလျှောက်နေသော ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွား၏။
" အသက်ကြီးလာမှ စပ်စုတတ်လာတာပဲ မဟာ...
ဖေကြီးအတွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းပါ ။ "
ဖေကြီးပြန်မဖြေချင်သည်မို့ သူလည်း ဆက်၍မမေးတော့ပေ ။ မှတ်မှတ်ရရဆိုလျှင် ခက်ထန်တို့အိမ်နှင့် ဆက်ဆံရေး ပျက်ပြားသွားခဲ့သည့်အချိန်ကတည်းက ဖေကြီး သည် လျှို့ဝှက်ချက်တွေ များလာခဲ့ခြင်း ဟု မဆီမဆိုင်တွေးမိသည် ။
ဘာကြောင့်ရယ် ဖေကြီးက ခက်ထန်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက လက်ဖျားနှင့်ပင် မထိပေ ။ ချစ်စရာကောင်းသော ဝတုတ်ခက်ထန်ပေါက်လေးကို တည်တင်းနေသော မျက်နှာကြီးနှင့် ကြည့်တတ်သည်။ ခက်ထန်ကလည်း သူ့အဖေနဲ့ မတူဘဲ ဖေကြီးနှင့် ပါးချိုင့်ခွက်ကြီးတို့ လာတူနေသည်ကိုပင် ဖေကြီးက ဒေါပွနေတတ်၏။
လုံးလုံးလုံးလုံးနှင့် ခက်ထန်ပေါက်သည် သူ့အနားသို့ရောက်လာချိန်တိုင်း မာန်မဲတတ်သေးသောကြောင့် ခက်ထန် အမေနဲ့ ပြသနာတက်လိုက် ထည်ဝါလင်းရှိန်နဲ့ စကားများလိုက် ရန်အမျိုးမျိုး ပတ်ဖြစ်ပြီးမှ ဒေါပွပွ အိမ်ပြန်တတ်ပေသည် ။
" သွားနားတော့လေ... မဟာ "
" ဟုတ်... ဖေကြီး...ဟိုဟာ... ကိုးလ် ကို... "
စပြောရမည့်စကားကို အစရှာမရအောင် ရှိလှ၏။
သူက ခက်ထန်လို ပေါက်စနလေး၏ လှည့်ဖျားခြင်းကို ခံခဲ့ရတာ မလား... ။
" တော်ဝင်မင်းခက်ထန်ကို ကျေ်ာနိုင်မှ ရလိမ့်မယ်။
သူ့ကို အကဲခတ်ရသလောက် ကိုးလ်အပေါ် ခံစားချက်တစ်ခုခု ရှိနေပုံပဲ ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုယ်သူ အမှောင်တွေ ဖုံးပစ်နေတာ များတယ် ။ မင်း ကိုးလ်ကို လိုချင်ရင် ကိုးလ် နှလုံးသားကို ရအောင် ယူနိုင်မှ ရလိမ့်မယ် ။ ဟိုကောင်လေးက ခန့်မှန်းကြည့်ရသလောက် ခပ်ထက်ထက်လေးပဲ ။
သူ့အဖေလို အသုံးမကျတဲ့လူက မွေးလာတဲ့ သားက အရမ်းထက်နေတာ ဘယ်သူနဲ့ တူလာတယ်လို့ ထင်လဲ...? "
" သူ ဘယ်သူနဲ့တူလို့ ထက်နေလဲ တော်နေလဲ ကျွန်တော် စိတ်မဝင်စားပါဘူး ။ တကယ်တော့ သူက တော်နေတာ မဟုတ်ဘူး ဖေကြီးရ... ယုတ်မာပြီး ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များတာ ၊ ကိုးလ်ကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ အပိုင်သိမ်းသွားတာ... "
" ဟက်... ကိုးလ် နှလုံးသားကို ရအောင်ယူပေါ့ ငါ့သားရယ်... ဒါဆို မင်း က ဒီပွဲမှာ အောင်နိုင်သူပဲ..... အချစ်က မင်းကို အောင်နိုင်သူဖြစ်အောင်လည်း ဆွဲတင်ပေးနိုင်တယ် ။ ကျရှုံးသူဖြစ်အောင်လည်း ဆွဲချနိုင်တာတော့ သတိထား... "
" ကိုးလ် နှလုံးသားကို ဘယ်လိုယူရမှာလဲ? "
" ဖေကြီး ပြောပြီးပြီလေ... ခက်ထန်က ကိုးလ်အပေါ် ခံစားချက် တစ်ခုခုရှိနေတယ် ။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ခံစားချက်တွေအပေါ် အမှောင်ဖုံးပစ်နေတယ်လို့ ဖေကြီး ထင်တယ် ။ မင်းက ခက်ထန်ရဲ့ အမှောင်စိတ်ကို အသုံးချပြီး မင်း လိုချင်တာကို ရအောင်ယူပေါ့... ။ တခါတလေမှာ ရန်သူဆိုတာလည်း အသုံးချတတ်ရင် ကိုယ့်အတွက် လှေကားပဲ... ကဲ... ဖေကြီး နားတော့မယ် "
ကြောင်တောင်တောင် လုပ်နေသော သားဖြစ်သူ ငဒူကို ထားခဲ့ကာ ဦးစိုင်းထန် အခန်းထဲသို့ မတည်ငြိမ်သော နှလုံးခုန်သံ ၊ တည်ငြိမ်ချင်ဟန်ဆောင်ထားသော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် သွားခဲ့သည် ။
သူ၏ အိပ်ခန်းနှင့် တွဲစပ်ထားသော စာကြည့်ခန်းဘက်သို့ အခန်းကူးကာ နံရံတွင်ချိတ်ထားသော ပန်းချီကားကြီးတစ်ချပ်ရှေ့တွင် မျက်နှာမူလိုက်သည် ။
ပန်းချီကားမှာ အနက်ရောင် ဝံပုလွေတစ်ကောင်သည် သားကောင်ကို မာန်မဲကာ ရန်လိုနေသည့် ပုံကို ဆေးသားပြောင်ပြောင်တို့ဖြင့် ခြယ်သထားမှုကြောင့်
ပုံမှာ အသက်ဝင်လှ၏ ။ ဝံပုလွေ၏ မီးတောက်သဖွယ်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်ကာ တစ်ချက်မျှ ပြုံးလိုက်သည် ။
ခဏအကြာတွင် ဝံပုလွေ၏ ရောင်စဉ်ဖြာလျက်ရှိနေသော အမြှီးဖွာဖွာကို ဖိနှိပ်လိုက်သောအခါ နံရံကြီး မှာ နှစ်ခြမ်းကွဲသလို ဖြစ်သွားတော့၏ ။ အမြှီးတွင် တပ်ဆင်ထားသော ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏ ။
နံရံ၏ အနောက်ဘက်အခန်းတွင်း၏ နက်မှောင်ပိန်းပိတ်နေမှုသည် သာမန်လူတို့ ကြက်သီးထဖွယ် ရှိလှသော်လည်း ဦးစိုင်းထန်မှာတော့ ပါးချိုင့်တဖက် ခွက်ဝင်သွားအောင် မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်သည် ။
နံရံအတွင်းဘက်ဆီသို့ ဖြတ်ကာ အမှောင်ထုထဲသို့ခြေလှမ်းမှန်မှန်ဖြင့် လျှောက်လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် အတွင်းဘက်အကျဆုံးနေရာတစ်ခုသို့ ရောက်သောအခါ လက်ထဲမှ ခလုတ်လေးကို ဖိနှိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ အနီရောင်မီးလုံးလေး၏ အလင်းမှိန်မှိန်လေး ပေါ်ထွက်လာသောအခါ အနီရောင်စိုလဲ့နေသော ကုတင်ပေါ်မှ မွေ့ရာ၏ အလယ်တွင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်လျက် မျက်လုံးအကြည့်တို့ တည်ငြိမ်ကာ တစ်နေရာထဲသို့ငေးကြည့်နေသော လူတစ်ယောက်ကို တွေ့ရလေသည် ။
မီးခိုးရောင် ညအိပ်ဝတ်စုံလေးဖြင့် ထိုလူသည်လည်း ဦးစိုင်းထန်ကဲ့သို့ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေလေပြီ ။
ဦးစိုင်းထန်ထက် ပိုအိုစာသယောင်ရှိလှ၏ ။ ထိုလူသည် လက်သည်းတိုစိတ်စိတ်လေးများဖြင့် သူ့အသားသူ ကုတ်ဖဲ့နေပြန်သည် ။
" အရမ်းကြောက်နေလား ဆက်ထန်! ငါ ရှိတယ်နော်... အာ... ခဏလေး... "
အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီသား ကိတ်မုန့်ဘူးလေးသည်
စားပွဲခုံအောက်သို့ ဖရိုဖရဲ ပြုတ်ကျနေသည်ကို တွေ့သည့်အခါ တစ်ချက်တော့ ပြုံးလိုက်မိသား... ။
" မင်း ကိတ်မုန့်ကို ဖျက်စီးပစ်လိုက်ပြီပဲ ဆက်ထန်!
ဒီနေ့က မင်း မွေးနေ့ဆိုတာ မေ့သွားပြီလား ။ Happy Birthday ပါ ငါ့ရဲ့ဆက်ထန်... ၅၅နှစ်ပြည့် မွေးနေ့လေးမှာ ကမ္ဘာလောကကြီးက ဒုက္ခမှန်သမျှ မင်းဆီရောက်လာပါစေ ။ ဘဝဆက်တိုင်း သံသရာအဆက်ဆက် မင်းဆိုတာ ငါ့ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီး အဆိုးဆုံးဝေဒနာတွေနဲ့အတူ မချိမဆန့် ရှင်သန်ရပါစေကွာ...ကဲ... ပေးတဲ့ဆု ပြည့်ပါစေ ပြောဦးလေ ဆက်ထန်! "
အချစ်က မင်းကို အောင်နိုင်သူဖြစ်အောင်လည်း ဆွဲတင်ပေးနိုင်တယ် ။ ကျရှုံးသူဖြစ်အောင်လည်း ဆွဲချသွားနိုင်တယ် တဲ့... ။ ငါ့အတွက်တော့ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကို ငါကပဲ အတင်အချ လုပ်ပစ်မယ်... ။
မနေ့ က တင်ထားတဲ့ အပိုင်းလေးမှာ အားလုံးနားလည်ပေးကြလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် နော် အားဆေးလုံးလေးတွေ 😍😍😍
Unicode version