ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΖΗΤΩ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ ΓΑΜΩ ΧΑΧΑΧΧΑΧΑ συγγνώμη για αυτό. Όσοι δεν ακούτε αυτού του είδους τραγούδια αλήθεια i'm sorry.
«Είναι απαραίτητο να βγάλουμε τώρα τις φάτσες μας στο ίντερνετ;»
Ο Έλβις έχει βαρεθεί. Είναι εδώ και είκοσι λεπτά που προσπαθεί να την πείσει να την ανεβάσουν την ρημάδα την φωτογραφία στον λογαριασμό τους, βρίσκονται στο πικ, όλοι ρωτούν ποιοι κρύβονται πίσω από το προφίλ αλλά η Αλίσια, το αγύριστο κεφάλι της παρέας, δεν μπορεί να δεχτεί πως πρέπει να γίνει.
«Αλίσια. Κατέβα λίγο στην Γη που σε ζητάμε! Αυτός δεν ήταν ο αρχικός σκοπός;»
«Να βγάλουμε μια άλλη; Εδώ είμαι νευρική.»
«Μια χαρά είσαι, αλλά να βγάλουμε. Ό,τι θέλεις.» Σηκώνει το κινητό του ψηλά αλλά δεν της αρέσει η γωνία λήψης. Κατεβάζει το κινητό του, «με κάνει χοντρή». Το αφήνει σε ένα τυχαίο σκαλί του δρόμου, «με κάνει να φαίνομαι κοντή». Και ο Έλβις υπομονή δεν είχε. Γιατί σε μια ώρα είχαν και την εμφάνιση τους στη πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή ύστερα από τις σοκολάτες που βγήκαν μόλις εχθές!
Ο χαμός που έγινε στα σόσιαλ μίντια δεν περιγράφεται. Οι σοκολάτες είχαν ήδη αυξημένες πωλήσεις όπως τους ενημέρωσαν από την εταιρεία και από αυτές που δοκίμασαν μόνοι τους έμειναν ευχαριστημένοι και από την εμφάνιση αλλά και από γεύση.
Το περιτύλιγμα ήταν παραπάνω από καλό, ειδικά για μια δουλειά ελάχιστων ημερών αλλά εν τέλει αυτό δεν μετρούσε μιας που οι Αλίσια και Έλβις ήταν ευχαριστημένοι και δε τους ενδιέφερε πόση δουλειά μπήκε στο αποτέλεσμα εν τέλει.
Τέλος πάντων, η Αλίσια παρόλο που ήξερε πως η καλύτερη στιγμή να ανεβάσουν φωτογραφίες τους, κάτι που τόσο ζητά ο κόσμος, είναι αναγκαίο κακό αλλά κάτι δεν την άφηνε να το ευχαριστηθεί ρε παιδί μου.
«Κοίταξε να δεις, έχω μια ιδέα.»
Ο Έλβις κλείνει το κινητό του και περιμένει να την ακούσει. Από την μια περιμένει κάτι σοβαρό να ακούσει αλλά από την άλλη υψηλές προσδοκίες δεν έχει.
«Τι κι αν ανεβάσουμε πρώτα μια φωτογραφία σου. Μετά μια δικιά μου. Και μετά μαζί.»
«Σε κομπλάρει να βγάλουμε φωτογραφία μαζί;»
«Όχι! Αλλά πρώτα θα δω πως θα αντιδράσει ο κόσμος μαζί σου και έπειτα θα ανεβάσω κι εμένα. Εε; Τι λες; Καλό δεν είναι;»
Ο Έλβις την κοιτά από εδώ. Την κοιτά από εκεί. Κοιτά γύρω του. Κοιτά την συγγραφέα. Κοιτά ξανά την Αλίσια.
Ανασηκώνει τους ώμους του με την παραδοχή πως αυτό πέρα από μια καλή ιδέα είναι και εντάξει για τις ανασφάλειες της Αλίσια και βγάζει από την τσέπη του την άλλη μισή σοκολάτα για να φάει λίγο ακόμη.
Η κοπέλα, με τις καστανές πλεξούδες της πήρε επιτέλους ανάσα και προσφέρθηκε να τον τραβήξει φωτογραφίες σε διάφορες πόζες που θα της ζητήσει. Ωστόσο, ο Έλβις σοβαρός και μετρημένος στάθηκε μπροστά από έναν τοίχο μονόχρωμο, ιδανικό για την πρώτη φωτογραφία, ή έτσι νόμιζε μέχρι που η Αλίσια είχε αντίθετη άποψη.
«Δεν βγάζεις φωτογραφία για ταυτότητα, μην είσαι τόσο σφιγμένος.»
«Είμαι πολύ παγωμένος ε;»
Τον κοιτά χαμογελώντας και περιμένοντας να αλλάξει μια πόζα. Και το κάνει, κρατάει και σοκολάτες στο χέρι, δύο-τρεις, χαμογελά, βγάζει τα γυαλιά, τα βάζει ξανά, περνάει τα δάχτυλά του μέσα από τα γυαλιά, γελά με ένα της αστείο, κάθεται κάτω.
Εν τέλει, είχαν πάνω από είκοσι φωτογραφίες να διαλέξουν και να ανεβάσουν. Και ήταν σε όλες κούκλος, επιγραμματικά η λέξη που πέρασε από το μυαλό της. Ο Έλβις έκανε γρήγορο έντιτ στους φωτισμούς σε δύο φωτογραφίες που του άρεσαν και τελικά η φωτογραφία ανέβηκε σύντομα και χωρίς πολλά-πολλά.
Η λεζάντα ήταν ουδέτερη.
Η Αλίσια ήθελε να πάρει το κινητό και να δει αντιδράσεις αλλά ο Έλβις έκλεισε τα δεδομένα κινητής και αποφάσισε πως ήρθε η ώρα για τις φωτογραφίες της. Τον κοίταξε από εδώ, τον κοίταξε από εκεί, κοίταξε και την συγγραφέα. Και τι να κάνει; Να κάτσει να μαλώσει;
Όχι δα!
Πήρε μια σοκολάτα στο χέρι της, έφτιαξε το μαλλί της να μην φαίνεται πολύ άτσαλο, αν και τις κοτσίδες της είχε φρεσκάρει πριν βρεθούν για να μην πετάει ούτε φύτρα –καλά, κάνει όνειρα και αυτή. Στάθηκε και χαμογέλασε την στιγμή που ο Έλβις ύψωσε την κάμερα μπροστά της.
Σε όλες έβαλε νάζι. Με την βοήθεια του Έλβις έβγαλε και πολλές όπου το χέρι του βρισκόταν στο πλάνο, ή το πόδι του, ή η τσάντα του, φόρεσε και τα γυαλιά του (οι φωτογραφίες πιθανόν να ήταν λιγότερο θολές από τα μάτια του), φόρεσε και τα δικά της αλλά δεν ήταν τόσο ταιριαστό –όπως είπε.
Και τους παρέσυρε η διασκέδαση, που άφησαν το κινητό στην άκρη και έβγαλαν οι δύο τους φωτογραφίες, αστείες, σοβαρές.
Και σε μια ο Έλβις την φίλησε, λέγοντας πως το κάνει καθαρά «για κωμικούς σκοπούς» ενισχύοντας το αστειάκι με τον διαγωνισμό που τώρα είναι 3-1 και η Αλίσια χάνει έδαφος συναισθηματικό, βεβαίως-βεβαίως.
Δεν παραπονέθηκε εννοείται.
Έγινε συνήθεια πια και σταμάτησε να δίνει τόση σημασία. Η καρδούλα της βέβαια ξέρει τι ακριβώς θεωρεί σημαντικό. Κι εκείνος, βέβαια, αλίμονο αν μπορεί να ελέγξει τον ρυθμό της δικιάς του.
Καταραμένη συγγραφέα, μουρμουρίζουν και οι δύο και η συγγραφέας αποφασίζει να μείνει εντελώς αμέτοχη. Τους οδηγεί ωστόσο στον κεντρικό και με ένα ταξί φτάνουν έξω από κτήριο που φιλοξενεί τον ραδιοφωνικό σταθμό.
Κοιτάζονται μεταξύ τους, κοιτάζουν και την είσοδο. Αγκαλιάζονται και έπειτα πατούν στο χαλάκι της εισόδου με το δεξί, νομίζοντας πως αυτό θα κάνει την διαφορά στην σημερινή συνέντευξη. Έχουν φτάσει μισή ώρα πριν την καθορισμένη που τους είπαν να είναι εκεί και η παραγωγός τρέχει κατά πάνω τους αγκαλιάζοντας με περίσσεια οικειότητα τον Έλβις και έπειτα την Αλίσια.
Η γυναίκα, γύρω στα τριάντα ένα με τριάντα δύο, φάνηκε υπερβολικά ενθουσιασμένη που τους γνωρίζει και με χαρά τους ξενάγησε στον όροφο όπου εδρεύει η εκπομπή της. Τους έβαλε να καθίσουν στις δύο καρέκλες μπροστά από τα μικρόφωνα και κοίταξε το ρολόι της σχετικά ανήσυχη. Αλλά είχε ακόμη δέκα λεπτά μέχρι να τελειώσουν τα «Είκοσι Τραγούδια Χωρίς Διαφημίσεις».
«Καλά Έλβις, απίστευτο τάιμινγκ με την φωτογραφία που ανέβηκε! Δεν το συζητώ καν!» Σηκώνει το χέρι της ψηλά και εκείνος ενώνει τις παλάμες τους ηχηρά. Η Αλίσια χαμογελάει αμήχανα προτού η θέση δίπλα της γεμίσει.
«Δεν έχω ανοίξει καθόλου να δω τι παίζει. Μένει να ανεβάσουμε τις Αλίσια τώρα.»
Η παραγωγός, Λούσι όνομα και πράγμα, χτύπησε παλαμάκια ενθουσιασμένη και έδειξε γρήγορα μερικά σχόλια και άρθρα που βγήκαν από κάτι σάιτ. Ο κόσμος δέχτηκε τον Έλβις με ανοιχτές αγκάλες και φαινόταν ακόμη πιο έτοιμος να δεχτεί την Αλίσια, όταν θα αποφάσιζε να κάνει πίσω και να ανεβάσει εκείνη την φωτογραφία με την σοκολάτα που ακτινοβολούσε ολόκληρη.
Ωστόσο, δεν ήταν ακόμη η ώρα για εκείνη και δεν φάνηκε να θέλει να πιέσει άλλο ο Έλβις, ούτε και η Λούσι. Είχαν ένα τέταρτο ακόμη μέχρι να εμφανιστούν στην εκπομπή και οι τρεις τους τα είπαν λίγο, μίλησαν περί ανέμων και υδάτων, περισσότερο γνωρίστηκαν.
Η Λούσι, εξαιρετική στην δουλειά της, φρόντισε να ρωτήσει τα όρια της σημερινής συνέντευξης και υποσχέθηκε πως θα προσπαθήσει να μην παρεκτραπεί στη προσωπική τους ζωή. Οι ερωτήσεις όμως των ακροατών που είχαν συντονιστεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και άφηναν όσα ήθελαν στα στόρι του ραδιοφωνικού σταθμού, είχαν άλλες επιθυμίες.
«Έχει σχέση ο Έλβις;»
«Μήπως είναι ερωτευμένος αυτόν τον καιρό;»
«Έχει κλέψει κάποια την καρδιά του;»
Γέλαγαν καθώς τα διάβαζαν, κυρίως εκείνος όμως για να κρύψει το κοκκίνισμα στα μάγουλά του. «Οριακά παραβλέπουν το όλο πόιντ του πρότζεκτ.»
«Εντάξει, πάντα έτσι κάνουν. Μόλις ανεβάσει και η Αλίσια, τα ίδια θα της λένε.»
Η Αλίσια τους κοιτά. «Λέτε να το ανεβάσουμε τώρα; Να δούμε τι θα πουν;»
Ο Έλβις ενθουσιάζεται και η Λούσι, λίγο πριν ανοίξει το μικρόφωνό της, την διαβεβαιώνει πως όλοι θα τρελαθούν και με εκείνη. Οι ερωτήσεις όμως ήταν λίγο διαφορετικές.
«Μήπως η Αλίσια και ο Έλβις είναι ζευγαράκι;»
«Καλέ ταιριάζουν!»
«Είναι μαζί; ΕΠΕΙΓΟΝ!»
Η Αλίσια δεν κοκκινίζει, η Αλίσια απλώς γελάει ηχηρά και κοντεύει να πνιγεί από το γέλιο και δεν ξέρει γιατί την έπιασε τέτοιο νευρικό. Ο Έλβις προσπαθεί να το παίξει χαλαρός και γελάει μαζί της, ενώ η Λούσι το βρίσκει ύποπτο αυτό το γέλιο.
Να, μόλις που πρόσεξε λίγο χρώμα στα χείλη του Έλβις, ίδιο με το κραγιόν της κοπέλας.
Το αφήνει στην άκρη αυτό.
Η συνέντευξη ξεκινά και η Λούσι ρωτάει τα πολύ βασικά. Για το πώς ξεκίνησε η ιδέα, πως γνωρίστηκαν –μια ιστορία που έκανε το στούντιο να γελάσει ενώ εκείνοι τους κοιτούσαν σοβαροί-, ρώτησαν για τα σχέδια στο μέλλον, ρώτησε και για την συνεργασία με τις σοκολάτες και πως προέκυψε.
Στο ενδιάμεσο έβαζαν και ένα ή δύο τραγούδια, για να μην κουράζονται οι ακροατές ενώ στα σόσιαλ συνεχίστηκε εκείνος ο κακός χαμός.
«Κάποιος μας είπε Αλίσια πως έχεις μια ειδική πλέιλιστ για τον Άγιο Βαλεντίνο με ένα πολύ γλυκό όνομα. Αληθεύει;»
Εκείνη γελάει. «Αληθεύει.»
«Και πως την έχεις ονομάσει την λίστα;»
«Σας Μισώ Όλους.»
Κι άλλα γέλια. Ο Έλβις απλώς χαμογελάει κοιτώντας την να μην τρέμει από το άγχος της, να μην παίζει με τα πετσάκια στα νύχια της και να τα ματώνει. Είναι περήφανος.
«Αγαπημένο τραγούδι από την λίστα; Θα μας πεις να βάλουμε ένα;»
Η Αλίσια, μετά χαράς, χαμογελάει και σκέφτεται ποιο από όλα τα τραγούδια έχει ακούσει σε επανάληψη για ώρες κλαίγοντας, γελώντας, τσιρίζοντας με τις φίλες της. Η Λούσι την κοιτά έκπληκτη από το τραγούδι.
«Άρα, υποθέτω, σε έχουν απατήσει;»
Βαθιά ανάσα, παρά την αδιακρισία της παραγωγού, δεν μπορεί να αποφύγει την ερώτηση. «Ναι, αλλά περσινά ξινά σταφύλια», το ψέμα της ο Έλβις το αντιλαμβάνεται, «απλώς εκτιμώ απίστευτα την Κάρι. Εκπληκτική ερμηνεία».
Η μουσική μπαίνει, τα μικρόφωνά τους κλείνουν και η κοπέλα ακουμπά την πλάτη της στην καρέκλα κοιτώντας τον Έλβις με νόημα. Εκείνος ακουμπά το χέρι της απαλά και για πολύ λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα κοίταξε το κινητό του, στον λογαριασμό τους που τα μηνύματα έπεφταν βροχή.
Η Αλίσια έκλεισε τα μάτια της και χαμογέλασε στους στίχους.
I dug my key into the side of his pretty little souped-up four-wheel drive
Ξεκίνησε να τους ψιθυρίζει έναν-έναν με τόσο πάθος που η Λούσι αναγνώρισε και την πληγή και το βέλος στην καρδιά της. Αυτό το «μίσος» λοιπόν που αναφέρθηκε πρωτύτερα στην ιστορία τους σχετικά με τον έρωτα, προέρχεται από κάποιον που δεν ήξερε να εκτιμήσει την αξία της.
Carved my name into his leather seats
Ο Έλβις από την άλλη σκεφτόταν τον μαϊμού Ιταλό και του άναβαν τα λαμπάκια. Αν μπορούσε να του σπάσει όντως το αμάξι, θα την έπαιρνε μαζί του και θα το έκανε.
I took a Louisville slugger to both headlights
Η Αλίσια άνοιξε τα μάτια της και ανακάθισε στην καρέκλα θέλοντας να διώξει τα βλέμματα από πάνω της. Τράβηξε την προσοχή για περισσότερες ερωτήσεις περί του θέματος; Ελπίζει όχι!
I slashed a hole in all four tires
Στο ρεφρέν χαμογέλασε. Μακάρι να είχε σημαδέψει το αμάξι του μπας και είχε καταλάβει. Αλλά τίποτα. Θέλησε να κρατήσει την αξιοπρέπεια της και το επίπεδο στα ύψη.
Maybe next time he'll think before he cheats
Αλλά ο άχρηστος ο Λίαμ-Αντόνιο δεν ήξερε να αναγνωρίσει το μελαχρινό κοράσιο που είχε δίπλα του ή έστω να καταλάβει πως το να χωρίσεις κάποιον προτού τον απατήσεις είναι κι αυτό μια έξυπνη κίνηση.
Η Αλίσια όμως το είχε αναλύσει.
Οι άνδρες επιστρατεύουν όλη τους την ενέργεια και εξυπνάδα –όση έχουν δηλαδή, στο να κρύψουν την μαλακία τους και όχι στο να σκεφτούν εν τέλει τι είναι όντως σωστό.
Οπότε η κοπέλα με τις πλεξούδες αποφάσισε να μην ξαναμπλέξει με άνδρα. Αλλά ο Έλβις μπλέχτηκε στην ζωή της με το πρότζεκτ και τώρα κοίτα να δεις που η καρδούλα της χτυπά πιο γρήγορα κάθε που της χαμογελά. Ηλίθια Αλίσια.
Το τραγούδι τελείωσε και η Λούσι ξεκίνησε τις ερωτήσεις της ξανά.
Πως αισθάνονται για την επιτυχία του πρότζεκτ, κάποιος ρώτησε ποια είναι τα σχέδια τους για του Αγίου Βαλεντίνου «τώρα που βρήκαν ο ένας τον άλλον».
«Νομίζω θα ήταν ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελα να περάσω τη μέρα εκείνη φέτος.» Ο Έλβις την κοιτά και της κλείνει το μάτι. Η Αλίσια απαντά. «Η αλήθεια είναι πως αν μισώ τους πάντες εκατό εκείνη την μέρα, ο Έλβις είναι ο μόνος που δεν μισώ οπότε ας πούμε πως είναι μονόδρομος να είμαστε μαζί εκείνη την μέρα.»
«Και τι έχει το πρόγραμμα;»
«Μαραθώνιο Χάρι Πότερ» απαντούν ταυτόχρονα και ανταλλάσσουν ματιές γεμάτες νόημα. Την τελευταία φορά αυτό πήγε καλύτερα από όσο περίμεναν και το βασανιστήριο ήταν ιδανικό στην καταπάτηση της άποψης «καλύτερα Χάρι Πότερ παρά ερωτευμένος».
Η Λούσι ψάρεψε βλέμματα. Και θέλησε να παρατήσει αυτή την κουβέντα με τα όρια που έλεγαν νωρίτερα. Εξάλλου οι ερωτήσεις για το αν είναι οι δύο τους ζευγάρι ήταν άπειρες.
«Η νούμερο ένα ερώτηση είναι για το αν είστε ζευγάρι και ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον και αλίμονο αν θα την αφήσω αναπάντητη. Με πιέζει το κοινό! Για πείτε!»
Το χαμόγελο στο πρόσωπό της Αλίσια πέφτει και ο Έλβις γελάει αμήχανα.
Όχι επειδή ρωτάει κάτι που θέλουν να κρύψουν. Η συμφωνία όμως...
Πάει να μιλήσει ο Έλβις αλλά η κοπέλα τον σταματά.
«Έχω την εντύπωση πως δεν έχουν καταλάβει πολύ καλά το νόημα του πρότζεκτ όσοι ρωτούν.» Γελάει για να κρύψει τον εκνευρισμό της. «Γνωριστήκαμε με τέτοιο τρόπο που μπήκαμε αυτόματα ο ένας στο φρεντζόουν του άλλου, οπότε αυτόματα η ερώτηση είναι άκυρη.» Χαμογελάει στο τέλος, κοιτά την Λούσι έντονα και δίνει τον λόγο στον διπλανό της.
«Έχουν αρκετοί την τάση να φτιάχνουν ζευγάρια από το πουθενά αλλά ρε παιδιά, νιώστε το βάιμπ. Νιώστε το πρότζεκτ.»
Όμως η Λούσι έχει δει το κραγιόν.
«Αυτό δεν απαντάει στην ερώτηση.»
Ξέχασε και το άγχος της η Αλίσια, ξέχασε και την ντροπή της.
«Οι έξυπνοι ακροατές πήραν την απάντησή τους.»
Όπως καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη, η συνέντευξη έπειτα ήταν σχεδόν άβολη κάτι που για καλή τύχη των υπόλοιπων δεν μεταφέρθηκε στους ακροατές. Κι όταν τελείωσαν οι ερωτήσεις και η Λούσι τους ζήτησε να πουν δύο τελευταία λόγια, υπήρξαν και οι δύο τους λακωνικοί.
Η μουσική ξεκίνησε, τα μικρόφωνα έκλεισαν και ο Έλβις με την Αλίσια έσπευσαν να φύγουν με την δικαιολογία πως έχουν ένα σημαντικό μίτινγκ με μερικούς εκπροσώπους μιας άλλης εταιρείας –ψέματα.
Το πρόγραμμα έλεγε να γυρίσουν σπίτι τους αλλά η κοπέλα δεν είχε όρεξη.
«Τι θα έλεγες να πάρουμε κάτι στο χέρι να φάμε και έπειτα να περπατήσουμε στην πόλη;»
Ο Έλβις ενθουσιάστηκε. Πήραν βάφλες σε ξυλάκια και επικάλυψη σοκολάτας και περπάτησαν σε έναν από τους ήσυχους δρόμους της πόλης. «Αλίσια δεν πίστευα ότι σε έχει πληγώσει τόσο αυτός ο Ιταλός. Σήμερα το κατάλαβα.» Ψέμα, ξανά, το ήξερε νωρίτερα.
«Είναι τραύμα μωρέ. Δεν εμπιστεύομαι τόσο τους ανθρώπους από τότε.»
«Τι έκανες όταν το έμαθες; Πως το διαχειρίστηκες;»
Σιωπή, γιατί η Αλίσια δεν έκανε τίποτα. Σταμάτησαν να μιλάνε πολιτισμένα.
«Τι; Δεν τον έβρισες καθόλου;»
«Όχι.»
«Δεν τον χτύπησες;»
«Κατά της βίας τότε, τώρα θα τον-»
Ο Έλβις σταματά να περπατά.
«Θέλεις να του σκάσουμε τα λάστιχα του αμαξιού του;»
Εκείνη γουρλώνει τα μάτια της.
«Εγώ θα του σκάσω τα λάστιχα κι εσύ θα του σημαδέψεις το αμάξι με τα κλειδιά μου. Θέλεις;»
Και τι να του απαντήσει; Ποια είναι η κατάλληλη απάντηση εδώ δηλαδή; Αν τον αγκαλιάσει θα φανεί πολύ βίαιη; Ή μήπως ανώριμη;
Τελικά έγνεψε και τρέχοντας έψαξαν ένα ταξί για την γειτονιά του Λίαμ ο οποίος τέτοια ώρα, σαν σωστός τεμπέλης, θα κοιμάται ή θα παίζει κάτι στον υπολογιστή του.
Ούτε είκοσι λεπτά αργότερα, κοιτούσαν το αμάξι.
Είχαν άγχος, κρατούσαν ένα σουγιά εκείνος και εκείνη τα κλειδιά του σπιτιού του. Κοιτάχτηκαν τώρα μεταξύ τους. «Είσαι σίγουρος γι' αυτό;»
«Δικό σου το τραύμα, εσύ είσαι σίγουρη;»
«Κοίταξε να δεις. Ή τώρα ή ποτέ.»
«Τώρα λοιπόν.»
Εκείνος έσκυψε πάνω από την πρώτη ζάντα και με δύναμη κάρφωσε τον σουγιά στο λάστιχο. Ο αέρας που έβγαινε και ο ήχος του λάστιχου που ξεφουσκώνει έκαναν την Αλίσια να χαμογελάσει. Η αδρεναλίνη που την κυρίευσε της έδωσε όλο το θάρρος που χρειαζόταν για να χαράξει γραμμές μπροστά από κάθε πόρτα. Εκείνος πήγε το άλλο λάστιχο, το τρύπησε κι αυτό, πήγε και στο τρίτο, εκεί έκανε δύο σκισίματα. Στο τέταρτο λάστιχο δεν έκανε τίποτα. Γιατί η ασφαλιστική δεν θα το κάλυπτε και έτσι θα έπρεπε να τα πληρώσει από την τσέπη του.
Ο Έλβις ύστερα την βοήθησε να χαράζουν το καπό, το πορτ-μπαγκάζ, τους καθρέφτες. Και τελικά, λίγο αργότερα έτρεχαν μαζί στα στενά για να χαθούν από εκεί γιατί ήταν και επικίνδυνο μήπως τους δει κανένας με το φως της μέρας.
Την στιγμή που σταμάτησαν να τρέχουν, η Αλίσια θέλησε να του ανταποδώσει εκείνη την χάρη με ένα φιλί.
Μόνο που αυτή τη φορά ήξεραν και οι δύο πως αυτό το φιλί δεν ήταν θέμα συναγωνισμού, ούτε ήταν άλλο ένα φιλί στο σκορ 3-2.
Αυτό το φιλί ήταν αληθινό.
»«»«»«
Έλα και κεφάλαιο εδώ! Πόσα έχουν μείνει για το τέλος; Δύο νομίζω. Δεν έχω ελέγξει. Μπορεί και μέχρι το τέλος της καραντίνας μου να τα έχω ανεβάσει, θα δείξει. Πείτε μου πως τα βλέπετε τα πράγματα.
Το τραγούδι πάνω είναι αγαπημένο και ανυπομονώ να ανέβω σε κανένα τραπέζι να το χορέψω. Κι ας είμαι ξανθιά. Δεν πειράζει, δεν παρεξηγούμε εδώ. Λοιπόν, θέλω εντυπώσεις στο κεφάλαιο και τώρα πάω να φάω προφιτερόλ πνίγοντας το μένταλ μπρέικνταουν μου γράφοντας στον Άδη. (έχω ανοιχτό QnA στο ίνστα, αν εχετε καμια τζούσι ερώτηση πείτε τίποτα @pseudargyross)
Σας Μισώ Όλους χιχιχι
-Φέικ Σίλβερ-