Here's another Chapter guys and its a late update again coz im getting busy about school stuffs...im so sorry guys.
Second Sem just started and I'll be more busy.
So here's chapter 71 guys and thank you so much for the very heartwarming comments,i love reading those so please do share your thoughts coz it'll help me a lot in improving this story....thank you guys.
I love you all
©lavien_liu
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Time Skip
We stopped at a restaurant nearby.
Taehyung parked the car and i wore a shirt that i bought as an extra to cover myself.
Lumabas na kami nang sabay sa kotse at pumasok na sa restaurant at umupo sa isang bakanteng mesa para sa dalawa.
Luminga-linga ako sa paligid at nakatingin sa mga tao sa loob.
Napatingin naman ako kay Taehyung na nago-order naman nang pagkain.
Hayyy Ang Gwapo Talaga......
Waiter: Is that all sir?
Taehyung: Yes....uhmm would you like to add something love?
"Ahh---hah?"
Aanga-angang tanong saad ko naman.
Taehyung: Tulala ka nanaman...wag mo nga akong masyadong titigan dahil baka malusaw na tong ka gwapuhan ko.
Pang-aasar naman niya.
I rolled my eyes at him and looked away.
Gwapo nga pelingero naman.
Yung masama lang talagang dulot nang pag-aadmire sa tao ay nagiging "Assuming" sila kapag nasobrahan sa compliment.
To the point na KUMAKAPAL na mukha nila.
"Whatever."
Inis kong saad.
Taehyung: Do you want to add something?
"Wala na."
Sarap sapakin nang p*tang*nang toh!
Taehyung: That's all.
Waiter: Okay sir, excuse me.
Umalis na nag waiter at naiwan kami ni Taehyung sa mesa
Hindi parin ako nakatingin sakanya at tinatarayan parin siya.
Taehyung: Uyy ang sungit ah.... what's wrong love?
Sabi naman nito at nang-aasar talaga.
"Love love ka diyan...tigilan mo nga'ko!"
Inis ko namang saad sabay tinarayan siya.
Taehyung: What's making you act like that?
Biglang pagtatanong naman nito na ikinagulat ko naman nang bahagya.
Ano naman kayang ibig sabihin nito.
"What do you mean by that?"
Taehyung: C'mon Daine what's up with you?
Nagsalubong naman ang kilay ko sa kasunod nitong tanong.
Lalo lang gumulo ang pag-iisip ko sa nga pinagtatanong niya saakin.
"Nothing?..."
Sagot kong hindi sigurado.
Eh hindi ko naman kasi gets yung tanong niya kaya hindi ko naman alam isasagot ko.
Taehyung: What do you mean nothing? C'mon Daine there must be really something behind all of this....alam ko namang literal na mataray at masungit ka talaga pero.......
Napatingin ako sakanya at hindi naman nito natapos ang salita niya.
"Ano ba talaga kasi yung gusto mong sabihin? Dami mo pang checheboretche eh! Just spill it... parang di naman na ako nasanay sa pasmado mung bunganga."
Asar ko naman sakanya.
Andami pa kasing chika bat hindi nalang kasi sabihin yung point niya...dami talagang issue nang hunghang na toh.
Taehyung: Galit ka ba dahil gutom ka o kaya ka ganyan kasi nagseselos ka?
Nanlaki naman ang mata ko at halos maluwa na sa sinabi niya.
I clenched my jaw and looked at him with my death glares.
"Excuse me?!"
Saad ko if i did heard it right from him.
Taehyung: You have the way.
Pang-aasar naman niya.
Lalo lang akong nainis sakanya.
"Pinagsasabi mo?"
Tanong ko naman sakanya.
Taehyung: Bakit hindi ba?
"Don't answer me with a question bastard!"
I whispered yell at him.
Napaurong naman niya sa sinabi ko.
Taehyung: Okay, I'm sorry....you said i should get straight to the point so.....
He didn't get to finish his words when i looked at him questioning his thoughts.
He avoided eye contacts with me and i can also tell that he's uncomfortable with it.
One good way to make someone uncomfortable is look straight at their eyes it can make them feel awkwardness towards you.
"Ba't naman ako magseselos? I actually don't have the right to be jealous."
Sabi ko naman making everything clear to him.
He looks disappointed about what i said and kindda expecting some other answers from me.
Taehyung: Okay.
Simpleng saad nito sabay tingin sa cellphone niya na parang wala lang din.
Napaangat naman ako nang kilay sa biglang pag-iba nang mood nito.
He's always like that what else can i expect from him.
Isinawalang bahala ko na ito at hinayaan nalang siya.
It's not actually a big deal.... hindi naman kami so there's no reason for me to get jealous.
Like what i was always saying, It's all for the public and love doesn't takes place in all of this.
End Of TAEHYUNG's POV
TAEHYUNG's POV
Dinala ko si Daine sa restaurant na malapit lang sa gym dahil nagugutom daw kaya andito kami ngayon.
This restaurant wasn't luxurious as where we used to eat most of the time pero masasarap ang pagkain dito atsaka maganda ang ambiance nang buong lugar.
They usually serve sea foods here which i knew one of Daine's favorite...mom told me.
At dahil nga high blood si Madam ay sakto lang itong pinagdalhan ko sakanya.
Kanina ko lang din naalala ang tungkol dito dahil high blood talaga siya...nagseselos kasi.
Ayaw pang umamin pero alam ko.... assuming na kung assuming pero yun yung nararadamam ko sa tuwing bigla siyang eeksena kapag may dumidikit sakin na babae.
Iba na kasi yung ayaw sa malalandi kapag ako na yung nilandi.
One thing is for sure sa set up namin na ito and that is we can't just stay like this forever.... changes will come and the fact that we both know what will come...i wasn't still ready for that change though its been coming to us little by little as the time goes by.
Matagal na akong nakasara at hindi ko alam kung nagusgustuhan ko ang paunti-unti kong pagbukas muli.
Maya-maya pa dumating na ang inorder namin.
Mga oysters lng naman ito,prawns then lobsters at syempre walang kanin though alam kung miss na miss na ni Daine ang kanin at anytime na magka-chance siya ay makakaubos talaga siya nang isang pinggan o baka nga isang buong kaserola pa dahil hindi man halata ay sobrang takaw nang babeng ito.
It's like not eating rice for a day is her worst nightmare and i know she dispises mom for this modeling shit that she need to workout and start a week of diet and NOT EATING RICE.
Waiter: Enjoy you're meal Ma'am and Sir.
Ani nang waiter sabay bow at umalis na.
Napatingin naman ako kay Daine na nasa ibang direksyon naman nakatingin at iniiwasan talaga ako.
"Let's eat."
Sabi ko naman sakanya na parang hindi lang din niya narinig.
She heard it at malakas na yung pagkakasabi ko non para sa isang nagbibingi-bingihang tulad niya.
"Daine kain na tayo."
Sabi ko ulit pero wala talaga sa trip niyang pansinin ko.
Hindi naman sa ma pride ako pero ayokong namimilit nang tao na sa unang tawag ko ay ayaw akong pansinin dahil kung gusto ka nilang pansinin hindi na nila gugustuhin pang kulitin mo at agad silang sasagot o mamamansin sa unang approach palang.
Bat ko nga ba pinag-aaksayahan nang laway tong babaeng toh e kaya ko naman ubuson lahat itong pagkain na ito ngayon.
Nagpakawala ako nang isang malalim na buntong hininga.
"Daine kain na tayo... favourite mo daw seafood sabi nang nanay mo kaya ito na inorder ko."
Sabi ko naman sakanya hoping na lumambot ang batong puso nang babaeng ito saakin.
Daine: Kumain mag isa mo!
Galit nitong sagot saakin sabay inirapan ako.
"Di Wag!"
Ako nalang kakain mag isa nito kung ayaw niya wala po itong pilitan.
Sininulan ko nang kumain at siya naman ay nakaupo parin sa harap ko at nakatingin sa ibang direksyon.
Bahala na siyang maglaway.
End of TAEHYUNG's POV
DAINE's POV
He ordered seafoods!!! This asshole! really!
Those we're my favorite...napaka mabunganga kasi nang nanay ko kaya binanggit niya kay Taehyung yung paborito ko na seafood.
But NO! I'm not eating!
Taehyung: Di Wag!
Nagsimula na siyang kumain at ako naman ay wala nang pakialam doon.
Though natatakam ako nang kaunti dahil favorite ko yung mga inorder niya but i don't a have a choice at kailangan ko nang panindigan ito.
Meanwhile...
Nag-iingay na yung mga bulate ko sa tiyan at pati sila ay natatakam na din sa lobster na nakahain.
Bwesitt!
"Waiter!"
Mag-oorder ako nang saakin at bahala siyang magbayad nang sakanya.
Waiter: Yes Ma'am?
"One order of baked oysters and lobster's please."
Pagsasaad ko naman nang order ko sa waiter
Waiter: Is there anything else Ma'am?
"Uhmm Iced Tea and....."
Napatingin naman ako kay Taehyung na busy naman sa pagkain niya.
I rolled my eyes and looked back at the waiter beside me.
"One bowl of rice."
End of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
This girl is really kidding me!
"NO!"
Pagsabat ko naman kaagad.
Napatingin naman sila nang sabay nang waiter saakin na mukhang gulat naman.
Tinamaan naman ako nang hiya dahil MEDYO napalakas ang pagsabat ko at pinagpatinginan ako nang mga tao sa loob.
"You can't eat rice!".
Reklamo ko naman at pamimigil sakanya.
Daine: At baket?
Pagtataray naman niya saakin at talagang nagtanong pa kung bakit hindi siya pwedeng kumain nang kanin.
Makakasapak na talaga ako nang fiance nito.
"Cancel the rice please...that would be all thank you."
Sabi ko sa waiter at agad naman itong umalis sa utos ko.
Tumingin naman ako kay Daine na nanlilisik ang mga saakin.
Eto nanaman ang mala-tigreng mata niya na kung makatingin ay tumatagos sa mga buto ko.
Daine: Problema mo?
Galit naman niyang tanong saakin.
Anong klaseng tanong naman yan?
"Ikaw! Ikaw problema ko! Stop being a brat Daine!"
I whispered yell at her... ayokong ko namang sumigaw dito na para akong tanga at walang kahiya-hiya sa sarili.
Daine: I'm not being a brat... you're the one who's being so annoying here!
Pangangatwiran naman niya na nag pipigil nang pagsigaw nito saakin.
Ayaw din naman siguro mapahiya... ganyan kasi siya na kahit nasa public place kami at nagagalit siya saakin ay sisigawan niya ako.
"Eh bakit gusto mung kumain nang kanin na alam mo namang nasa diet tayo? Tanga ka ba?"
Sabi ko naman sakanya.
Nanlaki naman ang mga mata niya saakin sa sinabi ko sakanya.
She then stared at me like it's my last second to live.
Daine: Bwesit ka!
Naiiritang saad naman niya saakin sabay iwas nang tingin.
Pikon din itong babae na ito minsan eh.
Napangisi nalang ako sa reaksyon niya...nagmumukha siyang pitong taong gulang kapag naiinis eh
Moments Later....
Waiter: Here's your order Ma'am... please enjoy your meal.
Ani naman nang waiter matapos ilapag sa mesa namin sa harap ni Daine ang inorder nito.
Masarap naman talagang kainan nang kanin yung mga dish at dahil nga buhay pilipinas si Daine kung mamuhay kahit born and raised abroad ay mapapadami talaga siya nang kain.
Daine: Thank You....
She said and smiled at the waiter.
Napailing nalang ako sakanya at pinagpatuloy ang pagkain ko.
Kanya-kanya naman kami so bahala na siya.
Napatingin naman ako sakanya habang kumakain.
She seems so satisfied eating her meal,not just a meal but her favourite food.
Para siyang bata na nabigyan nang pagkain at agad na umamo dahil sa pagkain.
I smiled seeing her like that.
End of TAEHYUNG's POV
To be continued.....
So dito na muna guysss and i will work on the continuation chapter next.
Just wait for it guys and have patience.
Thank you all so much for reading and for voting Guysss♡♡♡
©lavien_liu