စတော်ဘယ်ရီတွေချိုမချိူအလုပ်ရှုပ်နေတုန်း
အနားသို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်
ရောက်လာပြီဖြစ်သော အိမ်ကြီးရှင်အတွဲကို
စတော်ဘယ်ရီအတွဲကမော့ကြည့်လိုက်သည်။
"မတွေ့ရတာကြာပြီ MinYoongi...
ပြီးတော့ TaeHyung...."
လူမှုရေးကောင်းလွန်းသောMD Parkဟာ
သေသေသပ်သပ်မျက်နှာရိပ်လေးနဲ့အတူ
ပြုံးပြုံးရီရီပင်စနူတ်ဆက်လာသည်။
"ထိုင်မယ်နော်.....ပြီးမှတခြားဝိုင်းတွေဆက်သွား
မယ် အဝေးကြီးကလာရတဲ့သူတွေကို
ဦးစားပေးရမှာပေါ့..."
"ကိုယ့်ပါတီပဲ...MD အဆင်ပြေသလို
လုပ်ပါ..."
MinYoongi၏စကားကြောင့်Jiminက
သဘောကျသလိုပြုံးကာမောင့်လက်တွေကို
ဆွဲလျှက်ခက်ခက်ခဲခဲထိုင်ခိုင်းလိုက်ရသည်။
"နှစ်သစ်အတူတူလာကူးပေးတာ
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျွန်တော်ဒီလိုပါတီမျိုး
လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ..ဒီနှစ်မှအကောင်အထည်
ဖော်ရတော့တာပဲ...ခုလိုမိတ်ဆွေဟောင်းတွေ
နှစ်တွေအကြာကြီးနေမှပြန်တွေ့ရတာ
တကယ်ဝမ်းသာပါတယ်...."
"ကျေးဇူးတင်ဖို့မလိုပါဘူး...ခုလိုပြန်ဆုံရတာ
ပြန်ငယ်သွားသလိုပဲ...ဖိတ်ကြားပေးတာကို
ပြန်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
ငယ်ရွယ်ခြင်းတွေမှာကောင်းခဲ့တာဘာရှိလို့လဲ။
သူတို့တွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြား
ဘာမှမရှိခဲ့သလိုပင်ပြုံးပြုံးကြီးနူတ်ဆက်နေကြတာ။
မောင်ကတော့ဟန်မဆောင်နိုင်။
ဘယ်နှနှစ်ကြာကြာမသိဘူး...။
ဘာအနည်မှလည်းမထိုင်ဘူး....။
MDParkနဲ့ MinYoongiသည်စီးပွါးရေးသမား
အပြောညက်ကျသူသူတွေပီပီ
ကောင်းမွန်စွာနူတ်ဆက်နေပေမယ့်
မောင်သည် စတော်ဘယ်ရီတွေကိုတစ်စိတ်ချင်း
ဖြေးဖြေးချင်းစားနေကာ မထီတထီမျက်နှာ
ဖြင့်TaeHyungကိုမျက်မှောင်ကုတ်ကာကြည့်တော့
TaeHyungက နူတ်ခမ်းတစ်ဖက်ထဲတွန့်ကာ
အပြုံးတုကြီးဖြင့်ပြန်တုံ့ပြန်သည်။
မောင်သည် အဲ့ဒီမျက်နှာကို လွန်ခဲ့သော
နှစ်ပိုင်းတွေထဲကမခံစားနိုင်တာ...
ခုလည်း ဘာဆိုဘာမှမပြောင်းလဲလုပ်ပြနေတုန်း..။
"တကယ်တော့ ဒီပါတီက ကျွန်တော်
စိတ်ကောက်နေလို့ ကျွန်တော့်ယောက်ျား
JeonJiminကကျွန်တော့်ကိုပြန်ချော့ရတဲ့ပါတီလေ"
"ဘယ်သူကများမေးမိလို့လဲ...."
စတော်ဘယ်ရီတစ်စိတ်ကိုပါးစပ်ထဲထည့်ကာ
အသံဩဩဖြင့်အသံထွက်ရုံခပ်တိုးတိုး
စကားကြောင့်မောင့်မျက်နှာချောချောသည်
မဲခနဲ.... ။
"မမေးလည်း ပြောတယ် ငါက....."
"Koo ...Koo ကိုတွေ့ပြီးကြပြီလား...
မတွေ့ရသေးရင် ပြီးရင်မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်..."
"တွေ့ပြီးပြီ...ခုနက Romနဲ့လာသွားတယ်..
ကလေးက Jungkookနဲ့တူလွန်းလို့အံ့ဩနေတာ
Congratulations နော်
ကလေးဒီအရွယ်ရောက်မှပြောရတာအားတော့နာတယ်"
"ဟုတ်လား သားကနည်းနည်းတော့သွက်တယ်
ဒီလိုပဲ ထိန်းရတာပေါ့ မောင်နဲ့တပုံစံထဲအားလုံး
တူတာကျွန်တော့်အတွက်တော့ ခုထိကလေးနှစ်ယောက်
ထိန်းနေရသလိုပဲ...MinYoongi ရယ်..."
"ဒီအရွယ်ကြီးအထိ ကလေးကလားပေါ့
ရီစရာ....."
စတော်ဘယ်ရီစားရင်မှထပြောတော့နောက်တစ်ခွန်း
တွင်မောင်ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေပြီ။
"မောင် ကိုယ့်ကို ဒီလိုအသီးလေးတွေ
သွားယူပေးပါလား TaeHyung စားတာ
ကြည့်ပြီးစားချင်လာလို့...."
"မင်းဘယ်တုန်းကအသီးစားလို့လဲ..."
"ခုစားချင်နေတယ်...."
စူးခနဲစိုက်ခနဲကြည့်ကာအသံတိတ်ပြင်းရှ
သောအမိန့်မျက်လုံးတွေတွင်မောင်တစ်ယောက်
ခွန်းတုံ့မပြန်ရဲတော့။Jimin နားကမခွါချင်ပေမယ့်
ခိုင်းတော့လွန်ဆန်လို့မရ...။
မီးတောင်လေးစိတ်ဆိုးမှာကိုလည်းလွန်စွာ
ကြောက်ရပါသေးသည်။
Kim TaeHyung နဲ့ကိုတစ်နေရာထဲရှိနေတာ
လက်မခံနိုင်နေသော်ငြားကလေးလုံးဝဆန်၍
မဖြစ်ပါ။ပါတီတစ်ခုလုံးလူကြီးဆန်နေကြသည်။
ဒီအသက်အရွယ်အထိလည်းကြိုးစားပမ်းစား
ရင့်ကျက်လာပေးခဲ့ပြီးပြီ။
မရမကပူပူလောင်လောင်စိတ်ကို
ခေါက်သိမ်းလျှက် MinYoongiလည်းရှိနေတာ
ပဲဟုစိတ်ကိုမနည်းသွင်းကာအသီးယူရန်ထသွား
လ်ိုက်သည်။
မောင်သည် အသီးတွေထားရာနေရာတွင်
စားလ်ို့ကောင်းမယ့်အသီးပေါင်းစုံအား
ပန်းကန်လှလှလေးထဲရွေးထည့်နေကာ
မျက်နှာကတော့လုံးဝမကြည်လင်နေ။
စိတ်အလိုမကျလွန်းနေသည်။
"မင်း အစုံလျှောက်ထည့်နေတာ
Jimin ကကြိုက်ပါ့မလား..."
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်မကြည်လင်တုန်း
ဘေးနားသို့ရောက်လာသောMinYoongi
ကြောင့်မောင်အရမ်းလန့်သွားသည်။
"ခင်ဗျား ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ!!!!
သူတို့ကိုနှစ်ယောက်ထဲထားခဲ့တာလား!!!!"
"Hoseokအပြင် တခြားလူတွေလည်းရှိပါတယ်
ငါမင်းကိုစကားနည်းနည်းပြောချင်လာလို့
Jungkook..."
"ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော်ကြား ဘာပြောစရာတွေ
ရှိလို့လဲ...."
မောင်သည်စိတ်မချနိုင်လှမ်းကြည့်တဲ့အခါ
စိတ်ကထင်နေလို့ပါ မြင်ကွင်းသည်ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပါပဲ။
Jiminနဲ့ KimTaeHyung သည်ခပ်လှမ်းလှမ်း
တွင်ထိုင်နေကြပြီး Hoseokကစကားတွေပြောနေတာ
ကိုနားထောင်ပေးနေကြသည်။
"ဒီအချိန်တွေ ဒီအသက်အရွယ်တွေပဲ
ရောက်နေပြီကွာ...စိတ်ကိုထားတတ်တော့လေ..."
မောင်သည် သက်ပြင်းအကြီးကြီးတစ်ခုချကာ
အသီးတွေဆက်ရွေးနေသည်။စကားပြောချင်တယ်
ဆိုတာကိုထွက်လာရင်လည်းရိုင်းတယ်ဖြစ်ကာ
Jiminနားပြန်ပေါက်ရင် စိတ်ကကောက်အုန်းမည်။
မသိစိတ်မှာလည်းMinYoongiဘာပြောမလဲ
ကိုလဲသိချင်နေသည်။
"မြန်မြန်တော့ပြော...ကျွန်တော်သူ့ကို
ဘယ်နေရာမှာမှ စိတ်မချလို့...."
MinYoongiသည်ပါးပါးလေးပြုံးကာခေါင်းညိတ်သည်။
"မင်း ချစ်ရတာ အဆင်ပြေတယ်မလား...
အစစအရာရာ...ငါတို့ကဒီပွဲမှာအချစ်လွန်ကောင်တွေ
ဆိုတော့ ငါမေးတဲ့မေးခွန်းကိုမင်းနားလည်မှာပါ.."
"ပြေပါတယ်.....ချစ်လို့မဝတာလေးတစ်ခုပဲ...."
"ငါလည်း အတူတူပါပဲ....."
"သေမတတ်ချစ်ခဲ့တဲ့ကျွန်တော်နဲ့
မီးကုန်ယမ်းကုန်ချစ်ခဲ့တဲ့ ခင်ဗျား
ချစ်လို့ဝသွားတယ်ဆို လူတွေရီကြမှာပေါ့..."
မောင်သည် ပြုံးယဲ့ယဲ့လေးဆိုကာအသီးတွေ
ဆက်ရွေးနေသည်။
"ထယ်က ငါ့ကိုချစ်နေပြီ Jungkook...
အကြွင်းမဲ့ချစ်နေပြီမို့ တချို့အဖုအထစ်တွေကို
မင်းလုံးဝစိုးရိမ်စရာမလိုတော့ပါဘူး
ငါလည်း အချစ်ခံဖြစ်နေပါပြီ....."
"Congratulations ...."
"သူတို့သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းကြတယ်မလား...."
MinYoongi သည်သစ်သီးတွေကို
ရွေးနေရင်းမှဝိုင်းကိုလှည့်ကြည့်ကာ
မောင့်ကိုမေးတော့မောင်လည်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်မီးတောင်လေးကပိုချစ်ဖို့ကောင်းတယ်..."
"ငါကတော့ ငါ့ကောင်းကင်ပြာလေးအလှဆုံးလို့
မြင်တာပဲ....."
"တစ်ခါတလေလည်းမင်းလိုသေရွာပြန်ပြီး
ဂိတ်ဆုံးအကုန်ချစ်ပြချင်သေးတာ
ငါမလုံလောက်သေးဘူးလို့ထင်နေတုန်း...."
"ခင်ဗျား ယောကျ်ားပွေပုံရှုပ်ပုံနဲ့
ပြဿနာတက်တိုင်းသေနေရရင်
သေရွာကပြန်ရမှာမဟုတ်ဘူး...
စိတ်ကူးယဉ်မနေနဲ့....."
"ထယ်က ....ငါ့တစ်ယောက်ထဲကိုကြည့်တော့
တာမင်းမှမသိတာ မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားရင်
တောင်ငါ့ကိုပဲမြင်တော့တယ်တဲ့...."
"ချစ်ကြရင်ပြီးပါတယ်...ကျွန်တော်ကတော့
Jeon Jiminကို ဘယ်လိုချစ်ချစ်မဝနိုင်လို့
ခုကြည့်နေရင်းတောင်ပြေးနမ်းချင်နေပြီ
သွားတော့မယ်......"
"မင်း သိပ်ချစ်နိုင်တာပဲ JeonJungkook..."
"ကျွန်တော်က သိပ်ချစ်နိုင်တဲ့ကောင်ဆိုရင်
ခင်ဗျားက သိပ်ချစ်တတ်တဲ့ကောင်ပါ
MinYoongi...."
သေမတတ်ချစ်ခဲ့သောမောင်နဲ့
မီးကုန်ယမ်းကုန် လူကြီး၏ အပေါက်အလမ်း
သိပ်မတည့်သောစကားတွေသည်
နားထောင်၍သိပ်အဆင်မပြေလှသော်လည်း
စားပွဲဝိုင်းမှ အဖြူရောင်လေးနှင့်
အညိုရောင် လေးကိုလှမ်းကြည့်နေသော
မျက်လုံးတွေကတော့ အချစ်တို့အပြိုင်အဆိုင်
ပြည့်လျှံနေလျှက်.....။
"ဆံပင်တွေ....ဆံပင်အပြာလေးတွေမထား
တော့ဘူးလား....."
မောင်နဲ့MinYoongi သူတို့ကိုကျောခိုင်းကာ
အသီးတွေရွေးနေတုန်း Jimin က
စကာနူတ်ဆက်လိုက်သောစကားတွင်
TaeHyung က ပါးပါးလေးပြုံးကာခေါင်းခါပြသည်။
"မထားတော့ဘူး...."
ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ....။တည်ငြိမ်သော
အကြည့်အပြောတွေသည်စည်းနှင့်ဘောင်နှင့်။
ကိုယ်စနူတ်ဆက်မှစကားပြန်ပြောလာတဲ့သူ။
အနာတရတွေကြားနောက်ဆုံးပွေ့ဖက်ကာ
တရားချခဲ့သော ဆိုးဆိုးမိုက်မိုက်ကလေးမဟုတ်တော့။
"အင်း...အသက်တွေလည်းရလာပြီကို...."
"လူကြီး မထားခိုင်းတော့လို့လေ....ကျွန်တော့်ကို
ကလေးမဆန်စေချင်တော့ဘူးတဲ့...."
"အော်.....အဆင်ပြေခဲ့တယ်မလား
အစစအရာရာ..."
"ပြေပါတယ်....မပြေစရာလည်းမရှိပါဘူး..."
"လိလိမ္မာမ္မာနေခဲ့တယ်လို့ယုံကြည်ပါတယ်
မင်းအရမ်းပြောင်းလဲသွားတာကိုကြည့်ပြီး
ကိုယ်ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရပါတယ် TaeHyung.."
"၈ နှစ်လေ....Jiminက ခဏလေးလို့ထင်နေတာလား"
"ဟုတ်ပါရဲ့...."
စကားသည်ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ...။
Jimin သည်ဝိုင်ခွက်ထဲဝိုင်တချို့ထည့်နေသည်။
TaeHyung သည်Jimin ကိုရိုးရှင်းသော
မျက်လုံးတွေနဲ့ပဲကြည့်နေရင်းမှ
"Jungkook က အများကြီးပျော်အောင်ထားတယ်မလား"
"အင်း....ထားပါတယ်...."
"အတူတူထာဝရအထိပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်
နေသွားပါ ကျွန်တော်Jimin ပျော်ရွှင်နေတယ်လို့ပဲ
ကြားချင်ပါတယ်...."
မသိမသာလှုပ်ခတ်သွားသောလက်ချောင်း
လေးတွေနဲ့ ရေပြင်ညီလိုမျက်နှာသည်
အလွန်တည်ငြိမ်အေးစက်နေရင်းမှ
ထိုစကားကိုသူတစ်လုံးချင်းပြောသည်။
ခပ်တည်တည်ခပ်တင်းတင်းပါပဲ...။
"အင်းပါ...."
"Kooကျွန်တော့်ကိုလက်ဆွဲနူတ်ဆက်သွားတယ်
သိပ်ချစ်စရာကောင်းပြီးသိပ်တော်မယ့်
ကလေးတစ်ယောက်ဆိုတာငြင်းလို့မရဘူး
ကောင်းကောင်းပြုစုပျိုးထောင်ပါ..."
"စိတ်ချပါ....ကိုယ်သားကိုအကောင်းဆုံး
ပံ့ပိုးပေးမှာ..."
"ဟိုကောင့်တော့ ပံ့ပိုးတာလျှော့ပေါ့
ကျွန်တော်ဖြင့် စိတ်ကိုဘယ်လောက်လျှော့ထား
လျှော့ထားမရပါဘူး...အမြင်ကပ်စရာ....."
"မောင်က ကလေးအရမ်းဆန်တာ...TaeHyung ရဲ့.."
"တစ်ဘဝလုံးလည်း အဲ့ဒီကောင်းကွက်
တစ်ခုမှမရှိတဲ့လူဆိုးကိုပဲ ကြံဖန်လိုက်ချစ်ပြီး
အချိန်တွေကုန်နေလိုက်တော့ ခင်ဗျား......"
မနည်းတည်ငြိမ်ပြနေရပါတယ်ဆိုမှမနေနိုင်
KimTaeHyung ၏စရိုက်ညစ်ညစ်လေး
တွေရုန်းကန်ထွက်လာတော့ Jimin က
သဘောကျစွာထရီတော့သည်။
တခစ်ခစ်ထရီမောတော့လည်းTaeHyung
လိုက်သာမရီမောခဲ့တာပြုံးပြုံးလေး
ဆိုင်သူလေးကိုငေးကြည့်နေသည်။
နှလုံးသားကိုလည်း
မင်းဘယ်လိုနေလဲပြန်မမေးတော့ဘူး
ဦးနှောက်ကိုလည်းအခြေအနေမမေးတော့ဘူး
သူနဲ့ပတ်သတ်ပြီးကျွန်တော်ဘာမှမသိချင်တော့ပါဘူး။
ပြန်ဆုံတွေ့ကြတဲ့အခါ....အခြေအနေကဒီလိုလေးပါပဲ။
တွေ့ချင်တယ်ရယ်လည်းမဟုတ်
မတွေ့ချင်ဘူးလည်းမဟုတ်
ပျော်တယ်ရယ်မဟုတ်မပျော်ဘူးရယ်လည်းမဟုတ်။
၈နှစ်အကြာ အပြင်မှာပြန်တွေ့ရမှုလေးဟာ
ကသောင်းကနင်းမဆန်ခဲ့တာကိုပဲကျေးဇူးတင်ရတယ်။
ကျွန်တော်သေချာပေါက်ကိုရင့်ကျက်နေပြီပဲ...။
ကျွန်တော့်မှာဘဝရှိတယ်...
ကျွန်တော့်မှာကျွန်တော့်အချစ်ရှိတယ်...
ParkJimin ပြုံးရင်ပြုံးတယ်
ParkJimin ရီရင်ရီတယ်ပေါ့....။
ဘယ်သော့ကိုမှဘယ်တော့မှဘာ
အကြောင်းနဲ့မှပြန်မဖွင့်တော့တာမို့
ကျွန်တော် ဒီတိုင်းလေးပါပဲ...။
သစ်သီးယူတဲ့သူနှစ်ယောက်ပြန်လာတဲ့အခါ
အားလုံးကကိုယ်စီကိုယ်စီဘေးတွင်
ဝင်ထိုင်ကာ ပါတီလေးက သာသာယာယာပါပဲ..။
ဖက်လှဲတကင်းသာမရှိကြတာ
စကားတွေပြောပြီးကြတော့ရန်သူကြီးတွေလို
တော့မခံစားရတော့...။
အထူးသဖြင့်လူဆိုးလေးတွေသည်
ရန်မစကြတော့ဘဲ ကိုယ့်လူနားကိုယ်ကပ်ကာ
အေးရာအေးကြောင်းနေနေကြသည်။
ဒါဆို လေးပွင့်ဆိုင်လေးသည်၈နှစ်အကြာမှာ
အာဂတတွေကုန်သွားကြပြီဆိုပါတော့လေ...။
မောင်ကတော့ မသေချာလေသော
ဇာတ်ကောင်ဆိုပေမယ့်ကျန်သူတွေကတော့
တကယ်ပင်အေးအေးချမ်းချမ်းဖြစ်သွားသည်။
မောင့်ကို...အေးချမ်းသွားသည်။
လွတ်မြောက်သွားပါသည်။
လိမ္မာသွားပါသည်။ဒါမျိုးအသုံးအနူန်းတွေ
ဘယ်တော့မှရေး၍မရပါ...။
စာရေးသူခဏခဏမျက်နှာပျက်ရကာ
ဒီကိစ္စမှာလည်း မောင်သည်အေးချမ်းသွားတဲ့အထဲ
ပါပါသည်လုပ်ပြီး ထပြဿနာလုပ်ရင်
အဆင်မပြေတာကြောင့် မောင်မပါဘူးဟုပဲ
ထားလိုက်ပါမည်...။
နည်းနည်းတော့နေရကျပ်ပေမယ့်
အေးဆေးစွာပင်ရှိနေတဲ့အချိန်......
"အမယ်လေး!!!!!!ဘယ်လိုတွေ
လာဆုံတွေ့နေကြတာလဲ....."
အသံအကျယ်ကြီးသည်ပါတီထဲသို့ပြေးဝင်လာကာ
VIPဝိုင်းဆီကိုအံ့ဩတကြီးရောက်လာတော့သည်။
"JinHyung ဆူညံနေတာပဲဗျာ
ဖြေးဖြေးအော်ပါဗျ...."
"ဘုရားသခင်!!!ငါမြင်မြင်ချင်းဆံပင်တွေ
တောင်ထောင်သွားတာပဲ....Joonရေ...!!!!!"
MinYoongi နှင့်TaeHyung သည်
JinHyungကို အသိအမှတ်ပြုခပ်ဖွဖွပြုံးကာ
နူတ်ဆက်သည်။သူတို့သိပ်မှမသိဘဲ....။
"တကယ်လန့်သွားတာ...တကယ်...
ရန်ဖြစ်နေကြတာမဟုတ်ဘူးမလား
ငါစိတ်ချလက်ချထိုင်မယ်နော်..."
"မရင့်ကျက်လိုက်တာတွေများ
သူအဆိုးဆုံး....."
မောင်သည်နေရခက်နေတဲ့ကြားထဲ
တို့မီးရှို့မီးလာလုပ်နေသူကိုထအော်လိုက်တော့သည်။
"မင်းကများငါ့ကိုပြောရတယ်ရှိသေးတယ်
ထရိုက်လိုက်ရင် နာအုန်းမယ်...."
မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် စားပွဲပေါ်ရှိခွက်တစ်လုံး
ကောက်ကိုင်ကာရွယ်ပြီမို့ Namjoon သည်
ဆွဲရတော့သည်။
"Hyung...မလုပ်ရဘူးလေ...လူတွေအများကြီးပဲ.."
"ငါ့ကိုမရင့်ကျက်ဘူးလာမပြောနဲ့ငါမကြိုက်ဘူး
ငါဆရာဝန်....."
"ဆေးမကုဘဲ စာအုပ်ရောင်းနေတဲ့ဆရာဝန်..."
"ငါ့ယောကျ်ားက စာရေးဆရာမလို့စာအုပ်
ရောင်းတာဘာဖြစ်လဲ လွှတ်စမ်း Joon!!!"
"Hyung မသောက်ရသေးဘဲ
ဘယ်လိုဖြစ်လို့သွေးတအားဆိုးနေတာလဲ
ဘာလဲ KimNamJoonက အချစ်တွေ
လျော့လာလို့လား...."
ဒေါက်တာမျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲသွားကာ
ဒေါသအလွန်ထွက်သွားကြောင်းသိသာသည်။
မောင်သည် မထီတထီတနဲ့ပင် တနုံ့နုံ့ဖြစ်အောင်
ကြည့်နေသည်။
"ရူးလိုက်တာJeon Jungkook ရယ်
ဒီစားပွဲဝိုင်းမှာလေ
ငါက ဝါဂွမ်းဖြူဖြူလေးလို အနူးညံ့ဆုံး
အချစ်ခံရဆုံးကောင်ပဲ....ကြိုက်တဲ့ကောင်လာယှဉ်လိုက်"
"KimNamjoon အချစ်တစ်မှုန်တစ်စ
လျှော့သွားတယ်ထင်ရင် KimSeokJin က
တစ်စက္ကန့်အတွင်းမှာ ပြန်လည်ဖြည့်တင်းနိုင်တယ်
ရှင်းလား!!!!!!"
အားနဲ့မာန်နဲ့အသံတွင်
MinYoongi ပင်တုန်ခနဲ...။
TaeHyung သည်လည်းကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်။
Hoseokသည်ကြောင်အနေကာ
ဆိုင်သူလေးသည်မောင့်လက်မောင်းတွေကိုဆွဲထားရ
သည်။
"Hyung ရေ တော်ပီလို့....
Happy New Year အော်ဖို့အသံတွေကုန်မယ်လေနော်"
"ဟုတ်သားပဲ....မင်းသတိထားJeonJungkook
ကမ္ဘာပေါ်မှာ မင်းတစ်ယောက်ထဲ
ယောကျ်ားရကံကောင်းတာမဟုတ်ဘူး...
ငါကံအကောင်းဆုံး...."
"ပြိုင်မလား ပြိုင်မလား...!!!!"
"မောင်!!!!"
အ...!!!!
ပေါင်တစ်ဖက်သည်နာနာလိမ်ဆွဲခံလိုက်ရပြီမို့
မောင်သည်အားလုံးရှေ့တွင်ဟန်မဆောင်နိုင်
ရှုံ့မဲ့သွားတော့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ခိုးပြုံးကြတော့သည်။
"ထိန်းလို့မရရင်ကိုယ်စိတ်ဆိုးမိမယ်နော်
ငြိမ်ငြိမ်နေတော့...."
ကွာခြားချက်ကအဲ့တာပဲ...။Joonသည်
အပြစ်မဆို ချော့ပြောကာမုန့်တွေခွံ့ကျွေးနေပြီး
သူကတော့အလိမ်ဆွဲခံလိုက်ရသည်။
ပြိုင်စရာမလို သူနိုင်ပြီးသား..။
........
ခဏအကြာတွင်ပါတီသည်ပိုအသက်ဝင်လာကာ
နှစ်ကူးတော့မည့်အချိန်ကိုနီးကပ်လာသည်။
လူတွေသည်ခုံတွေမှာမထိုင်တော့ဘဲ
အားလုံးမတ်တပ်ရပ်နေကာ အတော်အတန်လည်း
မူးနေကြပြီဖြစ်သည်။
သီချင်းတချို့လည်းဖွင့်ထားကာကတဲ့သူတွေ
လည်းကနေကြသည်။
မောင်သည်မူးနေသည့်ကြားစီးကရက်ကို
ဖွာနေကာ ဆိုင်သူလေး၏ခါးတွေကိုမျက်နှာချင်း
နေရာယူလျှက်ဖက်ထားသည်။
Jiminလည်းရီဝေဝေနှင့် အပေါ်ထပ်LongCoat
ကြီးပင်မရှိတော့...ခန္ဓာကိုယ်သွယ်သွယ်လေး
သည်တက်တူးအပြည့်ဖြင့်မောင့်လက်တွေကြား
အလိုက်သင့်လေး...။
ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်TaeHyung၏ခါးတွေကို
နောက်ကသိုင်းဖက်ကာလည်တိုင်တွေကို
မူးနေသောအရှိန်ဖြင့်တဖွဖွနမ်းနေသော
လူကြီးတို့ရှိသည်။
Namjoon သည်မတ်တပ်ရပ်၍မရပါ....
ဒေါက်တာသည်အမူးလွန်ကာပေါင်ပေါ်ထိုင်နေပြီး
မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုမရပ်မနားနမ်းနေသည်။
Hoseokသည်Romနဲ့အတူ12:00ဆိုတာနဲ့
မီးရှူးမီးပန်းတွေအလှဆုံးဖြစ်ရန်
စိတ်ဝင်စားရာကိုလုပ်နေခဲ့သည်။
ပါတီတစ်ခုလုံးမူးနေကြကာဘာတွေမှန်းလည်း
မသိတော့...လူငယ်တွေသည်လည်း
အော်ဟစ်ဆူညံနေကာ NewYearညသည်
အလွန်ပျော်ရွှင်စရာကောင်းပါ၏....။
အချိန်တွေတဖြည်းဖြည်းကုန်လွန်လာတဲ့အခါ
ရေတွက်ရန်စက္ကန့်ပိုင်းတွေဆီကိုရောက်လာသည်။
"မောင့်အသဲလေး နဲ့အတူတူရေတွက်မယ်..."
"အတူတူမရေတွက်လို့...ဘယ်လိုရေတွက်
ချင်လို့လဲ...."
"5, 4, 3, 2, 1, Happy New Year!!!!!!!!!"
အားလုံးအတူတူရေတွက်ကြရင်းနှစ်တစ်နှစ်ကို
ကူးပြောင်းသွားတော့သည်။
မီးရှူးမီးပန်းတွေသည်ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး
ပြန့်ကျဲသွားကာအလွန်လှပလျှက်...။
မောင်သည် ဆိုင်သူလေးကို ခါးမှပင့်ချီကာ
နှုတ်ခမ်းတွေအားအရှိန်အဟုန်ဖြင့်
နစ်မျောနေအောင်နမ်းတော့သည်။
"Happy New Year....မောင့်Jimin...."
"Happy New Year ယောကျ်ား......"
"ယောကျ်ား လို့တစ်ခါခေါ်ရင် အခါတစ်ရာ
သေသေသွားရသလိုပဲ...မောင်အရမ်းသဘောကျတယ်"
"မောင် သဘောကျမှန်းသိလို့ခေါ်ချင်တာလေ
ကိုယ့်ကို ပိုပိုချစ်ပါ....."
"အလွန်အကျွံချစ်တာ...တအားတအား...."
"ကိုယ်မူးနေပြီ အိပ်ရအောင်......"
"နေအုန်းလေ...ပါတီကခုမှ အရှိိန်စတက်တာကို
မောင်ချီထားမယ်.....ကိုယ်ပေါ်မှာအိပ်..."
"Kooရော Koo...."
"Rom သိပ်လိုက်ပြီ....အိပ်ပျော်နေပြီ...."
"ပြီးရော...ပြီးရော....."
"ပျော်လား....."
"ပျော်တာပေါ့ မောင်ချီထားရင်းနှစ်သစ်ကူးရတာ
နှစ်တိုင်းဒီလိုပဲကူးမယ်...."
"မောင့်အသဲလေးက မောင့်အသက်လေး..."
"စီးကရက်နည်းနည်းပေး....."
မူးနေသူတောင်းတော့မူးနေသူကပဲ
လက်ထဲညှပ်ထားသောစီးကရက်ကို
ပေးလိုက်သည်။
ဆိုင်သူလေးသည်တဖွာရှိုက်ကာ
မောင့်မျက်နှာတည့်တည့်အားမှုတ်ထုတ်လျှက်
တခစ်ခစ်ရီမောနေသည်။
"သွားအိပ်ကြမယ်မောင်ရာ.....
မောင်ချီထားရတာ ပင်ပန်းတယ်လေ....."
"အလှလေး အရမ်း......"
"ဟုတ်တယ် အရမ်း.....ဒီမှာနမ်းရတာအားမရဘူး"
"ကြိုက်ပီလေ.....ပါတီကြီးကိုထားခဲ့
လိုက်တော့မယ်....သူတို့ဟာသူတို့ဆက်လွင့်ကြတော့"
"မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ထိထားလို့လား
မသ်ဘူး စီးကရက်ကချိုနေတယ်...."
"ထပ်ချိုတာတွေ သွားဖန်တီးမယ် ..."
"နေပါအုန်း...."
တားတော့မောင်ကချက်ချင်းရပ်လိုက်သည်။
ဆိုင်သူလေးသည်မောင့်ပါးနှစ်ဖက်ကို
ဖွဖွလေးကိုင်ဆွဲလျှက်
"ကိုယ်ထင်တာတော့ကိုယ့်ဘဝမှာ
မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေထက်ချိုတဲ့အရာမျိုးမရှိတော့ဘူး
အဲ့လိုသတ်မှတ်ထားတယ်.....
ကိုယ်မောင့် နှုတ်ခမ်းတွေကိုချစ်တယ်
မောင့်ကိုလည်းအရမ်းချစ်တယ်...."
"မင်းပလပ်ကျွတ်တာမောင်အမူးပြေလာပီ
JeonJimin ရယ်....."
ထိုအချိန်မှောင်ရိပ်ထဲနမ်းနေသောအညိုရောင်အတွဲ
သည် ဒီလိုစကားတွေရှည်ရှည်ဝေးဝေး
မပြောနေတော့ဘဲကားအနက်ကြီးဆီ
လျှောက်သွားကြကာချက်ချင်းပြန်သွားကြတော့သည်။
Namjoon သည် အမူးလွန်နေသော
ဒေါက်တာအိပ်ပျော်သွားပြီမို့ချီပိုးကာ
သူသည်လည်းအိမ်ပြန်ရန်ကားဆီပြေးရတော့သည်။
မောင်သည်လည်းချစ်စရာကောင်းစွာ
အမူးလွန်နေသောဆိုင်သူလေးကို
အချိန်မဆွဲတော့ဘဲချီပိုးကာအိမ်တော်ကြီးထဲ
ပြေးဝင်သွားတော့သည်။
အဖြူရောင်Shirtအကျီလေးသည်လွှင်ပျံ့
ထွက်ကျလာကာ နောက်ထပ်အနက်အကျီ
တစ်ထည်သည်လည်းပုံထပ်ပြုတ်ကျလာသည်။
အခန်းမီးအားအနည်းငယ်လျှော့နေသော
လက်နှစ်ခုသည်လောနေတာမို့ရှုပ်နေကာ
ပိတ်မိပိတ်ရာတွေပိတ်လိုက်တော့အတော်ကြီးမှိန်ကျ
သွားကာ မူးနေသူလေး၏မျက်နှာသည်ပို၍လှလာသလို။
"ပေါင်ကို လိမ်ဆွဲတာမောင်တကယ်နာတာ....Jimin"
"လက်စားချေချင်လို့လား...မောင်က
ပြန်လုပ်လေ မကျေနပ်ရင်....."
"မကျေနပ်ဘူး...အဲ့တာကြောင့်လက်စားချေမလို့
မအော်နဲ့...."
"ယောကျ်ားက သိပ်ခြိမ်းခြောက်တာပဲ..."
မောင့်မှာဘယ်တော့မှနူးညံ့သိမ်မွေ့တယ်ဆိုတာ
မျိုးမရှိခဲ့ဖူး...။လက်စားချေခြင်းဆန်
အောင်ပင်အမူးတွေပါပြေလာကာ
စိတ်နဲ့လူပြန်ကပ်လာတဲ့အထိ မီးကုန်ယမ်းကုန်
ဆိုးတတ်လွန်းတဲ့သူ...။
အသစ်အဆန်းလည်းမဟုတ်တော့ဘဲ
အမြဲသစ်ရသောအထိအတွေ့တွေသည်
ကဝေဆန်စွာအမြဲမျောလွင့်စေမြဲ....။
စီးကရက်နံ့တွေ...အရက်နံ့တွေမွှန်ထူနေကာ
အခန်းထဲတစ်ခုလုံးလေကောင်းလေသန့်မရှိတော့။
မောင်သည်အစုန်အဆန်နမ်းနေဆဲ....
မောင်သည်ခြေဖဝါးတွေအထိမြတ်မြတ်နိုးနိုး
သဲသဲလှုပ်နေဆဲ.....
မောင့် မညှာတာခြင်းတွေသည်
အဘယ်ကြောင့်များ လှရသလဲမသိ.....။
မောင့် သွားစွယ်လေးတွေသည်
နှစ်တွေကြာလည်း ထက်နေဆဲ.....။
မောင့် မှဲ့နက်လေးကို မော့နမ်းတဲ့အခါတိုင်း
မောင်ဟာ သွေးတွေဆူလာအောင်ပြုံးပြတတ်သည်။
နာကျင်နေသလား ပင်ပန်းနေပြီလား
တစ်ကိုယ်လုံးရဲရဲတောက်မြင်မကောင်း
နေလည်း သူဘယ်တော့မှထိန်းတယ်သိမ်းတယ်မရှိ။
မောင့်အလိုကျပဲ......။
နောက်ဆုံးတွင်တက်တူးအပြည့်နဲ့
လက်မောင်းပေါ်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပစ်လိုက်မည်။
မောင့်တက်တူးတွေကိုနမ်းရမှအိပ်ပျော်ပါတယ်
ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေကိုမပြောချင်တော့ပါ...။
"ဘယ်လောက်ချစ်လဲ.....မောင်..."
"သေမတတ်ချစ်တယ် Jeon Jimin....."
"ဘယ်အချိန်အထိချစ်မှာလဲ...."
"မောင့်အချစ်မှာ အချိန်ကန့်သတ်ချက်မရှိဘူး....
ချစ်လို့ရသရွေ့ မင်းကိုရူးခါနေအောင်ချစ်ပေးမှာ..."
"ကျေးဇူးပဲ...."
"မင်း ဆုတောင်းချင်သေးလား....
တိုင်တည်စရာ နှစ်တစ်နှစ်ရဲ့အစနေ့လေးရှိတယ်လေ..."
"မောင် သာချစ်ရင်....တောင်းစရာမလိုဘဲ
ကိုယ့်ဘဝဆုတောင်းအားလုံးပြည့်ပြီးသား....
မောင့် အချစ်တစ်ခုပဲလိုတာ...."
"ချစ်တယ်...မောင့်Jimin....."
"ကိုယ်လည်းမောင့်ကိုသိပ်ချစ်တယ်...."
မောင့်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်အိပ်လိုက်သည်....။
အလုံခြုံဆုံးနဲ့အနွေးထွေးဆုံးပဲ.....။
ညသည်.....အေးစိမ့်နေလျှက်ရှိပါသည်။
Happy New Yearဟု အော်ဟစ်သံတွင်....
ဂျပန်နိုင်ငံ၏ခြံဝန်းအကျယ်ကြီးတွင်
မောင်တို့ထက်မသေးသောပါတီကြီးကြီး
ပေးနေသော CEOကြီးနှင့်သူ့အဆိုးအဆာဆိုတဲ့
ဘဝနှစ်ခုရှိနေလိမ့်မည်.....။
ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းသော
အကို့ကို လန့်မသွားစေရန်
ကလေးလေးတွေဆော့သောမီးပန်းသေးသေး
လေးနှင့် နှစ်သစ်ကူးခိုင်းနေသည့်
ငယ်လေးတစ်ယောက်သည်လည်း
ပြာတိပြာယာနှင့်.......။
JiJi ကိုလွမ်းနေသော အိမ်ကြီးရှင်ကြီးအား
နောက်နှစ်New YearကိုJiJi
တို့ရှိရာပုဂံတွင်သွားဖြတ်သန်းမည်ဟု
အားပေးနေသော ကလေးငယ်သည်လည်း
My Lovely Jeonအားပြန်ချော့နေရသည်။
လန်ဒန်မြို့တွင်မြက်ခင်းပေါ်လှဲကာ
ကြယ်တွေရေတွက်နေမည့်
လိပ်ပြာလေးနှင့်ဆရာဝန်ကြီးတို့သည်
ဘယ်ကြယ်အလင်းဆုံးလဲဟု
မေးနေတုန်း.....။
အိမ်ပြာပြာလေးထဲမှ HappyNewYearအား
အကျယ်ဆုံးအော်ဖို့ပြေးထွက်သွားသော
သဲငယ်လေး ချော်လဲမှာစိုး၍
လိုက်ဆွဲနေရသော စာရေးဆရာလေးသည်
ကလေးထိန်းနေရဆဲ......။
ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ Newyearညမှာ
အစိမ်းရောင်ဖျော်ရည်ဘူးလေးတွေကိုင်လျှက်
လက်ချင်းချိတ်ပြေးလွှားနေသော
ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်သောဖြစ်တည်မှုလေး
နှစ်ခုသည်လည်းပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပင်....။
စပျစ်ခြံထဲတွင် ရွာကကလေးတွေစုကာ
နှစ်သစ်ကူးနေသော အိမ်ထောင်ဖက်လေးကို
ပါရဂူကြီးက သဘောကျစွာပြုံးကြည့်နေဆဲ...
Jiminshi ဆိုတဲ့...ခပ်ဝဲဝဲခေါ်သံလေးသည်
တစ်ညလုံးထပ်ခါထပ်ခါ......။
ကမ္ဘာကြီးရဲ့တစ်ထောင့်တစ်နေရာစီမှာ
ဒီညကိုတော့
အလွန်ပျော်ရွှင်စွာဖြတ်သန်းနေကြတော့သည်။
......................................။
Happy New Year!!!!!🎉🎉
တစ်နှစ်အတွင်းကလေးလေးတွေအများကြီး
ကိုဖန်တီးခဲ့ရတာစိတ်လှုပ်ရှားစရာ
ကောင်းလိုက်တာ.....။
စာရေးတာတကယ်ကိုတစ်နှစ်တင်းတင်းပြည့်တာပဲ။
အကြိုက်ဆုံးက မောင်ဖြစ်ပြီး
အချစ်ဆုံးက Butterfly Jeonပါ။
နောက်တစ်နှစ်မှာ ဒီလောက်ဖန်တီးနိုင်မယ်
မထင်တော့ဘူး.....။
အတွေးတွေလည်းမကောင်းတော့ဘူး
စိတ်တွေလည်းမူမမှန်အဆင်မပြေနေဘူး။
ဒါပေမယ့် အကောင်းဆုံးတွေပဲကြိုးစားပေးမှာပါ🤍
Sanနဲ့အတူတူ Sanကောင်းကောင်းဆိုးဆိုး2021
အနားမှာအတူတူရှိပေးခဲ့တဲ့စာဖတ်သူအားလုံးကို
ဖက်ထားပေးလိုက်ပါတယ်🤍
ပေါက်စလေးတော့ဘယ်ဟုတ်တော့
မလဲနော်...တစ်နှစ်တောင်ပြည့်တော့
တမျိုးလေးပါပဲ......။
Extraမှာ လိုအပ်တွေရှိရင်နားလည်ပေးပါနော်🤍
စေတာ္ဘယ္ရီေတြခ်ိဳမခ်ိဴအလုပ္ရွုပ္ေနတုန္း
အနားသို႔ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္
ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ အိမ္ႀကီးရွင္အတြဲကို
စေတာ္ဘယ္ရီအတြဲကေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"မေတြ႕ရတာၾကာၿပီ MinYoongi...
ၿပီးေတာ့ TaeHyung...."
လူမွုေရးေကာင္းလြန္းေသာMD Parkဟာ
ေသေသသပ္သပ္မ်က္ႏွာရိပ္ေလးနဲ႔အတူ
ျပဳံးျပဳံးရီရီပင္စႏူတ္ဆက္လာသည္။
"ထိုင္မယ္ေနာ္.....ၿပီးမွတျခားဝိုင္းေတြဆက္သြား
မယ္ အေဝးႀကီးကလာရတဲ့သူေတြကို
ဦးစားေပးရမွာေပါ့..."
"ကိုယ့္ပါတီပဲ...MD အဆင္ေျပသလို
လုပ္ပါ..."
MinYoongi၏စကားေၾကာင့္Jiminက
သေဘာက်သလိုျပဳံးကာေမာင့္လက္ေတြကို
ဆြဲလၽွက္ခက္ခက္ခဲခဲထိုင္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
"ႏွစ္သစ္အတူတူလာကူးေပးတာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုပါတီမ်ိဳး
လုပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ..ဒီႏွစ္မွအေကာင္အထည္
ေဖာ္ရေတာ့တာပဲ...ခုလိုမိတ္ေဆြေဟာင္းေတြ
ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေနမွျပန္ေတြ႕ရတာ
တကယ္ဝမ္းသာပါတယ္...."
"ေက်းဇူးတင္ဖို႔မလိုပါဘူး...ခုလိုျပန္ဆုံရတာ
ျပန္ငယ္သြားသလိုပဲ...ဖိတ္ၾကားေပးတာကို
ျပန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
ငယ္ရြယ္ျခင္းေတြမွာေကာင္းခဲ့တာဘာရွိလို႔လဲ။
သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကား
ဘာမွမရွိခဲ့သလိုပင္ျပဳံးျပဳံးႀကီးႏူတ္ဆက္ေနၾကတာ။
ေမာင္ကေတာ့ဟန္မေဆာင္နိုင္။
ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာၾကာမသိဘူး...။
ဘာအနည္မွလည္းမထိုင္ဘူး....။
MDParkနဲ႔ MinYoongiသည္စီးပြါးေရးသမား
အေျပာညက္က်သူသူေတြပီပီ
ေကာင္းမြန္စြာႏူတ္ဆက္ေနေပမယ့္
ေမာင္သည္ စေတာ္ဘယ္ရီေတြကိုတစ္စိတ္ခ်င္း
ေျဖးေျဖးခ်င္းစားေနကာ မထီတထီမ်က္ႏွာ
ျဖင့္TaeHyungကိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာၾကည့္ေတာ့
TaeHyungက ႏူတ္ခမ္းတစ္ဖက္ထဲတြန့္ကာ
အျပဳံးတုႀကီးျဖင့္ျပန္တုံ႔ျပန္သည္။
ေမာင္သည္ အဲ့ဒီမ်က္ႏွာကို လြန္ခဲ့ေသာ
ႏွစ္ပိုင္းေတြထဲကမခံစားနိုင္တာ...
ခုလည္း ဘာဆိုဘာမွမေျပာင္းလဲလုပ္ျပေနတုန္း..။
"တကယ္ေတာ့ ဒီပါတီက ကၽြန္ေတာ္
စိတ္ေကာက္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ေယာက္်ား
JeonJiminကကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေခ်ာ့ရတဲ့ပါတီေလ"
"ဘယ္သူကမ်ားေမးမိလို႔လဲ...."
စေတာ္ဘယ္ရီတစ္စိတ္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္ကာ
အသံဩဩျဖင့္အသံထြက္႐ုံခပ္တိုးတိုး
စကားေၾကာင့္ေမာင့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာသည္
မဲခနဲ.... ။
"မေမးလည္း ေျပာတယ္ ငါက....."
"Koo ...Koo ကိုေတြ႕ၿပီးၾကၿပီလား...
မေတြ႕ရေသးရင္ ၿပီးရင္မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္..."
"ေတြ႕ၿပီးၿပီ...ခုနက Romနဲ႔လာသြားတယ္..
ကေလးက Jungkookနဲ႔တူလြန္းလို႔အံ့ဩေနတာ
Congratulations ေနာ္
ကေလးဒီအရြယ္ေရာက္မွေျပာရတာအားေတာ့နာတယ္"
"ဟုတ္လား သားကနည္းနည္းေတာ့သြက္တယ္
ဒီလိုပဲ ထိန္းရတာေပါ့ ေမာင္နဲ႔တပုံစံထဲအားလုံး
တူတာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခုထိကေလးႏွစ္ေယာက္
ထိန္းေနရသလိုပဲ...MinYoongi ရယ္..."
"ဒီအရြယ္ႀကီးအထိ ကေလးကလားေပါ့
ရီစရာ....."
စေတာ္ဘယ္ရီစားရင္မွထေျပာေတာ့ေနာက္တစ္ခြန္း
တြင္ေမာင္ဖင္တႂကြႂကြျဖစ္ေနၿပီ။
"ေမာင္ ကိုယ့္ကို ဒီလိုအသီးေလးေတြ
သြားယူေပးပါလား TaeHyung စားတာ
ၾကည့္ၿပီးစားခ်င္လာလို႔...."
"မင္းဘယ္တုန္းကအသီးစားလို႔လဲ..."
"ခုစားခ်င္ေနတယ္...."
စူးခနဲစိုက္ခနဲၾကည့္ကာအသံတိတ္ျပင္းရွ
ေသာအမိန့္မ်က္လုံးေတြတြင္ေမာင္တစ္ေယာက္
ခြန္းတုံ႔မျပန္ရဲေတာ့။Jimin နားကမခြါခ်င္ေပမယ့္
ခိုင္းေတာ့လြန္ဆန္လို႔မရ...။
မီးေတာင္ေလးစိတ္ဆိုးမွာကိုလည္းလြန္စြာ
ေၾကာက္ရပါေသးသည္။
Kim TaeHyung နဲ႔ကိုတစ္ေနရာထဲရွိေနတာ
လက္မခံနိုင္ေနေသာ္ျငားကေလးလုံးဝဆန္၍
မျဖစ္ပါ။ပါတီတစ္ခုလုံးလူႀကီးဆန္ေနၾကသည္။
ဒီအသက္အရြယ္အထိလည္းႀကိဳးစားပမ္းစား
ရင့္က်က္လာေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။
မရမကပူပူေလာင္ေလာင္စိတ္ကို
ေခါက္သိမ္းလၽွက္ MinYoongiလည္းရွိေနတာ
ပဲဟုစိတ္ကိုမနည္းသြင္းကာအသီးယူရန္ထသြား
လ္ိုက္သည္။
ေမာင္သည္ အသီးေတြထားရာေနရာတြင္
စားလ္ို႔ေကာင္းမယ့္အသီးေပါင္းစုံအား
ပန္းကန္လွလွေလးထဲေရြးထည့္ေနကာ
မ်က္ႏွာကေတာ့လုံးဝမၾကည္လင္ေန။
စိတ္အလိုမက်လြန္းေနသည္။
"မင္း အစုံေလၽွာက္ထည့္ေနတာ
Jimin ကႀကိဳက္ပါ့မလား..."
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္မၾကည္လင္တုန္း
ေဘးနားသို႔ေရာက္လာေသာMinYoongi
ေၾကာင့္ေမာင္အရမ္းလန့္သြားသည္။
"ခင္ဗ်ား ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ!!!!
သူတို႔ကိုႏွစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့တာလား!!!!"
"Hoseokအျပင္ တျခားလူေတြလည္းရွိပါတယ္
ငါမင္းကိုစကားနည္းနည္းေျပာခ်င္လာလို႔
Jungkook..."
"ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ၾကား ဘာေျပာစရာေတြ
ရွိလို႔လဲ...."
ေမာင္သည္စိတ္မခ်နိုင္လွမ္းၾကည့္တဲ့အခါ
စိတ္ကထင္ေနလို႔ပါ ျမင္ကြင္းသည္ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပါပဲ။
Jiminနဲ႔ KimTaeHyung သည္ခပ္လွမ္းလွမ္း
တြင္ထိုင္ေနၾကၿပီး Hoseokကစကားေတြေျပာေနတာ
ကိုနားေထာင္ေပးေနၾကသည္။
"ဒီအခ်ိန္ေတြ ဒီအသက္အရြယ္ေတြပဲ
ေရာက္ေနၿပီကြာ...စိတ္ကိုထားတတ္ေတာ့ေလ..."
ေမာင္သည္ သက္ျပင္းအႀကီးႀကီးတစ္ခုခ်ကာ
အသီးေတြဆက္ေရြးေနသည္။စကားေျပာခ်င္တယ္
ဆိုတာကိုထြက္လာရင္လည္းရိုင္းတယ္ျဖစ္ကာ
Jiminနားျပန္ေပါက္ရင္ စိတ္ကေကာက္အုန္းမည္။
မသိစိတ္မွာလည္းMinYoongiဘာေျပာမလဲ
ကိုလဲသိခ်င္ေနသည္။
"ျမန္ျမန္ေတာ့ေျပာ...ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို
ဘယ္ေနရာမွာမွ စိတ္မခ်လို႔...."
MinYoongiသည္ပါးပါးေလးျပဳံးကာေခါင္းညိတ္သည္။
"မင္း ခ်စ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္မလား...
အစစအရာရာ...ငါတို႔ကဒီပြဲမွာအခ်စ္လြန္ေကာင္ေတြ
ဆိုေတာ့ ငါေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုမင္းနားလည္မွာပါ.."
"ေျပပါတယ္.....ခ်စ္လို႔မဝတာေလးတစ္ခုပဲ...."
"ငါလည္း အတူတူပါပဲ....."
"ေသမတတ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
မီးကုန္ယမ္းကုန္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခင္ဗ်ား
ခ်စ္လို႔ဝသြားတယ္ဆို လူေတြရီၾကမွာေပါ့..."
ေမာင္သည္ ျပဳံးယဲ့ယဲ့ေလးဆိုကာအသီးေတြ
ဆက္ေရြးေနသည္။
"ထယ္က ငါ့ကိုခ်စ္ေနၿပီ Jungkook...
အႂကြင္းမဲ့ခ်စ္ေနၿပီမို႔ တခ်ိဳ႕အဖုအထစ္ေတြကို
မင္းလုံးဝစိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့ပါဘူး
ငါလည္း အခ်စ္ခံျဖစ္ေနပါၿပီ....."
"Congratulations ...."
"သူတို႔သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၾကတယ္မလား...."
MinYoongi သည္သစ္သီးေတြကို
ေရြးေနရင္းမွဝိုင္းကိုလွည့္ၾကည့္ကာ
ေမာင့္ကိုေမးေတာ့ေမာင္လည္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ့္မီးေတာင္ေလးကပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..."
"ငါကေတာ့ ငါ့ေကာင္းကင္ျပာေလးအလွဆုံးလို႔
ျမင္တာပဲ....."
"တစ္ခါတေလလည္းမင္းလိုေသရြာျပန္ၿပီး
ဂိတ္ဆုံးအကုန္ခ်စ္ျပခ်င္ေသးတာ
ငါမလုံေလာက္ေသးဘူးလို႔ထင္ေနတုန္း...."
"ခင္ဗ်ား ေယာက်္ားေပြပုံရွုပ္ပုံနဲ႔
ျပႆနာတက္တိုင္းေသေနရရင္
ေသရြာကျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး...
စိတ္ကူးယဥ္မေနနဲ႔....."
"ထယ္က ....ငါ့တစ္ေယာက္ထဲကိုၾကည့္ေတာ့
တာမင္းမွမသိတာ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားရင္
ေတာင္ငါ့ကိုပဲျမင္ေတာ့တယ္တဲ့...."
"ခ်စ္ၾကရင္ၿပီးပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
Jeon Jiminကို ဘယ္လိုခ်စ္ခ်စ္မဝနိုင္လို႔
ခုၾကည့္ေနရင္းေတာင္ေျပးနမ္းခ်င္ေနၿပီ
သြားေတာ့မယ္......"
"မင္း သိပ္ခ်စ္နိုင္တာပဲ JeonJungkook..."
"ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ခ်စ္နိုင္တဲ့ေကာင္ဆိုရင္
ခင္ဗ်ားက သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္ပါ
MinYoongi...."
ေသမတတ္ခ်စ္ခဲ့ေသာေမာင္နဲ႔
မီးကုန္ယမ္းကုန္ လူႀကီး၏ အေပါက္အလမ္း
သိပ္မတည့္ေသာစကားေတြသည္
နားေထာင္၍သိပ္အဆင္မေျပလွေသာ္လည္း
စားပြဲဝိုင္းမွ အျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္
အညိဳေရာင္ ေလးကိုလွမ္းၾကည့္ေနေသာ
မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အခ်စ္တို႔အၿပိဳင္အဆိုင္
ျပည့္လၽွံေနလၽွက္.....။
"ဆံပင္ေတြ....ဆံပင္အျပာေလးေတြမထား
ေတာ့ဘူးလား....."
ေမာင္နဲ႔MinYoongi သူတို႔ကိုေက်ာခိုင္းကာ
အသီးေတြေရြးေနတုန္း Jimin က
စကာႏူတ္ဆက္လိုက္ေသာစကားတြင္
TaeHyung က ပါးပါးေလးျပဳံးကာေခါင္းခါျပသည္။
"မထားေတာ့ဘူး...."
ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ....။တည္ၿငိမ္ေသာ
အၾကည့္အေျပာေတြသည္စည္းႏွင့္ေဘာင္ႏွင့္။
ကိုယ္စႏူတ္ဆက္မွစကားျပန္ေျပာလာတဲ့သူ။
အနာတရေတြၾကားေနာက္ဆုံးေပြ႕ဖက္ကာ
တရားခ်ခဲ့ေသာ ဆိုးဆိုးမိုက္မိုက္ကေလးမဟုတ္ေတာ့။
"အင္း...အသက္ေတြလည္းရလာၿပီကို...."
"လူႀကီး မထားခိုင္းေတာ့လို႔ေလ....ကၽြန္ေတာ့္ကို
ကေလးမဆန္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့...."
"ေအာ္.....အဆင္ေျပခဲ့တယ္မလား
အစစအရာရာ..."
"ေျပပါတယ္....မေျပစရာလည္းမရွိပါဘူး..."
"လိလိမၼာမၼာေနခဲ့တယ္လို႔ယုံၾကည္ပါတယ္
မင္းအရမ္းေျပာင္းလဲသြားတာကိုၾကည့္ၿပီး
ကိုယ္ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရပါတယ္ TaeHyung.."
"၈ ႏွစ္ေလ....Jiminက ခဏေလးလို႔ထင္ေနတာလား"
"ဟုတ္ပါရဲ့...."
စကားသည္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ...။
Jimin သည္ဝိုင္ခြက္ထဲဝိုင္တခ်ိဳ႕ထည့္ေနသည္။
TaeHyung သည္Jimin ကိုရိုးရွင္းေသာ
မ်က္လုံးေတြနဲ႔ပဲၾကည့္ေနရင္းမွ
"Jungkook က အမ်ားႀကီးေပ်ာ္ေအာင္ထားတယ္မလား"
"အင္း....ထားပါတယ္...."
"အတူတူထာဝရအထိေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနသြားပါ ကၽြန္ေတာ္Jimin ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္လို႔ပဲ
ၾကားခ်င္ပါတယ္...."
မသိမသာလွုပ္ခတ္သြားေသာလက္ေခ်ာင္း
ေလးေတြနဲ႔ ေရျပင္ညီလိုမ်က္ႏွာသည္
အလြန္တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေနရင္းမွ
ထိုစကားကိုသူတစ္လုံးခ်င္းေျပာသည္။
ခပ္တည္တည္ခပ္တင္းတင္းပါပဲ...။
"အင္းပါ...."
"Kooကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ဆြဲႏူတ္ဆက္သြားတယ္
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးသိပ္ေတာ္မယ့္
ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာျငင္းလို႔မရဘူး
ေကာင္းေကာင္းျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပါ..."
"စိတ္ခ်ပါ....ကိုယ္သားကိုအေကာင္းဆုံး
ပံ့ပိုးေပးမွာ..."
"ဟိုေကာင့္ေတာ့ ပံ့ပိုးတာေလၽွာ့ေပါ့
ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ စိတ္ကိုဘယ္ေလာက္ေလၽွာ့ထား
ေလၽွာ့ထားမရပါဘူး...အျမင္ကပ္စရာ....."
"ေမာင္က ကေလးအရမ္းဆန္တာ...TaeHyung ရဲ့.."
"တစ္ဘဝလုံးလည္း အဲ့ဒီေကာင္းကြက္
တစ္ခုမွမရွိတဲ့လူဆိုးကိုပဲ ႀကံဖန္လိုက္ခ်စ္ၿပီး
အခ်ိန္ေတြကုန္ေနလိုက္ေတာ့ ခင္ဗ်ား......"
မနည္းတည္ၿငိမ္ျပေနရပါတယ္ဆိုမွမေနနိုင္
KimTaeHyung ၏စရိုက္ညစ္ညစ္ေလး
ေတြ႐ုန္းကန္ထြက္လာေတာ့ Jimin က
သေဘာက်စြာထရီေတာ့သည္။
တခစ္ခစ္ထရီေမာေတာ့လည္းTaeHyung
လိုက္သာမရီေမာခဲ့တာျပဳံးျပဳံးေလး
ဆိုင္သူေလးကိုေငးၾကည့္ေနသည္။
ႏွလုံးသားကိုလည္း
မင္းဘယ္လိုေနလဲျပန္မေမးေတာ့ဘူး
ဦးေႏွာက္ကိုလည္းအေျခအေနမေမးေတာ့ဘူး
သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ျပန္ဆုံေတြ႕ၾကတဲ့အခါ....အေျခအေနကဒီလိုေလးပါပဲ။
ေတြ႕ခ်င္တယ္ရယ္လည္းမဟုတ္
မေတြ႕ခ်င္ဘူးလည္းမဟုတ္
ေပ်ာ္တယ္ရယ္မဟုတ္မေပ်ာ္ဘူးရယ္လည္းမဟုတ္။
၈ႏွစ္အၾကာ အျပင္မွာျပန္ေတြ႕ရမွုေလးဟာ
ကေသာင္းကနင္းမဆန္ခဲ့တာကိုပဲေက်းဇူးတင္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္ကိုရင့္က်က္ေနၿပီပဲ...။
ကၽြန္ေတာ့္မွာဘဝရွိတယ္...
ကၽြန္ေတာ့္မွာကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ရွိတယ္...
ParkJimin ျပဳံးရင္ျပဳံးတယ္
ParkJimin ရီရင္ရီတယ္ေပါ့....။
ဘယ္ေသာ့ကိုမွဘယ္ေတာ့မွဘာ
အေၾကာင္းနဲ႔မွျပန္မဖြင့္ေတာ့တာမို႔
ကၽြန္ေတာ္ ဒီတိုင္းေလးပါပဲ...။
သစ္သီးယူတဲ့သူႏွစ္ေယာက္ျပန္လာတဲ့အခါ
အားလုံးကကိုယ္စီကိုယ္စီေဘးတြင္
ဝင္ထိုင္ကာ ပါတီေလးက သာသာယာယာပါပဲ..။
ဖက္လွဲတကင္းသာမရွိၾကတာ
စကားေတြေျပာၿပီးၾကေတာ့ရန္သူႀကီးေတြလို
ေတာ့မခံစားရေတာ့...။
အထူးသျဖင့္လူဆိုးေလးေတြသည္
ရန္မစၾကေတာ့ဘဲ ကိုယ့္လူနားကိုယ္ကပ္ကာ
ေအးရာေအးေၾကာင္းေနေနၾကသည္။
ဒါဆို ေလးပြင့္ဆိုင္ေလးသည္၈ႏွစ္အၾကာမွာ
အာဂတေတြကုန္သြားၾကၿပီဆိုပါေတာ့ေလ...။
ေမာင္ကေတာ့ မေသခ်ာေလေသာ
ဇာတ္ေကာင္ဆိုေပမယ့္က်န္သူေတြကေတာ့
တကယ္ပင္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္သြားသည္။
ေမာင့္ကို...ေအးခ်မ္းသြားသည္။
လြတ္ေျမာက္သြားပါသည္။
လိမၼာသြားပါသည္။ဒါမ်ိဳးအသုံးအႏူန္းေတြ
ဘယ္ေတာ့မွေရး၍မရပါ...။
စာေရးသူခဏခဏမ်က္ႏွာပ်က္ရကာ
ဒီကိစၥမွာလည္း ေမာင္သည္ေအးခ်မ္းသြားတဲ့အထဲ
ပါပါသည္လုပ္ၿပီး ထျပႆနာလုပ္ရင္
အဆင္မေျပတာေၾကာင့္ ေမာင္မပါဘူးဟုပဲ
ထားလိုက္ပါမည္...။
နည္းနည္းေတာ့ေနရက်ပ္ေပမယ့္
ေအးေဆးစြာပင္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္......
"အမယ္ေလး!!!!!!ဘယ္လိုေတြ
လာဆုံေတြ႕ေနၾကတာလဲ....."
အသံအက်ယ္ႀကီးသည္ပါတီထဲသို႔ေျပးဝင္လာကာ
VIPဝိုင္းဆီကိုအံ့ဩတႀကီးေရာက္လာေတာ့သည္။
"JinHyung ဆူညံေနတာပဲဗ်ာ
ေျဖးေျဖးေအာ္ပါဗ်...."
"ဘုရားသခင္!!!ငါျမင္ျမင္ခ်င္းဆံပင္ေတြ
ေတာင္ေထာင္သြားတာပဲ....Joonေရ...!!!!!"
MinYoongi ႏွင့္TaeHyung သည္
JinHyungကို အသိအမွတ္ျပဳခပ္ဖြဖြျပဳံးကာ
ႏူတ္ဆက္သည္။သူတို႔သိပ္မွမသိဘဲ....။
"တကယ္လန့္သြားတာ...တကယ္...
ရန္ျဖစ္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးမလား
ငါစိတ္ခ်လက္ခ်ထိုင္မယ္ေနာ္..."
"မရင့္က်က္လိုက္တာေတြမ်ား
သူအဆိုးဆုံး....."
ေမာင္သည္ေနရခက္ေနတဲ့ၾကားထဲ
တို႔မီးရွို႔မီးလာလုပ္ေနသူကိုထေအာ္လိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းကမ်ားငါ့ကိုေျပာရတယ္ရွိေသးတယ္
ထရိုက္လိုက္ရင္ နာအုန္းမယ္...."
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ စားပြဲေပၚရွိခြက္တစ္လုံး
ေကာက္ကိုင္ကာရြယ္ၿပီမို႔ Namjoon သည္
ဆြဲရေတာ့သည္။
"Hyung...မလုပ္ရဘူးေလ...လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ.."
"ငါ့ကိုမရင့္က်က္ဘူးလာမေျပာနဲ႔ငါမႀကိဳက္ဘူး
ငါဆရာဝန္....."
"ေဆးမကုဘဲ စာအုပ္ေရာင္းေနတဲ့ဆရာဝန္..."
"ငါ့ေယာက်္ားက စာေရးဆရာမလို႔စာအုပ္
ေရာင္းတာဘာျဖစ္လဲ လႊတ္စမ္း Joon!!!"
"Hyung မေသာက္ရေသးဘဲ
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေသြးတအားဆိုးေနတာလဲ
ဘာလဲ KimNamJoonက အခ်စ္ေတြ
ေလ်ာ့လာလို႔လား...."
ေဒါက္တာမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီရဲသြားကာ
ေဒါသအလြန္ထြက္သြားေၾကာင္းသိသာသည္။
ေမာင္သည္ မထီတထီတနဲ႔ပင္ တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖစ္ေအာင္
ၾကည့္ေနသည္။
"႐ူးလိုက္တာJeon Jungkook ရယ္
ဒီစားပြဲဝိုင္းမွာေလ
ငါက ဝါဂြမ္းျဖဴျဖဴေလးလို အႏူးညံ့ဆုံး
အခ်စ္ခံရဆုံးေကာင္ပဲ....ႀကိဳက္တဲ့ေကာင္လာယွဥ္လိုက္"
"KimNamjoon အခ်စ္တစ္မွုန္တစ္စ
ေလၽွာ့သြားတယ္ထင္ရင္ KimSeokJin က
တစ္စကၠန့္အတြင္းမွာ ျပန္လည္ျဖည့္တင္းနိုင္တယ္
ရွင္းလား!!!!!!"
အားနဲ႔မာန္နဲ႔အသံတြင္
MinYoongi ပင္တုန္ခနဲ...။
TaeHyung သည္လည္းကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္။
Hoseokသည္ေၾကာင္အေနကာ
ဆိုင္သူေလးသည္ေမာင့္လက္ေမာင္းေတြကိုဆြဲထားရ
သည္။
"Hyung ေရ ေတာ္ပီလို႔....
Happy New Year ေအာ္ဖို႔အသံေတြကုန္မယ္ေလေနာ္"
"ဟုတ္သားပဲ....မင္းသတိထားJeonJungkook
ကမၻာေပၚမွာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲ
ေယာက်္ားရကံေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး...
ငါကံအေကာင္းဆုံး...."
"ၿပိဳင္မလား ၿပိဳင္မလား...!!!!"
"ေမာင္!!!!"
အ...!!!!
ေပါင္တစ္ဖက္သည္နာနာလိမ္ဆြဲခံလိုက္ရၿပီမို႔
ေမာင္သည္အားလုံးေရွ႕တြင္ဟန္မေဆာင္နိုင္
ရွုံ႔မဲ့သြားေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ခိုးျပဳံးၾကေတာ့သည္။
"ထိန္းလို႔မရရင္ကိုယ္စိတ္ဆိုးမိမယ္ေနာ္
ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေတာ့...."
ကြာျခားခ်က္ကအဲ့တာပဲ...။Joonသည္
အျပစ္မဆို ေခ်ာ့ေျပာကာမုန့္ေတြခြံ႕ေကၽြးေနၿပီး
သူကေတာ့အလိမ္ဆြဲခံလိုက္ရသည္။
ၿပိဳင္စရာမလို သူနိုင္ၿပီးသား..။
........
ခဏအၾကာတြင္ပါတီသည္ပိုအသက္ဝင္လာကာ
ႏွစ္ကူးေတာ့မည့္အခ်ိန္ကိုနီးကပ္လာသည္။
လူေတြသည္ခုံေတြမွာမထိုင္ေတာ့ဘဲ
အားလုံးမတ္တပ္ရပ္ေနကာ အေတာ္အတန္လည္း
မူးေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
သီခ်င္းတခ်ိဳ႕လည္းဖြင့္ထားကာကတဲ့သူေတြ
လည္းကေနၾကသည္။
ေမာင္သည္မူးေနသည့္ၾကားစီးကရက္ကို
ဖြာေနကာ ဆိုင္သူေလး၏ခါးေတြကိုမ်က္ႏွာခ်င္း
ေနရာယူလၽွက္ဖက္ထားသည္။
Jiminလည္းရီေဝေဝႏွင့္ အေပၚထပ္LongCoat
ႀကီးပင္မရွိေတာ့...ခႏၶာကိုယ္သြယ္သြယ္ေလး
သည္တက္တူးအျပည့္ျဖင့္ေမာင့္လက္ေတြၾကား
အလိုက္သင့္ေလး...။
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္TaeHyung၏ခါးေတြကို
ေနာက္ကသိုင္းဖက္ကာလည္တိုင္ေတြကို
မူးေနေသာအရွိန္ျဖင့္တဖြဖြနမ္းေနေသာ
လူႀကီးတို႔ရွိသည္။
Namjoon သည္မတ္တပ္ရပ္၍မရပါ....
ေဒါက္တာသည္အမူးလြန္ကာေပါင္ေပၚထိုင္ေနၿပီး
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကိုမရပ္မနားနမ္းေနသည္။
Hoseokသည္Romနဲ႔အတူ12:00ဆိုတာနဲ႔
မီးရွူးမီးပန္းေတြအလွဆုံးျဖစ္ရန္
စိတ္ဝင္စားရာကိုလုပ္ေနခဲ့သည္။
ပါတီတစ္ခုလုံးမူးေနၾကကာဘာေတြမွန္းလည္း
မသိေတာ့...လူငယ္ေတြသည္လည္း
ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနကာ NewYearညသည္
အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းပါ၏....။
အခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္လာတဲ့အခါ
ေရတြက္ရန္စကၠန့္ပိုင္းေတြဆီကိုေရာက္လာသည္။
"ေမာင့္အသဲေလး နဲ႔အတူတူေရတြက္မယ္..."
"အတူတူမေရတြက္လို႔...ဘယ္လိုေရတြက္
ခ်င္လို႔လဲ...."
"5, 4, 3, 2, 1, Happy New Year!!!!!!!!!"
အားလုံးအတူတူေရတြက္ၾကရင္းႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို
ကူးေျပာင္းသြားေတာ့သည္။
မီးရွူးမီးပန္းေတြသည္ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး
ျပန့္က်ဲသြားကာအလြန္လွပလၽွက္...။
ေမာင္သည္ ဆိုင္သူေလးကို ခါးမွပင့္ခ်ီကာ
ႏွုတ္ခမ္းေတြအားအရွိန္အဟုန္ျဖင့္
နစ္ေမ်ာေနေအာင္နမ္းေတာ့သည္။
"Happy New Year....ေမာင့္Jimin...."
"Happy New Year ေယာက်္ား......"
"ေယာက်္ား လို႔တစ္ခါေခၚရင္ အခါတစ္ရာ
ေသေသသြားရသလိုပဲ...ေမာင္အရမ္းသေဘာက်တယ္"
"ေမာင္ သေဘာက်မွန္းသိလို႔ေခၚခ်င္တာေလ
ကိုယ့္ကို ပိုပိုခ်စ္ပါ....."
"အလြန္အကၽြံခ်စ္တာ...တအားတအား...."
"ကိုယ္မူးေနၿပီ အိပ္ရေအာင္......"
"ေနအုန္းေလ...ပါတီကခုမွ အရွိိန္စတက္တာကို
ေမာင္ခ်ီထားမယ္.....ကိုယ္ေပၚမွာအိပ္..."
"Kooေရာ Koo...."
"Rom သိပ္လိုက္ၿပီ....အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ...."
"ၿပီးေရာ...ၿပီးေရာ....."
"ေပ်ာ္လား....."
"ေပ်ာ္တာေပါ့ ေမာင္ခ်ီထားရင္းႏွစ္သစ္ကူးရတာ
ႏွစ္တိုင္းဒီလိုပဲကူးမယ္...."
"ေမာင့္အသဲေလးက ေမာင့္အသက္ေလး..."
"စီးကရက္နည္းနည္းေပး....."
မူးေနသူေတာင္းေတာ့မူးေနသူကပဲ
လက္ထဲညႇပ္ထားေသာစီးကရက္ကို
ေပးလိုက္သည္။
ဆိုင္သူေလးသည္တဖြာရွိုက္ကာ
ေမာင့္မ်က္ႏွာတည့္တည့္အားမွုတ္ထုတ္လၽွက္
တခစ္ခစ္ရီေမာေနသည္။
"သြားအိပ္ၾကမယ္ေမာင္ရာ.....
ေမာင္ခ်ီထားရတာ ပင္ပန္းတယ္ေလ....."
"အလွေလး အရမ္း......"
"ဟုတ္တယ္ အရမ္း.....ဒီမွာနမ္းရတာအားမရဘူး"
"ႀကိဳက္ပီေလ.....ပါတီႀကီးကိုထားခဲ့
လိုက္ေတာ့မယ္....သူတို႔ဟာသူတို႔ဆက္လြင့္ၾကေတာ့"
"ေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြနဲ႔ထိထားလို႔လား
မသ္ဘူး စီးကရက္ကခ်ိဳေနတယ္...."
"ထပ္ခ်ိဳတာေတြ သြားဖန္တီးမယ္ ..."
"ေနပါအုန္း...."
တားေတာ့ေမာင္ကခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္သည္။
ဆိုင္သူေလးသည္ေမာင့္ပါးႏွစ္ဖက္ကို
ဖြဖြေလးကိုင္ဆြဲလၽွက္
"ကိုယ္ထင္တာေတာ့ကိုယ့္ဘဝမွာ
ေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြထက္ခ်ိဳတဲ့အရာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး
အဲ့လိုသတ္မွတ္ထားတယ္.....
ကိုယ္ေမာင့္ ႏွုတ္ခမ္းေတြကိုခ်စ္တယ္
ေမာင့္ကိုလည္းအရမ္းခ်စ္တယ္...."
"မင္းပလပ္ကၽြတ္တာေမာင္အမူးေျပလာပီ
JeonJimin ရယ္....."
ထိုအခ်ိန္ေမွာင္ရိပ္ထဲနမ္းေနေသာအညိဳေရာင္အတြဲ
သည္ ဒီလိုစကားေတြရွည္ရွည္ေဝးေဝး
မေျပာေနေတာ့ဘဲကားအနက္ႀကီးဆီ
ေလၽွာက္သြားၾကကာခ်က္ခ်င္းျပန္သြားၾကေတာ့သည္။
Namjoon သည္ အမူးလြန္ေနေသာ
ေဒါက္တာအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီမို႔ခ်ီပိုးကာ
သူသည္လည္းအိမ္ျပန္ရန္ကားဆီေျပးရေတာ့သည္။
ေမာင္သည္လည္းခ်စ္စရာေကာင္းစြာ
အမူးလြန္ေနေသာဆိုင္သူေလးကို
အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲခ်ီပိုးကာအိမ္ေတာ္ႀကီးထဲ
ေျပးဝင္သြားေတာ့သည္။
အျဖဴေရာင္Shirtအက်ီေလးသည္လႊင္ပ်ံ႕
ထြက္က်လာကာ ေနာက္ထပ္အနက္အက်ီ
တစ္ထည္သည္လည္းပုံထပ္ျပဳတ္က်လာသည္။
အခန္းမီးအားအနည္းငယ္ေလၽွာ့ေနေသာ
လက္ႏွစ္ခုသည္ေလာေနတာမို႔ရွုပ္ေနကာ
ပိတ္မိပိတ္ရာေတြပိတ္လိုက္ေတာ့အေတာ္ႀကီးမွိန္က်
သြားကာ မူးေနသူေလး၏မ်က္ႏွာသည္ပို၍လွလာသလို။
"ေပါင္ကို လိမ္ဆြဲတာေမာင္တကယ္နာတာ....Jimin"
"လက္စားေခ်ခ်င္လို႔လား...ေမာင္က
ျပန္လုပ္ေလ မေက်နပ္ရင္....."
"မေက်နပ္ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္လက္စားေခ်မလို႔
မေအာ္နဲ႔...."
"ေယာက်္ားက သိပ္ၿခိမ္းေျခာက္တာပဲ..."
ေမာင့္မွာဘယ္ေတာ့မွႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္ဆိုတာ
မ်ိဳးမရွိခဲ့ဖူး...။လက္စားေခ်ျခင္းဆန္
ေအာင္ပင္အမူးေတြပါေျပလာကာ
စိတ္နဲ႔လူျပန္ကပ္လာတဲ့အထိ မီးကုန္ယမ္းကုန္
ဆိုးတတ္လြန္းတဲ့သူ...။
အသစ္အဆန္းလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
အျမဲသစ္ရေသာအထိအေတြ႕ေတြသည္
ကေဝဆန္စြာအျမဲေမ်ာလြင့္ေစျမဲ....။
စီးကရက္နံ႔ေတြ...အရက္နံ႔ေတြမႊန္ထူေနကာ
အခန္းထဲတစ္ခုလုံးေလေကာင္းေလသန့္မရွိေတာ့။
ေမာင္သည္အစုန္အဆန္နမ္းေနဆဲ....
ေမာင္သည္ေျခဖဝါးေတြအထိျမတ္ျမတ္နိုးနိုး
သဲသဲလွုပ္ေနဆဲ.....
ေမာင့္ မညႇာတာျခင္းေတြသည္
အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား လွရသလဲမသိ.....။
ေမာင့္ သြားစြယ္ေလးေတြသည္
ႏွစ္ေတြၾကာလည္း ထက္ေနဆဲ.....။
ေမာင့္ မွဲ႕နက္ေလးကို ေမာ့နမ္းတဲ့အခါတိုင္း
ေမာင္ဟာ ေသြးေတြဆူလာေအာင္ျပဳံးျပတတ္သည္။
နာက်င္ေနသလား ပင္ပန္းေနၿပီလား
တစ္ကိုယ္လုံးရဲရဲေတာက္ျမင္မေကာင္း
ေနလည္း သူဘယ္ေတာ့မွထိန္းတယ္သိမ္းတယ္မရွိ။
ေမာင့္အလိုက်ပဲ......။
ေနာက္ဆုံးတြင္တက္တူးအျပည့္နဲ႔
လက္ေမာင္းေပၚႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ပစ္လိုက္မည္။
ေမာင့္တက္တူးေတြကိုနမ္းရမွအိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ...။
"ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ.....ေမာင္..."
"ေသမတတ္ခ်စ္တယ္ Jeon Jimin....."
"ဘယ္အခ်ိန္အထိခ်စ္မွာလဲ...."
"ေမာင့္အခ်စ္မွာ အခ်ိန္ကန့္သတ္ခ်က္မရွိဘူး....
ခ်စ္လို႔ရသေရြ႕ မင္းကို႐ူးခါေနေအာင္ခ်စ္ေပးမွာ..."
"ေက်းဇူးပဲ...."
"မင္း ဆုေတာင္းခ်င္ေသးလား....
တိုင္တည္စရာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ့အစေန႔ေလးရွိတယ္ေလ..."
"ေမာင္ သာခ်စ္ရင္....ေတာင္းစရာမလိုဘဲ
ကိုယ့္ဘဝဆုေတာင္းအားလုံးျပည့္ၿပီးသား....
ေမာင့္ အခ်စ္တစ္ခုပဲလိုတာ...."
"ခ်စ္တယ္...ေမာင့္Jimin....."
"ကိုယ္လည္းေမာင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...."
ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္အိပ္လိုက္သည္....။
အလုံျခဳံဆုံးနဲ႔အေႏြးေထြးဆုံးပဲ.....။
ညသည္.....ေအးစိမ့္ေနလၽွက္ရွိပါသည္။
Happy New Yearဟု ေအာ္ဟစ္သံတြင္....
ဂ်ပန္နိုင္ငံ၏ၿခံဝန္းအက်ယ္ႀကီးတြင္
ေမာင္တို႔ထက္မေသးေသာပါတီႀကီးႀကီး
ေပးေနေသာ CEOႀကီးႏွင့္သူ႔အဆိုးအဆာဆိုတဲ့
ဘဝႏွစ္ခုရွိေနလိမ့္မည္.....။
က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းေသာ
အကို႔ကို လန့္မသြားေစရန္
ကေလးေလးေတြေဆာ့ေသာမီးပန္းေသးေသး
ေလးႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးခိုင္းေနသည့္
ငယ္ေလးတစ္ေယာက္သည္လည္း
ျပာတိျပာယာႏွင့္.......။
JiJi ကိုလြမ္းေနေသာ အိမ္ႀကီးရွင္ႀကီးအား
ေနာက္ႏွစ္New YearကိုJiJi
တို႔ရွိရာပုဂံတြင္သြားျဖတ္သန္းမည္ဟု
အားေပးေနေသာ ကေလးငယ္သည္လည္း
My Lovely Jeonအားျပန္ေခ်ာ့ေနရသည္။
လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ျမက္ခင္းေပၚလွဲကာ
ၾကယ္ေတြေရတြက္ေနမည့္
လိပ္ျပာေလးႏွင့္ဆရာဝန္ႀကီးတို႔သည္
ဘယ္ၾကယ္အလင္းဆုံးလဲဟု
ေမးေနတုန္း.....။
အိမ္ျပာျပာေလးထဲမွ HappyNewYearအား
အက်ယ္ဆုံးေအာ္ဖို႔ေျပးထြက္သြားေသာ
သဲငယ္ေလး ေခ်ာ္လဲမွာစိုး၍
လိုက္ဆြဲေနရေသာ စာေရးဆရာေလးသည္
ကေလးထိန္းေနရဆဲ......။
ထိုင္းနိုင္ငံရဲ့ Newyearညမွာ
အစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ္ရည္ဘူးေလးေတြကိုင္လၽွက္
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ေျပးလႊားေနေသာ
ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္ေသာျဖစ္တည္မွုေလး
ႏွစ္ခုသည္လည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပင္....။
စပ်စ္ၿခံထဲတြင္ ရြာကကေလးေတြစုကာ
ႏွစ္သစ္ကူးေနေသာ အိမ္ေထာင္ဖက္ေလးကို
ပါရဂူႀကီးက သေဘာက်စြာျပဳံးၾကည့္ေနဆဲ...
Jiminshi ဆိုတဲ့...ခပ္ဝဲဝဲေခၚသံေလးသည္
တစ္ညလုံးထပ္ခါထပ္ခါ......။
ကမၻာႀကီးရဲ့တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာစီမွာ
ဒီညကိုေတာ့
အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းေနၾကေတာ့သည္။
......................................။
Happy New Year!!!!!🎉🎉
တစ္ႏွစ္အတြင္းကေလးေလးေတြအမ်ားႀကီး
ကိုဖန္တီးခဲ့ရတာစိတ္လွုပ္ရွားစရာ
ေကာင္းလိုက္တာ.....။
စာေရးတာတကယ္ကိုတစ္ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္တာပဲ။
အႀကိဳက္ဆုံးက ေမာင္ျဖစ္ၿပီး
အခ်စ္ဆုံးက Butterfly Jeonပါ။
ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ဒီေလာက္ဖန္တီးနိုင္မယ္
မထင္ေတာ့ဘူး.....။
အေတြးေတြလည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး
စိတ္ေတြလည္းမူမမွန္အဆင္မေျပေနဘူး။
ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆုံးေတြပဲႀကိဳးစားေပးမွာပါ🤍
Sanနဲ႔အတူတူ Sanေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး2021
အနားမွာအတူတူရွိေပးခဲ့တဲ့စာဖတ္သူအားလုံးကို
ဖက္ထားေပးလိုက္ပါတယ္🤍
ေပါက္စေလးေတာ့ဘယ္ဟုတ္ေတာ့
မလဲေနာ္...တစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့
တမ်ိဳးေလးပါပဲ......။
Extraမွာ လိုအပ္ေတြရွိရင္နားလည္ေပးပါေနာ္🤍