ငုတ္တုတ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ခက္ထန္ ခႏၶာကိုယ္အား ျဖည္းညႇင္းစြာ ေထြးေပြ႕လ်က္
အိပ္ရာေပၚသို႔ ႏူးညံ့စြာ လဲေလ်ာင္းေစခဲ့သည္ ။
ဂလန္ဂလား အရပ္အေမာင္းႀကီးေၾကာင့္ ကုတင္ေအာက္တ၀က္သို႔ က်ေနေသာ ေျခေထာက္ကိုလည္း ဖြဖြေလး ဆြဲတင္ကာ ေစာင္ၿခံဳေပးေလေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးေလးထံမွ 'ကိုကို' ဟူေသာ ေခၚသံတိုးတိုးေလးက ထြက္က်လာေလ၏ ။
ထည္၀ါလင္းရိွန္သည္ ကိုယ့္နားကို မယံုႏိုင္စြာ
ခက္ထန္ ႏႈတ္ခမ္းနားေလးသို႔ တိုးကပ္ကာ ထပ္မံနားစြင့္ျပန္၏ ။ သို႔ေသာ္ သူ ၾကားလိုက္မိေသာ စကားသံမ်ဳိးႏွင့္ ျခားနားလြန္းေသာ အသံမွာ ၀ဲဘက္ရင္အံုကို ဆစ္ခနဲ နာက်င္ေစ၏ ။
"ခင္ဗ်ားကို အေရခြံစုတ္ပစ္မယ္ ထည္၀ါလင္းရိွန္! "
ထိုစကား၏ေနာက္၌ ဘာမွန္းမသိေသာ စကားမ်ားလည္း ပလံုးပေထြး ကပ္ပါလာခဲ့သည္ ။
ကေလးငယ္၏ ေခါင္းေလးအား ပြတ္သပ္ကာ
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ေလးေပၚ ပုတ္ေပးေလေတာ့ ေကာင္ေပါက္ေလးသည္ ရင္ခြင္တြင္းသို႔ တိုးေ၀ွ႔၀င္လာခဲ့သည္ ။
႐ိႈက္သံတခ်ဳိ႕ႏွင့္အတူ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္ေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ သုတ္ေပးကာ
ႏိုးသြားမည္စိုး၍ ဖြဖြကေလး ဖက္ထားေပးလိုက္သည္... ။
မင္းကို ခ်စ္ေပမဲ့ မင္း မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ ငါက သိပ္မုန္းတယ္ ခက္ထန္! ! ....
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပင္ပန္းေနရရွာမလဲ... ။
လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းတဲ့အလုပ္ဟာ ခ်စ္ရတာထက္ပိုပင္ပန္းတယ္ေလ ။
အခ်ိန္တိုင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၿပိဳလဲသြားေစခ်င္ေနမလဲ ။ မင္း သန္မာတယ္လို႔ထင္ရတဲ့ ငါက မင္း ထင္ထားသလိုပါပဲ ခက္ထန္... ငါဟာ သိပ္ကို ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းေနခဲ့တာ.... ။
------------------------------
တိုးတိတ္စြာ ေအးစက္လြန္းေသာ ေလထုတစ္ခု၏ၾကားတြင္ ေျပာင္လက္ေနေသာ ဖန္ခြက္အတြင္းသို႔ ၀ိုင္တခ်ဳိ႕ ေလာင္းထည့္ေနသည့္အသံက ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ ျမည္ဟီးလို႔ေနသည္ ။ မိုးျပာေရာင္ စားပြဲေပၚတြင္
ႏွစ္ခ်ဳိ႕၀ိုင္ ပုလင္းႏွင့္အတူ ေသနတ္တစ္လက္ကပါ ေနရာယူလို႔ထား၏ ။ စားပြဲတစ္လံုးျခားကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္အနက္မွ ၀ိုင္ ငွဲ႔ေပးေနေသာ အမ်ဳိးသား၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ အၿပံဳးခ်ဳိေလးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲကာျဖင့္ ေရွ႕မွ လူအား ၀ိုင္ခြက္ေလး ကမ္းေပးလိုက္၏ ။ ထိုအမ်ဳိးသားသည္ သူ၏ ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးေအာက္မွ မွဲ႔နက္ကေလးကို မဆီမဆိုင္ တို႔ထိလ်က္ အၿပံဳးေလးတစ္ခုႏွင့္အတူ ပူပန္မႈတစ္ခ်ဳိ႕တို႔သည္ ေရွ႕တြင္ရိွေနေသာ ေယာက်္ားအား ကသိကေအာက္ ျဖစ္တည္လာေစခဲ့သည္ ။
" ကိုးလ္.... အဆင္ေျပရဲ႕လား baby! "
ထည္၀ါလင္းရိွန္ သည္ သူ႕အား စိုးရိမ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္လာေသာ အမ်ဳိးသားအား အဆင္ေျပေၾကာင္း အရိပ္အႁမြက္မွ်သာ ေျပာလိုက္သည္ ။
ထိုလူသည္ ထိုင္ေနရာမွ ထလာကာ ထည္၀ါလင္းရိွန္၏ အနီးတြင္ ကပ္လ်က္ ၀င္ထိုင္လာခဲ့သည္ ။ ထိုလူ၏ လြတ္ေနေသာ က်န္လက္တဖက္သည္ ထည္၀ါလင္းရိွန္၏ ေပါင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာကာ ႏူးညံ့စြာ ပြတ္သပ္လာခဲ့၏ ။
"ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ထိ လြမ္းေနခဲ့လဲ မင္း သိတယ္မလား ကိုးလ္! ျပန္လာဖို႔ အဆင္မေျပႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မင္းကို တစ္ရက္မွ ေမ့မရခဲ့ဘူး... မင္း ေနရာမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အစားထိုးမရခဲ့ဘူး .... မင္းေလးကေရာ? "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပတ္သက္မႈက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လြမ္းေနရမဲ့ ပတ္သက္မႈမ်ဳိးဆိုတာ အခုမွပဲ သိေတာ့တယ္ "
ထိုလူသည္ ထည္၀ါလင္းရိွန္ထက္ အသက္ႀကီးပံုေပါက္ေနေသာ္လည္း ပိန္သြယ္ေသာခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ေျပျပစ္ေသာ ႐ုပ္ရည္မွာေယာက်္ားပီသပံုေပါက္ေန၏ ။ သူ၏ လက္မ်ားသည္ ထည္၀ါလင္းရိွန္ ကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ေနျခင္းျဖင့္ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ နီးပါး
လြမ္းဆြတ္ တမ္းတမႈကို ေျဖေဖ်ာက္ခ်င္ေနေလ၏ ။
သို႔ေသာ္ သူ႕လက္မ်ားေပၚသို႔ လက္သြယ္သြယ္ေလးတစ္ဖက္ ေရာက္ရိွလာကာ အလိမၼာနည္းျဖင့္ ဖယ္ထုတ္လာခဲ့ေသာ ထည္၀ါလင္းရိွန္ ေၾကာင့္ အၿပံဳးတုေလးေပးကာ ႐ုတ္သိမ္းေပးလိုက္သည္ ။
ဒီေကာင္ေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တခ်ိန္က သူ႕အပိုင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ.... ။ သူ မွတ္မိေနေသး၏ ။
ဖခင္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အိမ္သို့ ေရာက္ရိွခ်ိန္တိုင္း... သူ႕အား မ်က္လံုးရွည္တို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္တတ္ေသာ ျဖဴသြယ္သြယ္ ေကာင္ေလးကို သူ မနည္း ရင္းႏီွးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရခ်ိန္ေလးေတြ....... ။ ေကာင္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးတစံုအား ခိုးယူစားသံုးမိခဲ့ခ်ိန္ေလးေတြ... ။
" အကို႔ အေဖ ေနေကာင္းရဲ႕လား...။ အခု အဖြဲ႕ကို အကို႔အေဖက ထိန္းခ်ဳပ္ေနတုန္းလို႔ ၾကားတယ္ "
" အင္း... အေဖက အသက္ႀကီးလာတဲ့အတိုင္း သူ႕အရည္အေသြးေတြကလည္း ပိုႀကီးၿပီး ထက္လာလိုက္တာ... သူ က ပိုေတာ္ေလ ကိုယ့္ကို သူက စိတ္တိုင္းမက်ေလပဲ ။ ကိုယ့္ကို သူ႕ထက္ပိုသာေစခ်င္တာေလ... "
ရယ္သံလႊမ္းကာ ၿပံဳးလာခဲ့ေသာ အကို႔အၿပံဳးေတြကို ေငးရင္း ခက္ထန္ကို သတိရမိသည္ ။
ခက္ထန္ အၿပံဳးေတြကို ျမင္ခ်င္လိုက္တာ.... ဟူ၍..... ။
" ကိုယ္တို႔ၾကားက ကတိေတြ ရိွေနေသးတယ္မလား..."
ထည္၀ါလင္းရိွန္ သည္ တုန္လႈပ္သြားေသာ ႏွလံုးခုန္သံကို ထိန္းညိႇရန္ မ်က္စိေရွ႕မွ ၀ိုင္တစ္ခြက္အား ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။ ႏွစ္ခ်ဳိ႕၀ိုင္၏ ပူေႏြးေႏြးအရသာက လည္ေခ်ာင္းဆီမွ ႏွလံုးသားဆီသို႔ ျဖတ္ဆင္းကာ ေအးစက္တုန္ရီမႈကို ေခတၱထိန္းခ်ဳပ္ေပးေစခ်င္မိသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ ကတိမဖ်က္ပါဘူး ။ ခက္ထန္ အႏၲရာယ္ကင္းေစရမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကုိလည္း အကို မေမ့ပါနဲ႔... "
အကို ဟာ သေဘာတက် ၿပံဳးျပျပန္၏ ။
" ကိုယ္ သူ႕ကို ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာ... ငယ္ငယ္ကလို စြာတုန္းလား... ။ မင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ ခိုးနမ္းမိတုန္းက ကိုယ့္လက္မကို သူ႕ သြားပိစိေလးေတြနဲ႔ ကိုက္ပစ္လိုက္တာေလ.... သူပဲကိုက္ သူပဲငို... တကယ့္ကို စြာတဲ့ကေလး! "
ဟုဆိုကာ ဆက္ေျပာဟန္ျပဳၿပီးကာမွ အကို႔ အိတ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေလသည္ ။
စကားေျပာလက္စျဖစ္ေနေသာ္လည္း
႐ုတ္တရက္ ဖုန္းဆက္ေခၚလာေသာ ဖခင္ျဖစ္သူေၾကာင့္ အကို အလ်င္စရာ ျပန္သြားခဲ့၏ ။
ေနာက္လည္း ထပ္၍ လာဦးမည္ဟုလည္း ထပ္ကာထပ္ကာ မွာသြားသည့္အျပင္ ခက္ထန္ ကိုပါ ေတြ႕ခ်င္သည့္အေၾကာင္းကိုလည္း မေမ့မေန ေျပာသြားျပန္၏ ။ တကယ္ဆို ခက္ထန္ ကို သူတို္႔နဲ႔ ေပးမေတြ႕ခ်င္ဘူး ။ ခက္ထန္ သိလို့ မျဖစ္တဲ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ဟာ အကိုတို႔ သားအဖပဲ မဟုတ္လား..... ။
သူသိသည္ ။ အကိုလည္း ခက္ထန္အေပၚ သံေယာဇဥ္လက္က်န္ေလးေတာ့ က်န္ရိွေနဦးမွာပဲ..... ။ ဖခင္႐ဲ့ ေလာင္းရိပ္ဆိုးေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္တာေလးကလြဲရင္ အကိုသည္ လူရမ္းကားတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါေလ ။
ေက်ာမီွထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာေပၚသို႔ ဇက္ကိုေမာ့လ်က္ ေခါင္းမွီလိုက္ကာ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို အနားေပးလိုက္သည္ ။ အနားမေပးႏိုင္ေသာ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ေတာ့ အေတြးတို႔က အတိတ္တစ္ခုဆီသို့ အလည္အပတ္ ေရာက္ရိွသြားခဲ့သည္ ။
အဲ့ဒီ္ ညေလးတစ္ညပဲ ။ အျဖစ္အပ်က္အားလံုးႏွင့္အတူ ခက္ထန္ ၏ အမုန္းမ်ားစြာကို ရရိွခဲ့ေသာ ညေလးတစ္ည... ။
သူ႕ဘ၀ကို ဖ်က္စီးပစ္ခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသမီး၏ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အခ်ိန္ေလးတစ္ခု၌ သူဟာ ကယ္ေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဓားဒဏ္ရာမ်ားစြာျဖင့္ ထိုမိန္းမကို ၿငိမ္သက္စြာ ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိသည္ ။
" ထည္၀ါ..... သား! .... "
အခ်ိန္တိုင္း ဒုကၡေပးရန္ ႀကံစည္ေနခဲ့ေသာ
မိန္းမသည္ သူမ၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထူးဆန္းစြာ ေခၚလာခဲ့သည္က "သား" တဲ့.... ။
" မကယ္ေပးခ်င္ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ္ ၊
ခက္... ခက္ ထန္ ေလးကုိေတာ့ ကယ္ ေပး ပါ "
ထိုမိန္းမ၏ အနားမွ ေသြးတို႔ စိုရႊဲေနေသာ ဓားတိုေလးကို ေကာက္ကိုင္လ်က္ အဆံုးသတ္ေပးလိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိသည္ ။
ဒါမွ ခက္ထန္ ကို တစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရိွမွာေပါ့.... ။ သူ႕ကို သတ္ၿပီးမွ ခက္ထန္ကို ေခၚသြားလို႔ ရမွာ.... ။ သူသာ အသက္ရွင္ရင္ ခက္ထန္ ကို ထပ္ေတြ႕ခြင့္ရိွမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ ။
သို႔ေသာ္ အေတြးတို႔ မဆံုးလိုက္ေသးခင္တြင္
ထိုမိန္းမသည္ ေသြးအိုင္မ်ားၾကား၌ ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းလ်က္ ထာ၀စဥ္ အိပ္စက္သြားခဲ့ေလၿပီ ။ မႊန္ထူလာေသာ မီးခိုးမ်ား၏ၾကား၌ ခက္ထန္ ကို ဦးစြာ ရွာေဖြရန္အတြက္ ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္ေသာအခါ
နီရဲရဲ မီးေတာက္မ်ား၏ အလယ္တြင္
မ်က္ရည္တို႔ ရစ္၀ိုင္းေနေသာ မ်က္လံုး၀ိုင္းႀကီးမ်ားကို သူ ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။
၈ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ အေရာင္လဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားသည္
လူေသအေလာင္းဆီမွ သူ႕ထံသို႔ ကူးစက္လာခဲ့၏။
ကေလးငယ္သည္ သူ႕အေမ ကို ေအာ္ေခၚဖို႔ရန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ေလသလား... ။
ခက္ထန္ ထံမွ တခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ပါေသာ
အၾကည့္မ်ားထဲတြင္ ေအးစက္ေနေသာ ေလထုတို႔ကပ္ညိေနသလိုပင္... ။
စကားတစ္ခြန္းမဆိုပါဘဲ ကေလးငယ္ကို ေပြ႕ပိုက္ကာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနေသာ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားမိသည္ ။ ကေလးငယ္သည္လည္း သတိမကပ္ေတာ့သည့္ လူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ မတုန္မလႈပ္ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲ၌ ခို၀င္ကာ ႐ိႈက္သံပိစိေလး ေပးေနခဲ့၏။
" ဘာလို႔ ကယ္လာတာလဲ ထည္၀ါလင္းရိွန္! မင္း ေသခ်င္လို႔ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းဖို္႔မ်ား စဥ္းစားေနတာလား! "
ထည္၀ါလင္းရိွန္ သည္ မူးယစ္ရာဇာဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္ ။ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ မာနေသးေသးေလးမ်ားသည္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွ အေကာင္ေပါက္ေလးကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၏ ေရွ႕တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္၏ ။
" မာစတာ သတ္ခ်င္တဲ့ လူလည္း ေသသြားခဲ့ပါႁပီ...
ဒီကေလးမွာ ဘာအျပစ္မွ မရိွပါဘူး "
မာစတာ ဆိုေသာ လူသည္ ထိုင္ရာမွ ထကာ
ထည္၀ါလင္းရိွန္၏ အနီးသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးေနာက္
အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒူးတဖက္ေထာက္ထိုင္လ်က္ ခက္ထန္ မ်က္ႏွာေလးအား အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ သန္မာေသာ လက္ျဖင့္ ထည္၀ါလင္းရိွန္၏ ပခံုးသားတစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကို္င္ကာ....
" က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ေစနဲ႔တဲ့ ထည္၀ါ...
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ေပါက္စေလးေပါ့...
ေနာင္တစ္ခ်္ိန္မွာေတာ့ တစ္ေတာလံုး ပတ္ေမႊသြားမဲ့ က်ားတစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားရင္ မင္း ဘယ္လိုတာ၀န္ယူမွာလဲ ?"
ထည္၀ါလင္းရိွန္သည္ ေမ့ေမ်ာေနေသာ ခက္ထန္ေပါက္ကေလး၏ မ်က္ႏွာေလးအား စိုက္ၾကည့္ကာ တည္ၿငိ္မ္ေလးနက္ေသာ အသံျဖင့္ ေနာင္တကင္းမဲ့စြာ ေျပာလာခဲ့၏ ။
" ဒီကေလးနဲ႔ ပတ္သက္သမ်ွ ကိစၥတိုင္းအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ တာ၀န္ယူတယ္ ။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္က စၿပီး ေတာ္၀င္မင္းခက္ထန္ ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူက ကြၽန္ေတာ္ ထည္၀ါလင္းရိွန္ပါ ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဒီကေလးဟာ မာစတာေျပာခဲ့သလို ႏိွမ္နင္းမရႏိုင္တဲ့ က်ားတစ္ေကာင္ ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆို အဲ့ဒီ က်ား႐ဲ့ အမဲျဖတ္ျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ခံယူပါ့မယ္ ။ ဒီကေလးကို အသက္ရွင္ခြင့္ေလးပဲ ေပးပါ... မာစတာ ဘာခိုင္းခိုင္း ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ပါ့မယ္... "
" ငါ ေမးပါရေစၪီး ထည္၀ါ... က်ားတစ္ေကာင္ ကို ႏိွမ္နင္းႏိုင္ဖို႔ မေတြးဘဲ ဘာလို႔ အမဲျဖတ္ခံမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ရတာလဲ ၊ မိုက္မဲလြန္းရာ မက်ဘူးလား? "
" ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ႏိွမ္နင္းရက္မွာ မဟုတ္မွန္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိေနလို႔ပါ "
ထိုစဥ္က ရင္ခြင္ထဲမွ ကေလးငယ္သည္ ႏိုးထလာေသာအခါ၌ နာက်ည္းရိပ္သန္းေနေသာ မ်က္လံုးေလးျဖင့္ မေျဖႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းတို႔ကို ရဲတင္းစြာ ေမးလာခဲ့သည္ ။
" သား အေမကို ဘာလို႔ သတ္လိုက္တာလဲ ....သားတို႔အိမ္ကို ဘာလို႔ မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္တာလဲ "
တဲ့.... ။
ခက္ထန္ဟာ သူ႕အိမ္ကို မီး႐ိႈ႕ၿပီး သူ႕အေမကို သတ္ခဲ့တဲ့ တရားခံကို ၈ႏွစ္အရြယ္ ဦးေႏွာက္ကေလးနဲ႔ သူ႕အျမင္ကို အေျခခံလို႔ တထစ္ခ် စြပ္စြဲပစ္လိုက္တယ္ ။
ဒီတိုင္းေလးပဲ ထင္လိုက္ပါေတာ့ ခက္ထန္ေရ...။
အနည္းဆံုးေတာ့ မင္း မယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာ ရင္ဆိုင္စရာမလိုေတာ့ဘူး ။ ငါ့ကိုသာ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အႏၲရာယ္ကင္းစြာ ေနထိုင္ပါ ကေလးငယ္... ။
" မုန္းတယ္... " တဲ့.... ။
အဲ့ဒီ ေန႔က မင္းကိုၾကည့္ၿပီး ငါ ရယ္ခဲ့တယ္ေနာ္ ခက္ထန္! မ်က္ရည္ေတြ က်လာတဲ့အထိ ရယ္ေနခဲ့တာ....။ တကယ္ေတာ့ ရင္ဘတ္ေတြေအာင့္လြန္းလို႔ ရယ္လိုက္ရင္မ်ား သက္သာသြားမလားလို႔ပါ... ။
၂ ရက္မျပည့္ေသးေပမဲ့ Christmas အမီွေလးတင္ေပးခ်င္လို႔ပါ ။ Merry Christmas ပါေနာ္ အားေဆးလံုးေလးေတြ 💖💖💖💖💖
Unicode version
ငုတ်တုတ် အိပ်ပျော်သွားသော ခက်ထန် ခန္ဓာကိုယ်အား ဖြည်းညှင်းစွာ ထွေးပွေ့လျက်
အိပ်ရာပေါ်သို့ နူးညံ့စွာ လဲလျောင်းစေခဲ့သည် ။
ဂလန်ဂလား အရပ်အမောင်းကြီးကြောင့် ကုတင်အောက်တဝက်သို့ ကျနေသော ခြေထောက်ကိုလည်း ဖွဖွလေး ဆွဲတင်ကာ စောင်ခြုံပေးလေတော့ အိပ်ပျော်နေသော ကလေးလေးထံမှ 'ကိုကို' ဟူသော ခေါ်သံတိုးတိုးလေးက ထွက်ကျလာလေ၏ ။
ထည်ဝါလင်းရှိန်သည် ကိုယ့်နားကို မယုံနိုင်စွာ
ခက်ထန် နှုတ်ခမ်းနားလေးသို့ တိုးကပ်ကာ ထပ်မံနားစွင့်ပြန်၏ ။ သို့သော် သူ ကြားလိုက်မိသော စကားသံမျိုးနှင့် ခြားနားလွန်းသော အသံမှာ ဝဲဘက်ရင်အုံကို ဆစ်ခနဲ နာကျင်စေ၏ ။
"ခင်ဗျားကို အရေခွံစုတ်ပစ်မယ် ထည်ဝါလင်းရှိန်! "
ထိုစကား၏နောက်၌ ဘာမှန်းမသိသော စကားများလည်း ပလုံးပထွေး ကပ်ပါလာခဲ့သည် ။
ကလေးငယ်၏ ခေါင်းလေးအား ပွတ်သပ်ကာ
ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရင်ဘတ်လေးပေါ် ပုတ်ပေးလေတော့ ကောင်ပေါက်လေးသည် ရင်ခွင်တွင်းသို့ တိုးဝှေ့ဝင်လာခဲ့သည် ။
ရှိုက်သံတချို့နှင့်အတူ စီးကျလာသော မျက်ရည်လေးများကို ညင်သာစွာ သုတ်ပေးကာ
နိုးသွားမည်စိုး၍ ဖွဖွကလေး ဖက်ထားပေးလိုက်သည် ။
မင်းကို ချစ်ပေမဲ့ မင်း မျက်ရည်တွေကိုတော့ ငါက သိပ်မုန်းတယ် ခက်ထန်!
ဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်းနေရရှာမလဲ... ။
လူတစ်ယောက်ကို မုန်းတဲ့အလုပ်ဟာ ချစ်ရတာထက်ပိုပင်ပန်းတယ်လေ ။
အချိန်တိုင်း ဘယ်လောက်တောင် ပြိုလဲသွားစေချင်နေမလဲ ။ မင်း သန်မာတယ်လို့ထင်ရတဲ့ ငါက မင်း ထင်ထားသလိုပါပဲ ခက်ထန်... ငါဟာ သိပ်ကို ဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းနေခဲ့တာ။
------------------------------
တိုးတိတ်စွာ အေးစက်လွန်းသော လေထုတစ်ခု၏ကြားတွင် ပြောင်လက်နေသော ဖန်ခွက်အတွင်းသို့ ဝိုင်တချို့ လောင်းထည့်နေသည့်အသံက ငြိမ့်ညောင်းစွာ မြည်ဟီးလို့နေသည် ။ မိုးပြာရောင် စားပွဲပေါ်တွင်
နှစ်ချို့ဝိုင် ပုလင်းနှင့်အတူ သေနတ်တစ်လက်ကပါ နေရာယူလို့ထား၏ ။ စားပွဲတစ်လုံးခြားကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော လူနှစ်ယောက်အနက်မှ ဝိုင် ငှဲ့ပေးနေသော အမျိုးသား၏ မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးချိုလေးတစ်ခု ချိတ်ဆွဲကာဖြင့် ရှေ့မှ လူအား ဝိုင်ခွက်လေး ကမ်းပေးလိုက်၏ ။ ထိုအမျိုးသားသည် သူ၏ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးအောက်မှ မှဲ့နက်ကလေးကို မဆီမဆိုင် တို့ထိလျက် အပြုံးလေးတစ်ခုနှင့်အတူ ပူပန်မှုတစ်ချို့တို့သည် ရှေ့တွင်ရှိနေသော ယောကျ်ားအား ကသိကအောက် ဖြစ်တည်လာစေခဲ့သည် ။
" ကိုးလ်... အဆင်ပြေရဲ့လား baby! "
ထည်ဝါလင်းရှိန် သည် သူ့အား စိုးရိမ်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လာသော အမျိုးသားအား အဆင်ပြေကြောင်း အရိပ်အမြွက်မျှသာ ပြောလိုက်သည် ။
ထိုလူသည် ထိုင်နေရာမှ ထလာကာ ထည်ဝါလင်းရှိန်၏ အနီးတွင် ကပ်လျက် ဝင်ထိုင်လာခဲ့သည် ။ ထိုလူ၏ လွတ်နေသော ကျန်လက်တစ်ဖက်သည် ထည်ဝါလင်းရှိန်၏ ပေါင်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာကာ နူးညံ့စွာ ပွတ်သပ်လာခဲ့၏ ။
"ကိုယ် ဘယ်လောက်ထိ လွမ်းနေခဲ့လဲ မင်း သိတယ်မလား ကိုးလ်! ပြန်လာဖို့ အဆင်မပြေနိုင်ခဲ့ပေမဲ့ မင်းကို တစ်ရက်မှ မေ့မရခဲ့ဘူး၊ မင်း နေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ အစားထိုးမရခဲ့ဘူး၊ မင်းကရော? "
" ကျွန်တော်တို့ ပတ်သက်မှုက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွမ်းနေရမဲ့ ပတ်သက်မှုမျိုးဆိုတာ အခုမှပဲ သိတော့တယ် "
ထိုလူသည် ထည်ဝါလင်းရှိန်ထက် အသက်ကြီးပုံပေါက်နေသော်လည်း ပိန်သွယ်သောခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ပြေပြစ်သော ရုပ်ရည်မှာယောကျ်ားပီသပုံပေါက်နေ၏ ။ သူ၏ လက်များသည် ထည်ဝါလင်းရှိန် ကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေခြင်းဖြင့် ၁၅နှစ်ကျော် နီးပါး
လွမ်းဆွတ် တမ်းတမှုကို ဖြေဖျောက်ချင်နေလေ၏ ။
သို့သော် သူ့လက်များပေါ်သို့ လက်သွယ်သွယ်လေးတစ်ဖက် ရောက်ရှိလာကာ အလိမ္မာနည်းဖြင့် ဖယ်ထုတ်လာခဲ့သော ထည်ဝါလင်းရှိန် ကြောင့် အပြုံးတုလေးပေးကာ ရုတ်သိမ်းပေးလိုက်သည် ။
ဒီကောင်လေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက တချိန်က သူ့အပိုင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာ သူ မှတ်မိနေသေး၏ ။
ဖခင်၏ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အိမ်သို့ ရောက်ရှိချိန်တိုင်း သူ့အား မျက်လုံးရှည်တို့ဖြင့် စိုက်ကြည့်တတ်သော ဖြူသွယ်သွယ် ကောင်လေးကို သူ မနည်း ရင်းနှီးအောင် ပြုလုပ်ခဲ့ရချိန်လေးတွေ...ကောင်လေး အိပ်ပျော်နေချိန် နှုတ်ခမ်းသားလေးတစုံအား ခိုးယူစားသုံးမိခဲ့ချိန်လေးတွေ... ။
" အကို့ အဖေ နေကောင်းရဲ့လား? အခု အဖွဲ့ကို အကို့အဖေ ထိန်းချုပ်နေတုန်းလို့ ကြားတယ် "
" အင်း... အဖေက အသက်ကြီးလာတဲ့အတိုင်း သူ့အရည်အသွေးတွေကလည်း ပိုကြီးပြီး ထက်လာလိုက်တာ သူ က ပိုတော်လေ ကိုယ့်ကို သူက စိတ်တိုင်းမကျလေပဲ ။ ကိုယ့်ကို သူ့ထက်ပိုသာစေချင်တာလေ... "
ရယ်သံလွှမ်းကာ ပြုံးလာခဲ့သော အကို့အပြုံးတွေကို ငေးရင်း ခက်ထန်ကို သတိရမိသည် ။
ခက်ထန် အပြုံးတွေကို မြင်ချင်လိုက်တာ ဟူ၍... ။
" ကိုယ်တို့ကြားက ကတိတွေ ရှိနေသေးတယ်မလား?"
ထည်ဝါလင်းရှိန် သည် တုန်လှုပ်သွားသော နှလုံးခုန်သံကို ထိန်းညှိရန် မျက်စိရှေ့မှ ဝိုင်တစ်ခွက်အား မော့ချလိုက်သည် ။ နှစ်ချို့ဝိုင်၏ ပူနွေးနွေးအရသာက လည်ချောင်းဆီမှ နှလုံးသားဆီသို့ ဖြတ်ဆင်းကာ အေးစက်တုန်ရီမှုကို ခေတ္တထိန်းချုပ်ပေးစေချင်မိသည် ။
" ကျွန်တော် ကတိမဖျက်ပါဘူး ။ ခက်ထန် အန္တရာယ်ကင်းစေရမယ်ဆိုတဲ့ ကတိကိုလည်း အကို မမေ့ပါနဲ့... "
အကို ဟာ သဘောတကျ ပြုံးပြပြန်၏ ။
" ကိုယ် သူ့ကို တွေ့ချင်လိုက်တာ... ငယ်ငယ်ကလို စွာတုန်းလား။ မင်းအိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် ကိုယ် ခိုးနမ်းမိတုန်းက ကိုယ့်လက်မကို သူ့ သွားပိစိလေးတွေနဲ့ ကိုက်ပစ်လိုက်တာလေ၊ သူပဲကိုက် သူပဲငို တကယ့်ကို စွာတဲ့ကလေး! "
ဟုဆိုကာ ဆက်ပြောဟန်ပြုပြီးကာမှ အကို့ အိတ်ကပ်ထဲမှ ဖုန်းသံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။
စကားပြောလက်စဖြစ်နေသော်လည်း
ရုတ်တရက် ဖုန်းဆက်ခေါ်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူကြောင့် အကို အလျင်စရာ ပြန်သွားခဲ့၏ ။
နောက်လည်း ထပ်၍ လာဦးမည်ဟုလည်း ထပ်ကာထပ်ကာ မှာသွားသည့်အပြင် ခက်ထန် ကိုပါ တွေ့ချင်သည့်အကြောင်းကိုလည်း မမေ့မနေ ပြောသွားပြန်၏ ။ တကယ်ဆို ခက်ထန် ကို သူတို့်နဲ့ ပေးမတွေ့ချင်ဘူး ။ ခက်ထန် သိလို့ မဖြစ်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ဟာ အကိုတို့ သားအဖပဲ မဟုတ်လား။
သူသိသည် ။ အကိုလည်း ခက်ထန်အပေါ် သံယောဇဉ်လက်ကျန်လေးတော့ ကျန်ရှိနေဦးမှာပဲ ။ ဖခင်ရဲ့ လောင်းရိပ်ဆိုးအောက်က ရုန်းမထွက်နိုင်တာလေးကလွဲရင် အကိုသည် လူရမ်းကားတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါလေ ။
ကျောမှီထိုင်နေသော ဆိုဖာပေါ်သို့ ဇက်ကိုမော့လျက် ခေါင်းမှီလိုက်ကာ နွမ်းနယ်နေသော မျက်လုံးများကို အနားပေးလိုက်သည် ။ အနားမပေးနိုင်သော ဦးနှောက်ထဲတွင်တော့ အတွေးတို့က အတိတ်တစ်ခုဆီသို့ အလည်အပတ် ရောက်ရှိသွားခဲ့သည် ။
အဲဒီ ညလေးတစ်ညပဲ ။ အဖြစ်အပျက်အားလုံးနှင့်အတူ ခက်ထန် ၏ အမုန်းများစွာကို ရရှိခဲ့သော ညလေးတစ်ည... ။
သူ့ဘဝကို ဖျက်စီးပစ်ခဲ့သော အမျိုးသမီး၏ နောက်ဆုံးထွက်သက်အချိန်လေးတစ်ခု၌ သူဟာ ကယ်ပေးနိုင်ခဲ့သော်လည်း ဓားဒဏ်ရာများစွာဖြင့် ထိုမိန်းမကို ငြိမ်သက်စွာ ငေးကြည့်နေခဲ့မိသည် ။
" ထည်ဝါ... သား! "
အချိန်တိုင်း ဒုက္ခပေးရန် ကြံစည်နေခဲ့သော
မိန်းမသည် သူမ၏ နောက်ဆုံးအချိန်တွင်တော့ ထူးဆန်းစွာ ခေါ်လာခဲ့သည်က "သား" တဲ့...။
" မကယ်ပေးချင်ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ် ၊
ခက်... ခက် ထန် လေးကိုတော့ ကယ် ပေး ပါ "
ထိုမိန်းမ၏ အနားမှ သွေးတို့ စိုရွှဲနေသော ဓားတိုလေးကို ကောက်ကိုင်လျက် အဆုံးသတ်ပေးလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့မိသည် ။
ဒါမှ ခက်ထန် ကို တစ်ယောက်တည်း ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိမှာပေါ့ ။ သူ့ကို သတ်ပြီးမှ ခက်ထန်ကို ခေါ်သွားလို့ ရမှာ။ သူသာ အသက်ရှင်ရင် ခက်ထန် ကို ထပ်တွေ့ခွင့်ရှိမှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ ။
သို့သော် အတွေးတို့ မဆုံးလိုက်သေးခင်တွင်
ထိုမိန်းမသည် သွေးအိုင်များကြား၌ ငြိမ်သက်စွာလဲလျောင်းလျက် ထာဝစဉ် အိပ်စက်သွားခဲ့လေပြီ ။ မွှန်ထူလာသော မီးခိုးများ၏ကြား၌ ခက်ထန် ကို ဦးစွာ ရှာဖွေရန်အတွက် နောက်သို့လှည့်လိုက်သောအခါ
နီရဲရဲ မီးတောက်များ၏ အလယ်တွင်
မျက်ရည်တို့ ရစ်ဝိုင်းနေသော မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
၈နှစ်သားအရွယ် ကလေးတစ်ယောက်၏ အရောင်လဲ့နေသော မျက်ဝန်းများသည်
လူသေအလောင်းဆီမှ သူ့ထံသို့ ကူးစက်လာခဲ့၏။
ကလေးငယ်သည် သူ့အမေ ကို အော်ခေါ်ဖို့ရန်ပင် မေ့လျော့သွားခဲ့လေသလား။
ခက်ထန် ထံမှ တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ပါသော
အကြည့်များထဲတွင် အေးစက်နေသော လေထုတို့ကပ်ညိနေသလိုပင်... ။
စကားတစ်ခွန်းမဆိုပါဘဲ ကလေးငယ်ကို ပွေ့ပိုက်ကာ မီးဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသော ထိုနေရာမှ ထွက်ခွာနိုင်ရန် ကြိုးစားမိသည် ။ ကလေးငယ်သည်လည်း သတိမကပ်တော့သည့် လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ မတုန်မလှုပ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ရင်ခွင်ထဲ၌ ခိုဝင်ကာ ရှိုက်သံပိစိလေး ပေးနေခဲ့၏။
" ဘာလို့ ကယ်လာတာလဲ ထည်ဝါလင်းရှိန်! မင်း သေချင်လို့ အဆိပ်ပင် ရေလောင်းဖို့်များ စဉ်းစားနေတာလား! "
ထည်ဝါလင်းရှိန် သည် မူးယစ်ရာဇာဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်တစ်ဦး၏ ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ချလိုက်သည် ။ ၁၈ နှစ်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်၏ မာနသေးသေးလေးများသည် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ အကောင်ပေါက်လေးကို ကာကွယ်နိုင်ရန် သူစိမ်းတစ်ယောက်၏ ရှေ့တွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ဒူးထောက်ချလိုက်၏ ။
" မာစတာ သတ်ချင်တဲ့ လူလည်း သေသွားခဲ့ပါပြီ၊
ဒီကလေးမှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိပါဘူး "
မာစတာ ဆိုသော လူသည် ထိုင်ရာမှ ထကာ
ထည်ဝါလင်းရှိန်၏ အနီးသို့ လျှောက်လှမ်းပြီးနောက်
အနားသို့ ရောက်သောအခါ ဒူးတဖက်ထောက်ထိုင်လျက် ခက်ထန် မျက်နှာလေးအား အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည် ။ ပြီးနောက် သူ၏ သန်မာသော လက်ဖြင့် ထည်ဝါလင်းရှိန်၏ ပခုံးသားတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ....
" ကျူပင်ခုတ် ကျူငုတ်မကျန်စေနဲ့တဲ့ ထည်ဝါ...
အခုချိန်မှာတော့ အပြစ်ကင်းတဲ့ ပေါက်စလေးပေါ့
နောင်တစ်ချိန်မှာတော့ တစ်တောလုံး ပတ်မွှေသွားမဲ့ ကျားတစ်ကောင် ဖြစ်သွားရင် မင်း ဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ ?"
ထည်ဝါလင်းရှိန်သည် မေ့မျောနေသော ခက်ထန်ပေါက်ကလေး၏ မျက်နှာလေးအား စိုက်ကြည့်ကာ တည်ငြိမ်လေးနက်သော အသံဖြင့် နောင်တကင်းမဲ့စွာ ပြောလာခဲ့၏ ။
" ဒီကလေးနဲ့ ပတ်သက်သမျှ ကိစ္စတိုင်းအတွက် ကျွန်တော် တာဝန်ယူတယ် ။ ဒီနေ့ ဒီအချိန်က စပြီး တော်ဝင်မင်းခက်ထန် ရဲ့ အုပ်ထိန်းသူက ကျွန်တော် ထည်ဝါလင်းရှိန်ပါ ။ နောင်တစ်ချိန်မှာ ဒီကလေးဟာ မာစတာပြောခဲ့သလို နှိမ်နင်းမရနိုင်တဲ့ ကျားတစ်ကောင် ဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆို အဲဒီ ကျားရဲ့ အမဲဖြတ်ခြင်းကို ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ ခံယူပါ့မယ် ။ ဒီကလေးကို အသက်ရှင်ခွင့်လေးပဲ ပေးပါ၊ မာစတာ ဘာခိုင်းခိုင်း ကျွန်တော် လုပ်ပါ့မယ် "
" ငါ မေးပါရစေဦး ထည်ဝါ... ကျားတစ်ကောင် ကို နှိမ်နင်းနိုင်ဖို့ မတွေးဘဲ ဘာလို့ အမဲဖြတ်ခံမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ရတာလဲ ၊ မိုက်မဲလွန်းရာ မကျဘူးလား? "
" ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ နှိမ်နင်းရက်မှာ မဟုတ်မှန်း ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် သိနေလို့ပါ "
ထိုစဉ်က ရင်ခွင်ထဲမှ ကလေးငယ်သည် နိုးထလာသောအခါ၌ နာကျည်းရိပ်သန်းနေသော မျက်လုံးလေးဖြင့် မဖြေနိုင်သော မေးခွန်းတို့ကို ရဲတင်းစွာ မေးလာခဲ့သည် ။
" သား အမေကို ဘာလို့ သတ်လိုက်တာလဲ? သားတို့အိမ်ကို ဘာလို့ မီးရှို့ပစ်လိုက်တာလဲ "
တဲ့.... ။
ခက်ထန်ဟာ သူ့အိမ်ကို မီးရှို့ပြီး သူ့အမေကို သတ်ခဲ့တဲ့ တရားခံကို ၈နှစ်အရွယ် ဦးနှောက်ကလေးနဲ့ သူ့အမြင်ကို အခြေခံလို့ တထစ်ချ စွပ်စွဲပစ်လိုက်တယ် ။
ဒီတိုင်းလေးပဲ ထင်လိုက်ပါတော့ ခက်ထန်ရေ...။
အနည်းဆုံးတော့ မင်း မယှဉ်နိုင်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို မိုက်ရူးရဲဆန်စွာ ရင်ဆိုင်စရာမလိုတော့ဘူး ။ ငါ့ကိုသာ ရန်သူလို့ သတ်မှတ်ပြီး အန္တရာယ်ကင်းစွာ နေထိုင်ပါ ကလေးငယ် ။
" မုန်းတယ်... " တဲ့ ။
အဲဒီ နေ့က မင်းကိုကြည့်ပြီး ငါ ရယ်ခဲ့တယ်နော် ခက်ထန်! မျက်ရည်တွေ ကျလာတဲ့အထိ ရယ်နေခဲ့တာ။ တကယ်တော့ ရင်ဘတ်တွေအောင့်လွန်းလို့ ရယ်လိုက်ရင်များ သက်သာသွားမလားလို့ပါ... ။
၂ ရက်မပြည့်သေးပေမဲ့ Christmas အမှီလေးတင်ပေးချင်လို့ပါ ။ Merry Christmas ပါနော် အားဆေးလုံးလေးတွေ 💖💖💖💖💖
Unicode version