TRIGGER WARNING: The following scene contains graphic descriptions that may be unsettling for sensitive readers. Reader discretion is advised.
———————
I forced him to go to his friends who had been waiting for an hour, but he didn't seem bothered by that. Wala na ang hiyang naramdaman ko habang nagbibihis dahil wala na ang mainit na nakatingin sa akin kanina.
I still felt the same sensation in my body as earlier. This is the second time he touched me there, but I felt even more tension as he did it, as if he wanted to go deeper.
I spent several minutes contemplating the outfit he chose for me to wear. It's a long-sleeved and cotton pajama. I feel like a rapper in what I'm wearing, and I'm about to go out to greet the people downstairs. Baka naman pabalikin niya ko sa apartment kung nakita niyang iba ang suot ko. Kaya pinili ko na lang suotin ito at sinuklay ang buhok ko, nagdala na rin ako ng ipit para itali mamaya ang buhok ko.
I exited and walked down from the apartment. The concrete stairs I'm walking on are wet, so I proceed slowly. Nang makarating ako, I pay more attention to the damage in the area. I noticed Craig on the other side, engaged in conversation with his friends.
Di ko na siya pinuntahan and I chose to go to the residents. They all had their own activities until I noticed the elderly woman struggling to lift a basket full of wet clothes. I immediately went to her.
"Ako na po, Nay." Hinawakan ko ang basket.
She looked at me in shock as if she was ashamed of me but she just nodded.
"Salamat, hija." hinayaan akong magbuhat sa basket. "Dito mo na lang ilagay." Turo niya sa poso.
"Sige po,"
The woman entered their house while I slowly lowered what I was holding into the poso: the clothes were heavy because they were wet. She came out again holding laundry detergent, packed powder, and a used soap, and she also brought the knotted fishnet.
"Ikaw ang asawa ni Craig, tama ba 'ko?" sabi nito habang umupo sa bangkito sa harap ng labahan.
"Ah? girlfriend niya lang po ako," nahihiyang sabi ko.
The woman chuckled slightly. I noticed she was struggling to pump water from the poso while sitting, so I took over; she smiled at me. Water came out of the well, even though I was having a hard time pushing the lever.
"Konti lang, anak." sambit niya. She looked at me. "Ganun na rin yun, bihira magdala ng babae ang batang yan," she calmly said.
My brows rose up on that.
"May dinala na po ba siyang ibang babae?." malumanay na sabi ko.
"Kung tama ang pagkatanda ko, Tiara Contreras ang pangalan. Di naman nagtatagal, bumibisita lang kasama ang mga iba pa niyang kaibigan.." she said.
My whole body tensed up; I thought that woman wasn't coming here because of the place. I felt a pang of jealousy that I was trying to hide in my expression. Kapag ba ginagabihan ang babae dito sa apartment ba ni Craig siya natutulog? May kumukudlit na sakit sa aking dibdib kung tama man ang iniisip ko. Pero ang sabi di naman nagtatagal. Kakalma na ba 'ko?
"Ate Haliya!"
I turned to the one who called me from inside the house where the woman came from. To my surprise, Lena greeted me with a smile.
"Hello po, nakilala niyo na po pala si Nanay." ngiting sambit nito. "Ako na po diyan," tukoy sa pagtulak ko sa poso.
"Mabuti pa, Lena. Ikaw na ang humalili." sambit ng nanay niya.
I swallowed and let Lena take my place. I don't know what's keeping me here; I'm just having a hard time seeing the old woman struggling as she washes clothes.
"Pwede ko po kayong tulungan, sigurado po kasi akong marami kayong gagawin." I respectfully said.
Tumingin sa akin ang ginang, mukha itong ilang sa akin at nahihirapan ngumiti. Pero nakita kong napaisip siya, lumingon ang kanyang mga mata sa loob ng bahay nila. Kita ko ang magulo at maputik sa loob.
"Sigurado ka ba, hija? nahihiya din naman ako sa nobyo mo." sambit nito.
"Ayos lang po," ngumiti ako sa kanya para kumbinsihin ito.
Lena's mother nodded and thanked me. She stood up and seemed to be having difficulty, so I helped her stand. She turned around, and then I sat where the lady sat.
"Mukha po kayong mayaman, ate. Marunong po ba kayo?" Nahihiyang tano ni Lena.
"Oo naman... tinuruan ako ng manang ko." I smiled at her.
I understand her since their clothes might get ruined if I'm not skilled, but I'm used to this. Manang has been teaching me things my parents don't know.
"Di po kayo lumikas kagabi? di ko po kasi kayo nakita," she softly asked.
Pagkatapos kong magbanlaw ng damit, basa kasi ang mga damit baka may duming dumapo kung di muna babanlawin. Tinapon ko ang tubig mula sa malaking palanggana.
"Nanatili na lamang kami sa apartment, ayos naman ba kayo?" I worriedly asked.
"Agad naman po kaming na tulungan nina Kuya Kred. Dahil po sa katigasan ng ulo namin, nahirapan po kami sa paglikas dahil sa malakas na hangin. Buti nga po agaran ang kilos nila Kuya kaya na ligtas kami." Kwento nito na may kaunting kalungkutan sa boses niya.
"Why are you sad? I mean bat ka malungkot?" I asked awkwardly.
"Malungkot lang po ako sa sinapit namin. Ang daming nasiraan ng bahay, di naman po kami mahihirapan magsimula dahil tutulungan naman po kami nina Kuya Craig na matagal na po nilang ginagawa. Medyo nahihiya na rin po kami." mahabang salaysay niya.
I was about to speak to comfort her but a voice interrupted what I was about to say.
"Nahihiya? wala ka nun, Ebba."
Sumulyap ako sa lalaking nagsalita at dun nakita ko ang mapaglarong ngiti ni Davis habang nakatingin kay Lena. Ebba? is that her another name? Kita ko ang pagkakunot ng kilay ni Lena sa sinabi ng lalaki.
"Kaysa naman sayo, walang hiya." She irritatedly said to Davis.
Naiwas ang pagtingin ko sa kanila na may kalituan sa aking mukha. Tumingin ako sa berdeng mata na pagmamay-ari ni Craig, pinagmamasdaan ako nito ngunit di ko mabasa ang nilalaman ng kanyang isip.
I gasped when he grabbed my hand, releasing the shirt, and pulled me away from him.
"Davis, ikaw na maglaba." he seriously said without looking his friend.
Napalunok ako sa klase ng tingin niya kagaya kung gaano niya ko tignan kagabi.
"Eh? ako?" Tinuro pa ni Davis ang kanyang sarili.
"Hala, hindi na po Kuya Craig. Kaya ko na po, sorry po kung pinalaba ko si Ate Haliya." She said in guilty tone.
Nagulat ako sa sinabi ni Lena, ako ang nagpresinta sa kanila kaya wala siyang kasalanan kung madilim ang tingin ni Craig ngayon.
"No, ofcourse not—" Craig cut my words.
"Okay lang, Lena. Kilala ko ang babaeng to, mapilit." he firmly said in his last word.
Naasiman ako sa sinabi niya, kailan pa ko naging mapilit sa kanya.
"Wag ka na mag sorry, tutulungan na nga kita tiba." Davis said with his fake irritated tone.
Di ko na narinig ang pag - uusap ng dalawa ng bigla akong hilain ni Craig papuntang apartment. Tahimik lang kami sa paglalakad hanggang sa makapasok na kami sa loob ng apartment.
He sat on the chair here in the living room, he tapped his lap and urged me to sit there.
"Upo ka," he said.
Pumunta ako sa kanyang pwesto pero imbis na sa hita niya ko umupo, sa upuan ako pumwesto.
"Not there," he whispered.
I gasped a little when he pulled me to sit on his lap, his arms locked around my waist. I felt his hot breath on my short hair at the back of my neck, giving me goosebumps. I thought he would be angry with me, but he wasn't – he just smelled me.
"I feel sick again," he murmured against my skin.
Nagulat ako sa tinuran niya kaya agad kong hinawakan ang noo ng lalaki. Dumikit sa aking palad ang init ng kanyang balat, kita ko rin ang pamumula ng dalawang pisngi niya. Dumapo ang pag-aalala sa akin ng maramdaman iyon.
"Let's go in hospital, Craig." I worriedly said.
Sumandal ang kanyang ulo sa aking balikat at tumingin sa akin.
"I'll be okay with you here, no hospital. Just only you," he huskily said.
I wasn't in a situation to feel happy because he was sick, but I couldn't help feeling the butterfly effect in my belly. I lightly hit his arms because I couldn't stop myself from giggling.
Sa loob ng araw na iyon, di ko na nga siya dinala sa hospital. Dahil dumating ang gabi bumaba ang lagnat ng lalaki, gusto ko man lumabas upang tignan ang sitwasyon sa ibaba ngunit di ako pinapayagan ng lalaki.
My few days here passed, and the residents were slowly recovering with the help of Craig and his friends. They were assisting in building houses along with other residents, while I engaged in conversations with the women here. Tuwang tuwa sila ng makilala ako, naging maganda ang pakikitungo nila sa akin ngunit di ko parin maiiwasan ang pagkukutya na di ko na sinasabi kay Craig.
"Ate, labanan mo na kaya sila." naiinis na sabi ni Lena.
"O kaya isumbong na lang natin kay Kuya Craig. Panigurado talsik sila sa baryong 'to." ani ni Nina.
I'm used to being called different names that match my outward appearance. I'm a tall person with a large chest and thick waist and thighs that people often notice, so I get called "Mataba" or other names.
"Hayaan niyo na, tama naman sila, malaman akong tao" I said. Tumingin ako sa paligid namin, kita ko na lumagpas na kami sa baryo nila "San ba tayo pupunta?" I curiously asked.
Napahinga ng malalim ang dalawang menorde-edad na kasama ko. At sinagot na laman ni Nina ang tanong ko.
"Sabi ni Kuya Craig, ipasyal daw namin kayo." Lena said.
"Oh? ayos naman na 'ko dun. Pero sige, di pa naman ako nakakalibot dito sa ilang araw kong narito sa inyo." I said.
Nag usap kami hanggang sa makarating kami sa maraming kotseng dumaraan. Pinaharap ako ni Lena sa kabilang bahagi kung saan may dagat sa ibaba.
"Bababa po tayo papuntang dagat...Tara na, Ate" Lena urged me to go.
I nodded to her, and we went down the sand slide. The sand here is gray, so it doesn't get dusty. When we reached the seafront, we immediately took off our slippers to feel the cold water on our feet. It's three in the afternoon, so the sun doesn't hurt, and the wind blows our hair, which feels good.
After about half a minute, we decided to sit on the sand. This place feels good, walang ka dumi-dumi ang kapaligiran parang iniingatan talaga.
"May mga kapatid ba kayo," biglaang tanong ko.
"Siyam po kami pero naging walo nalang po, namatay kasi yung panganay namin dahil sa aksidente." Pauna ni Lena.
"I'm sorry about that," I mumbled.
She gazed at me and smiled. I think she understood what I said, even though it's in English.
"Ako naman po, nag-iisang anak ni Nanay at Tatay. Gusto ko nga po paampon si Lena para may kapatid na 'ko pero ayaw niya." Nina pouted.
I am amused by Nina's cuteness, but I do understand if Lena doesn't want to.
"Ang pamilya di naghihiwalay kaya kahit sa anong sitwasyon sanggang dikit kami ng pamilya ko." Lena said with seriousness in her voice.
Naramdaman ko ang pagmamahal ni Lena sa kanyang pamilya at naalala ko si Mommy at Daddy, tumawag lang si Mommy ng isang beses at sinasabing okay lang sila. Palagi din akong nagpapadala ng mensahe para sa kanila.
"Ang bait mo talaga, Lena. Kung ako siguro lalayas na 'ko kung ang pamilya ko maraming records sa prisinto." sambit ni Nina.
"Para sa amin ang ginagawa nila kaya naiintindihan ko, Nina." sagot naman ni Lena.
Mukhang naiilang si Lena sa pinag-uusapan nila kahit naging kuryoso ako sa buhay niya pero mukhang hindi ito sanay pag-usapan ang pamilya niya tungkol dito. Kaya naghanap ako ng pwedeng pag-usapan.
"Lena? anong buong pangalan mo? kayong dalawa ni Nina." I said.
"Kaimana Ebba Esquivel, po. Yung Lena po ay galing sa yumaong lola ko na tinatawag sa akin kaya nakasanayan na ng karamihan na tawagin akong Lena kahit wala sa buong pangalan ko." Kwento ni Lena.
I understood the woman's point, so I just nodded. I was also impressed by her beauty. Her name is rare, given to her by her parents.
"Ako naman po, Nerrisa Naia Salvador. Nina ang tawag sa akin dahil pangmahirap daw. Di naman ako naniwala dun, nag search ako sa google, ang Nina ay isang Spanish name kaya pakiramdam ko parang Spanish na din ako." She giggled.
Natawa ako sa sinabi ng dalagita, kagaya ng ngalan ni Lena, maganda din ang totoong pangalan nito. May kagandahan ding taglay ang dalawa pero magkaiba ang ganda nila. Lena has curly hair, brunette skin and light brown eyes while Nina has straight hair, white skin and black eyes. They are totally opposite and have own kind of beauty.
At five o'clock in the afternoon, the sight before us was an orange cloud blending with other colors like pink and red. The sun was casting its light on the sea.
Tranquil birds were soaring in the sky towards us, but they abruptly departed when a group of unfamiliar men approached our position.
"Alis na tayo, Lena," Nina's voice trembles with nervousness.
They are on our left side, a group of seven men. There's a goofy laugh on their faces as they look in our direction. They were quite close to us until Lena pulled me away from there.
"Tara na, Ate," Lena says.
At first, we were just walking, but we started running when I glanced in their direction and saw them sprinting towards us. Oh god, what is this? I didn't have a chance to ask who they were, but now I have a bit of a clue – we're in danger, I'm sure of that.
Napahinto kami paakyat papuntang highway ng may tatlong babaeng humarang sa amin. Mukhang nasa edad ko ang mga ito, at ang damit nila na parang isang lakad lang kita na ang singit base sa suot nila.
"May atraso ka, nakakalimutan mo ba? Lena Esquivel?" nanunuyang tanong ng isang babae na nasa gitna ng dalawa pang babae
"Pwede ba, Chesa. Wala akong oras sa pagka-isip bata mo." Mariin na sabi ni Lena.
"Pero may oras ka sa kalandian mo! Ilan nga ba ang mga lalaki mo? Yung mga pitong lalaking nagpakulong sa mga tropa ko, kinama mo na ba ang mga lalaking yun ah! napaka baba nila para patulan ang kagaya mo!" Sigaw ng isa pang babae na nasa kaliwa.
My ears perked up at what this woman said. Lena and I have only known each other for a few days, but I know she is very innocent about this matter.
"Sino sila?" I whispered to Nina.
"Kaaway po namin, Ate," she murmured.
I nodded at that, and then one of the girls glanced in my direction. She smirked at me, and I just barely looked at her.
"May bago pala kayong miyembro, alam niyo bang masasama siya sa gagawin namin sa inyo ngayon." mayabang na sabi ng babae na nasa kanan.
Napahinga na lamang ako at gusto ng umuwi. Tumingin ako sa aking likuran, malapit na sa amin ang mga lalaki kaya mahihirapan kaming tumakas kapag nakarating na sila dito.
"Asawa siya ni Kuya Craig, alam niyo ang mangyayari kapag dinamay niyo siya." sabat ni Nina.
I gulped on that word, ah Haliya this is not the time to feel that pero nakalimutan ko ang kilig na naramdaman ko ng marinig ko ang isang bagay na ikina init ng ulo ko.
"Oh, ang sarap sana ng asawa mo pero ilang ulit kaming pinakulong. Bigyan niya ko ng isang gabi kasama siya at mapapatawad ko pa siya. Alam mo ba ang iniisip ko?" nanunuyang sabi ng babaeng nasa kaliwa.
The nerve of this bitch! she shamelessly said that in front of me. Kagaya ng sinasabi ko, kaya kong tiisin ang panlalait sa akin wag lang idamay si Craig sa usapan.
Di na 'ko naka pag-isip, tinulak ko ang dalawang babaeng katabi ng babaeng nagsabi nun kay Craig. Hinila ko ang anit ng haliparot, at hinila paakyat sa daan. Konti na lang di na siya makalakad sa pagkasabunot ko. Tinulak ko siya sa posteng nakita at nilapit ang bibig ko.
"Tell that again, and you will see the devil in my own hands," I firmly said.
"Chesa, tulong!" sigaw nito.
"Fuck you." I bumped her head against the hard wall.
She should be thankful I didn't kill her. Bukol lang ang binigay ko sa kanya pero ang OA nahimatay ba naman.
"Ate,"
I glanced towards Nina's voice and saw her with Lena. They were both looking at me with surprise. Nagulat ako ng may dalang bato ang isang babae kanina at binato sa direksyon ng dalawa kaya agad ko silang tinulak. Tumama ang sakit sa aking likod.
"Fuck this immatures." I mumbled.
Damn I cursed a lot today, I'm sorry mom.
"Go now, susunod ako." Sambit ko sa dalawa.
They could no longer speak as four men pulled them by their arms. I felt concerned and fearful for them; if only they could have left immediately.
"A-Ate,"
I saw fear covering Nina's face, while Lena looked at me with concern. I felt two men holding my arms, preventing me from moving.
"Putangina niyan! dalhin niyo si Flor sa hospital." galit na sabi ni Chesa habang may matalim na tingin sa akin.
Yung isang babae lumapit sa nagngangalang Flor na binagsak ko kanina at may isang lalaki pa na lumapit at binuhat ang bruha.
"Ibaba niyo ulit sila, maraming makakakita dito." Sambit ni Chesa.
Kinaladkad kami pababa habang ang atensyon ko ay nasa dalawang menorde-edad na kasama ko. I'm just hoping they won't harm them. I couldn't forgive myself if something happens to them.
"Pag may nangyari sa kaibigan ko, sa hukay ang hantungan niyo." Chesa said.
"Pakawalan mo sila, napaka immature mo kung papatulan mo ang kinse anyos na bata." I said it.
I tried to calm myself to please her and convince her to let them go. But I was wrong; it only fueled the immature girl's anger.
Matalas na tumingin siya sa akin at pilitang hawakan ang buhok ko sabay hila na nagpakawala sa dalawang lalaking nakahawak sa akin.
"Talaga? ikaw ang sasalo sa lahat? kaya mo, ah?" mariin na sabi nito.
Tumigil kami sa malalaking halaman at malayo sa kalsada. Tumingin ako sa lumuluhang mata ni Nina at natatakot na ekspresyon ni Lena na pinipilit itago. Nag-aalala ako para sa kanila, di kalakihan ang katawan nila para makatanggap ng sakit. Di katulad ko na kaya ko naman, wag na sila.
"Kaya ko," I strongly said.
I gasped as she pushed me onto the sand, causing me pain. I heard my name from two girls. I didn't bother to look when I felt a sharp pain as the woman stepped on my back.
"P-Pakawalan mo na kami, Chesa. Wala namang ginawa si Ate Haliya sayo." Nina sobbed.
"Ilayo niyo sila, at Jacob maiwan ka." I heard it while she was still stepping on my back.
"H-Hindi! Chesa! Ate! Ate!" Garalgal na sigaw ni Lena.
Di ko na makita ang mukha nila dahil nakadapa ako sa buhangin. Nang mawala sila sa aking pandinig, dun ko naramdaman ang takot, padilim na ang hapon at nasa sulok pa kami ng mga halaman. Sinong posibleng tutulong sa 'kin nito.
Naramdaman ko ang pagtali sa aking likod, mahigpit iyon na parang magkakapasa ang aking braso.
"Lahat gagawin mo, hindi ba? ngayon magpakasaya ka sa katawan ng ibang lalaki. Tignan ko lang kung anong magiging reaksyon ng asawa mo dito." Tumawa pa ito na parang demonyo.
Nag-umpisang tumambol ng mabilis ang puso ko sa kaba at takot, na ngayon ko lang naramdaman. Yung simoy ng hangin na kanina ginusto ko pero ngayon nagpadagdag sa aking panginginig.
"P-Paki-usap, Chesa. D-Di ganto ang tinutukoy ko," I said nervously.
"Pero ito ang tinutukoy ko, hmm.. Haliya?"
Namuo ang luha ko ng may magaspang na kamay ang humila sa akin para tumihaya paharap.
"N-No...not this one, C-Chesa. B-Bugbugin mo n-nalang ako." My voice is stammering in scared.
"Umpisahan mo na, Jacob!"
I felt his hand slowly lifting my clothes. I tried to shake his hand to get free from his grip, but it only tightened. Attempting to step on the man, he pinned me down with his feet. I couldn't see his face because I was unwilling to acknowledge that he wasn't Craig. The fear in my chest grew stronger as I struggled to break free.
"Magiging maayos din ang lahat,"
I sobbed uncontrollably when I sensed his filthy tongue on my skin. The tears I had been holding back streamed down my cheeks. A sob escaped from my lips, disbelief filling my thoughts as I confronted this horrifying experience.
"C-Craig... I-I'm sorry," I managed to mumble through my tears.
"I-I'm begging, C-Chesa."
Despite my plea, she ignored me, recording the unsettling scene with her phone.
My cries turned into screams as the man's unwanted touch continued, and he forcefully removed my clothing. Amidst the pain, thoughts of Craig consumed me, along with a sense of disgust.
Tears streamed down my face, leaving me drenched in sweat after a relentless bout of crying. I gazed up at the heavens, a silent witness to the trauma I had endured. The man's actions were etched into my memory, a face I would never forget.
As exhaustion and the ache of tears overcame me, my eyes eventually surrendered to sleep, shutting out the world.