အလုပ်တွေလက်စသတ်ကာ New York ကပြန်ရောက်ကတည်းက နှစ်ယောက်သား အလုပ်တွေမသွားဖြစ်ပဲ အနားယူနေကြ၏။ အဆိုးဆုံးကတော့ သီဟမင်းထင်ဖြစ်သည်။
" အလုပ်က ဒီတိုင်းပစ်ထားလို့ မရဘူးလေ မောင် "
" တခါတလေပဲလေ သဲငယ်ရာ၊ မောင်လည်း ပင်ပန်းနေပြီလေ"
" အခုတော့ မင်းက ပင်ပန်းတယ်ဆိုပြီးပြောပြီပေါ့၊ ရတယ် မင်းမသွားရင် ငါသွားမယ်"
" ဘာလို့အလုပ်တွေအဲ့လောက်သွားချင်နေတာလဲကွာ၊ မောင့်ဘေးမှာလည်း နည်းနည်းပါးပါးနေပါဉီးလား "
စကားပြန်မပြောလာတဲ့သူကြောင့် စိတ်ဆိုးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တာမို့ သီဟလည်းဘာမှမပြောနိုင်တော့။ အလျှော့ပေးရတော့သည်။
" အချစ်က သွားစေချင်တယ်ဆိုလည်း သွားမယ်၊ စိတ်အပင်ပန်းမခံနဲ့ ဟုတ်ပြီလား "
ဘာမှတော့မပြောပေမယ့် အလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်ရတော့သည်။ မင်းဝေနဲ့ရှိုင်းသန့်ကလည်း အလုပ်ကိစခိုင်းထားသည်မို့ အိမ်မှာရှိမနေ။ ဒါကြောင့်အလုပ်ကို ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီးသွားဖို့သာလုပ်ရတော့သည်။
မသွားခင် ချစ်ရသူရဲ့နှုတ်ခမ်းထက် အနမ်းလေးခြွေကာ ဆူပုတ်နေသောမျက်နှာထားအား ပြေပျောက်စေဖို့ချော့မိသည်။ မဟုတ်ပါက အလုပ်သွားဖို့ရာဖြောင့်မည်မဟုတ်။
" မောင် သွားပြီနော်၊ စိတ်မဆိုးနဲ့တော့ "
သေချာနှုတ်ဆတ်ပြီးအိမ်ကနေထွက်ခဲ့၏။
မြတ်ထွဋ်ခေါင်သည် သီဟထွက်သွားတာသေချာလားဆိုတာကိုသေချာစစ်ဆေးပြီးသည်နှင့် အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာ၏။ အလုပ်ကိုအတင်းလွှတ်နေခြင်းက တခြားကြောင့်တော့မဟုတ်။ ဒီနေ့ဟာ သီဟရဲ့မွေးနေ့ဖြစ်နေ၍သာ။
" အိမ်တော်ထိန်း "
" ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
" ကျွန်တော်တို့ စကြတော့မလား "
" အဆင်သင့်ပါပဲ သခင်လေး "
တစ်ခါမှ မီးဖိုချောင်မဝင်တဲ့သူက မီးဖိုချောင်မှာ ဟင်းချက်ဖို့ပြောခဲ့စဉ်က အိမ်တော်ထိန်းလည်း အံ့သြခဲ့ရသည်။ မင်းဝေနဲ့ရှိုင်းသန့်ကိုလည်း တမင်သပ်သပ်တခြားတစ်နေရာကိုလွှတ်လိုက်၏။
များများစားစားတော့မဟုတ်။ သူလေ့လာထားတဲ့ ဟင်းချက်နည်းအနည်းငယ်ဖြင့် မွေးနေ့ကိုပျော်ရွှင်စေမလားဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့်သာ စိတ်ထဲ၌ ကြည်နူးရပါ၏။ အမြဲတမ်းသူ့ဘက်ကိုသာဉီးစားပေးတတ်တဲ့ချစ်ရသူအား အခုလိုတော့လုပ်ပေးချင်မိသည်။
" သခင်လေး! "
" ပြော "
" Boss ဆေးရုံရောက်နေတယ်ပြောတယ် "
" ဘာ! "
ထွဋ်ခေါင် ပြာယာခတ်သွားသည်။ မနက်ကထွက်သွားတုန်းက ဘာမှမဖြစ်တဲ့သူကဘာကြောင့်များဆေးရုံရောက်သွားရတာလဲ။
" ကား Accident ဖြစ်သွားတယ်ပြောတယ် သခင်လေး၊ *** ဆေးရုံမှာတဲ့ "
လုပ်လက်စတွေကို ပစ်ထားခဲ့ကာ ကားမောင်းပြီး ဆေးရုံသို့အမြန်ထွက်လာ၏။ စိတ်ထဲတွင် ပြင်းပြင်းထန်ထန်မဖြစ်ဖို့အတွက်သာဆုတောင်းနေမိသည်။
ဆေးရုံသို့ရောက်တော့ ကားကိုပင် သေချာမထားနိုင်တော့ပဲ ဆေးရုံထဲသို့သာပြေးဝင်မိ၏။
" သီဟမင်းထင်နာမည်နဲ့ လူနာရှိလား! "
အသံတွေဟာလည်း ပုံမှန်လား တုန်ရီနေလားမသိပေတော့။ အမြန်ဆုံးတွေ့ရဖို့သာ အဓိကဖြစ်နေသည်။
" အခန်း ၂၀၁ မှာပါ "
သိပြီးသည်နှင့် ထိုအခန်းရှိရာသို့ ပြေးသွားမိ၏။ တံခကိုပင် မခေါက်နိုင်ပါပဲ ဆွဲဖွင့်လိုက်၏။
သီဟမင်းထင် Accident ကြောင့် လက်သာ ထိမိသွားတာမို့တော်သေးသည်ဟုပြောရမည်။ အခန်းထဲတွင်ဆရာဝန်နဲ့ဆွေးနွေးနေတုန်း တံခါးက ဘုန်းခနဲ့အသံမြည်ကာပွင့်လာ၏။
ဘာမှမပြောခင်မှာပဲ တင်းကျပ်စွာပွေ့ဖက်လာသောသူ။ ဆရာဝန်များကလည်းအရိပ်အကဲကိုသဘောပေါက်ကအခန်းတွင်းမှထွက်သွား၏။
ပွေ့ဖက်လာသူအားပြန်လည်ပွေ့ဖက်မိပြီး ပခုံးစွန်းထက်စိုစွတ်လာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
" အချစ်....အချစ် ငိုနေတာလား "
ဘာမှပြန်မပြောပဲ အသံတိတ်ကာနေသည်မို့စိတ်ပူလာရသည်။ ဘာမှကြီးကြီးမားမားမဖြစ်တာမို့အိမ်ကိုဖုန်းမဆက်ပေမယ့် ဘယ်လိုသိကာအခုလိုရောက်တာသည်မသိ။
" ငါ ဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားလဲမင်းသိလား! "
" ထုံးစံအတိုင်း ဒေါသထွက်နေတာပဲ၊ တော်ပါသေးရဲ့ "
" မင်း! "
" မောင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ၊ လက်လောက်ပဲထိတာ "
" ဘယ်သူလဲ! ဘယ်ကောင်လဲ! ငါ့ကို ပြောစမ်း! မောင့်ကိုအခုလိုဖြစ်အောင်လုပ်တာ ဘယ်သူလဲလို့! "
" ဒီလိုပဲ မတော်တဆဖြစ်သွားတာပါ သဲငယ်ရဲ့ "
" တောက်စ်! အဲ့လူ ငါ့ရှေ့မပေါ်လာစေနဲ့၊ ငါသတ်မိလိမ့်မယ် "
သီဟ ပြုံးလိုက်သည်။ ချစ်ရသူက သူ့အတွက်နဲ့လူပင်သတ်ဖို့ဝန်မလေးတာဟာ ဘယ်လောက်ထိစိုးရိမ်နေကြောင်းကို ဖော်ပြနေသည်။
" ဟုတ်ပါပြီ၊ အခုတော့ အလုပ်ပြန်သွားရဉီးမယ် သဲငယ်ကို မောင်ပြန်ပို့ပေးခဲ့မယ် "
" ဘာအလုပ်လဲ ဘယ်အလုပ်ကိုသွားဉီးမလို့လဲ! "
" သဲငယ်ပဲ အလုပ်သွားဖို့ပြောထားတာမလား "
" ရူးနေလား ၊ မောင် မင်းရူးနေပြီလား၊ ဒီလောက်ဖြစ်သွားတာတောင် မင်းက အလုပ်သွားချင်နေသေးတာလား! "
" အချစ် စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ပါကွာ၊ အချစ်က မသွားနဲ့ဆို မောင်မသွားတော့ပါဘူး"
" မောင် မင်းက အရူးပဲ" ဆိုကာ မျက်ရည်ကာပေါက်ခနဲ့ကျဆင်းလာ၏။ ဒါကိုမြင်တော့ သီဟပြာပြာသလဲဖြင့် မျက်ရည်တွေသုတ်ပေးမိသည်။
" မောင့်ကြောင့် ငိုပြန်ပြီကွာ "
" ............ "
" အိမ်ပြန်ရအောင်၊ "
အိမ်ပြန်တော့ ထွဋ်ခေါင်က ကားမောင်းပြီး သီဟကဘေးမှာထိုင်ကာ အခြေအနေကိုအကဲခတ်နေ၏။ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ကားမောင်းနေသည့်ပုံစံက ဒီကိစကိုမကျေနပ်သေးဘူးဟုထင်ရသည်။
အိမ်ရောက်တော့
" မောင် ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ "
ဘာမှမပြောပဲ လိုက်သွားမိတော့ ထမင်းစားခန်းမှာပြင်ဆင်ထားတဲ့အပြင်အဆင်ကြောင့် ထွဋ်ခေါင်ကြောင်ပြီးကြည့်နေမိသည်။ စားပွဲထက်မှာ ကိတ်မုန့်တစ်လုံးရှိနေပြီး အစားအစာတချို့လည်းအလှဆင်ထားသည်။
" အချစ် "
" ဒီနေ့ မောင့်မွေးနေ့လေ မေ့နေတာမလား'
ထွဋ်ခေါင်ပြောမှ သတိရသည်။ တကယ်မေ့နေခဲ့သည်ပဲ။
ခုံမှာထိုင်ပြီးနောက် သီဟရှေ့ချပေးထားသောပန်းကန်အား ထွဋ်ခေါင်လှမ်းယူ၏။ ပြီးနောက်အသားကိုလှီးကာ သီဟရှေ့ပြန်ချပေးသည် ။
" မောင်လက်နာနေတယ်မလား၊ အဲ့တာကြောင့်လုပ်ပေးတာ "
" ဒါ အချစ်ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတာလို့တော့မပြောနဲ့နော် "
" ငါလုပ်ထားတယ်ဆိုရင်ရော "
" အချစ်ကွာ! "
သီဟစိတ်ထဲ ကြည်နူးမှုကြောင့် ရင်ခုန်နှုန်းတွေဟာ အတိုင်းအဆမရှိမြန်လာ၏။ ချစ်ရသူက မွေးနေ့အတွက် ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ထားသည်တဲ့။ တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်တခါမှ မတွေးထားခဲ့ဖူးသော လုပ်ရပ်ပင်ဖြစ်သည်။
" လက်ဆောင် ဘာလိုချင်လဲ "
" ဟင့်အင်း အချစ် မောင့်နားမှာရှိနေပေးပါဆိုတဲ့ဆုပဲလိုချင်တာ၊ ကျန်တာမလိုချင်ဘူး"
" ချစ်တယ်လို့တောင် မပြောစေချင်ဘူးလား "
" ပြောစေချင်တာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် မောင့်ကြောင့်အတင်းအကြပ်လုပ်ရတာမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး "
အသားကို ခက်ရင်းဖြင့်ထိုးကာ စားရန်ကြံရွယ်ကာရှိသေး မေးဖျားကကိုင်ကာဆွဲမော့ခြင်းကိုခံလိုက်ရ၏။ တဆက်တည်းမှာပဲ နှုတ်ခမ်းထက်ကျရောက်လာတဲ့ အနမ်းတစ်ပွင့်။
" ချစ်တယ် မောင် "
အငိုက်မိသွားသော သီဟမင်းထင်မှာ ဘာမှမပြောထွက်တော့ပဲ မြတ်ထွဋ်ခေါင်ကတော့ပြုံး၍သာကြည့်နေ၏။
................
Happy Birthday ပါ သီဟမင်းထင်။ ချစ်ရတဲ့ မြတ်ထွဋ်ခေါင်နဲ့အတူ သက်ဆုံးတိုင် အတူတူရှိသွားနိုင်ကြပါစေ။💛
~~~~~~~~~~~~~~~
Zawgyi!!!!!
အလုပ္ေတြလက္စသတ္ကာ New York ကျပန္ေရာက္ကတည္းက ႏွစ္ေယာက္သား အလုပ္ေတြမသြားျဖစ္ပဲ အနားယူေနၾက၏။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ သီဟမင္းထင္ျဖစ္သည္။
" အလုပ္က ဒီတိုင္းပစ္ထားလို႔ မရဘူးေလ ေမာင္ "
" တခါတေလပဲေလ သဲငယ္ရာ၊ ေမာင္လည္း ပင္ပန္းေနၿပီေလ"
" အခုေတာ့ မင္းက ပင္ပန္းတယ္ဆိုၿပီးေျပာၿပီေပါ့၊ ရတယ္ မင္းမသြားရင္ ငါသြားမယ္"
" ဘာလို႔အလုပ္ေတြအဲ့ေလာက္သြားခ်င္ေနတာလဲကြာ၊ ေမာင့္ေဘးမွာလည္း နည္းနည္းပါးပါးေနပါဉီးလား "
စကားျပန္မေျပာလာတဲ့သူေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္တာမို႔ သီဟလည္းဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့။ အေလွ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။
" အခ်စ္က သြားေစခ်င္တယ္ဆိုလည္း သြားမယ္၊ စိတ္အပင္ပန္းမခံနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား "
ဘာမွေတာ့မေျပာေပမယ့္ အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ မင္းေဝနဲ႕ရွိုင္းသန့္ကလည္း အလုပ္ကိစခိုင္းထားသည္မို႔ အိမ္မွာရွိမေန။ ဒါေၾကာင့္အလုပ္ကို ကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းၿပီးသြားဖို႔သာလုပ္ရေတာ့သည္။
မသြားခင္ ခ်စ္ရသူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထက္ အနမ္းေလးေႁခြကာ ဆူပုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာထားအား ေျပေပ်ာက္ေစဖို႔ေခ်ာ့မိသည္။ မဟုတ္ပါက အလုပ္သြားဖို႔ရာေျဖာင့္မည္မဟုတ္။
" ေမာင္ သြားၿပီေနာ္၊ စိတ္မဆိုးနဲ႕ေတာ့ "
ေသခ်ာႏႈတ္ဆတ္ၿပီးအိမ္ကေနထြက္ခဲ့၏။
ျမတ္ထြဋ္ေခါင္သည္ သီဟထြက္သြားတာေသခ်ာလားဆိုတာကိုေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာ၏။ အလုပ္ကိုအတင္းလႊတ္ေနျခင္းက တျခားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္။ ဒီေန႕ဟာ သီဟရဲ႕ေမြးေန႕ျဖစ္ေန၍သာ။
" အိမ္ေတာ္ထိန္း "
" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ စၾကေတာ့မလား "
" အဆင္သင့္ပါပဲ သခင္ေလး "
တစ္ခါမွ မီးဖိုေခ်ာင္မဝင္တဲ့သူက မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ေျပာခဲ့စဥ္က အိမ္ေတာ္ထိန္းလည္း အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ မင္းေဝနဲ႕ရွိုင္းသန့္ကိုလည္း တမင္သပ္သပ္တျခားတစ္ေနရာကိုလႊတ္လိုက္၏။
မ်ားမ်ားစားစားေတာ့မဟုတ္။ သူေလ့လာထားတဲ့ ဟင္းခ်က္နည္းအနည္းငယ္ျဖင့္ ေမြးေန႕ကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေစမလားဆိုတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္သာ စိတ္ထဲ၌ ၾကည္ႏူးရပါ၏။ အၿမဲတမ္းသူ႕ဘက္ကိုသာဉီးစားေပးတတ္တဲ့ခ်စ္ရသူအား အခုလိုေတာ့လုပ္ေပးခ်င္မိသည္။
" သခင္ေလး! "
" ေျပာ "
" Boss ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္ေျပာတယ္ "
" ဘာ! "
ထြဋ္ေခါင္ ျပာယာခတ္သြားသည္။ မနက္ကထြက္သြားတုန္းက ဘာမွမျဖစ္တဲ့သူကဘာေၾကာင့္မ်ားေဆး႐ုံေရာက္သြားရတာလဲ။
" ကား Accident ျဖစ္သြားတယ္ေျပာတယ္ သခင္ေလး၊ *** ေဆး႐ုံမွာတဲ့ "
လုပ္လက္စေတြကို ပစ္ထားခဲ့ကာ ကားေမာင္းၿပီး ေဆး႐ုံသို႔အျမန္ထြက္လာ၏။ စိတ္ထဲတြင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္မျဖစ္ဖို႔အတြက္သာဆုေတာင္းေနမိသည္။
ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ေတာ့ ကားကိုပင္ ေသခ်ာမထားနိုင္ေတာ့ပဲ ေဆး႐ုံထဲသို႔သာေျပးဝင္မိ၏။
" သီဟမင္းထင္နာမည္နဲ႕ လူနာရွိလား! "
အသံေတြဟာလည္း ပုံမွန္လား တုန္ရီေနလားမသိေပေတာ့။ အျမန္ဆုံးေတြ႕ရဖို႔သာ အဓိကျဖစ္ေနသည္။
" အခန္း ၂၀၁ မွာပါ "
သိၿပီးသည္ႏွင့္ ထိုအခန္းရွိရာသို႔ ေျပးသြားမိ၏။ တံခကိုပင္ မေခါက္နိုင္ပါပဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္၏။
သီဟမင္းထင္ Accident ေၾကာင့္ လက္သာ ထိမိသြားတာမို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုေျပာရမည္။ အခန္းထဲတြင္ဆရာဝန္နဲ႕ေဆြးႏြေးေနတုန္း တံခါးက ဘုန္းခနဲ႕အသံျမည္ကာပြင့္လာ၏။
ဘာမွမေျပာခင္မွာပဲ တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္လာေသာသူ။ ဆရာဝန္မ်ားကလည္းအရိပ္အကဲကိုသေဘာေပါက္ကအခန္းတြင္းမွထြက္သြား၏။
ေပြ႕ဖက္လာသူအားျပန္လည္ေပြ႕ဖက္မိၿပီး ပခုံးစြန္းထက္စိုစြတ္လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
" အခ်စ္....အခ်စ္ ငိုေနတာလား "
ဘာမွျပန္မေျပာပဲ အသံတိတ္ကာေနသည္မို႔စိတ္ပူလာရသည္။ ဘာမွႀကီးႀကီးမားမားမျဖစ္တာမို႔အိမ္ကိုဖုန္းမဆက္ေပမယ့္ ဘယ္လိုသိကာအခုလိုေရာက္တာသည္မသိ။
" ငါ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူသြားလဲမင္းသိလား! "
" ထုံးစံအတိုင္း ေဒါသထြက္ေနတာပဲ၊ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ "
" မင္း! "
" ေမာင္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ၊ လက္ေလာက္ပဲထိတာ "
" ဘယ္သူလဲ! ဘယ္ေကာင္လဲ! ငါ့ကို ေျပာစမ္း! ေမာင့္ကိုအခုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ ဘယ္သူလဲလို႔! "
" ဒီလိုပဲ မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ သဲငယ္ရဲ႕ "
" ေတာက္စ္! အဲ့လူ ငါ့ေရွ႕မေပၚလာေစနဲ႕၊ ငါသတ္မိလိမ့္မယ္ "
သီဟ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ခ်စ္ရသူက သူ႕အတြက္နဲ႕လူပင္သတ္ဖို႔ဝန္မေလးတာဟာ ဘယ္ေလာက္ထိစိုးရိမ္ေနေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသည္။
" ဟုတ္ပါၿပီ၊ အခုေတာ့ အလုပ္ျပန္သြားရဉီးမယ္ သဲငယ္ကို ေမာင္ျပန္ပို႔ေပးခဲ့မယ္ "
" ဘာအလုပ္လဲ ဘယ္အလုပ္ကိုသြားဉီးမလို႔လဲ! "
" သဲငယ္ပဲ အလုပ္သြားဖို႔ေျပာထားတာမလား "
" ႐ူးေနလား ၊ ေမာင္ မင္း႐ူးေနၿပီလား၊ ဒီေလာက္ျဖစ္သြားတာေတာင္ မင္းက အလုပ္သြားခ်င္ေနေသးတာလား! "
" အခ်စ္ စိတ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ပါကြာ၊ အခ်စ္က မသြားနဲ႕ဆို ေမာင္မသြားေတာ့ပါဘူး"
" ေမာင္ မင္းက အ႐ူးပဲ" ဆိုကာ မ်က္ရည္ကာေပါက္ခနဲ႕က်ဆင္းလာ၏။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ သီဟျပာျပာသလဲျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးမိသည္။
" ေမာင့္ေၾကာင့္ ငိုျပန္ၿပီကြာ "
" ............ "
" အိမ္ျပန္ရေအာင္၊ "
အိမ္ျပန္ေတာ့ ထြဋ္ေခါင္က ကားေမာင္းၿပီး သီဟကေဘးမွာထိုင္ကာ အေျခအေနကိုအကဲခတ္ေန၏။ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ကားေမာင္းေနသည့္ပုံစံက ဒီကိစကိုမေက်နပ္ေသးဘူးဟုထင္ရသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့
" ေမာင္ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ "
ဘာမွမေျပာပဲ လိုက္သြားမိေတာ့ ထမင္းစားခန္းမွာျပင္ဆင္ထားတဲ့အျပင္အဆင္ေၾကာင့္ ထြဋ္ေခါင္ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနမိသည္။ စားပြဲထက္မွာ ကိတ္မုန့္တစ္လုံးရွိေနၿပီး အစားအစာတခ်ိဳ႕လည္းအလွဆင္ထားသည္။
" အခ်စ္ "
" ဒီေန႕ ေမာင့္ေမြးေန႕ေလ ေမ့ေနတာမလား'
ထြဋ္ေခါင္ေျပာမွ သတိရသည္။ တကယ္ေမ့ေနခဲ့သည္ပဲ။
ခုံမွာထိုင္ၿပီးေနာက္ သီဟေရွ႕ခ်ေပးထားေသာပန္းကန္အား ထြဋ္ေခါင္လွမ္းယူ၏။ ၿပီးေနာက္အသားကိုလွီးကာ သီဟေရွ႕ျပန္ခ်ေပးသည္ ။
" ေမာင္လက္နာေနတယ္မလား၊ အဲ့တာေၾကာင့္လုပ္ေပးတာ "
" ဒါ အခ်စ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႕ေနာ္ "
" ငါလုပ္ထားတယ္ဆိုရင္ေရာ "
" အခ်စ္ကြာ! "
သီဟစိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးမႈေၾကာင့္ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြဟာ အတိုင္းအဆမရွိျမန္လာ၏။ ခ်စ္ရသူက ေမြးေန႕အတြက္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ထားသည္တဲ့။ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္တခါမွ မေတြးထားခဲ့ဖူးေသာ လုပ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။
" လက္ေဆာင္ ဘာလိုခ်င္လဲ "
" ဟင့္အင္း အခ်စ္ ေမာင့္နားမွာရွိေနေပးပါဆိုတဲ့ဆုပဲလိုခ်င္တာ၊ က်န္တာမလိုခ်င္ဘူး"
" ခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္ မေျပာေစခ်င္ဘူးလား "
" ေျပာေစခ်င္တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ေၾကာင့္အတင္းအၾကပ္လုပ္ရတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး "
အသားကို ခက္ရင္းျဖင့္ထိုးကာ စားရန္ႀကံ႐ြယ္ကာရွိေသး ေမးဖ်ားကကိုင္ကာဆြဲေမာ့ျခင္းကိုခံလိုက္ရ၏။ တဆက္တည္းမွာပဲ ႏႈတ္ခမ္းထက္က်ေရာက္လာတဲ့ အနမ္းတစ္ပြင့္။
" ခ်စ္တယ္ ေမာင္ "
အငိုက္မိသြားေသာ သီဟမင္းထင္မွာ ဘာမွမေျပာထြက္ေတာ့ပဲ ျမတ္ထြဋ္ေခါင္ကေတာ့ၿပဳံး၍သာၾကည့္ေန၏။
................
Happy Birthday ပါ သီဟမင္းထင္။ ခ်စ္ရတဲ့ ျမတ္ထြဋ္ေခါင္နဲ႕အတူ သက္ဆုံးတိုင္ အတူတူရွိသြားနိုင္ၾကပါေစ။💛
~~~~~~~~~~~~~~~