Sevgili Mia'ya,
Zaman neden bu kadar acımasız ve insanlar neden bu kadar vahşi? Beş gün sana son mektubumdan sonra tam beş gün boyunca yaşadıklarımız... Dile kolay gelecek fakat vicdana sahip her kalbe ağır gelir. Birçok insanı kaybettik Mia. Gözümün önünde bir katliam yaşandı ve ben buna engel olamadım.
Sevdiğim birçok tanıdığımı kaybettim. Hem de saçma sapan bir inat uğruna! Sizlerle anlaşmaya varmamız gerektiğini söylediğimde bana aptal olduğumu söyleyen insanların çoğu şimdi bir ölü. İki haftadır gözüme bir gram uyku girmedi. Kendimi bazen evin farklı bölgelerinde uyuyakalmış buluyorum. Zihnim bedenimi tamamen tüketmiş durumda. Ailem için endişeliyim. Senin için endişeliyim. Buna ilaveten senin nerede olduğunu dahi bilmiyorum.
Nasılsın, iyi misin? Mia son yazdığın mektuptaki her harfe, her kelimeye, her manaya en içtenliğimle katılıyorum. Fakat katılmam okumuş olduğun üzere hiçbir işe yaramadı.
Çok küçükken babam asker olmamı söylediğinde o mesleğin kendi benliğime uymadığını ta o zaman bilirmişim ve kati bir şekilde babama karşı çıkarmışım. Şu an keşke onu dinleseydim diyorum. Biz erkeklee için evde çaresizce oturmak ayıplanan büyük bir davranış.
Kendime, kimliğime, ait olduğumu hissettiğim kemikten bu bedene ağır geliyor.
Elimin kılıç tutması gerekiyor şimdi, oysa ben sadece kilden toprağa şekil vermeyi ve fırçalarımı boyaya batırıp tutmayı becerebiliyorum.
Mia, ah Mia.
Kendime haksızlık mı yapıyorum yoksa olması gerekenler olmuş mu? İkisi de beni tatmin etmedi. Hoş şu durumda tatmin olsam ne olmasam ne değil mi? İnsanlar birbirlerine kan kusturuyor ve ben oturmuş koskaca Arthur hâlâ bir bebek gibi sana ağlıyorum.
Kafam karışık. Ruh halim kendimi bile ayakta tutabilecek halde değil fakat yine de aileme destek olmaya çalışıyorum. Tanrım bizi ve sizleri korusun. Senin canın yanmasın.
Üç gün önce bir ipekçi dükkanından çıkan yangınla başlayan bu kaos lütfen çabucak son bulsun. İnsanlara hakları verilsin. Mia, canımız daha fazla yanmasın.
Her gün bir evi seçip içindeki aile üyelerini zorla dışarıya çıkarıyorlar. Geçen gün birini çok feci şekilde dövdüler. Anneciğimden duyduğuma göre kendisi zengin bir akademisyenmiş.
Durumlar git gide kötüleşiyorlar.
Daha fazla yazarak uzatmak istemiyorum. Her şey ayan beyan ortada.
Üzgünüm.
-Arhur William R.