ပန္းခ်ီတစ္ေယာက္ၾကက္ေၾကာ္မ်ားကိုဝယ္ၿပီးျပန္လာအခန္းဝ၌သူအမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရသည္ကိုေတာ့အထဲကႏွစ္ေယာက္ကေတာ့သိမယ္မဟုတ္ပါ။
ၿပီးေနာက္အခန္းထဲသို႔ဝင္၍ က်လုနီးမ်က္ရည္မ်ားကိုထိန္းကာဝင္လာခဲ့သည္။
"နင္မွာထားတာေတြရၿပီ"
ရွိန္းကထိုအစားစာမ်ားကိုျမင္ၿပီး
"ပန္းခ်ီ နင္ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔မ်ားဝယ္လာတာလား?"
ပန္းခ်ီျပန္ေျဖဖို႔လုပ္ေနစဥ္သူမဆီသို႔ဖုန္းလာခဲ့သည္။
ဖုန္းေျဖၿပီးေနာက္သူမလက္ထဲကအထုတ္မ်ားကိုလူနာကုတင္ေပၚသို႔တင္ကာေျပးသြားေတာ့သည္။မသြားခင္သူေျပာခဲ့သည္မွာ
"ငါခြဲခန္းဝင္စရာရွိေသးလို႔ ငါေမာင္ေလးကိုလိုက္ပို႔ေပးပါ မတ္ေလးေရ" တဲ့ ရွိန္းတစ္ေယာက္ခရမ္းခ်ဥ္သီးတစ္လုံးလိုပင္နီရဲသြားသည္။
သူေဘး ၾကက္ဘိုးေဝာာ္ေလးကေတာ့ကုတင္ေပၚကသူရဲ႕ၾကက္ေၾကာ္ေလးေတြကိုေငးေနေလရဲ႕။ၾကက္ဘိုးေတာ္နားေလးသို႔ကပ္သြားၿပီးေနာက္
"ညီကိုကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပို႔ပါမယ္ ေမပန္းခ်ီက အေရးႀကီးခြဲခန္းဝင္ရမွာမို႔လို႔တဲ့"
ၾကက္ေၾကာ္ကိုပလုတ္ပေလာင္းစားကမပီကလာျဖင့္ရယ္၍
"ပန္းခ်ီ ဘယ္တုန္းကထြက္သြားတာလဲ? ဒါနဲ႔ေဒါက္တာကြၽန္ေတာ္ကိုအပင္ပန္းခံၿပီးလိုက္ပို႔စရာမလိုပါဘူးရတယ္ Taxi စီးသြားလိုက္မယ္"
"မဟုတ္တာရပါတယ္ညီက အကိုရဲ႕ေနာက္ဆုံးလူနာေလအဲေတာ့ကိုယ္လည္းအားၿပီလိုက္ပို႔ပါမယ္"
"ဒါဆိုလည္းအားမနာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ"
ကားပါကင္သို႔ေရာက္ေသာအခါမိုးသားကေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင္ရန္ႀကံေနစဥ္ ရွိန္းကပိတ္လိုက္ၿပီး
"ညီေနာက္မွာမထိုင္သင့္ဘူးေနာ္အဲဒါဆိုကိုယ္ကဒ႐ိုက္ဘာႀကီးျဖစ္သြားမွာေပါ့"
မိုးသားကဟက္ဟက္ပတ္ပတ္ရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္
"ဒါဆိုကြၽန္ေဝာာ္အေရွ႕မွာပဲထိုင္ေတာ့မယ္"
ၾကက္ေၾကာ္ဗူးကိုရင္ဝယ္ပိုက္ကာLover Seat ၌ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ရွိန္းေနမင္းခဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ မိုးသားညိဳစိတ္ထဲမွာဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာကိုသိေနခဲ့မည္မဟုတ္ပါ။တစ္လမ္းလုံးႏွစ္ေယာက္သားဘာစကားမွမဆိုၾကပဲေနၾကသည္။ခဏအၾကာမိုးသားကစကားစဆိုလိုက္သည္။
"ေဒါက္တာ"
ကားေမာင္းရင္းမိုးသားဘက္ကိုခဏလွည့္ၾကည့္ၿပီး
"အခုကအျပင္မွာဆိုေတာ့ အကိုလို႔ေခၚလည္းရပါတယ္ "
"ဟုတ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုေျပာျပမယ္"
မိုးသားကျပတင္းေပါက္သို႔ေငးေနရင္းေျပာလိုက္သည္ ။
"ကဲေျပာပါဦးလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေလး"
"ကြၽန္ေတာ္က Gay တစ္ေယာက္"
ရွိန္းေနမင္းခတစ္ေယာက္အံဩေနသည္ပုံေတာ့မေပၚထိုေၾကာင့္မိုးသားကထပ္ေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကိုမ႐ြံရွာဘူးလား?"
ရွိန္းေနမင္းကကားေမာင္းရင္းအနည္းငယ္ၿပဳံးမိသည္။
"ကဲေျပာပါအုံး ကိုယ္ကဘာလို႔႐ြံရမွာလဲ?ကိုယ္က LGBT Supporter တစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္နားလည္သိလို႔ လက္ခံေပးတယ္မရႈံ႕ခ်ဘူးဒါဟာလူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္ပဲေလ မဟုတ္ဘူးလား"
မိုးသားရင္ထဲ၌အနည္းငယ္ေပါ့သြားသည္။မဟုတ္ရင္သူကို႐ြံရွာတဲ့မ်က္လုံးနဲ႔သူရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာအကိုကၾကည့္မည္ကိုသူလုံးဝမခံစားႏိုင္ပါ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကို နားလည္ေပးလို႔~"
"ဒီေတာ့မင္းလည္းမင္းကိုခ်စ္ေပးမယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔အျမန္ဆုံးေတြ႕ရၿပီးေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ"
ရွိန္းေနမင္းခကေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္႐ိုး႐ိုးသားေျပာလိုက္သည္။တစ္ဖက္ရဲ႕ရင္ထဲတြင္လည္းအစိုင္ခဲတစ္ခုျဖစ္လို႔ေနသည္။အကိုကိုကြၽန္ေတာ္ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္မိခဲ့ဝာာကိုေကာအကိုလက္ခံေပးႏိုင္ပါ့မလား~ဒီလို႔နဲ႔အိမ္ငယ္ေလးသို႔ေရာက္လာသည္။
အေကာင္ေပါက္ေလးကေတာ့ႏႈတ္ဆက္ၿပီးကားေပၚမွဆင္းသြားေလသည္။ေနာက္တစ္ရက္မနက္တြင္ေမပန္းခ်ီကမိုးသားအိမ္သို႔ေစာေစာစီးစီးေရာက္ေနသည္။
"မိုးသားလာထိုင္ပါအုံး"
"အင္းဒါနဲ႔ေလ မနက္ျဖန္ကစၿပီးငါေဆး႐ုံတက္ဖို႔စီစဥ္ထားတယ္သိလား"
"အမယ္ေဆးေၾကာက္တဲ့ကေလးဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ?ထားပါေတာ့ေလ ငါေမးခ်င္တာကနင္ေဒါက္တာရွိန္းကိုႀကိဳက္ေနတာလား?"
႐ုတ္တရပ္ေမးလိုက္ေသာေမးခြန္းေၾကာင့္မိုးသားေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားၿပီးေရခဲ႐ိုက္ထားသလို႔ခဲေနသည္။
"ပန္းခ်ီ နင္ဘာလို႔အဲလိုေမးရတာလဲ"
"မိုးသားညိဳရယ္ငါနင့္ထက္ထမင္းကိုအရင္စားခဲ့တာပါၿပီးေတာ့နင္နဲ႔ပက္သတ္ၿပီးမသိတာငါမွာဘာရွိေသးလို႔လဲ?"
မိုးသားညိဳကရယ္လိုက္ကာ
"ေအးပါအေမရယ္ နင္သိၿပီဆိုဘာလို႔ေမးေနေသးလဲ"
ပန္းခ်ီကမိုးသားေက်ာျပင္ကို႐ိုက္လိုက္တာရယ္ၿပီး
"အမေလးငါသိေနတယ္ေလအတည္ျပဳခ်င္လို႔ကိုေမးေနတာ မိုးသားအမွန္တိုင္းေျပာရရင္ငါနင့္အမအေနနဲ႔လက္ခံတယ္သိလား"
"ပန္းခ်ီ နင္စိတ္ကူးေတြမယဥ္စမ္းပါနဲ႔ ငါကသူကိုႀကိဳက္ေပမယ့္သူကငါကိုႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးေလသိတဲ့အတိုင္းငါက...."
"မေျပာနဲ႔ နင္သူကိုႀကိဳက္ရင္ေရွ႕ဆက္တိုးေလငါအားေပးတယ္ ေဆး႐ုံမွာတက္တုန္းနင္လည္းႀကိဳးစားေပါ့"
မိုးသားတစ္ေယာက္သူေရွ႕က planေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ေျပာေနေသာသူအမေတာ္ကိုၾကည့္ကာရယ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။သူႀကိဳက္တာခ်စ္တာမွန္သည္သို႔ေသာ္သူဖြင့္မေျပာခ်င္ပါသူအသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ကအခ်ိန္ကရွိေတာ့မွမဟုတ္တာေလ။
"နင္မနက္ျဖန္ေဆး႐ုံတက္ရင္ဘာမွစိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔အားလည္းမငယ္နဲ႔ နင္မွာ အမတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ပိုက္ဆံကိစၥလည္းငါရွိတယ္"
မိုးသားကပန္းခ်ီကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ပန္းခ်ီကလည္းအလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ေပးၿပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဧည့္ခန္းထဲမွာဖက္ေနေလရဲ႕။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမ"
"နင္ငါကိုဘယ္လို႔ေခၚလိုက္တာလဲ"
"မမလို႔ေလ"
"အမေလးငါမွာဒီလို႔ေမာင္ေခ်ာေလးရွိတာကံေကာင္းပါရဲ႕ေနာင္ဘဝက်ရင္နင္ငါသားအျဖစ္ဝင္စားသိလား"
ပန္းခ်ီကေတာ့ရယ္ၿပီးေျပာေလသည္။မိုးသားကလည္းရယ္၍ "ေနာင္ဘဝဆိုတာရွိခဲ့ရင္ေတာ့ နင္ေမာင္ေလးအရင္းျဖစ္ခ်င္ပါတယ္" လို႔စိတ္ထဲကေနသာေျပာေနသည္။
ေနာက္တစ္ရက္တြင္မိုးသားညိဳေဆး႐ုံစတက္သည္။အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာထိုလူသားေလးတစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္စြာတည္ရွိလို႔ေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာအကိုရဲ႕အခန္းငယ္ေလးကိုသြားရန္သူစိတ္ကျပင္ေနသည္။သို႔ေသာ္ တစ္မနက္လုံးဓါတ္ကုထုံးေတြေၾကာင့္သူထႏိုင္ဖို႔အင္အားပင္မရွိေတာ့ပါ။
ထို႔ေနာက္သူရဲ႕ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အခန္းထဲမွတံခါးဖြင့္သံေလးကိုသူၾကားလိုက္ပါသည္။ဝိုးတဝါးျဖစ္ေသာ္ညားသူသိပါသည္ဒါဟာသူျမတ္ႏိုးရတဲ့အကိုလာၾကည့္တယ္ဆိုတာ....
Yuna 🌸