Rain's POV
"Oh no.."
Palihim akong napasulyap sa kanya nang bigla itong suminghap.
I was rudely gripping the seat belt and didn't move any of my muscles in our entire departure.
It's.. It's like social anxiety, i don't know but I'm so nervous now.
I'm not being myself..
Anong pinagaalala ko?
"Ikaw afraid you can't go home now, may.. May malaking disgrasya sa daan Rain.."
Literal na nakunot ang noo ko sa sinabi niya at nagmamadaling tumingin sa harap.
Oo nga,
Napapalibutan ng mga police at tao ang aksidenteng bunggoan ng truck.. Truck..
Nanlaki ang mga mata ko at nagsimulang magpawis ng malamig. Hindi ko maalis ang tingin ko sa nasa harap namin.
S-shit... Ito na naman..
"Rain, what's wrong?"
Lalo akong napakapit ng mahigpit sa seatbelt at nagsimulang bumigat ang bawat paghinga.
Gusto kong pumikit, pero sa tuwing pumipikit ako, ang nakaraang iyon ang naaalala ko.. Ayoko.. Hindi pwede..
"Shit, oo nga pala, truck!"
Tarantang sabi ni Justin at agad na minaneho ang kotsye para ihinto sa medyo malayo layong lugar at para mawala sa harap namin ang aksidenteng iyon.
Kahit na wala na sa paningin ko iyon, mabilis pa rin ang pagtakbo ng heart beat ko. Hindi ko makalma ang isipin at kalooban ko.. Bumibilis na rin ang paghinga ko na akala mo'y nakakulong ako sa isang bangungot..
Bangungot ng masalimot na nakaraan..
Hindi pwede...
Hindi ko kakayanin mawala sa sarili ngayon..
Hind—
Natigilan ang buong mundo ko nang maramdaman ang dalawang braso ni Justin na nakayakap sa akin.
Ang isip, puso, at kalooban ko ay natigilan sa pagwawala..
Napatingin ako sa kanya at unti unting nawala ang higpit ng kapit ko sa seatbelt..
Anong nangyayari?
"Don't be afraid.. I'm here.."
He whispered.
Gradually, my breathing came back into its normal speed and my whole system calmed down.
After some silence, he slowly break the hug and Stares at my eyes.. Wala akong magawa at masabi...
"I'm sorry, I'm careless that time.."
He apologize.
He looks so worried while looking at my face. I can see it in his eyes. Dahil doon, tuluyan ko ng nakalimutan ang nakita ko kanina.
"P-paano mo... Paano mo nalamang may takot ako sa truck?"
Sa wakas ay sabi ko.
He sighed as he goes back to his normal sit.
"Alam mo namang may gusto ako sayo Rain.. At tuwing nakikita kita, hindi ko mapigilan ang sarili kong bantayan ka mula sa malayo.. During those days, i noticed how you anxiously react when you see some trucks, only trucks.. Kaya ngayon, alam kong may takot ka rito. I want to approach you but you're always leaving too soon... "
Muling umatras ang dila ko sa paliwanag niya. Seryoso talaga siya sa pagkagusto niya sa akin?
O baka naman pinaimbestigahan lang niya ako para sa trip niya..
Buti nalang pala at hindi niya alam ang dahilan..
Makakahinga ako ng maluwag..
Napatingin nalang ako sa labas ng bintana, malakas pa rin ang ulan kasama ang pagkulog..
Tuwing umuulan, naaalala ko ang mga bagay bagay na ayokong alalahanin pero at the same time, kumakalma ang kalooban ko.. Ewan ko ba..
"Rain.. Maaari ko bang malaman kung bakit?"
Natigilan ako at napayuko.
Sandali akong natahimik pero kalauna'y nagsalita ulit siya.
"Pero ok lang kung ayaw mo pa. Maiintindihan ko"
He said as he give me his bright smile.
I don't know why i suddenly gets calm whenever i saw his smile. But all i know is, this is bad.. So bad.
"For now, umuwi muna tayo"
"What?"
"Hindi ka pa naman makakauwi ngayon at malakas ang ulan. Diner ka muna sa bahay"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Hell no, Justin!"
***
"C'mon Rain"
"Shut up. No way"
I immediately responded as i grip the seatbelt again. Narinig kong natawa siya habang hawak hawak ang payong at nakatayo sa harap ko, ng passenger seat.
Malakas pa rin ang ulan pero litaw na litaw ang tawa niya.
"Rain, naghihintay na sila sa loob.."
He's been insisting me to go with him inside his house. Tanga na nga akong sumakay sa sasakyan niya kanina, magiging tanga ba ulit ako sa pag oo at pumasok nalang sa bahay na hindi akin?
And worse, sa bahay pa ni Justin De Dios!
" Your parents are there! It's not convenient"
I've gone nuts. Did i just yelled?
"Eh sila nga ang nag aaya sayo eh. Tara na, pag hindi ka papasok, dito nalang din ako at maliligo sa ulan"
Nanlaki ang mga mata ko ng agad niyang binitawan ang payong na kanina'y hawak niya.
Agad siyang nabasa ng ulan dahil sa lakas nito.
Wala akong nagawa at kahit na nababasa, ngumingiti pa rin siya.
Seryoso? Kailan pa siya naging ganito ka immature?
Gusto ko sanang pasilungin siya at kunin pabalik ang payong para may masilungan siya.
Pero ayokong gumawa ng bagay na magbibigay ng motibo sa kanya at maging dahilan pa para maging malapit sa akin..
Ilang minuto rin akong nagpatigas.
Pero lalo akong nakokonsenya sa bawat patak ng ulang nahuhulog sa kanya.
"Fine!"
I can't remain as myself today..
Ngumiti siya sa sinabi ko at agad na pinulot ang binitawan niyang payong.
Inalalayan niya akong makababa ng kotsye kahit na basa siya at itinuro ang daan papasok.
"Wag mo ng gagawin ulit yun.. You're so childish"
I scolded on our way.
He chuckled.
"What? Are you concern at me now?"
"You're Overthinking things, i mean If you'll gone sick tomorrow, it'll gonna be a trouble for me."
Paliwang ko hanggang sa makarating kami sa harap ng malaking bahay nila.
While talking to him, i completely forgot about his parents waiting for us inside.
" It's still worth it. Biruin mo yun, nagsalita ka ng 16 words para lang kausapin ako.. "
He said.
I closed my mouth when i realize what he said is right.
I'm a bit talkative now..
"Omyghad honey, why are you bathing yourself with rain?"
Nawala ang isip ko sa pinaguusapan namin nang marinig ang isang babaeng boses. Sabay kaming napalingon sa pintuan ng bahay at nakita ang dalawang sa tingin ko ay mag asawa na nakatingin sa amin.
" Ma.. "
As expected, it's Justin's parents!
His mother was beautiful, she look so young. So is his father. No wonder Justin has his handsome face. May pinagmanahan..
"We accidentally fell our umbrella, i give it to her to save herself.."
What a joke, Jah.
He's playing hero infront of his parents?
Seriously?
"Oh.. Sige na, sige na. Magpalit ka ng damit at baka magkasakit ka! Leave your guest to us"
His father said
Tumingin naman sa akin si Justin na tinanguan ko lang.
He walked away as he tap his fathers shoulder.
After he disappear on our sight, her mother immediately clung to me.
Nagulat ako nung una, but they seems mean no harm to me so i relaxed myself
"Hello ijha, pasok tayo. Doon tayo mag uusap"
Hinila nila ako papasok at paupo ng kanilang malaking sofa. Kumpara sa yaman nila Rose, mukhang mas malaki ang hawak na ginto ng mga De Dios.
Masasabi mo iyon sa mga fornitures palang ng bahay.
Umupo naman kalaunan sa harap ko ang mga magulang ni Jah kasama ang isang ngiti at nakaka imitate na tingin.
Anong gagawin at sasabihin ko?
Ngingiti ba ako?
—What?!
"Sorry to bother you po, Mr. and Mrs. De Dios. May aksidente kasi sa daan kanina kaya dumiretso muna kami dito.."
Pilit kong sabi.
Pinakamahabang sentence na iyon na galing sa bibig ko.
Justin will pay for this!
"No ijha, it's our pleasure.."
His father said as he smile.
Tinitignan nila ako na as if isa akong new born baby nila.
Their eyes were twinkling with their smile.
Hell, it's not comfortable..
"You're Rain, right?"
Biglang tanong ng daddy niya habang nakangiti.
Saglit naman akong napakunot.
"Paano niyo po nalaman?"
I asked.
Sabay silang napahagikhik sabay pilig ng ulo.
"You're Justin's everyday's topic. He's really saying truths, you're really beautiful iha.."
His father said.
Shot.. Alam nga nila.
This trip of Justin is really getting bigger and bigger. Kailangan pa talaga niyang idamay ang parents niya?
"You overdo it dad, Topic ko rin ang Syclups minsan ah.."
Napalingon silang dalawa sa lalaking pababa palang ng hagdan, bagong ligo.
"Sus, gusto mo ipakita ko pa mga pictures niya na palagi mong pinagmamalaki"
Banta ng mommy niya sabay labas ng phone pero agad din iyong hinablot ni Justin.
"Ma, you're making our guest uncomfortable"
He said as he sit beside them.
While watching them tease each other, i can't help but to envy them so much. Looking at their parents-child relationship, it's so rare.
Rare for a father to love his wife so much, and rare for parents to be thay close in their grown up son.
Bakit sa akin hindi pwede?
"Ok, stop playing around. Let's eat dinner"
***
Pagkatapos naming kumain, pinaupo muli ako ng parents ni Justin para magpahinga.
I want to do the dishes pero naalala ko, reyna't hari pala sila at kabi-kabilaan ang tagapagsilbi.
Minutes later, Justin approached and sit beside me.
He handed me airphones while saying,
"I hope you'll be comfortable with this"
Oo aaminin ko, he's gentle-considerate man. Mukhang alam na alam nga niya ang mga bagay na gusto at ayaw ko. Does it mean he's serious in liking me?
I need to get myself away from him more, then.
"No thanks"
After saying that words, my phone buzzed.
Rose is calling.
Lumayo ako ng kaunti sa kanya at sinagot ang tawag.
"Hello?! Omyghad, akala ko kung ano ng nangyari sayo. Juskomariya"
Napakadaldal talaga.
"Paguwi ko, wala ka sa apartment. Tapos tinanonh ko si daddy, wala ka din sa bahay. Sa ganitong oras, Rain, NASAAN KA!?"
I sighed deeply before answering her endless questions.
"Ayos lang ako"
"Nasaan ka nga???"
"Ok nga lang ako"
"Rain Quenirry, ang tanong ko is 'Nasaan ka?', hindi 'Kamusta ka?' okay?!"
Napabuntong hininga ako. Why do i have this kind of cousin, huh? As far as i know, i didn't violated any laws of heaven. Why am i being punish here?
"I'm here at the De Dios's house"
Ilang segundo rin ang nakakalipas nang bigla niyang isigaw ang pamilyar na sigaw niya tuwing lumalabas ako ng syudad.
"WHHHHAAAAATTTTTT?!!"
Pinatay ko na ang tawag nang marinig ko ang maliit na tawa ni Justin sa likod. I know that he heard everything that we said.
Tumayo na ako at kinuha ang bag sa upuan.
"I'm leaving"
I said.
"Ihatid na kita"
Pahabol pa niya at magreready pa sana.
"No, thank you.. At pakisabi kila Mr. And Mrs. De Dios, aalis na ako"
Tumila na ang ulan and i think i was able to go back myself.
Nasa pintuan na ako ng bahay nila nang muli kong marinig ang boses ni Justin.
He's chasing me.
"Rain, WAIT!"
He grabbed my arms and face me.
"Tell me if i made you unease awhile ago, I'll change.."
Alalang sabi pa niya.
Poor thing.
"Justin.."
I called,
"Hmm?"
I sighed as i send him my new, and forced smile.
"Let's stay away to each other.."