" မောင့်ကို လွမ်းတယ် "
စကားကလေးက ဘာမှမဟုတ်ဘူးလို့ထင်ရပေမယ့် သီဟရင်ထဲဝယ် ဗြောင်းဆန်သွားသည်။ ချစ်တယ်၊လွမ်းတယ်ဆိုတဲ့စကားကို လွယ်လွယ်မပြောတတ်တဲ့သူက အခုတော့ လွမ်းသည်တဲ့။ မျက်ရည်ကျခဲတဲ့သူကလွမ်းလို့ဆိုကာမျက်ရည်ကျနေပြန်သည်။
ရူးအောင်များပြုစားနေသလားချစ်ရသူ။
" သဲငယ်ကွာ! "
" ငါ့ကိုရော လွမ်းရဲ့လား "
" ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲ၊ ဒီကောင်ကသေမတတ်လွမ်းနေရတာ၊ အချစ်ရဲ့ မောင်ဆိုတဲ့ခေါ်သံကြောင့်မလာအောင်ထိန်းချုပ်ထားရတာ "
" ငါ ငါဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး၊ ငါ မောင့်ကိုလွမ်းတယ် "
" မငိုပါနဲ့ဗျာ၊ အရမ်းများပင်ပန်းနေလား၊ မောင်ဆက်လုပ်လိုက်ရမလား "
" ဟင့်အင်း ငါ့ဘာသာငါအဆုံးသတ်လိုက်မယ်"
" ဟိုကိစကိုခေါင်းထဲကထုတ်လိုက်တော့နော်၊ မောင်ရှင်းပေးမယ်"
" အင်း "
မျက်နှာလေးငယ်ကာ မြင်ရသည်မို့ ပြေးကာသွားတွေ့ချင်မိသည်။ မျက်နှာထက်ကမျက်ရည်တွေကိုလည်း ကိုယ်တိုင်ဖယ်ရှားပေးချင်မိသည်။ ချစ်ရသူရဲ့မျက်ရည်အား ဘယ်အကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ်မမြင်လိုပါ။
" နားဉီးလေ ပင်ပန်းလာတယ်မလား "
" မောင် အိပ်ချင်လို့လား "
" မဟုတ်ပါဘူး သဲငယ်ပင်ပန်းနေတယ်ထင်လို့၊ မောင်စောင့်ဆိုစောင့်ပေးမယ်လေ "
" အင်း စောင့်ပေး"
ထိုစကားကြောင့် သီဟ အသည်းယားလာသည်။ ခွဲနေရတဲ့အချိန်လေးမှာ ချစ်ရသူစီက မကြားဖူးတာတွေကြားနေရသည်။
" မောင်! "
" ဗျာ "
" မောင် ငါ့ကို လှောင်နေတာမလား "
" ဟောဗျာ မလှောင်ရပါဘူး၊ "
" အဲ့တာဆို ဘာလို့ပြုံးနေတာလဲ "
" သဲငယ်ကိုချစ်လို့ "
" ဟမ် ဘာဆိုင်လို့"
" အချစ်တွေကြောင့် ပြုံးမိတာပေါ့ဗျာ၊ သဲငယ်သိလား မောင်ကလေ အရင်ကလူဆိုးလူကြမ်းပေါ့၊ ဒါပေမယ့် သဲငယ်နဲ့တွေ့ရပြီးနောက်ပိုင်း မောင်လူဆိုးလူကြမ်းလုပ်ရတယ်ထက် သဲငယ်ကိုသဘောကျရတဲ့အလုပ်ကို ပိုပြီးသဘောကျတယ်"
" မောင်! "
" မောင် တကယ်ပြောတာ၊ သဲငယ်ကိုပြောတဲ့စကားတွေကလည်း မောင့်နှလုံးသားကတိုက်ရိုက်လာတဲ့စကားတွေပဲ၊ "
" ဒါဆို ငါပဲလူဆိုးဖြစ်နေတာပဲ "
" ဘယ်သူပြောလဲ လူဆိုးလို့၊ အချစ်ဆိုးရင် မောင်လည်းလိုက်ဆိုးမှာပေါ့၊ အချစ်ကလူဆိုးမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ မောင့်ရဲ့ခင်ပွန်း"
" မောင် မပြောရဲတဲ့စကားကိုမရှိဘူးနော်"
" မပြောရဲစရာစကားဆိုတာရှိမလားကွာ သဲငယ်ကြောင့်ဖြစ်တည်လာတဲ့ကိုယ်ပိုင်စကားတွေကို "
" ............."
" နေ့လည်စာစားတော့လေ အဆာလွန်နေမယ် "
" စားမယ် ရှိုင်းသန့်ပြင်ပေးနေတယ် "
" .............. "
" မောင် "
" ဗျာ့ "
" ........... "
" ပြောလေ သဲငယ် "
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး "
" ဘာမှမဟုတ်ရင်လည်း ပြီးရော "
အမှတ်တကယ်တော့ သီဟစီမှာ (ဗျာ) ဆိုတဲ့ထူးသံကိုကြားချင်၍ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သိူ့သော်လည်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမပြောပြချင်ပါ။ ပြောလိုက်ရင်မောင်က စပေဉီးမည်။
" မောင် မအိပ်တော့ဘူးလား "
" မအိပ်တော့ပါဘူး ခနနေရင်ပဲ ၆နာရီထိုးတော့မှာ "
" အချိန်တွေကအဲ့လောက်တောင်ဖြစ်သွားပြီလား "
" ဟုတ်တယ်၊ စားစား သဲငယ် "
" မောင်လည်း လုပ်စရာရှိတာလုပ်လေ၊ ငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ် "
" သဲငယ်သဘောပါဗျာ၊ ချစ်တယ် "
..............................
အလုပ်ရဲ့ဖိအားကတစ်မျိုး ချစ်ရသူကပေးတဲ့ပြသနာကတစ်မျိုးနဲ့ ထွဋ်ခေါင် ဒေါသတွေထွက်နေမိသည်။ မနက်က ဖုန်းပြောပြီးကတည်းက အခုချိန်ထိဆက်သွယ်၍မရသေးပေ။
မင်းဝေအား ဆက်သွယ်ကြည့်တော့လည်းမရသည်မို့ ပို၍ပင်စိတ်တိုမိသည်။ မိဘအိမ်ကိုလည်းဖုန်းဆက်ပြီးအပူတွေမပေးချင်။
" သခင်လေး Meeting "
ဘာမှပြန်မဖြေပဲ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ထိုင်နေရာမှထလာသူအား ရှိုင်းသန့်ဘာမှမပြောရဲပေ။ ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့်ထွက်သွားသူနောက်အပြေးလိုက်ရသည်။
* Boss တော့ မိုးကြိုးအပစ်ခံရတော့မှာပဲ*
Meeting လုပ်တော့လည်း အဆင်မပြေမှုများနဲ့သာပြီးသွား၍ပို၍စိတ်ပင်ပန်းမိသည်။
" ငါ နားပြီ ဘာမှလာမပြောနဲ့တော့ " ဆိုကာ ရှိုင်းသန့်အားပြောပြီး အခန်းတံခါးကိုပိတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ ဒေါသတွေကြောင့် စိတ်ကမပြေနိုင်သေးပေ။
.......................
ထွဋ်ခေါင် ပါးပေါ်တွင်လေးလံမှုတစ်ခုကိုခံစားရတာကြောင့် နိုးလာသည်။ မျက်လုံးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်ကာကြည့်မိတော့
" မောင်! "
" နိုးသွားတာလား Sorry မောင်က နမ်းချင်လာလို့ "
" ဖယ်စမ်း မင်း! "
သီဟအား အတင်းတွန်းထုတ်ကာ နှင်လွှတ်နေသည်မို့အနည်းငယ်ကြောင်သွားသည်။
" သဲငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မောင်ဘာလုပ်မိလို့လဲ "
" အခုမှ ဘာမှလာမပြောနဲ့၊ ငါဖုန်းခေါ်နေတာ မင်းမကိုင်ဘူးလေ၊ ငါဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားရလဲ မင်းမသိဘူးမလား! "
ဒီကိုလာဖို့အမြန်စီစဉ်လိုက်ရသည်မို့ ဘာမှမပြောဖြစ်။ အံ့သြသွားအောင်လုပ်လိုက်ပေမယ့် ချစ်ရသူကစိတ်ဆိုးနေချေသည်။
" အချစ်ကို အံ့သြစေချင်လို့ပါကွာ၊ စိတ်ပူစေမိလို့တောင်းပန်ပါတယ်၊ စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော် "
" ငါ့ကို မထိနဲ့ သီဟမင်းထင်!"
" အားးးးး ဒီအသံလေးမကြားရတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ "
" မင်း...မင်းက "
" စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ကွာ၊ မောင် ပင်ပန်းလာတာနော် "
" ငါ့အပူလား၊ ငါပင်ပန်းတာမှမဟုတ်တာ!"
" အချစ်ကကွာ မောင့်ကိုချစ်ရဲ့သားနဲ့ "
" မချစ်ဘူး! "
" ချစ်တယ်တော့လုပ်၊ အခုမှပဲ အလွမ်းပြေတော့တယ်ကွာ "
" အရူးကောင်! ကျက်သရေတုံးတဲ့ကောင်! "
" နာမည်တွေပါအသစ်တိုးလာပါလား "
" ............... "
" မျက်ခုံးတွေမတွန့်ထားနဲ့၊ သဲငယ်နဲ့မလိုက်ဘူး၊ မောင်နှိပ်ပေးမယ်"
" မထိနဲ့...အွန့် "
စိတ်ဆိုးနေတဲ့သူအား ပို၍ပင်အသည်းယားမိလာတာမို့ သီဟ ထွဋ်ခေါင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းအား ချိတ်ပိတ်မိတော့သည်။
အလွမ်းဓာတ်တွေကြောင့် မလွှတ်ပေးမိသည်က ခံစားချက်တစ်ခုကို ဖြစ်ထွန်းစေသည်။
" မောင်~ "
မောဟိုက်နေခြင်းကို လျစ်လျူရှုကာ တိုးညှင်းသောလေသံလေးကြောင့် ကြက်သီးများပင်ထလာ၏။
" ငါ...ငါတို့ "
" အချစ် အဆင်သင့်မဖြစ်သေးရင် ရတယ်"
" ............ "
" ချစ်လို့နမ်းတာ"
" ငါ....ငါ အဆင်သင့်ဖြစ်တယ်"
" ဟမ်....သဲငယ်! "
" ငါ..ငါ့ကို အဲ့...လိုမကြည့်နဲ့ "
" အချစ်ဉီးဆောင်မလား! "
" မ...မသိဘူး! "
" မောင့်ကိုကြည့်၊ အချစ်ရဲ့သဘောအတိုင်းမောင်လိုက်လျောပေးမှာမို့..... "
စကားကိုဆုံးအောင်နားမထောင်ပဲ နှုတ်ခမ်းအား ထပ်တူကျအောင် လာနမ်းပြန်၏။ ပြီးနောက် နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးတစ်ခုကိုပြုံးပြလာသည်။
* မောင့်မူပိုင်လေးက သိပ်အသည်းယားဖို့ကောင်းတာ*
.......................
Update က Part 35 နဲ့ 36 ပါ။ တပိုင်းတည်းဖတ်မိမှာစိုးလို့သတိပေးတာပါရှင့်။ စိတ်အနည်းငယ်အပန်းပြေသွားရင်ပဲရပါပြီ💛
~~~~~~~~~~~
Zawgyi!!!!
" ေမာင့္ကို လြမ္းတယ္ "
စကားကေလးက ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ သီဟရင္ထဲဝယ္ ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။ ခ်စ္တယ္၊လြမ္းတယ္ဆိုတဲ့စကားကို လြယ္လြယ္မေျပာတတ္တဲ့သူက အခုေတာ့ လြမ္းသည္တဲ့။ မ်က္ရည္က်ခဲတဲ့သူကလြမ္းလို႔ဆိုကာမ်က္ရည္က်ေနျပန္သည္။
႐ူးေအာင္မ်ားျပဳစားေနသလားခ်စ္ရသူ။
" သဲငယ္ကြာ! "
" ငါ့ကိုေရာ လြမ္းရဲ႕လား "
" ဘယ္လိုမ်ားေမးလိုက္တာလဲ၊ ဒီေကာင္ကေသမတတ္လြမ္းေနရတာ၊ အခ်စ္ရဲ႕ ေမာင္ဆိုတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္မလာေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတာ "
" ငါ ငါဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊ ငါ ေမာင့္ကိုလြမ္းတယ္ "
" မငိုပါနဲ႕ဗ်ာ၊ အရမ္းမ်ားပင္ပန္းေနလား၊ ေမာင္ဆက္လုပ္လိုက္ရမလား "
" ဟင့္အင္း ငါ့ဘာသာငါအဆုံးသတ္လိုက္မယ္"
" ဟိုကိစကိုေခါင္းထဲကထုတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္၊ ေမာင္ရွင္းေပးမယ္"
" အင္း "
မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ ျမင္ရသည္မို႔ ေျပးကာသြားေတြ႕ခ်င္မိသည္။ မ်က္ႏွာထက္ကမ်က္ရည္ေတြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ဖယ္ရွားေပးခ်င္မိသည္။ ခ်စ္ရသူရဲ႕မ်က္ရည္အား ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္မျမင္လိုပါ။
" နားဉီးေလ ပင္ပန္းလာတယ္မလား "
" ေမာင္ အိပ္ခ်င္လို႔လား "
" မဟုတ္ပါဘူး သဲငယ္ပင္ပန္းေနတယ္ထင္လို႔၊ ေမာင္ေစာင့္ဆိုေစာင့္ေပးမယ္ေလ "
" အင္း ေစာင့္ေပး"
ထိုစကားေၾကာင့္ သီဟ အသည္းယားလာသည္။ ခြဲေနရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္ရသူစီက မၾကားဖူးတာေတြၾကားေနရသည္။
" ေမာင္! "
" ဗ်ာ "
" ေမာင္ ငါ့ကို ေလွာင္ေနတာမလား "
" ေဟာဗ်ာ မေလွာင္ရပါဘူး၊ "
" အဲ့တာဆို ဘာလို႔ၿပဳံးေနတာလဲ "
" သဲငယ္ကိုခ်စ္လို႔ "
" ဟမ္ ဘာဆိုင္လို႔"
" အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ၿပဳံးမိတာေပါ့ဗ်ာ၊ သဲငယ္သိလား ေမာင္ကေလ အရင္ကလူဆိုးလူၾကမ္းေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သဲငယ္နဲ႕ေတြ႕ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေမာင္လူဆိုးလူၾကမ္းလုပ္ရတယ္ထက္ သဲငယ္ကိုသေဘာက်ရတဲ့အလုပ္ကို ပိုၿပီးသေဘာက်တယ္"
" ေမာင္! "
" ေမာင္ တကယ္ေျပာတာ၊ သဲငယ္ကိုေျပာတဲ့စကားေတြကလည္း ေမာင့္ႏွလုံးသားကတိုက္ရိုက္လာတဲ့စကားေတြပဲ၊ "
" ဒါဆို ငါပဲလူဆိုးျဖစ္ေနတာပဲ "
" ဘယ္သူေျပာလဲ လူဆိုးလို႔၊ အခ်စ္ဆိုးရင္ ေမာင္လည္းလိုက္ဆိုးမွာေပါ့၊ အခ်စ္ကလူဆိုးမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ေမာင့္ရဲ႕ခင္ပြန္း"
" ေမာင္ မေျပာရဲတဲ့စကားကိုမရွိဘူးေနာ္"
" မေျပာရဲစရာစကားဆိုတာရွိမလားကြာ သဲငယ္ေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတဲ့ကိုယ္ပိုင္စကားေတြကို "
" ............."
" ေန႕လည္စာစားေတာ့ေလ အဆာလြန္ေနမယ္ "
" စားမယ္ ရွိုင္းသန့္ျပင္ေပးေနတယ္ "
" .............. "
" ေမာင္ "
" ဗ်ာ့ "
" ........... "
" ေျပာေလ သဲငယ္ "
" ဘာမွမဟုတ္ဘူး "
" ဘာမွမဟုတ္ရင္လည္း ၿပီးေရာ "
အမွတ္တကယ္ေတာ့ သီဟစီမွာ (ဗ်ာ) ဆိုတဲ့ထူးသံကိုၾကားခ်င္၍ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သိူ႕ေသာ္လည္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမေျပာျပခ်င္ပါ။ ေျပာလိုက္ရင္ေမာင္က စေပဉီးမည္။
" ေမာင္ မအိပ္ေတာ့ဘူးလား "
" မအိပ္ေတာ့ပါဘူး ခနေနရင္ပဲ ၆နာရီထိုးေတာ့မွာ "
" အခ်ိန္ေတြကအဲ့ေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီလား "
" ဟုတ္တယ္၊ စားစား သဲငယ္ "
" ေမာင္လည္း လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေလ၊ ငါဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္ "
" သဲငယ္သေဘာပါဗ်ာ၊ ခ်စ္တယ္ "
..............................
အလုပ္ရဲ႕ဖိအားကတစ္မ်ိဳး ခ်စ္ရသူကေပးတဲ့ျပသနာကတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ထြဋ္ေခါင္ ေဒါသေတြထြက္ေနမိသည္။ မနက္က ဖုန္းေျပာၿပီးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိဆက္သြယ္၍မရေသးေပ။
မင္းေဝအား ဆက္သြယ္ၾကည့္ေတာ့လည္းမရသည္မို႔ ပို၍ပင္စိတ္တိုမိသည္။ မိဘအိမ္ကိုလည္းဖုန္းဆက္ၿပီးအပူေတြမေပးခ်င္။
" သခင္ေလး Meeting "
ဘာမွျပန္မေျဖပဲ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ထိုင္ေနရာမွထလာသူအား ရွိုင္းသန့္ဘာမွမေျပာရဲေပ။ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ထြက္သြားသူေနာက္အေျပးလိုက္ရသည္။
* Boss ေတာ့ မိုးႀကိဳးအပစ္ခံရေတာ့မွာပဲ*
Meeting လုပ္ေတာ့လည္း အဆင္မေျပမႈမ်ားနဲ႕သာၿပီးသြား၍ပို၍စိတ္ပင္ပန္းမိသည္။
" ငါ နားၿပီ ဘာမွလာမေျပာနဲ႕ေတာ့ " ဆိုကာ ရွိုင္းသန့္အားေျပာၿပီး အခန္းတံခါးကိုပိတ္ကာ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိဳက္သည္။ ေဒါသေတြေၾကာင့္ စိတ္ကမေျပနိုင္ေသးေပ။
.......................
ထြဋ္ေခါင္ ပါးေပၚတြင္ေလးလံမႈတစ္ခုကိုခံစားရတာေၾကာင့္ နိုးလာသည္။ မ်က္လုံးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္ကာၾကည့္မိေတာ့
" ေမာင္! "
" နိုးသြားတာလား Sorry ေမာင္က နမ္းခ်င္လာလို႔ "
" ဖယ္စမ္း မင္း! "
သီဟအား အတင္းတြန္းထုတ္ကာ ႏွင္လႊတ္ေနသည္မို႔အနည္းငယ္ေၾကာင္သြားသည္။
" သဲငယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ေမာင္ဘာလုပ္မိလို႔လဲ "
" အခုမွ ဘာမွလာမေျပာနဲ႕၊ ငါဖုန္းေခၚေနတာ မင္းမကိုင္ဘူးေလ၊ ငါဘယ္ေလာက္စိတ္ပူသြားရလဲ မင္းမသိဘူးမလား! "
ဒီကိုလာဖို႔အျမန္စီစဥ္လိုက္ရသည္မို႔ ဘာမွမေျပာျဖစ္။ အံ့ၾသသြားေအာင္လုပ္လိုက္ေပမယ့္ ခ်စ္ရသူကစိတ္ဆိုးေနေခ်သည္။
" အခ်စ္ကို အံ့ၾသေစခ်င္လို႔ပါကြာ၊ စိတ္ပူေစမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ စိတ္မဆိုးနဲ႕ေတာ့ေနာ္ "
" ငါ့ကို မထိနဲ႕ သီဟမင္းထင္!"
" အားးးးး ဒီအသံေလးမၾကားရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ "
" မင္း...မင္းက "
" စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေတာ့ကြာ၊ ေမာင္ ပင္ပန္းလာတာေနာ္ "
" ငါ့အပူလား၊ ငါပင္ပန္းတာမွမဟုတ္တာ!"
" အခ်စ္ကကြာ ေမာင့္ကိုခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႕ "
" မခ်စ္ဘူး! "
" ခ်စ္တယ္ေတာ့လုပ္၊ အခုမွပဲ အလြမ္းေျပေတာ့တယ္ကြာ "
" အ႐ူးေကာင္! က်က္သေရတုံးတဲ့ေကာင္! "
" နာမည္ေတြပါအသစ္တိုးလာပါလား "
" ............... "
" မ်က္ခုံးေတြမတြန့္ထားနဲ႕၊ သဲငယ္နဲ႕မလိုက္ဘူး၊ ေမာင္ႏွိပ္ေပးမယ္"
" မထိနဲ႕...အြန့္ "
စိတ္ဆိုးေနတဲ့သူအား ပို၍ပင္အသည္းယားမိလာတာမို႔ သီဟ ထြဋ္ေခါင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းအား ခ်ိတ္ပိတ္မိေတာ့သည္။
အလြမ္းဓာတ္ေတြေၾကာင့္ မလႊတ္ေပးမိသည္က ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ျဖစ္ထြန္းေစသည္။
" ေမာင္~ "
ေမာဟိုက္ေနျခင္းကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ တိုးညွင္းေသာေလသံေလးေၾကာင့္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ထလာ၏။
" ငါ...ငါတို႔ "
" အခ်စ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးရင္ ရတယ္"
" ............ "
" ခ်စ္လို႔နမ္းတာ"
" ငါ....ငါ အဆင္သင့္ျဖစ္တယ္"
" ဟမ္....သဲငယ္! "
" ငါ..ငါ့ကို အဲ့...လိုမၾကည့္နဲ႕ "
" အခ်စ္ဉီးေဆာင္မလား! "
" မ...မသိဘူး! "
" ေမာင့္ကိုၾကည့္၊ အခ်စ္ရဲ႕သေဘာအတိုင္းေမာင္လိုက္ေလ်ာေပးမွာမို႔..... "
စကားကိုဆုံးေအာင္နားမေထာင္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းအား ထပ္တူက်ေအာင္ လာနမ္းျပန္၏။ ၿပီးေနာက္ ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပဳံးတစ္ခုကိုၿပဳံးျပလာသည္။
* ေမာင့္မူပိုင္ေလးက သိပ္အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတာ*
.......................
Update က Part 35 နဲ႕ 36 ပါ။ တပိုင္းတည္းဖတ္မိမွာစိုးလို႔သတိေပးတာပါရွင့္။ စိတ္အနည္းငယ္အပန္းေျပသြားရင္ပဲရပါၿပီ💛
~~~~~~~~~~~