zawgyi
စာၾကည့္စားပြဲ၌ ထိုင္ေနသည့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ။
သူ စာလုပ္ေနေပမယ့္ စိတ္တို႔က ဂ်ီဟြန္းနွင့္ ေတြ႕ခဲ့စဥ္တုန္းက ၾကားခဲ့သည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခဏခဏ ျပန္ေအာက္ေမ့ေနမိသည္ ။
ကလပ္??..
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အခုထိ ကလပ္ကို တစ္ခါမ်ွ မေရာက္ဖူးေသးဘူး ။
ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္??..
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေက်ာင္းတက္လက္စႀကီးနဲ႔ကို ဒီကမာၻက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ဂ်ပန္သြားဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ေသးတာလား??..
ဘာလို႔လဲ??...
" အာ... "
ထယ္ေယာင္း စဥ္းစားမရစြာ ဆံႏြယ္ေကာက္ေကာက္တို႔ကို လက္နွင့္ထိုးဖြမိလိုက္သည္ ။
သူ ဖုန္းscreenထက္က နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိလ်ွင္ ညေန၅နာရီရွိၿပီ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းပင္မ်ားကို ေရေလာင္းရန္အတြက္ ၿခံ၀င္းထဲသို႔ ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္ ။
" ဘာလို႔ ဒါေတြ လုပ္ေနေသးတာလဲ... စာေမးပြဲနီးၿပီ မဟုတ္ဘူးလား.. "
ေရပိုက္နွင့္ ပန္းပင္မ်ားကို ပက္ျဖန္းေနသည့္ ထယ္ေယာင္းထံ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ လက္ထည့္ထားလ်က္ ေလ်ွာက္လမ္းလာပါသည့္ ဂြၽန္သခင္ေလး ။
" ဒီအခ်ိန္ခဏေလးက ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ္လည္း ေခါင္းေဆးဖို႔ အခ်ိန္လိုတယ္ေလ.. ၿပီးေတာ့ စာေတြက လိုက္နိုင္ေနပါၿပီ.. ကြၽန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ရတယ္.. "
" အခ်ိန္ရရင္ ဘာလို႔ ငါနဲ႔ အတူမေနလဲ.."
ဂြၽန္သခင္ေလး အေျပာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း မ်က္နွာရဲတက္သြားလ်က္ ဘုၾကည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။
" စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း မရဘူး.. "
" ဒါဆိုလည္း စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း မင္း အလုပ္ေတြ မလုပ္ရဘူး.. "
" အာ.. ကြၽန္ေတာ္က ဒီၾကားထဲ အလကားေနေနသလို ျဖစ္ေနလို႔ အားနာေနရတဲ့ဟာ.. "
" က်စ္.. ဘာလို႔ အဲ့လိုေတြ လိုက္ေတြးေနတာလဲ.. မင္းေျပာေတာ့ ငါ့ကို သေဘာက်တယ္ဆို.. ကင္မ္ထယ္ေယာင္း.. "
" သေဘာက်တာနဲ႔ အလကားေနတာနဲ႔က ဘာမွမဆိုင္ဘူးေလ.. ဂြၽန္သခင္ေလး.. "
ပန္းပင္ေတြကိုသာ ေရဆက္ေလာင္းေနသည့္ Omegaေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကု စူပုပ္သြားရသည္ ။
Omegaကို သူက ေ႐ႊေပၚျမတင္ ထားခ်င္တာဆိုေပမယ့္ သက္ေသာင့္သက္သာ မေနသည့္ Omegaက အိမ္အလုပ္ေတြမွာ ပါ၀င္ကူညီရင္း သူ႔လက္သူ႔ေျခေတြခ်ည္း ။
ညေရာက္ေတာ့လည္း ေဂ်ာင္ကုအခန္းကို ၀ီစကီပုလင္း စိမ္ထားသည့္ ေရခဲပံုးေလးကိုဆြဲကာ ယူလာေပးသည့္ Omega ။
" ဂြၽန္သခင္ေလး.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂြၽန္သခင္ေလးရဲ႕ Wolf form ထပ္မျပခ်င္ဘူးလား..."
တစ္ခါသာ ေတြ႕ဖူးေသးသည့္ ဂြၽန္သခင္ေလး၏ Wolf formက ခန္႔ညားၾကည့္ေကာင္းလွသည္မို႔ ထယ္ေယာင္း ထပ္မံေတာင္းဆိုၾကည့္မိသည္ ။
" ငါနဲ႔ အတူတူေနရင္ ျပမယ္ေလ.. "
" ေတာ္ပါၿပီ.. ၀ီစကီသာ ေသာက္ပါေတာ့ ဂြၽန္သခင္ေလး.."
ထယ္ေယာင္း၏ ျငင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ဂြၽန္သခင္ေလးက ရႈတည္တည္ ၾကည့္လာသည္ကို ထယ္ေယာင္း မသိခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္လိုက္သည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ စာေမးပြဲ နီးၿပီမို႔ အေဖာ္မလုပ္ေပးေတာ့ဘူးေနာ္ ဂြၽန္သခင္ေလး.."
အခန္းထဲမွ လွည့္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ နွာမႈတ္သံ ၾကားလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ျပန္လွည့္ၾကည့္မိလ်ွင္ ဂြၽန္သခင္ေလး၏ မဟူရာ Wolf formကို ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ ထယ္ေယာင္း မ်က္၀န္းအစံုက ၀ိုင္းစက္သြားရကာ ရယ္ျမဴးရိပ္ သန္းသြားရသည္ ။
ထိုခဏ၌ စာလုပ္ဖို႔ အေတြးေတြပင္ လႊင့္စင္သြားခဲ့လ်က္ ဂြၽန္သခင္ေလး၏ Wolf formကို အေျပးတပိုင္း သြားေရာက္ပြတ္သပ္ေပးမိလိုက္သည္ ။
ၾကမ္းျပင္ထက္၌ ထိုင္ခ်ကာ ဂြၽန္သခင္ေလး၏ Wolf formကို တယုတယ ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ ထယ္ေယာင္း နႈတ္ခမ္းပါးတို႔က ေကြးၫႊတ္ေနသည္ ။
" ဂြၽန္သခင္ေလးရဲ႕ Wolf formကို ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း သေဘာက်တာပဲ.. "
" Wolf formကိုပဲလား.. ငါ့ကို က်ေတာ့ေရာ.. "
လူအသြင္ ျပန္ေျပာင္းလာသည့္ ဂြၽန္သခင္ေလးက မႈန္ကုပ္ကုပ္နွင့္ အေမးရွိလာပါလ်ွင္ ထယ္ေယာင္း နွာေခါင္းေလး ရႈံ႕မိလိုက္သည္ ။
ဂြၽန္သခင္ေလးရဲ႕ Wolf formကို ထယ္ေယာင္း ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတဲ့ဟာကို ။
" ေျဖေလ.. ငါ့ကို က်ေတာ့ေရာလို႔.. "
" ဂြၽန္သခင္ေလးကိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဂြၽန္သခင္ေလးရဲ႕ Wolf formက ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တယ္.. "
" ဘာ!?... "
သိသိသာသာ မႈန္ကုပ္သြားသည့္ ဂြၽန္သခင္ေလးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း သေဘာတက် ၿပံဳးမိသြားရကာ ဂြၽန္သခင္ေလး၏ နႈတ္ခမ္းပါးကို ထိကပ္ရံုမ်ွ အနမ္းေပးလိုက္မိသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ စာသြားလုပ္ေတာ့မယ္... ၀ီစကီကိုလည္း သိပ္မေသာက္ပါနဲ႔.. တန္ရင္ေဆး.. လြန္ရင္ေဘးဆိုတဲ့ စကားလည္းရွိတာ သိတယ္မလား.."
ၾကမ္းျပင္မွထကာ အခန္းထဲကေန ထြက္သြားပါသည့္ Omegaက ေဂ်ာင္ကုကို အၿပံဳးလွလွေလး ေပးသြားသည္မို႔ ေဂ်ာင္ကု နႈတ္ခမ္းပါးက ေကာ့တက္သြားရသည္ ။
သူ႔စိတ္အေျခအေနက အေတာ္ေလး ေကာင္းမြန္သြားၿပီေလ ။
.
.
.
ေက်ာင္းေဆာင္အတြင္းရွိ Lockerမ်ားအေရွ႕တြင္ ေျခစံုရပ္လိုက္သည့္ ထယ္ေယာင္း ။
မိမိ၏ Lockerကို ဖြင့္လိုက္ကာ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို Lockerထဲ ထည့္သိမ္းလိုက္သည္ ။
ၿပီးေနာက္ Lockerထဲက အကုန္မေမႊရေသးသည့္ စာအုပ္နွင့္ ပစၥည္းပစၥယတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သူ ခဏတန္႔သြားရၿပီး ျပန္လွည့္မထြက္ေသးဘဲ စာအုပ္တို႔ကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
မွတ္စုစာအုပ္အခ်ိဳ႕က ထယ္ေယာင္းအတြက္ အသံုး၀င္သည္မို႔ အိမ္ယူသြားရန္ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ စာအုပ္ထဲကေန ထြက္က်လာပါသည့္ Ticketတစ္ေစာင္ ။
" ဘာပါလိမ့္... "
ထယ္ေယာင္း ထိုticketကို ေကာက္ယူၾကည့္လိုက္လ်ွင္ ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ flight ticketတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မ်က္လံုး၀ိုင္းသြားရသည္ ။
" ေလယာဥ္လက္မွတ္က စာအုပ္ထဲ ဘာလို႔ ေရာက္ေနတာလဲ??.. "
ticketကို အေသအခ်ာ ဖတ္ၾကည့္မိလ်ွင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇လေက်ာ္ေလာက္တုန္းက dateနွင့္ ျဖစ္ေနသည္ ။
" အာ... ဂ်ီဟြန္းနဲ႔ ေျပာတုန္းက ဂ်ပန္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ticketျဖစ္ရမယ္.."
ထယ္ေယာင္း dateကို ၾကည့္ေနမိရင္းမွ ေခါင္းထဲ၀င္လာသည့္ အေၾကာင္းအရာ ။
ခဏ.. လြန္ခဲ့တဲ့ ၇လ??..
ဒီကမာၻက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ခဲ့တာက ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္တုန္းကလဲ??..
ထယ္ေယာင္းက ေန႔ရက္ကို အေသအခ်ာ မသိတာမို႔ ဘိုဂမ္ကို ေမးၾကည့္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ Lockerကို ျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး အတန္းဆီ ဦးတည္၀င္လာခဲ့လ်ွင္ ဘိုဂမ္က သူ႔အေပါင္းအသင္းတစ္ခ်ိဳ႕နွင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနသည္ ။
" ဘိုဂမ္... "
" ဟင္??.. "
" ငါ မင္းကို ေမးစရာေလးရွိလို႔.. "
ထယ္ေယာင္း၏ အေျပာေၾကာင့္ ဘိုဂမ္က သူ႔အေပါင္းအသင္းမ်ားနွင့္ စကားစကို ျဖတ္လိုက္ကာ ထယ္ေယာင္းနွင့္အတူ စာသင္ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လာသည္ ။
" ဘာေမးမလို႔လဲ.. စာလား.. "
" စာေတာ့မဟုတ္ဘူး.. ဟို.. ငါက တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို လံုး၀ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဆိုတာ မင္းလည္း သိတယ္မလား.. "
" အင္းေလ.. "
" အဲ့ဒါ.. ငါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ခဲ့တာကေလ.. ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ကလည္းဆိုတာ မင္း မွတ္မိလား... "
ထယ္ေယာင္း၏ အေမးေၾကာင့္ ဘိုဂမ္မ်က္၀န္းတို႔က အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္သည့္ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ျဖတ္ေျပးသြားသည္ ။
" မင္း တစ္ခုခု မွတ္မိလာလို႔လား.. ထယ္ေယာင္း.. "
" အာ.. အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး.. ငါက သိခ်င္ရံုပါ.. ငါ အဲ့ဒီလို လုပ္မိခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ကို.. မင္း မွတ္မိလား.."
" အင္း.. ဆိုပါေတာ့.. မင္းရဲ႕ကိစၥက အႀကီးအက်ယ္ပဲေလ.. ေက်ာင္းက လူတိုင္းနီးပါးသိတာပဲ.. "
" မင္းမွတ္မိတယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို ေျပာျပပါလား.. အဲ့ဒီ့ ရက္စြဲအတိအက်ကို.. "
" ခဏေနာ္... "
ဘိုဂမ္က သူ႔ဖုန္းကိုထုတ္ရင္း calendarကို တစ္ခ်က္ စစ္ေဆးသည္ ။
" အဲ့ဒီ့ေန႔က ေက်ာင္းရဲ႕ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားရွိတဲ့ေန႔ပဲ.. ဆုရေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြေရာ ပညာသင္ဆု ေပးၾကတဲ့ လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ေတြေရာ တက္ေရာက္က်လို႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲ လူစည္ကားခဲ့တာ.. ၈လပိုင္း ၁၇ရက္ေန႔.."
" ေက်းဇူးပဲ.. ဘိုဂမ္... "
" မလိုပါဘူး.. ဒါနဲ႔ မင္းက မမွတ္မိဘူးလည္း ေျပာေသးတယ္.. ဘာလို႔ သိခ်င္သြားရတာလဲ.. "
" ဒီအတိုင္းပါပဲ..."
ထယ္ေယာင္း အၿပံဳးတစ္ခုနွင့္သာ စကားလမ္းေၾကာင္းကို တန္႔လိုက္လ်ွင္ ဘိုဂမ္က တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ျဖစ္သြားၿပီးမွ အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳနွင့္သာ တံု႔ျပန္လိုက္သည္ ။
" ငါ အရင္သြားနွင့္ၿပီေနာ္ ဘိုဂမ္.. မနက္ျဖန္မွ ေတြ႕မယ္... "
" ေအာ... ေကာင္းေကာင္းျပန္ေနာ္. ထယ္ေယာင္း.. "
" အင္း..."
အတန္းဆင္းသည့္အခါေတာ့ သူ႔အား နႈတ္ဆက္ၿပီး အရင္ထြက္သြားပါသည့္ ထယ္ေယာင္းကို အၿပံဳးနွင့္ နႈတ္ဆက္လိုက္သည့္ ပတ္ခ္ဘိုဂမ္ ။
ျမင္ကြင္းထဲကေန ထယ္ေယာင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီဆိုမွ တည္တင္းသြားသည့္ သူ႔၏နႈတ္ခမ္းပါးနွင့္အတူ မ်က္၀န္းအစံုကလည္း ေအးစက္သြားခဲ့လ်က္ ။
.
.
.
" ဟင္.. ခ်န္းမင္းေဟ်ာင္းက ဒီေန႔လည္း မပါလာဘူးလား.. ဂြၽန္သခင္ေလး.. "
" တမင္သက္သက္ ထားခဲ့တာ.. "
ထယ္ေယာင္းကို ဂြၽန္သခင္ေလး ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာလာႀကိဳေနသည္မွာ ရက္ေပါင္းအေတာ္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္ ။
အစကေတာ့ ထယ္ေယာင္းက ခ်န္းမင္းေဟ်ာင္း မအားလို႔ ဂြၽန္သခင္ေလးကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းေနရတယ္ ထင္ခဲ့တာ ။
" ဘာလို႔လဲ..."
" မင္းကေရာ ဘာလို႔ ေမးတာလဲ.. "
" မဟုတ္ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ္က ဂြၽန္သခင္ေလး တကူးတက လာႀကိဳေနရမွာ စိုးလို႔ပါ.."
" ဒီအတိုင္း လမ္းႀကံဳလို႔ ၀င္ႀကိဳရံုပဲ.. "
" အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့... "
ကားေရွ႕ခန္းမွာ ထယ္ေယာင္း ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး လံုၿခံဳေရးခါးပတ္ ပတ္ၿပီးသည္နွင့္ ေဂ်ာင္ကု ကားစက္နႈိးကာ ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။
ထယ္ေယာင္း အခန္းထဲျပန္ေရာက္သည္နွင့္ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဇစ္ဖြင့္ကာ flight ticketကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ticket dateက ၈လပိုင္း ၁၈ရက္ေန႔ ။
ဒီကမာၻက ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ေသေၾကာင္းႀကံစည္ခဲ့တာက ၈လပိုင္း ၁၇ရက္ေန႔ ။
အမ္??...
ဂ်ပန္သြားဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့သူက ဘာလို႔ ရုတ္တရက္ႀကီး ေသေၾကာင္းႀကံစည္ရတာလဲ??...
ဒီကမာၻက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ဂြၽန္သခင္ေလးနားကေန ထြက္သြားခ်င္တာကေတာ့ Sketch bookမွာ ေရးျခစ္ထားေသာ ခံစားခ်က္ အပိုင္းအစမ်ားကေန ထယ္ေယာင္း သိပါသည္ ။
" အာ.. ငါက ငါဆိုေပမယ့္ ငါက ငါ မဟုတ္ေတာ့ ဘာမွ ေတြးေတာမရဘူးပဲ..."
ဒီကမာၻႀကီးက ထယ္ေယာင္း ေနထိုင္ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ ကမာၻႀကီးနဲ႔ မတူညီတာမို႔ ဒီကမာၻႀကီးမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္း ထယ္ေယာင္းနဲ႔ အရာရာ ထပ္တူက်နိုင္ဖို႔ဆိုတာက ျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္ပဲ ။
ဒါနဲ႔.. သူ႔ရဲ႕Wolf formက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေလာက္မလဲ??
တကယ္ ေျပာင္းၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ..။
ထယ္ေယာင္း စာၾကည့္စားပြဲ၌ မထိုင္ခင္ အရင္ဆံုး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရန္အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ဦးတည္လိုက္လ်ွင္ ေရွ႕သို႔ဟပ္ထိုး လဲၿပိဳသြားရသည္ ။
ဟင္!!??...
ထယ္ေယာင္း မ်က္စိေရွ႕က အေမႊးျဖဴျဖဴေလးနွင့္ ေျခလက္တစ္စံု ။
သူ ဇေ၀ဇဝါ ျဖစ္သြားရင္းမွ ထရပ္ၾကည့္လိုက္လ်ွင္ Wolf form ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသားမက်ပဲ ၾကမ္းျပင္၌ လဲၿပိဳက်သြားရျပန္သည္ ။
ဘာလဲ??!!..
ငါက Wolf formေျပာင္းသြားလို႔ ရၿပီပဲ!!
.
.
.
Sandi Bear
Taekook makes me happy.
unicode
စာကြည့်စားပွဲ၌ ထိုင်နေသည့် ကင်မ်ထယ်ယောင်း ။
သူ စာလုပ်နေပေမယ့် စိတ်တို့က ဂျီဟွန်းနှင့် တွေ့ခဲ့စဉ်တုန်းက ကြားခဲ့သည့် အကြောင်းအရာတစ်ချို့ကို ခဏခဏ ပြန်အောက်မေ့နေမိသည် ။
ကလပ်??..
ထယ်ယောင်းကတော့ အခုထိ ကလပ်ကို တစ်ခါမျှ မရောက်ဖူးသေးဘူး ။
ပြီးတော့ ဂျပန်??..
သေချာစဉ်းစားကြည့်ရင် ကျောင်းတက်လက်စကြီးနဲ့ကို ဒီကမ္ဘာက ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ဂျပန်သွားဖို့ စီစဉ်ခဲ့သေးတာလား??..
ဘာလို့လဲ??...
" အာ... "
ထယ်ယောင်း စဉ်းစားမရစွာ ဆံနွယ်ကောက်ကောက်တို့ကို လက်နှင့်ထိုးဖွမိလိုက်သည် ။
သူ ဖုန်းscreenထက်က နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်မိလျှင် ညနေ၅နာရီရှိပြီ ။
ထို့ကြောင့် ပန်းပင်များကို ရေလောင်းရန်အတွက် ခြံဝင်းထဲသို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည် ။
" ဘာလို့ ဒါတွေ လုပ်နေသေးတာလဲ... စာမေးပွဲနီးပြီ မဟုတ်ဘူးလား.. "
ရေပိုက်နှင့် ပန်းပင်များကို ပက်ဖြန်းနေသည့် ထယ်ယောင်းထံ ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ လက်ထည့်ထားလျက် လျှောက်လမ်းလာပါသည့် ဂျွန်သခင်လေး ။
" ဒီအချိန်ခဏလေးက ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.. ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းဆေးဖို့ အချိန်လိုတယ်လေ.. ပြီးတော့ စာတွေက လိုက်နိုင်နေပါပြီ.. ကျွန်တော့်မှာ အချိန်ရတယ်.. "
" အချိန်ရရင် ဘာလို့ ငါနဲ့ အတူမနေလဲ.."
ဂျွန်သခင်လေး အပြောကြောင့် ထယ်ယောင်း မျက်နှာရဲတက်သွားလျက် ဘုကြည့်ကြည့်မိလိုက်သည် ။
" စာမေးပွဲ မပြီးမချင်း မရဘူး.. "
" ဒါဆိုလည်း စာမေးပွဲ မပြီးမချင်း မင်း အလုပ်တွေ မလုပ်ရဘူး.. "
" အာ.. ကျွန်တော်က ဒီကြားထဲ အလကားနေနေသလို ဖြစ်နေလို့ အားနာနေရတဲ့ဟာ.. "
" ကျစ်.. ဘာလို့ အဲ့လိုတွေ လိုက်တွေးနေတာလဲ.. မင်းပြောတော့ ငါ့ကို သဘောကျတယ်ဆို.. ကင်မ်ထယ်ယောင်း.. "
" သဘောကျတာနဲ့ အလကားနေတာနဲ့က ဘာမှမဆိုင်ဘူးလေ.. ဂျွန်သခင်လေး.. "
ပန်းပင်တွေကိုသာ ရေဆက်လောင်းနေသည့် Omegaကြောင့် ဂျောင်ကု စူပုပ်သွားရသည် ။
Omegaကို သူက ရွှေပေါ်မြတင် ထားချင်တာဆိုပေမယ့် သက်သောင့်သက်သာ မနေသည့် Omegaက အိမ်အလုပ်တွေမှာ ပါဝင်ကူညီရင်း သူ့လက်သူ့ခြေတွေချည်း ။
ညရောက်တော့လည်း ဂျောင်ကုအခန်းကို ၀ီစကီပုလင်း စိမ်ထားသည့် ရေခဲပုံးလေးကိုဆွဲကာ ယူလာပေးသည့် Omega ။
" ဂျွန်သခင်လေး.. ကျွန်တော့်ကို ဂျွန်သခင်လေးရဲ့ Wolf form ထပ်မပြချင်ဘူးလား..."
တစ်ခါသာ တွေ့ဖူးသေးသည့် ဂျွန်သခင်လေး၏ Wolf formက ခန့်ညားကြည့်ကောင်းလှသည်မို့ ထယ်ယောင်း ထပ်မံတောင်းဆိုကြည့်မိသည် ။
" ငါနဲ့ အတူတူနေရင် ပြမယ်လေ.. "
" တော်ပါပြီ.. ၀ီစကီသာ သောက်ပါတော့ ဂျွန်သခင်လေး.."
ထယ်ယောင်း၏ ငြင်းဆိုမှုကြောင့် ဂျွန်သခင်လေးက ရှုတည်တည် ကြည့်လာသည်ကို ထယ်ယောင်း မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်လိုက်သည် ။
" ကျွန်တော် စာမေးပွဲ နီးပြီမို့ အဖော်မလုပ်ပေးတော့ဘူးနော် ဂျွန်သခင်လေး.."
အခန်းထဲမှ လှည့်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်စဉ် နှာမှုတ်သံ ကြားလိုက်ရသည်ကြောင့် ထယ်ယောင်း ပြန်လှည့်ကြည့်မိလျှင် ဂျွန်သခင်လေး၏ မဟူရာ Wolf formကို တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ထယ်ယောင်း မျက်ဝန်းအစုံက ၀ိုင်းစက်သွားရကာ ရယ်မြူးရိပ် သန်းသွားရသည် ။
ထိုခဏ၌ စာလုပ်ဖို့ အတွေးတွေပင် လွှင့်စင်သွားခဲ့လျက် ဂျွန်သခင်လေး၏ Wolf formကို အပြေးတပိုင်း သွားရောက်ပွတ်သပ်ပေးမိလိုက်သည် ။
ကြမ်းပြင်ထက်၌ ထိုင်ချကာ ဂျွန်သခင်လေး၏ Wolf formကို တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးနေသည့် ထယ်ယောင်း နှုတ်ခမ်းပါးတို့က ကွေးညွှတ်နေသည် ။
" ဂျွန်သခင်လေးရဲ့ Wolf formကို ကျွန်တော် အရမ်း သဘောကျတာပဲ.. "
" Wolf formကိုပဲလား.. ငါ့ကို ကျတော့ရော.. "
လူအသွင် ပြန်ပြောင်းလာသည့် ဂျွန်သခင်လေးက မှုန်ကုပ်ကုပ်နှင့် အမေးရှိလာပါလျှင် ထယ်ယောင်း နှာခေါင်းလေး ရှုံ့မိလိုက်သည် ။
ဂျွန်သခင်လေးရဲ့ Wolf formကို ထယ်ယောင်း ထပ်တွေ့ချင်သေးတဲ့ဟာကို ။
" ဖြေလေ.. ငါ့ကို ကျတော့ရောလို့.. "
" ဂျွန်သခင်လေးကိုလည်း သဘောကျပါတယ်.. ဒါပေမယ့် ဂျွန်သခင်လေးရဲ့ Wolf formက ပိုကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ထင်တယ်.. "
" ဘာ!?... "
သိသိသာသာ မှုန်ကုပ်သွားသည့် ဂျွန်သခင်လေးကြောင့် ထယ်ယောင်း သဘောတကျ ပြုံးမိသွားရကာ ဂျွန်သခင်လေး၏ နှုတ်ခမ်းပါးကို ထိကပ်ရုံမျှ အနမ်းပေးလိုက်မိသည် ။
" ကျွန်တော် စာသွားလုပ်တော့မယ်... ၀ီစကီကိုလည်း သိပ်မသောက်ပါနဲ့.. တန်ရင်ဆေး.. လွန်ရင်ဘေးဆိုတဲ့ စကားလည်းရှိတာ သိတယ်မလား.."
ကြမ်းပြင်မှထကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားပါသည့် Omegaက ဂျောင်ကုကို အပြုံးလှလှလေး ပေးသွားသည်မို့ ဂျောင်ကု နှုတ်ခမ်းပါးက ကော့တက်သွားရသည် ။
သူ့စိတ်အခြေအနေက အတော်လေး ကောင်းမွန်သွားပြီလေ ။
.
.
.
ကျောင်းဆောင်အတွင်းရှိ Lockerများအရှေ့တွင် ခြေစုံရပ်လိုက်သည့် ထယ်ယောင်း ။
မိမိ၏ Lockerကို ဖွင့်လိုက်ကာ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ စာအုပ်တစ်ချို့ကို Lockerထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်သည် ။
ပြီးနောက် Lockerထဲက အကုန်မမွှေရသေးသည့် စာအုပ်နှင့် ပစ္စည်းပစ္စယတစ်ချို့ကြောင့် သူ ခဏတန့်သွားရပြီး ပြန်လှည့်မထွက်သေးဘဲ စာအုပ်တို့ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။
မှတ်စုစာအုပ်အချို့က ထယ်ယောင်းအတွက် အသုံးဝင်သည်မို့ အိမ်ယူသွားရန် စဉ်းစားလိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်ရန် ပြင်လိုက်စဉ် စာအုပ်ထဲကနေ ထွက်ကျလာပါသည့် Ticketတစ်စောင် ။
" ဘာပါလိမ့်... "
ထယ်ယောင်း ထိုticketကို ကောက်ယူကြည့်လိုက်လျှင် ဂျပန်ခရီးစဉ် flight ticketတစ်စောင် ဖြစ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဝိုင်းသွားရသည် ။
" လေယာဉ်လက်မှတ်က စာအုပ်ထဲ ဘာလို့ ရောက်နေတာလဲ??.. "
ticketကို အသေအချာ ဖတ်ကြည့်မိလျှင် လွန်ခဲ့တဲ့ ၇လကျော်လောက်တုန်းက dateနှင့် ဖြစ်နေသည် ။
" အာ... ဂျီဟွန်းနဲ့ ပြောတုန်းက ဂျပန်သွားမယ်ဆိုတဲ့ ticketဖြစ်ရမယ်.."
ထယ်ယောင်း dateကို ကြည့်နေမိရင်းမှ ခေါင်းထဲဝင်လာသည့် အကြောင်းအရာ ။
ခဏ.. လွန်ခဲ့တဲ့ ၇လ??..
ဒီကမ္ဘာက ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ် သေကြောင်းကြံစည်ခဲ့တာက ဘယ်အချိန်လောက်တုန်းကလဲ??..
ထယ်ယောင်းက နေ့ရက်ကို အသေအချာ မသိတာမို့ ဘိုဂမ်ကို မေးကြည့်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
ထို့ကြောင့် Lockerကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး အတန်းဆီ ဦးတည်ဝင်လာခဲ့လျှင် ဘိုဂမ်က သူ့အပေါင်းအသင်းတစ်ချို့နှင့် ရယ်ရယ်မောမော စကားဖောင်ဖွဲ့နေသည် ။
" ဘိုဂမ်... "
" ဟင်??.. "
" ငါ မင်းကို မေးစရာလေးရှိလို့.. "
ထယ်ယောင်း၏ အပြောကြောင့် ဘိုဂမ်က သူ့အပေါင်းအသင်းများနှင့် စကားစကို ဖြတ်လိုက်ကာ ထယ်ယောင်းနှင့်အတူ စာသင်ခုံမှာ ၀င်ထိုင်လာသည် ။
" ဘာမေးမလို့လဲ.. စာလား.. "
" စာတော့မဟုတ်ဘူး.. ဟို.. ငါက တစ်ချို့အကြောင်းအရာတွေကို လုံးဝ မမှတ်မိတော့ဘူးဆိုတာ မင်းလည်း သိတယ်မလား.. "
" အင်းလေ.. "
" အဲ့ဒါ.. ငါ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သေကြောင်းကြံစည်ခဲ့တာကလေ.. ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်ကလည်းဆိုတာ မင်း မှတ်မိလား... "
ထယ်ယောင်း၏ အမေးကြောင့် ဘိုဂမ်မျက်ဝန်းတို့က အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရခက်သည့် အရိပ်တစ်ချို့ ဖြတ်ပြေးသွားသည် ။
" မင်း တစ်ခုခု မှတ်မိလာလို့လား.. ထယ်ယောင်း.. "
" အာ.. အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး.. ငါက သိချင်ရုံပါ.. ငါ အဲ့ဒီလို လုပ်မိခဲ့တဲ့ နေ့ရက်ကို.. မင်း မှတ်မိလား.."
" အင်း.. ဆိုပါတော့.. မင်းရဲ့ကိစ္စက အကြီးအကျယ်ပဲလေ.. ကျောင်းက လူတိုင်းနီးပါးသိတာပဲ.. "
" မင်းမှတ်မိတယ်ဆိုရင် ငါ့ကို ပြောပြပါလား.. အဲ့ဒီ့ ရက်စွဲအတိအကျကို.. "
" ခဏနော်... "
ဘိုဂမ်က သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ရင်း calendarကို တစ်ချက် စစ်ဆေးသည် ။
" အဲ့ဒီ့နေ့က ကျောင်းရဲ့ဆုပေးပွဲ အခမ်းအနားရှိတဲ့နေ့ပဲ.. ဆုရကျောင်းသားတွေရဲ့ မိသားစုဝင်တွေရော ပညာသင်ဆု ပေးကြတဲ့ လူကြီးတစ်ချို့တွေရော တက်ရောက်ကျလို့ ကျောင်းဝင်းထဲ လူစည်ကားခဲ့တာ.. ၈လပိုင်း ၁၇ရက်နေ့.."
" ကျေးဇူးပဲ.. ဘိုဂမ်... "
" မလိုပါဘူး.. ဒါနဲ့ မင်းက မမှတ်မိဘူးလည်း ပြောသေးတယ်.. ဘာလို့ သိချင်သွားရတာလဲ.. "
" ဒီအတိုင်းပါပဲ..."
ထယ်ယောင်း အပြုံးတစ်ခုနှင့်သာ စကားလမ်းကြောင်းကို တန့်လိုက်လျှင် ဘိုဂမ်က တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားပြီးမှ အပြုံးချိုချိုနှင့်သာ တုံ့ပြန်လိုက်သည် ။
" ငါ အရင်သွားနှင့်ပြီနော် ဘိုဂမ်.. မနက်ဖြန်မှ တွေ့မယ်... "
" အော... ကောင်းကောင်းပြန်နော်. ထယ်ယောင်း.. "
" အင်း..."
အတန်းဆင်းသည့်အခါတော့ သူ့အား နှုတ်ဆက်ပြီး အရင်ထွက်သွားပါသည့် ထယ်ယောင်းကို အပြုံးနှင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည့် ပတ်ခ်ဘိုဂမ် ။
မြင်ကွင်းထဲကနေ ထယ်ယောင်း ပျောက်ကွယ်သွားပြီဆိုမှ တည်တင်းသွားသည့် သူ့၏နှုတ်ခမ်းပါးနှင့်အတူ မျက်ဝန်းအစုံကလည်း အေးစက်သွားခဲ့လျက် ။
.
.
.
" ဟင်.. ချန်းမင်းဟျောင်းက ဒီနေ့လည်း မပါလာဘူးလား.. ဂျွန်သခင်လေး.. "
" တမင်သက်သက် ထားခဲ့တာ.. "
ထယ်ယောင်းကို ဂျွန်သခင်လေး ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လာလာကြိုနေသည်မှာ ရက်ပေါင်းအတော် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည် ။
အစကတော့ ထယ်ယောင်းက ချန်းမင်းဟျောင်း မအားလို့ ဂျွန်သခင်လေးကိုယ်တိုင် ကားမောင်းနေရတယ် ထင်ခဲ့တာ ။
" ဘာလို့လဲ..."
" မင်းကရော ဘာလို့ မေးတာလဲ.. "
" မဟုတ်ပါဘူး.. ကျွန်တော်က ဂျွန်သခင်လေး တကူးတက လာကြိုနေရမှာ စိုးလို့ပါ.."
" ဒီအတိုင်း လမ်းကြုံလို့ ၀င်ကြိုရုံပဲ.. "
" အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့... "
ကားရှေ့ခန်းမှာ ထယ်ယောင်း ၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး လုံခြုံရေးခါးပတ် ပတ်ပြီးသည်နှင့် ဂျောင်ကု ကားစက်နှိုးကာ မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။
ထယ်ယောင်း အခန်းထဲပြန်ရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိတ်ကို ဇစ်ဖွင့်ကာ flight ticketကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။
ticket dateက ၈လပိုင်း ၁၈ရက်နေ့ ။
ဒီကမ္ဘာက ကင်မ်ထယ်ယောင်း သေကြောင်းကြံစည်ခဲ့တာက ၈လပိုင်း ၁၇ရက်နေ့ ။
အမ်??...
ဂျပန်သွားဖို့ စီစဉ်ထားတဲ့သူက ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး သေကြောင်းကြံစည်ရတာလဲ??...
ဒီကမ္ဘာက ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ဂျွန်သခင်လေးနားကနေ ထွက်သွားချင်တာကတော့ Sketch bookမှာ ရေးခြစ်ထားသော ခံစားချက် အပိုင်းအစများကနေ ထယ်ယောင်း သိပါသည် ။
" အာ.. ငါက ငါဆိုပေမယ့် ငါက ငါ မဟုတ်တော့ ဘာမှ တွေးတောမရဘူးပဲ..."
ဒီကမ္ဘာကြီးက ထယ်ယောင်း နေထိုင်ကြီးပြင်းလာရတဲ့ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ မတူညီတာမို့ ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ ရှင်သန်နေထိုင်ခဲ့ရတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်း ထယ်ယောင်းနဲ့ အရာရာ ထပ်တူကျနိုင်ဖို့ဆိုတာက ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်ပဲ ။
ဒါနဲ့.. သူ့ရဲ့Wolf formက ဘယ်လိုပုံစံမျိုး ဖြစ်လောက်မလဲ??
တကယ် ပြောင်းကြည့်ချင်လိုက်တာ..။
ထယ်ယောင်း စာကြည့်စားပွဲ၌ မထိုင်ခင် အရင်ဆုံး ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန်အတွက် ရေချိုးခန်းသို့ ဦးတည်လိုက်လျှင် ရှေ့သို့ဟပ်ထိုး လဲပြိုသွားရသည် ။
ဟင်!!??...
ထယ်ယောင်း မျက်စိရှေ့က အမွှေးဖြူဖြူလေးနှင့် ခြေလက်တစ်စုံ ။
သူ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရင်းမှ ထရပ်ကြည့်လိုက်လျှင် Wolf form ပြောင်းသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် အသားမကျပဲ ကြမ်းပြင်၌ လဲပြိုကျသွားရပြန်သည် ။
ဘာလဲ??!!..
ငါက Wolf formပြောင်းသွားလို့ ရပြီပဲ!!
.
.
.
Sandi Bear
Taekook makes me happy.