နူးညံ့စွာ...သိမ်းပိုက်တက်သော
❤❤❤❤❤❤❤❤
Les story part...(2)
Practicalအပြီးတွင်ပိုးသံစဉ်ကိုနဲ့နန်းဆိုင်ဆာကျောင်းရှေ့ရှိ၁၉လမ်းတွင်ထိုင်မိကြသည်...ဆိုင်ဆာက...
''ပိုး...ဘာမှာ မလဲမှာလေ...ငါကျွေးမယ်နော်..ဒီနေ့တော့နင်ငါကျွေးတာကိုစားရမယ်..မငြင်းနဲ့...´´
ဆိုင်ဆာကပိုးသံစဉ်ကိုအကြောင်းကိုသိ၍အရင်ကြိုပြောလိုက်တာ...canteen (ကန်တင်း)ထိုင်တိုင်းဘယ်တော့မှဆိုင်ဆာရှင်းတာကိုလက်မခံ
ဆိုင်ဆာလည်းအနေအေးပြီးဘယ်သူနဲ့မှရောရောနှောနှောမနေတဲ့ပိုးသံစဉ်ကို..ကိုခင်မိသည်...ဆိုင်ဆာကလည်းအနေအေးသူပီပီသူမတို့နှစ်ယောက်တွဲဖြစ်သွားကြတာ...
''အင်းလေဒီတခါတော့ရှိပါစေတော့..
နောက်တခါတော့မရဘူးနော်´´
''အေးပါ...´´
''ဒီနေ့တော့ငါ့အမေကပရယ်တီကယ်လ်စာအုပ်ဝယ်ဖို့အပြင်၁သောင်းထပ်ပေးထားတယ်ဟဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ်မသိ..´´
သူမသဘောကျစွာရယ်ရင်းပိုက်ဆံလေးကိုထောင်ပြလိုက်သည်...ဆိုင်ဆာက..
''နင့်အမေပန်းတွေရောင်းကောင်းတယ်ထင်တယ်နော်..´´
''အာ့တော့မသိဘူး´´
အပြုံးအရယ်နည်းလှသောသူမကိုဆိုင်ဆာကမမြင်ဖူးသလိုကြည့်ပြီး...
''ပိုး..နင်ဒီနေ့ထူးထူးခြားခြားပြုံးနေပါ့လား...အင်းအဲ့လိုလေးအမြဲပြုံးနေပါ...နင်ပြုံးရင်ပိုပြီးလှတယ်ဟ..´´
''ဒေါ်ဆိုင်ဆာရယ်...မြှောက်နေပြန်ပြီနော်...နင်ကျွေးတာငါစားရမှာနော်...´´
''ဟုတ်ပါပြီ..ကဲမှာ..လေ´´
ဆိုင်ဆာက...ထမင်းပေါင်းတစ်ပွဲနဲ့မုန့်တီထောင်းတစ်ပွဲက်ိုမှာလိုက်ပြီးသူမကတော့ချည်စပ်ထမင်းကြော်နဲ့ဒိန်ချည်တစ်ခွက်မှာလိုက်သည်....
''ဒီနေ့အတန်းချိန်ကဘယ်အချိန်လဲ..´´
''၁၂လေ...တက်မှာမဟုတ်လား´´
ဆိုင်ဆာကခေါင်းညိတ်ပြီး...
''နင်တက်ရင်တော့တက်မှာပေါ့´´
''ပြီးရော..´´
ို့မှာထားတဲ့စားစရာတွေရောက်လာတော့နှစ်ယောက်သားစကားမပြောဖြစ်တော့...
''မြန်မြန်လာကြပါဟ...ဗိုက်ဆာနေပြီ´´
အသံရှင်တွေကိုသူမတို့နှစ်ယောက်ကြည့်စရာမလိုပဲမှတ်မိနေပါသည်...တကယ့်ကိုမျက်စိဆံပင်မွှေးစူးတဲ့အုပ်စု...သူမတို့စားပွဲဘေးမှ ဖြတ်ပြီးဆိုင်ထဲသို့ဝင်သွားကြသည်....ဆိုင်ဆာက...
''ကျစ်!မတွေ့ချင်ပါဘူးဆိုမှလာတွေ့ပြန်ပြီနော်´´
စိတ်ပျက်စွာညည်းလိုက်သည်...
''ရွှေစိန်တို့ကိုပြောတာလား´´
ဆိုင်ဆာကမုန့်ညှင်းချည်ကိုတူနဲ့ညှပ်ပြီးဝါးရင်း..
''အင်း...ရွှေစိန်တို့ကိုအဲ့လောက်မဟုတ်ပါဘူးဟယ်...အသစ်ရောက်လာတဲ့တယောက်ကိုပြောတာ...ငါနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းကမတည့်တာ...မတည့်ပါဘူးဆိုတကျောင်းတည်းတစ်မေဂျာတည်းလာဖြစ်နေရသေးတယ်..ဒီလိုမှန်းသိရင်chemistryငါမယူခဲ့ပါဘူး.´´
''နင်မပြောနဲ့ငါတောင်ကြည့်မရတာ..ငါကျောင်းသွားအပ်တဲ့နေ့တုန်းက..ငါ့ကိုမာရေကျောရေနဲ့...ကျောင်းသား ရေးရာကိုလာမေးတာလေ...ငါလည်းအမြင်ကပ်ကပ်နဲ့..အီးမေဂျာဌာနဘက်ကိုညွန်ပေးလိုက်တယ်...´´
သူမစကားကိုဆိုင်ဆာသဘောကျသွားသညိ....
''ကောင်းတယ်..ဒါပေမဲ့ နင့်ကိုတော့ကြည်မှာမဟုတ်ဘူး..ဟီးဟီး´´
''မကြည်လည်းဘာဖြစ်လည်းဂရုမစိုက်ပါဘူး...´´
ထမင်းစားပြီးဒိန်ချည်ကိုပိုက်နဲ့စုပ်သောက်လိုက်သည်...ဆိုင်ထဲမှာတော့ဟိုအုပ်စုရဲ့အသံကဆူညံနေသည်...
''အဲ့ဒိထက်ထက်ဖြိုးကျော်ကမနှစ်ကပင်လုံမှာတက်ပြီးအခုမှဘာစိတ်ရူးပေါက်ပြီးဒီပြောင်းလာလည်းမသိပါဘူး...´´
''ထက်ထက်ဖြိုးကျော်.. ဟွန့်နာမ်မည်ကလဲ..ဘယ်လိုကြီးလည်းမသိဘူး...ကဲပါမြန်မြန်စားသွားမယ်´´
သူမတို့စားပြီးတော့ပိုက်ဆံမြန်မြန်ရှင်းကာဆိုင်ထဲမှထွက်ခဲ့သည်....
''ဘယ်ညာ...ဘယ်ညာ..´´
ဆိုင်ထဲမှလှမ်းအော်သံကိုကြားပေမဲ့သူမတို့ဂရုမစိုက်....အောင်ဟိန်းနဲ့ပန်ဖဆိုသောမျက်နှာရူးနှစ်ကောင်ရဲ့အသံတွေပင်ဖြစ်သည်...
အတန်းချိန်ပြီးတော့ဆိုင်ဆာကဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ကိုပြန်လိုက်ပို့ပေးသည်...
''မနက်ဖန်လည်းငါလာခေါ်မယ်နော်´´
''အင်း...ဂရုစိုက်မောင်းအုံး´´
ဆိုင်ဆာပြန်သွားတော့သူမအိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်..။ချစ်ထူးနဲ့အငယ်မ..ထွေးထွေးတို့ကအိမ်စာများလုပ်နေကြသည်...
''မမ...မုန့်မပါဘူးလား´´
ချစ်ထူးကဆီးမေးသည်...
''မပါဘူး...ကျောင်းကပေးလိုက်တဲ့စာတွေက်ိုအပြီးလုပ်ထားနော်...ညကျရင်မမဆီမှာပြိုင်ရမယ်...စာရရင်မုန့်ဖိုးပေးမယ်...မရရင်တော့..မပေးဘူး´´
ထွေးထွေးကစာလုပ်နေရင်း..
''တကယ်နော်...မမ..´´
''တကယ်...´´
စာကျက်ပျင်းသောချစ်ထူးကရှုံ့မဲ့နေသည်...ချစ်ထူးကကိုးတန်း..ထွေးထွေးခြောက်တန်း..ချစ်ထူးကဥာဏ်ကောင်းသလောက်ယောက်ျားလေးပီပီစာကျက်အလွန်ပျင်းသည်...ထွေးထွေးကတော့သူမပြောစရာမလိုစာကြိုးစားသည်..ဒီအိမ်လေးရဲ့စားဝတ်နေရေးကိုအမေတစ်ယောက်တည်းရုန်းကန်ရှာဖွေနေရတာဖြစ်သည်..တကယ်တော့ဒေါ်သီတာကသူမအမေအရင်းမဟုတ်..သူမ၆နှစ်လောက်အရွယ်မှာသူမ၏အမေဆုံးလို့မှတလမပြည့်သေးဒေါ်သီတာကိုအဖေကအိမ်ခေါ်လာခဲ့တာဖြစ်သည်အဲ့တုန်းကဆိုသူမအဖေကိုအရမ်းစိတ်ဆိုးခဲ့သလိုဒေါ်သီတာကိုလည်းမိထွေးဟူသောအသိနဲ့အရမ်းမုန်းတီးခဲ့တာ....နောက်မှဒေါ်သီတာကအပြောဆိုးပေမဲ့သူမအပေါ်အမေရင်းတယောက်လိုတာဝန်ကျေခဲ့သည်...မောင်လေးချစ်ထူးကိုမွေးပြီးသုံးနှစ်အကြာအဖေဆုံးသွားတော့..ဒေါ်သီတာမှာထွေးထွေးကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့...ကျန်ခဲ့သည်...အခုတော့သူမတို့ပျဉ်ထောင်အိမ်ကျဉ်းကျဉ်းမှာမိသားစုလေးယောက်နေသားကျနေပြီဖြစ်သည်...။သူမအဝတ်စားလဲကာထမင်းအိုးတစ်လုံးပြင်တည်လိုက်သည်..ပြီးတော့အမေအသင့်ဝယ်ပေးထားသောဟင်းချက်စရာအချို့ကိုချက်ထားလိုက်သည်...ချက်ပြုက်ပြီးတော့ချစ်ထူးနဲ့ထွေးထွေးတို့၏ကျောင်းဝတ်စုံများကိုလျှော်ပြီးသူမရေကိုသွက်သွက်ချိုးလိုက်သည်...။
ည....တောင်ကြီးမြို့၏ကျက်သရေဆောင်ဘုရားတစ်ဆူုဖြစ်သောစူဠာမုဏိဘုးရားကြီးမှာမီးရောင်အောက်တွင်အလွန်ပင်သပ္ပါယ်နေပါသည်..ထက်ထက်ဖြိုးကျော် တို့အုပ်စုကတော့ဘုရားရင်ပြင်ပေါ်တွင်ပတ်ပြီးသူ့နေ့နံအလိုက်လူစုခွဲလိုက်သည်....သူမကတော့စနေဂြိုလ်တွင်ပန်းဆီမီးရေချမ်းကပ်ကာထိုင်ကန်တော့ပြီးဘုရားအတွင်းဘက်သို့ဝင်ခဲ့သည်....ဒီဇင်ဘာလမို့ရာသီဥတုမှာအရမ်းက်ိုအေးနေပါသည်...ဘုရားအတွင်းဘက်တနေရာအရောက်တွင်တစ်စုံတယောက်နဲ့အရှိန်ပြင်းစွာဝင်တိုက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်....
''ဘုတ်!အား´´
သူမလက်ထဲမှပိုက်ဆံအိတ်ကလေးပင်လွက်ကျသွားသည်....အစောကကြည်နူးနေသောစိတ်ကလေးပင်ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်...ပျောက်သွားသည်....
''လူတယောက်လုံးလာနေတာကိုမမြင်ဘူးလား´´
သူမရန်တွေ့ရင်းတဖက်လူကိုကြည့်လိုက်တော့...
''ဟင်!နင်ကိုး...ငါ့ကိုသက်သက်ဝင်တိုက်တာမို့လား...´´
ပိုးသံစဉ်ကို ဒေါသထွက်သွားသည်..သူကလည်းငေးပြီးလျှောက်လာသေးတယ်...ပြီးတော့သူကပင်ဦးအောင်ရန်တွေ့နေတာ...
''နင့်ကိုငါကဘာလို့ဝင်တိုက်ရမှာ
လည်း...နင့်ဘာသာနင်ငေးလာပြီးတော့´
''တောက်!ငါကငေးလာတယ်ထားနင်ကသိသိရက်ဘာလို့ဝင်တိုက်တာလဲ´´
''ငါလည်းနင့်ကိုမမြင်လို့ပေါ့...မြင်ရင်နင့်ကိုတိုက်ဖို့နေနေသာသာ...နင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တောင်ဖြတ်မသွားဘူး´´
ပိုးသံစဉ်ကို စကားကြောင့်ထက်ထက်ဖြိုးကျော်..ဟက်ကနဲ့ရယ်လိုက်ကာပိုးသံစင်ကို...ကိုမခိုမခန့်ကြည့်ကာ...
''ဘာလည်း..နင်ကငါ့ကိုကြောက်နေတာလား...ဟင်...ငါကကြောက်စရာမကောင်းပါဘူးလူတိုင်းကငါ့ကိုချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ပြောနေကြတာပဲ...´´
''နင်က...တော်တော်မဝင်လေဟပ်တာပဲနော်ကို့ကိုယ်ကိုလည်းတော်တော်အထင်ကြီးပုံရတယ်...´´
ထက်ထက်ဖြိုးကျော် ပခုံးနှစ်ဘက်ကိုဟန်ပါပါတွန့်လိုက်ရင်း...
''လူဆိုတာကို့ကိုယ်ကိုအထင်ကြီးရတယ်လေ...ဒါပေမဲ့နင့်လိုတော့အခြောက်တိုက်ဘဝင်မြင့်နေတဲ့မိန်းမတော့မဟုတ်ဘူး´´
ပိုးသံစင်ကိုမျက်နှာလေးမှာဒေါသကြောင့့်နီးမြန်းနေသည်...အသားတွေပင်တဆက်ဆက်တုန်လျှက်...ထက်ထက်ဖြိုးကျော်မှာပိုးသံစင်ကို...ကိုကြည့်ပြီးအကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိသည်...သူမအောင်နိုင်သူပမာပိုးသံစင်ကိုနားမှထွက်ခဲ့လိုက်သည်...........
''တောက်!´´
တော်တော်အကုသိုလ်ဖြစ်လိုက်တာနော်...ဒီမိန်းမနဲ့မှဘုရားပေါ်မှာလာဆုံရတယ်လို့...ကြည့်ပါအုံးသူမကိုအနိုင်ပိုင်းပြီးပြောသွားလိုက်တာ.....ထက်ထက်ဖြိုးကျော်...နင်ဟာတကယ့်ကိုဘဝင်ရူးပဲ...။
မနက်ကျောင်းရောက်တော့...သူမဆိုင်ဆာကိုညကအဖြစ်များကိုပြောပြမိသည်...ဆိုင်ဆာကသူမစကားအဆုံးတွင်...
''နေပါအုံးနင်ကဘုရားဘာသွားလုပ်တာလဲငါ့ကိုလည်းမပြောဘူးကော..´´
''သွားဖို့အစီစဉ်မရှိပါဘူး...အိမ်ဘေးကအိမ်က..ကားနဲ့ကြုံလို့အမေကလည်းသွားချင်တယ်ဆိုတာနဲ့လိုက်သွားဖြစ်တာ´´
''အော်...ဘေးအိမ်ကဆိုတော့..ဝါဆိုတို့အိမ်ကကားလား..´´
ပိုးသံစဉ်ကိုခေါင်းညိတ်လိုက်သည်...ဝါဆို...ဆိုတာသူမကိုကြိုက်နေသောဒုတိယနှစ်ဥပဒေကျောင်းသားတယောက်...သူမတို့အကြောင်းကိုသိနေသောဆိုင်ဆာကပြုံးစိစိဖြစ်သွားသည်...
''အလဲ့...ချစ်ချစ်နဲ့ဘုရားသွားကျောင်းတက်လုပ်နေတာပေါ့..´´
သူမ..မကြိုက်မှန်းသိ၍တမင်စနေသောဆိုင်ဆာကိုသူမမျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်...
''မဟုတ်ပါဘူးနော်...သူမပါ...ပါဘူး...သူမပါလို့လဲအမေကငါ့ကိုခေါ်တာပေါ့´´
''အင်း..နင့်အမေလည်း....မိထွေးသာပြောတယ်နင့်ကိုချစ်သားနော်....နင်နဲ့စခင်ကာစကဆို..နင့်အမေအရင်းလို့ပဲငါထင်တာဟ..နင်ပြောမှ...မိထွေးဆိုတာငါသ်ိတာ´´
''အင်း...´´
သူမတို့စကားကောင်းနေစဉ်...အတန်းခေါင်းဆောင်..လဲ့လဲ့ဆွေသူမတို့ခုံနားရောက်လာပြီး....
''ပိုးသံစဉ်ကို.. နင့်ကို...ဆရာ..အောင်စိုးကပရယ်တီကယ်လ်ပြီးရင်သူဆီလာတွေ့ပါအုံးတဲ့....သူဌာနမှာစောင့်နေမယ်လို့ပြောတယ်..´´
''အော်...အေး...ငါသွားတွေ့လိုက်
မယ်လေ´´
''အေးအေး´´
ပြောပြီးလဲ့လဲ့ဆွေသူ့ခုံကိုပြန်သွားသည်...ထက်ထက်ဖြိုးကျော် က...ပုလင်းဖင်လောက်ထူသောမျက်မှန်ကိုတက်ထားတဲ့ECလဲ့လဲ့ဆွေကိုမေးငေါ့ပြကာ...
''အဲ့ဒိမှန်ကြောင်ကဘာတွေပြောနေတာလဲမသိဘူးနော်´´
ခမ်းစံက..ဖုန်းကိုကလိနေရင်း
''သိချင်ရင်သွားမေးလိုက်ပေါ့ဖြိုးကျော်
ရယ်´´
''noပါ...´´
အောင်ဟ်ိန်းက....
''noလို့သာပြောတယ်နော်နင့်မျက်လုံးကသူတို့နှစ်ယောက်စီမှာပဲ´´
''အဲ့ဒါ ကညကငါအန်ိုင်နဲ့ပိုင်းခဲ့ရလို့သူ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးကျေနပ်အားရနေတာပါဟာ´´
ထိုစဉ်တီချယ်လာသောကြောင့်အားလုံးငြိမ်သွားကြသည်....တီချယ်ကစာရေးခိုင်းပြီးလက်မှတ်ထိုးရန်ခုံနံပါက်ခေါ်သည်....
''၂ဓ_၂၅ကနေ၃၀အထိလက်မှတ်လာထိုးပါ´´
ထက်ထက်ဖြိုးကျော်လက်မှတ်ထိုးရန်ရှေ့သို့ထွက်လိုက်သည်...သူမရှေ့တွင်..ပိုးသံစဉ်ကို လက်မှတ်ထိုးဖို့ရှေ့ကိုသွားနေတာမြင်တာကြောင့်..သူမနောက်ကနေဖိနပ်ကိုတက်နင်းလိုက်သည်....ဖိနပ်ကဘယ်အချိန်ကတည်းကပျက်ခြင်နေသည်မသိ...အားစိုက်နင်းစရာမပင်မလိုပဲပြက်သွားသည်......သူမကိုရန်တွေ့ရန်နောက်လှည့်လာသောပိုးသံစဉ်ကို
ကို.....
''ဆောရီး..´´
ပြုံးထေ့ထေ့နဲ့ပြောလိုက်သည်.....တီချယ်ကမြင်သွားပြီး...
''သမီး...ဖိနပ်ပြတ် သွားတာလား´´
ပိုးသံစဉ်ကို သူမ၏ဒေါသကိုမြိုချလိုက်ပြီးတီချယ်ကိုပြုံးကာ...
''ဟုတ်ကဲ့တီချယ်....ဒါပေမဲ့ ရပါတယ်´´
တီချယ်ကတော့မတော်တဆဖြစ်သွားတယ်ထင်ပြီး...
''လက်မှတ်ထိုးပြီး...ရင်သမီးပြန်ပြီးသွားဝယ်လိုက်ပေါ့´´
''ဟုတ်ကဲ့တီချယ်´´
💌💌💌💌💌💌💌💌
ဆက်ရန်.......
ႏူးညံ့စြာ...သိမ္းပိုက္တက္ေသာ
❤❤❤❤❤❤❤❤
Les story part...(2)
Practicalအၿပီးတြင္ပိုးသံစဥ္ကိုနဲ႕နန္းဆိုင္ဆာေက်ာင္းေရွ႕ရွိ၁၉လမ္းတြင္ထိုင္မိၾကသည္...ဆိုင္ဆာက...
''ပိုး...ဘာမွာ မလဲမွာေလ...ငါေကြၽးမယ္ေနာ္..ဒီေန႕ေတာ့နင္ငါေကြၽးတာကိုစားရမယ္..မျငင္းနဲ႕...´´
ဆိုင္ဆာကပိုးသံစဥ္ကိုအေၾကာင္းကိုသိ၍အရင္ႀကိဳေျပာလိုက္တာ...canteen (ကန္တင္း)ထိုင္တိုင္းဘယ္ေတာ့မွဆိုင္ဆာရွင္းတာကိုလက္မခံ
ဆိုင္ဆာလည္းအေနေအးၿပီးဘယ္သူနဲ႕မွေရာေရာႏွောႏွောမေနတဲ့ပိုးသံစဥ္ကို..ကိုခင္မိသည္...ဆိုင္ဆာကလည္းအေနေအးသူပီပီသူမတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲျဖစ္သြားၾကတာ...
''အင္းေလဒီတခါေတာ့ရွိပါေစေတာ့..
ေနာက္တခါေတာ့မရဘူးေနာ္´´
''ေအးပါ...´´
''ဒီေန႕ေတာ့ငါ့အေမကပရယ္တီကယ္လ္စာအုပ္ဝယ္ဖို႔အျပင္၁ေသာင္းထပ္ေပးထားတယ္ဟဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ..´´
သူမသေဘာက်စြာရယ္ရင္းပိုက္ဆံေလးကိုေထာင္ျပလိုက္သည္...ဆိုင္ဆာက..
''နင့္အေမပန္းေတြေရာင္းေကာင္းတယ္ထင္တယ္ေနာ္..´´
''အာ့ေတာ့မသိဘူး´´
အၿပဳံးအရယ္နည္းလွေသာသူမကိုဆိုင္ဆာကမျမင္ဖူးသလိုၾကည့္ၿပီး...
''ပိုး..နင္ဒီေန႕ထူးထူးျခားျခားၿပဳံးေနပါ့လား...အင္းအဲ့လိုေလးအၿမဲၿပဳံးေနပါ...နင္ၿပဳံးရင္ပိုၿပီးလွတယ္ဟ..´´
''ေဒၚဆိုင္ဆာရယ္...ျမႇောက္ေနျပန္ၿပီေနာ္...နင္ေကြၽးတာငါစားရမွာေနာ္...´´
''ဟုတ္ပါၿပီ..ကဲမွာ..ေလ´´
ဆိုင္ဆာက...ထမင္းေပါင္းတစ္ပြဲနဲ႕မုန့္တီေထာင္းတစ္ပြဲက္ိုမွာလိုက္ၿပီးသူမကေတာ့ခ်ည္စပ္ထမင္းေၾကာ္နဲ႕ဒိန္ခ်ည္တစ္ခြက္မွာလိုက္သည္....
''ဒီေန႕အတန္းခ်ိန္ကဘယ္အခ်ိန္လဲ..´´
''၁၂ေလ...တက္မွာမဟုတ္လား´´
ဆိုင္ဆာကေခါင္းညိတ္ၿပီး...
''နင္တက္ရင္ေတာ့တက္မွာေပါ့´´
''ၿပီးေရာ..´´
ို႔မွာထားတဲ့စားစရာေတြေရာက္လာေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားစကားမေျပာျဖစ္ေတာ့...
''ျမန္ျမန္လာၾကပါဟ...ဗိုက္ဆာေနၿပီ´´
အသံရွင္ေတြကိုသူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္စရာမလိုပဲမွတ္မိေနပါသည္...တကယ့္ကိုမ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးတဲ့အုပ္စု...သူမတို႔စားပြဲေဘးမွ ျဖတ္ၿပီးဆိုင္ထဲသို႔ဝင္သြားၾကသည္....ဆိုင္ဆာက...
''က်စ္!မေတြ႕ခ်င္ပါဘူးဆိုမွလာေတြ႕ျပန္ၿပီေနာ္´´
စိတ္ပ်က္စြာညည္းလိုက္သည္...
''ေ႐ႊစိန္တို႔ကိုေျပာတာလား´´
ဆိုင္ဆာကမုန့္ညွင္းခ်ည္ကိုတူနဲ႕ညွပ္ၿပီးဝါးရင္း..
''အင္း...ေ႐ႊစိန္တို႔ကိုအဲ့ေလာက္မဟုတ္ပါဘူးဟယ္...အသစ္ေရာက္လာတဲ့တေယာက္ကိုေျပာတာ...ငါနဲ႕ငယ္ငယ္ကတည္းကမတည့္တာ...မတည့္ပါဘူးဆိုတေက်ာင္းတည္းတစ္ေမဂ်ာတည္းလာျဖစ္ေနရေသးတယ္..ဒီလိုမွန္းသိရင္chemistryငါမယူခဲ့ပါဘူး.´´
''နင္မေျပာနဲ႕ငါေတာင္ၾကည့္မရတာ..ငါေက်ာင္းသြားအပ္တဲ့ေန႕တုန္းက..ငါ့ကိုမာေရေက်ာေရနဲ႕...ေက်ာင္းသား ေရးရာကိုလာေမးတာေလ...ငါလည္းအျမင္ကပ္ကပ္နဲ႕..အီးေမဂ်ာဌာနဘက္ကိုၫြန္ေပးလိုက္တယ္...´´
သူမစကားကိုဆိုင္ဆာသေဘာက်သြားသညိ....
''ေကာင္းတယ္..ဒါေပမဲ့ နင့္ကိုေတာ့ၾကည္မွာမဟုတ္ဘူး..ဟီးဟီး´´
''မၾကည္လည္းဘာျဖစ္လည္းဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး...´´
ထမင္းစားၿပီးဒိန္ခ်ည္ကိုပိုက္နဲ႕စုပ္ေသာက္လိုက္သည္...ဆိုင္ထဲမွာေတာ့ဟိုအုပ္စုရဲ႕အသံကဆူညံေနသည္...
''အဲ့ဒိထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္ကမႏွစ္ကပင္လုံမွာတက္ၿပီးအခုမွဘာစိတ္႐ူးေပါက္ၿပီးဒီေျပာင္းလာလည္းမသိပါဘူး...´´
''ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္.. ဟြန့္နာမ္မည္ကလဲ..ဘယ္လိုႀကီးလည္းမသိဘူး...ကဲပါျမန္ျမန္စားသြားမယ္´´
သူမတို႔စားၿပီးေတာ့ပိုက္ဆံျမန္ျမန္ရွင္းကာဆိုင္ထဲမွထြက္ခဲ့သည္....
''ဘယ္ညာ...ဘယ္ညာ..´´
ဆိုင္ထဲမွလွမ္းေအာ္သံကိုၾကားေပမဲ့သူမတို႔ဂ႐ုမစိုက္....ေအာင္ဟိန္းနဲ႕ပန္ဖဆိုေသာမ်က္ႏွာ႐ူးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕အသံေတြပင္ျဖစ္သည္...
အတန္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့ဆိုင္ဆာကဆိုင္ကယ္နဲ႕အိမ္ကိုျပန္လိုက္ပို႔ေပးသည္...
''မနက္ဖန္လည္းငါလာေခၚမယ္ေနာ္´´
''အင္း...ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအုံး´´
ဆိုင္ဆာျပန္သြားေတာ့သူမအိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့သည္..။ခ်စ္ထူးနဲ႕အငယ္မ..ေထြးေထြးတို႔ကအိမ္စာမ်ားလုပ္ေနၾကသည္...
''မမ...မုန့္မပါဘူးလား´´
ခ်စ္ထူးကဆီးေမးသည္...
''မပါဘူး...ေက်ာင္းကေပးလိုက္တဲ့စာေတြက္ိုအၿပီးလုပ္ထားေနာ္...ညက်ရင္မမဆီမွာၿပိဳင္ရမယ္...စာရရင္မုန့္ဖိုးေပးမယ္...မရရင္ေတာ့..မေပးဘူး´´
ေထြးေထြးကစာလုပ္ေနရင္း..
''တကယ္ေနာ္...မမ..´´
''တကယ္...´´
စာက်က္ပ်င္းေသာခ်စ္ထူးကရႈံ႕မဲ့ေနသည္...ခ်စ္ထူးကကိုးတန္း..ေထြးေထြးေျခာက္တန္း..ခ်စ္ထူးကဥာဏ္ေကာင္းသေလာက္ေယာက္်ားေလးပီပီစာက်က္အလြန္ပ်င္းသည္...ေထြးေထြးကေတာ့သူမေျပာစရာမလိုစာႀကိဳးစားသည္..ဒီအိမ္ေလးရဲ႕စားဝတ္ေနေရးကိုအေမတစ္ေယာက္တည္း႐ုန္းကန္ရွာေဖြေနရတာျဖစ္သည္..တကယ္ေတာ့ေဒၚသီတာကသူမအေမအရင္းမဟုတ္..သူမ၆ႏွစ္ေလာက္အ႐ြယ္မွာသူမ၏အေမဆုံးလို႔မွတလမျပည့္ေသးေဒၚသီတာကိုအေဖကအိမ္ေခၚလာခဲ့တာျဖစ္သည္အဲ့တုန္းကဆိုသူမအေဖကိုအရမ္းစိတ္ဆိုးခဲ့သလိုေဒၚသီတာကိုလည္းမိေထြးဟူေသာအသိနဲ႕အရမ္းမုန္းတီးခဲ့တာ....ေနာက္မွေဒၚသီတာကအေျပာဆိုးေပမဲ့သူမအေပၚအေမရင္းတေယာက္လိုတာဝန္ေက်ခဲ့သည္...ေမာင္ေလးခ်စ္ထူးကိုေမြးၿပီးသုံးႏွစ္အၾကာအေဖဆုံးသြားေတာ့..ေဒၚသီတာမွာေထြးေထြးကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႕...က်န္ခဲ့သည္...အခုေတာ့သူမတို႔ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းမွာမိသားစုေလးေယာက္ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္သည္...။သူမအဝတ္စားလဲကာထမင္းအိုးတစ္လုံးျပင္တည္လိုက္သည္..ၿပီးေတာ့အေမအသင့္ဝယ္ေပးထားေသာဟင္းခ်က္စရာအခ်ိဳ႕ကိုခ်က္ထားလိုက္သည္...ခ်က္ျပဳက္ၿပီးေတာ့ခ်စ္ထူးနဲ႕ေထြးေထြးတို႔၏ေက်ာင္းဝတ္စုံမ်ားကိုေလွ်ာ္ၿပီးသူမေရကိုသြက္သြက္ခ်ိဳးလိုက္သည္...။
ည....ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၏က်က္သေရေဆာင္ဘုရားတစ္ဆူုျဖစ္ေသာစူဠာမုဏိဘုးရားႀကီးမွာမီးေရာင္ေအာက္တြင္အလြန္ပင္သပၸါယ္ေနပါသည္..ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္ တို႔အုပ္စုကေတာ့ဘုရားရင္ျပင္ေပၚတြင္ပတ္ၿပီးသူ႕ေန႕နံအလိုက္လူစုခြဲလိုက္သည္....သူမကေတာ့စေနၿဂိဳလ္တြင္ပန္းဆီမီးေရခ်မ္းကပ္ကာထိုင္ကန္ေတာ့ၿပီးဘုရားအတြင္းဘက္သို႔ဝင္ခဲ့သည္....ဒီဇင္ဘာလမို႔ရာသီဥတုမွာအရမ္းက္ိုေအးေနပါသည္...ဘုရားအတြင္းဘက္တေနရာအေရာက္တြင္တစ္စုံတေယာက္နဲ႕အရွိန္ျပင္းစြာဝင္တိုက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္....
''ဘုတ္!အား´´
သူမလက္ထဲမွပိုက္ဆံအိတ္ကေလးပင္လြက္က်သြားသည္....အေစာကၾကည္ႏူးေနေသာစိတ္ကေလးပင္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္...ေပ်ာက္သြားသည္....
''လူတေယာက္လုံးလာေနတာကိုမျမင္ဘူးလား´´
သူမရန္ေတြ႕ရင္းတဖက္လူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့...
''ဟင္!နင္ကိုး...ငါ့ကိုသက္သက္ဝင္တိုက္တာမို႔လား...´´
ပိုးသံစဥ္ကို ေဒါသထြက္သြားသည္..သူကလည္းေငးၿပီးေလွ်ာက္လာေသးတယ္...ၿပီးေတာ့သူကပင္ဦးေအာင္ရန္ေတြ႕ေနတာ...
''နင့္ကိုငါကဘာလို႔ဝင္တိုက္ရမွာ
လည္း...နင့္ဘာသာနင္ေငးလာၿပီးေတာ့´
''ေတာက္!ငါကေငးလာတယ္ထားနင္ကသိသိရက္ဘာလို႔ဝင္တိုက္တာလဲ´´
''ငါလည္းနင့္ကိုမျမင္လို႔ေပါ့...ျမင္ရင္နင့္ကိုတိုက္ဖို႔ေနေနသာသာ...နင္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာင္ျဖတ္မသြားဘူး´´
ပိုးသံစဥ္ကို စကားေၾကာင့္ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္..ဟက္ကနဲ႕ရယ္လိုက္ကာပိုးသံစင္ကို...ကိုမခိုမခန့္ၾကည့္ကာ...
''ဘာလည္း..နင္ကငါ့ကိုေၾကာက္ေနတာလား...ဟင္...ငါကေၾကာက္စရာမေကာင္းပါဘူးလူတိုင္းကငါ့ကိုခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ေျပာေနၾကတာပဲ...´´
''နင္က...ေတာ္ေတာ္မဝင္ေလဟပ္တာပဲေနာ္ကို႔ကိုယ္ကိုလည္းေတာ္ေတာ္အထင္ႀကီးပုံရတယ္...´´
ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္ ပခုံးႏွစ္ဘက္ကိုဟန္ပါပါတြန့္လိုက္ရင္း...
''လူဆိုတာကို႔ကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးရတယ္ေလ...ဒါေပမဲ့နင့္လိုေတာ့အေျခာက္တိုက္ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့မိန္းမေတာ့မဟုတ္ဘူး´´
ပိုးသံစင္ကိုမ်က္ႏွာေလးမွာေဒါသေၾကာင့့္နီးျမန္းေနသည္...အသားေတြပင္တဆက္ဆက္တုန္လွ်က္...ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္မွာပိုးသံစင္ကို...ကိုၾကည့္ၿပီးအေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနမိသည္...သူမေအာင္နိုင္သူပမာပိုးသံစင္ကိုနားမွထြက္ခဲ့လိုက္သည္...........
''ေတာက္!´´
ေတာ္ေတာ္အကုသိုလ္ျဖစ္လိုက္တာေနာ္...ဒီမိန္းမနဲ႕မွဘုရားေပၚမွာလာဆုံရတယ္လို႔...ၾကည့္ပါအုံးသူမကိုအနိုင္ပိုင္းၿပီးေျပာသြားလိုက္တာ.....ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္...နင္ဟာတကယ့္ကိုဘဝင္႐ူးပဲ...။
မနက္ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့...သူမဆိုင္ဆာကိုညကအျဖစ္မ်ားကိုေျပာျပမိသည္...ဆိုင္ဆာကသူမစကားအဆုံးတြင္...
''ေနပါအုံးနင္ကဘုရားဘာသြားလုပ္တာလဲငါ့ကိုလည္းမေျပာဘူးေကာ..´´
''သြားဖို႔အစီစဥ္မရွိပါဘူး...အိမ္ေဘးကအိမ္က..ကားနဲ႕ႀကဳံလို႔အေမကလည္းသြားခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕လိုက္သြားျဖစ္တာ´´
''ေအာ္...ေဘးအိမ္ကဆိုေတာ့..ဝါဆိုတို႔အိမ္ကကားလား..´´
ပိုးသံစဥ္ကိုေခါင္းညိတ္လိုက္သည္...ဝါဆို...ဆိုတာသူမကိုႀကိဳက္ေနေသာဒုတိယႏွစ္ဥပေဒေက်ာင္းသားတေယာက္...သူမတို႔အေၾကာင္းကိုသိေနေသာဆိုင္ဆာကၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားသည္...
''အလဲ့...ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္လုပ္ေနတာေပါ့..´´
သူမ..မႀကိဳက္မွန္းသိ၍တမင္စေနေသာဆိုင္ဆာကိုသူမမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္...
''မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...သူမပါ...ပါဘူး...သူမပါလို႔လဲအေမကငါ့ကိုေခၚတာေပါ့´´
''အင္း..နင့္အေမလည္း....မိေထြးသာေျပာတယ္နင့္ကိုခ်စ္သားေနာ္....နင္နဲ႕စခင္ကာစကဆို..နင့္အေမအရင္းလို႔ပဲငါထင္တာဟ..နင္ေျပာမွ...မိေထြးဆိုတာငါသ္ိတာ´´
''အင္း...´´
သူမတို႔စကားေကာင္းေနစဥ္...အတန္းေခါင္းေဆာင္..လဲ့လဲ့ေဆြသူမတို႔ခုံနားေရာက္လာၿပီး....
''ပိုးသံစဥ္ကို.. နင့္ကို...ဆရာ..ေအာင္စိုးကပရယ္တီကယ္လ္ၿပီးရင္သူဆီလာေတြ႕ပါအုံးတဲ့....သူဌာနမွာေစာင့္ေနမယ္လို႔ေျပာတယ္..´´
''ေအာ္...ေအး...ငါသြားေတြ႕လိုက္
မယ္ေလ´´
''ေအးေအး´´
ေျပာၿပီးလဲ့လဲ့ေဆြသူ႕ခုံကိုျပန္သြားသည္...ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္ က...ပုလင္းဖင္ေလာက္ထူေသာမ်က္မွန္ကိုတက္ထားတဲ့ECလဲ့လဲ့ေဆြကိုေမးေငါ့ျပကာ...
''အဲ့ဒိမွန္ေၾကာင္ကဘာေတြေျပာေနတာလဲမသိဘူးေနာ္´´
ခမ္းစံက..ဖုန္းကိုကလိေနရင္း
''သိခ်င္ရင္သြားေမးလိုက္ေပါ့ၿဖိဳးေက်ာ္
ရယ္´´
''noပါ...´´
ေအာင္ဟ္ိန္းက....
''noလို႔သာေျပာတယ္ေနာ္နင့္မ်က္လုံးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္စီမွာပဲ´´
''အဲ့ဒါ ကညကငါအန္ိုင္နဲ႕ပိုင္းခဲ့ရလို႔သူ႕မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ၿပီးေက်နပ္အားရေနတာပါဟာ´´
ထိုစဥ္တီခ်ယ္လာေသာေၾကာင့္အားလုံးၿငိမ္သြားၾကသည္....တီခ်ယ္ကစာေရးခိုင္းၿပီးလက္မွတ္ထိုးရန္ခုံနံပါက္ေခၚသည္....
''၂ဓ_၂၅ကေန၃၀အထိလက္မွတ္လာထိုးပါ´´
ထက္ထက္ၿဖိဳးေက်ာ္လက္မွတ္ထိုးရန္ေရွ႕သို႔ထြက္လိုက္သည္...သူမေရွ႕တြင္..ပိုးသံစဥ္ကို လက္မွတ္ထိုးဖို႔ေရွ႕ကိုသြားေနတာျမင္တာေၾကာင့္..သူမေနာက္ကေနဖိနပ္ကိုတက္နင္းလိုက္သည္....ဖိနပ္ကဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကပ်က္ျခင္ေနသည္မသိ...အားစိုက္နင္းစရာမပင္မလိုပဲျပက္သြားသည္......သူမကိုရန္ေတြ႕ရန္ေနာက္လွည့္လာေသာပိုးသံစဥ္ကို
ကို.....
''ေဆာရီး..´´
ၿပဳံးေထ့ေထ့နဲ႕ေျပာလိုက္သည္.....တီခ်ယ္ကျမင္သြားၿပီး...
''သမီး...ဖိနပ္ျပတ္ သြားတာလား´´
ပိုးသံစဥ္ကို သူမ၏ေဒါသကိုၿမိဳခ်လိဳက္ၿပီးတီခ်ယ္ကိုၿပဳံးကာ...
''ဟုတ္ကဲ့တီခ်ယ္....ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္´´
တီခ်ယ္ကေတာ့မေတာ္တဆျဖစ္သြားတယ္ထင္ၿပီး...
''လက္မွတ္ထိုးၿပီး...ရင္သမီးျပန္ၿပီးသြားဝယ္လိုက္ေပါ့´´
''ဟုတ္ကဲ့တီခ်ယ္´´
💌💌💌💌💌💌💌💌
ဆက္ရန္.......