IRENE'S POV:
Isang buwan na Ang nakakalipas Mula nung iniwan ko si Celestine kina Manang Imee. Namimiss ko na sya at Ang kanyang Boses. Kung binigyan ko lang Sana siya ng Oras Sana Kasama ko pa siya ngayon. Namimiss ko narin Ang kanyang pagpiano. Si Celestine ay Isang pianist sa kanilang school. Nagpapiano lang siya Dito sa bahay kapag may problema siya. Napansin ko noong tumira Dito si Trisha, lagi siyang nagpapiano. Ang iniisip ko lang noon ay baka nabobored lang siya kaya hinayaan ko lang siya noon. Pero nang buksan ko Ang Instagram Nakita ko Ang post ni Celestine.
ito Ang post niya at nung nabasa ko Ang caption niya bigla nalang akong naiyak at naisip na "Ang saya saya niya pala kapag nakay manang siya. Naibibigay ko niya Ang mga Hindi ko man lang mabigay sa Sarili Kong Anak
Trisha: Ma punta Tayo sa mall?
Irene: No! Stay here sa house!
Trisha: ah sige Po... sino Po yan? *Tinignan Yung phone*
Trisha's mind:
Si Celestine? Bwisit talaga yang si Celestine! Wala na nga Dito siya parin Ang iniisip ni mama.. Hindi na ba titigil yang babaeng yan!
Irene: wala, go to your room na *pagsagot sa tanong ni Trisha*
Trisha: S-sige Po
An hour later
TRISHA'S POV:
I opened my Instagram then saw Tita Imee's post. I rolled my eyes and i don't care about them anyways. But then when I saw the likes, mama was one of them. I thought for a second "why is celestine always the main character here, I was supposed to be the one mama Irene's caring about not Celestine"