In a close-knit family, Irene becomes blind to her daughter Celestine's displays of love and affection. As a result, Celestine develops a grudge against her, and in turn, becomes blind to her love for her. The once-vibrant bond between them becomes...
Isang taon na Ang nakalipas at tanggap ko na lahat. Tuluyan ko nang pinalaya Ang Anak ko. Pero sa kabila nun ay mahal na mahal ko parin siya at hinding Hindi yun magbabago.
*BACK TO REALITY*
Nandito kami ngayon sa sasakyan dahil nag-aya ng road trip Ang magpipinsan (SANSIVIN, BORMICMATT, LUIS, ALFONSO, YSABELLA). Lahat kami ay pumunta dahil kasya naman kaming lahat sa sasakyan.
Habang nakadungaw sa bintana ay may nadaanan kaming gubat. Habang nakatingin duon ay may Napansin akong babae na tumatakbo na para bang may humahabol sa kanya. Tinignan ko kung may humahabol sa kanya at may Nakita akong lalake na may dala dalang palakol.
Ibinaling ko Ang tingin ko sa babae at nag-aalala ako nung bigla siyang natapilok dahil sa Isang halaman.
"Bonget, bilisan mo Ang pagmamaneho"- Bigla Kong Sinabi na siyang dahilan ng pagtingin nila sa akin.
"Bakit?"- Bonget
"Anong problema Anak?"- Mommy Meldy
"Tignan niyo dun oh sa may gubat, may babae, tulungan natin"- Sabi ko pero nakatingin parin ako dun sa dalaga.
"Nasaan? Wala naman ah"- Sabi ni Manang, siguro ay Hindi pa niya nakikita dahil marami Ang nakaharang na halaman doon.
"Meron, may humahabol sa kanya oh kaya Bonget bilisan mo Ang pagmamaneho"- Sabi ko at binilisan naman niya Ang pagmamaneho.
Nang makita Kong nakarating na Siya sa may kalsada ay pinahinto ko Ang sasakyan at lumabas ng sasakyan.
"Irene, saan ka pupunta?!"- sigaw ni Manang. Hindi ko na Siya pinansin at pumunta na don sa Bata. Hinawakan ko Ang kamay niya Tsaka hinila.
"T-teka, saan Moko dadalhin?"- Sabi niya.
"Come with me, baka maabutan ka ng humahabol sa'yo"- Sabi ko at Wala na siyang magawa kundi sumunod sa akin. Nang makarating kami sa sasakyan ay pinapasok ko na Siya agad. Hindi ko pa nakikita Ang wangis niya pero parang familiar Siya sa akin.
"S-salamat ho"- Sabi niya pero nakayuko parin ito at marahas na pinupunasan Ang kamay niya. Tinignan ko Ang mga hita niya at napakarami niyang sugat. Napakadumi ng kanyang katawan at Ang kanyang suot ay gusot gusot na rin.
"Hey are you okay?"- Tanong ni Borgy sa kanya pero Hindi ito nagsalita.
"What's your name?"- Sabi naman ni manang pero Hindi parin ito umiimik.
"Ano ho? Hindi ko Po kayo maintindihan"- Sabi niya ngunit nakayuko parin.
"Ang ibig nilang Sabihin ay kung okay ka lang daw"- Ysabella
"O-okay lang naman po ako"- Sabi niya
"Hija saan ka nakatira? Ihahatid kana namin"- Mommy Meldy. Napansin Kong Wala siyang balak na tignan kami kaya napilitan akong i-angat Ang Ulo niya at nagulat ako sa aking Nakita.
"C-CELESTINE?!"- sigaw ko at napatingin sila sa akin.
"Anak, you're alive! I missed you so much. Masaya ako na Buhay ka. I love you so much. Do you remember Mommy? I hope you still love me and remember me. Miss na miss na kita"- Sabi ko habang yakap yakap Siya at umiiyak.
"Tita kalma lang po"- Sabi ni Matthew
"Anak? Paano Po? May sarili Po akong nanay"- Sabi niya na lalong dumurog sa puso ko. Kumalas na ako sa yakap at pinunasan ko Ang mga luha ko.
"Anong Pangalan mo hija?"- Mommy Meldy
"Celeste ho, Celeste Fausto"- Celeste
"Alam mo Celeste, kamukha mo Yung pamangkin ko"- Imee
"Talaga ho, sino Po sa kanila"- Sabi niya at tumingin sa mga magpipinsan.
"Wala na Siya, nasa heaven na"- Bonget
"Ahy paumanhin ho, di ko po Sinasadya"- Celeste
"Hindi okay lang, namiss lang namin siya. Kaya siguro ganun nalang Yung reaction ni Irene sa'yo"- Imee
"Ah ikaw Po Yung nanay niya?"- Celeste
"O-oo"- Irene
"Paumanhin Po sa nasabi ko kanina ah parang nasaktan ko po ata kayo"- Celeste
"Hindi okay lang, kamukha mo lang kasi talaga Yung Anak ko"- Irene
"Saan nga pala Ang bahay niyo Celeste, ihatid kana namin"- Imee
"Dun Po sa malapit sa sementeryo"- Sabi niya at nagtaka naman ako kung bakit malapit sa sementeryo kung saan nakaburol si Celestine Ang kanilang bahay.
"S-sige"- Imee
Buong biyahe ay nakatitig lang ako sa kanya. Kahit saang parte ng mukha niya ay masasabi mo talagang si Celestine Ang batang ito. Imposible namang may kamukhang kamukha siyang parang ganito. Hindi naman ako naniniwala kung Ganon.
*FF*
"Dito na ho"- Sabi niya sa Isang liblib na Lugar na ni hindi mo naaninag Ang kanilang bahay dahil sa mga kahoy.
"Sure ka Dito Ang bahay niyo?"- Luis
"Opo, may problema ho ba?"- Celeste
"Gusto mo ihatid na kita"- Irene
"Kayo Po kung gusto niyo okay lang naman sa akin"- Celeste
"Sige, Manang ihatid ko lang ah"- Irene
"Sige"- Imee
Sinamahan ko siya papunta sa bahay nila. Nakakatakot Ang paligid habang kami ay naglalakad. Nakakita naman ako ng Isang simple ngunit maliit na bahay.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nang makarating kami doon ay may lalaking lumabas ng bahay.
"Celeste!"- Sabi ng lalaki at lumapit Kay Celeste Tsaka ito niyakap.
"Jusko! Anong nangyari sa'yo? Bakit Ganyan yang suot mo?"- Lalaki
"May humabol Po saakin Tay eh"- Celeste
"G-greggy?"- Sabi ko ng Makita ko Ang mukha ng lalaki.
"Ahy Hindi ho, Siya ho si Antonio pero tinatawag namin siyang Tonny"- Celeste
