Bıktım,
Gerçekten bıktım.
Kendimden, sizden, senden.
Herkesten bıktım!
Ne olurdu ölüp gitseydim..?
Şu dünyadan kurtulsam,
Herkesten kurtulsam olmaz mı?
Yada başka bir evrene falan gitsem...
Az da olsa mutlu olduğum bir evrene mesela.
Çok mu sey istiyorum?
Neden her şey bu kadar berbat olmak zorunda ki?
Gece gece sessizce ağlamak zorunda mıyım ben?
Gerçekten nefret ediyorum bu hayattan!
İyi misin ?
Bomba gibiyim, nasıl olayım.
Anlatmak istersen dinlerim demeyeceğim çünkü anlatmayacağını biliyorum.
Ama sinirini istediğin kadar kusabilirsin bana...
Bünyem alışık ne de olsa.
Ağlamaktan nefret ediyorum.
Geceden nefret ediyorum.
Yağmurdan nefret ediyorum.
Çiçeklerden, böceklerden, su şişelerinden, kartonlardan nefret ediyorum.
Başka?
Senden de nefret ediyorum.
En azından duygusuz değilsin,
Nefret de bir duygudur.
Sen nasıl bir insansın ya.
Zeki bir insan olduğum söylenir.
Hatta sende birkaç defa tasdik ettin.
Acaba diyorum,
Sevdiğin bir şey var mı?
Var,
En azından vardı.
Bir zamanlar vardı...