HEZEKIAH WAS MARIEMIEL'S step-brother.
Iyon ang pagkaklaro ni Marcos sa kaniya.
Before leaving, she saw how Marcos hugs Mariemiel. And how Mariemiel laid her eyes on him. It's visible that there's no romantic sentient happening between the two. Kahit ang paghalik ni Mariemiel sa pisngi ni Marcos ay isang halik ng pagkakaibigan. Marcos said that they're best of friends since high school. Marahil parehong gusto ng dalawa ang mas isalba ang friendship kaysa magkasira.
Magaang ngumiti si Mariemiel nang balingan siya nito ng tingin. She even mouthed a 'thank you'. Mas minabuti kasi niyang maghintay na lang sa loob ng sasakyan dahil nahihiya siyang harapin ito.
Gagap ni Marcos nang isang kamay nito ang kamay niya habang ang isang kamay ay nagmamaneho. Tahimik lang siyang nakatingin sa labas, madilim na at mag-a-alas diez na rin kasi ng gabi.
Nasa malalim na naman siyang pag-iisip. Hindi niya kasi maintindihan.
Anong ibig sabihin ng 'thank you' ni Mariemiel? Dapat nga sinampal o sinabunutan siya nito kanina, hindi ba?
Noong nagpunta ito sa bahay ni Marcos nakitaan niya agad ito ng pagmamalaki at kamalditahan. Kaya nga siya nanatili na lang sasakyan dahil natatakot siyang baka sugurin siya nito.
"Malapit na tayo, love." Pinisil nito ang kamay niyang gagap nito.
Napakislot siya, kung kanina ay kabado siya sa paghaharap nila ni Mariemiel, ngayon naman ay sa abuela nito.
She exaggeratedly exhaled.
"Hindi ka na puwedeng umatras," anito bago ipinasok ang sasakyan sa isang malaking de-bakal na gate. Naka-ukit sa tuktok niyon ang 'Hacienda Evangelista'.
Pinagsalikop niya ang mga kamay nilang dalawa. Parang bigla siyang sinakitan ng tiyan at umurong ang pang-upo niya.
Limang minuto pa bago niya natanaw ang isang baroque ngunit may kaunting timpla ng mid-century modern na mansiyon. May harding hindi kalakihan ngunit napapamulitian ng iba't-ibang bulaklak. Para iyong nagkikislapan dbahil sa tama ng ilaw na galing sa labas ng mansiyon.
Itinigil ni Marcos ang sasakyan malapit-lapit sa hardin. Mas lalo siyang kinabahan nang matanaw ang isang matandang babaeng nakatungkod sa pasilyo ng mansion.
Binatawan ni Marcos ang kamay niya dahil kinalas nito ang sariling seatbelt. Lumabas ito ng sasakyan saka umikot sa passenger seat. Binuksan nito ang pinto saka nakangiting inilahad ang palad sa kan'ya.
"Let's go, love. Mamala's waiting."
Humigpit ang hawak niya sa seatbelt. He maybe saw the hesitation in her eyes kaya dumukwang ito at ito na mismo ang nagkalas ng seatbelt niya. Marahan nitong dinampian ng halik ang labi niya.
"H'wag kang kabahan. I'm here."
"Señorito Marcos." Tinig nang isang matandang lalaki ang nagpatinag sa titigan nila.
"Manong Guds," anito bago siya inalalayang lumabas mg kotse.
"Oh! Sin-o man ning upod mo, sir? Ka-guwapa man," bulalas ni manong Guds sa lenggwaheng pamilyar din naman sa kaniya. (Sino itong kasama mo, sir? Ang ganda naman.)
"Miga ko, 'nong." Uminit ang pisngi niya sa sinagot ni Marcos. (Girlfriend ko, 'nong.)
Ang sarap sa tainga ng accent nitong Hiligaynon!
Malawak na ngumiti ang matanda saka siya binalingan. "Mayong gab-i, señorita."
"A-ah, Tasha na lang po manong Guds," nahihiyang sabi niya.
The old man just smiled and nodded. "Dali na kamo, nagahulat na si Donya Maritta."
(Halina kayo, naghihintay na si Donya Maritta.)
Nilapat ni Marcos ang mga palad sa kan'yang likod. "Come, love," anitong nakangitin. Kumalma ang dibdib niya sa paghagod nito sa likod niya.
Palihim siyang suminghap bago nag-umpisang maglakad. Nakasunod sila kay Manong Guds na naunang naglakad. Naghahalo ang amoy ng iba't-ibang bulaklak sa paligid. Mabasa-basa rin ang bermuda grasses na inaapakan nila. May mga iilang farm animals rin siyang naririnig sa hindi kalayuan. Habang papalapit sila nang papalapit sa mansiyon, tanaw na tanaw niya ang kagandahan niyon.
Napaisip siya, masyadong talagang mataas si Marcos sa kaniya. No wonder na napakataas ng standards nito sa iilang bagay noon. Kung nasa sa'yo na ba lahat na puwedeng ipagmataas mas gugustuhin mo pa rin ba 'yung mabababa?
She grasped on Marcos' sleeves when they finally reached the front door of the mansion.
"Marcos, híjo." Bungad sa kanila ng abuela ni Marcos. "Magandang gabi, hija."
Marcos held her hand that's gripping on his sleeves before twicthing up his lis for a smile. "This is Tasha, Mamala. Love, this is Donya Maritta Evangelista."
"Buona serata, Donya Maritta," she greeted her 'good evening' in Italian.
Marahang sumilay ang ngiti sa mga labi nito. "No need to speak in Italian, híja. I prefer to hear Tagalog or Hiligaynon."
Tipid siyang ngumiti bago niya iniabot ang kanang kamay nito saka nagmano na pinaunlakan naman nito.
"It's late, Mamala. Hindi mo na sana kami hinintay pa."
"Naku, señorito! Alam mo namang matagal nang hinihintay ng abuela mo ang pagkikita nila ni Tasha," bulalas ni Manong Guds, malawak ang ngisi. "Kahit siguro madaling araw pa kayo dumating, maghihintay siya. Nag-aalala nga pong baka hindi mo kasama ang nobya mo," dugtong pa nito sa tonong hiligaynon.
Sinamaan naman ng tingin ni Donya Maritta si Manong Guds. "Kunin mo na lang ang mga gamit nila Guds baka mapalo lang kita nitong tungkod ko."
Kakamot-kamot namang umalis ang matanda. Pigil na lang siyang ngumiti. Bigla niya tuloy na-miss ang lola niya.
"Halina na kayo at nang makapagpahinga na. Bukas na lang tayo mag-usap at kumustuhan."
PAYAK AT SIMPLE lang naman ang hacienda Evangelista. Just a classic hacienda it seems. Malawak ang tanimang palay na mukhang aanihin na. May mga nakikita rin siyang dumadaang magpapastol sa hindi kalayuan. Masarap singhutin ang hangin, bahagya niyang binuksan ang bintana. Nasa ikalawang palapag kasi sila ng mansiyon, sa kuwarto mismo ni Marcos. Hindi ito pumayag na maghiwalay sila ng silid kahit pa tutol ang abuela nito. Napailing na lang ang donya nang hindi na nito napigilan pa ang apo.
Mahihinang katok ang narinig niya mula sa pintong nakabukas. "Love? Breakfast is ready."
Nakangiti siyang lumapit sa kasintahan. Magkahawak kamay silang naglakad pababa. "Kumusta naman ang paglilibot n'yo kanina?"
Maaga kasi itong nagising. Sasama raw sa pagro-ronda sa buong asyenda na nakagawian na raw tuwing weekends ng mga trabahador ng asyenda.
"Ayos naman. As usual, masaya. Nothing can fathom how nature provides inner peace and felicity."
Lumabi siya ng kaunti. "Kainggit naman! Sana sinama mo ako."
"Puwede. Marunong ka bang mangabayo?"
Umiling siya. "I'll teach you how to ride a horse." Ngumisi pa ito ng nakakaloko.
"Parang iba yatang pangangabayo 'yang ituturo mo, a," tukso niya. Pababa na sila ng hagdan.
He lightly laughed. "Hindi na kailangan, love. Bihasa ka na do'n." Mahina niyang kinurot ito sa tagiliran na ikinaigtad nito.
"Oh, finally!" wika ni Donya Maritta nang tuluyang na silang makababa. "Come on, hija, Tasha. Tayo na at kumain ng agahan."
"Mamala, kawawa naman si Kuya Marcos. Hindi mo man lang pinansin!" tatawa-tawa pang sabad ng isang lalaki.
Isa ito kambal na alam niyang sa university rin nag-aaral. Ang Esteban twins. Pero mag-isa lang ito, wala ang isa pang kambal. Hindi nga lang siya sigurado kung sino ito, hindi naman kasi niya masyadong binibigyan ng atensiyon ang mga ito unlike other girls. Ngunit ang alam niya ang isa sa mga ito ay mahilig magpaiyak ng babae.
"Hey, kuya Marky!" He grinned before gazing at her. "Hi, Tash!" genuine naman ang ngiti nitong ipinukol sa kaniya kaya nginitian din niya ito pabalik.
"You're early, kiddo," ani Marcos ng makaupo silang parehas. Magkatabi silang naupo, nasa harapan naman niya ang kambal.
Umungol ito na parang nainis. "Will you stop calling me, kiddo?! For Pete's sake I'm twenty-one year old!"
Marcos eyebrows twitched up. "Still, you're a kiddo."
"Mamala, oh!" nakalabing sumbong nito sa abuela, na parang walang pakialam at magana lang sa pagkain.
"Bente-uno ka na nga pero kung umasta ka ay para ka pa ring onse," gatong pa ni Marcos habang nilalagyan ng sinangag ang pinggan niya. "Akala mo ba hindi ko alam ang mga kalokohang pinaggagawa mo? You banging girls and leaving them as if they're just nothing."
"The fu-" hindi nito naituloy ang sasabihin ng tinaasan ito ng kilay ng abuela. "Those were just nonsense rumors and false accusations!"
Marcos was about to say something when someone interrupted the conversation.
"Rumors do not arise out of nothing, kiddo."
Napamaang na lang siya sa kung sino ang taong 'yun.