Oι λέξεις φεύγουν από το στόμα του και η καρδιά μου σπάει.Ολος ο πόνος που ένιωσα αυτούς τους 5 μήνες εξαφανίζεται από αυτόν τον γλυκό ήχο της φωνής του.Κλείνω τα μάτια μου και δαγκώνω το χείλος μου για να μην αρχίσω να χαμογελάω σαν ηλίθια.
O Zayn ακόμα μιλάει και νιώθω άσχημα που πλέον δεν τον προσέχω, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ο Harry είναι εδώ, πίσω μου και αναπνέει.
Η Elizabeth δεν έχει ιδέα τι γίνεται.Εχει συγκινηθεί από τα λόγια του Zayn και από όσο ξέρω δεν έχει δει ότι ο Harry κάθεται πίσω μας.
Ο Zayn τελειώνει και η Perrie αρχίζει να μιλάει με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Eγώ ακόμα βρίσκομαι σε σοκ.Μήπως το φαντάστηκα;;
Γυρνάω πάλι πίσω για να σιγουρευτώ.
Με κοιτάει ήδη όταν γυρνάω και τα βλέματα μας κλειδώνονται.Εχει το ίδιο ηλίθιο χαμόγελο, όπως το θυμάμαι.Τα λακάκια του φαίνονται και ορκίζομαι στον Θεό, μου κλείνει το μάτι.
''Γαμώ'' λέω και γυρνάω πάλι μπροστά.
''Τι έγινε;;'' ρωτάει η Elizabeth.
''Τίποτα''
Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο γάμο μετά από αυτό.Στα αλήθεια προσπαθώ αλλά δεν μπορώ.Δεν κατηγορώ τον εαυτό μου όμως.Ο Harry κάθεται πίσω μου με το ηλίθιο χαμόγελο του.
Γαμώτο Harry.
Eπιτέλους βάζουν τα δαχτυλίδια και χαμογελάω όταν αυτοί οι δύο φιλιούνται.Τα χέρια της Perrie γύρω από τον λαιμό του Zayn όσο οι υπόλοιποι χειροκροτάνε.
Ολοι σηκωνόμαστε όσο περπατάνε προς την έξοδο.
Η τελετή ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα, λίγο περίεργη ώρα για γάμο αλλά ειναι τέλειος.Νομίζω πως το έκαναν τέτοια ώρα για να δουν το ηλιοβασίλεμα στο Central Park.
''Πάμε στην δεξίωση τώρα έτσι;'' με ρωτάει η Elizabeth.
Νεύω και τα μάτια μου ακολοθούν τον Harry όσο όλοι βγαίνουν και περπατούν προς τον χώρο της δεξίωσης.Πηγαίνει προς τον Liam και τον Niall με τα χέρια στις τσέπες.
''Είσαι εντάξει;;'' με ρωτάει όσο ακολουθούμε το πλήθος.
''Οχι''
''Γιατί όχι;''
Την κάνω να σταματήσει να περπατάει και της δείχνω τον Harry.
''Eίναι ο..Θεέ μου''
''Ηταν από πίσω μας--''
''Rose είναι--''
''Ζωντανός, ξέρω.Θα λυποθημήσω''
''Εκπλήσσομαι που δεν έχεις λυποθημήσει ακόμα''
''Ω Θεέ μου--''
''Πάνε μίλα του.''
''Τι;;Τι να του πω;;''
''Δως του ένα φιλί στο στόμα--''
''Οχι, έχει πολλά να εξηγήσει, δεν πρόκειται να--''
''Μας κοιτάει, σε κοιτάει.''
''Elizabeth Θεέ μου--''
Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά όσο τον κοιτάω.
''Αν ημεροβατώ πάλι θα τρελαθώ εντελώς!''
''Ημεροβατείς;;Τι στο διάολο είναι αυτό;;''
Γελάω λίγο και πλέον είμαστε στον χώρο της δεξίωσης.
''Πρέπει να μπούμε εκεί μετά'' μου λέει η Elizabeth και μου δείχνει τον θάλαμο που βγαίνουν φωτογραφίες.
Καθόμαστε στις θέσεις μας και είμαι κάπως απογοητευμένη που ο Harry κάθεται στην άλλη μεριά του δωματίου.Προσπαθώ να δείχνω ενδιαφέρον σε αυτά που λεει η αδερφή μου αλλά στα αλήθεια δεν μπορώ.
''Η δεξίωση αρχίζει 8 παρα τέταρ--''
Κάποιος κάθεται δίπλα μου και γυρνάω να κοιτάξω ποιος.
Ο Harry γελάει από τη θέση δίπλα μου και βάζει το καρτελάκι με το όνομα του μπροστά του, πάνω στο τραπέζι.
''Καλησπέρα'' με χαιρετάει.Το χαμόγελο δεν φέυγει από το πρόσωπο του.
''Ν-νόμιζα ότι καθόσουν εκεί''
''Χριστέ μου, 5 μήνες χωριστά και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που έχεις να μου πεις;;''
Κοκκινίζω και κοιτάω κάτω.
''Ελα, σε πειράζω'' λέει και πιάνει το γόνατο μου.Ανατριχιάζω ολόκληρη.
''Τι θα γίνει με τον άνθρωπο που θα καθόταν εδώ;;'' τον ρωτάω.
''Θα βρει μια καινούργια θέση, τι λες για αυτό;;''
Η ειρωνία του μου έλειψε τόσο πολύ.
''Ξέρεις ότι πρέπει να μου εξηγήσεις τα πάντα'' του λέω.
Ανοίγει το στόμα του να μιλήσει αλλά κάποιος μιλάει από το μικρόφωνο.
''Καλησπέρα'' λέει ο Liam και χαμογελάει στον κόσμο. ''Φαίνεται πως όλοι είναι έτοιμοι ώστε να ξεκινήσει η δεξίωση, οπότε ας αρχίσουμε και ας υποδεχτούμε την κυρία και τον κύριο Malik''
Oλοι χειροκροτούν όσο ο Zayn και η Perrie ανεβαίνουν στη σκηνή χαμογελώντας και αρχίζουν να χορεύουν.
Ο Ηarry κουνάει το πόδι του στον ρυθμό του τραγουδιού και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από αυτόν.
''Δεν ξέρω τι εννοείς με το να σου εξηγήσω'' μου ψιθυρίζει. ''Δεν πήρες το πακέτο;;''
''Εσύ το έστειλες;''
''Ναι δεν το διάβασες;;''
''Η διεύθυνση ήταν σβησμένη''
''Οχι εννοώ--''
Κάποιος από το δίπλα τραπέζι κάνει νόημα στον Harry να σταματήσει να μιλάει και εγώ γελάω λίγο.
O χορός τελειώνει και ο Zayn ανακοινώνει ότι μπορεί το κάθε τραπέζι ξεχωριστά να πάει στον μπουφέ για να πάρει το φαγητό του.
Ευτυχώς το τραπέζι μας είναι τέταρτο και σηκώνομαι με την Elizabeth.
''Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό'' της ψιθυρίζω.
''Θες να σε τσιμπήσω;;''
''Οχι--''
''Θα σε τσιμπήσω ούτως ή άλλως''
''Αουτσ. Elizabeth''
Γελάει και γυρνάμε πίσω στο τραπέζι.Ο Harry και εγώ δεν μιλάμε σε όλο το γεύμα.Ειλικρινά δε ξέρω τι να του πω, από που να αρχίσω πραγματικά.
Οταν τελειώνουμε το φαγητό πηγαίνω να χαιρετήσω τους παλιούς μου φίλους.
Ο Louis, ο Niall και ο Liam με αγγαλιάζουν και η Violet απολογείται που δεν με πήρε πίσω.Ακόμα και η Gemma είναι εδώ.
''Rose περάσαμε κόλαση χωρίς εσένα.Ο Harry ήταν ένας μαλάκας αλλά τουλάχιστον λύσαμε κάποια από τα προβλήματα μας.'' μου λέει.
''Αλήθεια;''
''Ναι.Συνέχιζα να απολογούμαι και είπε ότι δεν θα το συνεχίσει άλλο''
''Αυτό είναι τέλειο'' της λεω και αγκαλιαζόμαστε.
Θέλω να τους ρωτήσω τι έγινε μετά τη νύχτα του πάρτυ αλλά είμαστε σε γάμο τώρα και δεν θέλω να βαρύνω το κλίμα.
H Perrie μας πλησιάζει και μας αγγαλιάζει όλους.
''Είσαι τόσο όμορφη'' της λέω και με αγγαλιάζει πάλι.Είναι τόσο τέλειο που την βλέπω χαρούμενη.
Χαίρομαι τόσο που βλέπω αυτούς τους ανθρώπους ξανά.Ακόμα και μετά από αυτό που έγινε στις 20 Δεκεμβρίου.Ελπίζω ο Harry να έχει έναν σοβαρό λόγο που δεν μου τηλεφώνησε να μου πει έστω ότι ζει.
Συστήνω την αδερφή μου, η οποία τυχαίνει να είναι μεγάλη φαν της σαπουνόπερας που έπαιζε η Violet.Της λέει συνέχεια ότι η σειρά δεν θα είναι το ίδιο χωρίς αυτήν.
Παραγγέλνω ένα ποτό από το μπαρ και περιμένω να μου το φέρουν.
''Αpple martini έτσι;''
Γυρνάω και κοιτάω τον Harry να χαμογελάει από δίπλα μου.
''Nαι'' του απαντάω.
''Θυμάσαι την τελευταία φορά που πήγαμε για ποτό μαζί;;''
Εικόνες από τον θυμωμένο Jeremy αφότου του σπάσαμε τα νεύρα έρχονται στο μυαλό μου και χαμογελάω νεύοντας.
''Θυμάμαι που μου την έπεφτε.'' του λέω και πίνω μια γουλιά από το ποτό μου.
''Μαλακισμένος.Προφανώς ήσουν με κάποιον άλλο''
''Δεν ήμασταν μαζί τότε όμως.''
''Ακόμα και έτσι θα τον χτυπούσα αν συνέχιζε''
Γελάω και κοιτάζω κάτω.
''Θες να πάμε μια βόλτα;''
Τον κοιτάω ''Που;;''
''Εδώ στο πάρκο''
''Γιατί;;''
''Εχουμε μια συζήτηση να κάνουμε, δεν νομίζεις;;''
Εχει δίκαιο αλλά είμαστε σε γάμο τώρα.
''Εγώ δεν...''
Αναστενάζει. ''Σε παρακαλώ πάμε μια βόλτα''
Νεύω και αρχίζουμε να περπατάμε έξω από τη δεξιώση.Ελπίζω να μην το καταλάβουν οι υπόλοιποι.
Ο αέρας είναι ζεστός.Λατρεύω το Central Park τη νύχτα.
''Ωραία μέρα σήμερα'' λέει ο Harry ξαφνικά.
''Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είσαι ζωντανός.'' οι λέξεις φεύγουν από το στόμα μου χωρίς να το καταλάβω.
Γελάει λίγο και βάζει τα χέρια του στις τσέπες. ''Ευχαριστώ''
''Οχι, εννοώ--''
''Ξέρω τι εννοείς Rosie, απλά σε πειράζω.''
Το να τον ακούω να με φωνάζει Rosie κάνει την καρδιά μου να λιώνει.
Ξαφνικά νιώθω σαν να θέλω να κλάψω πάλι.Είναι εδώ, μετά από όλους αυτούς τους μήνες και δεν τον άγγιξα, ούτε καν του μίλησα σχεδόν.Γιατί κάνω έτσι;
Σοκ.Είμαι σε σοκ.
''Είσαι καλά;;''
Γυρνάω το κεφάλι μου για να μην μπορεί να δει τα βουρκωμένα μάτια μου ''Ναι''
''Λοιπόν...πως ήσουν;;''
Η ερώτηση είναι ειρωνική και σχεδόν γελάω.
Ετοιμάζω τον εαυτό μου να πει ότι είμαι καλα αλλά αναστενάζω και σταματάω να περπατάω.Και αυτός κάνει το ιδιο και με κοιτάει μπερδεμένος.
''Απαίσια'' αναστενάζω ''Απολύτως απαίσια''
Με κοιτάει στα μάτια ''Για να πω την αλήθεια, και εγώ το ίδιο''
''Γιατί ήταν απαίσια για σένα; Θα μπορούσες να πάρεις τηλέφωνο όποτε ήθελες''
''Δεν διάβασες το--''
''Ναι, το διάβασα, αλλα το τελευταίο γράμμα ήταν 19 Δεκεμβρίου πως γίνεται να ξέρω--''
''Και το άλλο γράμμα;;;''
''Ποιο άλλο γράμμα;''
''Στο πακέτο.''
''Καταστράφηκε από το νερό.Δεν μπορούσα να διαβάσω τι έλεγε''
''Γαμώτο'' το χέρι του Harry πάει στα μαλλιά του. ''Τότε πρέπει να τα εξηγήσω όλα.''
''Γιατί;Τι έλεγε το γράμμα;;''
''Ας κάτσουμε'' λέει και πλησιάζει το πιο κοντινό παγκάκι.
Καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.
''Τι έλεγε το γράμμα;'' επαναλαμβάνω ''Και πως στο διάολο βρήκες την διεύθυνση μου στη Νέα Υόρκη;;''
''Εγώ είμαι αυτός που σου έστελνε τον μισθό σου από την Crystal.'' παραδέχεται. ''Μια μέρα όταν πήγα να σου στείλω τον μισθό σου, έβαλα μαζί και..το πακέτο μου.''
''Γιατί σου πήρε 5 γαμημένους μήνες;;'' σταυρώνω τα χέρια μου.
Ο Harry αναστενάζει και βάζει τους αγκώνες του στα γόνατα του. ''Εγώ..'' δαγκώνει το χείλος του ψάχνωντας για λέξεις.
''Για όνομα του Θεού, απλά πες το''
Με κοιτάει και γελάει λίγο, όσο εγώ προσπαθώ να κρύψω το χαμόγελο μου.
''Θα αρχίσω από την αρχή εντάξει;;''
Νεύω.
''Τη νύχτα του πάρτυ, 20 Δεκεμβρίου ο μπάσταρδος Alec με πυροβόλησε.''
''Το ξέρω αυτό''
''Σταμάτα την ειρωνία Rose, απλά ξανα αναφέρω τα γεγονότα.'' μου λέει ''Οπως έλεγα, o Αlec με πυροβόλησε.Αλλά δεν σημάδεψε καλά και με πέτυχε στο δεξί χέρι.''
Τα μάτια μου πέφτουν στο δεξί του χέρι ακόμα και αν είναι καλυμμένο από το κοστούμι.
''Εχασα πολύ αίμα όμως οπότε με κράτησαν στο νοσοκομείο για μια βδομάδα.Πάλι καλά που υπάρχουν και τα παυσίπονα σου λέω.Τέλος πάντων τώρα έχω ένα γαμημένο σημάδι.''
''Τι έγινε με τον Alec;;''
''Θα πάω και εκεί Rosie, κρατήσου''
Κλείνω το στόμα μου και προσπαθώ να μην ρωτήσω τίποτα άλλο.
''Αν θυμάσαι εκείνη τη νύχτα η Violet βγήκε από ένα αμάξι και σε πλησίασε.Βασικά υπήρχαν 2 αμάξια παρκαρισμένα εκεί.Στο ένα ήταν όλοι όσοι πήγαν στο Ivory.Τα κατάφεραν.Μπόρεσαν να φέρουν την αστυνομία εκεί ακόμα και με τις ενισχύσεις του Alec.Ο Alec τώρα, ήταν έτοιμος να με πυροβολήσει ξανά και να με αποτελειώσει αλλά η Gemma πετάχτηκε από το πουθενά και τον χτύπησε ακριβώς στο πρόσωπο''
''Πλάκα μου κάνεις''
''Hταν τρελό.Ηταν όλα τόσο ασαφής στο μυαλό μου.Ημουν στο έδαφος όταν είδα τον Alec να πέφτει και αυτός και λυποθήμησα μετά από αυτό.Ξύπνησα στο νοσοκομείο και πονούσα τόσο πολύ.Μετα ανακάλυψα ότι ο Alec μπήκε φυλακή και το ίδιο και ο Aaron και η Marion.Εμεις πήραμε μόνο λίγες ωρες κοινωνικής εργασίας αλλά τίποτα παραπάνω''
''Αχάά''
''Οπότε τα καταφέραμε, νικήσαμε.Είμαστε ελεύθεροι.'' χαμογελάει σαν ηλίθιος και γελάω λίγο. ''Τέλος πάντων όταν βγήκα από το νοσοκομείο, χτύπησα την πόρτα σου και δεν απαντούσες.Ετσι, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος, άνοιξα την πόρτα με το κλειδί που μου έδωσες αλλά είχες φύγει.Ηξερα ότι είχες γυρίσει πίσω στη Νέα Υόρκη, δεν ξέρω πως, αλλά ήμουν σίγουρος πως είσαι εδώ και ήμουν διαλυμένος.Ηξέρα ότι έπρεπε να σε βρω αλλά θυμήθηκα την συζήτηση μας στο διαμέρισμα σου πριν μπει μέσα ο Zayn.Και θυμήθηκα την υπόσχεση μου ότι θα σε κρατήσω ασφαλή--''
''Για αυτό δεν ήρθες να με βρεις;;Λόγω της ηλίθιας υπόσχεσης;;''
Ο Harry κουνάει το κεφάλι του. ''Εγώ--''
''Επίσης υποσχέθηκες ότι θα με δεις ξανά όποτε έχεις την ευκαιρία, το ξέχασες;; Τι έχεις να πεις για αυτή την υπόσχεση;;''
''Rose σε παρακαλώ--''
Σηκώνομαι από το παγκάκι και πλέον δάκρυα τρέχουν από τα νεύρα μου. ''Δεν μπορώ να μιλάω για αυτό πια.Είμαστε στον γάμο του Zayn και της Perrie.Είμαστε εδώ για αυτούς, όχι για εμάς.Δεν μπορώ να μιλάω για αυτό πια''
''Rose σε παρακαλώ άκουσε με--''
Κουνάω το κεφάλι μου και αρχίζω να περπατάω. ''Δεν είμαι έτοιμη για αυτό.Οχι τώρα, όχι στον γάμο.''
Γυρνάω και φεύγω.Δεν ξέρω γιατί αντέδρασα έτσι αλλά με το να ακούω όλες αυτές τις πληροφορίες φρίκαρα.
Τον ακούω που φωνάζει το όνομα μου και τα βήματα του πίσω μου όσο μπαίνω πάλι στον χώρο της δεξίωσης πλησιάζοντας την Elizabeth.Κάθεται ακόμα με την Gemma και την Violet και γελάνε με κάτι.
''Πρέπει να φύγουμε'' της λέω ''Θέλω να πάω σπίτι''
''Τι;; Γιατί;''
''Σε παρακ--'' αρχίζω αλλά νιώθω ένα χέρι να με πιάνει από τον καρπό.
Γυρνάω και βλέπω τον Harry.Τα μάτια του βουρκωμένα.
''Σε παρακαλώ, μην φεύγεις μακρυά μου'' η φωνή του αδύναμη και την ακούω με το ζόρι μέσα στη μουσική. ''Δεν μπορώ να σε αφήσω απλά να φύγεις έτσι ξανά''
''Τι;;''
Δεν αφήνει τον καρπό μου και με παίρνει μακρυά από το πλήθος.Σταματάει να περπατάει ακριβώς μπορστά από τον θάλαμο που βγάζουμε φωτογραφίες στο τέλος της βραδιάς.
''Μπες μέσα'' μου λέει.
''Τι; Οχι--''
''Μπες μέσα, σε παρακαλώ''
Τον κοιτάω για λίγο πριν μπω μέσα και κάτσω στην θέση.O Harry κάθεται δίπλα μου στον μικρό χώρο.
''Θα με ακούσεις'' λέει και σκουπίζει τα μάτια του. ''Θα με ακούσεις και θα καταλάβεις το πως ενιωσα εγώ σε όλο αυτό''
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω οπότε νεύω και αυτός αφού παίρνει μια ανάσα, ανοίγει το στόμα του για να μιλήσει.