[ Unicode version ]
နေကလည်းဝင်လာပြီ ။ ခရီးတဖြတ်နားဖို့အတွက် ကုန်းကျွင်းကလက်ရှိရောက်နေတဲ့တောထဲမှာပဲ အနားယူနိုင်ဖို့သူကိုယ်တိုင်ပြင်ဆင်တယ် ။ တဲလေးထိုးပြီး အပြင်ဘက်မှာ သစ်ကိုင်းစတွေလိုက်ကောက်ပြီး မီးမွှေးနေတဲ့ ကုန်းကျွင်းက သူ့ကိုယ်သူ ဧကရာဇ်တစ်ပါးဆိုတာကိုလည်းမေ့လျော့နေခဲ့တယ်ထင်ရဲ့ ။ ဂုဏ်အရှိန်အဝါတွေဆိုတာလည်း ချစ်ခြင်းတရားဆိုတဲ့အရာတွေအောက်မှာ ပြားပြားဝပ်လို့ကျရှုံးပါတယ် ။
ကိုကိုက တဲထဲမှာ လွီစူးလေးကိုသိပ်နေပုံရတယ် ။ ကုန်းကျွင်းကတော့အပြင်မှာပဲ မီးထိုင်မွှေးနေတုန်းပဲ ။ တောက်လောင်နေတဲ့မီးတောက်ကလေးကိုကြည့်ပြီး ကုန်းကျွင်းအတွေးတွေကပျံ့လွင့်တယ် ။
ကုန်းကျွင်းကို ကိုကိုကယ်ထားခဲ့တုန်းက မီးထိုင်မွှေးနေတဲ့ ကိုကို့ပုံရိပ်လေးကတကယ်လှတယ် ။ ကုန်းကျွင်းက ကိုကို့ကို အရမ်းလည်းအထင်ကြီးခဲ့သေးတာ ။ ကိုကိုက သန်မာတယ် ။ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းမကြောက်ဘူး ။ ကုန်းကျွင်းနဲ့တစ်ခြားစီပဲ ။
အမဲလိုက်ထားတဲ့ယုန်ကိုကင်ပြီး ကုန်းကျွင်းကိုကျွေးသေးတာ ။ ကိုကိုက မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့လုပ်ထားတယ်ထင်ရဲ့ ။ အသားကင်က တူးပြီးခါးနေတာပဲ ။ ကိုကိုတို့ဘယ်လိုစားနေလဲမသိပေမယ့် ကုန်းကျွင်းကတကယ်မစားနိုင်ခဲ့ဘူး ။ ချက်ချင်းပြန်အန်ထွက်ချင်နေပေမယ့် ကိုကို သူ့အတွက်အပင်ပန်းခံပြီးလုပ်ပေးထားတာဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကုန်းကျွင်းကပါးစပ်ထဲကိုကြိတ်မှိတ်ထိုးသွင်းခဲ့တာ ။ အစာအိမ်တွေပျက်စီးသွားလည်းဘာဖြစ်လဲ ၊ ကိုကို့စေတနာတွေမို့ သူက အသိအမှတ်ပြုပြီး မရမက စားမှာပဲ ။
တောထဲကတဲလေးထဲ နှစ်ယောက်ထဲဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကလည်း လှတယ် ။
အဲ့ဒီညက ကုန်းကျွင်းအနာရှိန်ကြောင့် အဖျားတတ်ပြီး အရမ်းချမ်းနေခဲ့တာ ။ ကိုကိုက သူ့အင်္ကျီအပေါ်ထပ်ကိုချွတ်ပြီး ကုန်းကျွင်းကိုခြုံပေးတယ်လေ ။ အဲ့တုန်းက အအေးဒါဏ်ခံနိုင်တယ်လို့ပြောတဲ့ ကိုကို့ စကားကို ကုန်းကျွင်းကလက်မခံချင်ခဲ့ဘူး ။ ဒါကတော့ ကိုကိုဘယ်ကလာလဲဆိုတာ ကုန်းကျွင်းမသိခဲ့သေးလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ။
ပြီးတော့ ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းလက်တွေကိုဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးနဲ့ အာငွေ့ပေးသေးတာ ။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ကုန်းကျွင်းရင်တွေကအဆမတန်ခုန်ပေါက်လို့ ။ အချစ်ဆိုတာကိုတော့ နားမလည်သေးပေမယ့် သူ ကိုကို့ ကိုအရမ်းဖက်ထားချင်ခဲ့တယ် ။ လုံးဝ လွှတ်မပေးတော့ဘဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားချင်ခဲ့တာ ။
" ကျွန်တော် .. ကိုကို့ ကို ဖက်ထားချင်တယ် "
ထိုစကားကိုပြောပြီးကာမှ ကုန်းကျွင်းက ကိုကိုစိတ်ဆိုးသွားမှာကိုလည်းစိုးရိမ်ခဲ့သေးတယ် ။ သူ့ကိုမျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုကို့ကြောင့် ကုန်းကျွင်းမှာ ကိုကို့ရဲ့အဖြေစကားကိုမျှော်လင့်တကြီးစောင့်ဆိုင်းခဲ့ရသေးတာ ။
ကိုကိုက ခေါင်းလေးတွေငြိမ့်လို့ လက်ခံလိုက်မှသာကုန်းကျွင်းမှာ ဝမ်းသာအားရနဲ့ပွေ့ဖက်မိတယ် ။ ကိုကိုကပြောတယ် ကုန်းကျွင်းကိုဝမ်းနည်းနေလားတဲ့ ။ အဲ့တုန်းက ခံစားချက်ကိုပြောရရင် ဝမ်းနည်းနေတယ်ဆိုတာ ဆင်ခြေသက်သက်ပဲလို့ပြောရလိမ့်မယ် ။ မယ့်တော့်ကိုလွမ်းနေလို့ပါဆိုတာကလည်း ကြည့်ကောင်းရုံအဖြေသက်သက်ပဲ ။ မယ့်တော့်ကိုလွမ်းတာက အဲ့ဒီအချိန်မှမဟုတ်ခဲ့ဘဲ ။ ကုန်းကျွင်းက ဒီအတိုင်း ကိုကို့ ကိုဖက်ထားချင်ရုံပဲ ။ ကုန်းကျွင်းခန္တာကိုယ်နဲ့ထိတွေ့နေမယ့် ကိုကို့ အနွေးဓာတ်လေးကိုလိုချင်ခဲ့ရုံပဲ ။
အဲ့ဒီညကအိပ်ပျော်ပြီး နောက်နေ့မှာ နိုးလာတော့ ကုန်းကျွင်းဘေးနားကိုကို မရှိတော့ ကုန်းကျွင်းတအားကိုလန့်သွားသေးတယ် ။ ကိုကိုက သူ့ကိုပစ်ထားခဲ့ပြီအထင်နဲ့ ။ သူက ဒီလောက်အသုံးမကျတာ ဘယ်သူကလိုချင်မှာလဲ ။ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့အတူ နာနေတဲ့ခြေထောက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကိုက်လို့ ကိုကို့ ကိုလိုက်ရှာခဲ့တယ် ။
ရေတံခွန်မှာ ကုန်းကျွင်းကြောက်တဲ့ ဝံပုလွေ နဲ့ ဆော့ကစားနေတဲ့ ကိုကို့ ကိုတွေ့တဲ့အခါမှသာ ကုန်းကျွင်းက သက်ပြင်းအသာချမိတယ် ။ ရေထဲက ကိုကို့ ပုံစံကို သေချာပြန်ကြည့်မိတော့ ကုန်းကျွင်းစိတ်တွေကထူးဆန်းလာတယ် ။ သစ်ပင်အနောက်မှာကွယ်ပြီး ရေတွေကြားထဲက ပြုံးရယ်နေတဲ့ ကိုကို့ ကို ကုန်းကျွင်းက ပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့ကြည့်နေခဲ့တာ ။
ကိုကိုက သူခိုးကြည့်နေတာကိုသိသွားတယ်လေ ။ ကိုကို စိတ်ဆိုးတော့မယ်အထင်နဲ့လည်း ဘာစကားမှမပြောနိုင်ခဲ့ဘူး ။ တော်သေးတာပေါ့ ကိုကိုက သူ့ကို ကလေးတစ်ယောက်လိုနားလည်ပေးလို့ ။ ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းခေါင်းကိုပုတ်တယ် ။ ကုန်းကျွင်းသဘောကျတယ် ။ ဒါပေမယ့် ရေစိုနေတဲ့ ကိုကို့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီး ကုန်းကျွင်းက ပထမဆုံးအကြိမ်တစ်စုံတစ်ယောက်ကို နမ်းချင်လာတယ် ။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင်ရိုးသားခဲ့ပါတယ် ။ ကိုကို့ပါးအိအိလေးတစ်ဖက်ကိုနစ်ဝင်အောင်နမ်းခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေက ကုန်းကျွင်းအတွက် လိပ်ပြာတွေအများကြီးရှိတဲ့နေရာကိုရောက်သွားသလိုခံစားချက်မျိုးပဲ ။ ကုန်းကျွင်းအရမ်းပျော်တယ် ။ အရမ်းကိုပဲ ။
သိလား ၊ ကိုကိုက ရေတွေစိုနေတဲ့အချိန် အရမ်းကိုလှတယ် ။
အတိတ်ပုံပြင်တွေကလှတော့ ကုန်းကျွင်းနှုတ်ခမ်းတွေမှာ ဖုံးမရတဲ့အပြုံးတွေနဲ့ ။ ရုတ်တရက်တဲထဲကထွက်လာတဲ့ ကိုကို့ ကိုတွေ့တဲ့အခါ ကုန်းကျွင်းကပြုံးနေတာကိုရပ်လိုက်တယ် ။
ကိုကိုကတော့ ကုန်းကျွင်းကိုတစ်ချက်မျှကြည့်ပြီး မီးပုံဘေးမှာလာထိုင်တယ် ။ ကုန်းကျွင်းနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာပဲ ။
" လွီစူးအိပ်သွားပြီလား "
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်က ကုန်းကျွင်းနှလုံးသားကိုနာကျင်စေသလိုပဲ ။ ဒါကြောင့် သူကပထမဆုံးစကားစဖြစ်လိုက်တယ် ။ ထိုအခါ ကိုကို့ ဘက်က ထွက်လာတဲ့ စကားက ' အင်း ' ဆိုတာလေးပဲ ။ တော်ပါသေးတယ် ၊ ကိုကိုက သူ့ကိုပြန်ဖြေသေးတယ် ။ ဒါဆို ကိုကိုကသူ့ကိုအရမ်းမမုန်းသေးဘူးဆိုတဲ့သဘောပဲပေါ့နော် ။
" တောင်းပန်ပါတယ် "
ထွက်လာတဲ့စကားတစ်ခွန်းက အဖျားခတ်ကာတုန်ရီတယ် ။ ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ မမျှော်လင့်ပါဘူး ၊ ဒါပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ တောင်းပန်စကားလေးပြောချင်လို့ ။
" ဘာအတွက်လဲ "
အေးစက်စက်ထွက်လာတဲ့စကားကြောင့် ကုန်းကျွင်းက ကိုကို့ ကိုကြည့်တယ် ။ ကိုကိုကတော့ မီးပုံကိုသာမျက်လုံးသေတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
" အရာအားလုံးအတွက်ပါ "
" ...... "
" ...... "
ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းကိုပြန်ကြည့်ပေမယ့် ဘာစကားမှမတုန့်ပြန်ဘူး ။ ဝမ်းနည်းရိပ်သန်းနေတဲ့ ကိုကို့မျက်ဝန်းတွေကို ကုန်းကျွင်းကသေချာပေါက်ဖတ်တတ်ခဲ့တယ် ။ ကုန်းကျွင်းက ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်လာရင် အသေးစိတ်အရာလေးတွေကအစ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပါတယ်တဲ့ ။
" ရီဇွင်းကို တွေ့ပြီးတာနဲ့ ငါပြန်မယ် "
ကြားလိုက်ရတဲ့စကားက ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာပဲ ။ ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းနဲ့အပြီးပြန်လိုက်လာတာမဟုတ်ဘူးလား ။ ဟုတ်သားပဲ ၊ ကိုကိုက မိသားစုရှိနေပြီ ။ လွီစူးရဲ့အဖေကို ဘယ်ပစ်ထားခဲ့ပါ့မလဲ ။
ကုန်းကျွင်း ဘာအဖြေစကားမှမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ။ သေတော့မယ့်မီးပုံထဲကိုထင်းတွေသာအဆက်မပြတ်ထည့်နေခဲ့မိတယ် ။ မီးပုံကမီးတွေလိုပဲ သူ့ရင်တွေဟာလောင်မြိုက်တယ် ။ သေချာမကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပေးခဲ့တဲ့ အပြစ်ဒါဏ်တွေကြောင့် သုံးပြည်ထောင်အရှင်သခင် ကုန်းကျွင်းရဲ့ ခန္တာကိုယ်မှာ ဘယ်သူမှသိရှိလေခြင်းမရှိတဲ့ အမာရွတ်များစွာတည်ရှိပါတယ် ။
ညက နက်သထက်နက်လာတယ် ။ မီးပုံဘေးနားမှာ ကိုကိုနဲ့ ကုန်းကျွင်းကထိုင်နေတုန်းပဲ ။ အရင်ကလိုတော့ ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းကိုအနွေးဓာတ်မပေးနိုင်တော့ပါဘူး ။ အခြေအနေတွေကကွာခြားသွားပြီပဲ ။ ဒါတွေကလည်း ကုန်းကျွင်းအပြစ်တွေပဲ ။
" ကိုကိုသွားအိပ်တော့လေ မနက်ကြ စောစောထသွားရအောင် "
ကုန်းကျွင်းဘက်ကပဲအရင်ဆုံးပြောဖြစ်လိုက်တယ် ။ ပြောစရာစကားတွေမှမရှိဘဲ ။ ထိုင်နေလို့လည်းအကျိုးမှမရှိတာ ။ ကိုကို အိပ်ရေးဝဖို့လိုသေးတယ်လေ ။
" မင်းကရော "
ကုန်းကျွင်းနှုတ်ခမ်းတွေက အနည်းငယ်ကွေးညွတ်တယ် ။ ကိုကို့ဦးနှောက်ထဲမှာ ကုန်းကျွင်းကရှိနေသေးသားပဲ ။
" ကျွန်တော် မအိပ်ချင်လို့ "
" ကောင်းပြီလေ ဒါဆိုလည်းပြီးရော "
ကိုကိုက ကုန်းကျွင်းကိုပြောပြီးတာနဲ့ တဲထဲကိုဝင်သွားတယ် ။ အေးစက်သွားလိုက်တာ ၊ နွေးထွေးမှုတွေမရှိတော့ဘဲ ။
ခဏအကြာမှာပဲ ကုန်းကျွင်းက တဲထဲကို အနည်းငယ်ချောင်းကြည့်မိတယ် ။ ကိုကိုက လွီစူးကိုဖက်ပြီးအေးအေးချမ်းချမ်းအိပ်နေတယ် ။ တစ်ချိန်က လွီစူးနေရာမှာ ကုန်းကျွင်းဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် ။ ကယ် ထားလိုက်ပါ ၊ ပြန်မရနိုင်တဲ့အတိတ်တွေပဲ ။
ကုန်းကျွင်းအိပ်ချင်လာတာကြောင့် မီးပုံဘေးနားက သစ်တုံးပေါ်မှာပဲ လှဲအိပ်လိုက်တော့တယ် ။ မနက်နိုးတာနဲ့ ခရီးအမြန်ဆက်ပြီး သားတော်ရီဇွင်းကို သူ့ပါးပါးနဲ့ပေးတွေ့ရမယ် ။ သူ့ကြောင့်မို့ ရီဇွင်းလေးက ကိုကို့ဆီက မေတ္တာတွေအပြည့်အဝမရရှိခဲ့ဘူး ။ ကိုကို့ ကိုသာတွေ့ရင် ရီဇွင်းတအားပျော်နေတော့မှာပဲ ။
တကျီကျီအော်နေတဲ့ ညအကောင်လေးတွေအသံကပိုကျယ်လာတယ် ။ တဲအိမ်အပြင်ရောအတွင်းရောက လူတွေအကုန်လုံးကအိမ်မောကျနေတယ် ။ တဲအိမ်ဘေးနားက ရှောင်ယွင်ကလည်း တစ်ချက်မှမလှုပ်ဘဲအိပ်စက်လို့ ။ ဘယ်သူ့မှသတိမထားမိတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ တဲအိမ်အပြင်ဘက်ကကောင်လေး ခန္တာကိုယ်ပေါ် အပေါ်ရုံတစ်ထည်လွှမ်းခြုံသွားတယ် ။
.
မနက်နိုးလာတော့ ကုန်းကျွင်း သူ့ခန္တာကိုယ်ပေါ်ကဝတ်ရုံကိုသတိပြုမိသွားတယ် ။ ပြောစရာမလိုအောင်ဘယ်သူ့အဝတ်လည်း သိပြီးသားပါပဲ ။ ကိုကိုက အခုထိ သူတစ်ပါးအပေါ်နွေးထွေးတတ်တုန်းပဲ ။
" နိုးပြီဆိုရင် သွားရအောင် "
တဲထဲက ထွက်လာတဲ့ကိုကိုက ထိုသို့ဆိုတယ် ။ ကိုကိုက အစောကြီးနိုးနေခဲ့တာထင်တယ် ။ ကိုကို့အနောက်ကနေ လွီစူးကပါထွက်လာတယ် ။ ကလေးမလေးက သစ်တုံးပေါ်က ကုန်းကျွင်းကိုတွေ့တာနဲ့ ကိုကို့ ဘေးနားပြေးကပ်ပြီး ကိုကို့အင်္ကျီစလေးကိုဆွဲကိုင်ထားတယ် ။
" လွီစူး ပါးပါးတို့သွားရအောင် "
" အွန်း လွီစူးကိုချီ "
ထိုစကားကြောင့် ကုန်းကျွင်းက မျက်မှောင်ကြုံ့တယ် ။ ကလေးမလေးကအပျင်းကြီးလိုက်တာ ၊ တစ်လမ်းလုံးချီခိုင်းနေတာလမ်းလေးနည်းနည်းတောင်မလျှောက်ဘူး ။ ထိုအချင်းအရာက ကိုကိုနဲ့တူတာလုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး ။
ပြီးတော့ ဂဂျီဂဂျောင်များတယ် ။ ကိုကိုက ဘယ်လောက်တောင်အလိုလိုက်ထားခဲ့တာလဲ ။
ကိုကို့ မျက်နှာလေးက အားရှိတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး ။ အလိုမသိလိုက်တဲ့ကလေးမပဲ ။ ကုန်းကျွင်းအော်လိုက်ရင်လည်း ကိုကိုက သူ့ကလေးကိုအော်တယ်ဆိုပြီးစိတ်ဆိုးဦးမယ် ။
ကုန်းကျွင်းက ကိုင်ဆွဲနေကြဓားကို လက်တစ်ဖက်ကသေချာကိုင်ပြီး ကိုကို့ လက်ထဲက လွီစူးကိုဆွဲယူချီလိုက်တယ် ။
" အာ အား "
လွီစူးက အော်တယ် ။ ကုန်းကျွင်းဆီကိုမလိုက်ချင်တဲ့ပုံ ။
" မင်းဘာလုပ်ပြန်တာလဲ "
" ကျွန်တော်ချီမယ် ၊ ကိုကိုက ရှောင်ယွင့်ကိုခေါ်ပြီးသက်တောင့်သက်သာလိုက်ခဲ့ပါ "
ကုန်းကျွင်းကအရှေ့ကနေထွက်သွားတယ် ။ လွီစူးက သူ့ပါးပါးကိုအကူအညီတောင်းတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ကြည့်နေသေးပေမယ့် ဒီဦးလေးကြီးကခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့လျှောက်လာမို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်သွားတဲ့အခါ မလှုပ်ရဲတော့ဘဲငြိမ်ကျသွားတယ် ။ ပါးပါးက ဘာလို့ဒီဦးလေးကြီးကို လွီစူးနဲ့လွှတ်ထားတာလဲ ။
ကျန်းကျယ်ဟန့်လည်း သက်ပြင်းသာချပြီး ရှောင်ယွင့်ကိုခေါ်လို့လိုက်သွားရတော့တယ် ။ အမှန်တကယ်လည်း သူလွီစူးကို ချီပြီးလမ်းမလျှောက်နိုင်လောက်ဘူး ။ ဆေးသောက်ထားတာမကြာသေးပါဘူး ။ ပြန်လာတဲ့အချိန်ထိ ခံနိုင်လောက်မယ်ထင်တယ် ။ ၃ရက်လောက်နေပြီးတာနဲ့ ပြန်လာမှာပဲမလား ။
ရီဇွင်းလေးကို ထပ်မထားခဲ့ချင်ပေမယ့်လည်း မကြာခဏလာတွေ့လို့ရတာပဲ ။ ဧကရာဇ်အရှင်ရဲ့အနားမှာ ကြာကြာနေလို့ ဒီလူအတွက် ကောင်းတာဘာမှမရှိလောက်ဘူးလေ ။ ဒုက္ခပိုရမှာ ဧကရာဇ်ကိုယ်တော်တိုင်ပဲဖြစ်နေလိမ့်မယ် ။
ဧကရာဇ်ကိုမုန်းနေလားတဲ့ ။ ဒီလူက မမုန်းရက်လို့ ဧကရာဇ်အနားကိုယ်တိုင်ထွက်လာပေးခဲ့တာလေ ။ စိတ်နာရမယ့်အစား မေတ္တာတွေသာတိုးတယ် ။ ဒီလူက အမှတ်မရှိတဲ့ အရူးသာသာပဲ ။ ဒါပေမယ့် ဧကရာဇ်အနားမှာ နောက်တစ်ကြိမ်ဆက်နေဖို့ အင်အားမရှိပါဘူး ။ ဒီလူက ဝေဒနာတွေထပ်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ ။
_______________♡_______________
♡´･ᴗ･'♡
Cutie KmJz~
[ Zawgyi version ]
ေနကလည္းဝင္လာၿပီ ။ ခရီးတျဖတ္နားဖို႔အတြက္ ကုန္းကြၽင္းကလက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ေတာထဲမွာပဲ အနားယူနိုင္ဖို႔သူကိုယ္တိုင္ျပင္ဆင္တယ္ ။ တဲေလးထိုးၿပီး အျပင္ဘက္မွာ သစ္ကိုင္းစေတြလိုက္ေကာက္ၿပီး မီးေမႊးေနတဲ့ ကုန္းကြၽင္းက သူ႕ကိုယ္သူ ဧကရာဇ္တစ္ပါးဆိုတာကိုလည္းေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တယ္ထင္ရဲ႕ ။ ဂုဏ္အရွိန္အဝါေတြဆိုတာလည္း ခ်စ္ျခင္းတရားဆိုတဲ့အရာေတြေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္လို႔က်ရႈံးပါတယ္ ။
ကိုကိုက တဲထဲမွာ လြီစူးေလးကိုသိပ္ေနပုံရတယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းကေတာ့အျပင္မွာပဲ မီးထိုင္ေမႊးေနတုန္းပဲ ။ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီးေတာက္ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကုန္းကြၽင္းအေတြးေတြကပ်ံ့လြင့္တယ္ ။
ကုန္းကြၽင္းကို ကိုကိုကယ္ထားခဲ့တုန္းက မီးထိုင္ေမႊးေနတဲ့ ကိုကို႔ပုံရိပ္ေလးကတကယ္လွတယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းက ကိုကို႔ကို အရမ္းလည္းအထင္ႀကီးခဲ့ေသးတာ ။ ကိုကိုက သန္မာတယ္ ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္းမေၾကာက္ဘူး ။ ကုန္းကြၽင္းနဲ႕တစ္ျခားစီပဲ ။
အမဲလိုက္ထားတဲ့ယုန္ကိုကင္ၿပီး ကုန္းကြၽင္းကိုေကြၽးေသးတာ ။ ကိုကိုက မလုပ္တတ္လုပ္တတ္နဲ႕လုပ္ထားတယ္ထင္ရဲ႕ ။ အသားကင္က တူးၿပီးခါးေနတာပဲ ။ ကိုကိုတို႔ဘယ္လိုစားေနလဲမသိေပမယ့္ ကုန္းကြၽင္းကတကယ္မစားနိုင္ခဲ့ဘူး ။ ခ်က္ခ်င္းျပန္အန္ထြက္ခ်င္ေနေပမယ့္ ကိုကို သူ႕အတြက္အပင္ပန္းခံၿပီးလုပ္ေပးထားတာဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ ကုန္းကြၽင္းကပါးစပ္ထဲကိုႀကိတ္မွိတ္ထိုးသြင္းခဲ့တာ ။ အစာအိမ္ေတြပ်က္စီးသြားလည္းဘာျဖစ္လဲ ၊ ကိုကို႔ေစတနာေတြမို႔ သူက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး မရမက စားမွာပဲ ။
ေတာထဲကတဲေလးထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကလည္း လွတယ္ ။
အဲ့ဒီညက ကုန္းကြၽင္းအနာရွိန္ေၾကာင့္ အဖ်ားတတ္ၿပီး အရမ္းခ်မ္းေနခဲ့တာ ။ ကိုကိုက သူ႕အကၤ်ီအေပၚထပ္ကိုခြၽတ္ၿပီး ကုန္းကြၽင္းကိုၿခဳံေပးတယ္ေလ ။ အဲ့တုန္းက အေအးဒါဏ္ခံနိုင္တယ္လို႔ေျပာတဲ့ ကိုကို႔ စကားကို ကုန္းကြၽင္းကလက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး ။ ဒါကေတာ့ ကိုကိုဘယ္ကလာလဲဆိုတာ ကုန္းကြၽင္းမသိခဲ့ေသးလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။
ၿပီးေတာ့ ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းလက္ေတြကိုဆြဲယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးေလးနဲ႕ အာေငြ႕ေပးေသးတာ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ကုန္းကြၽင္းရင္ေတြကအဆမတန္ခုန္ေပါက္လို႔ ။ အခ်စ္ဆိုတာကိုေတာ့ နားမလည္ေသးေပမယ့္ သူ ကိုကို႔ ကိုအရမ္းဖက္ထားခ်င္ခဲ့တယ္ ။ လုံးဝ လႊတ္မေပးေတာ့ဘဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားခ်င္ခဲ့တာ ။
" ကြၽန္ေတာ္ .. ကိုကို႔ ကို ဖက္ထားခ်င္တယ္ "
ထိုစကားကိုေျပာၿပီးကာမွ ကုန္းကြၽင္းက ကိုကိုစိတ္ဆိုးသြားမွာကိုလည္းစိုးရိမ္ခဲ့ေသးတယ္ ။ သူ႕ကိုမ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ကုန္းကြၽင္းမွာ ကိုကို႔ရဲ႕အေျဖစကားကိုေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရေသးတာ ။
ကိုကိုက ေခါင္းေလးေတြၿငိမ့္လို႔ လက္ခံလိုက္မွသာကုန္းကြၽင္းမွာ ဝမ္းသာအားရနဲ႕ေပြ႕ဖက္မိတယ္ ။ ကိုကိုကေျပာတယ္ ကုန္းကြၽင္းကိုဝမ္းနည္းေနလားတဲ့ ။ အဲ့တုန္းက ခံစားခ်က္ကိုေျပာရရင္ ဝမ္းနည္းေနတယ္ဆိုတာ ဆင္ေျခသက္သက္ပဲလို႔ေျပာရလိမ့္မယ္ ။ မယ့္ေတာ့္ကိုလြမ္းေနလို႔ပါဆိုတာကလည္း ၾကည့္ေကာင္း႐ုံအေျဖသက္သက္ပဲ ။ မယ့္ေတာ့္ကိုလြမ္းတာက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွမဟုတ္ခဲ့ဘဲ ။ ကုန္းကြၽင္းက ဒီအတိုင္း ကိုကို႔ ကိုဖက္ထားခ်င္႐ုံပဲ ။ ကုန္းကြၽင္းခႏၲာကိုယ္နဲ႕ထိေတြ႕ေနမယ့္ ကိုကို႔ အေႏြးဓာတ္ေလးကိုလိုခ်င္ခဲ့႐ုံပဲ ။
အဲ့ဒီညကအိပ္ေပ်ာ္ၿပီး ေနာက္ေန႕မွာ နိုးလာေတာ့ ကုန္းကြၽင္းေဘးနားကိုကို မရွိေတာ့ ကုန္းကြၽင္းတအားကိုလန႔္သြားေသးတယ္ ။ ကိုကိုက သူ႕ကိုပစ္ထားခဲ့ၿပီအထင္နဲ႕ ။ သူက ဒီေလာက္အသုံးမက်တာ ဘယ္သူကလိုခ်င္မွာလဲ ။ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႕အတူ နာေနတဲ့ေျခေထာက္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိကိုက္လို႔ ကိုကို႔ ကိုလိုက္ရွာခဲ့တယ္ ။
ေရတံခြန္မွာ ကုန္းကြၽင္းေၾကာက္တဲ့ ဝံပုေလြ နဲ႕ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ကိုကို႔ ကိုေတြ႕တဲ့အခါမွသာ ကုန္းကြၽင္းက သက္ျပင္းအသာခ်မိတယ္ ။ ေရထဲက ကိုကို႔ ပုံစံကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ကုန္းကြၽင္းစိတ္ေတြကထူးဆန္းလာတယ္ ။ သစ္ပင္အေနာက္မွာကြယ္ၿပီး ေရေတြၾကားထဲက ၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ ကိုကို႔ ကို ကုန္းကြၽင္းက ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕နဲ႕ၾကည့္ေနခဲ့တာ ။
ကိုကိုက သူခိုးၾကည့္ေနတာကိုသိသြားတယ္ေလ ။ ကိုကို စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္အထင္နဲ႕လည္း ဘာစကားမွမေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကိုကိုက သူ႕ကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုနားလည္ေပးလို႔ ။ ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းေခါင္းကိုပုတ္တယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းသေဘာက်တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေရစိုေနတဲ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကုန္းကြၽင္းက ပထမဆုံးအႀကိမ္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို နမ္းခ်င္လာတယ္ ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ရိုးသားခဲ့ပါတယ္ ။ ကိုကို႔ပါးအိအိေလးတစ္ဖက္ကိုနစ္ဝင္ေအာင္နမ္းခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြက ကုန္းကြၽင္းအတြက္ လိပ္ျပာေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားသလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးပဲ ။ ကုန္းကြၽင္းအရမ္းေပ်ာ္တယ္ ။ အရမ္းကိုပဲ ။
သိလား ၊ ကိုကိုက ေရေတြစိုေနတဲ့အခ်ိန္ အရမ္းကိုလွတယ္ ။
အတိတ္ပုံျပင္ေတြကလွေတာ့ ကုန္းကြၽင္းႏႈတ္ခမ္းေတြမွာ ဖုံးမရတဲ့အၿပဳံးေတြနဲ႕ ။ ႐ုတ္တရက္တဲထဲကထြက္လာတဲ့ ကိုကို႔ ကိုေတြ႕တဲ့အခါ ကုန္းကြၽင္းကၿပဳံးေနတာကိုရပ္လိုက္တယ္ ။
ကိုကိုကေတာ့ ကုန္းကြၽင္းကိုတစ္ခ်က္မွ်ၾကည့္ၿပီး မီးပုံေဘးမွာလာထိုင္တယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းနဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာပဲ ။
" လြီစူးအိပ္သြားၿပီလား "
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္က ကုန္းကြၽင္းႏွလုံးသားကိုနာက်င္ေစသလိုပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ သူကပထမဆုံးစကားစျဖစ္လိုက္တယ္ ။ ထိုအခါ ကိုကို႔ ဘက္က ထြက္လာတဲ့ စကားက ' အင္း ' ဆိုတာေလးပဲ ။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ၊ ကိုကိုက သူ႕ကိုျပန္ေျဖေသးတယ္ ။ ဒါဆို ကိုကိုကသူ႕ကိုအရမ္းမမုန္းေသးဘူးဆိုတဲ့သေဘာပဲေပါ့ေနာ္ ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ထြက္လာတဲ့စကားတစ္ခြန္းက အဖ်ားခတ္ကာတုန္ရီတယ္ ။ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ အနည္းဆုံးေတာ့ ေတာင္းပန္စကားေလးေျပာခ်င္လို႔ ။
" ဘာအတြက္လဲ "
ေအးစက္စက္ထြက္လာတဲ့စကားေၾကာင့္ ကုန္းကြၽင္းက ကိုကို႔ ကိုၾကည့္တယ္ ။ ကိုကိုကေတာ့ မီးပုံကိုသာမ်က္လုံးေသေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။
" အရာအားလုံးအတြက္ပါ "
" ...... "
" ...... "
ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းကိုျပန္ၾကည့္ေပမယ့္ ဘာစကားမွမတုန႔္ျပန္ဘူး ။ ဝမ္းနည္းရိပ္သန္းေနတဲ့ ကိုကို႔မ်က္ဝန္းေတြကို ကုန္းကြၽင္းကေသခ်ာေပါက္ဖတ္တတ္ခဲ့တယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းက ကိုကိုနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ အေသးစိတ္အရာေလးေတြကအစ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ပါတယ္တဲ့ ။
" ရီဇြင္းကို ေတြ႕ၿပီးတာနဲ႕ ငါျပန္မယ္ "
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားက ထိတ္လန႔္ဖြယ္ရာပဲ ။ ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းနဲ႕အၿပီးျပန္လိုက္လာတာမဟုတ္ဘူးလား ။ ဟုတ္သားပဲ ၊ ကိုကိုက မိသားစုရွိေနၿပီ ။ လြီစူးရဲ႕အေဖကို ဘယ္ပစ္ထားခဲ့ပါ့မလဲ ။
ကုန္းကြၽင္း ဘာအေျဖစကားမွမေပးနိုင္ခဲ့ဘူး ။ ေသေတာ့မယ့္မီးပုံထဲကိုထင္းေတြသာအဆက္မျပတ္ထည့္ေနခဲ့မိတယ္ ။ မီးပုံကမီးေတြလိုပဲ သူ႕ရင္ေတြဟာေလာင္ၿမိဳက္တယ္ ။ ေသခ်ာမကာကြယ္ေပးနိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပးခဲ့တဲ့ အျပစ္ဒါဏ္ေတြေၾကာင့္ သုံးျပည္ေထာင္အရွင္သခင္ ကုန္းကြၽင္းရဲ႕ ခႏၲာကိုယ္မွာ ဘယ္သူမွသိရွိေလျခင္းမရွိတဲ့ အမာ႐ြတ္မ်ားစြာတည္ရွိပါတယ္ ။
ညက နက္သထက္နက္လာတယ္ ။ မီးပုံေဘးနားမွာ ကိုကိုနဲ႕ ကုန္းကြၽင္းကထိုင္ေနတုန္းပဲ ။ အရင္ကလိုေတာ့ ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းကိုအေႏြးဓာတ္မေပးနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ အေျခအေနေတြကကြာျခားသြားၿပီပဲ ။ ဒါေတြကလည္း ကုန္းကြၽင္းအျပစ္ေတြပဲ ။
" ကိုကိုသြားအိပ္ေတာ့ေလ မနက္ၾက ေစာေစာထသြားရေအာင္ "
ကုန္းကြၽင္းဘက္ကပဲအရင္ဆုံးေျပာျဖစ္လိုက္တယ္ ။ ေျပာစရာစကားေတြမွမရွိဘဲ ။ ထိုင္ေနလို႔လည္းအက်ိဳးမွမရွိတာ ။ ကိုကို အိပ္ေရးဝဖို႔လိုေသးတယ္ေလ ။
" မင္းကေရာ "
ကုန္းကြၽင္းႏႈတ္ခမ္းေတြက အနည္းငယ္ေကြးၫြတ္တယ္ ။ ကိုကို႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ကုန္းကြၽင္းကရွိေနေသးသားပဲ ။
" ကြၽန္ေတာ္ မအိပ္ခ်င္လို႔ "
" ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုလည္းၿပီးေရာ "
ကိုကိုက ကုန္းကြၽင္းကိုေျပာၿပီးတာနဲ႕ တဲထဲကိုဝင္သြားတယ္ ။ ေအးစက္သြားလိုက္တာ ၊ ေႏြးေထြးမႈေတြမရွိေတာ့ဘဲ ။
ခဏအၾကာမွာပဲ ကုန္းကြၽင္းက တဲထဲကို အနည္းငယ္ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ ။ ကိုကိုက လြီစူးကိုဖက္ၿပီးေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ေနတယ္ ။ တစ္ခ်ိန္က လြီစူးေနရာမွာ ကုန္းကြၽင္းျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ကယ္ ထားလိုက္ပါ ၊ ျပန္မရနိုင္တဲ့အတိတ္ေတြပဲ ။
ကုန္းကြၽင္းအိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ မီးပုံေဘးနားက သစ္တုံးေပၚမွာပဲ လွဲအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္ ။ မနက္နိုးတာနဲ႕ ခရီးအျမန္ဆက္ၿပီး သားေတာ္ရီဇြင္းကို သူ႕ပါးပါးနဲ႕ေပးေတြ႕ရမယ္ ။ သူ႕ေၾကာင့္မို႔ ရီဇြင္းေလးက ကိုကို႔ဆီက ေမတၱာေတြအျပည့္အဝမရရွိခဲ့ဘူး ။ ကိုကို႔ ကိုသာေတြ႕ရင္ ရီဇြင္းတအားေပ်ာ္ေနေတာ့မွာပဲ ။
တက်ီက်ီေအာ္ေနတဲ့ ညအေကာင္ေလးေတြအသံကပိုက်ယ္လာတယ္ ။ တဲအိမ္အျပင္ေရာအတြင္းေရာက လူေတြအကုန္လုံးကအိမ္ေမာက်ေနတယ္ ။ တဲအိမ္ေဘးနားက ေရွာင္ယြင္ကလည္း တစ္ခ်က္မွမလႈပ္ဘဲအိပ္စက္လို႔ ။ ဘယ္သူ႕မွသတိမထားမိတဲ့အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ တဲအိမ္အျပင္ဘက္ကေကာင္ေလး ခႏၲာကိုယ္ေပၚ အေပၚ႐ုံတစ္ထည္လႊမ္းၿခဳံသြားတယ္ ။
.
မနက္နိုးလာေတာ့ ကုန္းကြၽင္း သူ႕ခႏၲာကိုယ္ေပၚကဝတ္႐ုံကိုသတိျပဳမိသြားတယ္ ။ ေျပာစရာမလိုေအာင္ဘယ္သူ႕အဝတ္လည္း သိၿပီးသားပါပဲ ။ ကိုကိုက အခုထိ သူတစ္ပါးအေပၚေႏြးေထြးတတ္တုန္းပဲ ။
" နိုးၿပီဆိုရင္ သြားရေအာင္ "
တဲထဲက ထြက္လာတဲ့ကိုကိုက ထိုသို႔ဆိုတယ္ ။ ကိုကိုက အေစာႀကီးနိုးေနခဲ့တာထင္တယ္ ။ ကိုကို႔အေနာက္ကေန လြီစူးကပါထြက္လာတယ္ ။ ကေလးမေလးက သစ္တုံးေပၚက ကုန္းကြၽင္းကိုေတြ႕တာနဲ႕ ကိုကို႔ ေဘးနားေျပးကပ္ၿပီး ကိုကို႔အကၤ်ီစေလးကိုဆြဲကိုင္ထားတယ္ ။
" လြီစူး ပါးပါးတို႔သြားရေအာင္ "
" အြန္း လြီစူးကိုခ်ီ "
ထိုစကားေၾကာင့္ ကုန္းကြၽင္းက မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕တယ္ ။ ကေလးမေလးကအပ်င္းႀကီးလိုက္တာ ၊ တစ္လမ္းလုံးခ်ီခိုင္းေနတာလမ္းေလးနည္းနည္းေတာင္မေလွ်ာက္ဘူး ။ ထိုအခ်င္းအရာက ကိုကိုနဲ႕တူတာလုံးဝမျဖစ္နိုင္ဘူး ။
ၿပီးေတာ့ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္မ်ားတယ္ ။ ကိုကိုက ဘယ္ေလာက္ေတာင္အလိုလိုက္ထားခဲ့တာလဲ ။
ကိုကို႔ မ်က္ႏွာေလးက အားရွိတဲ့ပုံမေပၚဘူး ။ အလိုမသိလိုက္တဲ့ကေလးမပဲ ။ ကုန္းကြၽင္းေအာ္လိုက္ရင္လည္း ကိုကိုက သူ႕ကေလးကိုေအာ္တယ္ဆိုၿပီးစိတ္ဆိုးဦးမယ္ ။
ကုန္းကြၽင္းက ကိုင္ဆြဲေနၾကဓားကို လက္တစ္ဖက္ကေသခ်ာကိုင္ၿပီး ကိုကို႔ လက္ထဲက လြီစူးကိုဆြဲယူခ်ီလိုက္တယ္ ။
" အာ အား "
လြီစူးက ေအာ္တယ္ ။ ကုန္းကြၽင္းဆီကိုမလိုက္ခ်င္တဲ့ပုံ ။
" မင္းဘာလုပ္ျပန္တာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ခ်ီမယ္ ၊ ကိုကိုက ေရွာင္ယြင့္ကိုေခၚၿပီးသက္ေတာင့္သက္သာလိုက္ခဲ့ပါ "
ကုန္းကြၽင္းကအေရွ႕ကေနထြက္သြားတယ္ ။ လြီစူးက သူ႕ပါးပါးကိုအကူအညီေတာင္းတဲ့မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႕ၾကည့္ေနေသးေပမယ့္ ဒီဦးေလးႀကီးကေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႕ေလွ်ာက္လာမို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားတဲ့အခါ မလႈပ္ရဲေတာ့ဘဲၿငိမ္က်သြားတယ္ ။ ပါးပါးက ဘာလို႔ဒီဦးေလးႀကီးကို လြီစူးနဲ႕လႊတ္ထားတာလဲ ။
က်န္းက်ယ္ဟန႔္လည္း သက္ျပင္းသာခ်ၿပီး ေရွာင္ယြင့္ကိုေခၚလို႔လိုက္သြားရေတာ့တယ္ ။ အမွန္တကယ္လည္း သူလြီစူးကို ခ်ီၿပီးလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေလာက္ဘူး ။ ေဆးေသာက္ထားတာမၾကာေသးပါဘူး ။ ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ထိ ခံနိုင္ေလာက္မယ္ထင္တယ္ ။ ၃ရက္ေလာက္ေနၿပီးတာနဲ႕ ျပန္လာမွာပဲမလား ။
ရီဇြင္းေလးကို ထပ္မထားခဲ့ခ်င္ေပမယ့္လည္း မၾကာခဏလာေတြ႕လို႔ရတာပဲ ။ ဧကရာဇ္အရွင္ရဲ႕အနားမွာ ၾကာၾကာေနလို႔ ဒီလူအတြက္ ေကာင္းတာဘာမွမရွိေလာက္ဘူးေလ ။ ဒုကၡပိုရမွာ ဧကရာဇ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ။
ဧကရာဇ္ကိုမုန္းေနလားတဲ့ ။ ဒီလူက မမုန္းရက္လို႔ ဧကရာဇ္အနားကိုယ္တိုင္ထြက္လာေပးခဲ့တာေလ ။ စိတ္နာရမယ့္အစား ေမတၱာေတြသာတိုးတယ္ ။ ဒီလူက အမွတ္မရွိတဲ့ အ႐ူးသာသာပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ဧကရာဇ္အနားမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆက္ေနဖို႔ အင္အားမရွိပါဘူး ။ ဒီလူက ေဝဒနာေတြထပ္ၿပီး မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔ပါ ။
_______________♡_______________
♡´･ᴗ･'♡
Cutie KmJz~