Жонгүг Тэхён хоёр хүүхдүүдээ авахаар цэцэрлэг рүү явж байв. Тэхён өчигдрөөс хойш хачин царайлан явсан ба Жонгүгтэй нэг их юм ярихгүй байх аж.
"Хён"
Жонгүг яасныг нь асуухаар ам нээхэд Тэхён сонсохгүй байгаа бололтой цонхоор ширтэн чимээгүй сууна.
"Хён!"
Жонгүг дахин ам нээхдээ дуугаа өндөрсгөн түүнийг дуудахад Тэхён цочин Жонгүг руу харав.
"Та зүгээр үү? Нэг л хачин байгаад байх юм"
"Зүгээр ээ. Жаахан ядраад л ингээд байх шиг байна"
Тэхён худлаа инээмсэглэсээр ингэж хэлээд буцан цонх руу ширтэв.
"Ирчихлээ"
"За"
Нэг л урамгүй угтаж авах аавыгаа харсан Солхён хүүгээ эрхлүүлэн инээмсэглэх Жонгүг руу хэсэг ширтэж байснаа "Та манай аавыг гомдоогоо юу?"
"Юу?"
"Манай аав хүнд гомдохоороо ийм болчихдог. Та гомдоосон юм уу гэж байна!"
"Тийм гэж үү? Хён таныг хэн гомдоочихсон юм?"
Жонгүг нэлээн гайхсан янзтай ингэж асуухад Тэхён юм дуугаралгүй охиноо хөтлөн түрүүлээд гараад явчихав.
"Та Тэхён аавыг гомдоочихсон юм уу?"
Руүн хүртэл аав руугаа усан нүдлэн хараад ингэж хэлэхэд Жонгүг юу хийснээ бодон хэсэг зогсов. Руүн харж залхсан бололтой өмднөөс нь зууран татаад "Явахгүй юм уу?"
"Аан... Явцгаая..."
Жонгүгийг цэцэрлэгээс гарч ирэхэд Тэхён аль хэдийн явчихсан ганц машин нь л хүлээж байх аж.
"Үнэхээр би юм байх даа...?"
"Эгчээ!"
Тэрнийг санаашран зогсож байх хооронд Руүн гараа татаж аван нэг тийш гүйгээд явчих нь тэр.
"Руүнаа... Хаачих нь вэ?"
"Эгчээ сайн уу?"
Руүн Жонгүгт гүйцэгдэхгүй гүйж явсаар нэг эмэгтэйн энгэрт наалдан эрхлэх бол Жонгүг өнөөх бүсгүйг гайхан харна.
"Жиён эгч? Та энд..."
"Уулзаагүй удсан байна Жонгүгаа"
"Тийм ээ... Нэлээн хэдэн сар болчихож" Жонгүг шилээ маажингаа газар ширтэн ингэж хэлэх бол Жиён дулаахнаар инээмсэглэсээр Руүны толгойг илээд "Руүныг л харахаар ирсэн юм. Яг явах гэж байтал Руүн анзаарчихлаа. Уучлаарай"
Тэрнийг үгээ дуусгаагүй байтал Жонгүг том том алхсаар урд нь ирэн шууд тэврээд авав.
"Уучлаарай"
Жонгүг юу юугүй уйлчих шахан ингэж хэлэхэд Жиён инээд алдсаар энгэрээс нь салаад "Уулзах бүртээ л уучлал гуйх юм. Чиний буруу байхгүй шүү дээ. Хүүхдийн дэргэд битгий уйлчих"
Жиёныг ингэж хэлэхэд Жонгүг яаран нулимсаа арчаад Руүныг тэвэрч аваад Жиёны хамт машин руугаа удаанаар алхаж эхлэв.
"Амьдрал хэр байна даа?"
Тэд хааяа нэг уулзахдаа хамт хоол иддэг бөгөөд тэр бүртээ бие биенээ хэр байгааг ярьж удтал суудаг аж. Жонгүгт ч тэр Руүнд ч тэр энэ мөч л хамгийн сайхан санагддаг байв.
"Хүнтэй болоогүй л байна уу? Руүнд ээж хэрэгтэй шүү дээ"
"Хммм... Гайхаж магадгүй л дээ. Гэхдээ нэг хүн байгаа" Тэр нэг л итгэлгүй ингэж хэлэн савхаа ширээн тавихад Жиён "Гайхах юм юу байна аа? Харин ч сайн юм болж"
"Үгүй ээ. Тэр хүн эрэгтэй" Ингэж хэлнэ гэж төсөөлөө ч үгүй Жиён ууж байсан усаа золтой л буцаагаад цацчихсангүй амаа даран түүн рүү хачин харав.
"Эрэгтэй гэнэ ээ?"
"Мм. Манай дээд курсын ах байгаа юм"
"Манай ангийн халк Солхёны аав"
Чимээгүйхэн хоолоо идэж байсан Руүн гэнэт хажуунаас нь ийн хэлэхэд Жонгүг амыг даран худлаа инээсээр "Миний хүү тэгж хэлж болохгүй" гэж сонсогдох төдий шивнэв.
"Манай ангийн хүүхдүүд бүгдээрээ эмэгтэй халк гэж дууддаг шд" Руүн амандаа хоолтой хэвээр хариу болгон ингэж хэлэхэд Жиён Руүнд хандан "Чамд тэр ах нь таалагддаг уу?" гэж асуув.
Руүн амандахаа зажилж дууссан бололтой залгиж орхиод "Тэхён аав уу? Зөндөө таалагддаг. Надад дандаа сайхан ханддаг. Бас Солхён намайг зодвол би би Тэхён аавд ховлочихдог юм. Дараа нь Солхён дандаа уучлал гуйдаг"
Жиён инээмсэглэсээр Руүны толгойг илээд "Болж дээ. Чамд л таалагдаж байвал"
"Та яажшуухан амьдарч байна даа? Найз залуутай болсон уу?"
"Найз залуу? Надад хүнтэй үерхэх зав байхгүй ээ. Өмгөөлөгч болоод ирсэн чинь хайр дурлал зэргийн зүйлс мартагдчихдаг юм байна лээ"
"Та манай аавд хайртай шдээ"
Тэдний дундуур Руүн дахиад чанга дуугаар ингэж хэлэхэд Жиён "Тийм ээ. Чиний зөв. Аавд чинь хайртай" гэх аж.
"Та миний ээж болж болохгүй юм уу? Бусад хүүхдүүдийг дандаа ээж нь ирж авдаг. Манай ангийн Живон намайг нэг удаа ээжгүй гээд шоолж байсан"
Жаахан хүүхдийн үг ч гэлээ тэдний сэтгэлийг тасдаад хаячих шиг л болов. Хэн хэнийх нь нүдэнд нулимс цийлэгнэж буруу харцгаан нулимсаа арчаад "Болохгүй ээ. Аавд чинь Солхёны аав байгаа"
"Тэгэхээр болохгүй гэж үү? Хоёр аавтай бас ээжтэй гээд гайхуулмаар байна шд"
"Болохгүй шүү дээ"
Тэдний яриаг тасалдуулан Жиёны утас дуугарч тэднээс холдон утсаа авах ба удалгүй буцаж ирэн гадуурх цуваа өмсөж эхлэв.
"Эгчээ яасан бэ?"
"Цаг орой болчихож. Би явах ёстой"
Жонгүг гайхсаар өндийж ирэн "Үгүй ээ ингээд гэнэт..."
"Уучлаарай цаг орой болж байгааг анзаарсангүй"
"Би хүргээд өгье өө. Хүлээж байгаарай. Би тооцоогоо хийчихээд ирье"
Жонгүг гадуур хувцасныхаа халааснаас түрийвчээ гаргаж аваад хурдан алхсаар алга болоход Жиён толгой дохисоор үлдсэнч эргээд ирэхэд нь байхгүй байх аж. Руүнаас асуувал "Тэгж байгаад дахиад уулзая гэж хэлээрэй гэсэн" гэх нь тэр.
"Тэгээд явчихсан хэрэг үү?"
"Цагаан машинтай хүн ирээд аваад явчихсан"
"Ямар хүн"
"Эрэгтэй халзан хүн байсан. Бас Жиён эгч тэр ахаас айгаад байна лээ"
Гэр бүл бүтнээрээ гарсан хэсэгхээн мөч байлаа😉🖤