Tulala ako buong laro niya nang araw na iyon. I couldn't seem to absorb what he just imposed on me again. Another one big red flag yet I seem to be so drawn in that color it's making me see through it. And all I could see is how the man I've been going gaga about for the past few months is now just almost one call away. Sa mga nag-daang araw ay na-tanto ko na ang mga improvements ng tungo niya sa akin ngunit ngayon lamang at dahil sa nangyari ay tuluyang nai-pasok sa utak ko kung gaano ito ka-seryosong lumolobo.
And he just called me by my name for the first fucking time!!! Oh my gosh. My name sounds so good coming from his sinful mouth.
I flinched in my seat when I saw Tyson walking towards me after celebrating victory again with his teammates. Nanalo lang naman sila ng pusta at tila big deal iyon sakanila.
"Congrats!" I cheerfully said. Hindi ko siya nilapitan kanina upang batiin dahil sa palagay ko'y hindi tamang oras iyon. Muntikan nga lang nang makakita ako ng iilang babaeng pa-kunwaring bumabati ngunit may pa-simpleng haplos sa braso niya. Kung ako lang ay baka sumugod na ako ngunit ayoko namang sirain ang lahat ng ito dahil lang sa impulse ko. One day, I'll get there. Mga hayop at lasong mga babae ito! Hadlang sa aming mga bakla! Charot!
"Hmm." He groaned when he sat next to me. Parang tumalon ang puso ko nang magkabanggaan ang mga braso namin. He's on my left side and he's catching his breath. The strong smell of musk and mint attacked my nostrils . Muntikan na akong maduling. Tang ina ang bango niya talaga! Bakit ganito? Naiiyak ako.
"Uh, here. And, uh, your towel." Sabi ko sabay abot ng iconic purple tumbler ko at ang face towel niya. He stared at my hands holding the two, then his gaze went up to me. I felt a chilling effect on my nape when our eyes locked.
"Next time you offer anything to other players, even my teammates, I'll kick you out." Aniya. Isang kirot ang naramdaman ko sa puso ko nang marinig iyon. Tinanggap niya ang inaabot kong mga bagay at tahimik na uminom ng tubig. My hands shook slightly as I shifted on my seat and faced him.
"I-i promise not to give them anything." Sabi ko. I know it's crazy but self awareness is something that I no longer possess right at this moment. Submissiveness is, unfortunately.
"Cool. You'll stay maybe weeks if you do that." He smirked and look at me over his shoulder. Umawang ang bibig ko. What? Is he saying I'm only good for a week? Gaya ng mga babae niya? The fuck?
Isang galit at mapusok na emosyon ang naramdaman ko at galit siyang tiningnan. He saw my expression and he smirked dangerously. And then he looked away. Nag-pupunas naman ng pawis ngayon.
"Really? And what makes you think you can get rid of me whenever you decide to?" I said with a hint of sarcasm and playfulness in my voice. I need to keep up with him and show him that I am playing this game with him just the right way. Dahil kung ipapakita kong naalarma ako sa sinabi niya'y parang talong-talo naman ako.
"And I've been doing this for a month and so? I doubt it. Parang naadik ka na nga sa tumbler ko, eh." Sabi ko. I caught him arched his brow. Pagkatapos ay tumingin sa akin. An arrogant smirk is now in full display. Napa-ngisi rin ako. Tang ina! I can't believe na nagngi-ngisihan kami ngayon dito!
"So confident, huh? I could buy one, though, and will never need yours. But then, I can see you're a crybaby." He said as if insulting me right in front of my face but why the fuck still I find it so darn hot? Jusko, patawarin ako't bigyan ng hustisya!
Umiwas siya ng tingin at lumagok mula sa tumbler ko. I watched his lips touched the mouth of my tumbler and I want to punch my face for just realizing it now that we've been sharing the same tumbler all this time! At na parang nagkahalikan na rin kami! Sheet! Kung maka inom naman siya'y parang dine-devour niya talaga iyong bibig ng tumbler! Mamaya ka sa akin pag-uwi at pag-didilaan talaga kitang tumbler ka! Punyeta!
Kahit na kinikilig at nalilibogan na naman ay hindi nawala sa utak ko ang huling sinabi niya. Binabantaan ako ng damuho! At kumpyansang kumpyansa talaga na maaapektuhan ako kapag ginawa niya iyon! The arrogance of this man! His confidence is up to the sky. Grabe!
I needed to compartmentalize my emotions so I pulled myself together and gave him a seductive smile even when he's not looking at me anymore.
"Then, what else is my tumbler here for? Ibibigay ko na lang sa iba, eh, kung ganoon." I said, as if I'm just nonchalant about it. Nang lumingon siya'y inalis ko agad ang mapang-akit na ngiti lalo na't nandidilim na naman ang mga mata niya nang lumingon sa akin.
Kinikiliti na naman ako sa kilig nang tila nagalit ko na naman siya. I'm a fool, yes. At kung ang pagpapaniwala sa sarili kong naaapektuhan ko siya ng ganito ay kabaliwan na ay wala na akong pakialam. So be it.
"Subukan mo." He said coldly. He broke our eye contact and finished the remaining water inside of my tumbler. I giggled.
"I won't. Ikaw lang ang icing sa ibabaw ng cupcake ko, Tyson Matheus." Matapang kong sabi. Mabilis siyang napa-lingon. Nanginig ang mga labi ko sa pagpipigil ng tawa habang seryso at mariin niya akong tinititigan.
"You're crazy." Aniya at tumayo na. Tinalikuran niya ako at nag-ligpit na ng mga gamit niya. Tumayo na rin ako at natawa na talaga. Ba't ang baliw baliw ko? Baka isipin niyang pinagti-tripan ko siya! Pero kasi natatawa ako sa sarili ko at sa mga pinagsasabi ko sakaniya. At iyong mga reaksyon niyang parang nalulula sa akin. Jusko! Bababaan ko siguro nang konti ang dosage ng hormones ko! Punyeta talaga itong anting anting oh nakaka-angsha!
"Akin na." Sabi ko nang na-isuot niya na ang gym bag niya. Hawak-hawak niya pa rin kasi ang tumbler ko. Binigyan niya ako ng supladong tingin.
"Ano? Akin na. Uuwi na ako." Sabi ko sabay lahad ng kamay ko sa harap niya. Umigting ang panga niya at tila walang balak ibigay sa akin ang tumbler ko.
"Then let's get outside first." Aniya. Umawang ang bibig ko at gusto na talagang matawa ulit. Bakit iniisip ko na ayaw niyang ibigay dahil kakasabi ko lang na ipamimigay ko sa iba? Hibang na talaga ko.
"Okay. Bahala ka." Natatawa kong sabi at nag-lakad na. Naririnig ko siyang naka-sunod sa likod ko. May iilang napapa-tingin sa amin ngunit sa kasiyahan ko'y hindi ko na pinuna. Kebir!
Nang nasa labas na'y humarap ako sakaniya at napa-tigil naman siya sa pag-lalakad. His usual scowling face is on display but I smiled at him cutely.
"Thanks for today, Ty. Now, my tumbler, please." Sabi ko. I always thank him every after his game. His lips pursed.
Inabot niya naman sa akin ang tumbler ko at bumuga ng hininga. Palihim kong nilanghap iyon at umiikot talaga ang paningin ko sa sobrang bango. Tulong!
"On Sunday, at Manila Polo Club, be there. Just me and Jerro. Don't bring Claire."
Napa-nganga ako. This is the second time he's invited me to his endeavors. Lumipas man ang isang buwan at ano pa ay ang mga laro niya sa mga araw na iyon ay gine-gatecrash ko naman ulit. Ngunit ngayon ay iniimbitahan niya na naman ako. And it's polo! This is gonna be the third sport he's allowed me to come and see him play! Oh my! I can't wait.
"W-what time? And why can't I bring Claire?" Hindi mapakali ang utak ko. Pakiramdam ko'y sasabog ito anumang sandali. Jusko talaga! Hindi na pag-tira ng bola o pag-asinta ng baril ngayon. Kundi pag-sakay naman ng kabayo! Palagay ko'y hinahasa ako ni Tyson upang maging magaling na kasiping sa kama! Charez! Sasakyan kita sa lahat ng gusto mo, Tyson! Pinalaki ako ng sexbomb na lumaban at hinding hindi babawi! Eme lang.
"Tss. She brings trouble." Tyson sneered.
"Uy, hindi ah. Atsaka, sinong sasakyan ko? I can't let Kuya take me there." Tila umatras ang excitement ko. Bakit kasi ayaw niya! Eh, hindi naman kasalanan ni Claire na naging adik iyong si Ron. And for sure, she won't bring anyone anymore because Kuya reprimanded her to do so especially when I'm involved.
Tumaas ang kilay niya at umiwas ng tingin. Grabe talaga ang mga mata niya sa talim at panganib. One look at him and you know he's bad news. A bad news you can't escape.
"Hmm. Aryt, I'll fetch you up, then."
Umawang ang labi ko sa hindi na mabilang na beses. Nagka-titigan kami saglit bago siya tumango ng isang beses sa isang napaka-supladong paraan at nilampasan ako upang tumungo sa car park. Lutang akong naka-yuko lamang sa sahig na kinatatayuan niya ilang minuto lang ang nakararaan. Shit, Tyson Matheus. Bakit ka ba ganito.
Dalawang araw ang lumipas at natanto kong hindi nga pala niya sinabi kung saan at anong oras niya akong susunduin. Naalala ko ang sinabi ni Claire na wala talagang ibang pag-mumulan ng impormasyon si Tyson kundi galing sa mga kaibigan niya o sakaniya mismo. Eh dalawang araw na't wala naman akong natanggap na ligaw na text o kahit ano sa mga kaibigan niya. At sakaniya naman, ni hindi ko pa nga siya nakaka-salubong ni minsan sa school grounds. Ang tanging lugar na nakikita ko siya rito ay ang Blue Eagle Gym. Wala nang iba.
I continued studying as usual. Midterms na at kaniya-kaniyang grind na talaga kami. Ibang-iba sa high school na may karamay ka kahit papaano. Survival talaga pagdating ng college. Minsan pa'y inaatake ako ng katamaran dahil sa hormones ko. Gusto ko na lang matulog at mag-lumpasay sa kama. Hindi pa nakakatulong na lagi akong bini-bwisit ni Apollo sa bahay.
Nag-lalakad ako sa hallway ng Arki building nang mahagip ng mga mata ko si Nate. Mag-isa siya at nag-lalakad din patungo sa kaliwang bahagi ng building. His eyes caught my gaze and he stopped. Napa-hinto rin ako at naga-alangang napa-ngiti.
"Hey." Anito at pumihit patungo sa akin. Luminga-linga ako tila may tinitingnan bago ibigay sakaniya ang buong atensyon. Hmm, may itsura talaga si Nate. Tahimik nga lang at medyo seryoso. Wait, ganun din naman si Tyson, ah? Anong pinagka-iba nila? Well... hihihi. Alam na natin iyon.
"Hi! Saan ka papunta?" Sabi ko. Naka-white polo at black jeans siya ngayon. Hapit sa katawan niya at matikas ang tindig. He's almost as tall as Apollo.
"Hi, uh, yeah. Papunta sana ng cafeteria. Lunch?" Aniya. What? It's past two in the afternoon already!
"Tapos na ako, eh. Why so late, though?" Tumawa ako. Claire has not mentioned him ever since Tagaytay. At hindi ko na rin sila nakikitang magkakasama ni Jessa. Well, there are far seniors than me and they must be so busy.
"I did some wrap up lang sa reports namin. I'm the group leader so yeah, I had to compromise a little bit of my time." Aniya. Nate is the genius yet handsome type of guy, I suppose. Iyong may itsura, tahimik at matalino. Ngunit mahihirapan kang mapakiramdaman kung ano ang trip niya sa buhay.
"Wow. Oh, kumain ka na. Gosh! I'm sorry to keep you longer." I laughed awkwardly. I caught him smile as he stared at my face. Napa-iwas ako ng tingin.
"Yeah, thanks. Nice to see you again, though." He said. Napa-balik ako ng tingin at nahuli ang ngiti niyang malamyos. I pursed my lips and nodded.
"Me too!"
"See you around, then?" Aniya. Tumango-tango ako. Showing him that I look forward to it.
"Oh, by the way, what program are you?" Tanong ko dahil parang naka-limutan ko ata o hindi talaga nasabi sa akin ni Claire dati.
"Business Ad. Same as Claire and your brother." Aniya. I nodded slowly and smiled.
"Alright! Bye, see you."
"Bye." He waved his hand then walked away. Napa-buga ako ng hininga at naka-ramdam ng magaan na awra mula sa pakikipag-usap kay Nate. There's something in him that will make you feel he's a breather.
Nagpa-tuloy ako sa paglalakad ngunit malayo pa lamang ay may grupo na nang mga lalaki ang naka-tayo at nag-uusap sa isang kiosk na napapagitnaan ng Arki at Engineering building. They were all wearing black and one man caught my attention. Si Jerro.
Nagdadalawang isip na magpa-tuloy at lumampas sa grupo nila ay huli na nang mahuli ako ng tingin niya. Mabilis siyang nag-taas ng kamay at ngumiti sa akin.
"Hey, Apple!" He called. Napa-tingin ang lahat ng lalaking kasama niya. Shutaaa. Kakahiya! This is really my pet peeve! Iyong kumpulan ng mga lalaki at ikaw lang mag-isa ang dadaan. I know I'm used to grilling group of boys back in my high school days but those were boys! And these right here are group of grown up men. Jusko!
Nag-iinit ang pisngi ay dahan-dahan akong lumapit sakanila. Jerro is standing while the rest are just sitting. Lahat sila naka-tingin sa akin. Oh my gosh! Mabilis kong inalala kung may tigyawat ba akong nakita kaninang umaga sa salamin ko. Wala naman! Ugh!
"Ty wanna let you know that it's gonna be 9 in the morning and you'll be fetched up just outside of the school gate. So, uh, you have to get here first." Aniya. This really amazes me to the core! Jerro informing me about this! Talagang totoo na ganito siya mag-bigay ng impormasyon! At talagang ganoon siya ka private at reserved sa ganitong bagay na hindi talaga siya nag-aaksaya ng panahon upang gumawa man lang ng social media account! Damn, Tyson Matheus! Bakit lagi akong natu-turn on sa'yo!
"O-okay, thanks, Jerro." Nauutal kong sabi habang ramdam na ramdam ko pa rin ang titig at katahimikan ng mga kasama niyang lalaki. They must be his colleagues! And of course, Tyson's too!
"See you there." Malapad ang ngiti ni Jerro. Ngumiti ako at tinapunan ng tingin ang mga lalaki sa gilid bago tumalikod at napag-pasyahang bumalik na lang sa dinaanan ko. Nakita ko kung gaano ka-laswa at ka-malisyoso ang tingin ng mga lalaki sa akin. As if I did something very malicious, too!
Pagka-talikod ko'y narinig ko ang tila pagsisikuhan nila at ang nakaka-lokong tawa. My heart burned.
"Seryoso, pare? Gagi. Tyson? Shit, pare." Sabi ng isang lalaki. Napa-lingon ako at nahuling sinisiko siya ni Jerro habang tumatawa. Nakita ako ni Jerro na naka-tingin at mabilis na nawala ang ngiti niya. He then tapped the guy who said that on the shoulder.
"Shut it, Bro." Ani Jerro. Kumurap-kurap ako at mabilis na nag-iwas ng tingin at kumaripas ng lakad papalayo. I don't know but I feel so offended and attacked by their reactions and subtle gestures. I don't know if it's because they are males or simply because they are Tyson's friends and they all represent him. Kumirot ang puso ko.
Ganunpama'y binalewala ko iyon at ibinaon sa kailalim-laliman ng utak ko. Umaga ng linggo ay naka-tayo na ako sa labas ng main gate ng Ateneo. I'm wearing a wide leg denim high waist pants and a fit white crop top. I wore my white balenciaga shoes and my white small chain sling bag. Am also wearing a gold butterfly dangling earrings. Natural looking make up lamang ang ginawa ko ngayon and I made sure my bushy eyebrows is very noticeable. My healthy black bob cut hair is so bouncy. I also put fake freckles on my nose and cheeks to mimick like that of Dwayne's. Bigla ko nga siyang na-miss habang nag-aayos ako kanina. I'm still waiting for her to come back, though.
Nag-baon din ako ng lunch ngayon para sa amin ni Tyson. It's supposed to be just for him but then Nang Lupe sliced a lot of beef meat earlier when she was assisting me so I decided to make it a meal for two.
Nasa malalim akong pag-iisip nang may pumaradang sasakyan sa harap ko. It's not Tyson because it's not a Raptor but when the window rolled down, and saw his menacing look, my heart jumped. Ang aga aga ang suplado na!
Naka-tulala lang ako habang nagkaka-titigan kami. Pinag-taasan niya lang ako ng kilay at umiwas ng tingin. Ang kanang kamay ay naka-hawak sa manibela at salubong ang kilay na naka-tingin sa harap niyang kalsada.
Shuta! Bakit ako nage-expect na pag-buksan niya o kahit ayain man lang na sumakay na! Initiative ko na dapat iyon dahil ang walang modong lalaking ito ay walang bahid ng chivalry sa katawan niya! Pero hindi naman din iyon nachu-chupa kaya keri lang! Chivalry chivalry! Nota na agad!
I opened the car door and slowly made my way up to his big Jeep Wrangler. I know he's rich but it's still so surprising! Ang mamahal ng mga sasakyan niya! Habang kami'y pinaglulumaan na ang mga sedan namin. Jusko!
"Uh, good morning." I said after I closed my door and he drove off fastly. Napa-kapit agad ako sa seatbelt na hindi ko pa naisu-suot. Mabilis ko iyong isinuot. Jusko mahabagin! Tama nga si Ron at mabilis magpa-takbo ang damuho!
"Hmm." He cleared his throat. Ang bango ng sasakyan niya. Katulad ng amoy dun sa Raptor niya! Shet naman, oh!
I noticed his silence and it's getting so awkward. I mean, I'm grateful and I still couldn't believe that I'm now here beside him inside his ride but gosh! Sinisira niya ang moment namin! O moment ko! Walang hiya talaga 'tong Echiverri na ito!
"Have you eaten, yet?" Tanong ko. He shook his head and rub the side of his neck. That's when I noticed what he's wearing today. A simple black polo shirt that hugs his bulky figure so well and black jeans. He is wearing a big white sneakers and I couldn't help but think that we're matchy matchy today! Taray, assumera!
Napa-tingin ako sa clean cut niyang buhok. Sobrang neat niyang tingnan talaga dahil diyan! Bumaba ang tingin ko sa kanina niya pang hinahaplos na leeg. It's the right part of his neck and I noticed a reddish fresh looking ink on it! Hala, nagpa-tattoo siya? Bago lang?
Isa iyong pakpak ng anghel o agila. Bandang ilalim lang ng kanang teynga niya. Mamula mula pa iyon. Biglang umigting ang panga niya at tila kinikiliti na naman ang puson ko nang masilayan kung gaano siya ka hot tingnan sa bago niyang tattoo. At dagdagan pa ng pag-igting igting niya ng panga niya! He's literally someone straight out of a porn video.
Natigil lamang ako sa pag-nanasa nang bumaling siya sa akin. Kunot ang noo at tinignan pa ako mula ulo hanggang paa. Hala bogsh lagot!
"What do you have there?" Aniya at sumulyap sa hawak kong lunch box. Napa-ngisi ako. Yiee, naamoy niya! Ginugutom siya!
"Menudo. Cheesy menudo." Sabi ko. His lips twitched and stared at my hair for a little bit and looked away. Naka-pokus ulit sa daan. Ngumisi ako.
"Kain ka muna pag-dating natin, ha? Lunch pa sana natin ito pero hindi ka kumain kaya kainin na lang muna." Sabi ko. Hindi siya sumagot. Ano ba ito! Ganito ba siya tuwing umaga? Hindi nakaka-usap?
"Ha? Kain muna, ha?" Sheems ba't ang lambing ng boses ko! Tang ina talaga!
"Yeah." Tango niya at hinimas ulit ang bago niyang tattoo sa leeg. Kaya nagpuputukan tuloy ang biceps at triceps niya. Jusko mahabagin!
Nang nakarating sa Manila Polo Club ay hindi ko mapigilang mamangha sa paligid. This is my first time! Jusko. Only the richest of the rich can go here. Sinong mag-aakalang ang isang hampas lupang maganda na katulad ni akes ay mapupunta rito balang araw? At kasama pa ng future husband ko! Charez. Ilusyon!
Tyson parked the car and we went out together. Una siyang pumasok sa loob ng lobby at sinalubong siya ng isang staff at ng isang magandang receptionist.
"Welcome back, Sir!" Anito. Napa-taas ang kilay ko. Naka-tingala siya kay Tyson at kulang na lamang ay lumuwa ang mga mata niya sa mangha. Nasa likod lamang ako at tahimik na nagta-taray.
Welcome back mong mukha mo! Alam ko naman na siguro'y palagi rito si Tyson pero naiinis lang talaga ako! Arf arf. Ay tumahol!
"One table, please." Si Tyson.
"Right away, Sir." Sabi ng receptionist at sumenyas sa staff na nakaabang din. Iginiya kami ng staff patungo sa table namin ni Tyson. Lumingon siya sa akin.
"Jerro's already here. He's now playing." Aniya. Kunwari'y hindi ako nairita sakanila ng babae kanina at tumango-tango. Talagang damay siya sa irita ko sa mga babae!
Nang na-upo na kami ay umorder siya ng kape at blueberry cheese cake. Umiling ako sakaniya.
"I don't drink coffee. Uh, orange juice, please." Sabi ko. Tumaas ang kilay niya at supladong tumango sa nag-hihintay na staff.
Nang nakaalis ito ay inilabas ko na ang laman ng lunch box ko. Mainit pa ang cheesy menudo na pinag-hirapan ko kanina at kahit hindi ko pa binubuksan ay umaalingasaw na ang mabangong aroma nito. Napa-titig si Tyson doon. Ngumisi ako.
"Masarap ito, promise!" Bumungisngis ako. Poker face niya lang akong pinanood na binubuksan ang lalagyan ng ulam. Binuksan ko na rin ang brown rice kong dala at sakto namang naka-balik na ang staff na may dalang dalawang plato at dalawang pares ng spoon and fork kasama ang inorder ni Tyson.
"Thank you." Sabi ko. Ngumiti ito at umalis na.
"Let's finish this fast. They've been waiting for me." Ani Tyson at nag-lagay na ng kanin sa pinggan niya. Mabilis kong sinandok ang menudo at nilagyan ng marami ang pinggan niya. He was caught off guard. I grinned.
"Kain ng marami para manalo, okay?" Sabi ko. He shook his head in disbelief. Hindi sya kumibo. Habang pinagsisilbihan ko siya ay uminom naman siya ng kape. May naalala ako bigla.
"You did not thank the staff earlier, though." Sabi ko. He cleared his throat and put his coffee down the table.
"Why would I? It's a job he's paid to do." Aniya. Napa-nganga ako sa gulat at konsimisyon. I know this man is ruthless but this far?
"Kahit na, Tyson. I... dapat—"
Hindi ko naipagpatuloy ang sasabihin dahil bigla kong na-isip na baka'y masyado akong nagiging pakialamera at mapag-masid. I don't wanna spoil my chances with him. And even though I'm really against with the vast majority of his behavior, I just couldn't pinpoint it yet. Not now, at least.
"Choose your words wisely." He threatened before he started eating the food I prepared for him. His eyes dilated as soon as he tasted the food. Ang inis at dismaya ko sakaniyang inakto kanina ay nawala bigla nang makita ang parehong reaksyon niya nung natikman ang adobo ko. He really likes it! He finds my cooking good! Oh my gosh.
Ngumiti na lamang ako at nag-simula nang kumain din. Lagi ko siyang pinapanood na sumubo. Labis pa akong natuwa nang hindi ko pa nauubos ang sakin ay naubos na ang sakaniya at nag-sandok pa ng panibago.
Being with Tyson really is a roller coaster ride. May mga ugali pa siyang kailangan ko pang kabisaduhin. Kasi kahit transparent ang pagiging balasubas niya ay sigurado akong iyong mga hindi niya ipinapakita ang totoong nakakatakot sakaniya.
"Masarap, no?" I teased after we both finished our food. Uminom siya ng tubig at nag-kibit balikat. Kumunot ang noo ko.
"It's fine." Aniya. May kirot ulit na namuo sa puso ko dahil doon. How can he say something that contradicts his actions so much! Halatang nasarapan siya pero pinapalabas niyang hindi o okay lang!
"Weh? Aminin mo na, masarap akong mag-luto." I tried to pacify myself by teasing him more. His lips formed a thin line. Kumabog ang puso ko.
"Bakit mo ba pinipilit?" Aniya. Nata-meme na ako. This guy and his... ingratitude! Arogante! Urgh!
Hindi na ako naka-sagot pa at tahimik na lamang na niligpit ang lunch box ko. Nakaka-tampo sa totoo lang! Pero ginusto ko ito at ano pa bang aasahan ko sakaniya!
Huminga ako ng malalim habang nag-liligpit. I avoided eye contact with him even though I can feel his dark and deep eyes directed at me right now. Neknek mo!
"Uh, let's go? You should go now." Sabi ko nang hindi tumitingin sakaniya. I can still feel his stare.
Tumayo na ako at isinuot ang bag ko. Nanatili siyang naka-upo.
"I need to pay first." Aniya. Tumango ako at tumingin na sa labas.
"Okay. Mauna na ako sa labas. Hihintayin kita." Sabi ko at nag-lakad na. Hindi ko na talaga siya tiningnan pa dahil parang namumuo lamang ang tampo ko habang tumatagal. Damn these hormones! Ang sensitive ko today!
Nang palapit na sa entrada ay nakarinig ako ng hampas sa lamesa at maingay na tunog ng upuan.
"Fuck, yes. Yes, it tastes good, Buttercup. It tastes good."
At muntikan na akong matumba sa kinatatayuan ko.