Spencer's POV
"Are you okey?" Tanong ko ng pagkabukas niya ng pinto. Nanlaki ang mga mata niya.
"Raven" Shinake ko ang braso niya at natauhan na siya.
"What are you doing here?" Takang tanong niya sa akin.
"You didn't attend the closing ceremony of the event--"
Nanlaki ang mata niya dahil sa gulat.
"Why didn't you come?"
"Ah! Yes, I'm just tired thats all" sabi niya na matamlay at di naman niya ako tinignan.
"Wha-what are you doing?" Nauutal na tanong niya. I place my palm on her forehead.
"Did you take a medicine?" Tanong ko. Mainit kasi siya. Inalis niya ang kamay ko at tinignan ako.
"I'm fine. You can go." Sabi niya at isasarado sana ang pinto ng hinawakan ko ang doorknob.
"Your not fine. Did you eat breakfast already?" Di siya ako sinagot.
"Eat breakfast then take your medicine." Sabi ko ng nagring ang phone ko. I answer it. Ang epal naman nito.
"Stacey?" Medyo lumayo ako ng kaunti sa kanya.
"Sorry, but promise I'll come" sabi ko. Nakarinig nalang ako ng pagsarado ng pinto. Lumingon ako at nakasarado na ang pinto. Hays!
"I will call you later Stacey. Bye" Sabi ko at inend na ang call.
*Knock! Knock!
"RAVEN!" Sigaw ko. Nakailang katok na ako at wala pa rin.
Ito na naman siya. Ang tigaw ng ulo. Sana kumain na siya para makainom na ng gamot.
Hays!
-----
Raven's POV
Bakit niya alam na dito ako naka stay? Kahit nga sina Jes at Nathan di nila alam na dito ako nakastay. Oo pala, Spencer Hawkins pala. Tch!
Sumilip ako sa may bintana at nakita ko na siyang sumakay sa kotse niya at umalis. Eh ako dapat mag assume na nag-alala siya sa akin. May girlfriend na siya tch.
Naglakad ako patungo sa kusina kahit nahihilo ako. Nagluto na ako ng madaliang breakfast. Buti marunong akong magluto, thanks to manang.
Pagkaluto ay kumain na ako at uminom ng gamot pagkatapos.
Andito ako ngayon sa kuwarto ko nakahiga. Nahihilo parin ako at ang sakit ng utok ko na parang mabibiyak. I check my temperature, 39 degree.
*Phone ring
"Yes Jes?" sagot ko habang nakahiga sa kama.
"Okey lang naman ako. May konting lagnat lang."
"Sige ikaw muna bahala sa company. Thank you." Then I end the call. Nakalimutan ko pa na may closing ceremony ng event pala ngayon. Mabuti andoon si Jes.
Papikit na sana ako ng may kumatok. Di ko ito binuksan. Dahil sa nahihilo ako ay tinatamad rin ako maglakad. Nakahiga lang ako rito sa kuwarto ng may marinig akong footsteps.
Napabangon ako kahit ang bigat ng katawan ko at ang sakit ng ulo ko tsaka napasigaw
"ARE YOU!----"
What the hell!
Nanlaki ang mata ko ng makita siya nung nakapasok na siya ng kuwarto ko.
"Di mo lang ba ni lock ang pinto?" Tanong niya. Pero bakit parang galit siya.
"What? I lock it." Sabi ko.
"So bakit ako nakapasok?" nakataas ang kilay niya.
"I don't know. At sa pagkakaalam ko. Wala kang lahing akyat bahay. And what are you doing here?" Tanong ko. Parang nawala saglit ang sakit ng ulo ko.
"Here, I bought some medicine." Sabay bigay niya sa akin ng dala niya.
"I already take a medicine" Sabi ko. Tumango siya and lumapit sa akin. Napatingin siya sa thermometer na ginamit ko kanina. Kinuha niya ito.
"39 degree. Buti di nag 40." sabay iling.
"Baliw!" ang loko ng lalaking ito.
"Take a rest now." Sabi niya at inalalayan akong mahiga.
"And what?" I stop him. Tinignan niya ako. "Aren't you gonna leave?" Tanong ko. Nilapit niya ang mukha niya sa akin.
"What are you gonna do?" Takang tanong ko. Then ito na naman siya.
"Your so hot." Sabi niya habang nakatitig sa akin then napatingin ako sa kanya ng nakatingin na siya sa katawan ko and I just realize na naka nighties pala ako. Tinabig ko yung kamay niya at tinulak siya.
"Get out!" sigaw ko.
"What did I do?" Takang tanong niya.
"Pervert" sabi ko at tinulak tulak siya. Napabangon pa ako sa kama. Nakalimutan ko na nilalagnat pala ako.
"Wait" sabi niya at huminto. Huminto rin ako at nag cross arm.
"Mag bagay parin saiyo yung malaking pajama at sweat shirt ko." Sabi niya na nakangiti. Nag iwas naman ako ng tingin. Ipaalala ba naman yun.
"Alam mo umalis kana at baka maawayan pa ako ng girlfriend mo. Ma issue pa tayo" sabi ko at tinulak siya palabas ng kuwarto hanggang sa sala.
"Girlfriend? Who?" Takang tanong niya.
"Tsss! Umalis ka na nga!" sigaw ko at pinalabas na siya ng apartment ko at nilock ko na talaga ang pinto. Nahinga naman ako ng malalim.
Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Bumalik na ako sa kuwarto at humiga na.
----
"Raven"
"Hmmm?"
"Mahal mo ba ako?"
"Oo naman."
"Bakit ka nakipag divorce sa akin?"
"Bakit mo naman biglang na tanung yan?"
Nalungkot naman siya. "Dahil parang ang dali lang kasi saiyu ang makipagdivorce eh."
---
Napadilat ako bigla sa mga mata ko. Nakaidlip pala ako.
"Panaginip?"
Bumangon na ako at nahihilo ako ng konti nalang. Pumunta ako sa kusina at uminom na ng tubig.
Sa panaginip ko. Ang lungkot ng mga mata ni Spencer. Ang bigat sa pakiramdam.
"Dahil parang ang dali lang kasi saiyu ang makipag divorce eh."
Uminom ulit ako ng tubig at umiling.
"Panaginip lang yun Raven." Sambit ko sa sarili ko habang huminga ng malalim.
Pabalik na ako sa kuwarto ko ng mahagip ng paningin ko ang isang rubber shoes na nasa sahig. Ito yung suot ko nung tumulong ako sa event.
Isa ito sa mga rubber shoes na binili ni Spencer sa akin noon sa Philippines. Mahilig kasi ako sa rubber shoes kaya halos binili niya lahat ng meron roon.
Sinuot ko 'to nung sports event pero yung days na wala siya.
----
In the next morning. Lumabas na ako sa apartment at sumakay na sa kotse ko. Mabuti na naman ang pakiramdam ko ngayon.
Nasa kalagitnaan ako ng pagmamaneho ng may mahagilap akong bata na naglalakad na naka paa lang walang tsinelas na suot.
Bumisina ako at tumingin siya sa akin.
Pinalapit ko siya at napatingin ako sa rubber shoes na binigay ni Spencer sa akin noon na andito sa loob ng kotse ko.
"Here" sabay bigay sa bata. Nakita ko naman na ang laking ng ngiti ng bata.
"Xie xie" ayun at tumakbo na siya. Ngumiti ako at nagmaneho na ulit. Malaki yun para sa kanya pero ayos na yun pamprotekta niya lang sa paa niya o di kayay eh benta niya para magkapera. Bagong bago pa naman yun eh.
----
"Okey kana ba Boss?" Tanong ni Jes sa akin ng makapasok na kami sa office ko.
"Yes." Sabay upo ko sa swivel chair ko.
"Kamusta naman Jes?"
"Naasikaso ko na po lahat lahat Boss."
"Good, thank you Jes." Sabi ko.
"By the way Boss. Mr. Hawkins wants to meet up with you on Wednesday." Sabi niya. Since nung pumunta siya sa apartment ko nung nilagnat ako. Ilang days rin na hindi ko siya nakita.
"Mr. Hawkins of Hawks Hotel?" Takang tanong ko. Kahit naman alam ko na kung sinong Mr. Hawkins ang tinutukoy niya. Wala naman kasing ibang Mr. Hawkins. Siya lang.
"Yes Boss." nakangiti siya na nakakaloko.
"Jes, yung ngiti mo."
"Sorry boss." pero nakangiti parin siya.
"Why? May business ba siyang sinabi na---"
"Wala po siyang sinabi Boss. Confidential raw po." Sabi ni Jes. Confidential?
Tumaas ang kilay ko. Dapat talaga confidential?
"Kailan daw?"
"Sa Wednesday."
"On wednesday? What time?"
"7pm Boss at Chen-licious Restaurant." Chen-licious Restaurant? Familiar.
"Is that all?"
"Yes po Boss."
"Okey, Thank you Jes." Tumango at umalis na siya.
"Confidential? Chen-licious Restaurant?" Napabuntong hininga ako at napataas ng kilay. Napasandal ako sa head rest.
" Bakit ako kinakabahan?" Sambit ko sa utak ko.