First Kiss
Akala ko hanggang doon na lang ang gagawin namin. Pero si boss ay naglabas pa ng cake, may dalang regalo at nilagyan pa ako ng party hat tulad ng kaniya.
Mukha kaming bata.
"Happy birthday to you~ Happy birthday to you~ happy birthday, happy birthday... Happy birthday to you..."
Kinakanta niya 'to habang naglalakad palapit sa 'kin dala ang cake. May sindi na rin ang kandila sa gitna nito. Pareho kaming naka-party hat na hindi ko alam kung saan niya kinuha. Pero ang ganda pala ng boses n'ya kapag kumakanta.
Mas magarbo naman 'yong hinanda ni tita sa bahay pero bakit mas parang naiiyak pa ako sa ginawa ng boss ko? Sa simpleng ganito ay na-touched ako. Siguro dahil ganito ang taon-taon kong nakasanayan kasama ang pamilya ko. Ganito namin i-celebrate ang birthday ko sa amin. Simple, kami lang pero ramdam ko ang saya at pagmamahal.
Tumigil ito sa harap ko at ngumiti sa 'kin.
"Make a wish, Belle," mahinang saad nito.
Pumikit ako habang magkadaop ang aking mga palad.
Sana dumating ang panahon na hindi ko na kailangan lumayo sa pamilya ko para mabuhay. At sana magtagal ako sa trabaho ko kasama ang boss kong ito.
Sa pagmulat ko ay naabutan kong titig na titig sa 'kin si boss. Seryoso itong nakatingin sa 'kin kaya nginitian ko siya. Ngumiti naman ito pabalik kaya hinipan ko na ang kandila.
"Salamat, boss!"
"Lucas, Belle."
"Sorry. Salamat... L-Lucas."
Hindi talaga ako komportableng tawagin s'ya sa pangalan n'ya.
"All for you. Wait... Come here."
Tumingin ito sa kaniyang relo at hinila ako sa puwesto namin kanina kung saan kita ang ilaw ng bayan. Tumayo kami sa bakod na ipinagtaka ko.
"A-Anong gagawin natin—"
Hindi ko pa man natatapos ang sasabihin ay namangha na ako sa ganda ng langit kahit gabi. Iba't-ibang kulay ng paputok ang nagpapaliwanag ng madilim na langit. Daig pa ang new year sa ganda. Nakangiti lamang ako hanggang sa matapos ito. Wala akong ibang nasabi kung hindi...
"Ang ganda..." wala sa sarili kong saad habang namamangha sa nakikita.
"Parang ikaw..."
Napabaling ang ulo ko sa gawi ni Lucas na nakangiting nakatingin sa 'kin. Dahan-dahan itong naglakad palapit sa 'kin. Itinaas ang kan'yang mga kamay at hinawakan ang aking pisngi. Nakatitig lamang ako sa kan'yang magagandang mga mata.
"Happy birthday, My Belle. I wish you all the best because you deserve the best." Mahina at malambing nitong saad. "You're like a star, who catches my attention because of its sparkling beauty. And a moon, who can shine alone even in the middle of the rain."
Ang sarap sa tainga ng kaniyang boses kapag ganito kalambing. Para s'yang ibang tao. Parang ibang tao ang kaharap ko ngayon.
Unti-unting lumalapit ang mukha nito sa mukha ko. Hindi ako makagalaw at hindi ko rin alam ang gagawin. Bago pa man ako makapag-isip nang dapat gagawin ay lumapat na ang kaniyang labi sa labi ko.
Nakapikit ito habang ako ay gulat na gulat sa kaniyang ginawa.
My first kiss! Ninakaw ng boss ko! Pangarap ko pa naman 'yong romantic ang magiging first ko sa lahat. Jusme, boss!
Akala ko aalis na s'ya matapos maglapat ng mga labi namin. Pero nagkamali na naman ako. Iginalaw pa niya ito nang marahan. Hindi ko alam ang gagawin! Hindi ako marunong!
"Open your mouth, Belle," bulong nito sa labi ko.
"Ha—"
Bigla ulit ako nitong sinunggaban nang ibuka ko ang labi ko para sana magtanong. Hindi lamang labi niya ang gumagalaw kung hindi pati ang kaniyang dila. Ilang segundo lamang ay kusa ng pumikit ang aking mga mata at ginaya ang kaniyang ginagawa. Naramdaman ko pa ang pagngisi nito pero saglit lamang at hinalikan na muli ako.
Hinapit ni Lucas ang baywang ko ng isa n'yang kamay upang mawalan nang espasyo sa pagitan namin. Samantalang ang isa naman niyang kamay ay nasa aking pisngi.
Sa pagtagal nang halikan namin ay may iba na akong nararamdaman sa sarili ko. Para akong na iihi na hindi naman, parang may kung ano sa tiyan ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko.
May naramdaman akong tumusok sa may bandang tiyan ko. Pero hindi ko magawang tignan kung ano dahil sa halik ni boss.
Mayamaya pa ay tumigil din ito pero malapit pa rin ang mukha namin sa isa't-isa. Pareho kaming habol-hininga matapos no'n. Nahihiya naman akong tumingin sa kan'ya dahil hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko. Hindi kasi ako marunong humalik!
"Happy birthday... Comfort room lang ako. Open your gift. I'll be back in a minute."
Nagmamadali itong umalis habang nakahawak sa kaniyang puson.
"Ihing-ihi na siguro 'yon? Tss. Tagal ba naman kasing humalik. Ihing-ihi na pala."
Lumapit ako sa lamesa at kinuha ang paper bag na dala niya. Pagbukas ko ay bumungad sa 'kin ang isang kahon na may larawan ng cellphone. Nanlalaki naman ang aking mga mata dahil siguradong mahal ito.
"Hindi ko naman kailangan ng cellphone. Okay naman ako sa cellphone ko kahit hindi latest."
Ilang minuto pa akong naghintay pero wala pa rin si boss kaya sumunod na 'ko. Baka kasi napaano na 'yon sa banyo.
Pagkarating sa tapat ng banyo ay kumatok ako.
"Lucas?" tawag ko sa pangalan n'ya.
"B-Bakit? Bakit ka sumunod?"
"Baka kasi napaano ka na riyan. Kanina ka pa sa banyo. Ayos ka lang ba? May masakit ba sa 'yo?" sunod-sunod kong tanong habang nakalapat ang aking tainga sa pinto.
"A-Ayos lang... Lumayo ka na lang muna siguro."
Nagtaka naman ako.
"Ha? Bakit naman? Baka kailangan mo 'ko. Ano ba ang maitutulong ko?"
"Mas sasakit lamang 'to, Belle, please..."
"Ano ba'ng masakit? Baka may magawa ako? Sa 'min kasi hinihilot kapag may masakit. Buksan mo 'to at hihilutin ko."
"Fuck!" Rinig kong mura nito.
"Bakit?"
"Delikado kapag hinilot mo. Baka pagsisihan mo kinabukasan."
"Ano bang sinasabi mo? Hihilutin ko lang naman para gumaan na ang pakiramdam mo. Bakit ko pagsisisihan? Papasukin kita riyan, sige ka!"
"Belle, please. Pinahihirapan mo ako lalo! Ang hirap magpigil... Awa na..."
"Luh! Nagpipigil ka ng ihi? Masama 'yan! Magkakasakit ka nga n'yan!"
"Damn! How can I explain this?!"
"Buksan mo na 'to at hihilutin na kita."
"Belle..." Bigla itong sumeryoso at parang nahihirapan. Kinabahan ako.
"B-Bakit? Masakit na masakit na ba?"
"Listen..."
"O-Okay?"
"This is not good for you, just... Just leave me for a while. I need to cool down... Can you do that? Don't worry, I'm fine. This is just a man thing that you wouldn't understand. And I can't promise myself not to... Fuck! Just leave, Belle. Wait me there, I'll be back and I'll be fine... Okay?"
Kahit takang-taka na ako sa mga sinasabi niya ay pumayag na lamang ako.
"O-Okay... Hintayin na lamang kita ro'n."
"Thank you..."
Naglakad ako pabalik nang nagtataka.
"Not good for me? Bakit nadamay ako? S'ya 'yong may sakit. S'ya na nga ang tutulungan nadamay pa ako. Saka...cool down? Mas malamig naman dito sa labas kaysa sa loob. Paano s'ya mac-cool down do'n?" Tanong ko sa sarili habang naglalakad.
Nahiga na lamang ako sa duyan at tumingin sa langit. Naalala ko na naman ang halikan namin kanina. May kinalaman ba 'yon? Pero imposible. O, baka dahil sa pagpipigil n'ya ng ihi dahil hinahalikan pa niya ako kaya sumakit ang puson n'ya?
Bigla na lamang ako inantok sa kaiisip. Kokonti na nga ang utak nababawasan pa. Hindi ko na napigilan pa ang makatulog sa paghihintay.
May nag-uugoy ata ng duyan. Gumagalaw... Imposible naman kasing lumilindol, e.
Naalimpungatan ako sa paglapat ng aking likod sa malambot na kama. Pagmulat ko ay s'yang pagbaba ni Lucas sa 'kin nang buong ingat sa kama.
"Hey, sleep. Inilipat lamang kita para mas komportable ka," mahinang sabi nito.
Para namang magic word ang salita n'ya at nakatulog na muli ako. Bukas na ako magt-thank you sa kan'ya. Bukas ko na tatanongin kung masakit pa ang puson n'ya.