Unicode
ငြိမ်သက်နေသော ကန်ရေပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေကြသော လူနှစ်ယောက် ။ ကန်းဘောင်ဘေး ခုံတန်းလေးတစ်ခုပေါ် ထိုင်ရင်း လှုပ်ရှားမှုလည်း မရှိသလို စကားလည်း မပြောဖြစ်ကြသေးပေ ။
ကန်ထဲရှိ ကြာရွက် စိမ်းစိမ်းပေါ် ပေါက်နေသော ပဒုမ္မာကြာပန်းတို့၏ အလှကိုသာ စေ့စေ့ကြည့်နေမိပါ၏ ။
"ဦးရိပ် ပြောစရာ ရှိတယ်ဆို "
ငြိမ်သက်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သူက မောင်ပါလေ ။ ဒီတိုင်းသာ ဆက်ထိုင်နေရင် ခဏနေ လူရှုပ်လာတော့မည် ။ ပြောရခက်သည့်စကားဆိုရင် လူထူထူကြောင့် ခက်ပေလိမ့်မည် ။
"အင်း...ငါတို့ လက်ထပ်မယ့်ကိစ္စ ပြောချင်လို့ "
"ဟုတ် ပြောပါ "
"ငါ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး အတူတူနေဖို့ဆိုတာ တွေးမကြည့်ဖူးဘူး ၊ ပြီးတော့ အဲ့လိုလည်း မနေချင်ဘူး "
"...."
မောင် ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ လောင်းရိပ် စကားကိုသာ သေချာအာရုံစိုက်နေပါသည်။
"ငါ့အတွက် ဒါက တကယ်ကို ခက်ခဲတယ်"
အင်းပေါ့လေ ။ ဦးရိပ်အတွက် ခက်ခဲလောက်မှာပေါ့ ။ အစကတည်းက gay တွေကို မုန်းတဲ့သူတစ်ယောက် ။ဒါဆို လိင်တူ လက်ထပ်တာကိုလည်း.မုန်းနေမှာပဲ ။
ပြီးတော့သူချစ်တဲ့သူကို သတ်ခဲ့တဲ့ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ရမှာလေ.။
"ဒါကြောင့် ငါတို့ တစ်ခုလောက်.ညှိရအောင် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
"ငါ... မင်းနဲ့ တစ်သက်လုံးတော့ မပေါင်းနိုင်ဘူး... "
ထိုမျှသာ ပြောပြီး ခဏရပ်သွားသည် ။ မောင် ထင်ပြီးသားပါ ။ ကိုယ်မချစ်မနှစ်သက်တဲ့သူနဲ့ တစ်သက်လုံး အတူနေနိုင်ဖို့ဆိုတာ အလွန်ခက်သည်ဆိုတာ မောင် သိပါသည်။ ဖခင်၏ နောက်ဆုံးတောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျောချင်၍သာ မောင့်ကို လက်ထပ်ရသည်ဆိုတာလည်း မောင်သိသည်။
ဦးရိပ် အကယ်၍ ထိုသို့ပြောလာနိုင်သည်ဟု တွေးကာ စိတ်ကို ပြင်ဆင်ထားခဲ့သော်လည်း....လက်တွေ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့ ရင်ဘတ်ထဲမှာ နာသည်။ ခံရခက်နေသည့် ခံစားချက်မျိုးပင် ။
ဒါပေမယ့် နာကျင်မှုတွေနဲ့ နေသားကျနေတဲ့ မောင့်စကားသံတို့ကတော့ တုန်လှုပ်မှုမရှိ ၊ အေးစက်သာ နေပါ၏။
"ဟုတ်... ဆက်ပြောပါ "
"ဒီတော့ ငါ့ရဲ့ အမေ စိတ်တိုင်းကျ နှစ်နှစ်တန်သည် သုံးနှစ်တန်သည် မင်းနဲ့ အတူတူနေပေးမယ် ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ချပါ ၊ ငါမင်းကို မထိပါဘူး ၊စိတ်လည်း.မဝင်စားတာမို့ အဲ့ကိစ္စတွေကို စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး "
"ဟုတ် "
"ပြီးရင်တော့ ကွာရှင်းကြတာပေါ့ ၊ နစ်နာကြေးကို ငါပြင်ဆင်ထားပါ့မယ် ၊ နစ်နာကြေးကိုလည်း မင်းဆန္ဒအတိုင်း ပေးပါ့မယ် "
လက်တောင်မထပ်ရသေး ။ ကွာရှင်းဖို့ အရင်တွေးနေသော ဦးရိပ် ၊၊ တကယ် ခက်ခဲနေတဲ့ပုံပါပဲ ။
နစ်နာကြေးလား.။ နစ်နာကြေးအဖြစ်.ဦးရိပ်ရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ နေရာသေးသေးလေး တစ်ခုလောက်တော့ တောင်းချင်မိပါရဲ့ ။ မောင် လောဘတွေ နည်းနည်း.ကြီးချင်လာပြီ ဦးရိပ်ရယ် ။
" ဒါတာ ငါ့သဘောပြောပြတာပါ ၊ မင်းသဘောကကော ၊ မင်းဆန္ဒကိုလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ရပါတယ် ၊ ညှိစရာရှိရင် ညှိကြရအောင်လေ "
"ဦးရိပ်သဘောက မောင့်သဘောပါပဲ ၊ မောင် ကန့်ကွက်စရာ မရှိပါဘူး "
မောင့်စကားတို့က ကန်ရေပြင်အလား.တုန်လှုပ်မရှိ တည်ငြိမ်လှပါ၏ ။ အေးစက်နေသည်ဟု ဆိုလျှင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မည် ။
အေးစက်စက်ကောင်လေးအဖြစ် တည်ရှိနေခဲ့တာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာခဲ့ပြီလဲ ။
"မင်း နစ်နာကြေး ကြိုက်သလောက် တောင်းနိုင််တယ် ၊ ငါဆိုလိုချင်တာ တခြားမဟုတ်ဘူးနော် ၊ မင်သိက္ခာကို ငွေနဲ့ တန်ဖိုးဖြတ်တာလည်း မဟုတ်ဘူး ၊ တကယ်လို့ မင်းလိုချင်မှပါ "
လောင်းရိပ် ထိုအချက်ကိုတော့ စိတ်ပူမိသည် ။ မောင် အထင်လွဲတာတော့ မခံနိုင် ။ အရာရာကို ငွေနဲ့သာ ဖြေရှင်းတတ်သူလည်း မဟုတ် ။ တစ်ဖက်လူ၏ သိက္ခာကိုတော့ ကြည့်ပါသေးသည်။
"မြန်မာကားထဲကလို ကွာရှင်းပြီးရင် နစ်နာကြေးတွေ အများကြီး ယူသွားလိုက်ရမလား ၊ ဦးရိပ် ဘာမှ မကျန်တော့အောင်လေ "
ဟာသဆန်ဆန် အရွှန်းဖောက်သော စကားလုံးတို့ကို ပြုံးကာ ပြောနေပေမယ့် မောင့်အပြုံးတို့ အသက်မဝင်လှပါ ။ မျက်ဝန်းလေးတွေ ဆိုရင်ကော ။ ဆံပင်များ အုပ်ထားသည့်အပြင် ပါဝါမျက်မှန်လေးပါ တပ်ထားပြီး အနောက်အရပ်မှ နေဝန်းနီနီက မောင့်မျက်နှာပေါ် ဖြာကျနေသောကြောင့် မောင့်မျက်ဝန်းတို့ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရနိုင်ပေ ။
အသက်မဝင်လှသော အပြုံးတို့ကို ကြည့်ရင်း.လောင်းရိပ် ရင်ဘတ်ထဲ မွန်းကြပ်လာရပါ၏ ။ ရင်ဘတ်ရဲ့ အတွင်းတစ်နေရာမှာ အလွန်နာနေသည် ။ မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်လေ ပိုဆိုးလာလေမို့ မျက်နှာ လွှဲလိုက်သည်။
"မောင်က စေနတာပါ ၊ မောင့် စကားက မရယ်ရဘူးထင်တယ် "
"အင်း ၊ သိပ်မရယ်ရဘူး "
"မောင် ဟာသ ပြောရင် ဘယ်သူမှကို မရယ်ကြဘူး ၊မောင် ပြောတာ ဟာသမမြောက်လို့များလား "
တွေးတွေးဆဆပြောရင်း.ကန်ရေပြင်သို့ ငေးကြည့်နေသော မောင့်ကို လောင်းရိပ် မျက်တောက်မခတ်ဘဲ ကြည့်နေမိပါသည်။
ဘယ်ကတည်းက ခုလို စကားလုံးတွေကို ပြောနေတာလဲ မောင် ။ မောင့်စကားတွေက ဟာသဆန်ပါတယ် ။.ဒါပေမယ့် ဟာသတော့ မမြောက်ဘူး ။
"ကဲပါ ထားလိုက်ပါတော့၊ ဦးရိပ် ပြောသလိုပဲ မောင်တို့ နှစ်နှစ်ပဲ ပေါင်းပြီး ကွာရှင်းကြတာပေါ့ ၊ စကားနဲ့ပဲ ပြောတာကို စိတ်မချရင် စာချုပ်နဲ့ လုပ်ချင်လား "
ခုထက်ထိ လောင်းရိပ်ကို ဆွဲမထားတာတော့ မပြောင်းလဲသေးပေ ။ လောင်းရိပ်သဘော ၊ လောင်းရိပ် စကားအတိုင်း နားထောင်တတ်တဲ့ ကောင်လေးကတော့ အခုလည်း ဘာမှ ငြင်းဆိုခြင်းမရှိ ။
"စာချုပ်ကိုတော့ ဦးရိပ်ဘာသာပဲ ရေးလိုက်ပါ ၊ မောင်က.သိပ်နားမလည်ဘူးဗျ ၊ မောင့်မှာ တောင်းဆိုစရာလည်း မရှိဘူးလေ၊ ဦးရိပ် ကောင်းသလိုသာ လုပ်လိုက်ပါ "
ဘာပိုင်ဆိုင်မှုမှ မောင့်မှာ မရှိချင်တော့ပါဘူး ။ အားလုံးကို လက်လွှတ်ထားခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီပဲ ။တစ်ခါတစ်လေ လောဘသေးသေးလေးတော့ ထားချင်မိပါရဲ့ ။
ဒါပေမယ့် မောင့်မှာ အဲ့လိုလုပ်ပိုင်ခွင့်ကော ရှိရဲလား ။
ရင်ထဲ၌ မွန်းကြပ်ရပါ၏ ။
.....
နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် လူကြီးများ လောင်းရိပ်တို့ အိမ်ကလေးတွင် ရောက်ရှိနေကြပါ၏ ။ ဒီနေ့က စေ့စပ်တဲ့နေ့လေ ။
မောင်တို့ အိမ်က ကျဥ်းတော့ လောင်းရိပ် အိမ်၌သာ စေ့စပ်ပွဲလုပ်လိုက်ရသည်။
လိင်တူချင်း လက်ထပ်လို့ရတဲ့ ဥပဒေမရှိသေးပေမယ့် နားလည်မှုနှင့်တော့ လက်ထပ်၍ ရသည်လေ ။
ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဘေးချင်းကပ်ရပ် ထိုင်နေသော လောင်းရိပ်နှင့် မောင် ။
အဖြူရောင် တိုက်ပုံ ၊ ဆင်စွယ်ရောင် ပုဆိုးလေးများဖြင့် ကြည့်သူတိုင်း မျက်စိအေးရပါ၏ ။
လူကြီးလူကောင်း ဆန်ဆန် ချောမောနေသော လောင်းရိပ်မှာ ငယ်ရွယ်နုပျိုစအရွယ်သာ ရှိသေးသော ချစ်စရာကောင်းစွာ ခန့်ညားနေသည့် မောင့်ကို ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံများပင် မြန်လာသလိုပင် ။ စိတ်လှုပ်ရှားတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
" မေမေ့သား နှစ်ယောက်က ခန့်ညားလိုက်တာကွယ် ၊ လိုက်ဖက်လိုက်တာလည်း လွန်ရော ၊ ကျွန်မတော့ နောက်ထပ် သားချောချောလေး.ထပ်ရတာပဲ မနွယ်ရယ် "
မျက်နှာ သိပ်မလန်းရှာသော မောင့်မေမေအား.လောင်းရိပ်မေမေက အနေရ မခက်စေရန် စကားစ ပြောလိုက်ပါသည် ။
"ကျွန်မလည်း ကံကောင်းတာပါပဲ ၊ အားကိုးရတဲ့ သားကြီးတစ်ယောက် ထပ်ရတာပေါ့ရှင် ၊ မေလေးသာ ရှိရင် ပျော်နေမှာ. "
မေ့ကို လွမ်းနေသည် ထင်ပါရဲ့ ။ မောင့်မေမေက မေ မရှိတော့ကတည်းက စိတ်က ပုံမှန်သိပ်မဟုတ်ချင်တော့ ။ မောင် အစက ဆရာဝန်နဲ့ သေချာတိုင်ပင်ပြီး ကုပါသေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် ကုသစရိတ်က အရမ်းကြီးနေတော့ ဆက်မကုနိုင်တော့ဘူးလေ ။ မောင့်အင်အားလေးနဲ့ ဘယ်တတ်နိင်ပါ့မလဲ ။
ဒေါ်နွယ့် စကားကြောင့် လောင်းရိပ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားပြီး.လက်သီးပါ ဆုပ်ထားမိသည်။ မေ့အကြောင်းတွေးတိုင်း.စိတ်တိုရသည် ။ သူမုန်းသည့် မောင့်ကို ခဏခဏတွေးမိခြင်းကြောင့်ပင် ။
အခုတော့ သူမုန်းရတဲ့သူက သူ့နဘေးမှာ သူ့ရဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ရှိနေသတဲ့လေ ။
မုန်းတီးသော.မျက်ဝန်းများဖြင့် မောင့်အား မကြည့်မိအောင် သတိထားနေရပါသည်။ သို့ပေမယ့် အသိစိတ်က မထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည့်အလား ဘေးက မောင့်အား လှည့်ကြည့်မိလိုက်ပါသည် ။
အေးစက်စက် မောင့်ပုံစံက နည်းနည်းမှ မပြောင်းလဲ ။ ခံစားချက် မရှိသည့်လူအလား ထိုင်နေကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးအား.တင်းတင်းစေ့ထားပြီး မျက်ဝန်းအစုံကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်က နံရံဖြူဖြူကိုသာ ကြည့်နေပါ၏ ။ လောင်းရိပ် တကယ် မောင့်ကို နားလည်ရ ခက်နေမိသည် ။ နားကိုမလည်နိုင်တာဆိုလျှင် ပိုမှန်လိမ့်မည်။
"အို မနွယ်ရယ် ၊ စိတ်မကောင်းစရာတွေ အရမ်းကြီးမတွေးပါနဲ့တော့ ၊ ခုကြည့် သားနှစ်ယောက်ကို မြင်နေရတာ ဘယ်လောက် တောင် ပျော်စရာကောင်းသလဲ "
ကွက်ခနဲ ပျက်သွားသော လောင်းရိပ်မျက်နှာကို လောင်းရိပ်မေမေက သတိထားမိသဖြင့် စကားလမ်းကြောင်း လွှဲလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။
လူကြီးများနှင့် အချိန်အတော်ကြာ စကားပြောကြသည်။ လောင်းရိပ်က ဝင်ဝင်ပြောတတ်သော်လည်း မောင်ကတော့ ရေခဲရုပ်အလား ငြိမ်သက်လှပါ၏ ။
ရပ်မိရပ်ဖများ ပြန်သွားခါမှ ထိုင်နေရာမှ ဆတ်ခနဲ ထသွားသော မောင့်နောက်ကို လောင်းရိပ်လိုက်သွားလေသည် ။
နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲတွင် ဝင်သွားသဖြင့် လောင်းရိပ် ထပ်လိုက်သွားပါ၏ ။
ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်အား ထောက်ကာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားသည့်မောင့် ကျောပြင်သေးသေးလေးကို မြင်နေရပါသည်။ သက်ပြင်း ခဏခဏ ချသည့်အသံကိုလည်း ကြားရသည်။
"ငိုနေတာလား "
လောင်းရိပ် အသံကြောင့် မောင် ခန္ဓာကိုယ်ကို လှည့်ကာကြည့်လိုက်ပါသည် ။
"ဦးရိပ် ဘာခိုင်းစရာ ရှိလို့လဲ "
ငိုနေတာ မဟုတ်ပေမယ့် တစွန်းတစပေါ်လာတဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်လေးမှာ အနည်းတော့ နီနေသည် ။
"ခိုင်းစရာ မရှိပါဘူး.၊ မေ့ကို သတိရပြီး ငိုနေတာလားလို့ "
"မငိုပါဘူး "
"အေးလေ ဘယ်ငိုပါ့မလဲ ၊ မေ့နေရာမှာ မင်းက ရောက်နေပြီပဲလေ ၊ ပျော်နေသင့်တာမလား "
"မောင့်ကို စကားနာ မထိုးပါနဲ့ ဦးရိပ်"
"ငါ မင်းကို သိပ်မုန်းတယ် မေ့အကြောင်း တွေးမိတိုင်း မင်းကို မုန်းတယ် "
"မောင် သိပါတယ်၊ မောင်သိနေပါတယ်"
နှစ်ယောက်လုံး အကွာအဝေးတစ်ခုကနေ စိုက်ကြည့်နေကြရင်း နှလုံးသားထဲမှ နာကျင်မှုကို နှစ်ယောက်လုံး.အံတုနေရသည်သာ ။
ခံစားချက် မရှိသည့်အလား အေးစက်နေသော မျက်နှာက မောင့်မျက်နှာဖုံးလေးတစ်ခု ။ အပြုအမူတွေ လိမ်လို့ရပေမယ့် မျက်ဝန်းတွေကတော့ မလိမ်နိုင်ဘူးလေ ။
ဒါပေမယ့် မောင့်မျက်ဝန်းကို ဆံပင်နှင့် မျက်မှန် အကာအကွယ်ယူပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ပေးမမြင်ခဲ့ပါဘူး ။ မြင်ရင်တောင် သနားကြပါ့မလား.။ နားလည်ပေးနိုင်ကြပါ့မလား ။
ဦးရိပ် မောင့်ကို မုန်းတယ်ပြောတိုင်း မောင့်နှလုံးသားကို ဓားနဲ့မွှန်းနေသလိုပဲ ဦးရိပ်ရယ် ။ ပြောမပြနိုင်အောင် အရမ်းနာတယ် ။
မချစ်ပဲလည်း မနေနိုင်ဘူးလေ ။ ဒီဘဝမှာ ဒီလူကိုပဲ ချစ်သွားတော့မှာ ။
ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတဲ့ အရာက မောင်နဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။ မောင့်ချစ်တဲ့သူတွေဆီက ယုယုယယ အကြင်နာတွေ တစ်ခါမှ မရခဲ့ဖူးဘူး ။
မောင်လည်း အချစ်ခံချင်တယ်လေ ။
မောင်က နည်းနည်းလောက်ဖြစ်ဖြစ် အချစ်ခံရဖို့ မထိုက်တန်ဘူးလား ။
*****************************************
Zawgyi
ၿငိမ္သက္ေနေသာ ကန္ေရျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနၾကေသာ လူႏွစ္ေယာက္ ။ ကန္းေဘာင္ေဘး ခုံတန္းေလးတစ္ခုေပၚ ထိုင္ရင္း လႈပ္ရွားမႈလည္း မရွိသလို စကားလည္း မေျပာျဖစ္ၾကေသးေပ ။
ကန္ထဲရွိ ၾကာ႐ြက္ စိမ္းစိမ္းေပၚ ေပါက္ေနေသာ ပဒုမၼာၾကာပန္းတို႔၏ အလွကိုသာ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိပါ၏ ။
"ဦးရိပ္ ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို "
ၿငိမ္သက္မႈကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္သူက ေမာင္ပါေလ ။ ဒီတိုင္းသာ ဆက္ထိုင္ေနရင္ ခဏေန လူရႈပ္လာေတာ့မည္ ။ ေျပာရခက္သည့္စကားဆိုရင္ လူထူထူေၾကာင့္ ခက္ေပလိမ့္မည္ ။
"အင္း...ငါတို႔ လက္ထပ္မယ့္ကိစၥ ေျပာခ်င္လို႔ "
"ဟုတ္ ေျပာပါ "
"ငါ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ လက္ထပ္ၿပီး အတူတူေနဖို႔ဆိုတာ ေတြးမၾကည့္ဖူးဘူး ၊ ၿပီးေတာ့ အဲ့လိုလည္း မေနခ်င္ဘူး "
"...."
ေမာင္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ေလာင္းရိပ္ စကားကိုသာ ေသခ်ာအာ႐ုံစိုက္ေနပါသည္။
"ငါ့အတြက္ ဒါက တကယ္ကို ခက္ခဲတယ္"
အင္းေပါ့ေလ ။ ဦးရိပ္အတြက္ ခက္ခဲေလာက္မွာေပါ့ ။ အစကတည္းက gay ေတြကို မုန္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ ။ဒါဆို လိင္တူ လက္ထပ္တာကိုလည္း.မုန္းေနမွာပဲ ။
ၿပီးေတာ့သူခ်စ္တဲ့သူကို သတ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္နဲ႕ လက္ထပ္ရမွာေလ.။
"ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ တစ္ခုေလာက္.ညွိရေအာင္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
"ငါ... မင္းနဲ႕ တစ္သက္လုံးေတာ့ မေပါင္းနိုင္ဘူး... "
ထိုမွ်သာ ေျပာၿပီး ခဏရပ္သြားသည္ ။ ေမာင္ ထင္ၿပီးသားပါ ။ ကိုယ္မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႕ တစ္သက္လုံး အတူေနနိုင္ဖို႔ဆိုတာ အလြန္ခက္သည္ဆိုတာ ေမာင္ သိပါသည္။ ဖခင္၏ ေနာက္ဆုံးေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေလ်ာခ်င္၍သာ ေမာင့္ကို လက္ထပ္ရသည္ဆိုတာလည္း ေမာင္သိသည္။
ဦးရိပ္ အကယ္၍ ထိုသို႔ေျပာလာနိုင္သည္ဟု ေတြးကာ စိတ္ကို ျပင္ဆင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း....လက္ေတြ႕ ရင္ဆိုင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ နာသည္။ ခံရခက္ေနသည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးပင္ ။
ဒါေပမယ့္ နာက်င္မႈေတြနဲ႕ ေနသားက်ေနတဲ့ ေမာင့္စကားသံတို႔ကေတာ့ တုန္လႈပ္မႈမရွိ ၊ ေအးစက္သာ ေနပါ၏။
"ဟုတ္... ဆက္ေျပာပါ "
"ဒီေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အေမ စိတ္တိုင္းက် ႏွစ္ႏွစ္တန္သည္ သုံးႏွစ္တန္သည္ မင္းနဲ႕ အတူတူေနေပးမယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်ပါ ၊ ငါမင္းကို မထိပါဘူး ၊စိတ္လည္း.မဝင္စားတာမို႔ အဲ့ကိစၥေတြကို စိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး "
"ဟုတ္ "
"ၿပီးရင္ေတာ့ ကြာရွင္းၾကတာေပါ့ ၊ နစ္နာေၾကးကို ငါျပင္ဆင္ထားပါ့မယ္ ၊ နစ္နာေၾကးကိုလည္း မင္းဆႏၵအတိုင္း ေပးပါ့မယ္ "
လက္ေတာင္မထပ္ရေသး ။ ကြာရွင္းဖို႔ အရင္ေတြးေနေသာ ဦးရိပ္ ၊၊ တကယ္ ခက္ခဲေနတဲ့ပုံပါပဲ ။
နစ္နာေၾကးလား.။ နစ္နာေၾကးအျဖစ္.ဦးရိပ္ရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ ေနရာေသးေသးေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေတာင္းခ်င္မိပါရဲ႕ ။ ေမာင္ ေလာဘေတြ နည္းနည္း.ႀကီးခ်င္လာၿပီ ဦးရိပ္ရယ္ ။
" ဒါတာ ငါ့သေဘာေျပာျပတာပါ ၊ မင္းသေဘာကေကာ ၊ မင္းဆႏၵကိုလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလို႔ရပါတယ္ ၊ ညွိစရာရွိရင္ ညွိၾကရေအာင္ေလ "
"ဦးရိပ္သေဘာက ေမာင့္သေဘာပါပဲ ၊ ေမာင္ ကန႔္ကြက္စရာ မရွိပါဘူး "
ေမာင့္စကားတို႔က ကန္ေရျပင္အလား.တုန္လႈပ္မရွိ တည္ၿငိမ္လွပါ၏ ။ ေအးစက္ေနသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မည္ ။
ေအးစက္စက္ေကာင္ေလးအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီလဲ ။
"မင္း နစ္နာေၾကး ႀကိဳက္သေလာက္ ေတာင္းနိုင္္တယ္ ၊ ငါဆိုလိုခ်င္တာ တျခားမဟုတ္ဘူးေနာ္ ၊ မင္သိကၡာကို ေငြနဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး ၊ တကယ္လို႔ မင္းလိုခ်င္မွပါ "
ေလာင္းရိပ္ ထိုအခ်က္ကိုေတာ့ စိတ္ပူမိသည္ ။ ေမာင္ အထင္လြဲတာေတာ့ မခံနိုင္ ။ အရာရာကို ေငြနဲ႕သာ ေျဖရွင္းတတ္သူလည္း မဟုတ္ ။ တစ္ဖက္လူ၏ သိကၡာကိုေတာ့ ၾကည့္ပါေသးသည္။
"ျမန္မာကားထဲကလို ကြာရွင္းၿပီးရင္ နစ္နာေၾကးေတြ အမ်ားႀကီး ယူသြားလိုက္ရမလား ၊ ဦးရိပ္ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ေအာင္ေလ "
ဟာသဆန္ဆန္ အ႐ႊန္းေဖာက္ေသာ စကားလုံးတို႔ကို ၿပဳံးကာ ေျပာေနေပမယ့္ ေမာင့္အၿပဳံးတို႔ အသက္မဝင္လွပါ ။ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ဆိုရင္ေကာ ။ ဆံပင္မ်ား အုပ္ထားသည့္အျပင္ ပါဝါမ်က္မွန္ေလးပါ တပ္ထားၿပီး အေနာက္အရပ္မွ ေနဝန္းနီနီက ေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚ ျဖာက်ေနေသာေၾကာင့္ ေမာင့္မ်က္ဝန္းတို႔ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရနိုင္ေပ ။
အသက္မဝင္လွေသာ အၿပဳံးတို႔ကို ၾကည့္ရင္း.ေလာင္းရိပ္ ရင္ဘတ္ထဲ မြန္းၾကပ္လာရပါ၏ ။ ရင္ဘတ္ရဲ႕ အတြင္းတစ္ေနရာမွာ အလြန္နာေနသည္ ။ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေလ ပိုဆိုးလာေလမို႔ မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္သည္။
"ေမာင္က စေနတာပါ ၊ ေမာင့္ စကားက မရယ္ရဘူးထင္တယ္ "
"အင္း ၊ သိပ္မရယ္ရဘူး "
"ေမာင္ ဟာသ ေျပာရင္ ဘယ္သူမွကို မရယ္ၾကဘူး ၊ေမာင္ ေျပာတာ ဟာသမေျမာက္လို႔မ်ားလား "
ေတြးေတြးဆဆေျပာရင္း.ကန္ေရျပင္သို႔ ေငးၾကည့္ေနေသာ ေမာင့္ကို ေလာင္းရိပ္ မ်က္ေတာက္မခတ္ဘဲ ၾကည့္ေနမိပါသည္။
ဘယ္ကတည္းက ခုလို စကားလုံးေတြကို ေျပာေနတာလဲ ေမာင္ ။ ေမာင့္စကားေတြက ဟာသဆန္ပါတယ္ ။.ဒါေပမယ့္ ဟာသေတာ့ မေျမာက္ဘူး ။
"ကဲပါ ထားလိုက္ပါေတာ့၊ ဦးရိပ္ ေျပာသလိုပဲ ေမာင္တို႔ ႏွစ္ႏွစ္ပဲ ေပါင္းၿပီး ကြာရွင္းၾကတာေပါ့ ၊ စကားနဲ႕ပဲ ေျပာတာကို စိတ္မခ်ရင္ စာခ်ဳပ္နဲ႕ လုပ္ခ်င္လား "
ခုထက္ထိ ေလာင္းရိပ္ကို ဆြဲမထားတာေတာ့ မေျပာင္းလဲေသးေပ ။ ေလာင္းရိပ္သေဘာ ၊ ေလာင္းရိပ္ စကားအတိုင္း နားေထာင္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ အခုလည္း ဘာမွ ျငင္းဆိုျခင္းမရွိ ။
"စာခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ဦးရိပ္ဘာသာပဲ ေရးလိုက္ပါ ၊ ေမာင္က.သိပ္နားမလည္ဘူးဗ် ၊ ေမာင့္မွာ ေတာင္းဆိုစရာလည္း မရွိဘူးေလ၊ ဦးရိပ္ ေကာင္းသလိုသာ လုပ္လိုက္ပါ "
ဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွ ေမာင့္မွာ မရွိခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ အားလုံးကို လက္လႊတ္ထားခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ ။တစ္ခါတစ္ေလ ေလာဘေသးေသးေလးေတာ့ ထားခ်င္မိပါရဲ႕ ။
ဒါေပမယ့္ ေမာင့္မွာ အဲ့လိုလုပ္ပိုင္ခြင့္ေကာ ရွိရဲလား ။
ရင္ထဲ၌ မြန္းၾကပ္ရပါ၏ ။
.....
ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားႏွင့္ လူႀကီးမ်ား ေလာင္းရိပ္တို႔ အိမ္ကေလးတြင္ ေရာက္ရွိေနၾကပါ၏ ။ ဒီေန႕က ေစ့စပ္တဲ့ေန႕ေလ ။
ေမာင္တို႔ အိမ္က က်ဥ္းေတာ့ ေလာင္းရိပ္ အိမ္၌သာ ေစ့စပ္ပြဲလုပ္လိုက္ရသည္။
လိင္တူခ်င္း လက္ထပ္လို႔ရတဲ့ ဥပေဒမရွိေသးေပမယ့္ နားလည္မႈႏွင့္ေတာ့ လက္ထပ္၍ ရသည္ေလ ။
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ ထိုင္ေနေသာ ေလာင္းရိပ္ႏွင့္ ေမာင္ ။
အျဖဴေရာင္ တိုက္ပုံ ၊ ဆင္စြယ္ေရာင္ ပုဆိုးေလးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္သူတိုင္း မ်က္စိေအးရပါ၏ ။
လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာေနေသာ ေလာင္းရိပ္မွာ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳစအ႐ြယ္သာ ရွိေသးေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ ခန႔္ညားေနသည့္ ေမာင့္ကို ၾကည့္ရင္း ရင္ခုန္သံမ်ားပင္ ျမန္လာသလိုပင္ ။ စိတ္လႈပ္ရွားတာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။
" ေမေမ့သား ႏွစ္ေယာက္က ခန႔္ညားလိုက္တာကြယ္ ၊ လိုက္ဖက္လိုက္တာလည္း လြန္ေရာ ၊ ကြၽန္မေတာ့ ေနာက္ထပ္ သားေခ်ာေခ်ာေလး.ထပ္ရတာပဲ မႏြယ္ရယ္ "
မ်က္ႏွာ သိပ္မလန္းရွာေသာ ေမာင့္ေမေမအား.ေလာင္းရိပ္ေမေမက အေနရ မခက္ေစရန္ စကားစ ေျပာလိုက္ပါသည္ ။
"ကြၽန္မလည္း ကံေကာင္းတာပါပဲ ၊ အားကိုးရတဲ့ သားႀကီးတစ္ေယာက္ ထပ္ရတာေပါ့ရွင္ ၊ ေမေလးသာ ရွိရင္ ေပ်ာ္ေနမွာ. "
ေမ့ကို လြမ္းေနသည္ ထင္ပါရဲ႕ ။ ေမာင့္ေမေမက ေမ မရွိေတာ့ကတည္းက စိတ္က ပုံမွန္သိပ္မဟုတ္ခ်င္ေတာ့ ။ ေမာင္ အစက ဆရာဝန္နဲ႕ ေသခ်ာတိုင္ပင္ၿပီး ကုပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကုသစရိတ္က အရမ္းႀကီးေနေတာ့ ဆက္မကုနိုင္ေတာ့ဘူးေလ ။ ေမာင့္အင္အားေလးနဲ႕ ဘယ္တတ္နိင္ပါ့မလဲ ။
ေဒၚႏြယ့္ စကားေၾကာင့္ ေလာင္းရိပ္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ထားၿပီး.လက္သီးပါ ဆုပ္ထားမိသည္။ ေမ့အေၾကာင္းေတြးတိုင္း.စိတ္တိုရသည္ ။ သူမုန္းသည့္ ေမာင့္ကို ခဏခဏေတြးမိျခင္းေၾကာင့္ပင္ ။
အခုေတာ့ သူမုန္းရတဲ့သူက သူ႕နေဘးမွာ သူ႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ရွိေနသတဲ့ေလ ။
မုန္းတီးေသာ.မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ေမာင့္အား မၾကည့္မိေအာင္ သတိထားေနရပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ အသိစိတ္က မထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္သည့္အလား ေဘးက ေမာင့္အား လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ပါသည္ ။
ေအးစက္စက္ ေမာင့္ပုံစံက နည္းနည္းမွ မေျပာင္းလဲ ။ ခံစားခ်က္ မရွိသည့္လူအလား ထိုင္ေနကာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးအား.တင္းတင္းေစ့ထားၿပီး မ်က္ဝန္းအစုံကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က နံရံျဖဴျဖဴကိုသာ ၾကည့္ေနပါ၏ ။ ေလာင္းရိပ္ တကယ္ ေမာင့္ကို နားလည္ရ ခက္ေနမိသည္ ။ နားကိုမလည္နိုင္တာဆိုလွ်င္ ပိုမွန္လိမ့္မည္။
"အို မႏြယ္ရယ္ ၊ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ အရမ္းႀကီးမေတြးပါနဲ႕ေတာ့ ၊ ခုၾကည့္ သားႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလဲ "
ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားေသာ ေလာင္းရိပ္မ်က္ႏွာကို ေလာင္းရိပ္ေမေမက သတိထားမိသျဖင့္ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။
လူႀကီးမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စကားေျပာၾကသည္။ ေလာင္းရိပ္က ဝင္ဝင္ေျပာတတ္ေသာ္လည္း ေမာင္ကေတာ့ ေရခဲ႐ုပ္အလား ၿငိမ္သက္လွပါ၏ ။
ရပ္မိရပ္ဖမ်ား ျပန္သြားခါမွ ထိုင္ေနရာမွ ဆတ္ခနဲ ထသြားေသာ ေမာင့္ေနာက္ကို ေလာင္းရိပ္လိုက္သြားေလသည္ ။
ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္းထဲတြင္ ဝင္သြားသျဖင့္ ေလာင္းရိပ္ ထပ္လိုက္သြားပါ၏ ။
ထမင္းစား စားပြဲေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္အား ေထာက္ကာ ေခါင္းကို ငုံ႕ထားသည့္ေမာင့္ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ျမင္ေနရပါသည္။ သက္ျပင္း ခဏခဏ ခ်သည့္အသံကိုလည္း ၾကားရသည္။
"ငိုေနတာလား "
ေလာင္းရိပ္ အသံေၾကာင့္ ေမာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္ကာၾကည့္လိုက္ပါသည္ ။
"ဦးရိပ္ ဘာခိုင္းစရာ ရွိလို႔လဲ "
ငိုေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ တစြန္းတစေပၚလာတဲ့ မ်က္ဝန္းအိမ္ေလးမွာ အနည္းေတာ့ နီေနသည္ ။
"ခိုင္းစရာ မရွိပါဘူး.၊ ေမ့ကို သတိရၿပီး ငိုေနတာလားလို႔ "
"မငိုပါဘူး "
"ေအးေလ ဘယ္ငိုပါ့မလဲ ၊ ေမ့ေနရာမွာ မင္းက ေရာက္ေနၿပီပဲေလ ၊ ေပ်ာ္ေနသင့္တာမလား "
"ေမာင့္ကို စကားနာ မထိုးပါနဲ႕ ဦးရိပ္"
"ငါ မင္းကို သိပ္မုန္းတယ္ ေမ့အေၾကာင္း ေတြးမိတိုင္း မင္းကို မုန္းတယ္ "
"ေမာင္ သိပါတယ္၊ ေမာင္သိေနပါတယ္"
ႏွစ္ေယာက္လုံး အကြာအေဝးတစ္ခုကေန စိုက္ၾကည့္ေနၾကရင္း ႏွလုံးသားထဲမွ နာက်င္မႈကို ႏွစ္ေယာက္လုံး.အံတုေနရသည္သာ ။
ခံစားခ်က္ မရွိသည့္အလား ေအးစက္ေနေသာ မ်က္ႏွာက ေမာင့္မ်က္ႏွာဖုံးေလးတစ္ခု ။ အျပဳအမူေတြ လိမ္လို႔ရေပမယ့္ မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ မလိမ္နိုင္ဘူးေလ ။
ဒါေပမယ့္ ေမာင့္မ်က္ဝန္းကို ဆံပင္ႏွင့္ မ်က္မွန္ အကာအကြယ္ယူၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေပးမျမင္ခဲ့ပါဘူး ။ ျမင္ရင္ေတာင္ သနားၾကပါ့မလား.။ နားလည္ေပးနိုင္ၾကပါ့မလား ။
ဦးရိပ္ ေမာင့္ကို မုန္းတယ္ေျပာတိုင္း ေမာင့္ႏွလုံးသားကို ဓားနဲ႕မႊန္းေနသလိုပဲ ဦးရိပ္ရယ္ ။ ေျပာမျပနိုင္ေအာင္ အရမ္းနာတယ္ ။
မခ်စ္ပဲလည္း မေနနိုင္ဘူးေလ ။ ဒီဘဝမွာ ဒီလူကိုပဲ ခ်စ္သြားေတာ့မွာ ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတဲ့ အရာကေမာင္နဲ႕ မသက္ဆိုင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ။ ေမာင့္ခ်စ္တဲ့သူေတြဆီက ယုယုယယ အၾကင္နာေတြ တစ္ခါမွ မရခဲ့ဖူးဘူး ။
ေမာင္လည္း အခ်စ္ခံခ်င္တယ္ေလ ။
ေမာင္က နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ခံရဖို႔ မထိုက္တန္ဘူးလား ။