Sinadya ko na bumaba ako sa tapat nila at agad silang tumingin sa gawi ko and I looked at them, wala silang makapa kung anong klaseng emosyon ang pinapakita ko.
Pati mga staff dito sa hotel ay kasali.
Ugh, fuck.
"If I were you, sana hindi mo na lang pinagdasal na mamamatay ako sa mga kamay ninyo." I glance at them na kinagulat nilang lahat.
If I only have my grapple gun, my life will be easier.
"I could see your future pleading me not to kill you when you said that. You'll come to regret your wishes for me." Ngumiti si Mirus at kinilabutan ang mga staff.
"Let me demonstrate how cold I am, since I am the infamous Scarlet Assassin." While I'm spinning the Katana through my hand.
I started to swing the Katana hanggang sa sinalubong ko ang atake nila. Their blood splashes through my face and wall once I stabbed and slashing them.
Wala pang one minute ay tinapos ko na sila at kada floor ay may nga nasasalubong akong mga tauhan.
"Fuck you, Han Sung Min. You did this on purpose." And I clenched my fist.
That guy already planned to use his people para gamitin as his chess piece.
May natatanggap akong mga hampas sa buong katawan ko but still, I can manage to dodge all the attacks.
Sumuka ulit ako ng dugo hanggang sa makakilos ulit ako para tuluyan silang lahat.
Kinuha ko ang smoke grenade at sinadya ko itapat sa smoke detector at bahagya akong nakangisi.
"So, it's true..." I muttered this while staring at the ground.
"Commit the ideal crime by..."
"Killing them with a laugh." Makahulugan kong tugon sa kanila.
It's their motto which is very lame and laughable.
"Your motto is ridiculous. Instead, allow me to demonstrate the true definition of a perfect crime." I scratch my head using the mouth of the gun.
"Sino ka?!" Sigaw nung isang lalaki.
"My name is Caelum." Tinignan ko sila with my sadistic eyes.
"Mirus Estelle Caelum."
"Or rather... If I say the Scarlet Assassin, does that make it simpler for you?"
"You're the Scarlet Assassin?" May halong nginig sa boses niya.
"I am here to deliver your punishment."
And I slowly gripping the Katana.
Naguluhan silang lahat sa kinikilos ko. Nabasa na kaming lahat— buong building ay nag simula nang mag activate ang smoke detector.
"For assaulting my employees, Solis and my friends. Alam ko rin na kayo ang nag utos kay Robles."
Yes, kasabwat si Robles. Han Sung Min manipulate him kaya ganyan ang ending niya noong huling pagkikita namin.
I was pretending all the time.
"She knows what's g-going on!" Sigaw nila.
"You're about to throw the country into chaos. Kung ganoon, iisa lang tayo nang iniisip, Miss Caelum."
"We are on the point of inflicting a devastating blow on the country." Dagdag niya.
"Over the course of a few useless people's life."
"If we work together, couldn't we then make our exquisite goal a reality?"
Patuloy lang ako sa pakikinig sa kanya hanggang sa mag pintig ang pandinig ko.
"Are you implying that you have no qualms about preying on the lives of those who are weaker than you? For the sake of your revolution?" I asked in calm tone dahil kanina pa may mali sa sinasabi niya.
"Tama ka diyan, Miss Caelum. One is taken from the weak by the strong. After all, the Law of the Jungle is nature's providence." at humalakhak siya.
"That's correct, right? That makes me feel better to hear you say that."
They didn't get my sarcasm.
"Pero sa sarili mong dahilan..." I said habang tinitignan ko ang Katana.
"When I take your lives from you unequivocally, you will have no qualms." Napailing na lang ako sa mga pinagsasabi nila.
"Ayan ang sagot mo?" Tumango lang ako.
"Then, patayin niyo ang Assassin na 'yan."
"I am invincible. Who dares to challenge me?" Mirus said this with no mercy, and a strange and frightening aura began to surround her.
Tumalon ako sa lamesa to slash their bodies.
Pinagsasapak ko sila at bigla kong nilabas ang baril and I aim it to their lower bodies na hindi nila inaasahan and it's my chance to punish them.
"How could you all continue to wreck my life? Do you think I'll just stand here and observe? That was a mistake." Kalmado kong bulong sa kanya at binaon ko ang Katana mula sa likuran.
Biglang pumasok sa isip ko kung paano ko natuluyan si Devorah. Kaya natigilan ako saglit.
"I am strong enough to kill you all. Come, I'll show you what defeat is all about."
When I wake up to the reality, I stab the man right through his chest. I left the Katana for a moment, as I use my gun and shooting at them mercilessly.
I grab the katana again, to the exact moment, two gentlemen are running to my direction.
I spin my body to the right side, I extended my right foot to kick them while my back faces them. I stabbed them to their backs until their last breathing.
"After all, you have no idea what my genuine intentions are." I said while I'm catching my breath.
"There's one thing I know for sure... For a good reason, I do horrible things."
"That's because, whether I'm doing good or bad, I will always be the boss."
Mirus is smiling, but her eyes are completely void of any emotion.
I am invincible.
I remove the magazine to the gun, kinuha ko ang last magazine na nakalagay sa likod ko and I cock the gun again.
I quickly aim the gun at the circuit breaker and continue shooting at it until the magazine is empty.
I jump and cling to the railings once more as the water runs to the electricity, which zaps immediately.
The others enter the room as well, but they receive an electric shock when they step into the water with electricity.
Watching them receiving an electric shock.
I keep moving forward to the door while holding on to the railings.
Puno ng dugo ang buong mukha ko lalo na sa katawan ko.
When I get to the door, I swing my body a few times, and when I get the chance, I spin my body around as I land safely where the floor isn't wet, so I don't get an electric shock.
Balak ko na sana umalis na may natapakan ako. Tinignan ko muna ito at humigpit ang pagkakahawak ko dito.
Mabagal ako mag lakad dahil nakahawak ako sa pader at nandidilim din ang paningin ko.
Kailangan ko dumeretso sa bahay dahil nandoon pa si Leon sa Penthouse.
May nakita akong susi para sa motor bago ako makaalis sa building.
Wala na akong oras para mag ayos lalo na at puno ng dugo ang damit ko.
Minutes passed, tuluyan na akong nakalabas sa hotel. Lakad-takbo ang ginawa ko papunta sa motor at walang gana ko ito binuhay.
Pinipigilan kong mawalan ng malay dahil sa kawalan ko ng dugo at panibagong sugat sa katawan ko.
Medyo nakalayo na ako sa Hotel, kinuha ko ang remote sa likod ko at walang alinlangan ko itong pinindot.
Malakas na sumabog ang Hotel sa likuran ko, nakita ko sa side mirror ang biglaang pag usok nito, hindi ko maiwasan ngumisi.
"That is the perfect crime, bitches."
Agad kong pinaharurot ang motor ko palayo sa lugar na 'yon.
"Han Sung Min... The next time we see each other, I won't hesitate to kill you this time."
Nakarating agad ako sa Mansion at bumagsak ang motor na sinasakyan ko kasama ang sarili ko sa harap ng gate.
Pinipilit ko pang mag lakad para makapasok ako sa loob.
Nasa harap na ako ng pinto at ginamit ko na ang buong lakas ko para sipain ang pinto.
Napaluhod ako sa sahig, sumuka na naman ako ng dugo.
May bumuhat sa akin and it's Leon.
Why's here?
"N-no hospitals." I said at sumuka na naman ako nang dugo nadamay pati si Leon.
"What? Fuck. What happened to you?!"
Sumigaw siya pero halatado na nag-aalala ito.
Hiniga ako ni Leon sa sofa and I'm half asleep at nakikita ko pa rin sila na nagpapanic.
I held his left cheek and Leon automatically caress it.
"L-leon. Stay with me."
After that, I finally lost my consciousness.
— End of flashback —
"That's all I remembered." I said while looking down.
I didn't tell na sa Hotel ako dinala at sinabi ko na lang na sa pamamahay ako ni Han Sung Min dinala.
Hindi ko sinabi na may pinatay ako, I'll keep it at hindi nila kailangan malaman.
Rigel asked Leon na kunin sa sasakyan niya ang itim na paper bag at inabot niya sa kanya ang susi.
"You didn't—"
Nakuha ko agad ang tinutukoy nila.
"Of course not. Rest assured guys, saka ko lang pinasabog ang bahay nang makaalis na silang lahat." Pilit na ngiti ko sa kanila.
Tinignan muna nila ako bago nila ako tuluyang iwan sa kwarto ko.
Tinignan ko ang dalawa kong kamay without any expression on my face right now.
"With my Scarlet stained hands..."
I am invincible. Who dares to challenge me?
When I say those lines, my personality alters into that of a Scarlet Assassin personality. Is it dangerous?
But I wasn't sure if I did because it really bothers me.
"There's no way I'll be able to remove this stain no matter what I do." I said in low tone.
Napahawak ako sa ulo ko dahil bigla itong sumakit.
"Another nightmare..." tugon ko habang nakayuko ako. Naiiyak.
Umayos agad ako dahil may kumatok sa labas.
And it's just Leon while his hand holding something on to his back.
"Hi?" Bati ko sa kanya.
Bigla niyang inabot ang isang bouquet of Roses sa akin at mukhang napilitan lang ito.
"Parang ang sama pa ng loob mo sa 'kin, ah?" Tinawanan ko siya.
Ngumiti lang ito with matching dimples pa.
"Hindi naman." Tumawa ulit siya.
"Ikaw ha. Halatang hindi ka nag effort, Mr. Lozano." Pang e-echos ko sa kanya at binatukan ko siya.
Tumahimik na ulit kami while I'm appreciating the Roses that caught my eye.
Tumabi ulit si Leon sa akin at tinabi niya muna sa tabi ko ang baraha niya and he grabs my hands.
"Hospital again, huh? Mahal na mahal ako masyado ni Sung Min." I scoffed at napailing na lang ako.
Kinuha ko ang remote saka ko binuksan ang T.V. sa harap ko.
"Breaking! A Hotel was burned because someone sets a fire with unknown reason. A citizen called the police to report the five star hotel was on fire. The police are still on search to rescue if there's a people unfortunately, there's nothing to be found." The news anchor announced.
That is the perfect crime...
Nanonood lang kami ni Leon at napipikon ako kay Han Sung Min pero hindi ko ito pinahalata sa kanya.
Maya-maya, kumakain si Leon ng noodles sa harap ko which is nainggit ako.
"Pahingi." Nag pa-cute ako sa kanya.
Hindi niya ako binigyan at talagang sinasadya niya talaga.
Medyo nainis ako at inagaw ko ito sa kanya.
Mabilis ko hinalo ang noodles at kumain agad ako.
"Hoy, bakit kumakain ka? Hindi ba't sinabi ko na fasting ka, ha?" Biglang sulpot ni AJ sa pinto.
Niluwa ko agad ang noodles at binalik ko kay Leon ang noodles at ngumiti ako sa harapan ni AJ.
"Pwede pa 'no? Hindi ko pa naman nalulunok. Hehe."
"Kakasabi ko lang na bawal ka kumain, tigas talaga ng bungo mo." asik ng Best Friend ko.
"Leon was eating in front of me. E, hindi ko naman maiwasan magutom." I pouted which Leon burst into laughter.
After two days, pinilit ko sila na dito na lang ako sa Penthouse dahil ayaw ko na mag stay dito sa hospital any longer.
Leon volunteered na babantayan niya ako and I tried to pushed him away pero hindi siya natinag at hinayaan ko na lang.
While I'm here at the bathroom, kanina ko pa hinuhugasan ang kamay ko because the blood from my hands won't come off.
"How could you claim that people's lives are pointless? Na parang sinabi mo din na laruan ang buhay nila?" sambit ko sa sarili ko.
"I'm a killer... Still, they aren't innocent... But, I killed them all liked before..." At napatingin ako sa mga kamay kong may dugo na ayaw matanggal.
Pag labas ko, napaupo ako sa sahig at napasandal ako sa pader at doon na ako umiyak ng umiyak dahil hindi ko na kaya.
I covered my eyes using my palm dahil sasabog na ang utak ko sa kakaisip.
Kahit baliktarin ko ang lahat, I'm still a criminal, murderer and... Cold-Blooded Scarlet Assassin...
"I don't know what to do anymore." At napalakas pa ang iyak ko dahil nawawalan na ako ng pag-asa.
It felt like I was drowning unable to see the light again.
I can't even forgive myself.
Maya-maya may biglang yumakap sa akin no other than, Leon.
"Just cry." he said in soft tone.
Niyakap ko siya as tight as I could and I snuggle my face to his neck at doon ko nilabas ang sama ng loob ko.
"It is normal to act tough in front of us, kung hindi mo na kaya, nandito lang ako to comfort you until you're okay again." he caressing my back.
I didn't bother to respond him because I'm tired. Gusto ko na lang mamatay para wala ng problema na dadating sa buhay ko.
But, I don't need a reason to run.
Running isn't my thing either.
Ayaw mawala sa isipan ko ang ginawa ko and Leon do what he can do to calm me down.
I let go from the hug at nginitian ko siya kahit alam niya sa sarili niya na hindi ako okay.
He wipes my tears that keeps dripping from my face and he gave me a soft smile.
"I watched a movie before, the friend did horrible things just to protect them. Will you leave that friend kasi gumawa siya ng masama?" tanong ko.
I just made that up and I'm actually telling him na kung iiwan niya ako because I did horrible things just to protect everyone.
Kung sakaling malaman niya na ako ang famous Assassin who killed hundreds of people every single day.
Please, answer me.
"I'm not leaving that kind of friend. Alam kong may dahilan siya kung bakit niya ginawa 'yon but, hindi ko siya iiwanan." Ngiti niya sa akin.
"No matter what happens, I'm not going to leave the friend of mine. Unless, I have that kind of friend." Dagdag niya.
You already had one.
Nakatingin lang siya sa 'kin habang ako ay tahimik at nag iisip ng kung anu-ano.
Suddenly, Leon grabs my chin gently at napaharap ako sa kanya.
Nawala lahat ng takot at pangangamba until I met Leon's gaze.
"Wh-what?" Kinakabahan kong tanong.
"Is it just me, or is this something else? You're always breathtaking, especially when you cry." Mas lumapit pa ang mukha niya.
"Ginagago mo ba 'ko? Namamaga na nga ang mata ko." Masungit kong tugon.
"I'm not. In my eyes, you'll always be stunning." Mukha siyang seryoso pero inaasar ako at the same time.
Tumayo agad ako at balak ko sanang maligo when Leon corners me to the wall.
"If you wanted to be that friend who did horrible things... I won't leave you." As he speak lowly.
"You do not completely know me—"
"I guess. You're right, I don't. I think it's not impossible to introduce ourselves once again?" Makahulugang tanong niya.
Ayaw kong madamay ka sa mundo ko. I just can't.
Sa tingin ko ay may hinuhuli si Leon sa akin and I doubt it. Medyo lang since wala pa sa kalahati ang nalalaman niya sa 'kin. Of course, there's no way I'll tell him na para bang may chismis akong ibabalita sa kanya.
"Anyway, since wala akong gagawin. I'll take you somewhere." Leon grabs my wrist pero pinigilan ko siya.
Pinakuha ako ni Leon ng mga damit at sinunod ko na lang baka mag talo pa kami at sinuot ko ang radioactive sunglasses dahil sumasakit ulit ang mata ko.
"Wait lang kasi." Masungit kong sagot sa kanya.
Tinanggal ko ang naka-inject na dextrose sa akin at hinablot ko ito na para bang wala lang and it doesn't matter kung patayin pa ako ni AJ sa panenermon niya sa 'kin.
I'm hungry as hell.
Later on, hindi ko na tinanong kung saan ako dadalhin ni Leon.
"Do you know the Scarlet Assassin?" tinanong ko siya out of curiosity.
"Yeah. The infamous Assassin. As far as I know, kasabwat niya si Han Sung Min." sagot niya.
That's before. Ngayon ay naghahabulan na kami kasama si kamatayan.
"I think that Assassin is cool." Napangisi ako.
It's not bad to compliment myself— well, whatevs.
"And what is the reason for Assassin's coolness? Every day, that assassin killed a large number of people. That Assassin's vocabulary does not include the word mercy."
Tumagos sa akin ang sinabi niya which is very true.
I mean, where's the lie?
"I think that Assassin had a reason kung bakit pumapatay siya but still, baka naman nag hihiganti siya." I said and I crossed my arms.
"Before, a client of my Dad was killed because of the Scarlet Assassin and it said he was murdered because kasali siya sa isang organization." he shrugged.
Yes, sa organization ni Devorah pero hindi ko alam kung sino dahil marami sila.
I'm also part of the secret organization. Before.
Later on, nag segway ako sa usapan very smoothly dahil ayaw ko na pag-usapan ang past ko kahit ako naman ang nag umpisa na tanungin siya.
"Baka malayo ang pupuntahan natin? May pasok pa ako bukas."
Napailing lang ito sa sinabi ko and he scoffed at the same time.
"Hindi ka naman pumapasok sa trabaho. Depende lang sa trip mo." At hinampas ko siya sa braso.
"Ang kapal mo. Wala naman kasi akong gagawin kundi pumirma ng papeles 'no." Tinarayan ko siya.
"Still, tamad ka." Ganti niya pabalik.
"Wow, sipag mo naman." I backfired in sarcasm.
We still teasing each other at alam na alam ni Leon kung paano ako inisin at he didn't care about kung magalit ako at least Leon said he succeeded.
Whatevs.
Napansin ko na huminto kami sa stop over area at saktong nagugutom na ako.
Kuminang at mata ko na may nakita akong store which I damn crave for.
Kinuha ko ang jacket ko na may zipper because I'm wearing a black sando.
"Yokoso!" Bati nila sa amin.
(Welcome!)
Susunod na lang daw si Leon dahil tumatawag daw si Cross sa kanya.
"Order?"
"Uh, extra large Tonkutsu ramen with extra pork and a bowl of tempura." sabi ko at naupo ako sa harap ng chef dahil natutuwa ako kung paano nila gawin ang noodles.
Naging favorite na din ni Leon ang tempura kaya I ordered some.
Habang wala pa ang order ko, biglang sumulpot si Leon sa tabi ko.
"Did you order already?" tumango lang ako.
"Order, sir?"
"One bowl of Kitakata ramen— may tempura na?" Nagulat ako sa tanong ni Leon at tumango lang ulit ako.
Habang hinihintay namin ang order, nag notified sa phone ko na may sinend si Rio na bagong papeles.
"Pirmahan niyo na lang dito, Miss Caelum para mabigay ko agad kila Mika." tugon ni Rio sa text.
I edited the file at pinirmahan ko ito gamit ang paint at pinasa ko agad kay Rio.
Tinignan ko ang schedule ko at napabuntong-hininga ako.
"What?" tanong ni Leon at humarap ito sa direksyon ko.
"Golf na naman?" I snorted.
It's annoying seriously, ang tropa ni Lolo dati tapos apo niya ang may hawak sa company nila which is another partnership sa Solis for decades.
Makikita ko na naman siya. Ugh.
Napasabunot ako sa inis at nawala din 'yon na dumating ang pagkain namin.
"Itadakimasu!" I excitedly said.
I slurp the noodles in big amount at napailing na lang ang katabi ko saka kumain.
Binigyan ako ni Leon ng tempura and I was about to grab it when he suddenly put in on my mouth.
"Ano ba 'yan? Ayusin mo nga." Pagalit kong asik sa kanya.
"Your fingers will get oily."
Namula ako sa sinabi niya at nag iwas ako ng tingin.
Bakit kinikilig ako?! Not good!
Yes, I mean it. Gandang lalaki itong si Leon well, he's a Lozano after all. Namana ni Leon ang features niya kay Mrs. Luciana at ang matangkad at magandang katawan naman nito ay kay Mr. Forsythe.
Nakakabilib ang taglay na talino at talento pag dating sa batas at sa iba pang bagay.
Every woman fantasizes about Leon. It's kinda annoying dahil marami pang lalaki sa mundo.
Komportable ako kapag nasa paligid si Leon... I feel safer. Masarap pala sa pakiramdam ang ganito—
"Mirus?"
"Y-yes?"
"I mean, paabot naman 'yung tubig sa side mo." turo niya sa side ko dahil hindi niya abot.
I absent-minded took the water at inabot ko ito kay Leon at kumain na lang ulit ako.
After I finished my meal, umisa pa ako ng extra large bowl dahil kailangan ko bumawi sa kain.
Hindi na umisa si Leon and he ordered some tempura and tamago sushi this time.
Hindi ako matigil kakaisip kung ano na ang mangyayari sa 'kin sa future. Some of it I can predict, the rest not.
I'm quite interested about it. Para akong nasa rides, too many twist.
Sa tingin ko rin ay marami rin mangyayari sa future ko lalo na at nalaman ko na may kapatid si Devorah.
Hindi na ako magugulat kung bakit niya ako hinahanap.
Nasa harap mo na 'ko, sadyang tanga ka lang mag hanap.
Hindi na din ako magugulat kapag nalaman niya na ang Assassin na hinahanap niya ay palakad-lakad lang sa harap niya at pagmamayari ng Solis Airlines also, a Caelum member.
Hindi ko makapa kung ano ang binabalak niya sa 'kin dahil sa pag kakaalam ko ay papatayin niya agad ako dahil pinatay ko ang pinakamamahal niyang Ate.
And I think Devinna will use me for her own reasoning and after that, I'm going to die with her bare hands, no doubt, maybe.
Ano ako? Uto-uto?
May mga tao din na dumating sa buhay ko lalo na si Leon. I'm afraid something might happen which I don't know if I can do it or not.
Besides, inuuna ko sila bago ang sarili ko.
Bago kami umalis, humirit pa si Leon ng tempura na naman para may snack daw kami habang nasa biyahe.
Inabot ni Leon ang susi niya sa Lamborghini dahil may bibilhin lang daw ito sa convinience store.
Nauna na ako pumasok sa sasakyan and I'm feeling worried about something.
Was I being paranoid much or what?
I exhale heavily dahil iniisip ko pa lang ang nangyari ay na stress agad ako. Masyado akong maraming iniisip at feeling ko ay sasabog na ang ulo ko kakaisip.
Kinakabahan din ako at the same time pero hindi ko mahanap kung ano ang dahilan kung bakita nagkakaganito ako ngayon.
Seriously, ano ba ang kailangan nila sa 'kin?
Anyway, biglang pumasok si isipan ko ang nangyari sa amin ni Leon.
"Psh. Akala ko ba galit siya sa 'kin?" I slightly pout.
Pagkatapos niya akong sigawan, ni hindi man lang nag sorry? Grabe!
"Pero okay lang, at least ay okay na kami." I giggled which I realized what am I saying.
Goodness.
Tumahimik na lang ako dahil hindi maganda ang nangyayari sa akin ngayon.
Kinuha ko ang wallet ko baka may binili si Leon for me just in case para mabayaran ko siya.
A picture caught my attention and I beautifully stare at it.
It's our picture together noong nasa park kami. Naalala ko pala na binigay ko kay Leon ang kalahati sa picture namin.
I bit my lower lip dahil sa gitnang bahagi ng picture namin ay nakatingin si Leon sa 'kin handsomely habang masaya akong nakangiti as if wala akong problema sa buhay.
Nakuha pala ni Leon ang picture na nakatingin din ako sa kanya habang tipid itong nakangiti.
Sa pagkakaalala ko ay nilagay niya din sa wallet niya sa mismong harap ang picture namin or is it my imagination.
Medyo kinilig ako sa part na 'to. I mean, pareho kaming may itsura ni Leon— The hell am I saying? Hindi na maganda 'to.
Grabe, may crush ba si Leon sa 'kin?
A famous lawyer all over the world, talented at everything— uh, good kisser too. I include that.
There's no way he will. No way! I'm just the owner of Solis Airlines, nothing else!
Napahawak ako sa pisngi ko dahil ramdam kong namumula ako pero umayos agad ako, I bit my lower lip in embarrassment.
Don't be such a daydreamer, Mirus! Assuming ka talaga!
Minutes passed, nakabalik na din si Leon with his expressionless on his face kaya tinawanan ko siya.
Maraming babae na tumitingin sa kanya and he ignored them completely kaya napataas ako ng kilay habang papalapit sa kotse niya.
Hindi mo talaga maiiwasan mapatitig kay Leon because of his emotionless face yet, deadly handsome once he smiles.
"Hindi naman siguro masama if I fall in love again, perhaps?" Bulong ko sa sarili ko and I clicked my tongue because of confusion.
But I need to finish and settle that includes about my past pero mukhang hindi madali ito para sa 'kin.
I just exhaled and forgot about what am I thinking and just focus right now.
Leon got inside and he handed me a paper bag.
Tinignan ko siya as he smiles genuinely without any mockery or what.
"The hell are you smiling about?" pagmamaldita ko.
"Nothing." Tumikhim siya as he starts the engine.
Hindi ko namalayan na nakatulog ako, nandiyan naman si Leon if the nightmare triggers me at sleep.