KEYİFLİ OKUMALAR.
Lauren'in Bakış Açısı:
Camila ile iki harika gece geçirdim. Birlikte film ve dizi izleyerek, müzik dinleyerek ve müzik zevkleri değiş tokuş ederek vakit geçirdik, bana komik bulduğum birkaç anekdot anlattı ve tabii ki çoğu zaman birbirimizi öperek ve sevişerek geçirdik. Bu kız beni deli ediyordu, mükemmel olduğu kadar gerçek değilmiş gibi hissediyorum. Onu ailemle tanıştırmayı uzun zamandır düşünüyordum. Onları hiç kimseyle tanıştırmadım, ilişkiler konusunda çok ciddi olmadığımı biliyorlar. Bir aile kurabileceğim fikrinden bile vazgeçtiler. Camila'yı seveceklerini biliyorum, memnun etmek için her şeye sahipti ve annemle iyi anlaşacağına eminim.
Camila'nın evinden ayrıldıktan sonra daireme gittim. Ailemi aradım ve onlara bu akşam restorana gideceğimizi söyledim çünkü onları biriyle tanıştırmak zorundaydım. Ailem şaşırdı ve heyecanlarını gizleyemediler. Babam telefonda sonunda bir eş bulduğumu haykırmıştı. Annem zaten düğünü organize edeceğini ve tanıdıkları herkesi davet edeceğini söyledi. Ailem gerçekten çocuk gibi davranabiliyor ama onları mutlu görmek beni mutlu ediyor. Sonra Camila'ya mesaj attım ve onu bu akşam 20:00'de alacağımı söyledim. Ona verdiğim en son Chanel koleksiyonundan kıyafet giymesini söyledim. Camila lüks eşyalarını almamdan nefret ediyor ama elimde değil, onu şımartmayı seviyorum. Sonuçta ben onun şeker babasıyım.
Günün geri kalanında zamanımı bir kıyafet arayarak geçirdim. Sonunda siyah pantolon ve mavi bir gömleği beyaz spor ayakkabı ile seçtim. Yaklaşık yirmi dakika boyunca hangi parfümü ve hangi saati takacağım konusunda tereddüt ettim. Aslında ben bir parfüm ve Rolex saat koleksiyoncusuyum. Seul'deki en ünlü Çin restoranlarından birine yer ayırttım. Gangnam semtindeydi. Şirketin sahip olduğu projede de çalıştım, bu proje benim için çok önemliydi ve başarılı olmasını istiyordum. Shawn bana e-posta ile biraz daha bilgi gönderdi. Ondan bahsetmişken, onu etrafta görmemek iyi hissettiriyor, sinir bozucu, onunla aynı havayı bile soluyamıyorum ama ne yazık ki projeyi onunla yapmak zorundayım. Muhtemelen benim karmamdır.
Yapacak başka bir şeyim olmadığı için Normani'yi aramaya karar verdim. Umarım bugün çalışmıyordur. Birlikte vakit geçirmeyeli uzun zaman oldu ve onu biraz özlediğimi itiraf etmeliyim. Ayrıca onunla Dinah arasında neler olduğunu bilmek istiyorum. Onu gerçekten sevdiğini görebiliyorum, Dinah'ı her gördüğünde gözleri parlıyor. Her neyse, bence birlikte iyi gidiyorlar, Sincap'ım mutlu olmayı hak ediyor.
"Vay vay vay Romeo! Kızınla iki gece mi geçirdin?"
"Evet, mükemmeldi."
"Hahaha lanet olası Lauren! Çok kırbaçlanmışsın!"
"Hahahha bilmiyorum...Onun yanında kendimi iyi hissediyorum... Benim hakkımda bu kadar yeter, aranızda neler oluyor ha?" Kaşlarımı oynattım ve Normani kızarmaya başladı.
"Neden bahsettiğini bilmiyorum." bakışlarını kaçırdı ve tek seferde portakal suyunu içti.
"Gerçekten Mani-ayı mı? Beni gerçekten en iyi arkadaşın olarak mı görüyorsun?" Kırılmış gibi yaparak sordum.
"Heyyy tabii ki seni en iyi arkadaşım aptal maymun olarak görüyorum."
"Yani?"
"Dördümüzü senin evinde geçirdiğimiz o gece onu evine götürdüğümde öpüşmüştük." bu kız çok kızardı.
"TEBRİKLER BRO!" Ona sarıldım ve gerçekten mutluydum. Nomani utangaç bir insan türüdür. İlk adımı sen atmadıkça asla sana yaklaşmaya cesaret edemez. Bence bir kızı, hatta güzel bir kızı öpmesi bir mucize!
"Tamam sakin ol, sadece öpüştük!" beni her zaman itiyor, her zaman sarılmalarımdan nefret ediyormuş gibi yapıyor.
"Merak etme, yakında onu becereceksin."
"LAUREN!"
"Ne?"
"Ben senin gibi değilim sürtük!"
"Rahibe olduğunu unutmuşum, özür dilerim." kendimizi birkaç kez tekmeleyip birbirimize yastık fırlattık. Sanki biz 10 yaşındayken normani evinde pijama partisi yapmış ve ailesi orada değilmiş gibiydi. Bir sürü yemek sipariş etmiştik ve hepsini yiyemedik bile. Canımız sıkılmıştı, sonra yastık savaşı başlamıştık. Sonunda evinin durumu bir savaş alanına benziyordu, her yerde tüyler vardı. Ailesi bize bağırmıştı ama biz yine de güldük. O günden beri küçük ritüelimiz vardı. Ya benim evimde ya da onun evinde yaptık ama biz köpük yastık tercih etmiştik, bu daha iyi bir fikirdi.
Saat 17:00 olmuştu, hazırlanmak için iki saatim vardı. Dürüst olmak gerekirse biraz stresliydim, dediğim gibi, hiç kimseyi ailemle tanıştırmadım. Daha önce Camila'yı tanıştırmak istemiyordum, ilişkimizin daha ciddi olmasını istiyordum ve sanırım ailemin onu benim gibi tanıması için doğru zamandı. Aileme asla ne kadar teşekkür etsem azdır, o kişi zengin olduğu için ya da toplumda yüksek bir seviyede olduğu için beni asla biriyle birlikte olmaya zorlamadılar. Bana her zaman seçeceğim kişiyi kabul edeceklerini söylediler çünkü kime aşık olacağımızı biz seçmiyoruz. Kalbin, aklın bilmediği sebepleri vardır.
Uzun bir duş aldım. Tamamen ütülenmiş siyah pantolonumu ve mavi gömleğimi giydim ve bir çift ayakkabımı giydim. Ardından parfümümü sıktım ve son Rolex saatimi bileğime taktım. Her şeyin mükemmel olduğundan emin olmak için aynaya son bir kez baktım.
'Neden bu kadar seksisin Lauren?'
Yolda olduğumu haber vermesi için Camila'ya mesaj attım. Ailem, onları biriyle tanıştıracağımı söylediğimden beri beni taciz ediyor. Annem beni "Beni kız olduğuna ikna et? Kaç yaşında? Mesleği ne? Umarım benim kadar güzeldir..." gibi sorularla bombaladı.
Şimdi Camila'nın evinin önüne gelmiştim. Arabayı park ettiğimde kapı açıldı. Camila girişte duruyordu. Gözlerime inanamadım. Kesinlikle çekici, güzel, muhteşem, harika, seksi, sevimli ve klastı. Ekose blazer, beyaz pantolon ve siyah topuklu ayakkabılar buraya çok yakışmıştı. Bu kıyafet onun sayesinde yaşıyor. Ailemle birlikte restoranımız olmasaydı, onu buraya götürürdüm, beni her zaman tahrik eder. 'Lauren sikeyim, sadece bu gecelik Tanrı için pis şeyleri unut.' Yanına gittim, elini tuttum ve onu öptüm. Makyajı hafifti, kedi gözleri vurgulanmıştı ve kırmızı ruj ona çok yakışmıştı. Belki ona daha fazla kırmızı elbise almalıyım, içlerinde çok seksi olmalı.
"Camila Cabello, sen sadece... vay canına." yüzü kızardı, çok tatlı.
"Teşekkürler Lauren Jauregui. Bu gece çok yakışıklısın." bana göz kırptı ve nazikçe dudaklarını ısırdı. 'Lanet olsun hormonlarını kontrol et, o bunu bilerek yapıyor. Kendini kontrol etmelisin Lauren!'
"G-gidelim mi?" Kekeliyordum, kekeliyordum! Onu elinden tuttum, kapıyı açtım ve onun için kemeri taktım. Eğildiğimde yanağına hızlı bir öpücük kondurdum, özür dilerim elimde değildi. O kadar tatlı ki onu cebimde tutmak istiyorum. Camila hem heyecanlı hem de stresliydi. Araba sürerken onu rahatlatmak için elinin arkasını okşadım. Parmaklarımızla oynamaya başladı ve utangaç bir şekilde gülümsedi. Neden bu kadar iyi hissettiriyor? Midemde yine o garip his vardı, onunlayken hep hissediyorum. Yol boyunca sessiz kaldık, kendinizi hissettiğiniz kişiyle birlikte olmak iyi hissettirdi. Artık Gangnam bölgesindeydik. Yüksek modern binalar zarafetle duruyordu, bazı iş adamları ve kadınlar işlerini yeni bitirmişti, bazıları akşamı restoranda bitirecek, diğerleri eve gidecekti. Mahalle canlı görünüyordu ama insanların yalnız oldukları hissine kapıldım, orada olmaları gerektiği için oradaydılar. En üst kattaki ofisimdeyken biraz benim gibi, buradayım çünkü bu benim işim ama ben değilim.
"İşte başlıyoruz!" Arabayı restoranın önüne park ettim. Zaten oldukça doluydu, neyse ki dördümüz için bir oda ayırtmıştım. Aşağı indim ve Camila'ya kapıyı açmaya gittim. Kolumu tutması için ona uzattım, restorana girdik ve insanlar bize iki ünlüymüşüz gibi baktılar. Normal, yanımda en güzel kız vardı. Garson adımı aldı ve bizi odaya yönlendirdi. Oda dört kişi için mükemmeldi, kırmızı çarşaflarla süslenmiş yuvarlak bir masa vardı. Annemler yolda olduklarını söyledi. Yakında burada olmalılar. Yerleştik, garson bize kartı verdi ve menüye bakmaya başladık.
"Ya annen baban beni sevmezse?" Camila fısıldar gibi sordu. Ellerimi elinin üzerine koydum ve hafifçe sıktım.
"Bebeğim, ailemi tanıyorum. Sana benim gibi tapacaklar." bana o lanet olası gülümsemesini gösterdi ve başını salladı. Endişelenecek bir şeyi yok, nasıl mükemmel olduğunu asla anlamayacak.
"Lauren tatlım!" annem bağırdı, koşup bana sımsıkı sarıldı, nefes bile alamıyordum. Sonra yanaklarımı sıktı, bunu her zaman yapıyor ve çok utanç vericiydi.
"A-annnne d-durdur şunu!" Artık kızaran yanaklarımı okşadım.
"Merhaba Prensim." babam dedi ve sırtıma dokundu, o her zaman beni bir çocuk gibi kabul ediyor.
"Ah, Lauren'ın bizi tanıştırmak istediği kişi sen olmalısın değil mi? Çok güzelsin canım!" dedi annem ve Camila'nın elini sıktı.
"E-evet Madam. Ben Camila, tanıştığımıza memnun oldum. Teşekkürler Madam, bu gece çok zarifsiniz." dedi utanarak.
"Oh, bu kadar resmi olma! Bana sadece anne de. Teşekkür ederim tatlım!"
"Hahaha tamam Mad- yani anne..."
"Ayrıca bana baba diyebilirsin." babam elini sıktı. 'Baba baba değil çünkü garip olurdu.'
"Yani anne, baba. Bu Camila. Camila, sanırım artık onların benim ailem olduğunu biliyorsun."
"Tüm Jauregui ailesiyle tanışmak bir zevk." Oturmak için daha fazla beklemedik ve çeşitli yemekler sipariş etmeye başladık. Yemek yerken konuşuyorduk. İyi anlaştılar ve ben rahatladım.
"Yani Camila, öğrenci olduğunu söyledin. Ne okuyorsun?" Babam çayını yudumlarken sordu. Bu adam yaşına göre hala iyi durumdaydı.
"Hukuk öğrencisiyim. Bu benim son yılım, bu yüzden çok çalışıyorum."
"Ve senin ebeveynlerin?"
"Babam bizi yıllar önce terk etti, ben sadece annemle yaşıyorum."
"Annen ne yapıyor?" Annem sordu, her şeyi çok merak ediyordu.
"Hmm, o... bunu nasıl söyleyebilirim..." Sözünü kestim çünkü annesinin şirkette temizlikçi olduğunu söylemek açıkça utanç vericiydi. Camila işi yüzünden utanmıyordu, annemle babamın iğrenmesinden korkuyordu.
"Annesi şirkette temizlikçi ama ona yeni bir iş verdim, Camila'ya yardım ediyor. Biliyorsun o benim özel sekreterim." Ona her şeyin yolunda olduğunu söylemek için masanın altından ellerini okşadım.
"Hey hey canım sorun değil. Bütün işlere saygı duyuyoruz, annenin yaptığı çok iyi, onca insan olmasa bu dünya berbat olurdu. Annen de senin gibi çok cesur. Yüzünün tanıdık geldiğini düşündüm. Bana göre anneni birkaç kez gördüm ve o çok hoş bir kadın. Bununla gurur duyabilirsin." Annem sinirlenip ofis kapısını kırdığı zamanlar dışında çok tatlıdır.
"Evet, yeterince drama! Tatlıyı sipariş edelim!" Projeyi, Camila'nın ailesini ve geleceğini tartışarak akşamı sonlandırdık. Her şey planladığım gibi gidiyordu, Camila ailemle daha rahat hissetti ve tüm bunları yaptıkları için onlara teşekkür ediyorum.
"Akşam yemeği için anne ve babaya teşekkür ederim. Sonunda sizinle tanışmak da güzeldi."
"Biz de seninle tanıştığımıza memnun olduk Camila. Lauren, bir dahaki sefere Camila'yı evimize getirebilirsin, biliyorsun."
"Evet anne, evet baba." Onlara sarılıp yanaklarından öptüm. Camila da aynısını yaptı ve eve gitmek için ayrıldık. Camila'yı eve götürdüm, onun için kapıyı açma ritüelimi yaptım ve ona ön kapıya kadar eşlik ettim.
"Bu gece için teşekkürler Lauren, gerçekten minnettarım."
"Ben de teşekkür ederim Camila. Mükemmeldi." Küçük yüzünü tuttum ve dudaklarından nazikçe öptüm.
"Annen baban çok havalı."
"Biliyorum, Jauregui'nin ailesi genlerimizde var." güldü ve beni öptü ama daha uzun. 'Teşekkürler anne, bu gece için teşekkürler baba.'