"ချာတိတ် ဘာစားပြီးပြီလဲ"
"မနက်စာစားပြီးပါပြီ စီနီယာ..."
"ရော့..."
Jungkook ရဲ့ခုံပေါ်ကိုပေါင်မုန့်တွေနဲ့ bananamilk ဖူးတင်ပေးကာ Taehyung ပြောသည်
"စီ...စီနီယာ ဒါတွေက..."
"မင်းဖို့လေ ကိုယ်ဝယ်ကျွေးတာ သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့အထိမ်းအမှတ်ပေါ့ ဒါပေမယ့်အကြာကြီးတော့သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူး"
"ဗျာ...!!"
"ကိုယ်ပြောတာကိုမင်းနားလည်ပါတယ် ချာတိတ်ရာ...ကျောင်းဆင်းရင်ကိုယ်အိမ်ပြန်လိုက်ပို့မယ် ကျောင်းရှေ့မှာစောင့်နေမယ်နော် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့..."
Jungkook ရဲ့ခေါင်းကိုပုတ်ကာ Taehyung ပြန်သွားလေသည်...Jungkook ကတော့ Taehyung ပေးထားခဲ့သည့်မုန့်တွေကိုကြည့်ကာပြုံးနေမိသည်....Seoul ကိုရောက်လာကတည်းက Taehyung ကသူ့အပေါ်ကိုနွေးနွေးထွေးထွေးဆက်ဆံပေးတဲ့ပထမဆုံးလူဖြစ်လာခဲ့သည်...လူကြောက်တတ်သည့်အပြင် Taehyung ကသူ့ရဲ့စီနီယာဖြစ်နေတာကြောင့်အစပိုင်းတွင် Jungkook ကြောက်မိပေမယ့် Taehyung ရဲ့ဘေးနားမှာနေရရင်နွေးထွေးကာလုံခြုံသည့်ခံစားချက်ကိုခံစားရလေသည်...Taehyung နဲ့ Jungkook သိတာနှစ်ရက်လောက်ပဲရှိသေးပေမယ့် Jungkook အတွက်တော့ Taehyung ကနှစ်အကြာကြီးသိလာခဲ့သည့်အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေလေသည်...
.
.
.
"ချာတိတ်....ကိုယ်ဒီမှာ"
"ဟုတ်..."
ကျောင်းရဲ့အုတ်တံတိုင်းကိုမှီထားကာလက်ပြနေသည့် Taehyung အနားကို Jungkook ရောက်လာလေသည်...
"ချာတိတ်...အစပ်စားနိုင်လား"
"ဟုတ်..နည်းနည်းတော့စားနိုင်ပါတယ်"
"လာ သွားကြစို့"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ Taehyung က Jungkook ရဲ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲကာ Tteokbokki ဆိုင်ကိုထွက်လာခဲ့လေသည်...Tteokbokki ဆိုင်ကလမ်းဘေးမှာတွန်းလှည်းဘေးနဲ့ဖွင့်တဲ့ဆိုင်မျိုးဖြစ်သော်လည်းအရသာကတော်တော်ကောင်းလေသည်...
"ဦးလေးကြီး...ကျွန်တော်တို့ကို Tteokbokki အစပ်နှစ်ပွဲပေးပါ"
"အေးအေး"
Taehyung ကဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးကိုလှမ်းအော်ပြောကာတွန်းလှည်းရဲ့အရှေ့မှာခင်းထားသည့်ထိုင်ခုံကိုဆွဲကာ Jungkook ကိုထိုင်ခိုင်းကာကျန်တစ်ခုံမှာသူကိုယ်တိုင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်...လက်ကတော့ Jungkook ရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်...
"စီ...စီနီယာ..."
"ဟင် ဘာလဲ"
"ဟို...ဟိုလေ လက်..."
Jungkook ကသူ့ရဲ့လက်ကိုရိုးရိုးတန်းတန်းဆုပ်ကိုင်ထားတာမဟုတ်ဘဲလက်ချောင်းအချင်းချင်းယှက်ကာတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားသည့် Taehyung ရဲ့လက်ကိုကြည့်ကာမချင့်မရဲလေးပြောသည်...
"ဘာလို့လဲ ပူလာလို့လား"
ထိုသို့ပြောကာ Taehyung က Jungkook ရဲ့လက်ကိုနှုတ်ခမ်းနားကပ်ကာတဖူးဖူးမှုတ်ပေးနေလေသည်...
"မ...မဟုတ်ပါဘူး!!"
Taehyung ရဲ့အပြုအမူကြောင့် Jungkook ရှက်သွားကာအစပ်မစားရသေးခင်မှာပင်ချွေးစီးတွေပြန်လာလေသည်...
"အဲ့တာဆိုလည်းငြိမ်ငြိမ်နေ ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်..."
ထိုအချိန်ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးက Tteokbokki နှစ်ပွဲကိုဘူးလေးတွေနဲ့ထည့်ပေးကာသူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့စားပွဲပေါ်ကိုချပေးလေသည်...
"ကဲ စားကြစို့"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ Taehyung ကတူကိုကောက်ယူကာ Tteokbokki ကိုညှပ်ယူကာစားနေလေသည်...Jungkook ကိုတော့လက်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်...သို့သော် Taehyung က Jungkook ရဲ့ညာဘက်လက်ကိုသူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ကိုင်ထားတာကြောင့် ညာသန်ဖြစ်သည့် Jungkook ကစားလို့မရချေ...
"စီ..စီနီယာ..."
"အွန်း...ပြော"
"ကျွန်...ကျွန်တော်ကညာ..ညာသန်"
Jungkook ကခေါင်းကိုငုံ့ကာပြောသည်
"အာ...ဟုတ်လား ကိုယ်ခွံ့ကျွေးမှာပေါ့"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ Taehyung ကတူဖြင့် Tteokbokki ညှပ်ယူကာ Jungkook ရဲ့ပါးစပ်နားကိုတိုးလာကာခွံ့လေသည်...
"စီ...စီနီယာ..."
"ပါးစပ်ဟလေ"
Taehyung က Jungkook ကိုပြုံးကြည့်နေရင်းပြောသည်
"ဟုတ်..."
Jungkook လည်းငြင်းဖို့မကြိုးစားတော့ဘဲပါးစပ်ဟပေးကာ Taehyung ခွံ့ကျွေးတာကိုစားလိုက်သည်...
"လိမ္မာတယ်..."
ထိုပုံစံဖြင့်ပင် Tteokbokki နှစ်ပွဲကုန်အောင် Taehyung က Jungkook အားခွံ့ကျွေးလေသည်...
"စီ...စီနီယာ လက်ကလွှတ်လို့ရပြီလားဟင်..."
ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ပြင်နေသည့် Taehyung ကို Jungkook မေးသည်..
"မရဘူး"
စဉ်းစားနေမဘဲနဲ့ပြတ်သားစွာပြောလိုက်သည့် Taehyung ကြောင့် Jungkook ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘဲရှက်သွေးဖြာကာခေါင်းငုံ့ထားလိုက်တော့သည်..
"ချာတိတ်...ကိုယ့်ကိုလိပ်စာပြောပြအုံး"
"ဟုတ်...."
"အာ...နေအုံး"
Jungkook က Taehyung အားသူ့ရဲ့အိမ်လိပ်စာပြောပြဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် Taehyung ရဲ့ခေါင်းထဲမှာအကြံတစ်ခုပေါ်လာတာကြောင့် Jungkook ကိုတားလိုက်သည်...
"ဘာ...ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်...."
"မင်းဖုန်းနံပါတ်ပြော"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ Taehyung ကသူ့ရဲ့ဘောင်းဘီအိတ်ထောင်ထဲကဖုန်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်...
"ဗျာ...!!"
"ကိုယ့်ကိုမင်းရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ပြောလို့ ကလေးလေးရဲ့...."
ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်နေသည့် Jungkook ကို Taehyung ကပြုံးကြည့်ရင်းပြောသည်....
"ဟုတ်....ဟုတ်..."
ဘယ်နှကြိမ်မြောက်မှန်းမသိသောရှက်သွေးဖြာခြင်းနဲ့အတူ Taehyung ကို Jungkook သူ့ရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ပြောပြလိုက်သည်...ထိုအခါ Taehyung ကချက်ချင်းဖုန်းခေါ်လိုက်လေသည်...ထို့ကြောင့် Jungkook လည်းသူ့ရဲ့ဘောင်းဘီိအိတ်ကပ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်ကာ Taehyung အားကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေလေသည်...
"အဲ့တာကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ် မှတ်ထားနော် ပေါက်စလေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ စီနီယာ..."
"ကိုယ့်ကိုစီနီယာလို့မခေါ်နဲ့တော့ ကိုယ့်နာမည်မှတ်မိတယ်မလား"
"ဟုတ်...Kim...Kim Taehyung..."
"ဟုတ်တယ် ကိုယ့်ကို Hyung လို့ခေါ်..."
"Taehyung Hyung..."
"ဟုတ်တယ် ချာတိတ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကထွက်လာတဲ့ကိုယ့်နာမည်လေးကချိုလိုက်တာကွာ..."
ခေါင်းငုံ့ထားသည့် Jungkook ရဲ့မျက်နှာကိုမရရအောင်ငုံ့ကြည့်ကာ Taehyung ပြောသည်...
"စီနီယာ...အာ...Taehyung Hyung..."
"အွန်း ပြောလေ"
"အိမ်လိပ်စာဆို..."
သူ့ကိုမျက်လုံးပေါက်မတတ်ဇွတ်ကြည့်နေသည့် Taehyung ရဲ့အကြည့်တွေကိုမခံစားနိုင်တော့တာမို့လို့ Jungkook မြန်မြန်ပြောလေသည်
"အော် ဟုတ်သားပဲ ချာတိတ်အလှမှာကိုယ်မျောသွားတယ် ဆောရီး ကိုယ့်ကိုအိမ်လိပ်စာပြော"
Jungkook ကိုအချိန်တိုတိုလေးအတွင်းမှာတင်စကားလုံးလှလှလေးတွေနဲ့ချုပ်နှောင်နိုင်သည့် Taehyung ရဲ့အစွမ်းဟာအံ့ဩစရာကောင်းလွန်းလှသည်...Jungkook လည်း Taehyung ကိုလိပ်စာပြောပြလိုက်သည်..ထိုအခါသူတို့နှစ်ယောက်လမ်းလျှောက်ကာ Jungkook ရဲဦးတည်ကာထွက်လာခဲ့ကြသည်...လမ်းလျှောက်နေသည့်အချိန်အတောအတွင်းတွင် Jungkook ကလက်ချင်းတွဲထားတာကိုဖြုတ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် Taehyung ကတင်းနေအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားတာကြောင့်မအောင်မြင်ခဲ့ချေ....
"ဒီတိုက်ခန်းလား..."
"ဟုတ်..."
"ချာတိတ်ကတစ်ယောက်တည်းနေတာလား"
"ဟုတ်..."
"Seoul ကမဟုတ်ဘူးထင်တယ် ကိုယ်ပြောတာဟုတ်လား"
"ဟုတ် ကျွန်တော်က Busan ကပါ Taehyung Hyung..."
"ဟုတ်လား ကိုယ်ကမင်းကိုစစတွေ့ချင်းတုန်းက Seoul ကထင်နေတာ မင်းရဲ့အကြောင်းတွေကိုယ့်ကိုနောက်နေ့ကျရင်အကုန်ပြောပြနော် မင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းအရာမှန်သမျှအကုန်လုံးကိုကိုယ်သိချင်တယ်..."
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ Taehyung က jungkook ရဲ့မျက်နှာနားကိုတဖြည်းဖြည်းငုံ့ကပ်လာတာကြောင့် Jungkook အနောက်ကိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိသည်...
"လိုက်...လိုက်ပို့ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါ!!Taehyung Hyung...ကျွန်..ကျွန်တော့်ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံး!!"
သူအနောက်ကိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်တိုင်းအရှေ့ကိုခေုတစ်လှမ်းတိုးလာသည့် Taehyung ကြောင့် Jungkook ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲကာပူလာတာကြောင့် ကိုင်ထားသည့်လက်ကိုအတင်းဆွဲဖြုတ်ကာ Jungkook ပြောသည်...
ထို့နောက်အနောက်ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲတိုက်ခန်းထဲကိုဝင်ပြေးသွားခဲ့သည်...ကျန်နေခဲ့သည့် Taehyung ကတော့သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးမှာကျန်နေသေးသည့် Jungkook ရဲ့အငွေ့အသက်လေးကိုထိတွေ့ကာခံစားရင်းပြုံးနေလေသည်...ထို့အပြင်ရှက်သွားသည့် Jungkook ရဲ့ချစ်စရာကောင်းသည့်မျက်နှာလေးကိုလည်းတွေးနေမိသည်...ထို့နောက်တိုက်ခန်းထဲကိုဝင်သွားပြီဖြစ်သည့် Jungkook ကြားအောင်အော်ပြောလိုက်လေသည်...
"ချာတိတ်!!ညကျရင်ကိုယ်နဲ့ဖုန်းပြောမယ်နော်!!ကိုယ်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်!!"
__________________❣︎________________
Goodnight☪︎♡︎
Zawgyi
"ခ်ာတိတ္ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
"မနက္စာစားၿပီးပါၿပီ စီနီယာ..."
"ေရာ့..."
Jungkook ရဲ့ခုံေပၚကိုေပါင္မုန့္ေတြနဲ႔ bananamilk ဖူးတင္ေပးကာ Taehyung ေျပာသည္
"စီ...စီနီယာ ဒါေတြက..."
"မင္းဖို႔ေလ ကိုယ္ဝယ္ေကၽြးတာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ ဒါေပမယ့္အၾကာႀကီးေတာ့သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ခ်င္ဘူး"
"ဗ်ာ...!!"
"ကိုယ္ေျပာတာကိုမင္းနားလည္ပါတယ္ ခ်ာတိတ္ရာ...ေက်ာင္းဆင္းရင္ကိုယ္အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ ေက်ာင္းေရွ႕မွာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့..."
Jungkook ရဲ့ေခါင္းကိုပုတ္ကာ Taehyung ျပန္သြားေလသည္...Jungkook ကေတာ့ Taehyung ေပးထားခဲ့သည့္မုန့္ေတြကိုၾကည့္ကာျပဳံးေနမိသည္....Seoul ကိုေရာက္လာကတည္းက Taehyung ကသူ႔အေပၚကိုေႏြးေႏြးေထြးေထြးဆက္ဆံေပးတဲ့ပထမဆုံးလူျဖစ္လာခဲ့သည္...လူေၾကာက္တတ္သည့္အျပင္ Taehyung ကသူ႔ရဲ့စီနီယာျဖစ္ေနတာေၾကာင့္အစပိုင္းတြင္ Jungkook ေၾကာက္မိေပမယ့္ Taehyung ရဲ့ေဘးနားမွာေနရရင္ေႏြးေထြးကာလုံျခဳံသည့္ခံစားခ်က္ကိုခံစားရေလသည္...Taehyung နဲ႔ Jungkook သိတာႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲရွိေသးေပမယ့္ Jungkook အတြက္ေတာ့ Taehyung ကႏွစ္အၾကာႀကီးသိလာခဲ့သည့္အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေလသည္...
.
.
.
"ခ်ာတိတ္....ကိုယ္ဒီမွာ"
"ဟုတ္..."
ေက်ာင္းရဲ့အုတ္တံတိုင္းကိုမွီထားကာလက္ျပေနသည့္ Taehyung အနားကို Jungkook ေရာက္လာေလသည္...
"ခ်ာတိတ္...အစပ္စားနိုင္လား"
"ဟုတ္..နည္းနည္းေတာ့စားနိုင္ပါတယ္"
"လာ သြားၾကစို႔"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ Taehyung က Jungkook ရဲ့လက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ Tteokbokki ဆိုင္ကိုထြက္လာခဲ့ေလသည္...Tteokbokki ဆိုင္ကလမ္းေဘးမွာတြန္းလွည္းေဘးနဲ႔ဖြင့္တဲ့ဆိုင္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္းအရသာကေတာ္ေတာ္ေကာင္းေလသည္...
"ဦးေလးႀကီး...ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို Tteokbokki အစပ္ႏွစ္ပြဲေပးပါ"
"ေအးေအး"
Taehyung ကဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးကိုလွမ္းေအာ္ေျပာကာတြန္းလွည္းရဲ့အေရွ႕မွာခင္းထားသည့္ထိုင္ခုံကိုဆြဲကာ Jungkook ကိုထိုင္ခိုင္းကာက်န္တစ္ခုံမွာသူကိုယ္တိုင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္...လက္ကေတာ့ Jungkook ရဲ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္...
"စီ...စီနီယာ..."
"ဟင္ ဘာလဲ"
"ဟို...ဟိုေလ လက္..."
Jungkook ကသူ႔ရဲ့လက္ကိုရိုးရိုးတန္းတန္းဆုပ္ကိုင္ထားတာမဟုတ္ဘဲလက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္းယွက္ကာတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ Taehyung ရဲ့လက္ကိုၾကည့္ကာမခ်င့္မရဲေလးေျပာသည္...
"ဘာလို႔လဲ ပူလာလို႔လား"
ထိုသို႔ေျပာကာ Taehyung က Jungkook ရဲ့လက္ကိုႏွုတ္ခမ္းနားကပ္ကာတဖူးဖူးမွုတ္ေပးေနေလသည္...
"မ...မဟုတ္ပါဘူး!!"
Taehyung ရဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ Jungkook ရွက္သြားကာအစပ္မစားရေသးခင္မွာပင္ေခၽြးစီးေတြျပန္လာေလသည္...
"အဲ့တာဆိုလည္းၿငိမ္ၿငိမ္ေန ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္..."
ထိုအခ်ိန္ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးက Tteokbokki ႏွစ္ပြဲကိုဘူးေလးေတြနဲ႔ထည့္ေပးကာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေရွ႕စားပြဲေပၚကိုခ်ေပးေလသည္...
"ကဲ စားၾကစို႔"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ Taehyung ကတူကိုေကာက္ယူကာ Tteokbokki ကိုညႇပ္ယူကာစားေနေလသည္...Jungkook ကိုေတာ့လက္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္...သို႔ေသာ္ Taehyung က Jungkook ရဲ့ညာဘက္လက္ကိုသူ႔ရဲ့ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ ညာသန္ျဖစ္သည့္ Jungkook ကစားလို႔မရေခ်...
"စီ..စီနီယာ..."
"အြန္း...ေျပာ"
"ကၽြန္...ကၽြန္ေတာ္ကညာ..ညာသန္"
Jungkook ကေခါင္းကိုငုံ႔ကာေျပာသည္
"အာ...ဟုတ္လား ကိုယ္ခြံ႕ေကၽြးမွာေပါ့"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ Taehyung ကတူျဖင့္ Tteokbokki ညႇပ္ယူကာ Jungkook ရဲ့ပါးစပ္နားကိုတိုးလာကာခြံ႕ေလသည္...
"စီ...စီနီယာ..."
"ပါးစပ္ဟေလ"
Taehyung က Jungkook ကိုျပဳံးၾကည့္ေနရင္းေျပာသည္
"ဟုတ္..."
Jungkook လည္းျငင္းဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲပါးစပ္ဟေပးကာ Taehyung ခြံ႕ေကၽြးတာကိုစားလိုက္သည္...
"လိမၼာတယ္..."
ထိုပုံစံျဖင့္ပင္ Tteokbokki ႏွစ္ပြဲကုန္ေအာင္ Taehyung က Jungkook အားခြံ႕ေကၽြးေလသည္...
"စီ...စီနီယာ လက္ကလႊတ္လို႔ရၿပီလားဟင္..."
ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ျပင္ေနသည့္ Taehyung ကို Jungkook ေမးသည္..
"မရဘူး"
စဥ္းစားေနမဘဲနဲ႔ျပတ္သားစြာေျပာလိုက္သည့္ Taehyung ေၾကာင့္ Jungkook ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘဲရွက္ေသြးျဖာကာေခါင္းငုံ႔ထားလိုက္ေတာ့သည္..
"ခ်ာတိတ္...ကိုယ့္ကိုလိပ္စာေျပာျပအုံး"
"ဟုတ္...."
"အာ...ေနအုံး"
Jungkook က Taehyung အားသူ႔ရဲ့အိမ္လိပ္စာေျပာျပဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ Taehyung ရဲ့ေခါင္းထဲမွာအႀကံတစ္ခုေပၚလာတာေၾကာင့္ Jungkook ကိုတားလိုက္သည္...
"ဘာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္...."
"မင္းဖုန္းနံပါတ္ေျပာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ Taehyung ကသူ႔ရဲ့ေဘာင္းဘီအိတ္ေထာင္ထဲကဖုန္းကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္...
"ဗ်ာ...!!"
"ကိုယ့္ကိုမင္းရဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေျပာလို႔ ကေလးေလးရဲ့...."
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနသည့္ Jungkook ကို Taehyung ကျပဳံးၾကည့္ရင္းေျပာသည္....
"ဟုတ္....ဟုတ္..."
ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာရွက္ေသြးျဖာျခင္းနဲ႔အတူ Taehyung ကို Jungkook သူ႔ရဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေျပာျပလိုက္သည္...ထိုအခါ Taehyung ကခ်က္ခ်င္းဖုန္းေခၚလိုက္ေလသည္...ထို႔ေၾကာင့္ Jungkook လည္းသူ႔ရဲ့ေဘာင္းဘီိအိတ္ကပ္ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ကာ Taehyung အားေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနေလသည္...
"အဲ့တာကိုယ့္ဖုန္းနံပါတ္ မွတ္ထားေနာ္ ေပါက္စေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ စီနီယာ..."
"ကိုယ့္ကိုစီနီယာလို႔မေခၚနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္နာမည္မွတ္မိတယ္မလား"
"ဟုတ္...Kim...Kim Taehyung..."
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ့္ကို Hyung လို႔ေခၚ..."
"Taehyung Hyung..."
"ဟုတ္တယ္ ခ်ာတိတ္ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းလွလွေလးကထြက္လာတဲ့ကိုယ့္နာမည္ေလးကခ်ိဳလိုက္တာကြာ..."
ေခါင္းငုံ႔ထားသည့္ Jungkook ရဲ့မ်က္ႏွာကိုမရရေအာင္ငုံ႔ၾကည့္ကာ Taehyung ေျပာသည္...
"စီနီယာ...အာ...Taehyung Hyung..."
"အြန္း ေျပာေလ"
"အိမ္လိပ္စာဆို..."
သူ႔ကိုမ်က္လုံးေပါက္မတတ္ဇြတ္ၾကည့္ေနသည့္ Taehyung ရဲ့အၾကည့္ေတြကိုမခံစားနိုင္ေတာ့တာမို႔လို႔ Jungkook ျမန္ျမန္ေျပာေလသည္
"ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ ခ်ာတိတ္အလွမွာကိုယ္ေမ်ာသြားတယ္ ေဆာရီး ကိုယ့္ကိုအိမ္လိပ္စာေျပာ"
Jungkook ကိုအခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာတင္စကားလုံးလွလွေလးေတြနဲ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္နိုင္သည့္ Taehyung ရဲ့အစြမ္းဟာအံ့ဩစရာေကာင္းလြန္းလွသည္...Jungkook လည္း Taehyung ကိုလိပ္စာေျပာျပလိုက္သည္..ထိုအခါသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လမ္းေလၽွာက္ကာ Jungkook ရဲဦးတည္ကာထြက္လာခဲ့ၾကသည္...လမ္းေလၽွာက္ေနသည့္အခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ Jungkook ကလက္ခ်င္းတြဲထားတာကိုျဖဳတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ Taehyung ကတင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ေခ်....
"ဒီတိုက္ခန္းလား..."
"ဟုတ္..."
"ခ်ာတိတ္ကတစ္ေယာက္တည္းေနတာလား"
"ဟုတ္..."
"Seoul ကမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ ကိုယ္ေျပာတာဟုတ္လား"
"ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္က Busan ကပါ Taehyung Hyung..."
"ဟုတ္လား ကိုယ္ကမင္းကိုစစေတြ႕ခ်င္းတုန္းက Seoul ကထင္ေနတာ မင္းရဲ့အေၾကာင္းေတြကိုယ့္ကိုေနာက္ေန႔က်ရင္အကုန္ေျပာျပေနာ္ မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာမွန္သမၽွအကုန္လုံးကိုကိုယ္သိခ်င္တယ္..."
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ Taehyung က jungkook ရဲ့မ်က္ႏွာနားကိုတျဖည္းျဖည္းငုံ႔ကပ္လာတာေၾကာင့္ Jungkook အေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္မိသည္...
"လိုက္...လိုက္ပို႔ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ!!Taehyung Hyung...ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံး!!"
သူအေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္တိုင္းအေရွ႕ကိုေခုတစ္လွမ္းတိုးလာသည့္ Taehyung ေၾကာင့္ Jungkook ရဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီရဲကာပူလာတာေၾကာင့္ ကိုင္ထားသည့္လက္ကိုအတင္းဆြဲျဖဳတ္ကာ Jungkook ေျပာသည္...
ထို႔ေနာက္အေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲတိုက္ခန္းထဲကိုဝင္ေျပးသြားခဲ့သည္...က်န္ေနခဲ့သည့္ Taehyung ကေတာ့သူ႔ရဲ့ဘယ္ဘက္လက္ဖဝါးမွာက်န္ေနေသးသည့္ Jungkook ရဲ့အေငြ႕အသက္ေလးကိုထိေတြ႕ကာခံစားရင္းျပဳံးေနေလသည္...ထို႔အျပင္ရွက္သြားသည့္ Jungkook ရဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းေတြးေနမိသည္...ထို႔ေနာက္တိုက္ခန္းထဲကိုဝင္သြားၿပီျဖစ္သည့္ Jungkook ၾကားေအာင္ေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္...
"ခ်ာတိတ္!!ညက်ရင္ကိုယ္နဲ႔ဖုန္းေျပာမယ္ေနာ္!!ကိုယ္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္!!"
__________________❣︎________________
Goodnight☪︎♡