«Γαμώτο Ελένη...» είπε ανάμεσα στις κοφτές αναπνοές του.
***
«Που ήσουν;» με ρώτησε ο αδερφός μου το επόμενο πρωί όταν γύρισα σπίτι.
Έβγαλα τα παπούτσια μου και πήγα στο δωμάτιο μου αγνοώντας τον. Άφησα τα πράγματα μου και έκατσα στον καναπέ. Ο Χρήστος έκατσε δίπλα μου και επανέλαβε την ερώτηση του.
«Θα με πρήζεις για πολύ ώρα;» τον ρώτησα και άνοιξα την τηλεόραση.
«Δεν απάντησες στις κλήσεις μου χτες. Ανησύχησα» μου είπε και εγώ συνέχισα να αλλάζω κανάλια μέχρι να βρω κάτι να δω.
«Απλά δεν άκουσα το
τηλέφωνο. Δεν έγινε κάτι» του είπα χαλαρά.
«Και πού ήσουν; Έλειπες όλο το βράδυ» μου είπε
«Είμαι μεγαλύτερη σου, δεν είμαι υποχρεωμένη να σε ενημερώνω για το τι κάνω και πού είμαι» του απάντησα αδιάφορα. «Στην Σοφία ήμουν, εντάξει;» του είπα ψέματα για να σταματήσει να με ρωτάει.
«Όχι, δεν ήσουν. Εγώ ήμουν με τη Σοφία» μου απάντησε.
«Τι έκανες στο σπίτι της;» τον ρώτησα με ένα πονηρό χαμόγελο.
«Εμμ... μου μαθαίνει κιθάρα» μου απάντησε «Εσύ πού ήσουν από χτες το απόγευμα;»
«Ωχου, καλά. Στο σπίτι του Αχιλλέα ήμουν» του απάντησα και αφού δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον να δω στην τηλεόραση την έκλεισα.
«Τι έκανες εκεί;» με ρώτησε έκπληκτος.
Πηδιόμουν με τον κολλητό σου.
«Είδαμε μια ταινία» του απάντησα. Αφού δεν απάντησε και τον είδα μπερδεμένο, συνέχισα «Πρέπει να μιλήσουμε»
«Δηλαδή;» με ρώτησε και ανακάθισα καλύτερα στον καναπέ.
«Εγώ και ο Αχιλλέας είμαστε μαζί» του είπα αλλά μάλλον του ήρθε κάπως απότομο.
«Μάλιστα» μου απάντησε προσπαθώντας να το χωνέψει. «Εδώ και πόσο καιρό;» με ρώτησε.
«Δύο μήνες» του απάντησα.
«Πλάκα κάνεις! Και γιατί δεν μου είπες τίποτα;»
«Δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσες» του είπα. «Επειδή λίγο πιο πριν είχες μάθει για τον Ίθαν και την Αφροδίτη»
«Ναι... αλλά θα προτιμούσα να μου το έλεγες. Ούτε εσύ ούτε ο Αχιλλέας μου είπατε κάτι» μου είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ.
[...]
APHRODITE
«Αυτό να φορέσεις» μου είπε ο Ίθαν καθώς κοίταζε τα ρούχα στην ντουλάπα μου. Αύριο είναι τα γενέθλια μου και ο Ίθαν προσπαθεί να με βοηθήσει να βρω τι να βάλω, χωρίς επιτυχία προφανώς.
Σηκώθηκα, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, για να δω το φόρεμα που κρατούσε. Μου έδειξε ένα μπλε κολλητό φόρεμα που έφτανε περίπου δέκα δάχτυλα πάνω από το γόνατο.
«Είναι μπλε. Ο Σωκράτης θα το λατρέψει» μου είπε γελώντας και τον κοίταξα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έκανα μερικά βήματα προς το μέρος του.
«Α δηλαδή μόνο γι' αυτό θες να το φορέσω. Γιατί θα αρέσει στον Σωκράτη...» του είπα ειρωνικά και ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.
«Ε καλά και σε εμένα. Θα είσαι πολύ ωραία με αυτό» μου είπε και ήρθε προς το μέρος μου. Έφερε τα χείλη του κοντά στο αυτί μου και μου ψιθύρισε «Και χωρίς αυτό». Ένιωσα την ζέστη ανάσα του να χτυπάει στον λαιμό μου. Πέταξε το φόρεμα στο κρεβάτι καθώς πλησίασε τα χείλη του στα δικά μου. Μετέφερε τα χέρια του στην μέση μου και με τράβηξε περισσότερο κοντά του. Το φιλί δεν διήρκησε πολύ αφού μας διέκοψε ο αδερφός μου, που μπήκε εκείνη την ώρα στο δωμάτιο.
«Ε όχι εδώ αυτά» μας είπε και μας προσπέρασε πηγαίνοντας προς την ντουλάπα του. «Ίθαν πρόσεχε γιατί θα σου τα κόψω τα χέρια» του είπε ο Χρήστος και καλά ως απειλή και ο Ίθαν απομακρύνθηκε ελάχιστα από εμένα σηκώνοντας τα χέρια ψηλά προσποιούμενος τον φοβισμένο. Γελάσαμε και αφού βγήκε ο Χρήστος από το δωμάτιο, ο Ίθαν με πλησίασε ξανά.
«Πού είχαμε μείνει;» με ρώτησε με ένα μικρό στραβό χαμόγελο. Μερικές καστανόξανθες τούφες έπεφταν μπροστά στο μέτωπο του καθώς ήταν ελαφρά σκυμμένος από πάνω μου.
Ναι, είσαι κοντή, το καταλάβαμε.
Ντάλια μην χαλάς την ωραία περιγραφή μου, σε παρακαλώ.
[...]
«Χρόνια πολλά μωρό μου» μου είπε ο Ίθαν και με φίλησε. Έβαλε τα χέρια του στην μέση μου και κόλλησε τα σώματα μας.
«Ήρεμααα» του είπε ο Χρήστος και γελάσαμε. Βρισκόμασταν εγώ και ο Ίθαν έξω από το μπαρ ενώ οι υπόλοιποι ήταν μέσα. Ο Χρήστος είχε βγει για λίγα λεπτά έξω και μετά μπήκε στο μαγαζί αφήνοντας μας μόνους.
«Να σου δώσω το δώρο μου τώρα;» με ρώτησε ο Ίθαν και έβαλε το χέρι του στην τσέπη του. Του απάντησα θετικά και έβγαλε έναν φάκελο.
«Τι...;» Άρχισα να ρωτάω αλλά με σταμάτησε.
«Άνοιξε το» μου είπε και πήρα τον φάκελο στα χέρια μου. Τον άνοιξα προσεκτικά και είδα δύο εισιτήρια. Είδα τον προορισμό και σήκωσα το βλέμμα μου να τον κοιτάξω. Χαμογέλασε και εγώ συνέχισα να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα.
«Τι λες;» με ρώτησε χαμογελώντας.
«Μα... είναι ακριβά...»
«Ε και; Σου αρέσουν;» με ρώτησε και του απάντησα θετικά «Αυτό έχει σημασία» συνέχισε.
«Δηλαδή θα πάμε Θάσο; Όντως;» τον ρώτησα χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα.
«Όχι, ψέματα σου λέω και τα εισιτήρια είναι πλαστά» μου είπε ειρωνικά και γελάσαμε.
«Δεν είναι όμως ακριβά;» τον ρώτησα και έκλεισα ξανά τον φάκελο.
«Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για αυτό» μου είπε και με τράβηξε κοντά του. «Είναι το δώρο σου και δεν επιστρέφουμε τα δώρα» μου ψιθύρισε χαμογελώντας ενώ ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό μου.
«Ναι, αλλά-» πήγα να πω αλλά με διέκοψε ενώνοντας τα χείλη μας.
«Μην το σκέφτεσαι, είπα. Τέλος.» μου είπε και κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα του μαγαζιού.
[...]
STEPHAN
«Μην πιείς άλλο» είπα στην Βαρβάρα αφού είχε αδειάσει το δεύτερο ποτήρι.
«Γιατί;» με ρώτησε και από την φωνή της φαινόταν πώς ήταν αρκετά μεθυσμένη.
«Είσαι τύφλα. Για αυτό» της απάντησα και της έπιασα το χέρι μόλις πήγε να πάρει το ποτήρι μου.
«Μα θέλω... να πιω κι άλλο...» είπε και κοίταξε προς τον καρπό οπου της κρατούσα το χέρι.
«Δεν θα πιείς άλλο» της είπα. Άφησε το ποτήρι και ελευθέρωσα το χέρι της από το κράτημα μου.
«Μα...»
«Καλύτερα να σε πάω σπίτι» της είπα και την σήκωσα από την καρέκλα.
«Όχι» αναφώνησε. «Δεν πρέπει να μας δει η μάνα μου μαζί»
Την σήκωσα και την οδήγησα έξω από το μπαρ. Την οδήγησε μέχρι τι αυτοκίνητο και την έβαλα στην θέση του συνοδηγού. Πάλι καλά ο πατέρας μου ήταν με την μάνα μου εκτός πόλης για δουλειά και μου άφησε το αυτοκίνητο του.
«Δεν μπορείς να με πας σπίτι μου» μου είπε αφού την έδεσα με την ζώνη. Έκατσα στην θέση του οδηγού και πήρα τηλέφωνο τον Χρήστο για να του πω πως εγώ και η Βαρβάρα θα φεύγαμε.
«Εντάξει, δεν θα σε πάω σπίτι σου» της είπα και έβαλα ζώνη.
«Ε τότε πού θα με πας;»
«Στο δικό μου» της απάντησα και ξεκίνησα.
«Δηλαδή θα κοιμηθώ στο σπίτι σου;» με ρώτησε αλλά μάλλον το ποτό έφταιγε που έκανε ερωτήσεις με προφανείς απαντήσεις.
«Ναι» της απάντησα «Αλλά δεν βλέπω να κοιμόμαστε» είπα χαμηλόφωνα και έστριψα το τιμόνι καθώς έστριψα σε μια διασταύρωση.
Όχι, είναι μεθυσμένη. Δεν πρόκειται να κάνω κάτι. Είναι τόσο μεθυσμένη που δεν σκέφτεται καθαρά. Απλά θα την βάλω να κοιμηθεί στο κρεβάτι μου και εγώ θα κοιμηθώ αλλού.
[...]
Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και πέρασε μέσα πρώτη αυτή. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και άφησα τα κλειδιά στο έπιπλο. Με πλησίασε και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. Πήγε να πέσει αλλά την κράτησα τραβώντας την πάνω μου.
«Δεν θέλω να κοιμηθώ» μου είπε καθώς την πήγα προς το κρεβάτι μου.
«Δεν πρόκειται» της είπα και την κόλλησα στην ντουλάπα.
Πρέπει να σταματήσω. Είμαστε και οι δύο μεθυσμένοι.
Όμως, δεν μπορώ να τραβηχτώ μακριά της.
«Φίλα με» μου είπε και ήταν το μόνο που χρειαζόμουν για να αφεθώ ελεύθερος και να παρασυρθώ από την επιρροή του αλκοόλ και την έλξη μεταξύ μας.
Ένωσα τα χείλη μας και κόλλησα πάνω της. Τα χέρια της έπιασαν την μπλούζα μου και την σήκωσε προς τα πάνω. Την τράβηξα και εγώ και την έβγαλα τελείως. Κόλλησα ξανά τα χείλη μου στα δικά της και της έβγαλα το δερμάτινο τζάκετ που φορούσε. Το άφησα να πέσει κάτω και κρατώντας την από την μέση την οδήγησα προς το κρεβάτι μου.
«Είναι λάθος» της είπα μέσα από τα φιλιά.
«Ναι» είπε και με φίλησε ξανά. «Αλλά σε θέλω» μου είπε και με τράβηξε κοντά της τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από την πλάτη μου. Συνέχισα να την φιλάω χωρίς να χρειαστεί να απαντήσω.
Τράβηξα την κοντή κόκκινη μπλούζα που φορούσε και την έβγαλα πετώντας την πίσω μου. Έσκυψα περισσότερο μεταφέροντας τα χείλη μου στον λαιμό της. Οι αναπνοές μας άρχισαν να γίνονται πιο γρήγορες και κοφτές.
Καθώς ήθελα να συνεχίσω το μονοπάτι με τα φιλιά και πιο χαμηλά, την έριξα στο κρεβάτι και ανέβηκα από πάνω της. Αφήνοντας μερικά κόκκινα σημάδια κινήθηκα προς τα κάτω φτάνοντας στο στήθος της. Ξεκίνησα ένα νέο μονοπάτι στην περιοχή γύρω από το σουτιέν της. Οι αναπνοές της έγιναν ακόμα πιο κοφτές και το στήθος της ανεβοκατέβαινε αφού της έβγαλα το σουτιέν και άρχισα να της αφήνω σημάδια και σε αυτό το μέρος του σώματος της.
Άκουσα το τηλέφωνο της να χτυπάει και το έβγαλε από την τσέπη της φούστας της. Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα ενώ αυτή μου έκανε νόημα να κάνω ησυχία.
«Έλα μαμα...» είπε και είμαι σίγουρος πως η μάνα της θα κατάλαβε πως είναι μεθυσμένη για τα καλά. Άρχισα να αφήνω φιλιά και ρουφηξιές στον λαιμό της και προσπάθησε να με σπρώξει με το χέρι της χωρίς, όμως, καμία επιτυχία.
«Θα κοιμηθώ... στην Αφροδίτη σήμερα» ειπε ανάμεσα από τις κοφτές αναπνοές της και έκλεισε το τηλέφωνο μετά από λίγο.
BARBARA
[...]
Το κεφάλι μου ήταν βαρύ και πονούσε αρκετά. Ο φωτεινός καλοκαιρινός ήλιος έμπαινε από το παράθυρο και φώτιζε έντονα το δωμάτιο. Σήκωσα το κεφάλι μου αργά προς τα πάνω διότι πονούσε πολύ λόγω της μεγάλης ποσότητας αλκοόλ που είχα καταναλώσει το προηγούμενο βράδυ.
Είδα τον Στέφανο, ο οποίος τώρα ξύπνησε και συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν τελείως γυμνή στο κρεβάτι του και ήμουν ελαφρώς στραβά ξαπλωμένη ακουμπώντας το στήθος και το κεφάλι μου στον θώρακα του. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα αφού κατάλαβα πώς ήμασταν και οι δύο τελείως γυμνοί και μας σκέπαζε απο την μέση και κάτω ένα λεπτό σεντόνι τραβήχτηκα από πάνω του και έβαλα αυτομάτως τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.
«Τι...;» Άρχισα να λέω και γύρισα το βλέμμα μου προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον Στέφανο.
«Δεν θυμάσαι;» με ρώτησε ειρωνικά έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του, όπως είδα με μια φευγαλέα ματιά.
Τι κάνω τώρα; Βρίσκομαι τελείως γυμνή δίπλα του, ο οποίος είναι και αυτός ολόγυμνος. Χτες. Ωχ. Τι έκανα; Τι είπα;
«Το κεφάλι μου πονάει υπερβολικά πολύ...» του είπα και έκλεισα τα μάτια μου. «Γιατί... βρίσκομαι σπίτι σου;» τον ρώτησα και άνοιξα τα μάτια μου αντικρίζοντας τα πράσινα δικά του.
«Ήσουν τύφλα χτες και μου είπες να μην σε πάω σπίτι σου γιατί δεν ήθελες να μας δει η μάνα σου» μου απάντησε και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μπερδεμένα μαλλιά του.
«Μάλιστα. Αυτό βέβαια δεν αιτιολογεί γιατί βρίσκομαι γυμνή στο κρεβάτι σου...» του είπα και στο πρόσωπο του εμφανίστηκε ένα μικρό στραβό χαμόγελο.
«Είμασταν και οι δύο μεθυσμένοι» μου απάντησε χαλαρά. «Και απ' όσα θυμάμαι το ήθελες και εσύ» μου είπε και νομίζω πως κοκκίνισα λίγο.
«Ήμουν μεθυσμένη!» του απάντησα για να δικαιολογηθώ.
«Μου είπες πως με θέλεις» μου είπε χαμογελώντας πονηρά.
«Έστω. Μπορείς να μου φέρεις τα ρούχα μου;» τον ρώτησα και κοίταξα προς το πάτωμα όπου βρίσκονταν μπερδεμένα με τα δικά του.
«Δεν μπορείς να τα πάρεις εσύ;» με ρώτησε έχοντας ακόμα το ίδιο χαμόγελο.
«Το ξέρεις πως δεν μπορώ!» του είπα νευριασμένη.
«Σε έχω δει ήδη γυμνή. Ντρέπεσαι μετά από τα χτεσινά;» με ρώτησε.
«Χτες ήμασταν μεθυσμένοι! Απλά δεν νιώθω άνετα ρε Στέφανε, τι δεν καταλαβαίνεις;» του είπα απότομα.
Απέστρεψε το βλέμμα του από το πρόσωπο μου και γύρισε το κεφάλι του προς την αντίθετη από εμένα κατεύθυνση. Δεν απάντησε και συνέχισε απλά να κοιτάει το πάτωμα.
«Σε παρακαλώ, θα μου φέρεις τα ρούχα μου;» τον ρώτησα πιο ήρεμα αυτή τη φορά.
«Ναι, συγγνώμη» μου είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έστρεψα το κεφάλι μου προς την αντίθετη μεριά αποφεύγοντας να τον κοιτάξω. Φόρεσε το μποξεράκι του και τότε γύρισα ξανά το κεφάλι μου κοιτάζοντας μπροστά. Τον είδα με την άκρη του ματιού μου να μαζεύει τα ρούχα μου και να τα αφήνει πάνω στο κρεβάτι.
«Θα είμαι στο σαλόνι. Ντύσου με την ησυχία σου» μου είπε και αφού πήρε μια μπλούζα και μια βερμούδα και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα απαλά πίσω του.
Τέλεια. Τα πράγματα μεταξύ μας έγιναν ακόμα πιο αμήχανα. Από το κακό στο χειρότερο πάνε.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήρα τα ρούχα μου. Αφού ντύθηκα πήγα μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη που είχε στο ένα φύλλο της ντουλάπας του. Παρατήρησα κάτι σημάδια σε απαλό μοβ χρώμα στο πλάι του λαιμού μου. Εικόνες και αισθήσεις από την προηγούμενη νύχτα επανήλθαν στην μνήμη μου.
Θέλω να μάθω πώς θα κρύψω τις πιπιλιές από την μάνα μου.
***
HEY✨
ΡΕ 100K VIEWS ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΖΙΡΙΖΩ. THANK YOU SO MUCH❤😩🥺
Δεν αντέχω άλλο με το σχολείο... και ακόμα είναι Οκτώβριος.
Βοήθεια-
Τέλος πάντων, ελπίζω να είστε καλά. Υπομονή, κάποια στιγμή θα τελειώσουν τα βάσανα (δεν βλέπω να είναι σύντομα)💀
See you next Sunday (αν έχω έτοιμο κεφάλαιο μέχρι τότε δηλαδή😂) <3