Durchsuchen

ဖက်ရှင်ကျသည့် မစ္စတာ ||မြန်မာ...

Von BI_BI_DAA

360K 64K 1.4K

This is just a fan translation.I don't own this novel.All Credit to Original Author & Eng Translator \^•^/ Ti... Mehr

Description
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21.1]
[21.2]
[22.1]
[22.2]
[23.1]
[23.2]
[24.1]
[24.2]
[25.1]
[25.2]
[26.1]
[26.2]
[27.1]
[27.2]
[28.1]
[28.2]
[29.1]
[29.2]
[30.1]
[30.2]
[31.1]
[31.2]
[32.1]
[32.2]
[33.1]
[33.2]
[34.1]
[34.2]
[35.1]
[35.2]
[36.1]
[36.2]
[37.1]
[37.2]
[38.1]
[38.2]
[39]
[40]
[41]
[42]
[43]
[44]
[45]
[46]
[47]
[48]
[49.1]
[49.2]
[49.3]
[50]
[51]
[52]
[53.1]
[53.2]
[53.3]
[53.4]
[53.5]
[54]
[55]
[56]
[57]
[58]
[59]
[60]
[61]
[62]
[63]
[64]
[65]
[66]
[67]
[68]
[69]
[70]
[71]
[72]
[73]
[74]
[75]
[76]
[77]
[78]
[79]
[80]
[81]
[82]
[83]
[84]
[85]
[86]
[87]
[88]
[89]
[90]
[91]
[92]
[93]
[94]
[95]
[96]
[97]
EXTRA-1
EXTRA-2
EXTRA-3
EXTRA-4
EXTRA-5
EXTRA-6
EXTRA-7
EXTRA-8
EXTRA-9
EXTRA-10
EXTRA-11
EXTRA-12
EXTRA-13[END]

Du liest gerade

ဖက်ရှင်ကျသည့် မစ္စတာ ||မြန်မာဘာသာပြန်||

Romantik

This is just a fan translation.I don't own this novel.All Credit to Original Author & Eng Translator \^•^/ Title - Mr.Fashionable Original Author...

novelupdate translation

[43]

2.1K 421 13
Von BI_BI_DAA

[Unicode]

တစ်ညတာတည်းခိုခြင်းနှင့် မုန်လာဥနီစားခြင်း


"မသွားပါနဲ့!"

မုချိုးသည် ဒရမ်မာဇာတ်လမ်းထဲက ဇာတ်လိုက်မင်းသားလို ခံစားချက်တွေအပြည့်နဲ့ လက်ကိုဆန့်ကာ သူ့လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။

ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ခေါင်းကိုက်သွားကာ...."တော်​တော် နောက်ကျ​နေပြီ"

"ကိုယ် မင်းကို တကယ် ကြိုက်တာပါ"
မုချိုးက အမူးလွန်ပြီး ကမ္ဘာကြီးကို အရှုံး​ပေးလုနီးပါးဖြစ်​နေ​သော်လည်း သူ့ရဲ့ကညား​ရေရွတ်သလို ပြော​နေတဲ့ စာ​ကြောင်း​တွေအ​ပေါ်ကို​​တော့ သက်​​ရောက်မှုရှိပုံ မ​ပေါ်​ပေ။

"ကိုယ်က မင်း​ဘေးမှာ ရပ်နိုင်ဖို့ အရည်အချင်းမလုံ​လောက်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ်" မုချိုးရဲ့စကားလုံး​တွေက ဗလုံးဗ​ထွေးဖြစ်​နေသည်။ "ကိုယ်က ပညာရေးဘက်မှာလည်း အများကြီး မတတ်ပါဘူး "

ကျုံးလီဖုန်းပိုင် တစ်ခဏမျှအေးခဲသွားရသည်။

မုချိုးရဲ့မျက်ခုံး​တွေက ကျုံ့​ထား​ပေမယ့် တစ်ဖက်လူရဲ့လက်ကို​တော့ အထူးတလည် တင်းကြပ်စွာ ကိုင်ထားသည်။

"ကိုယ့်အ​ပေါ်ကို ဘာလို့သေချာမကြည့်​ပေးရတာလဲ?"

သူ မလွတ်နိုင်မှန်းသိ​တော့ ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သည် သူ့​ဘေးမှာ ဆောင့်​ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရသည်။

"ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ်" ဥက္ကဌမုရဲ့မျက်စိတွေက စုံလုံးပိတ်​နေပြီး ပြုံးပြလိုက်၏။ "ကိုယ် မင်းနဲ့အတူတူ အိပ်ချင်တယ်!"

ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သည် သူ့ရဲ့အကြီးမားဆုံးဆန္ဒက တစ်ဖက်လူကို ပါးဖြတ်ချရမယ်လို့ ခံစားမိပြီးနောက် သူ့ရဲ့မျက်လုံး​တွေက လက်သွားတော့သည်။ဒါ​ပေမယ့် သူပါးချဖို့ အခွင့်အရေးမရ​ခင်မှာပဲ မုချိုးက အိပ်ယာ​ပေါ် ကုတ်တွယ်တက်​နေပြီဖြစ်သည်။

"ခင်ဗျား ဘာလုပ်​နေတာလဲ!"

ကျုံးလီဖုန်းပိုင်ရဲ့ သတိ​ပေးချက်​တွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခုမြည်လာတော့သည်။

"ခက်တယ်!" မုချိုးရဲ့မျက်လုံးတွေက အသက်မပါသလိုဖြစ်​နေ​ပေမယ့် သူ့အသံက​တော့ အလိုမကျလို့ နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်သည့် အသံမျိုး ဖြစ်​နေသည်။

ကျုံးလီဖုန်းပိုင် လေတစ်ချက်ကို ရှူသွင်းလိုက်ရင်း.....သူမူးလာရင် တော်​တော်ခက်တာပဲ။သူကမှ တကယ့် သားရဲ​ကောင်ကြီး!

ထို့ကြောင့် သူ ပြန်ပြောလိုက်၏။ "ခင်ဗျားအပေါ်ကို ရေတစ်ပုံးလောက် လောင်းပစ်​စေချင်လား!"

မုချိုး ခေါင်းအုံးကိုပျော်ရွှင်စွာ ဖက်ခွဖို့အတွက် ရှေ့ဘက်ကိုတိုးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူကုတင်ပေါ်သို့ ပစ်တက်လိုက်သည်။ "နူးညံ့လွန်းတယ်"

"..........."

ဒါရိုက်တာကျုံးတစ်​ယောက် ရယ်ရခက်ငိုရခက်ဖြင့် သူရှုံးနိမ့်သွားပြီဆိုတာကို လက်ခံလိုက်ရပြီး တစ်ဖက်လူကို စောင်ခြုံ​​ပေးလိုက်သည်။

ဥက္ကဌမုကတော့ အ​သေ​ကောင်လို့ အိပ်​ပျော်​နေတာ​ကြောင့် နှစ်တစ်​သောင်းမှာ တစ်ကြိမ်သာ ကြုံ​တောင့်ကြုံခဲတွေ့ရသည့် ကျုံးလီဖုန်းပိုင်ရဲ့ ကြင်နာ​ပေးသည့် အခိုက်အတန့်လေးကို မ​တွေ့လိုက်ရ​ချေ။

ဒါ တကယ့်ကို နောင်တရစရာပဲ......

အလွန်သိမ်မွေ့နူးညံ့သည့်အတွင်းစိတ်လေးရှိသော အနုပညာလူငယ်တစ်ဦးဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဒါရိုက်တာကျုံးက​တော့ များများစားစား အိပ်ချင်စိတ် လုံးဝမရှိပေ။

သူ မုချိုးကို စောင်ခြုံ​ပေးပြီး​နောက် သူ့ရဲ့​အလုပ်စားပွဲဆီကိုသွားကာ ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်လိုက်ပြီး မုချိုးရဲ့နာမည်ကို search bar မှာ ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ အဲ့ဒီ​နောက် မုချိုးရဲ့ အ​ကြောင်းအလီလီက ထွက်ပေါ်လာပါ​တော့သည်။

ဒေသတွင်းစားသောက်ကုန်လုပ်ငန်း၏ရာထူးအကြီးမားဆုံးပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး အနေနှင့် သူ့အကြောင်း၊ သူ့သတင်းများသည် မရှားလှပါ။
သို့သော်လည်း ဒါက ကျုံးလီဖုန်းပိုင်အတွက် သူ့အ​ကြောင်းတွေကို ရှာ​​ဖွေပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်စူးစမ်းခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

စက်ခရင်​ပေါ်က အင်တာဗျူးမှာ​တော့ မုချိုးသည် ဒီဇိုင်းနာချုပ် အနက်​ရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ကြည့်ရသည်မှာ လန်းဆန်းတက်ကြွနေကာ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး ဖျတ်လတ်နေသည့်ပုံလည်း ပေါက်နေသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ သူရဲ့စကားပြောဟန်သည် ပုံကြီးချဲ့ပြောတတ်သော်လည်း စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေပုံမ​​ပေါ်ဘဲ အဲဒီအစား ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပျင်းရိတတ်တဲ့စိတ်ကိုဆွဲ​ဆောင်နိုင်သည့်ပုံမျိုးလည်း ရနေသည်။

အင်တာဗျူးသူက ပြုံးလျက် မေးလိုက်သည်။
"ဥက္ကဋ္ဌမုရဲ့ နောက်တစ်ခြမ်း(ဖူးစာဖက်)ကို ဘယ်လို စံနှုန်းတွေနဲ့ ရှာမှာလဲ?"

"နူ့ညံ့တဲ့လူမျိုး​ပေါ့" မုချိုး ခဏစဥ်းစားပြီး "သူက ကြည့်​ကောင်းဖို့လည်း မလိုပါဘူး။ဒေါသ​တွေ နေရာတကာ လျှောက်မထွက်ဖို့ပါပဲ"

အင်တာဗျူးသည့်​နေ့စွဲမှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်က ဖြစ်ပြီး ဥက္ကဌမုနဲ့ အနုပညာရှင်လူငယ်​လေးတို့ မ​တွေ့ကြ​သေးသည့် အချိန်လည်းဖြစ်သည်။

သူ့ရဲ့အနာဂတ်မှာ ကိုယ့်ဒေါသကိုအမြဲတမ်း ဘေးတစ်ပတ်လည်ကို ထုတ်လွှတ်​နေပြီး အရမ်းကြည့်ကောင်းသည့် နူးညံ့မှုမရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ချစ်မိသွားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှခန့်မှန်းမိခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး!
အဲ့တာ​ကြောင့်လည်း ကံကြမ္မာက လူ​တွေကို ထူးဆန်းတဲ့နည်း​တွေနဲ့ ကျီစယ်တယ်လို့ ပြောကြတာကိုး။မမှားပါဘူးလေ!

ဗီဒီယိုထဲက အင်တာဗျူးထဲမှာတော့ မုချိုးသည် စီးပွားရေးနယ်ပယ်မှာ စွန့်စားခဲ့သူတစ်​ယောက်အ​နေနဲ့ သူ့အ​တွေ့အကြုံတွေအ​ကြောင်းကို ဆက်လက် ပြော​နေသည်။

သူ့ရဲ့ကျောင်းတုန်းက အဆင့်​တွေက ဆိုးဝါးတဲ့အပြင် သူ့ရဲ့ မိသားစု အ​ခြေအ​နေကလည်း ဆိုးခဲ့​ကြောင်း၊ သူ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်မှာ ကျသွား​တော့ သူ ကျောင်းထွက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပိုင်စီးပွား​ရေးအ​သေး​လေးကို စလုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့သည်။
သူ အဝတ်အစားတွေက​​နေ လျှပ်စစ်ပစ္စည်း၊ အဲ့က​နေ ပင်လယ်စာ​တွေ၊ အဲ့ဒီ​နောက်မှာ​တော့.....နောက်ဆုံး စား​သောက်ဆိုင်​တွေအထိ သူ သွားခဲ့သည်။သူ အခုရောက်နေတဲ့နေရာကို ရောက်ဖို့အတွက် သူဘာတွေဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်ဆိုတာကို သူသာသိလိမ့်မည်။

ဒီလူကိုယ်တိုင်​​ပြောတာကိုသာ သူ မကြားလိုက်ဘူးဆိုရင် ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သည် သူ့ရှေ့မှာရှိ​နေတဲ့ 'ရွှေ​​တွေကိုတောင် ဖုန်မှုန့်​တွေလို လွှတ်ပစ်နိုင်တဲ့သူ' က လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်အနည်းငယ်တုန်းက လက်တွေမှာ ပေါက်ပြဲသွေးထွက်ပြီး အရည်ကြည်ဖုတွေ ပေါက်လာသည်အထိ လေထဲ၊ နှင်းထဲမှာ ဒေါ်လာအနည်းငယ်အတွက် သေတ္တာတွေ ရွေ့​ပေးခဲ့ရတယ်ဆိုတာကို ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။

"ဥက္ကဋ္ဌမုအ​နေနဲ့ အခုအချိန်ထိ နောင်တရစရာများ ရှိပါသလား? " အင်တာဗျူးသူက ဆက်မေးလိုက်သည်။

"နောင်တရစရာတွေ​တော့ အများကြီးမရှိပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် အရမ်းကျေနပ်နေပါပြီ။" မုချိုး၏အပြုံးသည် ကြည်နူးစရာကောင်းပြီး တောက်ပ
နေသည်။ "ဒါပေမယ့် တစ်ခုခုကိုပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်​တော်က ပညာရေးမှာ မထူးချွန်ခဲ့တာကြောင့်ကျွန်တော်က အရမ်းမယဉ်ကျေးဘူး။ အင်္ဂလိပ်စကားကိုလည်း နားမလည်နိုင်ဘူး။ အဲ့တာ​ကြောင့် လုပ်ငန်းညှိနှိုင်းရတဲ့​နေရာမှာ တော်တော်လေးအဆင်မပြေဘူး "

ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ဒီစကားကိုကြားတော့ ရယ်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။ဖျော်ဖြေရေးလောကတွင် ဂရုတစိုက်ရွေးချယ်ထားသောစကားလုံးများကိုသာ အသုံးပြုခဲ့ဖူးသူတစ်ဦးအနေနှင့် ဒီလိုလက်တွေ့ကျကျ အဖြေတစ်ခုကိုကြားရသည်မှာ သူရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ထိုညမှာပဲ ဒါရိုက်တာကျုံးသည် ကွန်ပျူတာရှေ့တွင်ထိုင်ပြီး မုချိုးနှင့် ပတ်သက်သည့်သတင်းအချက်အလက်အားလုံးကို တစ်ညလုံး စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ရှာဖွေခဲ့သည်။ ၎င်းက ပြီးပြည့်စုံသည့် stalkerတစ်​ယောက်၏အပြုအမူမျိုးပင်။

အရမ်းအရမ်းကို ရူးသွပ်​နေပုံပဲ!

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ အိပ်ခန်းထဲရှိ ဥက္ကဌမုက​တော့ သူအ​ကြောင်းတွေကို ဂရုတစိုက် စုံစမ်းစစ်ဆေးခံနေရသည်ကို လုံးဝမသိဘဲအိပ်​နေသည်မှာ အိပ်မက်ကောင်းကောင်းတောင် မက်​နေလိုက်​သေးသည်။ ၁၈+လိုအိမ်မက်မျိုးက တအား​ကောင်းတဲ့ အိမ်မက်မျိုးပေါ့!

သူ ထရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည့်အချိန်မှာ မွန်းတည့်ခါနီးနေပြီ ဖြစ်သည်။

ဒါ ဘယ်​နေရာလဲ?

ဥက္ကဌမုတစ်​ယောက် အိပ်ယာ​ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ရင်း ဘေးတစ်ပတ်လည်ကို အံ့သြတကြီး ကြည်​နေသည်။

"နိုးလာပြီလား?" ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ဆူညံသံအချို့ကိုကြားလိုက်ရတာ​ကြောင့် အခန်းထဲကို အေပရွန်ဝတ်ထားရင်း ၀င်လာကာ သူ့လက်ထဲမှာလည်း ကြက်ဥ
ထည့်ထားတဲ့ပန်းကန်တစ်လုံးကိုလည်း ကိုင်ထားသေးသည်။ ကြည့်ရတာ အိမ်ရှင်မတစ်​ယောက်လိုပင်။

မုချိုး သူ့ကိုသုံးစက္ကန့်ကြာငေးကြည့်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာသူ ရိုက်ချလိုက်သည်။

အခန်းတစ်ခန်းလုံး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်ရသည့်ရိုက်သံကြောင့် ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သည် ရှုပ်ထွေးနေသည့်ခံစားချက်များဖြင့် သူ့ကိုကြည့်လိုက်ကာ......

တစ်ခုတည်းရှိတဲ့ ဦးနှောက်ဆဲလ်တွေက​တော့ တကယ်
မပြောင်းလဲဘူးပဲ။( အရူးက အရူးပဲလို့ဆိုလို)

"ကိုယ်က.......မင်းအိမ်မှာ ရောက်​နေတာလား? " ဒါအိပ်မက်မဟုတ်ဘူးလို့ အတည်ပြုပြီးနောက် မုချိုးရဲ့အသံက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ပြောင်းသွားလေသည်။

"ကျွန်တော်အိမ်က ဘာဖြစ်လို့လဲ!" ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ချက်ချင်းပင် မကျေနပ်​တော့ပေ။

ဒီလေသံက ဘာလဲ?ငါအိမ်က သူ့အတွက် မ​လုံ​လောက်လို့လား!

"ကိုယ် ဘာလို့ ဒီကို ရောက်​နေတာလဲ?" မုချိုးဆီမှ စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့ romcom ထဲကလိုမျိုး စာ​ကြောင်း​တွေ ထွက်လာ​ပါတော့သည်။

ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ပိုလို့​တောင် အဲ့ဒီအတွက် မ​ကျေနပ်​တော့​ပေ။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့အပျိုစင်တစ်​ယောက်က မသိုးမသန့်ဖြစ်​နေသလိုမျိုး ဒီယောက်ျားက ဘာလို့ အဲ့လိုမျိုးနဲ့ တူ​​နေရတာလဲ! ရင်ဘတ်ကိုဖုံးဖို့ လက်တွေက ရင်ဘတ်ရှိရာကိုမြှောက်တက်သွားတာနဲ့အတူ အော်ဟစ်သံတွေ ထွက်ကျ​တော့မယ့်အတိုင်းပဲ!

ဒါ သူ့အိပ်ယာသာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် လက်ထဲက ကြက်ဥခွက်နဲ့ ပတ်ပစ်ပြီးပြီ!

"ကိုယ် မ​နေ့ညက အမူးလွန်သွားတာလား?" မုချိုး မှုန်ဝါးဝါးသာ မှတ်မိတော့သည်။

"ခင်ဗျားက အမူးလွန်ရုံတင်မကဘူး!" ကျုံးလီဖုန်းပိုင် အံကြိတ်လိုက်မိသည်။

အမူးလွန်ရုံတင် ဘယ်ကမလဲ။အဓိပ္ပါယ်မရှိ လျှောက်ပြောတဲ့အပြင် ကျုပ်ရဲ့ တင်ပါးကို​တောင် ကိုင်ပြီး အတွင်းခံကို​တောင် ခိုးဖို့ ကြိုးစားလိုက်​သေးတယ်!စကားလုံးတွေနဲ့ ပြန်ပြောပြဖို့​တောင် ရူးချင်စရာ​ကောင်းလွန်းတယ်!

"ကိုယ့်ကို အိမ်ပြန်​ခေါ်လာ​ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " သူ ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို အတိအကျမသိပေမယ့် ယေဘူယျအ​ကြောင်းအရာ​တွေ​ကို​တော့ သူသိ၏။ မုချိုး အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။

"အတင်းအကြပ် လာခေါ်ခိုင်းလို့​​လေ" ကျုံးလီဖုန်းပိုင် ပန်းကန်လုံးကို ကိုင်ထားရင်းနဲ့ မီးဖိုချောင်ဘက်ကို မလျှောက်မီ အေးစက်စွာပြောလိုက်သည်။

တစ်ဖက်မှာ​တော့ မုချိုးသည် 'မနေ့ညက ဒီတစ်ညလုံး ဒီအိပ်ယာ​ပေါ်မှာ အိပ်ခဲ့တယ်'ဆိုတဲ့ အ​ကြောင်းကို ကျေနပ်နေမိရင်း သူ​ဒေါသမထွက်ခင်​လေး ငါးမိနစ်​လောက် နေအုံးမယ်ဟုဆိုကာ အိပ်ရာ​ပေါ်ကို ပြန်လှဲချလိုက်သည်။

ဒါ တကယ်ကို အလွန်ပဲကျေနပ်စရာကောင်းခဲ့တာပဲ!

အကယ်၍ ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သာ ယောင်းမနဲ့ပစ်​ပေါက်ဖို့ ပြန်မဝင်လာခဲ့ရင် သူ ပြန်အိပ်ဖို့ ခေါင်းညိတ်ခဲ့ဖွယ်ရှိသည်။

နှစ်လိုဖွယ်သည်းလျာ​လေး...ပြင်​ပေးထားတဲ့ မနက်စာက မဆိုးလောက်ပါဘူးနော်။

နောင်တ​တွေအပြည့်ရ​နေတဲ့ ဥက္ကဌမုတစ်​ယောက် သူသွားတွေကို တိုက်နေစဉ် သူ့ကိုယ်သူနှစ်သိမ့်ခဲ့သည်။

foodie ဆုရဲ့ အစားအ​သောက်​တွေနဲ့ယှဥ်ရင်တော့ ဒါရိုက်တာကျုံးရဲ့ မနက်စာက​တော့ အလွန်ရိုးရှင်းပါ၏။ပဲနို့နဲ့ ကြက်ဥကြော်ရယ်၊ ဘေးနားက ဒိန်ချဉ်ဘူး​လေးရယ်သာ ရှိသည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ မုချိုးကတော့ သူ့ရဲ့ အ​ကောင်းဆုံးအပြုအမူကို ပြသ​နေကာ အစားအသောက်တွေကို ချီးကျူး​ထောပနာပြုပြီး ကြက်ဥ​ကြော်ကိုယူရန် တူကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း လမ်းတစ်ဝက်​တောင် မ​ရောက်​သေးခင်မှာပဲ ကျုံးလီဖုန်းပိုင်က တူကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြီး ရက်စက်စွာ တားမြစ်ပစ်လိုက်လေသည်။

မုချိုး တောင့်ခဲသွားရသည်။ ဆု​တောင်းတာ​တွေ,ဘာ​​တွေများ လုပ်ရမှာလား?လက်​တွေအချင်းချင်းတွဲပြီး ဘုရားသခင်ကို တွေးတာမျိုး​တွေက သူ့မှာ အ​တွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိဘူး​လေ!

"ဒိန်ချဉ်ကို အရင်​သောက်။ အရက်​သောက်ပြီးရင် ဒိန်ချဉ်က အစာအိမ်အတွက် ကောင်းတယ်" ကျုံးလီဖုန်းပိုင် သူ့အတွက် ဒိန်ချဉ်ဘူးကို ဖွင့်​ပေးလိုက်သည်။

မုချိုးသည် သူရဲ့အိမ်ရှင်မတစ်ယောက်ရဲ့ ကြီးမားတဲ့အရှိန်အဝါလိုမျိုး​ကြောင့် ပိုလို့အံ့သြသွားတယ်။
မနေ့ညက သူအရက်မူးနေချိန် ဘာဖြစ်ခဲ့တာလဲ? ရုတ်တရက်ကြီး ပင်ကိုယ်စရိုက်ပြောင်းလဲသွားတာက လူတစ်ဦးရဲ့ သံသယကို ပွားလာ​စေတာပဲ!

သူ အရက်​သောက်ပြီးတော့ ပန်​တွေလိုလှပတဲ့စကားလုံး​တွေနဲ့ တစ်ဖက်လူကို ချည်နိုင်သွားလို့များလား?အဲ့လိုဆိုရင် တကယ်​ကောင်းတယ်! ပိုပြီးရိုဆန်သွားမယ့် နည်းလမ်းကြောင့်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်!
ဥက္ကဌမု အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။

"စား​နေတုန်း မပြုံးနဲ့!" ကျုံးလီဖုန်းပိုင်သည် သူ့ကို သူ့အကြည့်​တွေနဲ့ ဓါး​မြှောင်လို ပစ်လိုက်သည်။

မုချိုး သူ့ထိုင်ခုံကို သူ့ရှေ့တွင်နေရာရွေ့ရန် ဆွဲလိုက်ပြီး ယခင်ကထက် ပျော်ရွှင်စွာ စား​သောက်လိုက်သည်။

ဒါရိုက်တာကျုံးက​တော့ သူ့ဘေးနားမှာ ကြီးမားတဲ့ခွေးကြီးတစ်ကောင်ရှိနေသလိုမျိုး ဘာလို့ခံစားမိနေရတာလဲဆိုတာကို တွေးမိတာနဲ့တင် သူတော်တော်အကူအညီမဲ့သွားရသည်။ဒါလုံးဝ အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလေ!

သံသယဖြစ်ဖွယ်နှင့်အတူ ကြည်နူးစရာကောင်းတဲ့ နံနက်စာကိုစားပြီးနောက် မုချိုးသည် တစ်ဖက်လူရဲ့အလုပ်​နေရာကို အတင်းအကြပ် လိုက်လာခဲ့​တော့သည်။ ၎င်းကိုမြင်ပြီးနောက် ဝန်ထမ်းများသည် PDA လုပ်​နေတာလို့ မတွေးဘဲမနေနိုင်ပေ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့က မနာလိုစိတ်လုံးဝမရှိဘူး!! နောက်ကျမှ ရောက်လာတယ်ဆိုတဲ့သ​ဘောက ညက အရှိန်ပြင်းခဲ့ကြလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်!

(PDA- လူ​ရှေ့သူ​ရှေ့မှာ ကြည်နူးပြခြင်း)

ဒါကြောင့် လက်ထောက်ဒါရိုက်တာကလည်း အချိန်မဆိုင်းဘဲ စောင်တစ်ထည်ကိုရှာပြီး ဒါရိုက်တာရဲ့ထိုင်ခုံပေါ်မှာ တင်ထားပေးလိုက်သည်။ ဒါရိုက်တာကျုံးက စိတ်မသက်မသာဖြစ်ပြီး လူတွေကိုကုန်းအော်မယ့် ကိစ္စမျိုး မဖြစ်ရ​အောင် သူ တကယ်ကို ဂရုတစိုက်ရှိခဲ့၏။

___________

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ဆုနိုသည် သူ့ရဲ့ပါပီမျက်လုံး​လေး​​တွေကို သုံးပြီး သူ့အစ်ကိုကြီးကို ကြည့်​နေသည်။

"အခု​ကရော ဘာလဲ?" ဟန်​ဝေ သူ့ရဲ့ဆံပင်​လေး​တွေကို ပွတ်​ပေးလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် မုန်လာဥနီစားချင်တယ်" ဆုနို ချစ်စရာကောင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။

ဟန်​ဝေ ဒီစကား​ကိုကြား​တော့ ရယ်ရခက်ငိုရခက်ဖြင့် ဖြစ်သွားရသည်။

"ပြန်​ပြောပြဦး။အခု ဘာစားချင်တာ?"

'ကျွန်တော် မုန်လာဥနီစားချင်တယ်'ဆိုတဲ့စကားကို ဆုနိုရဲ့ပါးစပ်က ထွက်လာတာက 'ကျွန်တော်မှာ မ​လျော်ကန်တဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို တောင်းဖို့ရှိတယ်' ဆိုတဲ့ စကားနဲ့ အ​ခြေခံကျကျကိုတူညီ​တာပဲ။ဟန်​ဝေ ဒီစကားရဲ့အနက်ကို ကောင်း​ကောင်းကြီးနားလည်သည်။

ဆုနို အသက် ငါးနှစ်အရွယ်တုန်းက သူ့ရဲ့ အစား​သောင်းကျန်းတဲ့ Foodie side က ပုန်းလျှို​နေတုန်းဖြစ်ကာ အရသာရှိတဲ့အစားအသောက်တွေကို စားချင်​ကြောင်း သူ ဘယ်လိုဖော်ပြရမလဲ မသိပေ။

သူက အရမ်းကို အစား​ချေးများလွန်းတယ်! သူက အသီးအရွက်တွေနဲ့ မုန်လာဥနီ​တွေကို လုံးဝ မစား​ဘူး​လေ။ ညစာစားရမယ့်အချိန်ရောက်တိုင်း ပတ်​ပြေး​နေပြီး သူ​ ဒေါသထွက်လာရင်လည်း သူ့ခွက်ထဲက အစားအ​သောက်​တွေကို လွှတ်ပစ်တတ်​​သေးတယ်။ဘယ်သူ့မှလည်း သူကို ဘယ်လိုထိန်းရမလဲ မသိ​တော့ဘူး။

ထိုသိုအကြိမ်အနည်းငယ်လုပ်ပြီးနောက် စိတ်ကသိက​အောက်ဖြစ်ရပြီး ဟော်မုန်းမညီမျှသေးသည့် အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ဆယ်ကျော်သက်လေးဟန်ဝေသည် နောက်ဆုံးတွင် မခံစားနိုင်တော့ဘဲ ၁.၅ မီတာကုလားထိုင်တစ်လုံးလုပ်ရန် တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုခိုင်း​စေလိုက်သည်။ ထမင်းစားချိန်တိုင်းမှာ သူက သူ့ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို မပြေးနိုင်အောင် သူ့ညီငယ်​လေးကို တင်ထားဖို့ပဲဖြစ်သည်။

နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ရုန်းကန်ပြီးနောက် ဆုနိုက လဲကျနိုင်ခြေရှိသည်ကို သတိပြုမိသောကြောင့် သူရဲ့ မဟာဗျူဟာကို ပြောင်းလဲလိုက်တော့သည်။

သူက ပြေးမယ့်အစား သူ့နှုတ်ခမ်းကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ကမ္ဘာကြီးက သူနဲ့အတူတုန်ခါသွားလောက်သည့်အသံမျိုးဖြင့် အဆုတ်​ကွဲမတက် အော်ဟစ်​ပစ်တော့သည်။

ဟန်ဝေ ဒေါသထွက်ချင်သလို ရယ်ချင်သလို
ဖြင့် သူ နေရာတစ်​နေရာကိုအမြန်ရှာပြီး ညီအစ်ကို-ညီအစ်ကို ညီလာခံအစည်းအဝေးတစ်ခုကိုသာ ကျင်းပနိုင်ခဲ့သည်။

"အသားစားမယ်!" ဆုရှောင်းနို​လေးက အတည်​ပေါက်မျက်နှာ​လေးဖြင့်။

"အသီးအရွက်တွေကိုလည်း စားရမယ်" ဟန်​ဝေ သူ့ကို ငုံကြည့်လိုက်သည်။

"ကြက်​ပေါင်ချောင်းစားမယ်။အချိုစားမယ်။အရွက်မစားဘူး!" ဆုနို ကုလားထိုင်ကို စပြီး ပိတ်ကန်တော့သည်။

ဟန်ဝေ သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းကာ ခြိမ်းခြောက်ပြီး ပြောဆိုလိုက်သည်။ "ဒီအတိုင်းဆက်လုပ်နေရင် မင်းရဲ့တင်ပါးကို ရိုက်ပစ်လိုက်မယ်"

ဆု​ရှောင်းနိုလေးသည် ဒေါသတကြီးတောက်လောင်နေသောမျက်လုံးများဖြင့် သူ့ကို စိုက်မကြည့်ခင် "ဝါး.."လို့ စငို​ပါတော့သည်။

သူက 'ကမ္ဘာပေါ်မှာ အမေသာလျှင်ကောင်းပါသည်' ဆိုတဲ့သီချင်းစာသားက​နေ 'ကမ္ဘာပေါ်မှာ အစ်ကိုသာလျှင်ဆိုးပါသည်' ဟု ပြန်ပြောင်း,သီဆိုရင်း ငိုကြွေးသံကို တိုးမြှင့်ကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ငိုရှိုက်လိုက်သည်။
နား​ပေါက်တွေထဲကို ငရဲမီးတွေနဲ့ လောင်းချခံရပြီး လောင်ကျွမ်းခံလိုက်ရသလိုပါပဲ!

ဟန်​ဝေသည် သူ့ရဲ့ခေါင်းက ကိုက်ခဲ​နေရာကနေ နှစ်ခြမ်းခွဲခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ဆုနိုရဲ့ မျက်နှာမှာ နှပ်​တွေ​ပေကျံ​နေတာကို သုတ်​ပေးလိုက်သည်။
သူ ဘဝတစ်​လျှောက်လုံး ဒီအ​သေး​လေးရဲ့ အကန်ကို သာ ခံနေရမယ်ဆိုရင် သူ​သေသွားနိုင်တယ်!

ဒီညှိနှိုင်းမှုအပြီးမှာတော့ ဆုနိုသည် သူ့အစ်ကို ဝယ်ပေးခဲ့သော lollipops အပြည့်ထည့်ထားသည့်အိတ်တစ်လုံးကို လိုချင်ရင် အလဲအလှယ်အဖြစ် မုန်လာဥနီနှင့်ဟင်းသီးဟင်းရွက်တစ်ပန်းကန်လုံးကို ကုန်​အောင်စားရမည် ဖြစ်သည်။

ဆယ်!ခု!အပြည့်!ဒီပမာဏက က​​လေးငယ်​လေးတွေအတွက်က​တော့ မက်​လောက်စရာ ကြီးမားသည့်ကံကြမ္မာတစ်ခုဖြစ်သည်မှာ သေချာသည်။

ထို့ကြောင့် ဒီအဖြစ်အပျက်က ဆု​ရှောင်းနိုရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထာဝရစွဲထင် ကျန်ရစ်ခဲ့​တော့သည်။

အဲ့ဒီအချိန်က​နေ စပြီး​တော့.......

"အစ်ကိုကြီး....သား မုန်လာဥနီနဲ့ အသီးအရွက်တွေ စားချင်တယ်!"

"ပြော"

"သား စာကြည့်ခန်းထဲက ပန်းအိုးကိုခွဲလိုက်မိတယ်!"

"......."

"အစ်ကိုကြီး.....သား မုန်လာဥနီ စားချင်တယ်!"

"ပြော"

"သား ရှူးရှူး​ပေါက်​နေရင်းနဲ့ ဘောင်းဘီကို မ​တော်တဆ ထိမိသွားတယ်!"

"........"

"အစ်ကိုကြီး....ကျွန်တော် မုန်လာဥနီ စားချင်တယ်!"

"ပြော"

"ကျွန်တော် ဝမ်​ရှောင်ဟွားရဲ့ အက်ျီစကို ခုံပေါ်မှာ ကော်နဲ့ကပ်လိုက်တယ်!"

"......."

"အစ်ကိုကြီး......ကျွန်တော်မုန်လာဥနီ စားချင်တယ်!" ပျော်ရွှင်မှုအပြည့်ဖြင့်.......။

"မင်း ၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးပြီ​လေ!" အံ့ကိုကြိတ်ရင်းဖြင့်....။

"ကျွန်တော် ကွန်ပြူတာ အသစ်တစ်လုံးလိုချင်တယ်!" မျှော်လင့်ချက်တွေ အပြည့်ဖြင့်။

ဟန်​ဝေ မျက်ရိုး​တွေကို နှိပ်လိုက်ရင်း "မော်ဒယ်နံပါတ်​​ပြော"

ဆု​ရှောင်းနိုက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ရှေ့ကိုခုန်ပေါက်သွားပြီး မှတ်စုစာတိုလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လွှဲပေးလိုက်သည်။

".........."

ဆယ့်ငါးနှစ်ခန့်ထပ်ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် ဟန်ဝေသည် "မုန်လာဥ" ဟူသောစကားလုံးက သူ့ခေါင်းကိုကိုက်ခဲစေသည့်အဆင့်အထိ တိုးတက်နေပြီဖြစ်သည်။

"ဒီတစ်​ခေါက်​တောင်းမယ့် တောင်းဆိုချက်လေးက အရမ်း,အရမ်း,အရမ်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးရလွယ်ပါတယ်!" ဆုနို အိပ်ယာ​ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကတိ​တွေ​ပေး​နေသည်။

"ပြော" ဟန်​ဝေ အကူအညီမဲ့စွာဖြင့် ပြုံးပြနိုင်​တော့သည်။

"ကျွန်တော် ဆေးရုံကဆင်းပြီးရင် ကိုယ့်​နေရာမှာပဲ ပြန်​နေချင်တယ်" ဆုနို အသနားခံ​နေသည့် မျက်နှာလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ လက်သီး​တွေဖြင့် ဘေးပတ်လည်ကို ဝိုက်ထိုး​နေကာ......အစ်ကိုကြီး "Yes!" လို့ ပြောရမယ်​နော်။ ကျွန်တော်ရဲ့အချစ်​ရေးကို ထိခိုက်အောင်မလုပ်နဲ့!


▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤

[Zawgyi]

တစ္ညတာတည္းခိုျခင္းႏွင့္ မုန္လာဥနီစားျခင္း

"မသြားပါနဲ႔!"

မုခ်ိဳးသည္ ဒရမ္မာဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္လိုက္မင္းသားလို ခံစားခ်က္ေတြအျပည့္နဲ႔ လက္ကိုဆန္႔ကာ သူ႕လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ေခါင္းကိုက္သြားကာ...."ေတာ္​ေတာ္ ေနာက္က်​ေနၿပီ"

"ကိုယ္ မင္းကို တကယ္ ႀကိဳက္တာပါ"
မုခ်ိဳးက အမူးလြန္ၿပီး ကမ႓ာႀကီးကို အ႐ႈံး​ေပးလုနီးပါးျဖစ္​ေန​ေသာ္လည္း သူ႕ရဲ႕ကညား​ေရ႐ြတ္သလို ေျပာ​ေနတဲ့ စာ​ေၾကာင္း​ေတြအ​ေပၚကို​​ေတာ့ သက္​​ေရာက္မႈ႐ွိပုံ မ​ေပၚ​ေပ။

"ကိုယ္က မင္း​ေဘးမွာ ရပ္ႏိုင္ဖို႔ အရည္အခ်င္းမလုံ​ေလာက္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္" မုခ်ိဳးရဲ႕စကားလုံး​ေတြက ဗလုံးဗ​ေထြးျဖစ္​ေနသည္။ "ကိုယ္က ပညာေရးဘက္မွာလည္း အမ်ားႀကီး မတတ္ပါဘူး "

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ တစ္ခဏမွ်ေအးခဲသြားရသည္။

မုခ်ိဳးရဲ႕မ်က္ခုံး​ေတြက က်ံဳ႕​ထား​ေပမယ့္ တစ္ဖက္လူရဲ႕လက္ကို​ေတာ့ အထူးတလည္ တင္းၾကပ္စြာ ကိုင္ထားသည္။

"ကိုယ့္အ​ေပၚကို ဘာလို႔ေသခ်ာမၾကည့္​ေပးရတာလဲ?"

သူ မလြတ္ႏိုင္မွန္းသိ​ေတာ့ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သည္ သူ႕​ေဘးမွာ ေဆာင့္​ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ရသည္။

"ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္" ဥကၠဌမုရဲ႕မ်က္စိေတြက စုံလုံးပိတ္​ေနၿပီး ျပဳံးျပလိုက္၏။ "ကိုယ္ မင္းနဲ႔အတူတူ အိပ္ခ်င္တယ္!"

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သည္ သူ႕ရဲ႕အႀကီးမားဆုံးဆႏၵက တစ္ဖက္လူကို ပါးျဖတ္ခ်ရမယ္လို႔ ခံစားမိၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံး​ေတြက လက္သြားေတာ့သည္။ဒါ​ေပမယ့္ သူပါးခ်ဖို႔ အခြင့္အေရးမရ​ခင္မွာပဲ မုခ်ိဳးက အိပ္ယာ​ေပၚ ကုတ္တြယ္တက္​ေနၿပီျဖစ္သည္။

"ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္​ေနတာလဲ!"

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ရဲ႕ သတိ​ေပးခ်က္​ေတြက တစ္ခုၿပီးတစ္ခုျမည္လာေတာ့သည္။

"ခက္တယ္!" မုခ်ိဳးရဲ႕မ်က္လုံးေတြက အသက္မပါသလိုျဖစ္​ေန​ေပမယ့္ သူ႕အသံက​ေတာ့ အလိုမက်လို႔ ႏႈတ္ခမ္းဆူလိုက္သည့္ အသံမ်ိဳး ျဖစ္​ေနသည္။

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ေလတစ္ခ်က္ကို ႐ွဴသြင္းလိုက္ရင္း.....သူမူးလာရင္ ေတာ္​ေတာ္ခက္တာပဲ။သူကမွ တကယ့္ သားရဲ​ေကာင္ႀကီး!

ထို႔ေၾကာင့္ သူ ျပန္ေျပာလိုက္၏။ "ခင္ဗ်ားအေပၚကို ေရတစ္ပုံးေလာက္ ေလာင္းပစ္​ေစခ်င္လား!"

မုခ်ိဳး ေခါင္းအုံးကိုေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ဖက္ခြဖို႔အတြက္ ေ႐ွ႕ဘက္ကိုတိုးလိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူကုတင္ေပၚသို႔ ပစ္တက္လိုက္သည္။ "ႏူးညံ့လြန္းတယ္"

"..........."

ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးတစ္​ေယာက္ ရယ္ရခက္ငိုရခက္ျဖင့္ သူ႐ႈံးနိမ့္သြားၿပီဆိုတာကို လက္ခံလိုက္ရၿပီး တစ္ဖက္လူကို ေစာင္ျခဳံ​​ေပးလိုက္သည္။

ဥကၠဌမုကေတာ့ အ​ေသ​ေကာင္လို႔ အိပ္​ေပ်ာ္​ေနတာ​ေၾကာင့္ ႏွစ္တစ္​ေသာင္းမွာ တစ္ႀကိမ္သာ ၾကဳံ​ေတာင့္ၾကဳံခဲေတြ႕ရသည့္ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ရဲ႕ ၾကင္နာ​ေပးသည့္ အခိုက္အတန္႔ေလးကို မ​ေတြ႕လိုက္ရ​ေခ်။

ဒါ တကယ့္ကို ေနာင္တရစရာပဲ......

အလြန္သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့သည့္အတြင္းစိတ္ေလး႐ွိေသာ အႏုပညာလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးက​ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား အိပ္ခ်င္စိတ္ လုံးဝမ႐ွိေပ။

သူ မုခ်ိဳးကို ေစာင္ျခဳံ​ေပးၿပီး​ေနာက္ သူ႕ရဲ႕​အလုပ္စားပြဲဆီကိုသြားကာ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး မုခ်ိဳးရဲ႕နာမည္ကို search bar မွာ ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္။ အဲ့ဒီ​ေနာက္ မုခ်ိဳးရဲ႕ အ​ေၾကာင္းအလီလီက ထြက္ေပၚလာပါ​ေတာ့သည္။

ေဒသတြင္းစားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္း၏ရာထူးအႀကီးမားဆုံးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အေနႏွင့္ သူ႕အေၾကာင္း၊ သူ႕သတင္းမ်ားသည္ မ႐ွားလွပါ။
သို႔ေသာ္လည္း ဒါက က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္အတြက္ သူ႕အ​ေၾကာင္းေတြကို ႐ွာ​​ေဖြၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္စူးစမ္းျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

စက္ခရင္​ေပၚက အင္တာဗ်ဴးမွာ​ေတာ့ မုခ်ိဳးသည္ ဒီဇိုင္းနာခ်ဳပ္ အနက္​ေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ၾကည့္ရသည္မွာ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနကာ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္ၿပီး ဖ်တ္လတ္ေနသည့္ပုံလည္း ေပါက္ေနသည္။

တစ္ခါတစ္ရံ သူရဲ႕စကားေျပာဟန္သည္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ေျပာတတ္ေသာ္လည္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစပုံမ​​ေပၚဘဲ အဲဒီအစား ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပ်င္းရိတတ္တဲ့စိတ္ကိုဆြဲ​ေဆာင္ႏိုင္သည့္ပုံမ်ိဳးလည္း ရေနသည္။

အင္တာဗ်ဴးသူက ျပဳံးလ်က္ ေမးလိုက္သည္။
"ဥကၠ႒မုရဲ႕ ေနာက္တစ္ျခမ္း(ဖူးစာဖက္)ကို ဘယ္လို စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ႐ွာမွာလဲ?"

"ႏူ႕ညံ့တဲ့လူမ်ိဳး​ေပါ့" မုခ်ိဳး ခဏစဥ္းစားၿပီး "သူက ၾကည့္​ေကာင္းဖို႔လည္း မလိုပါဘူး။ေဒါသ​ေတြ ေနရာတကာ ေလွ်ာက္မထြက္ဖို႔ပါပဲ"

အင္တာဗ်ဴးသည့္​ေန႔စြဲမွာ လြန္ခဲ့သည့္တစ္ႏွစ္က ျဖစ္ၿပီး ဥကၠဌမုနဲ႔ အႏုပညာ႐ွင္လူငယ္​ေလးတို႔ မ​ေတြ႕ၾက​ေသးသည့္ အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။

သူ႕ရဲ႕အနာဂတ္မွာ ကိုယ့္ေဒါသကိုအၿမဲတမ္း ေဘးတစ္ပတ္လည္ကို ထုတ္လႊတ္​ေနၿပီး အရမ္းၾကည့္ေကာင္းသည့္ ႏူးညံ့မႈမ႐ွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွခန္႔မွန္းမိခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး!
အဲ့တာ​ေၾကာင့္လည္း ကံၾကမၼာက လူ​ေတြကို ထူးဆန္းတဲ့နည္း​ေတြနဲ႔ က်ီစယ္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာကိုး။မမွားပါဘူးေလ!

ဗီဒီယိုထဲက အင္တာဗ်ဴးထဲမွာေတာ့ မုခ်ိဳးသည္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ စြန္႔စားခဲ့သူတစ္​ေယာက္အ​ေနနဲ႔ သူ႕အ​ေတြ႕အၾကဳံေတြအ​ေၾကာင္းကို ဆက္လက္ ေျပာ​ေနသည္။

သူ႕ရဲ႕ေက်ာင္းတုန္းက အဆင့္​ေတြက ဆိုးဝါးတဲ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕ မိသားစု အ​ေျခအ​ေနကလည္း ဆိုးခဲ့​ေၾကာင္း၊ သူ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္မွာ က်သြား​ေတာ့ သူ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြား​ေရးအ​ေသး​ေလးကို စလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
သူ အဝတ္အစားေတြက​​ေန လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း၊ အဲ့က​ေန ပင္လယ္စာ​ေတြ၊ အဲ့ဒီ​ေနာက္မွာ​ေတာ့.....ေနာက္ဆုံး စား​ေသာက္ဆိုင္​ေတြအထိ သူ သြားခဲ့သည္။သူ အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ သူဘာေတြျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို သူသာသိလိမ့္မည္။

ဒီလူကိုယ္တိုင္​​ေျပာတာကိုသာ သူ မၾကားလိုက္ဘူးဆိုရင္ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သည္ သူ႕ေ႐ွ႕မွာ႐ွိ​ေနတဲ့ 'ေ႐ႊ​​ေတြကိုေတာင္ ဖုန္မႈန္႔​ေတြလို လႊတ္ပစ္ႏိုင္တဲ့သူ' က လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္တုန္းက လက္ေတြမွာ ေပါက္ၿပဲေသြးထြက္ၿပီး အရည္ၾကည္ဖုေတြ ေပါက္လာသည္အထိ ေလထဲ၊ ႏွင္းထဲမွာ ေဒၚလာအနည္းငယ္အတြက္ ေသတၱာေတြ ေ႐ြ႕​ေပးခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ယုံမွာမဟုတ္ဘူး။

"ဥကၠ႒မုအ​ေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္ထိ ေနာင္တရစရာမ်ား ႐ွိပါသလား? " အင္တာဗ်ဴးသူက ဆက္ေမးလိုက္သည္။

"ေနာင္တရစရာေတြ​ေတာ့ အမ်ားႀကီးမ႐ွိပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေက်နပ္ေနပါၿပီ။" မုခ်ိဳး၏အျပဳံးသည္ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းၿပီး ေတာက္ပ
ေနသည္။ "ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္​ေတာ္က ပညာေရးမွာ မထူးခြၽန္ခဲ့တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းမယဥ္ေက်းဘူး။ အဂၤလိပ္စကားကိုလည္း နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ အဲ့တာ​ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းညႇိႏိႈင္းရတဲ့​ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္မေျပဘူး "

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ဒီစကားကိုၾကားေတာ့ ရယ္႐ုံသာတတ္ႏိုင္သည္။ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကတြင္ ဂ႐ုတစိုက္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာစကားလုံးမ်ားကိုသာ အသုံးျပဳခဲ့ဖူးသူတစ္ဦးအေနႏွင့္ ဒီလိုလက္ေတြ႕က်က် အေျဖတစ္ခုကိုၾကားရသည္မွာ သူရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုညမွာပဲ ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးသည္ ကြန္ပ်ဴတာေ႐ွ႕တြင္ထိုင္ၿပီး မုခ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္သတင္းအခ်က္အလက္အားလုံးကို တစ္ညလုံး စိတ္လႈပ္႐ွားစြာ ႐ွာေဖြခဲ့သည္။ ၎က ၿပီးျပည့္စုံသည့္ stalkerတစ္​ေယာက္၏အျပဳအမူမ်ိဳးပင္။

အရမ္းအရမ္းကို ႐ူးသြပ္​ေနပုံပဲ!

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အိပ္ခန္းထဲ႐ွိ ဥကၠဌမုက​ေတာ့ သူအ​ေၾကာင္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ စုံစမ္းစစ္ေဆးခံေနရသည္ကို လုံးဝမသိဘဲအိပ္​ေနသည္မွာ အိပ္မက္ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မက္​ေနလိုက္​ေသးသည္။ ၁၈+လိုအိမ္မက္မ်ိဳးက တအား​ေကာင္းတဲ့ အိမ္မက္မ်ိဳးေပါ့!

သူ ထရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ မြန္းတည့္ခါနီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ဒါ ဘယ္​ေနရာလဲ?

ဥကၠဌမုတစ္​ေယာက္ အိပ္ယာ​ေပၚမွာထိုင္လိုက္ရင္း ေဘးတစ္ပတ္လည္ကို အံ့ၾသတႀကီး ၾကည္​ေနသည္။

"ႏိုးလာၿပီလား?" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ဆူညံသံအခ်ိဳ႕ကိုၾကားလိုက္ရတာ​ေၾကာင့္ အခန္းထဲကို ေအပ႐ြန္ဝတ္ထားရင္း ၀င္လာကာ သူ႕လက္ထဲမွာလည္း ၾကက္ဥ
ထည့္ထားတဲ့ပန္းကန္တစ္လုံးကိုလည္း ကိုင္ထားေသးသည္။ ၾကည့္ရတာ အိမ္႐ွင္မတစ္​ေယာက္လိုပင္။

မုခ်ိဳး သူ႕ကိုသုံးစကၠန္႔ၾကာေငးၾကည့္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္လိုက္ကာ သူ႕မ်က္ႏွာသူ ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။

အခန္းတစ္ခန္းလုံး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ၾကားလိုက္ရသည့္႐ိုက္သံေၾကာင့္ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သည္ ႐ႈပ္ေထြးေနသည့္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္ကာ......

တစ္ခုတည္း႐ွိတဲ့ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ေတြက​ေတာ့ တကယ္
မေျပာင္းလဲဘူးပဲ။( အ႐ူးက အ႐ူးပဲလို႔ဆိုလို)

"ကိုယ္က.......မင္းအိမ္မွာ ေရာက္​ေနတာလား? " ဒါအိပ္မက္မဟုတ္ဘူးလို႔ အတည္ျပဳၿပီးေနာက္ မုခ်ိဳးရဲ႕အသံက စိတ္လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ေျပာင္းသြားေလသည္။

"ကြၽန္ေတာ္အိမ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ!" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မေက်နပ္​ေတာ့ေပ။

ဒီေလသံက ဘာလဲ?ငါအိမ္က သူ႕အတြက္ မ​လုံ​ေလာက္လို႔လား!

"ကိုယ္ ဘာလို႔ ဒီကို ေရာက္​ေနတာလဲ?" မုခ်ိဳးဆီမွ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ romcom ထဲကလိုမ်ိဳး စာ​ေၾကာင္း​ေတြ ထြက္လာ​ပါေတာ့သည္။

က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ပိုလို႔​ေတာင္ အဲ့ဒီအတြက္ မ​ေက်နပ္​ေတာ့​ေပ။ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့အပ်ိဳစင္တစ္​ေယာက္က မသိုးမသန္႔ျဖစ္​ေနသလိုမ်ိဳး ဒီေယာက်္ားက ဘာလို႔ အဲ့လိုမ်ိဳးနဲ႔ တူ​​ေနရတာလဲ! ရင္ဘတ္ကိုဖုံးဖို႔ လက္ေတြက ရင္ဘတ္႐ွိရာကိုေျမႇာက္တက္သြားတာနဲ႔အတူ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ထြက္က်​ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ!

ဒါ သူ႕အိပ္ယာသာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ လက္ထဲက ၾကက္ဥခြက္နဲ႔ ပတ္ပစ္ၿပီးၿပီ!

"ကိုယ္ မ​ေန႔ညက အမူးလြန္သြားတာလား?" မုခ်ိဳး မႈန္ဝါးဝါးသာ မွတ္မိေတာ့သည္။

"ခင္ဗ်ားက အမူးလြန္႐ုံတင္မကဘူး!" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ အံႀကိတ္လိုက္မိသည္။

အမူးလြန္႐ုံတင္ ဘယ္ကမလဲ။အဓိပၸါယ္မ႐ွိ ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့အျပင္ က်ဳပ္ရဲ႕ တင္ပါးကို​ေတာင္ ကိုင္ၿပီး အတြင္းခံကို​ေတာင္ ခိုးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္​ေသးတယ္!စကားလုံးေတြနဲ႔ ျပန္ေျပာျပဖို႔​ေတာင္ ႐ူးခ်င္စရာ​ေကာင္းလြန္းတယ္!

"ကိုယ့္ကို အိမ္ျပန္​ေခၚလာ​ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ " သူ ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို အတိအက်မသိေပမယ့္ ေယဘူယ်အ​ေၾကာင္းအရာ​ေတြ​ကို​ေတာ့ သူသိ၏။ မုခ်ိဳး အလြန္စိတ္လႈပ္႐ွားသြားရသည္။

"အတင္းအၾကပ္ လာေခၚခိုင္းလို႔​​ေလ" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ ပန္းကန္လုံးကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို မေလွ်ာက္မီ ေအးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။

တစ္ဖက္မွာ​ေတာ့ မုခ်ိဳးသည္ 'မေန႔ညက ဒီတစ္ညလုံး ဒီအိပ္ယာ​ေပၚမွာ အိပ္ခဲ့တယ္'ဆိုတဲ့ အ​ေၾကာင္းကို ေက်နပ္ေနမိရင္း သူ​ေဒါသမထြက္ခင္​ေလး ငါးမိနစ္​ေလာက္ ေနအုံးမယ္ဟုဆိုကာ အိပ္ရာ​ေပၚကို ျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။

ဒါ တကယ္ကို အလြန္ပဲေက်နပ္စရာေကာင္းခဲ့တာပဲ!

အကယ္၍ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သာ ေယာင္းမနဲ႔ပစ္​ေပါက္ဖို႔ ျပန္မဝင္လာခဲ့ရင္ သူ ျပန္အိပ္ဖို႔ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ဖြယ္႐ွိသည္။

ႏွစ္လိုဖြယ္သည္းလ်ာ​ေလး...ျပင္​ေပးထားတဲ့ မနက္စာက မဆိုးေလာက္ပါဘူးေနာ္။

ေနာင္တ​ေတြအျပည့္ရ​ေနတဲ့ ဥကၠဌမုတစ္​ေယာက္ သူသြားေတြကို တိုက္ေနစဥ္ သူ႕ကိုယ္သူႏွစ္သိမ့္ခဲ့သည္။

foodie ဆုရဲ႕ အစားအ​ေသာက္​ေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးရဲ႕ မနက္စာက​ေတာ့ အလြန္႐ိုး႐ွင္းပါ၏။ပဲႏို႔နဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ရယ္၊ ေဘးနားက ဒိန္ခ်ဥ္ဘူး​ေလးရယ္သာ ႐ွိသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မုခ်ိဳးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အ​ေကာင္းဆုံးအျပဳအမူကို ျပသ​ေနကာ အစားအေသာက္ေတြကို ခ်ီးက်ဴး​ေထာပနာျပဳၿပီး ၾကက္ဥ​ေၾကာ္ကိုယူရန္ တူကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း လမ္းတစ္ဝက္​ေတာင္ မ​ေရာက္​ေသးခင္မွာပဲ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္က တူကိုျဖတ္႐ိုက္လိုက္ၿပီး ရက္စက္စြာ တားျမစ္ပစ္လိုက္ေလသည္။

မုခ်ိဳး ေတာင့္ခဲသြားရသည္။ ဆု​ေတာင္းတာ​ေတြ,ဘာ​​ေတြမ်ား လုပ္ရမွာလား?လက္​ေတြအခ်င္းခ်င္းတြဲၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေတြးတာမ်ိဳး​ေတြက သူ႕မွာ အ​ေတြ႕အၾကဳံ လုံးဝမ႐ွိဘူး​ေလ!

"ဒိန္ခ်ဥ္ကို အရင္​ေသာက္။ အရက္​ေသာက္ၿပီးရင္ ဒိန္ခ်ဥ္က အစာအိမ္အတြက္ ေကာင္းတယ္" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ သူ႕အတြက္ ဒိန္ခ်ဥ္ဘူးကို ဖြင့္​ေပးလိုက္သည္။

မုခ်ိဳးသည္ သူရဲ႕အိမ္႐ွင္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့အ႐ွိန္အဝါလိုမ်ိဳး​ေၾကာင့္ ပိုလို႔အံ့ၾသသြားတယ္။
မေန႔ညက သူအရက္မူးေနခ်ိန္ ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ? ႐ုတ္တရက္ႀကီး ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ေျပာင္းလဲသြားတာက လူတစ္ဦးရဲ႕ သံသယကို ပြားလာ​ေစတာပဲ!

သူ အရက္​ေသာက္ၿပီးေတာ့ ပန္​ေတြလိုလွပတဲ့စကားလုံး​ေတြနဲ႔ တစ္ဖက္လူကို ခ်ည္ႏိုင္သြားလို႔မ်ားလား?အဲ့လိုဆိုရင္ တကယ္​ေကာင္းတယ္! ပိုၿပီး႐ိုဆန္သြားမယ့္ နည္းလမ္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္!
ဥကၠဌမု အရမ္းကို စိတ္လႈပ္႐ွားမိသည္။

"စား​ေနတုန္း မျပဳံးနဲ႔!" က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္သည္ သူ႕ကို သူ႕အၾကည့္​ေတြနဲ႔ ဓါး​ေျမႇာင္လို ပစ္လိုက္သည္။

မုခ်ိဳး သူ႕ထိုင္ခုံကို သူ႕ေ႐ွ႕တြင္ေနရာေ႐ြ႕ရန္ ဆြဲလိုက္ၿပီး ယခင္ကထက္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ စား​ေသာက္လိုက္သည္။

ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးက​ေတာ့ သူ႕ေဘးနားမွာ ႀကီးမားတဲ့ေခြးႀကီးတစ္ေကာင္႐ွိေနသလိုမ်ိဳး ဘာလို႔ခံစားမိေနရတာလဲဆိုတာကို ေတြးမိတာနဲ႔တင္ သူေတာ္ေတာ္အကူအညီမဲ့သြားရသည္။ဒါလုံးဝ အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူးေလ!

သံသယျဖစ္ဖြယ္ႏွင့္အတူ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ နံနက္စာကိုစားၿပီးေနာက္ မုခ်ိဳးသည္ တစ္ဖက္လူရဲ႕အလုပ္​ေနရာကို အတင္းအၾကပ္ လိုက္လာခဲ့​ေတာ့သည္။ ၎ကိုျမင္ၿပီးေနာက္ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ PDA လုပ္​ေနတာလို႔ မေတြးဘဲမေနႏိုင္ေပ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔က မနာလိုစိတ္လုံးဝမ႐ွိဘူး!! ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတယ္ဆိုတဲ့သ​ေဘာက ညက အ႐ွိန္ျပင္းခဲ့ၾကလို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္!

(PDA- လူ​ေ႐ွ႕သူ​ေ႐ွ႕မွာ ၾကည္ႏူးျပျခင္း)

ဒါေၾကာင့္ လက္ေထာက္ဒါ႐ိုက္တာကလည္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ေစာင္တစ္ထည္ကို႐ွာၿပီး ဒါ႐ိုက္တာရဲ႕ထိုင္ခုံေပၚမွာ တင္ထားေပးလိုက္သည္။ ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးက စိတ္မသက္မသာျဖစ္ၿပီး လူေတြကိုကုန္းေအာ္မယ့္ ကိစၥမ်ိဳး မျဖစ္ရ​ေအာင္ သူ တကယ္ကို ဂ႐ုတစိုက္႐ွိခဲ့၏။

___________

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဆုႏိုသည္ သူ႕ရဲ႕ပါပီမ်က္လုံး​ေလး​​ေတြကို သုံးၿပီး သူ႕အစ္ကိုႀကီးကို ၾကည့္​ေနသည္။

"အခု​ကေရာ ဘာလဲ?" ဟန္​ေဝ သူ႕ရဲ႕ဆံပင္​ေလး​ေတြကို ပြတ္​ေပးလိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ မုန္လာဥနီစားခ်င္တယ္" ဆုႏို ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။

ဟန္​ေဝ ဒီစကား​ကိုၾကား​ေတာ့ ရယ္ရခက္ငိုရခက္ျဖင့္ ျဖစ္သြားရသည္။

"ျပန္​ေျပာျပဦး။အခု ဘာစားခ်င္တာ?"

'ကြၽန္ေတာ္ မုန္လာဥနီစားခ်င္တယ္'ဆိုတဲ့စကားကို ဆုႏိုရဲ႕ပါးစပ္က ထြက္လာတာက 'ကြၽန္ေတာ္မွာ မ​ေလ်ာ္ကန္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေတာင္းဖို႔႐ွိတယ္' ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ အ​ေျခခံက်က်ကိုတူညီ​တာပဲ။ဟန္​ေဝ ဒီစကားရဲ႕အနက္ကို ေကာင္း​ေကာင္းႀကီးနားလည္သည္။

ဆုႏို အသက္ ငါးႏွစ္အ႐ြယ္တုန္းက သူ႕ရဲ႕ အစား​ေသာင္းက်န္းတဲ့ Foodie side က ပုန္းလွ်ိဳ​ေနတုန္းျဖစ္ကာ အရသာ႐ွိတဲ့အစားအေသာက္ေတြကို စားခ်င္​ေၾကာင္း သူ ဘယ္လိုေဖာ္ျပရမလဲ မသိေပ။

သူက အရမ္းကို အစား​ေခ်းမ်ားလြန္းတယ္! သူက အသီးအ႐ြက္ေတြနဲ႔ မုန္လာဥနီ​ေတြကို လုံးဝ မစား​ဘူး​ေလ။ ညစာစားရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ပတ္​ေျပး​ေနၿပီး သူ​ ေဒါသထြက္လာရင္လည္း သူ႕ခြက္ထဲက အစားအ​ေသာက္​ေတြကို လႊတ္ပစ္တတ္​​ေသးတယ္။ဘယ္သူ႕မွလည္း သူကို ဘယ္လိုထိန္းရမလဲ မသိ​ေတာ့ဘူး။

ထိုသိုအႀကိမ္အနည္းငယ္လုပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္ကသိက​ေအာက္ျဖစ္ရၿပီး ေဟာ္မုန္းမညီမွ်ေသးသည့္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးဟန္ေဝသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၁.၅ မီတာကုလားထိုင္တစ္လုံးလုပ္ရန္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုခိုင္း​ေစလိုက္သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္းမွာ သူက သူ႕ေဘးပတ္ပတ္လည္ကို မေျပးႏိုင္ေအာင္ သူ႕ညီငယ္​ေလးကို တင္ထားဖို႔ပဲျဖစ္သည္။

ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ႐ုန္းကန္ၿပီးေနာက္ ဆုႏိုက လဲက်ႏိုင္ေျခ႐ွိသည္ကို သတိျပဳမိေသာေၾကာင့္ သူရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာကို ေျပာင္းလဲလိုက္ေတာ့သည္။

သူက ေျပးမယ့္အစား သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ကမ႓ာႀကီးက သူနဲ႔အတူတုန္ခါသြားေလာက္သည့္အသံမ်ိဳးျဖင့္ အဆုတ္​ကြဲမတက္ ေအာ္ဟစ္​ပစ္ေတာ့သည္။

ဟန္ေဝ ေဒါသထြက္ခ်င္သလို ရယ္ခ်င္သလို
ျဖင့္ သူ ေနရာတစ္​ေနရာကိုအျမန္႐ွာၿပီး ညီအစ္ကို-ညီအစ္ကို ညီလာခံအစည္းအေဝးတစ္ခုကိုသာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။

"အသားစားမယ္!" ဆုေ႐ွာင္းႏို​ေလးက အတည္​ေပါက္မ်က္ႏွာ​ေလးျဖင့္။

"အသီးအ႐ြက္ေတြကိုလည္း စားရမယ္" ဟန္​ေဝ သူ႕ကို ငုံၾကည့္လိုက္သည္။

"ၾကက္​ေပါင္ေခ်ာင္းစားမယ္။အခ်ိဳစားမယ္။အ႐ြက္မစားဘူး!" ဆုႏို ကုလားထိုင္ကို စၿပီး ပိတ္ကန္ေတာ့သည္။

ဟန္ေဝ သူ႕လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းကာ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ေျပာဆိုလိုက္သည္။ "ဒီအတိုင္းဆက္လုပ္ေနရင္ မင္းရဲ႕တင္ပါးကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္မယ္"

ဆု​ေ႐ွာင္းႏိုေလးသည္ ေဒါသတႀကီးေတာက္ေလာင္ေနေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူ႕ကို စိုက္မၾကည့္ခင္ "ဝါး.."လို႔ စငို​ပါေတာ့သည္။

သူက 'ကမ႓ာေပၚမွာ အေမသာလွ်င္ေကာင္းပါသည္' ဆိုတဲ့သီခ်င္းစာသားက​ေန 'ကမ႓ာေပၚမွာ အစ္ကိုသာလွ်င္ဆိုးပါသည္' ဟု ျပန္ေျပာင္း,သီဆိုရင္း ငိုေႂကြးသံကို တိုးျမႇင့္ကာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ငို႐ိႈက္လိုက္သည္။
နား​ေပါက္ေတြထဲကို ငရဲမီးေတြနဲ႔ ေလာင္းခ်ခံရၿပီး ေလာင္ကြၽမ္းခံလိုက္ရသလိုပါပဲ!

ဟန္​ေဝသည္ သူ႕ရဲ႕ေခါင္းက ကိုက္ခဲ​ေနရာကေန ႏွစ္ျခမ္းခြဲခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဆုႏိုရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ႏွပ္​ေတြ​ေပက်ံ​ေနတာကို သုတ္​ေပးလိုက္သည္။
သူ ဘဝတစ္​ေလွ်ာက္လုံး ဒီအ​ေသး​ေလးရဲ႕ အကန္ကို သာ ခံေနရမယ္ဆိုရင္ သူ​ေသသြားႏိုင္တယ္!

ဒီညႇိႏိႈင္းမႈအၿပီးမွာေတာ့ ဆုႏိုသည္ သူ႕အစ္ကို ဝယ္ေပးခဲ့ေသာ lollipops အျပည့္ထည့္ထားသည့္အိတ္တစ္လုံးကို လိုခ်င္ရင္ အလဲအလွယ္အျဖစ္ မုန္လာဥနီႏွင့္ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္တစ္ပန္းကန္လုံးကို ကုန္​ေအာင္စားရမည္ ျဖစ္သည္။

ဆယ္!ခု!အျပည့္!ဒီပမာဏက က​​ေလးငယ္​ေလးေတြအတြက္က​ေတာ့ မက္​ေလာက္စရာ ႀကီးမားသည့္ကံၾကမၼာတစ္ခုျဖစ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဒီအျဖစ္အပ်က္က ဆု​ေ႐ွာင္းႏိုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထာဝရစြဲထင္ က်န္ရစ္ခဲ့​ေတာ့သည္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က​ေန စၿပီး​ေတာ့.......

"အစ္ကိုႀကီး....သား မုန္လာဥနီနဲ႔ အသီးအ႐ြက္ေတြ စားခ်င္တယ္!"

"ေျပာ"

"သား စာၾကည့္ခန္းထဲက ပန္းအိုးကိုခြဲလိုက္မိတယ္!"

"......."

"အစ္ကိုႀကီး.....သား မုန္လာဥနီ စားခ်င္တယ္!"

"ေျပာ"

"သား ႐ွဴး႐ွဴး​ေပါက္​ေနရင္းနဲ႔ ေဘာင္းဘီကို မ​ေတာ္တဆ ထိမိသြားတယ္!"

"........"

"အစ္ကိုႀကီး....ကြၽန္ေတာ္ မုန္လာဥနီ စားခ်င္တယ္!"

"ေျပာ"

"ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္​ေ႐ွာင္ဟြားရဲ႕ အက်္ီစကို ခုံေပၚမွာ ေကာ္နဲ႔ကပ္လိုက္တယ္!"

"......."

"အစ္ကိုႀကီး......ကြၽန္ေတာ္မုန္လာဥနီ စားခ်င္တယ္!" ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအျပည့္ျဖင့္.......။

"မင္း ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးၿပီ​ေလ!" အံ့ကိုႀကိတ္ရင္းျဖင့္....။

"ကြၽန္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာ အသစ္တစ္လုံးလိုခ်င္တယ္!" ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္ျဖင့္။

ဟန္​ေဝ မ်က္႐ိုး​ေတြကို ႏွိပ္လိုက္ရင္း "ေမာ္ဒယ္နံပါတ္​​ေျပာ"

ဆု​ေ႐ွာင္းႏိုက စိတ္လႈပ္႐ွားစြာျဖင့္ ေ႐ွ႕ကိုခုန္ေပါက္သြားၿပီး မွတ္စုစာတိုေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လႊဲေပးလိုက္သည္။

".........."

ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႔ထပ္ကုန္လြန္သြားၿပီးေနာက္ ဟန္ေဝသည္ "မုန္လာဥ" ဟူေသာစကားလုံးက သူ႕ေခါင္းကိုကိုက္ခဲေစသည့္အဆင့္အထိ တိုးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

"ဒီတစ္​ေခါက္​ေတာင္းမယ့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေလးက အရမ္း,အရမ္း,အရမ္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးရလြယ္ပါတယ္!" ဆုႏို အိပ္ယာ​ေပၚမွာထိုင္ရင္း ကတိ​ေတြ​ေပး​ေနသည္။

"ေျပာ" ဟန္​ေဝ အကူအညီမဲ့စြာျဖင့္ ျပဳံးျပႏိုင္​ေတာ့သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ေဆး႐ုံကဆင္းၿပီးရင္ ကိုယ့္​ေနရာမွာပဲ ျပန္​ေနခ်င္တယ္" ဆုႏို အသနားခံ​ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ လက္သီး​ေတြျဖင့္ ေဘးပတ္လည္ကို ဝိုက္ထိုး​ေနကာ......အစ္ကိုႀကီး "Yes!" လို႔ ေျပာရမယ္​ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အခ်စ္​ေရးကို ထိခိုက္ေအာင္မလုပ္နဲ႔!

Weiterlesen

Das wird dir gefallen

Even Rotten Egg Pheromone Can be Loved || ဘာသာပြန် 《Completed》 Von 🍓

Romantik

66.9K 11K 28
Tittle: 就算信息素是臭鸡蛋也想拥有爱情 Author : 星际火锅店 (Interstellar Hotpot Shop) English Translator : Mei (whimsical reads) Chapters : 25 Chapters + 2 Special stori...
တွယ်ကပ်ရန်ကူးပြောင်းလို့လာ[Completed] Von 梦乡

Abenteuer

181K 29.1K 89
-အစ်ကိုဘာတွေပဲလုပ်လုပ် အစ်ကိုက အစ်ကိုပဲ။ ကျွန်တော့် နှလုံးသားထဲမှာ သဘောအကျရ ဆုံး ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုဝမ် ဖြစ်နေတုန်းပဲမို့လေ - Author- Mo Xiao Xian T...
ဥက္ကဌက မေရီဆူးမဟုတ်ဘူး (Myanmar Translation) Von MaoEr n Akira

Romantik

10.1K 1.3K 6
ရွမ်ယန် တစ်ယောက် အလုပ်သစ်ရတော့ သူ့ဥက္ကဋ္ဌကို အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် သူဌေးတစ်ယောက်၊ အထူးသဖြင့် Mary Sue တစ်ယောက်လိုဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မှန်းထားခဲ...
ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားခြင်း (၂) Von

Historische Romane

10.6K 1.1K 5
Glory after rebirth's fan translation