Unicode
နောက်ကျိနေသော ခေါင်းတစ်စုံနှင့် အလင်းရောင်းစူးစူးကြောင့် မျက်လုံးပင် သေချာမဖွင့်ပဲ..စောင်ထဲခေါင်းပြန်တိုးဝင်လိုက်သည်..။
သို့သော်..မှိုနံ့လိုလိုအောက်သိုးသိုးအနံ့မျိုးမရပဲ မွေးပျံ့နေသည့် စောင်နှင့် အိပ်ယာခင်းအနံ့ကြောင့်..သူမရဲ့အခန်းမဟုတ်သည်ကတော့ ကျိန်းသေသည်...။
သူမအရမ်းကြိုက်လှသည့် Lavenderပန်းရနံ့လေးကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ်ရှုရှိုက်ပြီး ပြန်အိပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..
နေပါဦး..!!ဒါဆို ငါမနေ့ညက ဘယ်မှာအိပ်ခဲ့တာလဲ !!!..
ခေါင်းထဲ ဒိန်းခနဲဝင်လာသည့် အတွေးကြောင့် ပြူးပြူးပြာပြာမျက်လုံးများဖွင့်လိုက်သည်...။
အဖြူရောင်အိပ်ယာခင်းနှင့် ဆန့်ကျင်စွာ မြင်လိုက်ရသည့် အမဲရောင်မျက်နှာကျက်ကြောင့်
သူရဲ့ခရမ်းရောင်အခန်းငယ်လေးမဟုတ်တော့တာတော့သေချာသွားသည်...။
မနေ့ညက ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ??..
တဖြည်းဖြည်းချင်း တွေးကြည့်မှ ရှင်းလင်းလာသည့်မြင်ကွင်းများ...
အကိုနှင့်အတူ အကို့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ partyသို့သူမ သွားခဲ့သည်...။
အရောင်လှတာကြောင့် မသောက်စဖူး အရက်များလျှောက်သောက်ခဲ့သည်...ပြီးတော့..ပြီးတော့..အကို့ကိုသူနမ်းမိလိုက်သေးတယ်တဲ့ !!!
ထို့နောက်အိပ်ပျော်သွားတာကြောင့် ဘာမှ ထပ်မမှတ်မိတော့...
ဒါဆို..သူမအခုအကို့ရဲ့အိမ်ကိုရောက်နေတာလား !!..
အချက်ပေးသံများ မျိုးစုံမြည်ဟည်းသွားသော သူမရဲ့ခေါင်းလေးကြောင့် ငုတ်တုပ်ထထိုင်လိုက်သည်..။
ဘေးတွင်လည်း သူမရဲ့ အပေါ်ထပ်အကျီအနက်ရောင်လေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေခဲ့သည်...။
ထိုအကျီလေးမှ အပ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် အကျီအားလုံးရှိနေသေးသည်...
တကယ်တော်သေးတာပေါ့..!!
"စစ်ဆေးလို့ဝပြီလား !!..မင်းကိုဘာမှမလုပ်ထားတာကြောင့် ပူမနေနဲ့.."
ကြားလိုက်ရသည့် အကို့ရဲ့အသံကြောင့် အခြားဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့..အရက်ခွက်အားကိုင်လျက် ခြေထောက်ချိတ်ထိုင်နေသည့်အကို..
သူမအကို့အိမ်ရောက်နေခဲ့တာပေါ့..။
"ဟေ့..ဟေ့..မင်းကိုငါ့အိမ်ခေါ်လာတယ်လို့စဉ်းစားနေတာဆို ပြန်ဖျက်လိုက်နော်..မင်းကို ကိုယ်အဲ့လောက်အရေးမပေးဘူး.!!..အခုက Hotelမှာ.."
"ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ အကို !!?.."
"ဟက်!!..Park Jiminညီမက park jiminလိုခပ်တုံးတုံးလေးပဲ.."
ကိုကိုjiကိုတုံးသည်ဟုပုတ်ခတ်ပြောဆိုလာတာကြောင့် မျက်မှောင်လေးကျုတ်မိသွားသည်..။
"ဒီအထိရောက်လာမှတော့လဲ ပြောပြရတော့မှာပေါ့..ရော့..ဒါလေးတွေကြည့်လိုက်.."
အိပ်ယာပေါ်သို့လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည့် အထုပ်လေးအား ဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ ထွက်ပေါ်လာသည့် ဓာတ်ပုံအများအပြား..
ဘာတွေလဲဟု အကို့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဖွင့်ကြည့်ပေါ့ဟုသောသဘောဖြင့် အရက်လေးသောက်ရင် မျက်ခုံးပင့်ပြသည်..
အမြဲတမ်းကးြွေခဲ့ရသော အကို့မျက်နှာသည် ဒီတစ်ခါတွင်တော့..ဗီလိန်တစ်ယောက်ဟူသော ခံစားချက်ကိုသာပေးသည်..။
မှောက်ထားသော ဓာတ်ပုံများအားလှန်ကြည့်မိသည့်ခနတွင် အချိန်အတော်ကြာစွံ့အသွားစေခဲ့သည်...။
သူနှင့် အကိုရဲ့ partyတွင်နမ်းနေသည့်သရုပ်ပျက်ပုံများ ၊
သူမအားပွေ့ချီသွားသည့်ပုံများ..၊
ဒါထက်ပိုဆိုးတာက..!!
အကို့ရဲ့အဝတ်ဗလာနှင့်ရင်ခွင်ထဲတွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည့် သူမရဲ့ပုံများ !!..
"ဒါ..ဒါတွေက..ဘာတွေလဲ..အကို ?..
ပြောတော့ ဘာမှ..မဖြစ်ခဲ့..ပါဘူးဆို~~"
တုန်ရင်လာသော အသံနှင့်အတူ ထိတ်လန့်မှုကြောင့် မျက်ရည်များဝဲလာမိခဲ့သည်...
"အင်းလေ..တကယ်ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာတော့ ငါတို့ပဲသိတဲ့အမှန်တရားပေါ့..
အကယ်၍ ဒီပုံတွေသာ မင်းရဲ့အကိုတွေဆီရောက်သွားရင် ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်မယ်ထင်လဲ Bae~~"
မယုံနိုင်စရာ စကားများပြောထွက်လာသည့် အကို...မဟုတ်ဘူး !!..လူယုတ်မာ..!
ထိုလူကို ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်မိသည်..။
"ဘာကြောင့်လဲ !!..ဘာအငြိုးရှိလို့လဲ !!.."
"ဟက် !! မင်းလေးကထင်သလောက်မတုံးဘူးပဲ ..မင်းနဲ့တော့ အငြိုးမရှိပါဘူး..
မင်းရဲ့ အကိုPark Jiminနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကြောင့်ပေါ့.."
"ဒါကျွန်မနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ !!..ဒီအခြေအမြစ်မရှိတဲ့ပုံနဲ့ခြိမ်းခြောက်လို့ရမယ်ထင်လို့လား .."
"သေချာစဉ်းစားကြည့်နော်..မနေ့ညကတစ်ညလုံးငါ့ဆီမှာ..အသက်၁၆နှစ်လေးပဲရှိသေးတဲ့ မင်းရဲ့ဒီပုံတွေ မင်းအမျိုးတွေသာ တွေ့လိုက်ရင်..အင်း.. စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းမှာပဲ.."
"ရှင်..ဘာလိုချင်လို့ ဒီလောက်အကြံယုတ်မာရတာလဲ Shin Min Woo..!!"
"အိုး..အခေါ်အဝေါ်နဲ့လေသံတွေပါပြောင်းကုန်တာပဲ...
အချိန်မဆွဲတော့ပါဘူးလေ..ငါလိုချင်တာ အပေးအယူတစ်ခုထဲပါ..
မင်းကငါအကူအညီဝောင်းတာတစ်ခုထဲ လုပ်ပေးရမယ်..ငါကဒီပုံတွေအားလုံးကို လက်စဖျောက်ပေးမယ်..ဘယ်လိုလဲ..?"
"မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုရင်ရော ??.."
"ရှင်းပါတယ်..ဒီပုံတွေ မင်းရဲ့အကိုတွေလက်ထဲရောက်ပေါ့.."
ခပ်ဟဟရီသံသည် ဒီတစ်ခါတွင်တော့ တကယ်ကြားနားပြင်းကပ်စရာ အမှန်တကယ်ပင်ကောင်းလှပါသည်..။
ယောကျာ်လေးမှန်သမျှကို ခပ်ချေချေသာဆက်ဆံခဲ့သောသူမသည် BTSမှလွဲ၍ ပထမဆုံးရင်ခုန်ခဲ့သည့် ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကြောင့် ဒုက္ခရောက်ရလေပြီ..။
"ဘာ..လုပ်ပေးရမှာလဲ !!.."
"မှန်တာလေးကိုရွေးချယ်လိုက်တာပဲငါတို့အွန်းလေးက...
သိပ်မခက်ပါဘူး..နောက်မှပေါ့ ကိုယ်အကူအညီတောင်းတဲ့အခါမှကူညီပေး..ဟုတ်ပြီလား.."
"ဖယ်စမ်းပါ..ရှင်လိုလူတွေကိုမုန်းလွန်းလို့.."
ထိုင်ခုံမှ ထလာပြီး ခေါင်းကိုလာပွတ်ပေးသည့် လက်တစ်စုံကို ဖျက်ရိုက်ချလိုက်သည်..။
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ.."
အရင်ကလှ လှပါသည်ဆိုသော အပြုံးများသည် အခုချိန်တွင်တော့ စက်ဆုပ်စရာအတိ..
ကိုကိုjiပြောထဲက နားထောင်ပြီး ဝေးဝေးရှောင်ခဲ့သင့်တာ..
အခုလက်ရှိတွင် လက်နှစ်လုံးကြိုးလေးနှင့် အကျီအဖြူရောင်လေးသာဝတ်ထားတာကြောင့် အောက်တွင်ကျနေသော အနက်ရောင်အပေါ်ထပ်လေးအား ကောက်ယူကာ ထပ်ဝတ်လိုက်သည်...။
"ရှင့်စကားတည်ပါစေနော်..အဲ့ပုံတွေ ကိုကိုတို့တွေ့လို့ကတော့ရှင့်ကို တကယ်အသေသတ်ပစ်မှာ !!.."
"မင်းဘက်ကစကားတည်နေသ၍ ငါဘက်ကိုစိတ်ချထားလိုက်.."
အိပ်ယာထကာစမို့လို ပွကြဲနေသည့် ကုတ်ဝဲဆံပင်များအား လက်ဖဝါးဖြင့်သပ်လိုက်ပြီး...သူမရဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်လေးကိုယူကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်..။
"ဟက် !!တကယ့် အကြောက်အလန့်မရှိတဲ့ကောင်မလေးပဲ.."
ဒီလိုအခြေအနေမှာတောင် မျက်ရည်ကြီးငယ်မကျပဲ အေးဆေးဖြေရှင်းတတ်သည့် Kim jieunဆိုသည့်ကောင်မလေးအားကြည့်ကာ သူ့ရဲ့ညီမ တစ်နည်းအားဖြင့် ချစ်ရသူ Min Arrကိုသတိရမိသည်..။
သူ့မင်အာကတော့ ဂျီအွန်းနှင့်ခြားနားစွာပဲ..ပျော့ညံ့သည်...အချစ်တွင်နက်နက်နဲနဲရူးသွပ်လွန်းသည်..
အသက်အရွယ်ချင်းသိပ်မကွာသော်လည်း..စိတ်ကမူလုံးဝမတူ..
တူညီသည့်အရာကတော့ ထိုကောင်မလေးနှစ်ယောက်လုံးချစ်ဖို့ကောင်းခြင်းသာ..
တစ်ခါတစ်ရံတွင် ဂျီအွန်း၏ ချစ်စရာလုပ်ရက်လေးများက မင်အာ အားတိုက်ရိုက်သတိရစေသည်..။
ထိုကောင်မလေးအား အခုလိုအသုံးမချချင်သော်လည်း
သူမက သူ့ကစားပွဲရဲ့ အဓိကသော့ချက်ထဲကတစ်ခုပဲလေ..။
နောက်တစ်ကြိမ်ပြင်ဆင်ခွင့်ပေးမယ်ဆိုတောင် သူဒီလိုပဲဆက်ပြုမူမိလိမ့်မယ်..သူ့ရဲ့စိတ်ထဲရှိတာ မင်အာဆိုသည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်အတွက်သာမို့လို့..
စိတ်တော့မကောင်းဘူး အွန်းလေးရယ်..
-
-
အခန်းထဲမှ အလျင်စလိုထွက်လာပြီးနောက် ငိုချင်လာတဲ့စိတ်များကို ထိန်းချုပ်ကာ..bus ကားမှတ်တိုင်သို့အမြန်လမ်းလျှောက်လာလိုက်သည်..
မျက်နှာလည်းမသစ်ရသေးတာကြောင့် အနည်းငယ်ပေတူးနေသည့်ရုပ်သည် ဝတ်ထားသည့် ခပ်လန်းလန်း အကျီနှင့်မှမလိုက်...။
အခုလောက်ဆို ကိုကိုတို့ ဘယ်လောက်များစိတ်ပူနေလောက်ပါလိမ့်မလဲ..
ထိုအကြောင်း အားပြန်စဉ်းစားမိတော့ ရင်တုန်မှုများက နေရာယူလာခဲ့ပြန်သည်..။
၁၆နှစ်ဆိုသည့်အသက်အရွယ်သည် အခုလိုကိစ္စမျိုးကြုံတွေ့ဖို့ဆိုတာ ငယ်လွန်းသည်ကအမှန်..
ကြောက်တာပေါ့..ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ဘယ်မိန်းခလေးမဆို ထိန့်လန့်မိမှာပဲလေ..
ဒါပေမဲ့ သူမမျက်ရည်မကျခဲ့ဘူး..မျက်ရည်ကျတယ်ဆိုတာ သူ့မအတွေးထဲတွင်တော့ ပျော့ညံသည်ဟူ၍သာ..
လေးကန်သော ခြေလှမ်းများနှင့်အတူ ခြံရှေ့သို့ပင်ရောက်လာလေပြီ..
သက်ပြင်းတစ်ချက်အား အားပါပါချလိုက်ပြီး ခြံတံခါးအား ဖွင့်ကာဝင်သွားလိုက်သည်..။
တိတ်ဆိတ်နေသော ခြံဝန်းငယ်သည်ပုံမှန်ထက်လွန်ကဲစွာ..။
အရင်နေ့မနက်များလို ကိုကိုရဲ့ ချက်ပြုတ်နေသံလည်းမကြားရ ကိုကိုjiရဲ့စကားသံလည်းမကြားရချေ..။
"ပြန်..ပြန်ရောက်ပါပြီ..ဟမ်..!!"
အသံလေးပေးရင် အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းလေးက မငိုပါဟုဆိုနေသော သူမကိုမျက်ရည်များပင်ဝဲစေတဲ့အထိ..
သူမအားစောင့်နေရင် အိပ်ပျော်သွားကြပုံပေါက်သော အကိုနှစ်ယောက်..။
ကြိုးဖုန်းလေးဘေးတွင်
ပျံ့ကြဲနေသော သူမသူငယ်ချင်းများ၏ ဖုန်းနံပါတ်မှတ်ထားသည့်စာအုပ်တစ်အုပ်..
အပြင်ထွက်ရှာသေးသည့်ပုံပင်..ခြေအိတ်များကိုပင် မချွတ်ပဲ ။ဆိုဖာငယ်လေးပေါ်တွင် ထိုင်လျက်အိပ်ပျော်နေကြသည်..။
သူမကိုကိုတို့ကို ထပ်ပြီး ဒုက္ခပေးမိပြန်ပြီပဲ..
တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကိုတို့ရာ..အရင်ထဲက မလိမ္မာခဲ့မိတာကြောင့်..
ဆိုဖာထိုင်ခုံငယ်လေး နှစ်ခုံပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေသော ကိုကိုတို့ရဲ့ အလယ်ကိုဝင်ကာ သူမခေါင်းတိုးအိပ်စက်လိုက်သည်..။
ထိုနေ့က သူမတို့မောင်နှမသုံးယောက်လုံးကျောင်းမသွားဖြစ်..။
အိပ်ရာမှ နိုးရော..သူမအားဖက်ကာငိုလည်းငိုရင် ဆူလည်းဆူကြသည်..
သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်တွင်အိပ်ပျော်မိသွားခြင်းဟုပြောတာတောင်..ဘယ်သူငယ်ချင်းလဲဟု စစ်ဆေးသေးသည်..။
သူမရဲ့အလိမ်အညာကောင်းမှုနှင့် သူမအကိုတွေရဲ့ ရိုးအမှုကြောင့် အလွယ်တကူ ယုံကြည်စေနိုင်ခဲ့သည်..သို့သော်
သူငယ်ချင်းများ၏ partyဆိုတာကိုတော့ လုံးဝတတ်ခွင့်ပိတ်ခဲ့သည်..။
ကျေနပ်ပါတယ်...
ဒီလောက်ဆိုတော်ရောပေါ့..သူမ ဆိုးခဲ့တာတွေကလုံလောက်ပြီလေ..
မကြာခင် ခွဲစိတ်ရတော့မဲ့ ကိုကိုjiအတွက်လည်း သူမအချိန်ပေးရဦးမည်မဟုတ်ပါလား.....။
*********************************
တစ်ပတ်...
ခွဲစိတ်ရန် တစ်ပတ်ကျော်ကျော်လေးသာ လိုတော့သည်..ဟိုတစ်လောကကိစ္စကြောင့် Jeonသူ့ကို ရှောင်လောက်ပြီးဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း..
အတွေးများက လုံးဝမှားယွင်းနေခဲ့သည်..
တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်သာ ပျောက်သွားခဲ့ပြီး..ပြန်ပေါ်လာတော့လည်းအရင်လိုပဲအနားမှာတဝဲလည်လည်..
အနားမကပ်ရလျှင် အဝေးမှ လိုက်သည်..
Lockerထဲတွင်ရောက်ရောက်နေသည့် ပန်းများကတစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရ..
အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုးနှင့်သရုပ်ဖော်ကာ ပန်းများအားလာထားသူသည် Jeonမှလွဲ၍မရှိ..
နောက်နေ့ထိုကဲ့သို့လာမပေးပါနှင့်ဟုသွားပြောခဲ့သော်လည်း..Jeonကမျက်နှာပြောင်တိုက်တိုက်ပင်..သူမဟုတ်ဟု ရုပ်တည်ကြီးနှင့် မငြင်းတတ်ငြင်းတတ်အသေငြင်းသည်..။
တကယ်ပြောရဆိုရ လက်ပေါက်ကပ်သော Jeonကို တစ်ခါတစ်ရံ ထထုချင်စိတ်ပါပေါက်သည့်အထိ..
သို့သော်လည်း ထိုပန်းလေးများအား နာမည်နှင့် နေ့စွဲပါမှတ်ကာ သိမ်းထားခဲ့သည်ကိုတော့ ထိုလူသားမသိနိုင်လောက်တော့...။
အခုတလော ကျောင်းတွင်နေရတာအမှန်တကယ်အထီးကျန်လှသည်..။
အရင်ကTaeလေးက အမြဲတူတူရှိပေးသော်လည်း..
ယခုတွင်မူ Taeလေးကကျွန်တော့်အားလုံးဝမခေါ်..
အကြောင်းအရင်းက Jeonနှင့်လမ်းခွဲလိုက်တာကြောင့်တဲ့..
Jeonနှင့် ကျွန်တော့်အပေါ်ထားသော စေတနာကိုနားလည်သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ရသည်..။
ကျွန်တော့်အား ပြန်ပိုးပန်နေသည့် Jeonနဲ့သာတတွဲတွဲဖြစ်နေပြီး..
ကျွန်တော့်ကိုတော့ စကားမပြောတော့ချေ..
Jeonနဲ့ပြန်အဆင်ပြေသည့်နေ့မှ သူနှင့်စကားလာပြောပါတဲ့..
ဒါပေမဲ့ ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တော့တာပဲ Taeရာ..
အရာအားလုံးမေ့ပျောက်သွားဖို့က ကျိန်းသေသလောက်ရှိသည်မလို့..မိသားစု(jin hyungတို့)နှင့်သာ အချိန်ပိုဖြုန်းမိသည်..။
ဘူဆန်မှ မေမေနှင့် jin hyung၏မိဘများသည်လည်း ခွဲခန်းဝင်ရန် နှစ်ရက်အလိုရောက်အောင်လာကြမည်တဲ့..။
အမှန်တိုင်းဝန်ခံရလျှင်..jin hyung၏မိဘများ တစ်နည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ဦးလေးနှင့် ဒေါ်လေး၏မျက်နှာများကို မျက်လုံးထဲတွင်မမှတ်မိတော့သည်က အချိန်တစ်ခုကြာခဲ့ပြီ။
မှတ်မိပါသေးသည်..
ထိုရောဂါကြီးရှိသည်ဟုသတင်းကြားကြားခြင်း မေမေငိုခဲ့သေးသည်..။
ဖေဖေဆုံးပါးရခြင်းရဲ့ အကြောင်းအရင်းကြီးသည်..ယခုကျွန်တော်ဆီတွင်ပါရှိနေခြင်းကြောင့်..
"Jimin..!!"
အတွေးများရင်း လမ်းလျှောက်ခြင်းအမှုသည် hobi hyungရဲ့ခေါ်သံကြားမှအတွေးလိပ်ပြာလေးများ ထပျံသွားရလေသည်။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ ??.."
"ကျောင်းခန်းထဲလေ.."
"ခွီးးဂေါက်သီးရဲ့..မင်းအခုကျောင်းအနောက်ဘက်က အဆောင်တွေဘက်ရောက်တော့မယ်ဆိုတာသိရဲ့လား
မင်းအခန်းကဟိုဘက်မှာ.."
"အ..အမ်..အော်..ဟုတ်သား.."
Hoseok hyungပြောမှ ကြည့်မိတော့ ဟုတ်ပေသည်...သူအခုရောက်နေတာကျောင်းခန်းနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်...
"မင်းခွဲခန်းဝင်ရတော့မယ်နော်..
နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် ကျောင်းမလာနဲ့တော့ အိမ်မှာပြင်ဆင်စရာရှိတာလေးပြင်ဆင်.."
"ဟုတ်~~"
"ကျစ်..ဘာလို့မျက်ရည်ကျနေပြန်တာလဲ..အဆင်ပြေသွားမှာပါ hyungပြောတာယုံ.."
ခွဲစိတ်ရမည်ဟူသော စကားကြီးသည် အလိုက်ကန်းဆိုးမသိသော မျက်ရည်များကိုဝဲတက်စေလာသည်..။
"အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော် ဒီနေရာက..လည်း..ဟင့်..မခွဲသွားချင်သလို ဒီအရာတွေကိုလည်း အဟင့်..မ..မမေ့ ချင်ဘူး hyung~~"
"အဆင်ပြေသွားမှာပါ..jiminကောင်းဖို့အတွက်ပဲ.."
ပခုံးလေးအား ပုတ်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေသည့်hyungကြောင့် မျက်ရည်များကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်စီးဆင်းခွင့်ပေးလိုက်သည်...။
Jeonမှလွဲ၍ အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရှေ့တွင်ပထမဆုံး ငိုကြွေးမိခြင်းပင်..
သို့သော်သူ့အကိုအရင်းတစ်ယောက်လိုယုံကြည်ရသော Hoseok hyungဖြစ်နေတာကြောင့်..သိပ်တော့စိတ်မလေးပင်ခဲ့...
"တော်ပြီ..မငိုနဲ့တော့ ကျောင်းတတ်တော့မယ်..Taeလေးလည်းမင်းကိုစောင့်နေလောက်ပြီ.."
မျက်ရည်များအား လက်ကိုင်ပဝါလေးနှင့်သုတ်ပေးပြီး hyungကသူ့အားအငိုတိတ်စေခဲ့သည်..
"ဟွန်း.. hyung ရဲ့အချစ်တော်Taeလေးက ကျွန်တော့်ကိုစောင့်နေဖို့နေသာသာ အခုထိစိတ်ဆိုးနေတုန်း.."
အချစ်တော်ဟုသုံးနှုန်းလိုက်တာကြောင့် ပြုံးစိစိ ဖြစ်သွား Hoseok hyung၏မျက်နှာကြီးပင် ထိန်းမရသိမ်းမရ..
ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်ပါ့လားနော်...
"ဒါဆိုကျွန်တော်သွားတော့မယ် hyung.."
"အင်း..မျက်ရည်တွေပြောင်အောင်သုတ်သွားဦး.."
"ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ.."
ပြောင်စပ်ပြောင်ချော်လုပ်သွားသော ထိုကောင်လေး၏ ကျောပြင်လေးဝေးကွာသွားကာမှ သူလည်းကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ရန် ခြေဦးလှည့်လိုက်တော့သည်..။
"ခုနjiminနဲ့ပြောနေတဲ့ စကားအဓိပ္ပါယ်က ဘာလဲ hyung !!.."
"ယောင်း..ယောင်းငယ်~~!!"
Jiminနှင့်သူစကားရပ်ပြောနေသည့် ဘေးနားရှိ ကျောင်းအဆောင်ဟောင်းရဲ့ နံရံအကွယ်မှ ထွက်လာသူ ယောင်းငယ်ကြောင့် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ..
"ပြောစမ်းပါ..!!..ခွဲစိတ်ရမယ်ဆိုတာဘာလဲ !!..မေ့သွားမယ်ဆိုတာကရော.?!!.."
"ယောင်း..ယောင်းငယ် နားကြားမှားတာ..နေ..နေမှာ..ကိုယ်တို့အဲ့လိုမျိုးတွေ မ..မပြောခဲ့ပါဘူး.."
"Jung Hoseok !!!"
"ဗျာ.."
"ခင်ဗျားကြီးကို မသတ်မိခင် အမြန်ပြောပြပါလို့..jimin..jiminက Jeonကိုလမ်းခွဲလိုက်တာ အကြောင်းရှိတယ်မလား..ကျေးဇူးပြုပြီး..ကျေးဇူးပြုပြီး..အဟင့်..ပြောပြပေးပါ..နော်.."
ခက်ထန်သွားလိုက် နူးညံသွားလိုက်နှင့်ယောင်းငယ်သည်
နောက်ဆုံးလက်နက်ဖြစ်သည့် မျက်ရည်လေးများပါဝဲလာတော့ Jung Hoseokတို့ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပေ....
"ဟူး..မင်းအမှန်တရားကိုသိရင် စိတ်မကောင်းဖြစ်တာကလွဲပြီးဘာမှ မထူးဘူး ယောင်း.."
"ပြောပြပေးပါ..ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း..အကြောင်းကိုတော့ ကျွန်တော်သိပါရစေ.."
"ဟင်းးးလာ ဟိုကိုသွားထိုင်ရအောင်.."
အနီးရှိ ထိုင်ခုံတန်းလေးပေါ်တွင် ထိုင်စေပြီး..သက်ပြင်းချကာ ဖြစ်သမျှ အစုံပြောပြလေတော့ မျက်ရည်များဝဲလျက် နားထောင်နေသည်..။
သံယောဇဉ်ကြီးမားလှတဲ့ ဒီခလေးတွေအလှည့်ကျမှာ ကံကြမ္မာရိုက်ချက်ကပြင်းလှပေသည်..။
"အဲ့လိုနဲ့..နောက်တစ်ပတ်ကျော်လောက်ဆို jiminခွဲစိတ်ရတော့မှာ ယောင်း..
အသက်အန္တရာယ်တော့ မရှိပေမဲ့..
လူသစ်တစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်..ဘာမှလဲမှတ်မိတော့မှာမဟုတ်ဘူး..ပြီးတော့ ခွဲစိတ်ပြီးရင် သူတို့မောင်နှမ seoulမှာမနေတော့ပဲပြောင်းတော့မှာတဲ့.."
စကားသံအဆုံးတွင် မျက်ရည်များစီးကျလာပြီး ပါးစပ်ကိုအုပ်လျက် ထိုင်ငိုတော့သည်။
"အဲ့..အဲ့လို..ဖြစ်နေတာ ကိုတောင်..ဟင့်..ကျွန်တော်က..မ..မသိပဲ..သူ့ကို မခေါ်ပဲ..ဟင့်..ပစ်ထား..မိနေတာ.. jiminieကို..သနားလွန်းလို့..အစ်..ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..အီးးဟီးး.."
ရှိုက်သံများရော စကားသံများပါလုံးထွေးပြောရင်း မျက်ရည်များကျနေသည့် ယောင်းငယ်ကို ပွေ့ဖက်ပေးထားလိုက်သည်..
"ဒါယောင်းငယ်အမှားမှ မဟုတ်တာ..မငိုနဲ့တော့ အာပေတူးလေးရဲ့..ဒီကိုကြည့်..
hyungကိုကြည့် ယောင်း.."
မျက်နှာလေးအား ဆွဲမော့စေကာ မျက်ရည်များကို
လက်ဖဝါးလေးနှင့် ညင်ညင်သာသာသုတ်ပေးလိုက်သည်..
ငိုထားတာကြောင့် မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေးများက မျက်ရည်စလေးများ သီနေလျက်..ချစ်ဖို့ကောင်းနေပြန်သည်..။
"အခုလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်နေမဲ့အစား..jiminဘေးနားမှာသာ အမှတ်တရလေးတွေဖန်တီးပြီး ပျော်ပျော်နေလိုက်ပါလား ယောင်းငယ်.."
အပြုံးနုနုလေးဖြင့် ချော့မြူစကားလေးပြောတော့ မျက်ရည်စလေးများနှင့်ယောင်းငယ်က ခေါင်းလေးညိမ့်ပြသည်..။
"ကျေးဇူးပါ hyung..အခုလိုပြောပြပေးလို့..မဟုတ်ရင် jiminကနောက်ဆုံးထိပြောပြမှာမဟုတ်ဘူး.."
"ဒီအကြောင်းတွေကို jungkookဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုပြန်မပြောပါနဲ့နော် ယောင်း.."
"အင်းပါ..ကျွန်တော်သိပါတယ်.."
"အင်း..အခုတော့အခန်းထဲမသွားနဲ့ဦး ဒီနှာခေါင်းရဲရဲလေးကိုတွေ့ရင် ငိုထားတယ်ဆိုတာ jiminသိသွားလိမ့်မယ်.."
နှာခေါင်းလေးအား လက်ညိုးလေးနှင့်တို့ထိရင်းပြောလာသည့် ထိုလူကြီးကို ပြုံးရင်းစိုက်ကြည့်မိသည်..။
အပြုံးချိုချိုနှင့်လူကြီး..စိတ်ထားကောင်းတဲ့လူကြီး..စာရော အကပါအလွန်တော်သည့်လူကြီး..
ထိုကဲ့သို့အစစအရာရာပြည့်စုံနေသော လူကြီးသည် Kim Tae Hyung၏ရင်ထဲသို့ မရမကတိုးဝင်နေရာယူခဲ့လေပြီ..
Jeonအပြင်ထပ်မချစ်နိုင်ဟု ဟိုးအရင်ကစဉ်းစားခဲ့သော်လည်း
ဒီလူကြီးနှင့်တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း ရင်ခုန်သံများက အတိုင်းအစမရှိ ပိုကျယ်လောင်လာတတ်သည်..
အခုတော့ သေချာပေပြီ..သူထိုJung Hoseokဆိုသည့် လူကြီးကိုချစ်မိသွားသည်ဆိုတာ...။
*******************************
"Jiminie..နေ့လည်ကျရင် canteenတူတူသွားမယ်နော်..ငါ့ကိုခေါ်ဦး.."
"ဟမ်..အေး..အေးပါ.."
"ရော့..မနက်က ငါကျောင်းလာရင်း မင်းအတွက်ပါဝယ်လာတာ.."
မနက်ကနှစ်ချိန်လုံးပျောက်နေသောTae
လေးသည် ယခုအခန်းထဲသို့ပြန်ရောက်လာထဲက ထူးဆန်းနေသည်..။
အရင်နေ့ကမခေါ်ပါဘူးဟုပြောကာ လုံးဝလှည့်မကြည့်သည့် Taeလေးသည်..ယခု စကားများလာပြောကာ မုန့်ပင်လာပေးနေသည်တဲ့..
"Taeလေး..မင်းငါ့ကိုစိတ်မဆိုးတော့ဘူးလား ??.."
"မဆိုးပါဘူး ဘာလို့ဆိုးရမှာလဲ..Jeonနဲ့လမ်းခွဲတယ်ဆိုတာကလည်း မင်းမှာ..အကြောင်းပြချက်တစ်ခုခုရှိလို့နေမှာပေါ့.."
"ကျေးဇူးပါ Tae..ငါ့ကိုနားလည်ပေးလို့.."
"လိုလို့လား..ဒါနဲ့ လည်ပင်းကဆွဲကြိုးက.. အဟမ်း...ဆွဲထားတုန်းလား??"
လည်ပင်းတွင် ဆွဲထားသည့် ဆွဲကြိုးလေးအား ပြုံးစစနှင့် မျက်လုံးပင့်ပြီးမေးတော့မှ လည်တိုင်လေး
အား သတိတရ ကိုင်မိသည်..။
ဟုတ်သည်ပဲ..ဒီနေ့သူဝတ်ထားသည့်အကျီလေးက လည်ပင်းနည်းနည်းကျယ်သည်မို့လို့ ဆွဲကြိုးကိုမြင်နေရသည်..
"မဟုတ်ပါဘူး..ချွတ်မလို့ပဲ..ချွတ်ဖို့မေ့နေတာ.."
"အော်...."
ဟုတ်လို့လား ဆိုသည့်မျက်လုံးနှင့်ကြည့်နေသော Taeရှေ့တွင် ဆွဲကြိုးလေးအား ချွတ်ကာ လွယ်အိတ်ဘေးဇစ်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်..။
တော်သေးလို့ပေါ့..Taeလေးသာမပြောရင် မကြာခင် Jeonမြင်သွားလောက်သည်..။
"အဲ့ဆွဲကြိုးလေးက 1month anniတုန်းကပေးတာမလား.."
"အင်း..ဟုတ်တယ်.."
1month anniဆိုသည့်စကားလေးကြားတော့ နှလုံးသားလေးအား ပျားရည်ဆမ်းလိုက်သလိုပင်...
ထိုနေ့ကအမှတ်တရလေးများက မျက်လုံးထဲ အစီအစဉ်ကျကျဝင်ရောက်လာပြီး..ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးအား နွေးထွေးသွားစေခဲ့သည်..။
အတွေးကိုယ်စီနှင့် ရပ်တန့်သွားသော စကားဝိုင်းလေးသည် သူတို့အနောက်ဘက်တွင် ထိုင်နေသော လူတစ်ယောက်၏ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့အပြုံးတစ်ခုကို မမြင်ခဲ့ပါချေ..
**********************************
"Min..."
Taeလေးနှင့်စကားပြောရင်း canteenမှ ပြန်လာသည့်လမ်းတွင် အကျီလက်လေးအား လမ်းဆွဲပြီး ခေါ်လာသူရဲ့ အသံလေးကြောင့် ရင်ထဲတုန်သွားခဲ့ရပြန်သည်..။
"ဒါဆို jimin..ငါသွားနှင့်မယ်နော်..နောက်မှတွေ့မယ်Jeonရေ.."
အလိုက်သိသည်ပဲပြောရမလား အလိုက်ကန်းဆိုးမသိဟုပဲပြောရမလား..
Taeလေးကတော့နှစ်ယောက်လုံးကိ နှုတ်ဆက်ကာ တန်းနေအောင်ထွက်သွားတော့သည်..။
"ထပ်ပြီး ဘာကိစ္စ..??"
"သတိရလို့..တွေ့ချင်လို့..ပြီးတော့ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ်တိုင်ဒီပန်းလေးပေးချင်လို့"
လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော ခရမ်းရောင်ပန်းပွင့်လေးအား ပြရင်း အပြုံးမပြတ်ပြောလာသူ..။
"ဒီပန်းလေးနာမည် Anemoneတဲ့..အဓိပ္ပါယ်က မျှော်လင့်စောင့်စားခြင်းတဲ့ Min.."
"ဟူးးဘယ်အချိန်အထိလိုက်နှောင့်ယှက်နေဦးမှာလဲ Jungkook..??
ဒီလိုအရေမရအဖတ်မရပန်းတွေမင်းပို့နေတာလည်းသိတယ် ရပ်တန်းကရပ်တော့ !!.."
"Minမကြိုက်ရင် ကိုယ်နောက်နေ့မပို့တော့ဘူးလေနော်..ဒေါသတော့မထွက်ပါနဲ့..ရော့..ဒါလေးတော့ယူပေးပါ.."
လက်ထဲပန်းလေးအား အတင်းထိုးထည့်ပေးပြီး အသနားခံမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်လာတာကြောင့် မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်..။
"ယူထားရင်ပြီးရောမလား..ဒါဆိုသွားလိုက်ဦးမယ်.."
ပန်းလေးအားယူကာ လှည့်ထွက်သွားတော့ လက်ကိုတစ်ခါပြန်ဆွဲလာပြန်သည်..။
"ကျစ်..!!ဘာကိစ္စသေးရှိလို့လဲ.."
"ကိုယ်ပေးထားတဲ့ ဆွဲကြိုးလေးရောဟင် ??.."
"လမ်းခွဲပြီးနေပြီလေ..ဆက်ဆွဲထားဖို့လိုသေးလို့လား..ပြောစရာကုန်ပြီဆိုရင် လွှတ်တော့.."
"အင်းပါ..အရမ်းချစ်တယ်.."
"ကြောင်တောင်တောင်နဲ့.."
မျက်နှာငယ်လေးနှင့် စိတ်မကောင်းစွာကျန်ခဲ့သည့် Jeonကြောင့် မိမိလည်းရင်ထဲမကောင်းလှပါ..
ဒီလိုလှပတဲ့ Anemoneပန်းလေးရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က Jeonထင်သလို မျှော်လင့်စောင့်စားခြင်းတစ်ခုထဲမဟုတ်ဘူး Jeon..
သူ့ရဲ့နောက်အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးက ဘယ်တော့မှမသေဆုံးမဲ့အချစ်တဲ့..
Jeonအတွက် Anemoneပန်းလေးက မျှော်လင့်စောင့်စားခြင်းဆိုရင် Minအတွက် Anemoneပန်းလေးက ဘယ်တော့မှမသေဆုံးမဲ့အချစ်ပဲ Jeon...
အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အခြေအနေဘယ်လိုလဲဟု တန်းမေးလာသော Taeကိုခေါင်းလေးယမ်းပြရင်း ပန်းလေးကို စားပွဲခုံထဲသေချာထည့်ထားလိုက်သည်..။
စာသင်ချိန်များ တစ်ချိန်ပြီးတစ်ချိန်ကုန်ဆုံးလာခဲ့သည်..။
ယနေ့တွင်တော့ သူနောက်ကျမှ အိမ်ပြန်ရမည့်ပုံပင်..ယနေ့အခန်းတွင်းသန့်ရှင်းရေးတာဝန်က သူအလှည့်ပင်မဟုတ်ပါလား..
တူတူစောင့်ပေးမည်ဟုပြောလာသော Taeလေးကိုလည်းငြင်းကာ အိမ်သို့ပြန်စေခဲ့လိုက်သည်..။
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းသည် သူ့အတွက်တော့ လွယ်ကူသည့်အလုပ်တစ်ခုသာ..
စိတ်ညစ်လျှင် သန့်ရှင်းရေးထလုပ်တတ်သည့်အကျင့်ကရှိသည်မလို့..အခုလည်းစိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်သည်ပေါ့..
သီချင်းလေးငြီးရင်းတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သော အခန်းထဲတွင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းသည် တကယ့်ကိုစိတ်လွတ်လပ်ရာ..
အရင်တစ်ခါလို အခန်းထဲပိတ်မိနေမှာတော့မစိုးရိမ်မိ..
ဘေးနှစ်ခန်းကျော်တွင် ဆရာဆရာမများရှိနေကြသေးသည်မို့လို့.။
ခက်လိုက်တာ Jeonရာ..အဲ့နေ့ညကအကြောင်းကို စဉ်းစားမိပြန်ပြီတဲ့..
ကိုယ့်အတွေးများကိုယ် လျစ်လျူရှုရင်း သန့်ရှင်းရေးသာဆက်လုပ်နေမိသည်..ဒီဘက်တစ်ခြမ်းလှည်းပြီးရင် သူအားလုံးပြီးပြီလေ..။
"Jiminရေ..အကဆရာခေါ်နေတယ်..ပေးစရာရှိလို့တဲ့.."
အခန်းဝမှလာအော်သွားသည့် သူတို့အခန်းမော်နီတာကြီးရဲ့စကားကို ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဆရာများရှိရာ အခန်းသို့ သွားလိုက်တော့သည်..။
တိတ်ဆိတ်နေသောစွာကျန်ရှိခဲ့သော အခန်းလေးသည် jiminလွယ်အိတ်လေးတစ်လုံးသာ အထီးကျန်စွာရှိနေခဲ့သည်..။
သိပ်ပင်မကြာလိုက်.
.ထိုအခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာသောလူတစ်ယောက်..
ထိုလူရဲ့ ဦးတည်ချက်က လွယ်အိတ်လေးရဲ့ဘေးအိတ်ထဲရှိ ဆွဲကြိုးလေးဆီသို့..
ဇစ်လေးအားဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ JKဟုသောစာလုံးလေးနှင့်ဆွဲကြိုးလေးသည်လက်ခနဲ..။
ကောက်ကျစ်သော အပြုံးနှင့်အတူ ထိုဆွဲကြိုးလေးအားယူ၍ ထွက်ခွာသွားခဲ့သူကို မည်သူ့မှ မတွေ့ခဲ့..။
ဆွဲကြိုးပိုင်ရှင်လေးလည်းမတွေ့ခဲ့သလို..ဆွဲကြိုးလေးပျောက်သွားမှန်းကိုလည်းပိုင်ရှင်လေးမသိခဲ့..
ထိုနေ့ညက ဆွဲကြိုးလေးအား jiminတစ်ယောက် တောင်းသွန်ဖာမှောက်ရှာခဲ့သော်လည်း
လုံးဝပြန်မတွေ့..ကျောင်းဝန်းထဲသို့နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဝင်ရှာခဲ့သော်လည်း ရှာမတွေ့တော့ချေ..
အရာအားလုံး၏ စတင်ခြင်းအစစ်အမှန်သည် ထိုနေရာတွင်သာဖြစ်ခဲ့သည်..
********************************
Minသည် သူ့အပေါ်တွင်စိတ်ခံစားချက်လုံးဝမရှိတော့သည်လား ??..
သူပေးခဲ့သည့်ဆွဲကြိုးလေးကိုပင် မဝတ်နိုင်တော့ပါဘူးဟုပြောလိုက်တုန်းက သူ့ရင်တွေဘယ်လောက်နာခဲ့မယ်ဆိုတာ အနှီလူသားလေးသိပါစ..
တစ်နေ့တစ်နေ့သွားထားသော ပန်းများသည်လည်း Minအတွက်စိတ်အနှောင့်အယှက်သာပေးခဲ့ပုံပေါ်ပါသည်..။
အတွေးဆိုသည်မှာ တွေးလေလေပိုနက်ရှိုင်းလေလေပဲ..
ကျောင်းကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်အစားတောင်လဲမနိုင်ပဲ ထိုင်တွေးနေမိခြင်းသည် ရင်နာရခြင်းသာ အဖတ်တင်သည်..။
ဆယ်ကျော်သက်အချစ်ဆိုတာ မလေးနက်ဘူး စိတ်ကစားရုံလေးပါ ဆိုသည့်ပြောစကားများသည် Minအတွက် အမှန်ဖြစ်နေသလားတော့
မပြောတတ်ပေ..
သေချာသည်က jungkookဆိုသည့်ကောင်လေးအတွက်တော့ ထိုစကားတွေကမှားခဲ့သည်...
သူMinကိုဘယ်လောက်ချစ်မိသွားလဲဆိုတာ သူသာအသိဆုံးမို့လို့..။
အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ပြီး အကြောင်းအရင်းမရှိ မျက်နှာကျက်ကိုစိုက်ကြည့်နေမိသည်..။
မကြာလိုက်ပေ..messageဝင်လာသော အသံကြောင့်Minများဖြစ်နေမလားဟူသော အတွေးဖြင့်
ကမန်းကတမ်းကုန်းရုန်းထကာ ဖုန်းလေးအားဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်....။
သို့သော်သူမျှော်နေရသူဆီမှ မဟုတ်ခဲ့..အမည်မသိဖုန်းနံပါတ်မှ ပို့လာသော voice messageလေးတစ်ခုသာဖြစ်သည်...။
ထူးထူးဆန်းဆန်းရောက်လာသည့်.. messageလေးကြောင့် သိချင်သောစိတ်လေးဖြင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်..။
//"Kim Tae Hyungဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုလည်း Jeon Jungkookကသိပ်ဂရုစိုက်တယ် ကြားတယ်..သူ့ကိုထိခိုက်အောင်လုပ်ရင် ပိုအထိနာလောက်မလား ?.."//
ထွက်ပေါ်လာသည့် Taeလေးရဲ့နာမည်နှင့်သူရဲ့နာမည်ကြောင့် စိတ်ဝင်တစားနားစိုက်ထောင်မိသည်...။
သို့သော်လည်း အသံဖျက်ထားတာကြောင့် မည်သူမှန်းတော့မသိ..
//"ဟက် !! ငါဂရုစိုက်မယ်ထင်လား လုပ်ချင်သလိုလုပ်လေ..ကူညီပေးဖို့လိုသေးလား ??..
Taeတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်လည်း ငါ့အတွက်အဆိုးမရှိပါဘူး.."//
ထပ်ကြားလိုက်ရသော Minရဲ့အသံကြောင့် Jeonတစ်ယောက် လက်ထဲကဖုန်းပင်လွတ်ကျသွားရသည်..။
ဒါ..ဒါဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ..
//"ဒါဆို Kim Tae Hyungတစ်ခုခုဖြစ်သွားလည်း ကိစ္စမရှိဘူးဆိုတဲ့သဘောပေါ့.."
"အင်းပေါ့.."//
တိတ်ဆိတ်သွားသော ဖုန်းထဲမှ အသံလေးအဆုံးတွင် သူတွေးစရာများဝင်ရောက်လာခဲ့သည်..။
ဒါMinနဲ့ဘယ်သူနဲ့ပြောနေခြင်းလဲ..ဘာကြောင့်Minကရော အခုလိုစကားပြောထွက်ရတာလဲ ??
အတွေးများသည် ချဲကားရင်းမှ အတွေးမှားများစီရောက်သွားမည်စိုးတာကြောင့် အလျင်အမြန်မေ့ပစ်လိုက်သည်..။
အရေးကြီးသည်က ဒီအသံဖိုင်ကိုမည်သူက မည်သည့်အဓိပ္ပါယ်နှင့်ပို့လိုက်သနည်းဆိုသည်သာ..။
*********************************
"ပြောစရာရှိတာမြန်မြန်ပြောပါ..ကျွန်မသွားစရာရှိလို့.."
"လောလှချည်လား ဂျီအွန်းရာ.."
ကော်ဖီတစ်ခွက်အား ဇိမ်ဆွဲပြီးသောက်နေသော ထိုလူသည်..ပြောစရာရှိလို့ဆိုပြီး ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုချိန်းလာခဲ့သည်...
သို့သော်လည်း ရောက်နေတာ ၁၅မိနစ်ပင်ရှိတော့မည် ကော်ဖီသာ ထိုင်သောက်နေသည့်ထိုလူကိုတကယ် မြင်ပြင်းကပ်နေလေပြီ..။
ဘယ်လောက်ပဲအရင်ကကြိုက်ခဲ့ပါစေ..မုန်းသွားပြီဆိုသည်နှင့် ထိုလူဘာလုပ်လုပ်ကြည့်မရတော့သည်က သူမရဲ့ အကျင့်တစ်ခုသာ..။
"ဟိုနေ့က အပေးအယူလေးမှတ်မိတယ်ဟုတ် ??.."
ဟိုနေ့ကဟူသော စကားကိုကြားသည်နှင့် ဒေါသတကြီးလက်သီးများဆုတ်မိသွားသည်..။
Shin Min Wooဆိုသည့်လူကို သူမသတ်ပစ်ချင်တာ လက်ကိုယားလို့..
"ပြောစရာရှိတာသာပြော..အချိန်မဆွဲနဲ့.."
"အိုခေလေ..ဒါဆိုရှင်းရှင်းပဲပြောတော့မယ်..မင်းရဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကို ဖျက်ဆီးပေးစေချင်ရင် မင်းအကိုPark Jiminရဲ့ဖုန်းကိုငါ့ဆီယူလာပေး.."
"ဘာာ!!!..."
"မရှင်းသေးဘူးလား..မင်းရဲ့ဟိုပုံတွေ ပျောက်သွားစေချင်ရင်..Park Jimin ရဲ့ ဖုန်း!..ကို!..ယူ!..လာ!..ပေး !!.."
ထိုလူယုတ်မာသည် မည်သည့်အကြံများကို ထပ်ကြံစည်နေသလဲမသိ..
ကိုကိုjiရဲ့ဖုန်းတဲ့လား..လုံးဝပဲ..ဘာကိစ္စယူပေးရမည်နည်း..
"မယူပေးနိုင်ဘူး.!!..ရှင့်လိုလူယုတ်မာကကျွန်မအကိုထိခိုက်အောင် ဘာတွေကြံထားတာလဲမှ မသိ..မယူပေးနိုင်ဘူး !!.."
"ဒါဆိုလည်းရှင်းပါတယ် မင်းရဲ့ပုံတွေကို မင်းမိသားစုဆီပို့ရုံပေါ့..
မင်းကိုအရမ်းချစ်တဲ့ အကိုတွေဆီပို့ရမလား ??..ဒါမှမဟုတ်..
နှလုံးရောဂါရှိတဲ့..မင်းအမေဆီကိုဆိုရင်ရော ??...အဲ့ဒါဆိုတော်တော်ပျော်ဖို့ကောင်းမှာပဲ ဟက် !!"
"ရှင် !!..ရှင့်လောက်ယုတ်မာတဲ့လူမတွေ့ဖူးဘူး !!.."
"ချီးကျူးပေးလို့ကျေးဇူးပါ..
မင်းစဉ်းစားပေါ့ ဖုန်းလေးယူလာပေးပြီး ဓာတ်ပုံလေးကိုပျောက်ကွယ်စေမလား..ဒါမှမဟုတ် မင်းမိဘတွေဆီဓာတ်ပုံပို့ပြီး ရောဂါပေးမလားဆိုတာ.."
"........."
"စိတ်ချပါ..မင်းအကိုဖုန်းကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူး..ကျောင်းစာနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ စာရင်းအချို့လိုချင်လို့..မင်းရွေးပေါ့.."
ဘဝတွင်တစ်ခါမှ ထိုကဲ့သို့ ပြင်းထန်သည့်ရွေးချယ်မှုမျိုးတစ်ခါမှ မကြုံခဲ့ဖူး..
သူမဘာကိုရွေးချယ်သင့်သနည်း..
အချိန်အတော်ကြာ စဉ်းစားနေမှုသည်နောက်ဆုံးတွင် ပြတ်သားသော အဖြေတစ်ခုသာပေါ်လာခဲ့သည်..။
"ကိုကိုjiရဲ့ဖုန်းကို ဘယ်နေ့ယူလာပေးရမလဲ.."
"ဝိုးးရွေးချယ်နိုင်သွားပြီပေါ့..အိုခေလေ ဒါဆို ဒီတစ်ပတ်စနေ့နေ့ မနက်ငါ့ဆီအဲ့ဖုန်းယူလာခဲ့ပေး.."
"ကိုကိုjiမထိခိုက်မှာသေချာလား..??"
"sure.."
"ဒါဆိုသွားလိုက်ပါဦးမယ် အဲ့နေ့ကျရင် ဓာတ်ပုံတွေအကုန်ဖျက်ဆီးပေးပါ.."
ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်ပြီးပြောသွားသည့် ထိုကောင်မလေးကို ပြုံးလိုက်မိပြီ...
မင်းလေးက ဒေါသကြီးပေမဲ့ အဖြူရောင်လေးပဲ..ဘာမှမသိတဲ့ တုံးအအ
အဖြူရောင်လေး...။
#MCEJ
ဒီတစ်ပိုင်းပျင်းဖို့ကောင်းတာသိပါတယ်..ဒါလေးပါမှ ဇာတ်သိမ်းအတွက်အစချီလို့ရမှာမလို့ပါ..အရေးအသားလည်းစုတ်လာလိုက်တာ..
မပြောရင်ကြယ်လေးတွေမနှိပ်ကြဝူးနော်..ချိတ်ချိုးတယ်😣
ကြယ်မများရင်ပြန်လာဝူး သဝါးးး
မုန်တိုင်းတိုက်ပါရစေ..🙏
Zawgyi
Unicode
ေနာက္က်ိေနေသာ ေခါင္းတစ္စုံႏွင့္ အလင္းေရာင္းစူးစူးေၾကာင့္ မ်က္လုံးပင္ ေသခ်ာမဖြင့္ပဲ..ေစာင္ထဲေခါင္းျပန္တိုးဝင္လိုက္သည္..။
သို႔ေသာ္..မွိုနံ႕လိုလိုေအာက္သိုးသိုးအနံ႕မ်ိဳးမရပဲ ေမြးပ်ံ့ေနသည့္ ေစာင္ႏွင့္ အိပ္ယာခင္းအနံ႕ေၾကာင့္..သူမရဲ႕အခန္းမဟုတ္သည္ကေတာ့ က်ိန္းေသသည္...။
သူမအရမ္းႀကိဳက္လွသည့္ Lavenderပန္းရနံ႕ေလးေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ရႈရွိုက္ၿပီး ျပန္အိပ္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္..
ေနပါဦး..!!ဒါဆို ငါမေန႕ညက ဘယ္မွာအိပ္ခဲ့တာလဲ !!!..
ေခါင္းထဲ ဒိန္းခနဲဝင္လာသည့္ အေတြးေၾကာင့္ ျပဴးျပဴးျပာျပာမ်က္လုံးမ်ားဖြင့္လိုက္သည္...။
အျဖဴေရာင္အိပ္ယာခင္းႏွင့္ ဆန႔္က်င္စြာ ျမင္လိုက္ရသည့္ အမဲေရာင္မ်က္ႏွာက်က္ေၾကာင့္
သူရဲ႕ခရမ္းေရာင္အခန္းငယ္ေလးမဟုတ္ေတာ့တာေတာ့ေသခ်ာသြားသည္...။
မေန႕ညက ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲ ??..
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေတြးၾကည့္မွ ရွင္းလင္းလာသည့္ျမင္ကြင္းမ်ား...
အကိုႏွင့္အတူ အကို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ partyသို႔သူမ သြားခဲ့သည္...။
အေရာင္လွတာေၾကာင့္ မေသာက္စဖူး အရက္မ်ားေလွ်ာက္ေသာက္ခဲ့သည္...ၿပီးေတာ့..ၿပီးေတာ့..အကို႔ကိုသူနမ္းမိလိုက္ေသးတယ္တဲ့ !!!
ထို႔ေနာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ဘာမွ ထပ္မမွတ္မိေတာ့...
ဒါဆို..သူမအခုအကို႔ရဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ေနတာလား !!..
အခ်က္ေပးသံမ်ား မ်ိဳးစုံျမည္ဟည္းသြားေသာ သူမရဲ႕ေခါင္းေလးေၾကာင့္ ငုတ္တုပ္ထထိုင္လိုက္သည္..။
ေဘးတြင္လည္း သူမရဲ႕ အေပၚထပ္အက်ီအနက္ေရာင္ေလးက ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနခဲ့သည္...။
ထိုအက်ီေလးမွ အပ သူ႕ကိုယ္ေပၚတြင္ အက်ီအားလုံးရွိေနေသးသည္...
တကယ္ေတာ္ေသးတာေပါ့..!!
"စစ္ေဆးလို႔ဝၿပီလား !!..မင္းကိုဘာမွမလုပ္ထားတာေၾကာင့္ ပူမေနနဲ႕.."
ၾကားလိုက္ရသည့္ အကို႔ရဲ႕အသံေၾကာင့္ အျခားဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..အရက္ခြက္အားကိုင္လ်က္ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ေနသည့္အကို..
သူမအကို႔အိမ္ေရာက္ေနခဲ့တာေပါ့..။
"ေဟ့..ေဟ့..မင္းကိုငါ့အိမ္ေခၚလာတယ္လို႔စဥ္းစားေနတာဆို ျပန္ဖ်က္လိုက္ေနာ္..မင္းကို ကိုယ္အဲ့ေလာက္အေရးမေပးဘူး.!!..အခုက Hotelမွာ.."
"ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ အကို !!?.."
"ဟက္!!..Park Jiminညီမက park jiminလိုခပ္တုံးတုံးေလးပဲ.."
ကိုကိုjiကိုတုံးသည္ဟုပုတ္ခတ္ေျပာဆိုလာတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ေလးက်ဳတ္မိသြားသည္..။
"ဒီအထိေရာက္လာမွေတာ့လဲ ေျပာျပရေတာ့မွာေပါ့..ေရာ့..ဒါေလးေတြၾကည့္လိုက္.."
အိပ္ယာေပၚသို႔လွမ္းပစ္ေပးလိုက္သည့္ အထုပ္ေလးအား ဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဓာတ္ပုံအမ်ားအျပား..
ဘာေတြလဲဟု အကို႔ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္ေပါ့ဟုေသာသေဘာျဖင့္ အရက္ေလးေသာက္ရင္ မ်က္ခုံးပင့္ျပသည္..
အၿမဲတမ္းကးျြေခဲ့ရေသာ အကို႔မ်က္ႏွာသည္ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့..ဗီလိန္တစ္ေယာက္ဟူေသာ ခံစားခ်က္ကိုသာေပးသည္..။
ေမွာက္ထားေသာ ဓာတ္ပုံမ်ားအားလွန္ၾကည့္မိသည့္ခနတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစြံ႕အသြားေစခဲ့သည္...။
သူႏွင့္ အကိုရဲ႕ partyတြင္နမ္းေနသည့္သ႐ုပ္ပ်က္ပုံမ်ား ၊
သူမအားေပြ႕ခ်ီသြားသည့္ပုံမ်ား..၊
ဒါထက္ပိုဆိုးတာက..!!
အကို႔ရဲ႕အဝတ္ဗလာႏွင့္ရင္ခြင္ထဲတြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ သူမရဲ႕ပုံမ်ား !!..
"ဒါ..ဒါေတြက..ဘာေတြလဲ..အကို ?..
ေျပာေတာ့ ဘာမွ..မျဖစ္ခဲ့..ပါဘူးဆို~~"
တုန္ရင္လာေသာ အသံႏွင့္အတူ ထိတ္လန႔္မႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာမိခဲ့သည္...
"အင္းေလ..တကယ္ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့တာေတာ့ ငါတို႔ပဲသိတဲ့အမွန္တရားေပါ့..
အကယ္၍ ဒီပုံေတြသာ မင္းရဲ႕အကိုေတြဆီေရာက္သြားရင္ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္မယ္ထင္လဲ Bae~~"
မယုံနိုင္စရာ စကားမ်ားေျပာထြက္လာသည့္ အကို...မဟုတ္ဘူး !!..လူယုတ္မာ..!
ထိုလူကို ေဒါသတႀကီး စိုက္ၾကည့္မိသည္..။
"ဘာေၾကာင့္လဲ !!..ဘာအၿငိဳးရွိလို႔လဲ !!.."
"ဟက္ !! မင္းေလးကထင္သေလာက္မတုံးဘူးပဲ ..မင္းနဲ႕ေတာ့ အၿငိဳးမရွိပါဘူး..
မင္းရဲ႕ အကိုPark Jiminနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ေပါ့.."
"ဒါကြၽန္မနဲ႕ဘာဆိုင္လို႔လဲ !!..ဒီအေျခအျမစ္မရွိတဲ့ပုံနဲ႕ၿခိမ္းေျခာက္လို႔ရမယ္ထင္လို႔လား .."
"ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေနာ္..မေန႕ညကတစ္ညလုံးငါ့ဆီမွာ..အသက္၁၆ႏွစ္ေလးပဲရွိေသးတဲ့ မင္းရဲ႕ဒီပုံေတြ မင္းအမ်ိဳးေတြသာ ေတြ႕လိုက္ရင္..အင္း.. စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းမွာပဲ.."
"ရွင္..ဘာလိုခ်င္လို႔ ဒီေလာက္အႀကံယုတ္မာရတာလဲ Shin Min Woo..!!"
"အိုး..အေခၚအေဝၚနဲ႕ေလသံေတြပါေျပာင္းကုန္တာပဲ...
အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပါဘူးေလ..ငါလိုခ်င္တာ အေပးအယူတစ္ခုထဲပါ..
မင္းကငါအကူအညီေဝာင္းတာတစ္ခုထဲ လုပ္ေပးရမယ္..ငါကဒီပုံေတြအားလုံးကို လက္စေဖ်ာက္ေပးမယ္..ဘယ္လိုလဲ..?"
"မလုပ္ေပးနိုင္ဘူးဆိုရင္ေရာ ??.."
"ရွင္းပါတယ္..ဒီပုံေတြ မင္းရဲ႕အကိုေတြလက္ထဲေရာက္ေပါ့.."
ခပ္ဟဟရီသံသည္ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ တကယ္ၾကားနားျပင္းကပ္စရာ အမွန္တကယ္ပင္ေကာင္းလွပါသည္..။
ေယာက်ာ္ေလးမွန္သမွ်ကို ခပ္ေခ်ေခ်သာဆက္ဆံခဲ့ေသာသူမသည္ BTSမွလြဲ၍ ပထမဆုံးရင္ခုန္ခဲ့သည့္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရေလၿပီ..။
"ဘာ..လုပ္ေပးရမွာလဲ !!.."
"မွန္တာေလးကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာပဲငါတို႔အြန္းေလးက...
သိပ္မခက္ပါဘူး..ေနာက္မွေပါ့ ကိုယ္အကူအညီေတာင္းတဲ့အခါမွကူညီေပး..ဟုတ္ၿပီလား.."
"ဖယ္စမ္းပါ..ရွင္လိုလူေတြကိုမုန္းလြန္းလို႔.."
ထိုင္ခုံမွ ထလာၿပီး ေခါင္းကိုလာပြတ္ေပးသည့္ လက္တစ္စုံကို ဖ်က္ရိုက္ခ်လိဳက္သည္..။
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ.."
အရင္ကလွ လွပါသည္ဆိုေသာ အၿပဳံးမ်ားသည္ အခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ စက္ဆုပ္စရာအတိ..
ကိုကိုjiေျပာထဲက နားေထာင္ၿပီး ေဝးေဝးေရွာင္ခဲ့သင့္တာ..
အခုလက္ရွိတြင္ လက္ႏွစ္လုံးႀကိဳးေလးႏွင့္ အက်ီအျဖဴေရာင္ေလးသာဝတ္ထားတာေၾကာင့္ ေအာက္တြင္က်ေနေသာ အနက္ေရာင္အေပၚထပ္ေလးအား ေကာက္ယူကာ ထပ္ဝတ္လိုက္သည္...။
"ရွင့္စကားတည္ပါေစေနာ္..အဲ့ပုံေတြ ကိုကိုတို႔ေတြ႕လို႔ကေတာ့ရွင့္ကို တကယ္အေသသတ္ပစ္မွာ !!.."
"မင္းဘက္ကစကားတည္ေနသ၍ ငါဘက္ကိုစိတ္ခ်ထားလိုက္.."
အိပ္ယာထကာစမို႔လို ပြႀကဲေနသည့္ ကုတ္ဝဲဆံပင္မ်ားအား လက္ဖဝါးျဖင့္သပ္လိုက္ၿပီး...သူမရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကိုယူကာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္..။
"ဟက္ !!တကယ့္ အေၾကာက္အလန႔္မရွိတဲ့ေကာင္မေလးပဲ.."
ဒီလိုအေျခအေနမွာေတာင္ မ်က္ရည္ႀကီးငယ္မက်ပဲ ေအးေဆးေျဖရွင္းတတ္သည့္ Kim jieunဆိုသည့္ေကာင္မေလးအားၾကည့္ကာ သူ႕ရဲ႕ညီမ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခ်စ္ရသူ Min Arrကိုသတိရမိသည္..။
သူ႕မင္အာကေတာ့ ဂ်ီအြန္းႏွင့္ျခားနားစြာပဲ..ေပ်ာ့ညံ့သည္...အခ်စ္တြင္နက္နက္နဲနဲ႐ူးသြပ္လြန္းသည္..
အသက္အ႐ြယ္ခ်င္းသိပ္မကြာေသာ္လည္း..စိတ္ကမူလုံးဝမတူ..
တူညီသည့္အရာကေတာ့ ထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လုံးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းျခင္းသာ..
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဂ်ီအြန္း၏ ခ်စ္စရာလုပ္ရက္ေလးမ်ားက မင္အာ အားတိုက္ရိုက္သတိရေစသည္..။
ထိုေကာင္မေလးအား အခုလိုအသုံးမခ်ခ်င္ေသာ္လည္း
သူမက သူ႕ကစားပြဲရဲ႕ အဓိကေသာ့ခ်က္ထဲကတစ္ခုပဲေလ..။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပင္ဆင္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုေတာင္ သူဒီလိုပဲဆက္ျပဳမူမိလိမ့္မယ္..သူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲရွိတာ မင္အာဆိုသည့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အတြက္သာမို႔လို႔..
စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူး အြန္းေလးရယ္..
-
-
အခန္းထဲမွ အလ်င္စလိုထြက္လာၿပီးေနာက္ ငိုခ်င္လာတဲ့စိတ္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာ..bus ကားမွတ္တိုင္သို႔အျမန္လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္သည္..
မ်က္ႏွာလည္းမသစ္ရေသးတာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေပတူးေနသည့္႐ုပ္သည္ ဝတ္ထားသည့္ ခပ္လန္းလန္း အက်ီႏွင့္မွမလိုက္...။
အခုေလာက္ဆို ကိုကိုတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ားစိတ္ပူေနေလာက္ပါလိမ့္မလဲ..
ထိုအေၾကာင္း အားျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ရင္တုန္မႈမ်ားက ေနရာယူလာခဲ့ျပန္သည္..။
၁၆ႏွစ္ဆိုသည့္အသက္အ႐ြယ္သည္ အခုလိုကိစၥမ်ိဳးႀကဳံေတြ႕ဖို႔ဆိုတာ ငယ္လြန္းသည္ကအမွန္..
ေၾကာက္တာေပါ့..ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘယ္မိန္းခေလးမဆို ထိန႔္လန႔္မိမွာပဲေလ..
ဒါေပမဲ့ သူမမ်က္ရည္မက်ခဲ့ဘူး..မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာ သူ႕မအေတြးထဲတြင္ေတာ့ ေပ်ာ့ညံသည္ဟူ၍သာ..
ေလးကန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ ၿခံေရွ႕သို႔ပင္ေရာက္လာေလၿပီ..
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္အား အားပါပါခ်လိဳက္ၿပီး ၿခံတံခါးအား ဖြင့္ကာဝင္သြားလိုက္သည္..။
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ၿခံဝန္းငယ္သည္ပုံမွန္ထက္လြန္ကဲစြာ..။
အရင္ေန႕မနက္မ်ားလို ကိုကိုရဲ႕ ခ်က္ျပဳတ္ေနသံလည္းမၾကားရ ကိုကိုjiရဲ႕စကားသံလည္းမၾကားရေခ်..။
"ျပန္..ျပန္ေရာက္ပါၿပီ..ဟမ္..!!"
အသံေလးေပးရင္ အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေလးက မငိုပါဟုဆိုေနေသာ သူမကိုမ်က္ရည္မ်ားပင္ဝဲေစတဲ့အထိ..
သူမအားေစာင့္ေနရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကပုံေပါက္ေသာ အကိုႏွစ္ေယာက္..။
ႀကိဳးဖုန္းေလးေဘးတြင္
ပ်ံ့ႀကဲေနေသာ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားသည့္စာအုပ္တစ္အုပ္..
အျပင္ထြက္ရွာေသးသည့္ပုံပင္..ေျခအိတ္မ်ားကိုပင္ မခြၽတ္ပဲ ။ဆိုဖာငယ္ေလးေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကသည္..။
သူမကိုကိုတို႔ကို ထပ္ၿပီး ဒုကၡေပးမိျပန္ၿပီပဲ..
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကိုတို႔ရာ..အရင္ထဲက မလိမၼာခဲ့မိတာေၾကာင့္..
ဆိုဖာထိုင္ခုံငယ္ေလး ႏွစ္ခုံေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကိုကိုတို႔ရဲ႕ အလယ္ကိုဝင္ကာ သူမေခါင္းတိုးအိပ္စက္လိုက္သည္..။
ထိုေန႕က သူမတို႔ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္လုံးေက်ာင္းမသြားျဖစ္..။
အိပ္ရာမွ နိုးေရာ..သူမအားဖက္ကာငိုလည္းငိုရင္ ဆူလည္းဆူၾကသည္..
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္တြင္အိပ္ေပ်ာ္မိသြားျခင္းဟုေျပာတာေတာင္..ဘယ္သူငယ္ခ်င္းလဲဟု စစ္ေဆးေသးသည္..။
သူမရဲ႕အလိမ္အညာေကာင္းမႈႏွင့္ သူမအကိုေတြရဲ႕ ရိုးအမႈေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ယုံၾကည္ေစနိုင္ခဲ့သည္..သို႔ေသာ္
သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ partyဆိုတာကိုေတာ့ လုံးဝတတ္ခြင့္ပိတ္ခဲ့သည္..။
ေက်နပ္ပါတယ္...
ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ေရာေပါ့..သူမ ဆိုးခဲ့တာေတြကလုံေလာက္ၿပီေလ..
မၾကာခင္ ခြဲစိတ္ရေတာ့မဲ့ ကိုကိုjiအတြက္လည္း သူမအခ်ိန္ေပးရဦးမည္မဟုတ္ပါလား.....။
*********************************
တစ္ပတ္...
ခြဲစိတ္ရန္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာ လိုေတာ့သည္..ဟိုတစ္ေလာကကိစၥေၾကာင့္ Jeonသူ႕ကို ေရွာင္ေလာက္ၿပီးဟု ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း..
အေတြးမ်ားက လုံးဝမွားယြင္းေနခဲ့သည္..
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သာ ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး..ျပန္ေပၚလာေတာ့လည္းအရင္လိုပဲအနားမွာတဝဲလည္လည္..
အနားမကပ္ရလွ်င္ အေဝးမွ လိုက္သည္..
Lockerထဲတြင္ေရာက္ေရာက္ေနသည့္ ပန္းမ်ားကတစ္ေန႕တစ္မ်ိဳးမရိုးရ..
အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုးနှင့်သရုပ်ဖော်ကာ ပန္းမ်ားအားလာထားသူသည္ Jeonမွလြဲ၍မရွိ..
ေနာက္ေန႕ထိုကဲ့သို႔လာမေပးပါႏွင့္ဟုသြားေျပာခဲ့ေသာ္လည္း..Jeonကမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တိုက္ပင္..သူမဟုတ္ဟု ႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ မျငင္းတတ္ျငင္းတတ္အေသျငင္းသည္..။
တကယ္ေျပာရဆိုရ လက္ေပါက္ကပ္ေသာ Jeonကို တစ္ခါတစ္ရံ ထထုခ်င္စိတ္ပါေပါက္သည့္အထိ..
သို႔ေသာ္လည္း ထိုပန္းေလးမ်ားအား နာမည္ႏွင့္ ေန႕စြဲပါမွတ္ကာ သိမ္းထားခဲ့သည္ကိုေတာ့ ထိုလူသားမသိနိုင္ေလာက္ေတာ့...။
အခုတေလာ ေက်ာင္းတြင္ေနရတာအမွန္တကယ္အထီးက်န္လွသည္..။
အရင္ကTaeေလးက အၿမဲတူတူရွိေပးေသာ္လည္း..
ယခုတြင္မူ Taeေလးကကြၽန္ေတာ့္အားလုံးဝမေခၚ..
အေၾကာင္းအရင္းက Jeonႏွင့္လမ္းခြဲလိုက္တာေၾကာင့္တဲ့..
Jeonႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚထားေသာ ေစတနာကိုနားလည္ေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရသည္..။
ကြၽန္ေတာ့္အား ျပန္ပိုးပန္ေနသည့္ Jeonနဲ႕သာတတြဲတြဲျဖစ္ေနၿပီး..
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ စကားမေျပာေတာ့ေခ်..
Jeonနဲ႕ျပန္အဆင္ေျပသည့္ေန႕မွ သူႏွင့္စကားလာေျပာပါတဲ့..
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္ေတာ့တာပဲ Taeရာ..
အရာအားလုံးေမ့ေပ်ာက္သြားဖို႔က က်ိန္းေသသေလာက္ရွိသည္မလို႔..မိသားစု(jin hyungတို႔)ႏွင့္သာ အခ်ိန္ပိုျဖဳန္းမိသည္..။
ဘူဆန္မွ ေမေမႏွင့္ jin hyung၏မိဘမ်ားသည္လည္း ခြဲခန္းဝင္ရန္ ႏွစ္ရက္အလိုေရာက္ေအာင္လာၾကမည္တဲ့..။
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရလွ်င္..jin hyung၏မိဘမ်ား တစ္နည္း ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဦးေလးႏွင့္ ေဒၚေလး၏မ်က္ႏွာမ်ားကို မ်က္လုံးထဲတြင္မမွတ္မိေတာ့သည္က အခ်ိန္တစ္ခုၾကာခဲ့ၿပီ။
မွတ္မိပါေသးသည္..
ထိုေရာဂါႀကီးရွိသည္ဟုသတင္းၾကားၾကားျခင္း ေမေမငိုခဲ့ေသးသည္..။
ေဖေဖဆုံးပါးရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းႀကီးသည္..ယခုကြၽန္ေတာ္ဆီတြင္ပါရွိေနျခင္းေၾကာင့္..
"Jimin..!!"
အေတြးမ်ားရင္း လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းအမႈသည္ hobi hyungရဲ႕ေခၚသံၾကားမွအေတြးလိပ္ျပာေလးမ်ား ထပ်ံသြားရေလသည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ ??.."
"ေက်ာင္းခန္းထဲေလ.."
"ခြီးးေဂါက္သီးရဲ႕..မင္းအခုေက်ာင္းအေနာက္ဘက္က အေဆာင္ေတြဘက္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိရဲ႕လား
မင္းအခန္းကဟိုဘက္မွာ.."
"အ..အမ္..ေအာ္..ဟုတ္သား.."
Hoseok hyungေျပာမွ ၾကည့္မိေတာ့ ဟုတ္ေပသည္...သူအခုေရာက္ေနတာေက်ာင္းခန္းႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္...
"မင္းခြဲခန္းဝင္ရေတာ့မယ္ေနာ္..
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ ေက်ာင္းမလာနဲ႕ေတာ့ အိမ္မွာျပင္ဆင္စရာရွိတာေလးျပင္ဆင္.."
"ဟုတ္~~"
"က်စ္..ဘာလို႔မ်က္ရည္က်ေနျပန္တာလဲ..အဆင္ေျပသြားမွာပါ hyungေျပာတာယုံ.."
ခြဲစိတ္ရမည္ဟူေသာ စကားႀကီးသည္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိေသာ မ်က္ရည္မ်ားကိုဝဲတက္ေစလာသည္..။
"အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေနရာက..လည္း..ဟင့္..မခြဲသြားခ်င္သလို ဒီအရာေတြကိုလည္း အဟင့္..မ..မေမ့ ခ်င္ဘူး hyung~~"
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ..jiminေကာင္းဖို႔အတြက္ပဲ.."
ပခုံးေလးအား ပုတ္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည့္hyungေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္စီးဆင္းခြင့္ေပးလိုက္သည္...။
Jeonမွလြဲ၍ အျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ပထမဆုံး ငိုေႂကြးမိျခင္းပင္..
သို႔ေသာ္သူ႕အကိုအရင္းတစ္ေယာက္လိုယုံၾကည္ရေသာ Hoseok hyungျဖစ္ေနတာေၾကာင့္..သိပ္ေတာ့စိတ္မေလးပင္ခဲ့...
"ေတာ္ၿပီ..မငိုနဲ႕ေတာ့ ေက်ာင္းတတ္ေတာ့မယ္..Taeေလးလည္းမင္းကိုေစာင့္ေနေလာက္ၿပီ.."
မ်က္ရည္မ်ားအား လက္ကိုင္ပဝါေလးႏွင့္သုတ္ေပးၿပီး hyungကသူ႕အားအငိုတိတ္ေစခဲ့သည္..
"ဟြန္း.. hyung ရဲ႕အခ်စ္ေတာ္Taeေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေနဖို႔ေနသာသာ အခုထိစိတ္ဆိုးေနတုန္း.."
အခ်စ္ေတာ္ဟုသုံးႏႈန္းလိုက္တာေၾကာင့္ ၿပဳံးစိစိ ျဖစ္သြား Hoseok hyung၏မ်က္ႏွာႀကီးပင္ ထိန္းမရသိမ္းမရ..
ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိုင္ပါ့လားေနာ္...
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ hyung.."
"အင္း..မ်က္ရည္ေတြေျပာင္ေအာင္သုတ္သြားဦး.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်.."
ေျပာင္စပ္ေျပာင္ေခ်ာ္လုပ္သြားေသာ ထိုေကာင္ေလး၏ ေက်ာျပင္ေလးေဝးကြာသြားကာမွ သူလည္းကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ရန္ ေျခဦးလွည့္လိုက္ေတာ့သည္..။
"ခုနjiminနဲ႕ေျပာေနတဲ့ စကားအဓိပ္ပါယ်က ဘာလဲ hyung !!.."
"ေယာင္း..ေယာင္းငယ္~~!!"
Jiminႏွင့္သူစကားရပ္ေျပာေနသည့္ ေဘးနားရွိ ေက်ာင္းအေဆာင္ေဟာင္းရဲ႕ နံရံအကြယ္မွ ထြက္လာသူ ေယာင္းငယ္ေၾကာင့္ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ..
"ေျပာစမ္းပါ..!!..ခြဲစိတ္ရမယ္ဆိုတာဘာလဲ !!..ေမ့သြားမယ္ဆိုတာကေရာ.?!!.."
"ေယာင္း..ေယာင္းငယ္ နားၾကားမွားတာ..ေန..ေနမွာ..ကိုယ္တို႔အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ မ..မေျပာခဲ့ပါဘူး.."
"Jung Hoseok !!!"
"ဗ်ာ.."
"ခင္ဗ်ားႀကီးကို မသတ္မိခင္ အျမန္ေျပာျပပါလို႔..jimin..jiminက Jeonကိုလမ္းခြဲလိုက္တာ အေၾကာင္းရွိတယ္မလား..ေက်းဇူးျပဳၿပီး..ေက်းဇူးျပဳၿပီး..အဟင့္..ေျပာျပေပးပါ..ေနာ္.."
ခက္ထန္သြားလိုက္ ႏူးညံသြားလိုက္ႏွင့္ေယာင္းငယ္သည္
ေနာက္ဆုံးလက္နက္ျဖစ္သည့္ မ်က္ရည္ေလးမ်ားပါဝဲလာေတာ့ Jung Hoseokတို႔ခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့ေပ....
"ဟူး..မင္းအမွန္တရားကိုသိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာကလြဲၿပီးဘာမွ မထူးဘူး ေယာင္း.."
"ေျပာျပေပးပါ..ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း..အေၾကာင္းကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိပါရေစ.."
"ဟင္းးးလာ ဟိုကိုသြားထိုင္ရေအာင္.."
အနီးရွိ ထိုင္ခုံတန္းေလးေပၚတြင္ ထိုင္ေစၿပီး..သက္ျပင္းခ်ကာ ျဖစ္သမွ် အစုံေျပာျပေလေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလ်က္ နားေထာင္ေနသည္..။
သံေယာဇဥ္ႀကီးမားလွတဲ့ ဒီခေလးေတြအလွည့္က်မွာ ကံၾကမၼာရိုက္ခ်က္ကျပင္းလွေပသည္..။
"အဲ့လိုနဲ႕..ေနာက္တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ဆို jiminခြဲစိတ္ရေတာ့မွာ ေယာင္း..
အသက္အႏၱရာယ္ေတာ့ မရွိေပမဲ့..
လူသစ္တစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္..ဘာမွလဲမွတ္မိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..ၿပီးေတာ့ ခြဲစိတ္ၿပီးရင္ သူတို႔ေမာင္ႏွမ seoulမွာမေနေတာ့ပဲေျပာင္းေတာ့မွာတဲ့.."
စကားသံအဆုံးတြင္ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာၿပီး ပါးစပ္ကိုအုပ္လ်က္ ထိုင္ငိုေတာ့သည္။
"အဲ့..အဲ့လို..ျဖစ္ေနတာ ကိုေတာင္..ဟင့္..ကြၽန္ေတာ္က..မ..မသိပဲ..သူ႕ကို မေခၚပဲ..ဟင့္..ပစ္ထား..မိေနတာ.. jiminieကို..သနားလြန္းလို႔..အစ္..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..အီးးဟီးး.."
ရွိုက္သံမ်ားေရာ စကားသံမ်ားပါလုံးေထြးေျပာရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်ေနသည့္ ေယာင္းငယ္ကို ေပြ႕ဖက္ေပးထားလိုက္သည္..
"ဒါေယာင္းငယ္အမွားမွ မဟုတ္တာ..မငိုနဲ႕ေတာ့ အာေပတူးေလးရဲ႕..ဒီကိုၾကည့္..
hyungကိုၾကည့္ ေယာင္း.."
မ်က္ႏွာေလးအား ဆြဲေမာ့ေစကာ မ်က္ရည္မ်ားကို
လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ ညင္ညင္သာသာသုတ္ေပးလိုက္သည္..
ငိုထားတာေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေလးမ်ားက မ်က္ရည္စေလးမ်ား သီေနလ်က္..ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနျပန္သည္..။
"အခုလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ေနမဲ့အစား..jiminေဘးနားမွာသာ အမွတ္တရေလးေတြဖန္တီးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနလိုက္ပါလား ေယာင္းငယ္.."
အၿပဳံးႏုႏုေလးျဖင့္ ေခ်ာ့ျမဴစကားေလးေျပာေတာ့ မ်က္ရည္စေလးမ်ားႏွင့္ေယာင္းငယ္က ေခါင္းေလးညိမ့္ျပသည္..။
"ေက်းဇူးပါ hyung..အခုလိုေျပာျပေပးလို႔..မဟုတ္ရင္ jiminကေနာက္ဆုံးထိေျပာျပမွာမဟုတ္ဘူး.."
"ဒီအေၾကာင္းေတြကို jungkookဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုျပန္မေျပာပါနဲ႕ေနာ္ ေယာင္း.."
"အင္းပါ..ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္.."
"အင္း..အခုေတာ့အခန္းထဲမသြားနဲ႕ဦး ဒီႏွာေခါင္းရဲရဲေလးကိုေတြ႕ရင္ ငိုထားတယ္ဆိုတာ jiminသိသြားလိမ့္မယ္.."
ႏွာေခါင္းေလးအား လက္ညိုးေလးႏွင့္တို႔ထိရင္းေျပာလာသည့္ ထိုလူႀကီးကို ၿပဳံးရင္းစိုက္ၾကည့္မိသည္..။
အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္လူႀကီး..စိတ္ထားေကာင္းတဲ့လူႀကီး..စာေရာ အကပါအလြန္ေတာ္သည့္လူႀကီး..
ထိုကဲ့သို႔အစစအရာရာျပည့္စုံေနေသာ လူႀကီးသည္ Kim Tae Hyung၏ရင္ထဲသို႔ မရမကတိုးဝင္ေနရာယူခဲ့ေလၿပီ..
Jeonအျပင္ထပ္မခ်စ္နိုင္ဟု ဟိုးအရင္ကစဥ္းစားခဲ့ေသာ္လည္း
ဒီလူႀကီးႏွင့္ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္း ရင္ခုန္သံမ်ားက အတိုင္းအစမရွိ ပိုက်ယ္ေလာင္လာတတ္သည္..
အခုေတာ့ ေသခ်ာေပၿပီ..သူထိုJung Hoseokဆိုသည့္ လူႀကီးကိုခ်စ္မိသြားသည္ဆိုတာ...။
*******************************
"Jiminie..ေန႕လည္က်ရင္ canteenတူတူသြားမယ္ေနာ္..ငါ့ကိုေခၚဦး.."
"ဟမ္..ေအး..ေအးပါ.."
"ေရာ့..မနက္က ငါေက်ာင္းလာရင္း မင္းအတြက္ပါဝယ္လာတာ.."
မနက္ကႏွစ္ခ်ိန္လုံးေပ်ာက္ေနေသာTae
ေလးသည္ ယခုအခန္းထဲသို႔ျပန္ေရာက္လာထဲက ထူးဆန္းေနသည္..။
အရင္ေန႕ကမေခၚပါဘူးဟုေျပာကာ လုံးဝလွည့္မၾကည့္သည့္ Taeေလးသည္..ယခု စကားမ်ားလာေျပာကာ မုန႔္ပင္လာေပးေနသည္တဲ့..
"Taeေလး..မင္းငါ့ကိုစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးလား ??.."
"မဆိုးပါဘူး ဘာလို႔ဆိုးရမွာလဲ..Jeonနဲ႕လမ္းခြဲတယ္ဆိုတာကလည္း မင္းမွာ..အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုရွိလို႔ေနမွာေပါ့.."
"ေက်းဇူးပါ Tae..ငါ့ကိုနားလည္ေပးလို႔.."
"လိုလို႔လား..ဒါနဲ႕ လည္ပင္းကဆြဲႀကိဳးက.. အဟမ္း...ဆြဲထားတုန္းလား??"
လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားသည့္ ဆြဲႀကိဳးေလးအား ၿပဳံးစစႏွင့္ မ်က္လုံးပင့္ၿပီးေမးေတာ့မွ လည္တိုင္ေလး
အား သတိတရ ကိုင္မိသည္..။
ဟုတ္သည္ပဲ..ဒီေန႕သူဝတ္ထားသည့္အက်ီေလးက လည္ပင္းနည္းနည္းက်ယ္သည္မို႔လို႔ ဆြဲႀကိဳးကိုျမင္ေနရသည္..
"မဟုတ္ပါဘူး..ခြၽတ္မလို႔ပဲ..ခြၽတ္ဖို႔ေမ့ေနတာ.."
"ေအာ္...."
ဟုတ္လို႔လား ဆိုသည့္မ်က္လုံးႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ Taeေရွ႕တြင္ ဆြဲႀကိဳးေလးအား ခြၽတ္ကာ လြယ္အိတ္ေဘးဇစ္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္..။
ေတာ္ေသးလို႔ေပါ့..Taeေလးသာမေျပာရင္ မၾကာခင္ Jeonျမင္သြားေလာက္သည္..။
"အဲ့ဆြဲႀကိဳးေလးက 1month anniတုန္းကေပးတာမလား.."
"အင္း..ဟုတ္တယ္.."
1month anniဆိုသည့္စကားေလးၾကားေတာ့ ႏွလုံးသားေလးအား ပ်ားရည္ဆမ္းလိုက္သလိုပင္...
ထိုေန႕ကအမွတ္တရေလးမ်ားက မ်က္လုံးထဲ အစီအစဥ္က်က်ဝင္ေရာက္လာၿပီး..ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးအား ႏြေးေထြးသြားေစခဲ့သည္..။
အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ရပ္တန႔္သြားေသာ စကားဝိုင္းေလးသည္ သူတို႔အေနာက္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕အၿပဳံးတစ္ခုကို မျမင္ခဲ့ပါေခ်..
**********************************
"Min..."
Taeေလးႏွင့္စကားေျပာရင္း canteenမွ ျပန္လာသည့္လမ္းတြင္ အက်ီလက္ေလးအား လမ္းဆြဲၿပီး ေခၚလာသူရဲ႕ အသံေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲတုန္သြားခဲ့ရျပန္သည္..။
"ဒါဆို jimin..ငါသြားႏွင့္မယ္ေနာ္..ေနာက္မွေတြ႕မယ္Jeonေရ.."
အလိုက္သိသည္ပဲေျပာရမလား အလိုက္ကန္းဆိုးမသိဟုပဲေျပာရမလား..
Taeေလးကေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးကိ ႏႈတ္ဆက္ကာ တန္းေနေအာင္ထြက္သြားေတာ့သည္..။
"ထပ္ၿပီး ဘာကိစၥ..??"
"သတိရလို႔..ေတြ႕ခ်င္လို႔..ၿပီးေတာ့ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္တိုင္ဒီပန္းေလးေပးခ်င္လို႔"
လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာ ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင့္ေလးအား ျပရင္း အၿပဳံးမျပတ္ေျပာလာသူ..။
"ဒီပန္းေလးနာမည္ Anemoneတဲ့..အဓိပ္ပါယ်က ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားျခင္းတဲ့ Min.."
"ဟူးးဘယ္အခ်ိန္အထိလိုက္ႏွောင့္ယွက္ေနဦးမွာလဲ Jungkook..??
ဒီလိုအေရမရအဖတ္မရပန္းေတြမင္းပို႔ေနတာလည္းသိတယ္ ရပ္တန္းကရပ္ေတာ့ !!.."
"Minမႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္ေနာက္ေန႕မပို႔ေတာ့ဘူးေလေနာ္..ေဒါသေတာ့မထြက္ပါနဲ႕..ေရာ့..ဒါေလးေတာ့ယူေပးပါ.."
လက္ထဲပန္းေလးအား အတင္းထိုးထည့္ေပးၿပီး အသနားခံမ်က္လုံးေတြနဲ႕ၾကည့္လာတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္..။
"ယူထားရင္ၿပီးေရာမလား..ဒါဆိုသြားလိုက္ဦးမယ္.."
ပန္းေလးအားယူကာ လွည့္ထြက္သြားေတာ့ လက္ကိုတစ္ခါျပန္ဆြဲလာျပန္သည္..။
"က်စ္..!!ဘာကိစၥေသးရွိလို႔လဲ.."
"ကိုယ္ေပးထားတဲ့ ဆြဲႀကိဳးေလးေရာဟင္ ??.."
"လမ္းခြဲၿပီးေနၿပီေလ..ဆက္ဆြဲထားဖို႔လိုေသးလို႔လား..ေျပာစရာကုန္ၿပီဆိုရင္ လႊတ္ေတာ့.."
"အင္းပါ..အရမ္းခ်စ္တယ္.."
"ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕.."
မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ စိတ္မေကာင္းစြာက်န္ခဲ့သည့္ Jeonေၾကာင့္ မိမိလည္းရင္ထဲမေကာင္းလွပါ..
ဒီလိုလွပတဲ့ Anemoneပန္းေလးရဲ႕ အဓိပ္ပါယ်က Jeonထင္သလို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားျခင္းတစ္ခုထဲမဟုတ္ဘူး Jeon..
သူ့ရဲ့နောက်အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးက ဘယ္ေတာ့မွမေသဆုံးမဲ့အခ်စ္တဲ့..
Jeonအတြက္ Anemoneပန္းေလးက ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားျခင္းဆိုရင္ Minအတြက္ Anemoneပန္းေလးက ဘယ္ေတာ့မွမေသဆုံးမဲ့အခ်စ္ပဲ Jeon...
အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေျခအေနဘယ္လိုလဲဟု တန္းေမးလာေသာ Taeကိုေခါင္းေလးယမ္းျပရင္း ပန္းေလးကို စားပြဲခုံထဲေသခ်ာထည့္ထားလိုက္သည္..။
စာသင္ခ်ိန္မ်ား တစ္ခ်ိန္ၿပီးတစ္ခ်ိန္ကုန္ဆုံးလာခဲ့သည္..။
ယေန႕တြင္ေတာ့ သူေနာက္က်မွ အိမ္ျပန္ရမည့္ပုံပင္..ယေန႕အခန္းတြင္းသန႔္ရွင္းေရးတာဝန္က သူအလွည့္ပင္မဟုတ္ပါလား..
တူတူေစာင့္ေပးမည္ဟုေျပာလာေသာ Taeေလးကိုလည္းျငင္းကာ အိမ္သို႔ျပန္ေစခဲ့လိုက္သည္..။
သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ျခင္းသည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ လြယ္ကူသည့္အလုပ္တစ္ခုသာ..
စိတ္ညစ္လွ်င္ သန႔္ရွင္းေရးထလုပ္တတ္သည့္အက်င့္ကရွိသည္မလို႔..အခုလည္းစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္သည္ေပါ့..
သီခ်င္းေလးၿငီးရင္းတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ေသာ အခန္းထဲတြင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ျခင္းသည္ တကယ့္ကိုစိတ္လြတ္လပ္ရာ..
အရင္တစ္ခါလို အခန္းထဲပိတ္မိေနမွာေတာ့မစိုးရိမ္မိ..
ေဘးႏွစ္ခန္းေက်ာ္တြင္ ဆရာဆရာမမ်ားရွိေနၾကေသးသည္မို႔လို႔.။
ခက္လိုက္တာ Jeonရာ..အဲ့ေန႕ညကအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိျပန္ၿပီတဲ့..
ကိုယ့္အေတြးမ်ားကိုယ္ လ်စ္လ်ဴရႈရင္း သန႔္ရွင္းေရးသာဆက္လုပ္ေနမိသည္..ဒီဘက္တစ္ျခမ္းလွည္းၿပီးရင္ သူအားလုံးၿပီးၿပီေလ..။
"Jiminေရ..အကဆရာေခၚေနတယ္..ေပးစရာရွိလို႔တဲ့.."
အခန္းဝမွလာေအာ္သြားသည့္ သူတို႔အခန္းေမာ္နီတာႀကီးရဲ႕စကားကို ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ဆရာမ်ားရွိရာ အခန္းသို႔ သြားလိုက္ေတာ့သည္..။
တိတ္ဆိတ္ေနေသာစြာက်န္ရွိခဲ့ေသာ အခန္းေလးသည္ jiminလြယ္အိတ္ေလးတစ္လုံးသာ အထီးက်န္စြာရွိေနခဲ့သည္..။
သိပ္ပင္မၾကာလိုက္.
.ထိုအခန္းထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာေသာလူတစ္ေယာက္..
ထိုလူရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က လြယ္အိတ္ေလးရဲ႕ေဘးအိတ္ထဲရွိ ဆြဲႀကိဳးေလးဆီသို႔..
ဇစ္ေလးအားဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ JKဟုေသာစာလုံးေလးႏွင့္ဆြဲႀကိဳးေလးသည္လက္ခနဲ..။
ေကာက္က်စ္ေသာ အၿပဳံးႏွင့္အတူ ထိုဆြဲႀကိဳးေလးအားယူ၍ ထြက္ခြာသြားခဲ့သူကို မည္သူ႕မွ မေတြ႕ခဲ့..။
ဆြဲႀကိဳးပိုင္ရွင္ေလးလည္းမေတြ႕ခဲ့သလို..ဆြဲႀကိဳးေလးေပ်ာက္သြားမွန္းကိုလည္းပိုင္ရွင္ေလးမသိခဲ့..
ထိုေန႕ညက ဆြဲႀကိဳးေလးအား jiminတစ္ေယာက္ ေတာင္းသြန္ဖာေမွာက္ရွာခဲ့ေသာ္လည္း
လုံးဝျပန္မေတြ႕..ေက်ာင္းဝန္းထဲသို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ဝင္ရွာခဲ့ေသာ္လည္း ရွာမေတြ႕ေတာ့ေခ်..
အရာအားလုံး၏ စတင္ျခင္းအစစ္အမွန္သည္ ထိုေနရာတြင္သာျဖစ္ခဲ့သည္..
********************************
Minသည္ သူ႕အေပၚတြင္စိတ္ခံစားခ်က္လုံးဝမရွိေတာ့သည္လား ??..
သူေပးခဲ့သည့္ဆြဲႀကိဳးေလးကိုပင္ မဝတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူးဟုေျပာလိုက္တုန္းက သူ႕ရင္ေတြဘယ္ေလာက္နာခဲ့မယ္ဆိုတာ အႏွီလူသားေလးသိပါစ..
တစ္ေန႕တစ္ေန႕သြားထားေသာ ပန္းမ်ားသည္လည္း Minအတြက္စိတ္အႏွောင့္အယွက္သာေပးခဲ့ပုံေပၚပါသည္..။
အေတြးဆိုသည္မွာ ေတြးေလေလပိုနက္ရွိုင္းေလေလပဲ..
ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဝတ္အစားေတာင္လဲမနိုင္ပဲ ထိုင္ေတြးေနမိျခင္းသည္ ရင္နာရျခင္းသာ အဖတ္တင္သည္..။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အခ်စ္ဆိုတာ မေလးနက္ဘူး စိတ္ကစား႐ုံေလးပါ ဆိုသည့္ေျပာစကားမ်ားသည္ Minအတြက္ အမွန္ျဖစ္ေနသလားေတာ့
မေျပာတတ္ေပ..
ေသခ်ာသည္က jungkookဆိုသည့္ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ ထိုစကားေတြကမွားခဲ့သည္...
သူMinကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္မိသြားလဲဆိုတာ သူသာအသိဆုံးမို႔လို႔..။
အိပ္ယာေပၚပစ္လွဲလိုက္ၿပီး အေၾကာင္းအရင္းမရွိ မ်က္ႏွာက်က္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..။
မၾကာလိုက္ေပ..messageဝင္လာေသာ အသံေၾကာင့္Minမ်ားျဖစ္ေနမလားဟူေသာ အေတြးျဖင့္
ကမန္းကတမ္းကုန္း႐ုန္းထကာ ဖုန္းေလးအားဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္....။
သို႔ေသာ္သူေမွ်ာ္ေနရသူဆီမွ မဟုတ္ခဲ့..အမည္မသိဖုန္းနံပါတ္မွ ပို႔လာေသာ voice messageေလးတစ္ခုသာျဖစ္သည္...။
ထူးထူးဆန္းဆန္းေရာက္လာသည့္.. messageေလးေၾကာင့္ သိခ်င္ေသာစိတ္ေလးျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္..။
//"Kim Tae Hyungဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုလည္း Jeon Jungkookကသိပ္ဂ႐ုစိုက္တယ္ ၾကားတယ္..သူ႕ကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရင္ ပိုအထိနာေလာက္မလား ?.."//
ထြက္ေပၚလာသည့္ Taeေလးရဲ႕နာမည္ႏွင့္သူရဲ႕နာမည္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္တစားနားစိုက္ေထာင္မိသည္...။
သို႔ေသာ္လည္း အသံဖ်က္ထားတာေၾကာင့္ မည္သူမွန္းေတာ့မသိ..
//"ဟက္ !! ငါဂ႐ုစိုက္မယ္ထင္လား လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေလ..ကူညီေပးဖို႔လိုေသးလား ??..
Taeတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္လည္း ငါ့အတြက္အဆိုးမရွိပါဘူး.."//
ထပ္ၾကားလိုက္ရေသာ Minရဲ႕အသံေၾကာင့္ Jeonတစ္ေယာက္ လက္ထဲကဖုန္းပင္လြတ္က်သြားရသည္..။
ဒါ..ဒါဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ..
//"ဒါဆို Kim Tae Hyungတစ္ခုခုျဖစ္သြားလည္း ကိစၥမရွိဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့.."
"အင္းေပါ့.."//
တိတ္ဆိတ္သြားေသာ ဖုန္းထဲမွ အသံေလးအဆုံးတြင္ သူေတြးစရာမ်ားဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္..။
ဒါMinနဲ႕ဘယ္သူနဲ႕ေျပာေနျခင္းလဲ..ဘာေၾကာင့္Minကေရာ အခုလိုစကားေျပာထြက္ရတာလဲ ??
အေတြးမ်ားသည္ ခ်ဲကားရင္းမွ အေတြးမွားမ်ားစီေရာက္သြားမည္စိုးတာေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ေမ့ပစ္လိုက္သည္..။
အေရးႀကီးသည္က ဒီအသံဖိုင္ကိုမည္သူက မည်သည့်အဓိပ္ပါယ်နှင့်ပို့လိုက်သနည်းဆိုသည်သာ..။
*********************************
"ေျပာစရာရွိတာျမန္ျမန္ေျပာပါ..ကြၽန္မသြားစရာရွိလို႔.."
"ေလာလွခ်ည္လား ဂ်ီအြန္းရာ.."
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္အား ဇိမ္ဆြဲၿပီးေသာက္ေနေသာ ထိုလူသည္..ေျပာစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုခ်ိန္းလာခဲ့သည္...
သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ေနတာ ၁၅မိနစ္ပင္ရွိေတာ့မည္ ေကာ္ဖီသာ ထိုင္ေသာက္ေနသည့္ထိုလူကိုတကယ္ ျမင္ျပင္းကပ္ေနေလၿပီ..။
ဘယ္ေလာက္ပဲအရင္ကႀကိဳက္ခဲ့ပါေစ..မုန္းသြားၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ထိုလူဘာလုပ္လုပ္ၾကည့္မရေတာ့သည္က သူမရဲ႕ အက်င့္တစ္ခုသာ..။
"ဟိုေန႕က အေပးအယူေလးမွတ္မိတယ္ဟုတ္ ??.."
ဟိုေန႕ကဟူေသာ စကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ ေဒါသတႀကီးလက္သီးမ်ားဆုတ္မိသြားသည္..။
Shin Min Wooဆိုသည့္လူကို သူမသတ္ပစ္ခ်င္တာ လက္ကိုယားလို႔..
"ေျပာစရာရွိတာသာေျပာ..အခ်ိန္မဆြဲနဲ႕.."
"အိုေခေလ..ဒါဆိုရွင္းရွင္းပဲေျပာေတာ့မယ္..မင္းရဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြကို ဖ်က္ဆီးေပးေစခ်င္ရင္ မင္းအကိုPark Jiminရဲ႕ဖုန္းကိုငါ့ဆီယူလာေပး.."
"ဘာာ!!!..."
"မရွင္းေသးဘူးလား..မင္းရဲ႕ဟိုပုံေတြ ေပ်ာက္သြားေစခ်င္ရင္..Park Jimin ရဲ႕ ဖုန္း!..ကို!..ယူ!..လာ!..ေပး !!.."
ထိုလူယုတ္မာသည္ မည္သည့္အႀကံမ်ားကို ထပ္ႀကံစည္ေနသလဲမသိ..
ကိုကိုjiရဲ႕ဖုန္းတဲ့လား..လုံးဝပဲ..ဘာကိစၥယူေပးရမည္နည္း..
"မယူေပးနိုင္ဘူး.!!..ရွင့္လိုလူယုတ္မာကကြၽန္မအကိုထိခိုက္ေအာင္ ဘာေတြႀကံထားတာလဲမွ မသိ..မယူေပးနိုင္ဘူး !!.."
"ဒါဆိုလည္းရွင္းပါတယ္ မင္းရဲ႕ပုံေတြကို မင္းမိသားစုဆီပို႔႐ုံေပါ့..
မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ အကိုေတြဆီပို႔ရမလား ??..ဒါမွမဟုတ္..
ႏွလုံးေရာဂါရွိတဲ့..မင္းအေမဆီကိုဆိုရင္ေရာ ??...အဲ့ဒါဆိုေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာပဲ ဟက္ !!"
"ရွင္ !!..ရွင့္ေလာက္ယုတ္မာတဲ့လူမေတြ႕ဖူးဘူး !!.."
"ခ်ီးက်ဴးေပးလို႔ေက်းဇူးပါ..
မင္းစဥ္းစားေပါ့ ဖုန္းေလးယူလာေပးၿပီး ဓာတ္ပုံေလးကိုေပ်ာက္ကြယ္ေစမလား..ဒါမွမဟုတ္ မင္းမိဘေတြဆီဓာတ္ပုံပို႔ၿပီး ေရာဂါေပးမလားဆိုတာ.."
"........."
"စိတ္ခ်ပါ..မင္းအကိုဖုန္းကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူး..ေက်ာင္းစာနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ စာရင္းအခ်ိဳ႕လိုခ်င္လို႔..မင္းေ႐ြးေပါ့.."
ဘဝတြင္တစ္ခါမွ ထိုကဲ့သို႔ ျပင္းထန္သည့္ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ိဳးတစ္ခါမွ မႀကဳံခဲ့ဖူး..
သူမဘာကိုေ႐ြးခ်ယ္သင့္သနည္း..
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စဥ္းစားေနမႈသည္ေနာက္ဆုံးတြင္ ျပတ္သားေသာ အေျဖတစ္ခုသာေပၚလာခဲ့သည္..။
"ကိုကိုjiရဲ႕ဖုန္းကို ဘယ္ေန႕ယူလာေပးရမလဲ.."
"ဝိုးးေ႐ြးခ်ယ္နိုင္သြားၿပီေပါ့..အိုေခေလ ဒါဆို ဒီတစ္ပတ္စေန႕ေန႕ မနက္ငါ့ဆီအဲ့ဖုန္းယူလာခဲ့ေပး.."
"ကိုကိုjiမထိခိုက္မွာေသခ်ာလား..??"
"sure.."
"ဒါဆိုသြားလိုက္ပါဦးမယ္ အဲ့ေန႕က်ရင္ ဓာတ္ပုံေတြအကုန္ဖ်က္ဆီးေပးပါ.."
ေဒါသတႀကီး စိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာသြားသည့္ ထိုေကာင္မေလးကို ၿပဳံးလိုက္မိၿပီ...
မင္းေလးက ေဒါသႀကီးေပမဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးပဲ..ဘာမွမသိတဲ့ တုံးအအ
အျဖဴေရာင္ေလး...။
#MCEJ
ဒီတစ္ပိုင္းပ်င္းဖို႔ေကာင္းတာသိပါတယ္..ဒါေလးပါမွ ဇာတ္သိမ္းအတြက္အစခ်ီလို႔ရမွာမလို႔ပါ..အေရးအသားလည္းစုတ္လာလိုက္တာ..
မေျပာရင္ၾကယ္ေလးေတြမႏွိပ္ၾကဝူးေနာ္..ခ်ိတ္ခ်ိဳးတယ္😣
ၾကယ္မမ်ားရင္ျပန္လာဝူး သဝါးးး
မုန္တိုင္းတိုက္ပါရေစ..🙏