[Unicode]
ဝူလင်းခေါင်းဆောင်နှင့် ကိုယ် အစည်းအဝေးခန်းထဲမှာ
ထန်ရှောင်းယွီ နှုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး နာမည်ကြီးဆယ်လီတွေရဲ့ဘဝက တကယ်ခက်ခဲတာပဲလို့ တွေးမိလိုက်သည်။
နောက်ကနေအလိုက်ခံရရုံသာမက ရူးနှမ်းနေတဲ့ အချို့ လူတွေရဲ့ ဆဲဆိုနေတာကိုတောင် ပြန်တုံ့ပြန်လို့မရပြန်!
"ဟက်ချိုး!" ရူးနှမ်းတဲ့ဆုရှောင်းနိုလေးခင်ဗျာ နှာချောလိုက်ရသည်။ "မင်း အအေးမိတာလား?" ဒိုင်အန်း သတိကြီးစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"မဟုတ်ပါဘူး။ငါ့နှာခေါင်းနားကို ပိုးကောင်လေး ကပ်သွားလို့ပါ " ဆုနို ရေကိုယူလိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်၏။ "ရှုတင်ပြီးဖို့ ဘယ်လောက်ကျန်သေးလဲ?"
"သုံးစုံတော့ ရိုက်ဖို့ ကျန်သေးတယ်...အဲ့ဒါဆိုရင် ခြောက်နာရီ ခုနှစ်နာရီ လောက်မှ ပြီးလိမ့်မယ် " ဒိုင်အန်း သူ့ကို ချွေးတွေ ကူသုတ်ပေးလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။ " ပင်ပန်းနေပြီလား?"
"အဆင်ပြေပါတယ်"
ဆုနိုက အရမ်းကို ပရိုဖက်ရှင်နယ် ပီသပါပေ၏။
ဒါပေမယ့် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့ ကိစ္စကတော့ ဒီည အိုးရန်လုံနဲ့အတူတူ ညစာ,စားလို့မရတော့ဘူး!
ထို့ကြောင့် နားချိန်တုန်းက သူ့ကို လှမ်းပြောထားလိုက်သည်။ " ကျွန်တော် နောက်ကျတဲ့အထိ အလုပ်လုပ်ရအုံးမှာ "
"ကိုယ်လည်း နောက်ကျမှာ" မစ္စတာဒါရိုက်တာရဲ့အသံသည် အရမ်းကို နူးညံ့စွာဖြင့် "ကိုယ် ဒီနေ့ လာမကြိုနိုင်တော့ဘူး။ ပြန်ရောက်တာနဲ့ အိပ်နော်။ ညဘက်ကြီး မုန့်စားဖို့ ခိုးမထွက်သွားနဲ့ "
"..........."
ဆုနို အတွေးကြပ်သွားရသည်။ဒီည ငါ spicy hot pot သွားစားမလို့ကို သူဘယ်လိုလုပ်သိနေရတာလဲ!
သူ့အတွေးတွေကို မှန်မှန်ပြောနိုင်နေတာက.....တကယ်ပဲ နှစ်ယောက်သားက စိတ်ချင်းဆက်သွယ်ထားသလိုပဲ!ငါတို့က မျက်လုံးချင်းဆုံတာနဲ့ အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုတွေရှိနေသလို.....ဆိုလိုတာက သူတို့က နတ်ဖက်တဲ့ စုံတွဲတွေမို့လို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်!
ချက်ချင်းပဲ ဆုနိုရဲ့စိတ်အခြေအနေမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ,လူတိုင်းကို ကြည့်ရသည်မှာလည်း နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းနေပြီး မီးထိုးပေးတဲ့ ဦးလေးကြီးတောင် အရမ်းကို ခန့်ညားနေသည်။
"နိုနို......ဒီမှာ ဒါရိုက်တာကျုံးရဲ့သူငယ်ချင်းလို့ ပြောတဲ့သူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်။ မင်းကို တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတယ် " ဒိုင်အန်း ပြောလိုက်သည်
"ကျုံးလီဖုန်းပိုင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း?" ဆုနို အံ့သြတကြီးဖြင့် "ဘယ်သူလဲ?"
"ကိုယ်ပါ!" မစ္စတာမုက စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ရောက်လာခဲ့သည်။
ဆုနိုက တကယ်တမ်းတော့ ကျုံးလီဖုန်းပိုင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတာတွေကို စိတ်မဝင်စားပေ။ ဒါပေမယ့် ဒီလူက အိုးရန်လုံရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေ၏။
ထို့ကြောင့် သူ သဘာဝဆန်ဆန် ပြုံးပြလိုက်ပြီး
"မစ္စတာမု....တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် "
သူကြောင့် သူ့လူကြီးရဲ့ မျက်နှာ မပျက်စေရဘူး!အရမ်းအရမ်းကို လိမ္မာတဲ့ ဇနီးကောင်းလေးတစ်ယောက်လို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသည့်ပုံကို မြင်တော့ မန်နေဂျာသည် ထိုင်ခုံတစ်ခုံ ချပေးလိုက်ပြီး ပါးနပ်စွာဖြင့် သူတို့ရှေ့ကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဒါက ဒီလိုပါ။ကိုယ်က ဒါရိုက်တာကျုံးဆီက ကြားထားလို့ပါ။ မင်းတို့နှစ်ယောက်က ရင်းနှီးတဲ့ ဆက်ဆံရေး ရှိကြတယ်လို့ ပြောတယ်" မုချိုးရဲ့ မျက်လုံးများက မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေသည်။
ဆုနို သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အော်ငေါက်နေကာ.....ဘယ်သူက ဒီလို အနုပညာအပေါ်မှာ စွဲလမ်းရူးသွပ်နေတဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ ရင်းနှီးချင်နေလို့လဲ!
"ဒါကြောင့်လေ....မေးချင်တာက.....သူ အရမ်းကို ကြိုက်နှစ်သက်တာတွေ.....ဘာတွေများရှိလဲ ?" မုချိုး အရှက်မရှိမေးလိုက်သည်။
"သူကြိုက်တာတွေ?" ဆုနို ခဏစဥ်းစားလိုက်ကာ
" ရုပ်ရှင်တွေ?"
"အဲ့တာက လွဲပြီး တခြားကြိုက်တာမျိုး တစ်ခုခုပေါ့..." မုချိုး အမျိုးအစားခွဲပြလိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်တွေဆိုတာက အရမ်းကို ပျင်းစရာကောင်းပြီး သိနားလည်ဖို့ကလည်း ခက်ခဲလွန်းတယ်!
".....ကျွန်တော် ထပ်စဥ်းစားလို့ မရတော့ဘူး" ဆုနိုသည် ရုပ်ရှင်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စဥ်းစားလို့ ထွက်မလာတော့ပေ။ "သူက ရုပ်ရှင်တွေအပေါ်မှာ ရူးသွပ်လွန်းတာပဲလေ "
"ဒါဆိုရင် မကြိုက်တဲ့အရာတွေကော?" မုချိုး အရှုံးမပေးချင်သေးပေ။
"ဒါတော့ အများကြီးရှိတယ်!" ဆုနို ရှည်လျားထွေပြားတဲ့ အမျိုးအစားတွေကို တန်းစီရွတ်ပြလိုက်သည်။
"Cilantros၊ အနက်ရောင်မှို/agaric၊ day lilies ၊ခရမ်းချဉ်သီးအချို၊ နှမ်းဆော့ဆမ်းထားတဲ့ သခွားသီး၊ ဝက်အူချောင်း၊ ပဲတိုဟူး၊ ဂျင်း၊ ကြက်ရင်ဖုံ! "
အဲ့တာတွေအကုန်လုံးက အရမ်းကို အရသာရှိတဲ့ အမယ်တွေချည်းပဲ! သူက ဘဝမှာ ပျော်အောင် ဘယ်လိုနေရမှန်း နားမလည်တဲ့သူလေ!
"အစားအသောက်တွေ အကုန်လုံးပဲလား?" မုချိုး သူ့ရဲ့ မှတ်စုစာအုပ်အသေးလေးထဲမှာ ချရေးလိုက်သည်။
တကယ်တော့ ထပ်ရှိသေးတယ် သူမမှတ်မိတော့လို့သာ!
ဆုနို သူသိတဲ့ တစ်ခုကိုတော့ မပြောလိုက်ပေ... သူက လောဘကြီး*တဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ ဖုံးကွယ်ထားလိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ တော်တော်စဥ်းစားယူပြီးနောက်မှာတော့ တခြားကိစ္စတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားသည်။
(*I'm not sure this word)
"သူ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ ဆင်ခြေဖုံးမှာ ခွေးတစ်ကောင် သူ့ကို လိုက်ဖူးတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် အရွယ်အစားကြီးတဲ့ခွေးတွေဆိုရင် သူကြောက်တယ် "
"ခွေးလိုက်ခံရတယ်?" မစ္စတာမုရဲ့ အတွေးထဲမှာတော့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ထန်းဟူလု(သစ်သီးတုပ်ထိုး) ကို တစ်ဖက်က ကိုင်ထားတဲ့ ကလေးသေးသေးလေး တစ်ယောက်က မျက်လုံးထဲမှာလည်း မျက်ရည်စတွေနဲ့ အော်ဟစ်ငိုယို ပြေးလာနေသည့်ပုံလေးက ပေါ်လာခဲ့သည်။
ချက်ချင်းပဲ သူရဲ့ရင်ဘတ်ထဲမှာ ချစ်မြတ်နိုးသည့်လှိုင်းတစ်ခုက မြင့်တက်လာသည်ကို သူခံစားလိုက်ရသည်။
OMG အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းတာပဲ!
"နိုနို!" ဒိုင်အန်း သူ့ရှေ့ကနေ အော်ခေါ်လိုက်ကာ ရှုတင်က မကြာခင် စတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းကို လှမ်းသတိပေးလိုက်သည်။
"စိတ်မရှိပါနဲ့။ ကျွန်တော် အလုပ်လေးရှိသေးလို့ပါ " ဆုနို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြောပြီး အားပေးစကား ပြောလိုက်သည်။ "ဥက္ကဌမုနဲ့ဒါရိုက်တာကျုံးက တကယ်ကို လိုက်ဖက်တယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်ပါတယ်"
မုချိုး ချက်ချင်းကို ပျော်ရွှင်သွားပြီး မဟာမိတ် ဖွဲ့လိုက်တော့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ ရက်ရက်ရောရောဖြင့် VIP Gold ကဒ်ကို ပေးလိုက်ကာ, "နောက်တစ်ခါကျရင် ကိုယ့်ဆိုင်ကို လာခဲ့လိုက်, VIP ဝန်ဆောင်မှုနဲ့ ဧည့်ခံပါ့မယ် "
ဟားဟားဟားဟား......perfectပဲ! ဒီကဒ်ကိုစျေးကွက်ထဲမှာတောင်မရောင်းထားဘူး။
ဆုနို ချက်ချင်းပင် ပျော်ရွှင်သွားပြီး ဒီထက်ပျော်နိုင်မယ့်ကိစ္စတောင်မရှိနိုင်တော့ပေ။
တကယ့်ကို လောဘကြီး*တဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်ရတာ ထိုက်တန်သွားပြီ။
မမျှော်လင့်ဘဲ VIP ကဒ်ကို ရလိုက်တာကြောင့် ရူတင်သည် အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းလာပြီး ဆွဲဆောင်မှုလည်းရှိလာတော့သည်။
ဆုနိုအတွက် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ အခြေအနေ မရှိနိုင်တော့ပေ။ ဒါကြောင့် သူ ရှုတင်ကို နှစ်နာရီစောပြီးသွားလေသည်။
"နိုနို! ဒီနေ့ အရမ်းကို မိုက်နေတယ်!" ဓါတ်ပုံဆရာက သူ့ကို ကနွဲ့ကလျနဲ့ ဖက်လိုက်၏။
အဖွဲ့ထဲက မိန်းကလေးတွေက သူ့တို့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အော်ဟစ်နေကြကုန်သည်။
အပျက်ကောင်!! အလှလေးကို လွှတ်လိုက်စမ်း...
သူကို ဒါရိုက်တာကြီးကပဲ ပိုင်တာ !အား..ငါတို့တွေလည်း မနာလိုဖြစ်ရတယ်။ ငါတို့လည်း သူကို ဖက်ကြရအောင်!
"အပြင်မှာ သွားစားကြမလား?" ဒိုင်အန်း မေးလိုက်သည်။
"မစားချင်ဘူး။ အိမ်ကိုပြန်ပြီးပဲ နားချင်တယ် " ဆုနို သမ်းဝေလိုက်ရင်း "မရီးလုပ်ပေးထားတဲ့ ဖက်ထုပ်တွေလည်းကျန်သေးတယ်။ ငါ တစ်ရေးနိုးတာနဲ့ အဲ့တာပဲ စားလိုက်တော့မယ်"
"ဆေးက ကြိုထားပြီးသား, စာပြီးရင်သောက်ဖို့ မမေ့နဲ့နော် " ဒိုင်အန်း ဒူးထောက်မတက် တောင်းပန်ရင်း "ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ထပ်မသွန်ပစ်ပါနဲ့တော့"
"ငါ့အိမ်ကို တစ်ခါတည်း မလိုက်တော့ဘူးလား?" ဆုနို မေးလိုက်သည်။
ဒိုင်အန်းက "ငါ့ညီဝမ်းကွဲလေးက တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့် ကျလာပြီလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ငါတို့အိမ်မှာ ဂုဏ်ပြုပွဲလေး ကျင်းပပေးမလို့။ ဒါကြောင့် ငါ အိမ်ကိုစောစောပြန်ချင်တယ်"
"ဒါဆို ငါသူ့ကိုဂုဏ်ပြုပါတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြောပေးပါအုံး" ဆုနို သူရဲ့ကားဘောက်စ်ထဲမှ နာရီကိုယူလိုက်ပြီး "ငါ့ဆီက လက်ဆောင်"
"ကျေးဇူးပါပဲ!"
ဆုနိုရဲ့စိတ်ကတော့ တခြားနေရာကို ရောက်သွားလေသည်။
ဒိုင်အန်းက သူနဲ့အတူ မလိုက်ဘူးဆိုတော့....ဆိုလိုတာက ဒိတ်လုပ်လို့ရသေးတာပေါ့!"
ဒိတ်!!အံ့သြကျေနပ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ စကားလုံးလေးပဲ!
သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခြောက်နာရီထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ သူ အိုးရန်လုံကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ရင်း "ဒါရိုက်တာကြီး.....အလုပ်မှာပဲ ရှိသေးတုန်းလား?"
"ကိုယ် အစည်းအဝေးလုပ်နေတာ" အိုးရန်လုံက ပင်ပန်းနေသည့်အသံ ပေါက်နေသည်။ "ကိုယ် ဒီမှာ ခဏကြာအုံးမယ် "
ညအထိ အိုဗာတိုင် ဆင်းရတယ်......
'ချစ်သူက အချိန်ပိုအလုပ်ဆင်းနေရတဲ့အချိန်မှာ နွေးထွေးတဲ့ အစားအသောက်လေးကို လာပို့ပေးတယ်'ဆိုတဲ့အကြောင်းကို ဆုနိုသည် အချစ်မဂ္ဂဇင်း တစ်အုပ်ကနေ ဖတ်ခဲ့ဖူးတာကို အမှတ်ရသွားသည်။
ကြားလိုက်တာနဲ့တင် သူ့နှလုံးသားလေး လှုပ်ခါသွားရသည်။ ထို့ကြောင့် ဆုရှောင်းနိုလေးက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်လိုက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်လိုက်သည်။
ငါက အရမ်းကိုချစ်တတ်တာပဲ,မဟုတ်ဘူးလား!
ဆုနို အေပရွမ်ကို ဝတ်လိုက်ရင်း သူကိုယ်သူ တွေးလိုက်မိသည်။
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ သူ့အစ်ကိုကြီးက သူ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်လာခဲ့သည်။ " ဒီရက်တွေမှာ ဘာလို့ အိမ်ကိုပြန်မလာရတာလဲ?"
"အလုပ်တွေကြောင့် ပင်ပန်းနေလို့ပါ!" ဆုရှောင်းနို အပြစ်ရှိတဲ့ စိတ်လေးနဲ့အတူ လိမ်ညာပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်က အချိန်ပို အလုပ်,လုပ်ရတဲ့အပြင်
ညကျရင်လည်း ညဥ့်နက်တော့မှ အိပ်ရတယ်!"
ဒီအကြောင်းပြချက်ကြောင့် အိမ်ကို ပြန်မလာဘူးဆိုတာ ပုံမှန် ဆန်လွန်းပါတယ်။ တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်ကတော့ ကျွန်တော် ဒိတ်လုပ်နေလို့လေ,အိုခေ!
"ကုမ္ပဏီက မင်းအပေါ်မှာ ဖိအားတွေ ပေးနေတာလား?!" ဟန်ဝေ ဒေါသထွက်သွားရသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး!" ဆုနိုရဲ့မျက်နှာလေးက စိတ်ဓါတ်ကျနေသည့် ပုံစံလေးဖြင့် " ကျွန်တော်က တောင်းဆိုတာပါ"
"သုံးရက်အတွင်း အိမ်မှာ လာစားဖို့လုပ် "ဟန်ဝေ သူရဲ့ညီငယ်လေးကို အရမ်းအလိုလိုက်လွန်းသည်။ " မင်းရဲ့မရီးကို အမဲရိုးစွပ်ပြုတ် ချက်ပေးဖို့ ပြောထားလိုက်မယ်!"
".....ဟုတ်ကဲ့" ဆုနိုက "ကျွန်တော် လုပ်စရာလေး ရှိသေးလို့။ ဒါပဲနော် အစ်ကိုကြီး "
ဆီတွေက ဆူနေပြီ။တကယ်လို့ မီးစွဲသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ! အစ်ကိုကြီးကတော့ တကယ်ပါပဲ!
ဖုန်းချသွားသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ဟန်ဝေ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် တစ်ခုခုကို မရပ်မနား ဆက်တိုက် ပြောနေတတ်တာကို.....ဒီနေ့ကျမှ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ?!
အစားသမားလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဆုနိုရဲ့ ဟင်းချက်တဲ့ စကေးက ထိပ်တန်းပါပဲ။
သူ အိုးရန်လုံအတွက် ပထမဆုံးချက်ပေးတဲ့ အတွက်ကြောင့်မို့လို့ သူ အစွမ်းကုန် ထုတ်သုံးနေတော့သည်။
ကြွပ်ရွနေတဲ့ ငါးစပ်မွှကြော်တင်မကဘဲ ဝက်နံရိုးချိုချဉ်ကြော်တွေပါ ချက်ထားသေးသည်။
အကယ်၍ ထမင်းဘူးဆိုဒ်က ဟင်းတွေကို မကန့်သတ်ထားလိုက်ဘူးဆိုရင် သူ့ရဲ့ကျွမ်းကျင်မှုကို ပြဖို့အတွက် ဘဲတစ်ကောင်လုံးကိုပါ ကင်ပေးချင်သေးတာ!
တစ်နာရီအကြာတွင် ပူပူနွေးနွေးချက်ထားသည့်ဟင်းလျာများက သုံးဆင့်ထမင်းဘူးထဲမှာ ပြည့်လို့သွားသည်။ ဆုနို သူ့ကိုယ်သူဟင်းချက်နတ်ဘုရားတစ်ပါးကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
ဆုနို Ren Rui ကားပါကင်ကိုရောက်တဲ့အခါ အိုးရန်လုံကို ဖုန်းထပ်ခေါ်လိုက်သည်။
"ဘာလုပ်နေလဲ?"
"ကိုယ် အစည်အဝေးခန်းထဲမှာပဲ" အိုးရန်လုံ ရယ်မြူးရိပ်လေးဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သော်လည်း အသံမှာ ပင်ပန်းနေသည့်ပုံပေါက်နေသည်။ "လိမ်လိမ်မာမာလေး နေနော်။အနားလည်း ယူအုံး။ ကိုယ် အလုပ်ပြီးသွားရင် ပြန်ခေါ်လိုက်မယ်,ဟုတ်ပြီလား?"
ဆုနို စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်သွားပြီး "ကျွန်တော် အောက်မှာ ရောက်နေပြီ " လို့ ပြောမလို့ပဲ ရှိသေး....အိုးရန်လုံက "ကိုယ် နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပေးရတော့မယ်။ ဘေဘီ ကိုယ်ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်။ဧနောက်မှာ ပြန်ခေါ်လိုက်မယ်"
အဲဒီနောက် သူတကယ်ကြီး ဖုန်းချသွားတော့၏။
ဆုနို ဘာပြောလို့ ပြောလိုက်ရမှန်းတောင်မသိတော့ပေ။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီလိုလေးတော့" 囧 "ဖြစ်သွား၏။
ဒီဇာတ်လမ်းကြီးက အစီအစဉ်ကျမနေဘူးလေ!
ငါက အဓိကဇာတ်လိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာတောင်မှ side ကာရိုက်တာ တစ်ယောက်လောက်တောင် အဆက်အဆံ မခံရဘူးလား!
ဇာတ်လိုက်ကို ကျေနပ်အောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့်လည်း လုံးဝ လျစ်လျူရှုခံလိုက်ရသလိုပဲ.......အရမ်းကို သနားစရာကောင်းလိုက်တာ!
▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤
[Zawgyi]
ဝူလင္းေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ကိုယ္ အစည္းအေဝးခန္းထဲမွာ
ထန္ေ႐ွာင္းယြီ ႏႈတ္ခမ္းစူလိုက္ၿပီး နာမည္ႀကီးဆယ္လီေတြရဲ႕ဘဝက တကယ္ခက္ခဲတာပဲလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။
ေနာက္ကေနအလိုက္ခံရ႐ုံသာမက ႐ူးႏွမ္းေနတဲ့ အခ်ိဳ႕ လူေတြရဲ႕ ဆဲဆိုေနတာကိုေတာင္ ျပန္တုံ႔ျပန္လို႔မရျပန္!
"ဟက္ခ်ိဳး!" ႐ူးႏွမ္းတဲ့ဆုေ႐ွာင္းႏိုေလးခင္ဗ်ာ ႏွာေခ်ာလိုက္ရသည္။ "မင္း အေအးမိတာလား?" ဒိုင္အန္း သတိႀကီးစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
"မဟုတ္ပါဘူး။ငါ့ႏွာေခါင္းနားကို ပိုးေကာင္ေလး ကပ္သြားလို႔ပါ " ဆုႏို ေရကိုယူလိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာလိုက္၏။ "႐ႈတင္ၿပီးဖို႔ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ?"
"သုံးစုံေတာ့ ႐ိုက္ဖို႔ က်န္ေသးတယ္...အဲ့ဒါဆိုရင္ ေျခာက္နာရီ ခုႏွစ္နာရီ ေလာက္မွ ၿပီးလိမ့္မယ္ " ဒိုင္အန္း သူ႕ကို ေခြၽးေတြ ကူသုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ " ပင္ပန္းေနၿပီလား?"
"အဆင္ေျပပါတယ္"
ဆုႏိုက အရမ္းကို ပ႐ိုဖက္႐ွင္နယ္ ပီသပါေပ၏။
ဒါေပမယ့္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥကေတာ့ ဒီည အိုးရန္လုံနဲ႔အတူတူ ညစာ,စားလို႔မရေတာ့ဘူး!
ထို႔ေၾကာင့္ နားခ်ိန္တုန္းက သူ႕ကို လွမ္းေျပာထားလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္က်တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္ရအုံးမွာ "
"ကိုယ္လည္း ေနာက္က်မွာ" မစၥတာဒါ႐ိုက္တာရဲ႕အသံသည္ အရမ္းကို ႏူးညံ့စြာျဖင့္ "ကိုယ္ ဒီေန႔ လာမႀကိဳႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ေနာ္။ ညဘက္ႀကီး မုန္႔စားဖို႔ ခိုးမထြက္သြားနဲ႔ "
"..........."
ဆုႏို အေတြးၾကပ္သြားရသည္။ဒီည ငါ spicy hot pot သြားစားမလို႔ကို သူဘယ္လိုလုပ္သိေနရတာလဲ!
သူ႕အေတြးေတြကို မွန္မွန္ေျပာႏိုင္ေနတာက.....တကယ္ပဲ ႏွစ္ေယာက္သားက စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ထားသလိုပဲ!ငါတို႔က မ်က္လုံးခ်င္းဆုံတာနဲ႔ အျပန္အလွန္ဆက္သြယ္မႈေတြ႐ွိေနသလို.....ဆိုလိုတာက သူတို႔က နတ္ဖက္တဲ့ စုံတြဲေတြမို႔လို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္!
ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆုႏိုရဲ႕စိတ္အေျခအေနမွာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာကာ,လူတိုင္းကို ၾကည့္ရသည္မွာလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေနၿပီး မီးထိုးေပးတဲ့ ဦးေလးႀကီးေတာင္ အရမ္းကို ခန္႔ညားေနသည္။
"ႏိုႏို......ဒီမွာ ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလို႔ ေျပာတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတယ္။ မင္းကို ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္ " ဒိုင္အန္း ေျပာလိုက္သည္
"က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း?" ဆုႏို အံ့ၾသတႀကီးျဖင့္ "ဘယ္သူလဲ?"
"ကိုယ္ပါ!" မစၥတာမုက စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့သည္။
ဆုႏိုက တကယ္တမ္းေတာ့ က်ံဳးလီဖုန္းပိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြကို စိတ္မဝင္စားေပ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူက အိုးရန္လုံရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေန၏။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ သဘာဝဆန္ဆန္ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး
"မစၥတာမု....ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ "
သူေၾကာင့္ သူ႕လူႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာ မပ်က္ေစရဘူး!အရမ္းအရမ္းကို လိမၼာတဲ့ ဇနီးေကာင္းေလးတစ္ေယာက္လို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ေနသည့္ပုံကို ျမင္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာသည္ ထိုင္ခုံတစ္ခုံ ခ်ေပးလိုက္ၿပီး ပါးနပ္စြာျဖင့္ သူတို႔ေ႐ွ႕ကေန ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဒါက ဒီလိုပါ။ကိုယ္က ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးဆီက ၾကားထားလို႔ပါ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရး ႐ွိၾကတယ္လို႔ ေျပာတယ္" မုခ်ိဳးရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ဆုႏို သူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ေငါက္ေနကာ.....ဘယ္သူက ဒီလို အႏုပညာအေပၚမွာ စြဲလမ္း႐ူးသြပ္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးခ်င္ေနလို႔လဲ!
"ဒါေၾကာင့္ေလ....ေမးခ်င္တာက.....သူ အရမ္းကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာေတြ.....ဘာေတြမ်ား႐ွိလဲ ?" မုခ်ိဳး အ႐ွက္မ႐ွိေမးလိုက္သည္။
"သူႀကိဳက္တာေတြ?" ဆုႏို ခဏစဥ္းစားလိုက္ကာ
" ႐ုပ္႐ွင္ေတြ?"
"အဲ့တာက လြဲၿပီး တျခားႀကိဳက္တာမ်ိဳး တစ္ခုခုေပါ့..." မုခ်ိဳး အမ်ိဳးအစားခြဲျပလိုက္သည္။ ႐ုပ္႐ွင္ေတြဆိုတာက အရမ္းကို ပ်င္းစရာေကာင္းၿပီး သိနားလည္ဖို႔ကလည္း ခက္ခဲလြန္းတယ္!
".....ကြၽန္ေတာ္ ထပ္စဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ဘူး" ဆုႏိုသည္ ႐ုပ္႐ွင္ကလြဲၿပီး က်န္တာ စဥ္းစားလို႔ ထြက္မလာေတာ့ေပ။ "သူက ႐ုပ္႐ွင္ေတြအေပၚမွာ ႐ူးသြပ္လြန္းတာပဲေလ "
"ဒါဆိုရင္ မႀကိဳက္တဲ့အရာေတြေကာ?" မုခ်ိဳး အ႐ႈံးမေပးခ်င္ေသးေပ။
"ဒါေတာ့ အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္!" ဆုႏို ႐ွည္လ်ားေထြျပားတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြကို တန္းစီ႐ြတ္ျပလိုက္သည္။
"Cilantros၊ အနက္ေရာင္မိႈ/agaric၊ day lilies ၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးအခ်ိဳ၊ ႏွမ္းေဆာ့ဆမ္းထားတဲ့ သခြားသီး၊ ဝက္အူေခ်ာင္း၊ ပဲတိုဟူး၊ ဂ်င္း၊ ၾကက္ရင္ဖုံ! "
အဲ့တာေတြအကုန္လုံးက အရမ္းကို အရသာ႐ွိတဲ့ အမယ္ေတြခ်ည္းပဲ! သူက ဘဝမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လိုေနရမွန္း နားမလည္တဲ့သူေလ!
"အစားအေသာက္ေတြ အကုန္လုံးပဲလား?" မုခ်ိဳး သူ႕ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္အေသးေလးထဲမွာ ခ်ေရးလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ထပ္႐ွိေသးတယ္ သူမမွတ္မိေတာ့လို႔သာ!
ဆုႏို သူသိတဲ့ တစ္ခုကိုေတာ့ မေျပာလိုက္ေပ... သူက ေလာဘႀကီး*တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေတာ့ ဖုံးကြယ္ထားလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားယူၿပီးေနာက္မွာေတာ့ တျခားကိစၥတစ္ခုကို အမွတ္ရသြားသည္။
(*I'm not sure this word)
"သူ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဆင္ေျခဖုံးမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ သူ႕ကို လိုက္ဖူးတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အ႐ြယ္အစားႀကီးတဲ့ေခြးေတြဆိုရင္ သူေၾကာက္တယ္ "
"ေခြးလိုက္ခံရတယ္?" မစၥတာမုရဲ႕ အေတြးထဲမွာေတာ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွင့္ ထန္းဟူလု(သစ္သီးတုပ္ထိုး) ကို တစ္ဖက္က ကိုင္ထားတဲ့ ကေလးေသးေသးေလး တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးထဲမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ငိုယို ေျပးလာေနသည့္ပုံေလးက ေပၚလာခဲ့သည္။
ခ်က္ခ်င္းပဲ သူရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည့္လိႈင္းတစ္ခုက ျမင့္တက္လာသည္ကို သူခံစားလိုက္ရသည္။
OMG အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ!
"ႏိုႏို!" ဒိုင္အန္း သူ႕ေ႐ွ႕ကေန ေအာ္ေခၚလိုက္ကာ ႐ႈတင္က မၾကာခင္ စေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို လွမ္းသတိေပးလိုက္သည္။
"စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ေလး႐ွိေသးလို႔ပါ " ဆုႏို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာၿပီး အားေပးစကား ေျပာလိုက္သည္။ "ဥကၠဌမုနဲ႔ဒါ႐ိုက္တာက်ံဳးက တကယ္ကို လိုက္ဖက္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္"
မုခ်ိဳး ခ်က္ခ်င္းကို ေပ်ာ္႐ႊင္သြားၿပီး မဟာမိတ္ ဖြဲ႕လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ ရက္ရက္ေရာေရာျဖင့္ VIP Gold ကဒ္ကို ေပးလိုက္ကာ, "ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ကိုယ့္ဆိုင္ကို လာခဲ့လိုက္, VIP ဝန္ေဆာင္မႈနဲ႔ ဧည့္ခံပါ့မယ္ "
ဟားဟားဟားဟား......perfectပဲ! ဒီကဒ္ကိုေစ်းကြက္ထဲမွာေတာင္မေရာင္းထားဘူး။
ဆုႏို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားၿပီး ဒီထက္ေပ်ာ္ႏိုင္မယ့္ကိစၥေတာင္မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ေပ။
တကယ့္ကို ေလာဘႀကီး*တဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရတာ ထိုက္တန္သြားၿပီ။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ VIP ကဒ္ကို ရလိုက္တာေၾကာင့္ ႐ူတင္သည္ အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းလာၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈလည္း႐ွိလာေတာ့သည္။
ဆုႏိုအတြက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အေျခအေန မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ႐ႈတင္ကို ႏွစ္နာရီေစာၿပီးသြားေလသည္။
"ႏိုႏို! ဒီေန႔ အရမ္းကို မိုက္ေနတယ္!" ဓါတ္ပုံဆရာက သူ႕ကို ကႏြဲ႕ကလ်နဲ႔ ဖက္လိုက္၏။
အဖြဲ႕ထဲက မိန္းကေလးေတြက သူ႕တို႔ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေနၾကကုန္သည္။
အပ်က္ေကာင္!! အလွေလးကို လႊတ္လိုက္စမ္း...
သူကို ဒါ႐ိုက္တာႀကီးကပဲ ပိုင္တာ !အား..ငါတို႔ေတြလည္း မနာလိုျဖစ္ရတယ္။ ငါတို႔လည္း သူကို ဖက္ၾကရေအာင္!
"အျပင္မွာ သြားစားၾကမလား?" ဒိုင္အန္း ေမးလိုက္သည္။
"မစားခ်င္ဘူး။ အိမ္ကိုျပန္ၿပီးပဲ နားခ်င္တယ္ " ဆုႏို သမ္းေဝလိုက္ရင္း "မရီးလုပ္ေပးထားတဲ့ ဖက္ထုပ္ေတြလည္းက်န္ေသးတယ္။ ငါ တစ္ေရးႏိုးတာနဲ႔ အဲ့တာပဲ စားလိုက္ေတာ့မယ္"
"ေဆးက ႀကိဳထားၿပီးသား, စာၿပီးရင္ေသာက္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ " ဒိုင္အန္း ဒူးေထာက္မတက္ ေတာင္းပန္ရင္း "ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ထပ္မသြန္ပစ္ပါနဲ႔ေတာ့"
"ငါ့အိမ္ကို တစ္ခါတည္း မလိုက္ေတာ့ဘူးလား?" ဆုႏို ေမးလိုက္သည္။
ဒိုင္အန္းက "ငါ့ညီဝမ္းကြဲေလးက တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ က်လာၿပီေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ငါတို႔အိမ္မွာ ဂုဏ္ျပဳပြဲေလး က်င္းပေပးမလို႔။ ဒါေၾကာင့္ ငါ အိမ္ကိုေစာေစာျပန္ခ်င္တယ္"
"ဒါဆို ငါသူ႕ကိုဂုဏ္ျပဳပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေပးပါအုံး" ဆုႏို သူရဲ႕ကားေဘာက္စ္ထဲမွ နာရီကိုယူလိုက္ၿပီး "ငါ့ဆီက လက္ေဆာင္"
"ေက်းဇူးပါပဲ!"
ဆုႏိုရဲ႕စိတ္ကေတာ့ တျခားေနရာကို ေရာက္သြားေလသည္။
ဒိုင္အန္းက သူနဲ႔အတူ မလိုက္ဘူးဆိုေတာ့....ဆိုလိုတာက ဒိတ္လုပ္လို႔ရေသးတာေပါ့!"
ဒိတ္!!အံ့ၾသေက်နပ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ စကားလုံးေလးပဲ!
သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ သူ အိုးရန္လုံကို ဖုန္းေခၚလိုက္ရင္း "ဒါ႐ိုက္တာႀကီး.....အလုပ္မွာပဲ ႐ွိေသးတုန္းလား?"
"ကိုယ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတာ" အိုးရန္လုံက ပင္ပန္းေနသည့္အသံ ေပါက္ေနသည္။ "ကိုယ္ ဒီမွာ ခဏၾကာအုံးမယ္ "
ညအထိ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရတယ္......
'ခ်စ္သူက အခ်ိန္ပိုအလုပ္ဆင္းေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေႏြးေထြးတဲ့ အစားအေသာက္ေလးကို လာပို႔ေပးတယ္'ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ဆုႏိုသည္ အခ်စ္မဂၢဇင္း တစ္အုပ္ကေန ဖတ္ခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္ရသြားသည္။
ၾကားလိုက္တာနဲ႔တင္ သူ႕ႏွလုံးသားေလး လႈပ္ခါသြားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆုေ႐ွာင္းႏိုေလးက ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လိုက္သည္။
ငါက အရမ္းကိုခ်စ္တတ္တာပဲ,မဟုတ္ဘူးလား!
ဆုႏို ေအပ႐ြမ္ကို ဝတ္လိုက္ရင္း သူကိုယ္သူ ေတြးလိုက္မိသည္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူ႕အစ္ကိုႀကီးက သူ႕ဆီကို ဖုန္းေခၚလာခဲ့သည္။ " ဒီရက္ေတြမွာ ဘာလို႔ အိမ္ကိုျပန္မလာရတာလဲ?"
"အလုပ္ေတြေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနလို႔ပါ!" ဆုေ႐ွာင္းႏို အျပစ္႐ွိတဲ့ စိတ္ေလးနဲ႔အတူ လိမ္ညာေျပာလိုက္သည္။ "ကြၽန္ေတာ္က အခ်ိန္ပို အလုပ္,လုပ္ရတဲ့အျပင္
ညက်ရင္လည္း ညဥ့္နက္ေတာ့မွ အိပ္ရတယ္!"
ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ အိမ္ကို ျပန္မလာဘူးဆိုတာ ပုံမွန္ ဆန္လြန္းပါတယ္။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒိတ္လုပ္ေနလို႔ေလ,အိုေခ!
"ကုမၸဏီက မင္းအေပၚမွာ ဖိအားေတြ ေပးေနတာလား?!" ဟန္ေဝ ေဒါသထြက္သြားရသည္။
"မဟုတ္ပါဘူး!" ဆုႏိုရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက စိတ္ဓါတ္က်ေနသည့္ ပုံစံေလးျဖင့္ " ကြၽန္ေတာ္က ေတာင္းဆိုတာပါ"
"သုံးရက္အတြင္း အိမ္မွာ လာစားဖို႔လုပ္ "ဟန္ေဝ သူရဲ႕ညီငယ္ေလးကို အရမ္းအလိုလိုက္လြန္းသည္။ " မင္းရဲ႕မရီးကို အမဲ႐ိုးစြပ္ျပဳတ္ ခ်က္ေပးဖို႔ ေျပာထားလိုက္မယ္!"
".....ဟုတ္ကဲ့" ဆုႏိုက "ကြၽန္ေတာ္ လုပ္စရာေလး ႐ွိေသးလို႔။ ဒါပဲေနာ္ အစ္ကိုႀကီး "
ဆီေတြက ဆူေနၿပီ။တကယ္လို႔ မီးစြဲသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ! အစ္ကိုႀကီးကေတာ့ တကယ္ပါပဲ!
ဖုန္းခ်သြားသည့္အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဟန္ေဝ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ တစ္ခုခုကို မရပ္မနား ဆက္တိုက္ ေျပာေနတတ္တာကို.....ဒီေန႔က်မွ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ?!
အစားသမားေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆုႏိုရဲ႕ ဟင္းခ်က္တဲ့ စေကးက ထိပ္တန္းပါပဲ။
သူ အိုးရန္လုံအတြက္ ပထမဆုံးခ်က္ေပးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ သူ အစြမ္းကုန္ ထုတ္သုံးေနေတာ့သည္။
ႂကြပ္႐ြေနတဲ့ ငါးစပ္မႊေၾကာ္တင္မကဘဲ ဝက္နံ႐ိုးခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္ေတြပါ ခ်က္ထားေသးသည္။
အကယ္၍ ထမင္းဘူးဆိုဒ္က ဟင္းေတြကို မကန္႔သတ္ထားလိုက္ဘူးဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ကြၽမ္းက်င္မႈကို ျပဖို႔အတြက္ ဘဲတစ္ေကာင္လုံးကိုပါ ကင္ေပးခ်င္ေသးတာ!
တစ္နာရီအၾကာတြင္ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ထားသည့္ဟင္းလ်ာမ်ားက သုံးဆင့္ထမင္းဘူးထဲမွာ ျပည့္လို႔သြားသည္။ ဆုႏို သူ႕ကိုယ္သူဟင္းခ်က္နတ္ဘုရားတစ္ပါးကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။
ဆုႏို Ren Rui ကားပါကင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ အိုးရန္လုံကို ဖုန္းထပ္ေခၚလိုက္သည္။
"ဘာလုပ္ေနလဲ?"
"ကိုယ္ အစည္အေဝးခန္းထဲမွာပဲ" အိုးရန္လုံ ရယ္ျမဴးရိပ္ေလးျဖင့္ ျပန္ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း အသံမွာ ပင္ပန္းေနသည့္ပုံေပါက္ေနသည္။ "လိမ္လိမ္မာမာေလး ေနေနာ္။အနားလည္း ယူအုံး။ ကိုယ္ အလုပ္ၿပီးသြားရင္ ျပန္ေခၚလိုက္မယ္,ဟုတ္ၿပီလား?"
ဆုႏို စိတ္လႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္သြားၿပီး "ကြၽန္ေတာ္ ေအာက္မွာ ေရာက္ေနၿပီ " လို႔ ေျပာမလို႔ပဲ ႐ွိေသး....အိုးရန္လုံက "ကိုယ္ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေပးရေတာ့မယ္။ ေဘဘီ ကိုယ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ဧေနာက္မွာ ျပန္ေခၚလိုက္မယ္"
အဲဒီေနာက္ သူတကယ္ႀကီး ဖုန္းခ်သြားေတာ့၏။
ဆုႏို ဘာေျပာလို႔ ေျပာလိုက္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ေပ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလိုေလးေတာ့" 囧 "ျဖစ္သြား၏။
ဒီဇာတ္လမ္းႀကီးက အစီအစဥ္က်မေနဘူးေလ!
ငါက အဓိကဇာတ္လိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ side ကာ႐ိုက္တာ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ အဆက္အဆံ မခံရဘူးလား!
ဇာတ္လိုက္ကို ေက်နပ္ေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္လည္း လုံးဝ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံလိုက္ရသလိုပဲ.......အရမ္းကို သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ!