Unicode
အခန်း(၂၉၆) - ဆေးဘက်ဝင် ဝိညာဉ်ပင် အရောင်းဆိုင်
ယန်ထျန်းဟန်က တံခါးဝကို ခြေချတာနဲ့ အော်တော့သည်။
"အားကု, ငါရေသောက်ချင်တယ်!"
အိမ်စောင့်နေတဲ့ လင်းချီကုက ရေတစ်ခွက်ယူလာပြီး ယန်ထျန်းဟန်ကို ပေးလေသည်။ အခုဆိုရင် သူယန်ထျန်းဟန်ရဲ့ စကားများအား အခက်အခဲမရှိ ရှင်းရှင်း လင်းလင်း နားလည် နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။
ယန်ထျန်းဟန်က တစ်ငုံ သောက်လိုက်ပြီးနောက် နှာမှုတ်ပြီး ထွေးထုတ်သည်။
"အားကု, ငါရေနွေးလိုချင်တာ"
လင်းချီကုက ခဏလောက် စဉ်းစားနေကာ ရေနွေးဘယ်လိုမျိုးရအောင်လုပ်ရမလဲ နားမလည်နိုင်ပုံပေါ်နေသည်။
ရေက ဒီအတိုင်း ရေပဲ မဟုတ်ဘူးလား?
"ဒီငတုံးကြီးကို အနိုင်မကျင့်နဲ့" ဖုန်ကျင်းယွီက နှာခေါင်းရှုံ့၍ ပျံသန်းလာသည်။
"သူက အခု အလောင်း ရုပ်သေးရုပ်ဖြစ်နေတာ, သူ့မှာ အာရုံငါးပါး မရှိသလို ထိတွေ့မှု အာရုံလည်း မရှိဘူး, အကယ်၍ ငါသူ့ကို မီးရှို့လိုက်ရင်တောင် ပြာသာဖြစ်သွားမယ် သူဘာမှ ခံစားရမှာ မဟုတ်ဘူး"
ဒါ့အပြင် အလောင်းရုပ်သေးရုပ်များအား ဆိုးဝါးပြီး ဘေးဥပါဒ် ဖြစ်စေသည် နည်းစနစ်ဟု ခေါ်ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဘယ်လိုပဲ သူတို့ကို မီးတွေ ထက်ရှတဲ့ လက်နက်တွေနဲ့ တိုက်ခိုက်နေပါစေ လက်မောင်းတွေ ခုတ်ဖြတ်ခံရတာတို့၊ ခြေထောက်တွေ ကျိုးသွားတာတို့၊ လည်ပင်းကျိုးသွားတာတို့ ဖြစ်ရင်တောင် ဘာမှ မခံစားရတာကြောင့်ပင်။ သူတို့က သူတို့သခင်ရဲ့ အမိန့်ကို နာခံပြီး အရူးအမူး ဆက်လက် တိုက်ပွဲဝင်ကြလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ဒီလို လူသတ်စက်မျိုးက ယန်ထျန်းဟန် လိုချင်တဲ့ အရာမဟုတ်ပေ။
"အာ" ယန်ထျန်းဟန်က အတော်လေး စိတ်ဓာတ်ကျသွားမိသည်။
"အားကုရဲ့ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဒီလိုပဲ ဖြစ်သွားတော့မယ်လို့တော့ မပြောနဲ့နော်?"
ဖုန်ကျင်းယွီက အေးစက်စက် တုန့်ပြန်သည်။
"လင်းချီကုရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးက အဲ့ဒီမင်းသားအတွက် စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ သေဆုံးပေးပြီးကတည်းက အဆုံးသတ် သွားခဲ့ပြီ, သူကအခု ဒီအတိုင်း အသေကောင် မဟုတ်တာပဲ ရှိတယ်၊ သေတာလည်း မဟုတ်သလို အသက်ရှင်နေတာလည်း မဟုတ်ဘူး, ဒီလိုမျိုး ထာဝရ နေသွားရတော့ရော ဘာများ ဆိုးဝါးနေလို့လဲ?"
ယန်ထျန်းဟန်က ချက်ချင်းပင် သူ့ပါးစပ်လေးကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး ဖုန်ကျင်းယွီအား စိုက်ကြည့်သည်။
"ငါ့မိသားစုရဲ့ အားကုလေး သေဆုံးခြင်းက အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်; သူ့အကြောင်းဘာလို့ လာပြောနေတာလဲ?"
ဖုန်ကျင်းယွီကတော့ အတော်လေးကို အာရုံစိုက်ဖို့ မထိုက်တန်ဘူးဟု ထင်မိသည်။
"အဲ့ဒါကို မိုက်မိုက်မဲမဲ သစ္စာရှိတယ်လို့ ခေါ်တယ်, ငါ, ဖုန်ကျင်းယွီ, အမုန်းတီးဆုံးက ကိုယ့်ရဲ့ စဉ်းစားမှု ပုံစံကို မပြောင်းလဲပဲ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကိုယ့်အတွက်ကိုယ် ရှင်သန်နေထိုင်ခြင်း မပြုတဲ့ သူလို အရူးမျိုးကိုပဲ, ငါသူ့ကို လေးစားတယ် ဆိုပေမယ့်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာ အထင်လည်း သေးမိတယ်, အဲ့ဒီကာလတွေမှာ အဲ့ဒီ တတိယမင်းသားလို့ခေါ်တဲ့ အားနည်းပြီး အရည်အချင်းမရှိတဲ့ ခွေးကောင်က လင်းချီကုရဲ့ အရူးအမူး သစ္စာရှိမှုအပေါ်မှာ အသုံးချနေတယ်ဆိုတာကို နယ်မြေကြီး ကိုးခုမှာရှိတဲ့ ဘယ်တော်ဝင်မိသားစုက မသိခဲ့လို့လဲ? ဒါပေမဲ့ ဒီငတုံးကောင်ကတော့ အကြံပေးတာတွေကို နားမထောင်ပဲ ရလဒ်ကတော့ သူ့မိသားစုတစ်ခုလုံး ပျက်စီးသွားတာပဲလေ, အဲ့ဒါကို အပြစ်မတင်ရဘူးလားပြော?"
ယန်ထျန်းဟန်က ပြန်လည်ချေပ ချင်သော်လည်း လင်ရွှမ်းဇီက ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။
လင်ရွှမ်းဇီက ဖုန်ကျင်းယွီအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်၏။
"အဲ့ဒီစကားတွေထဲမှာ အမှန်တရားတစ်ချို့ ရှိနေတယ် ဆိုရင်တောင် လင်းချီကု ရှေ့မှာတော့ အဲ့ဒီစကားတွေ ပြောခွင့်မရှိဘူး"
ထို့နောက် လင်ရွှမ်းဇီက အဝေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ယန်ထျန်းဟန်နဲ့ ဖုန်ကျင်းယွီတို့က သူ့အကြည့်နောက် လိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါ လင်းချီကုရဲ့ မျက်လုံးထဲကနေ တကယ်ပဲ သွေးမျက်ရည် စီးကြောင်းနှစ်ခု ကျဆင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ကြရသည်။
သူ့ခန္တာကိုယ်က အနည်းငယ် တုန်ယင်နေပြီး သူ့ရဲ့ခရမ်းရောင် နှုတ်ခမ်းပါးကတော့ ညင်သာစွာ ဖိကပ်ထားကာ ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုကို တိတ်တဆိတ် သည်းခံနေသလိုပင်။
ဖုန်ကျင်းယွီက အံ့အားသင့်သွားပြီး အတော်လေး အံအားသင့်မှု တစ်ချို့နဲ့ပြောလာသည်။
"ဒီလောက် မဆိုးဝါးသင့်ဘူးလားလို့? ငါက အဲ့ဒီ တတိယမင်းသားဆိုတဲ့ အကောင် အကြောင်းကို ပြောလိုက်တာနဲ့ သူက ဒီလောက် အကြီးအကျယ် တုန့်ပြန်လာတယ်ပေါ့လေ? အခုတော့ အဲ့ဒီ တတိယမင်းသားက ဘယ်လောက်တောင် မြင့်မြတ်တဲ့ နတ်ဘုရားမျိုးလဲဆိုတာကို ငါတကယ်ပဲ မြင်ချင်လာပြီ"
ယန်ထျန်းဟန်က လင်းချီကုနဲ့ စာချုပ် ချုပ်ထားတာကြောင့် အနည်းနဲ့အများတော့ လင်းချီကုရဲ့ ခံစားချက်တွေကို ခံစားလို့ရနေသည်။ သူက မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှုတစ်ချို့ ပေါ်လာ၏။
"အားကု, မငိုပါနဲ့" ယန်ထျန်းဟန်က အနားကို လျှောက်သွားပြီး လင်းချီကုရဲ့ သွေးမျက်ရည်အား သူ့လက်ကိုင်ပဝါလေးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ သူကစိတ်မကောင်းဖြစ်စွာနဲ့ ဆက်ပြောလေသည်။
"မင်းက သေဆုံးသွားပြီ ဆိုပေမယ့်လည်း ဆက်ပြီး အတူတူ ကျင့်ကြံကြမယ်လေ, အနှေးနဲ့အမြန် မင်းက အသက်ရှင်သန်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်လို ဖြစ်လာမှာပါ အဲ့ဒါဆို ခြားနားမှု မရှိတော့ဘူး"
ဖုန်ကျင်းယွီက လင်ရွှမ်းဇီရဲ့ ပုခုံးပေါ် နားလိုက်သည်။
"သူက သေချာပေါက် ငိုနေတာမဟုတ်ဘူး ; သူကသေသွားပြီ"
လင်ရွှမ်းဇီက မေးသည်။
"သူဘာလို့ ငိုတာလဲ မင်းသိလား?"
ဖုန်ကျင်းယွိက နှာခေါင်းရှုံ့သည်။
"သူက ငါ တတိယမင်းသား အကြောင်းပြောတာနဲ့ အဲ့ဒီလို ဖြစ်သွားတာလေ, သူနဲ့ အဲ့ဒီ အာဏာကနေ ပြုတ်ကျသွားတဲ့ တတိယမင်းသားရဲ့ ခွေးသွေးအကြောင်းကို ဘယ်သူက မသိလို့လဲ?"
လင်းချီကုက စက်တစ်ခုလို သူ့ခေါင်းကို ဖြည်းညှင်းစွာဖြင့် မြင့်လာပြီး သူ့ရဲ့ အနက်ရောင် မျက်လုံးတစ်စုံကတော့ ဖုန်ကျင်းယွိအပေါ်မှာ တည်ရှိနေသည်။
လင်းချီကုရဲ့ အကြည့်က အမြဲတမ်း သေခြင်း အရှိန်အဝါများ သယ်ဆောင်ထားသည်။ သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်တာနဲ့တင် သူက အသက်ရှင်နေတဲ့သူ မဟုတ်ကြောင်း သိနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ယန်ထျန်းဟန်က သူ့အကြည့်အား 'သေခြင်းတရားအကြည့်' ဟု နာမည်ပြောင်ပေးထားခြင်းပင်။
ဖုန်ကျင်းယွီသည် ယခင်တုန်းက လင်းချီကုရဲ့ မျက်လုံးများကို မကြည့်ဘူးသော်လည်း အခုတော့ လင်းချီကုရဲ့ အနက်ရောင်မျက်လုံးတစ်စုံအား ဂရုမစိုက်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လှောင်ပြောင်မှု တစ်ချို့နဲ့ ပြောလာသည်။
"ကတ္တီပါနီကြိုးချည် နှင်းဝတ်ရုံလူငယ်က တတိယမင်းသားရဲ့ အိပ်ယာ နွေးထွေးသူဆိုတာကို နယ်မြေကြီးကိုးခုမှာ ဘယ်သူက မသိလို့လဲ? သူတို့တွေက ကလေးဘဝကတည်းက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သိခဲ့ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ချစ်ခင် ရင်းနှီးကြတယ်; အဲ့ဒီလူက သူ့စိတ်ဝိညာဉ်ထဲမှာတောင် ထွင်းထားပြီးနေပြီ, အခုလောလောဆယ်မှာ သူနဲ့ သူ့ချစ်သူက အခြေအနေတွေကြောင့် ဝေးကွာနေကြရတာ, သူ့ဝိညာဉ်က အဝေးကို လွင့်ပါးသွားပြီ ဆိုပေမယ့်လည်း သူ့ခန္တာကိုယ်ပေါ်မှာတော့ အတိတ်က ကျန်ခဲ့တဲ့ အမှတ်တရတွေ ရှိနေသေးတာပဲလေ, တတိယ မင်းသားအကြောင်းကို နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ပြောတာ ကြားတော့ မခံမရပ်နိုင်တဲ့ ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်းကို ခံစားရတာက သဘာဝပါပဲ"
ထိုနေရာအရောက်မှာ ဖုန်ကျင်းယွီက မနေနိုင်စွာဖြင့် သက်ပြင်းချမိသည်။ လင်းချီကုက အရမ်းသနားစရာ ကောင်းတယ်လို့ သူခံစားရသည်လေ။ တတိယမင်းသားအပေါ် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ချစ်ခဲ့တဲ့ ချစ်ခြင်းတရားကြောင့်သာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် အခုချိန်မှာ သူသေချာပေါက် သူ့ရဲ့ မြောက်ပိုင်းနယ်စပ်မှာ လုံခြုံစိတ်ချစွာ နေနိုင်လိမ့်မည်။
သူ့အနေနဲ့ မြောက်ပိုင်းစွန်း ပင်လယ်တွေနဲ့ တောတောင်တွေကို စောင့်ရှောက်ပေးပြီး တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေက နတ်ဆိုးနယ်မြေတွေရဲ့ ကျူးကျော်ခြင်းကိုလည်း ကာကွယ်ပေးရင်းနဲ့ စစ်သူကြီးလင်းဆိုတဲ့သူ အဖြစ် ဆက်ပြီး နေနိုင်ခဲ့မှာ၊ သူ့က ချင်းယွမ်မင်းဆက်က လူတွေရဲ့ စိတ်နှလုံးသားထဲမှာ နှိုင်းယှဉ်မရနိုင်တဲ့ စစ်နတ်ဘုရားတစ်ပါးအဖြစ်လည်း ဆက်ပြီး ရှိနေနိုင်လိမ့်မယ်။
စစ်မြေပြင်မှာ တိုက်ပွဲဝင်တဲ့ သူတွေဟာ နိုင်ငံရေးတိုက်ပွဲတွေမှာ ပါဝင်ဖို့မသင့်တော်ဘူး။
ဒါပေမဲ့ ကံမကောင်စွာနဲ့ လင်းချီကုက တတိယမင်းသားအတွက်နဲ့ ဦးဆောင်မှု လုပ်ခဲ့ရတယ်လေ။
သူက လင်းမိသားစုရဲ့ တရားဝင် အမွေဆက်ခံသူ ဖြစ်တာကြောင့် သူ့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်းက လင်းမိသားစုအပေါ် ခန့်မှန်းလို့မရအောင် အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိသွားမှာပဲ ဖြစ်သည်။
"အဆုံးသတ်လိုက်တော့ လင်းချီကုက စိတ်ခံစားချက်ကို အရမ်းတန်ဖိုးထားတဲ့ သူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်" ဖုန်ကျင်းယွိက သက်ပြင်းချရင်း စကားဆက်သည်။
"အဲ့ဒီလို စိတ်ထားမျိုးက နယ်မြေကြီးကိုးခုရဲ့ မြတ်မြတ်တဲ့ မျိုးနွယ်စုတွေနဲ့ လုံးဝကို ကိုက်ညီမှု မရှိဘူး, ကျင့်ကြံသူတွေဆိုတာ စတင်ကတည်းက နှလုံးသားထဲမှာ သန့်စင်ပြီး လိုအင်ဆန္ဒနည်းပါးရတယ်, ဒါပေမဲ့ သူ့အတွက်တော့ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး, အခုတော့ သူဒီလို အဆုံးသတ်မျိုးကို ကြုံလိုက်ရတာ တကယ့်ကို သနားစရာပဲ"
"ဟုတ်ပ" ယန်ထျန်းဟန်သည်လည်း နက်နက်နဲနဲ သက်ပြင်းချမိသည်။
"အားကုက ဒီလိုမျိုး စိတ်ခံစားချက် ပြည့်ဝပြီး ဖြောင့်မတ်တဲ့သူမျိုး ဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး, ဒီလိုလူမျိုးက ကျင့်ကြံခြင်းလောကမှာ ရှားပါးတယ်"
ယန်ထျန်းဟန်က လင်းချီကုအား အတော်လေး လေးစားနေတာကို ကြားသောအခါ ဖုန်ကျင်းယွီသည် မနေနိုင်စွာဖြင့်ပင် အေးစက်စက် ရယ်မောမိတော့သည်။
"အဲ့ဒါက တုံးအတာ, အဲ့ဒီလို ကျပ်မပြည့်တဲ့သူမျိုးက ကျင့်ကြံခြင်းလောကမှာ မပြောနဲ့ လူ့လောကမှာတောင် ရှားပါးတယ်"
ယန်ထျန်းဟန် , "...."
မည်သို့ပင် ဖြစ်နေပါစေ ဖုန်ကျင်းယွီသည် လင်းချီကုက စကားမပြောနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အဖြစ်မှန်အား အနိုင်ယူ၍ ထိုသူ့ကို သက်သက်မဲ့ အသရေ ဖျက်တယ်ဆိုတဲ့ စွပ်စွဲချက်များကို ငြင်းဆန်လိုက်ခြင်းပင်။
*****
ခရမ်းမြို့တော်တွင် အလွန်ကြီးမားတဲ့ ရှေ့မျက်နှာစာရှိသည့် ဝိညာဉ်ပင် အရောင်းဆိုင်ရှိသည်။
ချင်းကျူက အထဲဝင်သွားပြီး အရောင်းစာရေး တစ်ယောက်က သူ့ဆီရောက်လာ၏
"ဖောက်သည်ခင်ဗျ, ဝိညာဉ်ပင်တစ်ချို့လောက် ဝယ်ယူချင်လို့ပါလား? ဒီကိုလာတာမှန်သွားပြီဗျ, ကျွန်တော်တို့ရဲ့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်'က တိုက်ကြီးငါးတိုက်လုံးမှာ အကောင်းဆုံး အရည်အသွေးရှိတယ် ဒါပေမဲ့ ဈေးကလည်း အရမ်းမကြီးဘူး, ဘာကိုလိုချင်တာပါလဲ? ကျွန်တော် အပင်တွေ ရွေးပေးနိုင်ပါတယ်"
ချင်းကျူက အရောင်းစာရေးငယ်လေးအား ကြည့်ပြီးနောက် ဒီကောင်လေးက အတော်လေး စကားပြောကောင်းတယ်လို့ ထင်မိသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူက ပုံကြီးချဲ့ ပြောရဲတယ်လေ။ ဒီ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' မှာ ဘယ်လိုအရည်အသွေးအဆင့်ရှိတဲ့ ဆေးပင်မျိုးတွေ ရှိလဲဆိုတာကို ချင်းကျူက အတော်လေး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိထားသည်။ အရည်အသွေးက မဆိုးဘူး ဆိုပေမယ့်လည်း တိုက်ကြီးငါးတိုက်ရဲ့ အဆင့်ကိုတော့ လုံးဝ မတက်နိုင်ပေ။
ချင်းကျူသည် သူတို့တွေဒီ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' ကို ပြန်ယူပြီးသွားရင် ဒီကောင်လေးကို ဒီမှာ ဆက်ခန့်ထားဖို့တောင် စဉ်းစားမိသည်။
သို့သော် အခုလောလောဆယ်တော့ ချင်းကျူက သူ့ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာ စကားစလိုက်သည်။
"ငါမင်းတို့ရဲ့ ဆိုင်ရှင်သုန်ကို ရှာနေတာ, သူ့ကို ငါ့ဆီ လာတွေ့ခိုင်းလိုက်"
ကောင်လေးက အံ့အားသင့်သွားပြီး ကျင့်ကြံရေး အဆင့်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်သည့် ထိုလူအား တိတ်တဆိတ် ခြုံကြည့်လိုက်သည်။
ဒီလူက ဝင်လာတာနဲ့ ဆိုင်ရှင်သုန်ကို နာမည်တပ်ပြီး မေးရဲတာ, ကြည့်ရတာ သူ့ဇာစ်မြစ်က သေးပုံမရဘူး
အရောင်းစာရေးလေးက အလျင်စလိုပင် လေးလေးစားစားနဲ့ စကားပြန်သည်။
"လူကြီးမင်း, ကျေးဇူးပြုပြီး ခဏလေး စောင့်ပေးပါနော်, ကျွန်တော်သွားပြီး ဆိုင်ရှင်သုန်ထွက်လာဖို့ မေးလိုက်ပါ့မယ်"
ချင်းကျူက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အရောင်းစာရေးလေး ထွက်ခွာ သွားသည်အား ကြည့်နေသည်။
ဆိုင်ထဲမှာ တစ်ခြားအရောင်ဝန်ထမ်း များလည်းရှိနေသည်။ သူတို့အကုန်လုံး ချင်းကျူရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်တာကြောင့် သူ့အား သိချင်စိတ်များဖြင့် မကြည့်ပဲ မနေနိုင်ကြတော့ပေ။
ချင်းကျူက စင်ပေါ်က ဝိညာဉ်ပင်တစ်ခုအား သာမာန်ကာလျှံကာ ကြည့်နေသည်။ အနည်းငယ်လောက် လေ့လာပြီးနောက်မှာတော့ သူ့မျက်နှာက မဲမှောင်သွားတော့၏။
ချင်းကျူက ပထမတန်းစား အဆင့်နိမ့် ဝိညာဉ်ပင်တစ်ခုအား ကောက်ယူလိုက်ပြီး သူ့နဲ့ နီးနေသည့် အရောင်းဝန်ထမ်းအား လှမ်းမေးသည်။
"မတိုင်ခင်တုန်းက 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' မှာ အဆင့်နိမ့် ဝိညာဉ်ပင်တစ်ပင်တောင် မရောင်းရဘူးဆိုတဲ့စည်းမျဉ်းရှိတာကို ငါမှတ်မိပါတယ်, ဒါပေမဲ့အခုတော့ အဆင့်နိမ့် ဝိညာဉ်ပင် စီးပွားရေး ဖြစ်နေပြီလား?"
ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက် အညိုရောင်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသည့် အရောင်းဝန်ထမ်းလေးက အတန်ငယ် မှင်သက်သွားသည့် ပုံစံကို ပြသလာသည်။
"ကျွန်တော်, ကျွန်တော်ဒီကို ရောက်တာ တော်တော်လေး ကြာသွားပြီ, ဒီလို စည်းမျဉ်းမျိုးရှိတယ်လို့ တစ်ခါမှ မကြားဘူးပါဘူး, ကျွန်တော်တို့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' မှာ အမြဲတမ်း ဒီလို ဝိညာဉ်ပင်မျိုးပဲ ရောင်းချနေတာ ပြီးတော့ ဘယ်သူမှလည်း ဘာမှမပြောကြဘူး"
တစ်ခြားသူများသည်လည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ခေါင်းညိတ်နေကြပြီး ဘယ်သူမှ ဒီကိစ္စကို မသိတာ ရှင်းလင်းနေသည်။
ချင်းကျူရဲ့ အမူအယာကတော့ ပိုပြီးအေးစက်လာသည်။
လင်ကျန်က ဝိညာဉ်ပင်များနဲ့ ဝိညာဉ်ပင်မျိုးစေ့များကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ရန်အတွက် ဒီ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' ကိုဖွင့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ဂရုတစိုက် အစီအစဉ်များ ဆွဲခဲ့သည်။ သူကြော်ညာခဲ့တဲ့ ဆောင်ပုဒ်က 'အဆင့်နိမ့်ဝိညာဉ်ပင် တစ်ပင်တောင် မရောင်းပါဘူး' ဆိုတာပင်။
ဒါ့အပြင် အတိအကျကို ထိုဆောင်ပုဒ်ကြောင့် 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်'က နှစ်နှစ်ကနေ သုံးနှစ်အတွင်း နာမည်ကျော်ကြားလာခဲ့ပြီး အဂ္ဂီရတ်ပညာရှင်များစွာရဲ့ မျက်နှာသာပေးမှုကို ခံယူခဲ့ရကာ ကျော်ကြားတဲ့ မိသားစုများစွာနဲ့ ရေရှည် စီးပွားရေး ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
စီးပွားရေး သမားဆိုတာ သူတို့ရဲ့ အရင်းခံဖြစ်သော ရိုးသားမှုနှင့် စိတ်ရင်းမှန်မှုကို မှီခိုရတာဖြစ်ပြီး လင်ကျန်က အမြဲတမ်း ကြင်နာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်တုန်းက 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' ရဲ့ အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ခဲ့စဉ်မှာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းသည် ဒီနေ့က အရင်နေ့ထက် ပိုပြီး ချမ်းသာကြွယ်ဝတယ်လို့ပြောတာက ချဲ့ကားပြောခြင်း မဟုတ်ခဲ့ပေ။
အခုတော့, ချင်းကျူသည် 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' ထဲကို ပထမဆုံး ခြေချခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး အခုချိန်ထိ ဝယ်သူများရဲ့ စီးဆင်းမှု အခြေခံကို ကြည့်ရမယ်ဆိုရင် ဒီ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' က အရင်တုန်းက ဂုဏ်ကျက်သရေမျိုး မရှိတော့တာ သေချာနေသည်။
ဆိုင်ရဲ့ အရောင်းစာရေးငယ်များက ဘာဖြစ်နေမှန်း နားမလည်နိုင်ကြပေ။ တစ်ချို့က ဒီသိမ်မွေ့နူးညံ့ပုံပေါ်သော ဧည့်သည်က သူ့အမူအယာ မဲမှောင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ အလွန်ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်ဟုပင် ခံစားနေကြရသည်။ ထို့ကြောင့် အကုန်လုံး တိတ်တိတ်လေးသာ နေနေကြ၏။
အခန်းတစ်ခုလုံးက ခဏလောက်တော့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
ချင်းကျူသည် အသက်ရှင်နေထိုင်ဖို့အတွက် ဒီအလုပ်ပေါ်ပဲ မှီခိုနေကြရသည့် ထိုလူများအား ခက်ခဲအောင် မလုပ်ပေ။ သူကတစ်ခြားဝိညာဉ်ပင်များကိုသာ ဆက်ပြီးကြည့်နေသည်။
သူပိုပြီးကြည့်မိလေလေ သူ့အမူအယာက ပိုပြီး ရုပ်ဆိုးလာလေလေပင်။
ဆိုင်ရှင်သုန်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ချင်းကျူရဲ့ အမူအယာက အိုးဖင်လိုပင် မဲမှောင်နေလေပြီ။
ဆိုင်ရှင်သုန်က ကိုယ်တိုင်ကပင် အဂ္ဂီရတ်ပညာရှင် တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသက်ကြီးနေပြီဟု သတ်မှတ်လို့မရပေ။ သူ့မျက်လုံးအောက်မှာတော့ အမည်းကွင်းများ ရှိနေပြီး ကောင်းကောင်း အနားမယူရတာ သိသာထင်ရှားနေသည်။
ထိုလူက ချင်းကျူကို မြင်တာနဲ့ မထိန်းချုပ်နိုင်စွာဖြင့်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုတစ်ချို့နဲ့ သူ့အရှိန်ကို မြင့်မိသည်။ သူကအနားကို အပြေးလေး ရောက်လာသည်။
"သူဌေး, ခင်ဗျားတို့ နောက်ဆုံးတော့ ရောက်လာပြီပေါ့, ဒီ (၂)နှစ် အတောအတွင်းမှာ ကျွန်တော်တို့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်'က သေလောက်အောင် အနိုင်ကျင့်ခံရလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့တာ,အကယ်၍ သူဌေးသာ နည်းနည်းနောက်ကျမှ လာမယ်ဆိုရင် ဒီဆိုင်ကိုတောင် ဆက်ပြီး ထိန်းသိမ်း ထားနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး!"
ချင်းကျူက လင်ကျန်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုများအား အချိန်အကြာကြီး ထိန်းသိမ်းခဲ့တာဖြစ်သည်။ သဘာဝကျကျပင် သူက ဆိုင်ရှင်သုန်အား သိနေသည်။ သူ့အမူအယာက အနည်းငယ် ပျော့ပြောင်းသွား၏။
"သူဌေးက မတော်တဆဖြစ်သွားတဲ့အပြင် သူဌေးလေးဆီမှာလည်း တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်, ကျုပ်ကလည်း အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ဘာသတင်းမှ မရခဲ့တော့ ပြန်မလာနိုင်ခဲ့ဘူး, ဒါပေမဲ့အခုတော့ ကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းလို့ ပြီးသွားပါပြီ, 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်'အကြောင်း ပြောပြစမ်းပါဦး, ပိုင်ရှင် ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ပြီးတော့ ဘာလို့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' က အဆင့်နိမ့် ဝိညာဉ်ပင်တွေကို စရောင်းနေရတာလဲ?"
ဆိုင်ရှင်သုန်ရဲ့ နာမည်က သုန်ချွီဖြစ်သည်။ သူက လင်ကျန်နောက်ကနေ အစဦးပိုင်းကတည်းက လိုက်ပါခဲ့သည့် လူအုပ်စုထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ခရမ်းမြို့တော်ရဲ့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' အား အစကတည်းက တာဝန်ယူခဲ့သူပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း သုန်ချွီက 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' နှင့်ပတ်သတ်ရင် ပြင်းထန်သည့် ခံစားချက်ရှိသည်။
သုန်ချွီက သက်ပြင်းချသည်။
"သခင်လေးကျူ, ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်နဲ့ လိုက်ခဲ့ပေးပါ"
ချင်းကျူက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သုန်ချွီနဲ့အတူ အထဲလိုက်ပါသွားလေသည်။
သူတို့ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ အရောင်းစာရေးတစ်ချို့က စုဝေးလာကြပြီး စတင်အတင်းတုတ်ကြတော့သည်။
"အခုလေးတင် ငါတို့ရဲ့ ဆိုင်ရှင်က အဲ့ဒီလူကို သခင်လေးကျူလို့ ခေါ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ သူက 'သူဌေး' တို့ 'သူဌေးလေး' တို့နဲ့ ပတ်သတ်တာတစ်ခုခုကိုလည်း ပြောလိုက်သေးတယ်, ကြည့်ရတာ ဒီလူက ငါတို့ရဲ့ လျို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ သူဌေးနဲ့ ပတ်သတ်မှု ရှိနေတယ်ထင်တယ်"
"သိသာနေတာပဲလေ" တစ်ခြားတစ်ယောက်က သဘောတူသည်။
"ငါတို့ဆိုင်ရှင်ရဲ့ အမူအယာနဲ့ သဘောထားကို မမြင်လိုက်ဘူးလား? သူ့ပုံစံက ကယ်တင်ရှင်ကို တွေ့သလိုပဲ"
"ဟူး, ငါလည်းဒီကို မရောက်ခင်က ကြားဘူးတာရှိတယ်, 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' က ခရမ်းမြို့တော်မှာ အင်အားအကောင်းဆုံး ဆိုင်တွေထဲက တစ်ခုဖြစ်ပြီးတော့ လမ်းတစ်လျှောက်က ကျောင်းမိသားစုရဲ့ အရှိန်အဟုန်ကိုတောင် ချိုးနှိမ်နိုင်တယ်တဲ့ "
"တကယ်လား? ကျောင်းမိသားစုဆိုတာ ခရမ်းမြို့မှာ အကြီးမားဆုံး မိသားစုလေ, သူတို့ရောင်းတဲ့ ဝိညာဉ်ပင်တွေကလည်း အရည်အသွေးအရမ်းကောင်းတယ်"
"သူတို့က သိပ်မကောင်းသေးဘူးလားလို့? ငါတို့ဟာတွေကလည်း မဆိုးပါဘူး ပြီးတော့ အရမ်းကို ကောင်းမွန်တဲ့ မျိုးစေ့တွေလည်း အများကြီးရှိတယ်, အဲ့ဒါက ဒီအတိုင်း ငါတို့ရဲ့ ဆိုင်ရှင်က အဲ့ဒါတွေကို မရောင်းချင်ဘူး ဖြစ်နေတာ"
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ကျောင်းမိသားစုက အဆင့်နိမ့်ဝိညာဉ်ပင်ကိုမှ မရောင်းတာ, အဲ့ဒီတစ်ခုတည်းနဲ့တင် ငါတို့ထက် သာနေပြီ"
အနောက်ဘက်ခြံဝင်းထဲက အခန်းထဲတွင်,
သုန်ချွီက တံခါးကို ပိတ်ပြီးတာနဲ့ ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
ချင်းကျူက အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားရ၏။
"ခင်ဗျား ဘာလုပ်တာလဲ?"
သုန်ချွီက မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာလေသည်။
"သခင်လေးကျူ, ကျွန်တော်သူဌေးကို နိမ့်ကျသွားစေခဲ့ပြီ, သူဌေး ကျွန်တော့ကို ပေးခဲ့တဲ့ ဆိုင်ကို ကာကွယ်ဖို့ ရှုံးနိမ့်ခဲ့တယ်, ဒီ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' က နာမည်နဲ့ ပိုင်ရှင်တောင် ပြောင်းလုနီးပါး ဖြစ်နေပြီ!"
ချင်းကျူက အေးခဲသွားပြီး သုန်ချွီအား အလျင်စလို ထူမပေးလိုက်သည်။
သုန်ချွီရဲ့ ပုံစံက သိပ်ပြီး မအိုသေးပုံပေါ်သော်လည်း တကယ်တမ်းတော့ သူ့အသက်က (၁၀၀) ပြည့်လုနီးပါး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
"ဘာလို့ 'ငြိမ်းအေးခြင်းဆေးပင်စံအိမ်' ကို မကာကွယ်နိုင်တာလဲ? အစကနေ စပြောရအောင်"
သုန်ချွီက ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ခဏလောက် ထိုင်နေပြီးနောက်မှ မကျေမနပ်နဲ့ ပြောလာသည်။
"သူဌေးပျောက်သွားပြီးကတည်းက ကျွန်တော်တို့ ဝိညာဉ်ပင် စိုက်ခင်းတွေမှာ ထူးဆန်းတဲ့အရာတွေ ဖြစ်လာတယ်, ကျွန်တော်တို့တွေ, အောက်ကို နိမ့်ကျတဲ့အချိန်မှာ ကျောက်ခဲနဲ့ပစ်တဲ့ အဲ့ဒီလူယုတ်မာတွေက ဝိညာဉ်ပင် စိုက်ခင်းထဲကို ဝိညာဉ်ချီတွေ စားသုံးတဲ့ ပိုးကောင်တွေ ပစ်ထည့်ခဲ့တယ်, သူတို့တွေက ဝိညာဉ်ပင်မျိုးစေ့တွေကို တစ်ညလုံးနီးပါး စားပစ်လိုက်ကြတာ, တစ်ခြား အထောက်အပံ့ နေရာတွေလည်း ရှိသေးတယ် ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဝိညဉ်ပင် အများစုက ကိုယ်တိုင် ထုတ်လုပ်တာလေ, ရလဒ်ကတော့ အဲ့ဒီနှစ်က ဝိညာဉ်ပင်တွေက လုံးဝ အသုံးပြုလို့ မရတော့ဘူး, ကျွန်တော်လည်း အကောင်းဆုံး ကုစားဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် အခြေအနေက ဒီအတိုင်းပဲ အဆုံးသတ်နေတယ်"
7.9.2021
=============
Next Episode
စက်ဆုတ်ဖွယ်ဇာတ်ကောင်
=============
Zawgyi
အခန္း(၂၉၆) - ေဆးဘက္ဝင္ ဝိညာဥ္ပင္ အေရာင္းဆိုင္
ယန္ထ်န္းဟန္က တံခါးဝကို ေျခခ်တာနဲ႔ ေအာ္ေတာ့သည္။
"အားကု, ငါေရေသာက္ခ်င္တယ္!"
အိမ္ေစာင့္ေနတဲ့ လင္းခ်ီကုက ေရတစ္ခြက္ယူလာၿပီး ယန္ထ်န္းဟန္ကို ေပးေလသည္။ အခုဆိုရင္ သူယန္ထ်န္းဟန္ရဲ႔ စကားမ်ားအား အခက္အခဲမရွိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားလည္ ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ယန္ထ်န္းဟန္က တစ္ငံု ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ႏွာမႈတ္ၿပီး ေထြးထုတ္သည္။
"အားကု, ငါေရေႏြးလိုခ်င္တာ"
လင္းခ်ီကုက ခဏေလာက္ စဥ္းစားေနကာ ေရေႏြးဘယ္လိုမ်ိဳးရေအာင္လုပ္ရမလဲ နားမလည္ႏိုင္ပံုေပၚေနသည္။
ေရက ဒီအတိုင္း ေရပဲ မဟုတ္ဘူးလား?
"ဒီငတံုးႀကီးကို အႏိုင္မက်င့္နဲ႔" ဖုန္က်င္းယြီက ႏွာေခါင္းရွံဳ႔၍ ပ်ံသန္းလာသည္။
"သူက အခု အေလာင္း ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ျဖစ္ေနတာ, သူ႔မွာ အာရံုငါးပါး မရွိသလို ထိေတြ႕မႈ အာရံုလည္း မရွိဘူး, အကယ္၍ ငါသူ႔ကို မီး႐ွိဳ႔လိုက္ရင္ေတာင္ ျပာသာျဖစ္သြားမယ္ သူဘာမွ ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး"
ဒါ့အျပင္ အေလာင္း႐ုပ္ေသး႐ုပ္မ်ားအား ဆိုးဝါးၿပီး ေဘးဥပါဒ္ ျဖစ္ေစသည္ နည္းစနစ္ဟု ေခၚရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုပဲ သူတို႔ကို မီးေတြ ထက္ရွတဲ့ လက္နက္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနပါေစ လက္ေမာင္းေတြ ခုတ္ျဖတ္ခံရတာတို႔၊ ေျခေထာက္ေတြ က်ိဳးသြားတာတို႔၊ လည္ပင္းက်ိဳးသြားတာတို႔ ျဖစ္ရင္ေတာင္ ဘာမွ မခံစားရတာေၾကာင့္ပင္။ သူတို႔က သူတို႔သခင္ရဲ႔ အမိန္႔ကို နာခံၿပီး အ႐ူးအမူး ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္ၾကလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီလို လူသတ္စက္မ်ိဳးက ယန္ထ်န္းဟန္ လိုခ်င္တဲ့ အရာမဟုတ္ေပ။
"အာ" ယန္ထ်န္းဟန္က အေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္က်သြားမိသည္။
"အားကုရဲ႔ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီလိုပဲ ျဖစ္သြားေတာ့မယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္?"
ဖုန္က်င္းယြီက ေအးစက္စက္ တုန္႔ျပန္သည္။
"လင္းခ်ီကုရဲ႔ ဘဝတစ္ခုလံုးက အဲ့ဒီမင္းသားအတြက္ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ ေသဆံုးေပးၿပီးကတည္းက အဆံုးသတ္ သြားခဲ့ၿပီ, သူကအခု ဒီအတိုင္း အေသေကာင္ မဟုတ္တာပဲ ရွိတယ္၊ ေသတာလည္း မဟုတ္သလို အသက္ရွင္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး, ဒီလိုမ်ိဳး ထာဝရ ေနသြားရေတာ့ေရာ ဘာမ်ား ဆိုးဝါးေနလို႔လဲ?"
ယန္ထ်န္းဟန္က ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔ပါးစပ္ေလးကို ဖိကပ္လိုက္ၿပီး ဖုန္က်င္းယြီအား စိုက္ၾကည့္သည္။
"ငါ့မိသားစုရဲ႔ အားကုေလး ေသဆံုးျခင္းက အဓိပၸါယ္ရွိတယ္; သူ႔အေၾကာင္းဘာလို႔ လာေျပာေနတာလဲ?"
ဖုန္က်င္းယြီကေတာ့ အေတာ္ေလးကို အာရံုစိုက္ဖို႔ မထိုက္တန္ဘူးဟု ထင္မိသည္။
"အဲ့ဒါကို မိုက္မိုက္မဲမဲ သစၥာရွိတယ္လို႔ ေခၚတယ္, ငါ, ဖုန္က်င္းယြီ, အမုန္းတီးဆံုးက ကိုယ့္ရဲ႔ စဥ္းစားမွဳ ပံုစံကို မေျပာင္းလဲပဲ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္း မျပဳတဲ့ သူလို အ႐ူးမ်ိဳးကိုပဲ, ငါသူ႔ကို ေလးစားတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အထင္လည္း ေသးမိတယ္, အဲ့ဒီကာလေတြမွာ အဲ့ဒီ တတိယမင္းသားလို႔ေခၚတဲ့ အားနည္းၿပီး အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့ ေခြးေကာင္က လင္းခ်ီကုရဲ႔ အ႐ူးအမူး သစၥာရွိမႈအေပၚမွာ အသံုးခ်ေနတယ္ဆိုတာကို နယ္ေျမႀကီး ကိုးခုမွာရွိတဲ့ ဘယ္ေတာ္ဝင္မိသားစုက မသိခဲ့လို႔လဲ? ဒါေပမဲ့ ဒီငတံုးေကာင္ကေတာ့ အၾကံေပးတာေတြကို နားမေထာင္ပဲ ရလဒ္ကေတာ့ သူ႔မိသားစုတစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားတာပဲေလ, အဲ့ဒါကို အျပစ္မတင္ရဘူးလားေျပာ?"
ယန္ထ်န္းဟန္က ျပန္လည္ေခ်ပ ခ်င္ေသာ္လည္း လင္ရႊမ္းဇီက ဆြဲေခၚလိုက္သည္။
လင္ရႊမ္းဇီက ဖုန္က်င္းယြီအား စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္၏။
"အဲ့ဒီစကားေတြထဲမွာ အမွန္တရားတစ္ခ်ိဳ႔ ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လင္းခ်ီကု ေရွ႕မွာေတာ့ အဲ့ဒီစကားေတြ ေျပာခြင့္မရွိဘူး"
ထို႔ေနာက္ လင္ရႊမ္းဇီက အေဝးကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ယန္ထ်န္းဟန္နဲ႔ ဖုန္က်င္းယြီတို႔က သူ႔အၾကည့္ေနာက္ လိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ လင္းခ်ီကုရဲ႔ မ်က္လံုးထဲကေန တကယ္ပဲ ေသြးမ်က္ရည္ စီးေၾကာင္းႏွစ္ခု က်ဆင္းလာသည္ကို ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
သူ႔ခႏာၱကိုယ္က အနည္းငယ္ တုန္ယင္ေနၿပီး သူ႔ရဲ႔ခရမ္းေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးကေတာ့ ညင္သာစြာ ဖိကပ္ထားကာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈကို တိတ္တဆိတ္ သည္းခံေနသလိုပင္။
ဖုန္က်င္းယြီက အံ့အားသင့္သြားၿပီး အေတာ္ေလး အံအားသင့္မႈ တစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ေျပာလာသည္။
"ဒီေလာက္ မဆိုးဝါးသင့္ဘူးလားလို႔? ငါက အဲ့ဒီ တတိယမင္းသားဆိုတဲ့ အေကာင္ အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူက ဒီေလာက္ အႀကီးအက်ယ္ တုန္႔ျပန္လာတယ္ေပါ့ေလ? အခုေတာ့ အဲ့ဒီ တတိယမင္းသားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ နတ္ဘုရားမ်ိဳးလဲဆိုတာကို ငါတကယ္ပဲ ျမင္ခ်င္လာၿပီ"
ယန္ထ်န္းဟန္က လင္းခ်ီကုနဲ႔ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ လင္းခ်ီကုရဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ခံစားလို႔ရေနသည္။ သူက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ ဝမ္းနည္းမႈတစ္ခ်ိဳ႔ ေပၚလာ၏။
"အားကု, မငိုပါနဲ႔" ယန္ထ်န္းဟန္က အနားကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး လင္းခ်ီကုရဲ႔ ေသြးမ်က္ရည္အား သူ႔လက္ကိုင္ပဝါေလးနဲ႔ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ သူကစိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာနဲ႔ ဆက္ေျပာေလသည္။
"မင္းက ေသဆံုးသြားၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း ဆက္ၿပီး အတူတူ က်င့္ၾကံၾကမယ္ေလ, အေႏွးနဲ႔အျမန္ မင္းက အသက္ရွင္သန္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္လာမွာပါ အဲ့ဒါဆို ျခားနားမႈ မရွိေတာ့ဘူး"
ဖုန္က်င္းယြီက လင္ရႊမ္းဇီရဲ႔ ပုခံုးေပၚ နားလိုက္သည္။
"သူက ေသခ်ာေပါက္ ငိုေနတာမဟုတ္ဘူး ; သူကေသသြားၿပီ"
လင္ရႊမ္းဇီက ေမးသည္။
"သူဘာလို႔ ငိုတာလဲ မင္းသိလား?"
ဖုန္က်င္းယြိက ႏွာေခါင္းရွံဳ႔သည္။
"သူက ငါ တတိယမင္းသား အေၾကာင္းေျပာတာနဲ႔ အဲ့ဒီလို ျဖစ္သြားတာေလ, သူနဲ႔ အဲ့ဒီ အာဏာကေန ျပဳတ္က်သြားတဲ့ တတိယမင္းသားရဲ႔ ေခြးေသြးအေၾကာင္းကို ဘယ္သူက မသိလို႔လဲ?"
လင္းခ်ီကုက စက္တစ္ခုလို သူ႔ေခါင္းကို ျဖည္းၫွင္းစြာျဖင့္ ျမင့္လာၿပီး သူ႔ရဲ႔ အနက္ေရာင္ မ်က္လံုးတစ္စံုကေတာ့ ဖုန္က်င္းယြိအေပၚမွာ တည္ရွိေနသည္။
လင္းခ်ီကုရဲ႔ အၾကည့္က အၿမဲတမ္း ေသျခင္း အရွိန္အဝါမ်ား သယ္ေဆာင္ထားသည္။ သူ႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္တာနဲ႔တင္ သူက အသက္ရွင္ေနတဲ့သူ မဟုတ္ေၾကာင္း သိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ယန္ထ်န္းဟန္က သူ႔အၾကည့္အား 'ေသျခင္းတရားအၾကည့္' ဟု နာမည္ေျပာင္ေပးထားျခင္းပင္။
ဖုန္က်င္းယြီသည္ ယခင္တုန္းက လင္းခ်ီကုရဲ႔ မ်က္လံုးမ်ားကို မၾကည့္ဘူးေသာ္လည္း အခုေတာ့ လင္းခ်ီကုရဲ႔ အနက္ေရာင္မ်က္လံုးတစ္စံုအား ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔ ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလွာင္ေျပာင္မႈ တစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ေျပာလာသည္။
"ကတၱီပါနီႀကိဳးခ်ည္ ႏွင္းဝတ္ရံုလူငယ္က တတိယမင္းသားရဲ႔ အိပ္ယာ ေႏြးေထြးသူဆိုတာကို နယ္ေျမႀကီးကိုးခုမွာ ဘယ္သူက မသိလို႔လဲ? သူတို႔ေတြက ကေလးဘဝကတည္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သိခဲ့ၾကၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးၾကတယ္; အဲ့ဒီလူက သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္ထဲမွာေတာင္ ထြင္းထားၿပီးေနၿပီ, အခုေလာေလာဆယ္မွာ သူနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူက အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ေဝးကြာေနၾကရတာ, သူ႔ဝိညာဥ္က အေဝးကို လြင့္ပါးသြားၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း သူ႔ခႏာၱကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ အတိတ္က က်န္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြ ရွိေနေသးတာပဲေလ, တတိယ မင္းသားအေၾကာင္းကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေျပာတာ ၾကားေတာ့ မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲျခင္းကို ခံစားရတာက သဘာဝပါပဲ"
ထိုေနရာအေရာက္မွာ ဖုန္က်င္းယြီက မေနႏိုင္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ လင္းခ်ီကုက အရမ္းသနားစရာ ေကာင္းတယ္လို႔ သူခံစားရသည္ေလ။ တတိယမင္းသားအေပၚ နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္း ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေၾကာင့္သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အခုခ်ိန္မွာ သူေသခ်ာေပါက္ သူ႔ရဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းနယ္စပ္မွာ လံုျခံဳစိတ္ခ်စြာ ေနႏိုင္လိမ့္မည္။
သူ႔အေနနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းစြန္း ပင္လယ္ေတြနဲ႔ ေတာေတာင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး တစ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြက နတ္ဆိုးနယ္ေျမေတြရဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ျခင္းကိုလည္း ကာကြယ္ေပးရင္းနဲ႔ စစ္သူႀကီးလင္းဆိုတဲ့သူ အျဖစ္ ဆက္ၿပီး ေနႏိုင္ခဲ့မွာ၊ သူ႔က ခ်င္းယြမ္မင္းဆက္က လူေတြရဲ႔ စိတ္ႏွလံုးသားထဲမွာ ႏွိုင္းယွဥ္မရႏိုင္တဲ့ စစ္နတ္ဘုရားတစ္ပါးအျဖစ္လည္း ဆက္ၿပီး ရွိေနႏိုင္လိမ့္မယ္။
စစ္ေျမျပင္မွာ တိုက္ပြဲဝင္တဲ့ သူေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြမွာ ပါဝင္ဖို႔မသင့္ေတာ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကံမေကာင္စြာနဲ႔ လင္းခ်ီကုက တတိယမင္းသားအတြက္နဲ႔ ဦးေဆာင္မႈ လုပ္ခဲ့ရတယ္ေလ။
သူက လင္းမိသားစုရဲ႔ တရားဝင္ အေမြဆက္ခံသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းက လင္းမိသားစုအေပၚ ခန္႔မွန္းလို႔မရေအာင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသြားမွာပဲ ျဖစ္သည္။
"အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့ လင္းခ်ီကုက စိတ္ခံစားခ်က္ကို အရမ္းတန္ဖိုးထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္" ဖုန္က်င္းယြိက သက္ျပင္းခ်ရင္း စကားဆက္သည္။
"အဲ့ဒီလို စိတ္ထားမ်ိဳးက နယ္ေျမႀကီးကိုးခုရဲ႔ ျမတ္ျမတ္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြနဲ႔ လံုးဝကို ကိုက္ညီမႈ မရွိဘူး, က်င့္ၾကံသူေတြဆိုတာ စတင္ကတည္းက ႏွလံုးသားထဲမွာ သန္႔စင္ၿပီး လိုအင္ဆႏၵနည္းပါးရတယ္, ဒါေပမဲ့ သူ႔အတြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး, အခုေတာ့ သူဒီလို အဆံုးသတ္မ်ိဳးကို ၾကံဳလိုက္ရတာ တကယ့္ကို သနားစရာပဲ"
"ဟုတ္ပ" ယန္ထ်န္းဟန္သည္လည္း နက္နက္နဲနဲ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
"အားကုက ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ခံစားခ်က္ ျပည့္ဝၿပီး ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူမ်ိဳး ျဖစ္ေနမယ္လို႔ မထင္ထားမိဘူး, ဒီလိုလူမ်ိဳးက က်င့္ၾကံျခင္းေလာကမွာ ရွားပါးတယ္"
ယန္ထ်န္းဟန္က လင္းခ်ီကုအား အေတာ္ေလး ေလးစားေနတာကို ျကားေသာအခါ ဖုန္က်င္းယြီသည္ မေနႏိုင္စြာျဖင့္ပင္ ေအးစက္စက္ ရယ္ေမာမိေတာ့သည္။
"အဲ့ဒါက တံုးအတာ, အဲ့ဒီလို က်ပ္မျပည့္တဲ့သူမ်ိဳးက က်င့္ၾကံျခင္းေလာကမွာ မေျပာနဲ႔ လူ႔ေလာကမွာေတာင္ ရွားပါးတယ္"
ယန္ထ်န္းဟန္ , "...."
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနပါေစ ဖုန္က်င္းယြီသည္ လင္းခ်ီကုက စကားမေျပာႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္အား အႏိုင္ယူ၍ ထိုသူ႔ကို သက္သက္မဲ့ အသေရ ဖ်က္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ျငင္းဆန္လိုက္ျခင္းပင္။
*****
ခရမ္းၿမိဳ႔ေတာ္တြင္ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာရွိသည့္ ဝိညာဥ္ပင္ အေရာင္းဆိုင္ရွိသည္။
ခ်င္းက်ဴက အထဲဝင္သြားၿပီး အေရာင္းစာေရး တစ္ေယာက္က သူ႔ဆီေရာက္လာ၏
"ေဖာက္သည္ခင္ဗ်, ဝိညာဥ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႔ေလာက္ ဝယ္ယူခ်င္လို႔ပါလား? ဒီကိုလာတာမွန္သြားၿပီဗ်, က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္'က တိုက္ႀကီးငါးတိုက္လံုးမွာ အေကာင္းဆံုး အရည္အေသြးရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ ေစ်းကလည္း အရမ္းမႀကီးဘူး, ဘာကိုလိုခ်င္တာပါလဲ? ကၽြန္ေတာ္ အပင္ေတြ ေရြးေပးႏိုင္ပါတယ္"
ခ်င္းက်ဴက အေရာင္းစာေရးငယ္ေလးအား ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဒီေကာင္ေလးက အေတာ္ေလး စကားေျပာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မိသည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ သူက ပံုႀကီးခ်ဲ႔ ေျပာရဲတယ္ေလ။ ဒီ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' မွာ ဘယ္လိုအရည္အေသြးအဆင့္ရွိတဲ့ ေဆးပင္မ်ိဳးေတြ ရွိလဲဆိုတာကို ခ်င္းက်ဴက အေတာ္ေလး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိထားသည္။ အရည္အေသြးက မဆိုးဘူး ဆိုေပမယ့္လည္း တိုက္ႀကီးငါးတိုက္ရဲ႔ အဆင့္ကိုေတာ့ လံုးဝ မတက္ႏိုင္ေပ။
ခ်င္းက်ဴသည္ သူတို႔ေတြဒီ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ကို ျပန္ယူၿပီးသြားရင္ ဒီေကာင္ေလးကို ဒီမွာ ဆက္ခန္႔ထားဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားမိသည္။
သို႔ေသာ္ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခ်င္းက်ဴက သူ႔ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ စကားစလိုက္သည္။
"ငါမင္းတို႔ရဲ႔ ဆိုင္ရွင္သုန္ကို ရွာေနတာ, သူ႔ကို ငါ့ဆီ လာေတြ႕ခိုင္းလိုက္"
ေကာင္ေလးက အံ့အားသင့္သြားၿပီး က်င့္ၾကံေရး အဆင့္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္သည့္ ထိုလူအား တိတ္တဆိတ္ ျခံဳၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီလူက ဝင္လာတာနဲ႔ ဆိုင္ရွင္သုန္ကို နာမည္တပ္ၿပီး ေမးရဲတာ, ၾကည့္ရတာ သူ႔ဇာစ္ျမစ္က ေသးပံုမရဘူး
အေရာင္းစာေရးေလးက အလ်င္စလိုပင္ ေလးေလးစားစားနဲ႔ စကားျပန္သည္။
"လူႀကီးမင္း, ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခဏေလး ေစာင့္ေပးပါေနာ္, ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီး ဆိုင္ရွင္သုန္ထြက္လာဖို႔ ေမးလိုက္ပါ့မယ္"
ခ်င္းက်ဴက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး အေရာင္းစာေရးေလး ထြက္ခြာ သြားသည္အား ၾကည့္ေနသည္။
ဆိုင္ထဲမွာ တစ္ျခားအေရာင္ဝန္ထမ္း မ်ားလည္းရွိေနသည္။ သူတို႔အကုန္လံုး ခ်င္းက်ဴရဲ႔ အသံကို ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔အား သိခ်င္စိတ္မ်ားျဖင့္ မၾကည့္ပဲ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။
ခ်င္းက်ဴက စင္ေပၚက ဝိညာဥ္ပင္တစ္ခုအား သာမာန္ကာလွ်ံကာ ၾကည့္ေနသည္။ အနည္းငယ္ေလာက္ ေလ့လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက မဲေမွာင္သြားေတာ့၏။
ခ်င္းက်ဴက ပထမတန္းစား အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ပင္တစ္ခုအား ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔နဲ႔ နီးေနသည့္ အေရာင္းဝန္ထမ္းအား လွမ္းေမးသည္။
"မတိုင္ခင္တုန္းက 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' မွာ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ပင္တစ္ပင္ေတာင္ မေရာင္းရဘူးဆိုတဲ့စည္းမ်ဥ္းရွိတာကို ငါမွတ္မိပါတယ္, ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ပင္ စီးပြားေရး ျဖစ္ေနၿပီလား?"
ထိုစကားကိုၾကားၿပီးေနာက္ အညိဳေရာင္ဝတ္စံု ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အေရာင္းဝန္ထမ္းေလးက အတန္ငယ္ မွင္သက္သြားသည့္ ပံုစံကို ျပသလာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္, ကၽြန္ေတာ္ဒီကို ေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားၿပီ, ဒီလို စည္းမ်ဥ္းမ်ိဳးရွိတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မၾကားဘူးပါဘူး, ကၽြန္ေတာ္တို႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' မွာ အၿမဲတမ္း ဒီလို ဝိညာဥ္ပင္မ်ိဳးပဲ ေရာင္းခ်ေနတာ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွလည္း ဘာမွမေျပာၾကဘူး"
တစ္ျခားသူမ်ားသည္လည္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေခါင္းညိတ္ေနၾကၿပီး ဘယ္သူမွ ဒီကိစၥကို မသိတာ ရွင္းလင္းေနသည္။
ခ်င္းက်ဴရဲ႔ အမူအယာကေတာ့ ပိုၿပီးေအးစက္လာသည္။
လင္က်န္က ဝိညာဥ္ပင္မ်ားနဲ႔ ဝိညာဥ္ပင္မ်ိဳးေစ့မ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ရန္အတြက္ ဒီ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ကိုဖြင့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဂ႐ုတစိုက္ အစီအစဥ္မ်ား ဆြဲခဲ့သည္။ သူေၾကာ္ညာခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္က 'အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ပင္ တစ္ပင္ေတာင္ မေရာင္းပါဘူး' ဆိုတာပင္။
ဒါ့အျပင္ အတိအက်ကို ထိုေဆာင္ပုဒ္ေၾကာင့္ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္'က ႏွစ္ႏွစ္ကေန သံုးႏွစ္အတြင္း နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ၿပီး အဂၢီရတ္ပညာရွင္မ်ားစြာရဲ႔ မ်က္ႏွာသာေပးမႈကို ခံယူခဲ့ရကာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ မိသားစုမ်ားစြာနဲ႔ ေရရွည္ စီးပြားေရး ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
စီးပြားေရး သမားဆိုတာ သူတို႔ရဲ႔ အရင္းခံျဖစ္ေသာ ႐ိုးသားမႈႏွင့္ စိတ္ရင္းမွန္မႈကို မွီခိုရတာျဖစ္ၿပီး လင္က်န္က အၿမဲတမ္း ၾကင္နာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္တုန္းက 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ရဲ႔ အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ့စဥ္မွာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းသည္ ဒီေန႔က အရင္ေန႔ထက္ ပိုၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတယ္လို႔ေျပာတာက ခ်ဲ႔ကားေျပာျခင္း မဟုတ္ခဲ့ေပ။
အခုေတာ့, ခ်င္းက်ဴသည္ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ထဲကို ပထမဆံုး ေျခခ်ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အခုခ်ိန္ထိ ဝယ္သူမ်ားရဲ႔ စီးဆင္းမႈ အေျခခံကို ၾကည့္ရမယ္ဆိုရင္ ဒီ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' က အရင္တုန္းက ဂုဏ္က်က္သေရမ်ိဳး မရွိေတာ့တာ ေသခ်ာေနသည္။
ဆိုင္ရဲ႔ အေရာင္းစာေရးငယ္မ်ားက ဘာျဖစ္ေနမွန္း နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ။ တစ္ခ်ိဳ႔က ဒီသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ပံုေပၚေသာ ဧည့္သည္က သူ႔အမူအယာ မဲေမွာင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အလြန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဟုပင္ ခံစားေနၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကုန္လံုး တိတ္တိတ္ေလးသာ ေနေနၾက၏။
အခန္းတစ္ခုလံုးက ခဏေလာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။
ခ်င္းက်ဴသည္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီအလုပ္ေပၚပဲ မွီခိ္ုေနၾကရသည့္ ထိုလူမ်ားအား ခက္ခဲေအာင္ မလုပ္ေပ။ သူကတစ္ျခားဝိညာဥ္ပင္မ်ားကိုသာ ဆက္ၿပီးၾကည့္ေနသည္။
သူပိုၿပီးၾကည့္မိေလေလ သူ႔အမူအယာက ပိုၿပီး ႐ုပ္ဆိုးလာေလေလပင္။
ဆိုင္ရွင္သုန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်င္းက်ဴရဲ႔ အမူအယာက အိုးဖင္လိုပင္ မဲေမွာင္ေနေလၿပီ။
ဆိုင္ရွင္သုန္က ကိုယ္တိုင္ကပင္ အဂၢီရတ္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အသက္ႀကီးေနၿပီဟု သတ္မွတ္လို႔မရေပ။ သူ႔မ်က္လံုးေအာက္မွာေတာ့ အမည္းကြင္းမ်ား ရွိေနၿပီး ေကာင္းေကာင္း အနားမယူရတာ သိသာထင္ရွားေနသည္။
ထိုလူက ခ်င္းက်ဴကို ျမင္တာနဲ႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြာျဖင့္ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ သူ႔အရွိန္ကို ျမင့္မိသည္။ သူကအနားကို အေျပးေလး ေရာက္လာသည္။
"သူေဌး, ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရာက္လာၿပီေပါ့, ဒီ (၂)ႏွစ္ အေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္'က ေသေလာက္ေအာင္ အႏိုင္က်င့္ခံရလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့တာ,အကယ္၍ သူေဌးသာ နည္းနည္းေနာက္က်မွ လာမယ္ဆိုရင္ ဒီဆိုင္ကိုေတာင္ ဆက္ၿပီး ထိန္းသိမ္း ထားႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး!"
ခ်င္းက်ဴက လင္က်န္ရဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားအား အခ်ိန္အၾကာႀကီး ထိန္းသိမ္းခဲ့တာျဖစ္သည္။ သဘာဝက်က်ပင္ သူက ဆိုင္ရွင္သုန္အား သိေနသည္။ သူ႔အမူအယာက အနည္းငယ္ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြား၏။
"သူေဌးက မေတာ္တဆျဖစ္သြားတဲ့အျပင္ သူေဌးေလးဆီမွာလည္း တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္, က်ဳပ္ကလည္း အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာသတင္းမွ မရခဲ့ေတာ့ ျပန္မလာႏိုင္ခဲ့ဘူး, ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ ကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းလို႔ ၿပီးသြားပါၿပီ, 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္'အေၾကာင္း ေျပာျပစမ္းပါဦး, ပိုင္ရွင္ ထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲ ၿပီးေတာ့ ဘာလို႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' က အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ပင္ေတြကို စေရာင္းေနရတာလဲ?"
ဆိုင္ရွင္သုန္ရဲ႔ နာမည္က သုန္ခၽြီျဖစ္သည္။ သူက လင္က်န္ေနာက္ကေန အစဦးပိုင္းကတည္းက လိုက္ပါခဲ့သည့္ လူအုပ္စုထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ခရမ္းၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' အား အစကတည္းက တာဝန္ယူခဲ့သူပင္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သုန္ခၽြီက 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ႏွင့္ပတ္သတ္ရင္ ျပင္းထန္သည့္ ခံစားခ်က္ရွိသည္။
သုန္ခၽြီက သက္ျပင္းခ်သည္။
"သခင္ေလးက်ဴ, ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ေပးပါ"
ခ်င္းက်ဴက ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သုန္ခၽြီနဲ႔အတူ အထဲလိုက္ပါသြားေလသည္။
သူတို႔ထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ အေရာင္းစာေရးတစ္ခ်ိဳ႔က စုေဝးလာၾကၿပီး စတင္အတင္းတုတ္ၾကေတာ့သည္။
"အခုေလးတင္ ငါတို႔ရဲ႔ ဆိုင္ရွင္က အဲ့ဒီလူကို သခင္ေလးက်ဴလို႔ ေခၚလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ သူက 'သူေဌး' တို႔ 'သူေဌးေလး' တို႔နဲ႔ ပတ္သတ္တာတစ္ခုခုကိုလည္း ေျပာလိုက္ေသးတယ္, ၾကည့္ရတာ ဒီလူက ငါတို႔ရဲ႔ လ်ိဳ႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့ သူေဌးနဲ႔ ပတ္သတ္မႈ ရွိေနတယ္ထင္တယ္"
"သိသာေနတာပဲေလ" တစ္ျခားတစ္ေယာက္က သေဘာတူသည္။
"ငါတို႔ဆိုင္ရွင္ရဲ႔ အမူအယာနဲ႔ သေဘာထားကို မျမင္လိုက္ဘူးလား? သူ႔ပံုစံက ကယ္တင္ရွင္ကို ေတြ႕သလိုပဲ"
"ဟူး, ငါလည္းဒီကို မေရာက္ခင္က ၾကားဘူးတာရွိတယ္, 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' က ခရမ္းၿမိဳ႔ေတာ္မွာ အင္အားအေကာင္းဆံုး ဆိုင္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ၿပီးေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ေက်ာင္းမိသားစုရဲ႔ အရွိန္အဟုန္ကိုေတာင္ ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္တယ္တဲ့ "
"တကယ္လား? ေက်ာင္းမိသားစုဆိုတာ ခရမ္းၿမိဳ႔မွာ အႀကီးမားဆံုး မိသားစုေလ, သူတို႔ေရာင္းတဲ့ ဝိညာဥ္ပင္ေတြကလည္း အရည္အေသြးအရမ္းေကာင္းတယ္"
"သူတို႔က သိပ္မေကာင္းေသးဘူးလားလို႔? ငါတို႔ဟာေတြကလည္း မဆိုးပါဘူး ၿပီးေတာ့ အရမ္းကို ေကာင္းမြန္တဲ့ မ်ိဳးေစ့ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္, အဲ့ဒါက ဒီအတိုင္း ငါတို႔ရဲ႔ ဆိုင္ရွင္က အဲ့ဒါေတြကို မေရာင္းခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနတာ"
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေက်ာင္းမိသားစုက အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ပင္ကိုမွ မေရာင္းတာ, အဲ့ဒီတစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ ငါတို႔ထက္ သာေနၿပီ"
အေနာက္ဘက္ျခံဝင္းထဲက အခန္းထဲတြင္,
သုန္ခ်ြီက တံခါးကို ပိတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။
ခ်င္းက်ဴက အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားရ၏။
"ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တာလဲ?"
သုန္ခၽြီက မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာေလသည္။
"သခင္ေလးက်ဴ, ကၽြန္ေတာ္သူေဌးကို နိမ့္က်သြားေစခဲ့ၿပီ, သူေဌး ကၽြန္ေတာ့ကို ေပးခဲ့တဲ့ ဆိုင္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ရွံုးနိမ့္ခဲ့တယ္, ဒီ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' က နာမည္နဲ႔ ပိုင္ရွင္ေတာင္ ေျပာင္းလုနီးပါး ျဖစ္ေနၿပီ!"
ခ်င္းက်ဴက ေအးခဲသြားၿပီး သုန္ခ်ြီအား အလ်င္စလို ထူမေပးလိုက္သည္။
သုန္ခ်ြီရဲ႔ ပံုစံက သိပ္ၿပီး မအိုေသးပံုေပၚေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ သူ႔အသက္က (၁၀၀) ျပည့္လုနီးပါး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဘာလို႔ 'ၿငိမ္းေအးျခင္းေဆးပင္စံအိမ္' ကို မကာကြယ္ႏိုင္တာလဲ? အစကေန စေျပာရေအာင္"
သုန္ခ်ြီက ထိုင္ခံုေပၚမွာ ခဏေလာက္ ထိုင္ေနၿပီးေနာက္မွ မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာလာသည္။
"သူေဌးေပ်ာက္သြားၿပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝိညာဥ္ပင္ စိုက္ခင္းေတြမွာ ထူးဆန္းတဲ့အရာေတြ ျဖစ္လာတယ္, ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ, ေအာက္ကို နိမ့္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ပစ္တဲ့ အဲ့ဒီလူယုတ္မာေတြက ဝိညာဥ္ပင္ စိုက္ခင္းထဲကို ဝိညာဥ္ခ်ီေတြ စားသံုးတဲ့ ပိုးေကာင္ေတြ ပစ္ထည့္ခဲ့တယ္, သူတို႔ေတြက ဝိညာဥ္ပင္မ်ိဳးေစ့ေတြကို တစ္ညလံုးနီးပါး စားပစ္လိုက္ၾကတာ, တစ္ျခား အေထာက္အပံ့ ေနရာေတြလည္း ရွိေသးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဝိညဥ္ပင္ အမ်ားစုက ကိုယ္တိုင္ ထုတ္လုပ္တာေလ, ရလဒ္ကေတာ့ အဲ့ဒီႏွစ္က ဝိညာဥ္ပင္ေတြက လံုးဝ အသံုးျပဳလို႔ မရေတာ့ဘူး, ကၽြန္ေတာ္လည္း အေကာင္းဆံုး ကုစားဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အေျခအေနက ဒီအတိုင္းပဲ အဆံုးသတ္ေနတယ္"
7.9.2021
=============
Next Episode
စက္ဆုတ္ဖြယ္ဇာတ္ေကာင္
=============