Geldiğim yer epey karanlık. Burası tıpkı duvarları olmayan, karanlık bir oda gibi. Ve burada olmak, daha doğru hissettiriyordu. Ben buraya aidim. Belki de başından beri öyleydim. Sırf dünyaya geldiğim için korkunç bir hayat yaşamak zorunda bırakılmıştım.
Sonra Ruby'yi doğurdum, ama o, benim gibi o korkunç dünyaya sıkışıp kalamazdı. Onu dünyaya getirmekle en büyük hatayı yapan zaten bendim. Benim bu berbat lanetime o da sahipken normal bir hayat sürmesi mümkün değildi. Her şey daha kötü olmadan onu oradan kurtarmak zorundaydım.
Başta herkes gibi normal bir hayat sürmek istemiştim. Güçlerime sahip omak istemiyordum. Sadece eşimle olmak, kurduğumuz küçük aileyle ölene dek yaşamak istiyordum. Birlikte çok mutlu olabilirdik. Ama artık bunu istemiyorum. Güçlerim benimle değilmiş gibi rol yapamam. Onlara sahipsem, bunun bir sebebi olmalı.
Ruby'yi bu dünyadan kurtarmalıyım. O, oraya ait değil. O da aynı benim gibi. Benim özel çocuğum. Belki öğrendiğinde bu gerçekleri sevmeyecek, ama benim bir kopyam gibi olduğunu öğrenmeli. Ona bunu ben göstereceğim. Güçlerini nasıl kullanabileceğini öğreteceğim. Güçleriyle ne yapabileceğini söyleyeceğim. Ve birlikte kullanacağız güçlerimizi.
Benim lanetim altında o dünyada yaşamayacak.
VE SON!
İkinci kitabın finali de bu şekildeydi. Umarım bu kitap, kafanızdaki bazı soru işaretlerini ortadan kaldırmaya yetmiştir.
Yetmedi, hâlâ oturmayan şeyler var diyorsanız size iyi bir haberim daha var: serinin üçüncü ve son bir kitabı daha var! Çevirmemi ister misiniz?
Çevir diyenler?
Artık kafamın yanmasını istemiyorum, gerek yok diyenler?
Yorumlarınızı bekliyorum. 🖤