ကြီးကြီးမားမား ထိခိုက်ဒဏ်ရာမရှိတာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါကို ဆေးရုံကနေ့တွင်းချင်းပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ် ထိုးသွင်းခံရတဲ့အိပ်ဆေးအရှိန်က အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ ကောင်းကောင်းကြီးအလုပ်ဖြစ်သေးပုံပေါ်တယ် နေအဂ္ဂါလမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့တောင် ငိုက်မြည်းနေသလိုခံစားနေရတယ်
အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရေချိူးဖို့တောင် မလှုပ်ရှားချင်တော့တာကြောင့် ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်တယ် သူ့အသိညဏ်တွေ ဝိုးတိုးဝါးတာအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေတုန်းမှာပင် သေးငယ်တဲ့လှုပ်ရှားမှုလေးတစ်ခုကို သူခံစားလိုက်ရတယ် ပါးပြင်ပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ နူးညံ့နွေးထွေးမှုလေးတစ်ခုကိုရော "ကိုကိုက ညစ်ပတ်တုံးလေးပဲ"ဆိုတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ် ရဲ့ အက်ရှရှအသံတစ်စုံကိုရော သူ့ဆံစတွေကြားထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ခပ်ကြီးကြီး လက်ဖဝါးတစ်စုံကိုရော ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ခုခုလစ်လပ်သွားတယ်လို့ခံစားမိတဲ့အချိန်အမှာ သူ့အာရုံတွေ အမှောင်ကျသွားခဲ့တယ် ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါကိုယ်ကို လှန်လိုက်မှောက်လိုက်လုပ်ပြီး ချွေးနံ့နဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ရောပြွန်းနေတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ် တာဝါတစ်ထည်ကို ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ စိမ်ပြီးနေအဂ္ဂါကိုယ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ် နွေးနွေးထွေးထွေးဖြစ်နေအောင် စောင်ထူထူကိုထပ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ပါးပြင်ပေါ် နှာတံတစ်ခုလုံး နစ်ဝင်သွားအောင် မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းခြိုက်လိုက်တယ်
နေအဂ္ဂါနောက်တစ်ကြိမ် ပြန်နိုးလာတဲ့အခါ ကုတင်ဘောင်ကိုမှီထိုင်ပြီး laptopတစ်လုံးနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်
နေအဂ္ဂါသူ့မျက်လုံးတွေကို ကြည်လင်သွားအောင်တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်လိုက်တယ် ပြီးနောက်ညဏ်းဧကရာဇ် ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်တယ် ပေါင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ အလေးချိန်တစ်ခုကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် လုပ်လက်စကိုဘေးချထားလိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါဆံစတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်
"နိုးပြီလား....ထပ်မအိပ်နဲ့တော့ အရမ်းအိပ်လွန်းရင်ခေါင်းမူးလိမ့်မယ်"
"မင်းအမေကြောင့်မဟုတ်လား"
အဆက်အစပ်မရှိပဲ ပြောလာတဲ့စကားကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ အာရုံတွေလက်ရှိလောကထဲကိုပြန်ရောက်လာပြီး ဖိတ်ခေါ်ခြင်းမရှိတဲ့ စိတ်ညစ်ညူးမှုတွေကအလုံးအရင်းဝင်ရောက်လာတယ်
"မင်းကို ဘာတွေနဲ့ခြိမ်းခြောက်ထားတာလဲ ကိုယ့်ကိုအမှန်အတိုင်းပြောစမ်းပါ"
"ငါ နှစ်နှစ်လောက်မင်းနဲ့ခွဲနေရလိမ့်မယ် အဲ့ဒါပြီးရင် ငါတို့အေးအေးချမ်းချမ်းနေနိုင်ပြီ ဒီတစ်သတ် မင်းကိုလုံးဝမနှောက်ယှက်တော့ဘူးလို့ မာမီ ငါ့ကိုပြောတယ်"
နေအဂ္ဂါ အိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် ကိုစူးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်
"အဲ့ဒီ့စကားကို မင်းတကယ်ယုံနေတာလား နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်က မင်းအတွက်မိန်းမတစ်ယောက်ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်မွေးနိုင်တဲ့အထိ လုံလောက်မှုရှိတယ် ကိုယ်မင်းကိုစိတ်မချနိုင်ဘူး"
"မင်းငါ့ကို အယုံအကြည်မရှိတာလား"
ညဏ်းဧကရာဇ် လေသံကခပ်မာမာဖြစ်လာတယ်
"မဟုတ်ဘူး ငါမင်းကိုယုံတယ် မင်းအမေနဲ့ ကံကြမ္မာကိုပဲမယုံတာ"
"ကိုကို"
ညဏ်းဧကရာဇ် လေသံကပြန်လည်နူးညံ့သွားပြီး နေအဂ္ဂါကို သူ့လက်မောင်းကြားထဲပွေ့ဖတ်ထားလိုက်တယ်
"ကိုယ်မင်းကိုသွားခွင့်မပြုဘူး ကိုယ်မင်းအမေကိုလုံးဝမကြောက်ဘူး မင်းအမေဆီက အသိအမှတ်ပြုခံရဖို့ကိုလည်း မလိုအပ်ဘူး မင်းကိုယ့်အနားမှာ ရှိနေဖို့ကအရေးအကြီးဆုံးပဲ"
ညဏ်းဧကရာဇ် ရဲ့သက်ပြင်းချသံအဆုံးမှာ
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုကို့သဘော ကိုကိုမသွားစေချင်ရင် ဒီကကောင်က ခြေတစ်လှမ်းလေးတောင်ရွှေ့ချင်တာမဟုတ်ဘူး"ဆိုတဲ့ စကားသံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရတယ်
နေအဂ္ဂါ ညဏ်းဧကရာဇ်ခါးကို ပိုမိုတင်းကြပ်အောင်ပွေ့ဖတ်ထားလိုက်ပြီး အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ အလွတ်မပေးခဲ့မိဘူး ညဏ်းဧကရာဇ်လည်း ထိုနည်းတူစွာပင် နေအဂ္ဂါကို လွတ်ထွက်မတက်ပွေ့ဖတ်ထားတယ် ကောင်းကင်ကြီးက နီညိုရောင်ကနေ အနက်ရောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားချိန်ရောက်မှ ညဏ်းဧကရာဇ် ဘက်ကစကားစပြောလာတယ်
"မင်းနေ့လည်က ကောင်းကောင်းမစားခဲ့ရဘူးမဟုတ်လား မင်းကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေငါချက်ထားတယ်"
နေအဂ္ဂါလည်း မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လေးတွဲ့စွာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်
"အင်း...ကိုယ်ဗိုက်ဆာတယ် "
ဒီစကားကအလိမ်အညာမဟုတ်ခဲ့။ နေအဂ္ဂါမှာဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ခေါင်းမဖော်တမ်းစားမိရာကနေ ဗိုက်အတော်တင်းသွားတာကြောင့် လမ်းတောင်ဖြောင့်ဖြောင့် မလျှောက်နိုင်တော့။ ဆိုဖာပေါ်သာ ပတ်လတ်လှန်ပြီး သူ့အိမ်ရဲ့ မျက်နှာကျက်တွေကိုသာ ငေးကြည့်နေရသည်။
ညဏ်းဧကရာဇ်က အသီးပန်းကန်တစ်ခုနဲ့ရောက်လာပြီး သူ့ခေါင်းရင်းမှာ သက်သောင့်သက်သာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ပြီးနောက် နေအဂ္ဂါကို သူ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးစေရင်း TV remote ကိုနှိတ်လိုက်တယ်။
နေအဂ္ဂါက ဖန်သားပြင်ထက်မှာထင်ဟက်နေတဲ့ သည်းထိပ်ရင်ဖို ဇတ်ကားတစ်ခုအား စိတ်ဝင်တစားငေးကြည့်နေတာဖြစ်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ်က အလိုက်သိစွာနှင့် နေအဂ္ဂါပါးစပ်ထဲကို အသီးမျိူးစုံ ခွံ့ကြွေးလျှက်ရှိသည် လေထုလေးက အလွန်အမင်းနွေးထွေးနေပြီး စိတ်ကျေနပ်ဖွယ်မြင်ကွင်းလေးတစ်ခုအား ဖန်တီးပေးလျှက်ရှိသည်။
တစ်ပတ်ကြာပြီး စိတ်ညစ်စရာကိစ္စတွေ အနည်းငယ်မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ရှိလာချိန်မှာ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမသိတဲ့ phone callတစ်ခု နေအဂ္ဂါဖုန်းဆီသို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ဝင်ရောက်လာတော့တယ် အစိမ်းရောင်လက်ခံခလုတ်ကို နှိတ်ပြီးနောက် တစ်ဖတ်က သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိူးသားတစ်ယောက်အသံထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်
"အန်ကယ် မင်းနဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိလို့ အန်ကယ်နဲ့ခဏလောက်လာတွေ့ပေးနိုင်မလား"
"ကောင်းပါပြီ ကျွန်တော်လာခဲ့ပါ့မယ်"
နေအဂ္ဂါ သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို လေးပင်စွာမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို မှင်တေတေငေးကြည့်နေမိတယ်
စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုရဲ့ သီသန့်ခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တယ်ဆိုရုံပဲ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ခပ်ထွားထွားအမျိူးသားတစ်ယောက်နဲ့ ကျက်သရေရှိစွာလှပနေတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိူးသမီးကိုတွေ့လိုက်ရတယ် နှစ်ယောက်လုံးက သူ့အလာကို စောင့်ဆိုင်းနေပုံရပြီး တံခါးဖွင့်သံကြောင့် မျက်လုံးနှစ်စုံက တစ်ပြိုင်နက်ဆိုသလို သူ့ဆီကိုရောက်လာပြီး မကြာလိုက် အမျိူးသမီးက သည်းမခံနိုင်စွာဖြင့် မျက်နှာကို တစ်ဖတ်သို့ပြန်လွှဲသွားတယ်နေအဂ္ဂါမျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ရိုကျိူးစွာနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်
"ကျွန်တော့်ကိုတွေ့ချင်တာ....ပြောစရာစကားတစ်ခုခုများ ရှိနေလို့လား"
ပါးစပ်ဟပြီး တစ်ခုခုပြောဖို့လုပ်နေတဲ့ ဒေါ်နန်းနေခြည် ကို သူ့အမျိူးသားအကြည့်တစ်ချက်နဲ့ဟန့်တားလိုက်တယ် ပြီးနောက်မှ စကားဦးသန်းရန် ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်တယ်
"ဒါဆိုလဲ ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ပဲ လိုရင်းကိုပြောတာပေါ့ အန်ကယ့်သားက သူ့ဘဝအတွက်အရမ်းအရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို မင်းကြောင့်နဲ့မလုပ်ဖို့ငြင်းဆန်နေတယ် မင်းအနေနဲ့ သူ့အပေါ်တကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင် သူ့ဘဝတက်လမ်းအတွက် မပိတ်ဆို့သင့်ဘူးလို့ အန်ကယ် ထင်တယ် အန်ကယ့် သားက အရမ်းငယ်သေးတယ် မင်းသူ့အပေါ်လွှမ်းမိုးသမျှတွေကို အခုအချိန်သာသည်းခံနိုင်ပေမဲ့ နောက်ကျရင်သူ့စိတ်သူသိပြီး မင်းကိုထားမသွားနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူမှအတိအကျမပြောနိုင်ဘူး"
အမျိူးသားက သူ့စကားကို ရပ်ရင်း သူ့ရှေ့က လက်ဖတ်ရည်ခွက်ကို မြှောက်ကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်တယ် စားပွဲခုံအောက်က နေအဂ္ဂါရဲ့ လက်သီးတွေကတော့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ထားရလို့ တုန်ရီနေပြီဖြစ်တယ်
"အန်ကယ် ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ"
"မင်းသူ့ကိုသွားခွင့်ပြုလိုက်ပါ အကယ်၍ နှစ်နှစ်ကြာလို့မှ အန်ကယ့်သားက မင်းအပေါ်ထားတဲ့သဘောထားတွေ မပြောင်းလဲသေးရင်အန်ကယ်မင်းတို့ကိုလုံးဝမနှောက်ယှက်တော့ဘူး မင်းကိုလည်း တရားဝင်အသိအမှတ်ပြုပေးမယ် "
"ရှင်...."
ဒေါသသံစွတ်နေတဲ့ ဒေါ်နန်းနေခြည်ကို သူ့အမျိူးသားက တစ်ချက်လှမ်းဟောက်လိုက်တယ်
"မင်းဝင်မပါနဲ့"
"Sorry အန်ကယ် ကျွန်တော်မလုပ်နိုင်ဘူး"
"ဘာလဲ မင်းကိုယ်မင်း ယုံကြည်မှုမရှိတာလား ဒါမှမဟုတ် မင်းသူ့ကိုမယုံတာလား"
နေအဂ္ဂါ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ထားပြီး ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး မတွေ့ရတဲ့
နှစ်နှစ်အတောအတွင်း ညဏ်းဧကရာဇ်ကို သူ့ဘဝထဲကများ တစ်ယောက်ယောက်က ဆွဲထုတ်သွားခဲ့ရင်
"ကျွန်တော် အန်ကယ့်ကိုဘယ်လိုယုံကြည်နိုင်မှာလဲ တကယ်လို့ကျွန်တော့်ကိုပေးထားတဲ့ကတိကိုမတည်ခဲ့ရင်ရော"
"အန်ကယ့် သိက္ခာကိုရင်းပြီး အာမခံတယ်"
နေအဂ္ဂါ ခပ်ဝေးဝေးမှာ လေဒဏ်ကြောင့်လူးလွင့်နေတဲ့ လိုက်ကာစတွေကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့စွာ အချိန်အကြာကြီးငေးကြည့်နေလိုက်ပြီး အတန်ကြာမှ ခပ်တိုးတိုးပြောလာတယ်
"ကောင်းပြီ ကျွန်တော်သူ့ကိုလွှတ်ပေးမယ် အန်ကယ့် ကတိသာတည်ပါစေ"
နေအဂ္ဂါရိုရိုသေသေ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သီးသန့်ခန်းထဲကနေ ခပ်မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် အကယ်၍သူသာဆက်တင်းခံနေရင် တကယ်တမ်းနစ်နာရမှာက ညဏ်းဧကရာဇ်ပဲဖစ်လိမ့်မယ် မိဘနဲ့ချစ်သူကြားမှာ ဗျာများနေရမဲ့အပြင် ညဏ်းဧကရာဇ် တက်လမ်းအတွက် သူကအတားအဆီးတစ်ခုဖြစ်နေမှာကိုလည်း သူ မလိုလားဘူး အထူးသဖြင့် ညဏ်းဧကရာဇ် ထိခိုက်နစ်နာရမဲ့ကိစ္စတွေ တစ်ခုတစ်လေလေးတောင် သူမလုပ်ချင်ဘူး တကယ်တော့ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်က သိပ်ပြီးလည်းကြာလှတယ်လို့ မဆိုသာဘူး တစ်သတ်လုံး နီးဖို့အတွက်ဆိုရင် နှစ်နှစ်လေးတော့သူသည်းခံနိုင်ရမှာပေါ့
နေအဂ္ဂါ သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ဆယ်ချောင်းလုံးထိုးထည့်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့ အိမ်တံခါးကိုသော့ဖွင့်လိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က အိမ်ပြန်ရောက်နှင့်နေပြီဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရဲ့ရှေ့မှာ ရေ
တစက်စက်ကျနေတဲ့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တာဝါသုံးပြီး ခြောက်သွေ့အောင်ပြုလုပ်နေတာဖြစ်တယ် နေအဂ္ဂါ ညဏ်းဧကရာဇ် နောက်ကျောကိုတင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖတ်ထားလိုက်ပြီး ကျယ်ပြန့်ပြန့်ပုခုံးပြင်ပေါ် သူ့ခေါင်းကိုမှီတင်ထားလိုက်တယ်
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဒီတိုင်းလေးပဲ နေပေး ကိုယ့်ကိုဘာတစ်ခုမှမမေးပဲ ဒီတိုင်းလေး ဆယ်မိနစ် လောက်ပဲနေပေးပါ "
ညဏ်းဧကရာဇ် တစ်ဖတ်ကိုလှည့်ပြီး နေအဂ္ဂါကို သူ့လက်မောင်းတွေကြားထဲပွေ့ဖတ်ထားလိုက်တယ်
"ဆယ်နာရီဆိုလဲ ဖြစ်တယ်"
"ဒီနေ့ ကိုယ့်ကိုပေးမလား"
နေအဂ္ဂါလက်မောင်းကြားထဲကရုန်းထွက်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် ကိုအရင်စနမ်းလိုက်တယ် နှုတ်ခမ်းဖျားလေးနဲ့ စတင်တဲ့အနမ်းက ဘယ်သူကစတင်လိုက်မှန်းမသိပါပဲအာခံတွင်းထဲ ငုံထားလောက်တဲ့အထိ ရောက်ကုန်ကြတယ် လျှာဖျားတွေက အချင်းချင်း တွယ်ယှက်ကုန်ကြပြီး ဘယ်သူနိုင်မလဲမသိတဲ့တိုက်ပွဲကို သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် အလဲထိုးနေကြတယ် တိုက်ပွဲတွေကြားထဲမှာ အပြင်းအထန်အသက်လုရှူနေရတဲ့ နေအဂ္ဂါက မောဟိုက်တစ်ခုနဲ့အတူ ပလုံးပထွေးပြောလာတယ်
"မင်းရဲ့ကလေးလေးတွေ ကိုယ့်ကိုပေးနိုင်မလား"
******************************
AN-အပြီးသတ်ဖို့သိပ်မကျန်တော့ပါဘူး အလွန်ဆုံးရှိမှ နှစ်ပိုင်းပေါ့ ပြီးတဲ့ထိလေးတော့ သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးကြပါဦး နောက်တစ်ပိုင်း ဘာလာမလဲ သိတယ်ဟုတ်
ကိုယ့်ဘေဘီတွေအားလုံး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြပါ အစစအရာရာဂရုစိုက်ကြပါ
Zawgyi
ႀကီးႀကီးမားမား ထိခိုက္ဒဏ္ရာမရွိတာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါကို ေဆး႐ုံကေန႕တြင္းခ်င္းျပန္ေခၚလာခဲ့တယ္ ထိုးသြင္းခံရတဲ့အိပ္ေဆးအရွိန္က အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ ေကာင္းေကာင္းႀကီးအလုပ္ျဖစ္ေသးပုံေပၚတယ္ နေအဂ္ဂါလမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့တောင် ငိုက္ျမည္းေနသလိုခံစားေနရတယ္
အိပ္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕ ေရခ်ိဴးဖို႔ေတာင္ မလႈပ္ရွားခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေခါင္းအုံးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိဳက္တယ္ သူ႕အသိညဏ္ေတြ ဝိုးတိုးဝါးတာအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိေနတုန္းမွာပင္ ေသးငယ္တဲ့လႈပ္ရွားမႈေလးတစ္ခုကို သူခံစားလိုက္ရတယ္ ပါးျပင္ေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ ႏူးညံ့ႏြေးေထြးမႈေလးတစ္ခုကိုေရာ "ကိုကိုက ညစ္ပတ္တုံးေလးပဲ"ဆိုတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ ရဲ႕ အက္ရွရွအသံတစ္စုံကိုေရာ သူ႕ဆံစေတြၾကားထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ ခပ္ႀကီးႀကီး လက္ဖဝါးတစ္စုံကိုေရာ ခႏၶာကိုယ္က တစ္ခုခုလစ္လပ္သြားတယ္လို႔ခံစားမိတဲ့အခ်ိန္အမွာ သူ႕အာ႐ုံေတြ အေမွာင္က်သြားခဲ့တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါကိုယ်ကို လွန္လိုက္ေမွာက္လိုက္လုပ္ၿပီး ေခြၽးနံ႕နဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႕ေရာႁပြန္းေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္ တာဝါတစ္ထည္ကို ေရႏြေးႏြေးေလးနဲ႕ စိမ်ပြီးနေအဂ္ဂါကိုယ်ကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္တယ္ ႏြေးႏြေးေထြးေထြးျဖစ္ေနေအာင္ ေစာင္ထူထူကိုထပ္ၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ပါးျပင္ေပၚ ႏွာတံတစ္ခုလုံး နစ္ဝင္သြားေအာင္ မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းၿခိဳက္လိုက္တယ္
နေအဂ္ဂါနောက်တစ်ကြိမ် ျပန္နိုးလာတဲ့အခါ ကုတင္ေဘာင္ကိုမွီထိုင္ၿပီး laptopတစ္လုံးနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္
နေအဂ္ဂါသူ့မျက်လုံးတွေကို ၾကည္လင္သြားေအာင္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပြတ္သပ္လိုက္တယ္ ၿပီးေနာက္ညဏ္းဧကရာဇ္ ေပါင္ေပၚေခါင္းတင္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္တယ္ ေပါင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ အေလးခ်ိန္တစ္ခုေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ လုပ္လက္စကိုေဘးခ်ထားလိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါဆံစတွေကို ငုံ႕နမ္းလိုက္တယ္
"နိုးၿပီလား....ထပ္မအိပ္နဲ႕ေတာ့ အရမ္းအိပ္လြန္းရင္ေခါင္းမူးလိမ့္မယ္"
"မင္းအေမေၾကာင့္မဟုတ္လား"
အဆက္အစပ္မရွိပဲ ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ အာ႐ုံေတြလက္ရွိေလာကထဲကိုျပန္ေရာက္လာၿပီး ဖိတ္ေခၚျခင္းမရွိတဲ့ စိတ္ညစ္ၫူးမႈေတြကအလုံးအရင္းဝင္ေရာက္လာတယ္
"မင္းကို ဘာေတြနဲ႕ၿခိမ္းေျခာက္ထားတာလဲ ကိုယ့္ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာစမ္းပါ"
"ငါ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မင္းနဲ႕ခြဲေနရလိမ့္မယ္ အဲ့ဒါၿပီးရင္ ငါတို႔ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနနိုင္ၿပီ ဒီတစ္သတ္ မင္းကိုလုံးဝမႏွောက္ယွက္ေတာ့ဘူးလို႔ မာမီ ငါ့ကိုေျပာတယ္"
နေအဂ္ဂါ အိပ္ေနရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ ကိုစူးစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္
"အဲ့ဒီ့စကားကို မင္းတကယ္ယုံေနတာလား ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္က မင္းအတြက္မိန္းမတစ္ေယာက္ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးနိုင္တဲ့အထိ လုံေလာက္မႈရွိတယ္ ကိုယ္မင္းကိုစိတ္မခ်နိဳင္ဘူး"
"မင္းငါ့ကို အယုံအၾကည္မရွိတာလား"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ေလသံကခပ္မာမာျဖစ္လာတယ္
"မဟုတ္ဘူး ငါမင္းကိုယုံတယ္ မင္းအေမနဲ႕ ကံၾကမၼာကိုပဲမယုံတာ"
"ကိုကို"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ေလသံကျပန္လည္ႏူးညံ့သြားၿပီး နေအဂ္ဂါကို သူ႕လက္ေမာင္းၾကားထဲေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္တယ္
"ကိုယ္မင္းကိုသြားခြင့္မျပဳဘူး ကိုယ္မင္းအေမကိုလုံးဝမေၾကာက္ဘူး မင္းအေမဆီက အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔ကိုလည္း မလိုအပ္ဘူး မင္းကိုယ့္အနားမွာ ရွိေနဖို႔ကအေရးအႀကီးဆုံးပဲ"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံအဆုံးမွာ
"ဟုတ္ပါၿပီ ကိုကို႔သေဘာ ကိုကိုမသြားေစခ်င္ရင္ ဒီကေကာင္က ေျခတစ္လွမ္းေလးေတာင္ေ႐ႊ႕ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"ဆိုတဲ့ စကားသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားလိုက္ရတယ္
နေအဂ္ဂါ ညဏ္းဧကရာဇ္ခါးကို ပိုမိုတင္းၾကပ္ေအာင္ေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္ၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ အလြတ္မေပးခဲ့မိဘူး ညဏ္းဧကရာဇ္လည္း ထိုနည္းတူစြာပင္ နေအဂ္ဂါကို လြတ္ထြက္မတက္ေပြ႕ဖတ္ထားတယ္ ေကာင္းကင္ႀကီးက နီညိုေရာင္ကေန အနက္ေရာင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခ်ိန္ေရာက္မွ ညဏ္းဧကရာဇ္ ဘက္ကစကားစေျပာလာတယ္
"မင္းေန႕လည္က ေကာင္းေကာင္းမစားခဲ့ရဘူးမဟုတ္လား မင္းႀကိဳက္တဲ့ဟင္းေတြငါခ်က္ထားတယ္"
နေအဂ္ဂါလည်း မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႕ နေအဂ္ဂါကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ေလးတြဲ႕စြာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္
"အင္း...ကိုယ္ဗိုက္ဆာတယ္ "
ဒီစကားကအလိမ္အညာမဟုတ္ခဲ့။ နေအဂ္ဂါမှာဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားမိရာကေန ဗိုက္အေတာ္တင္းသြားတာေၾကာင့္ လမ္းေတာင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့။ ဆိုဖာေပၚသာ ပတ္လတ္လွန္ၿပီး သူ႕အိမ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ေတြကိုသာ ေငးၾကည့္ေနရသည္။
ညဏ္းဧကရာဇ္က အသီးပန္းကန္တစ္ခုနဲ႕ေရာက္လာၿပီး သူ႕ေခါင္းရင္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ၿပီးေနာက္ နေအဂ္ဂါကို သူ႕ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအုံးေစရင္း TV remote ကိုႏွိတ္လိုက္တယ္။
နေအဂ္ဂါက ဖန္သားျပင္ထက္မွာထင္ဟက္ေနတဲ့ သည္းထိပ္ရင္ဖို ဇတ္ကားတစ္ခုအား စိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနတာျဖစ္ၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္က အလိုက္သိစြာႏွင့္ နေအဂ္ဂါပါးစပ်ထဲကို အသီးမ်ိဴးစုံ ခြံ႕ေႂကြးလွ်က္ရွိသည္ ေလထုေလးက အလြန္အမင္းႏြေးေထြးေနၿပီး စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုအား ဖန္တီးေပးလွ်က္ရွိသည္။
တစ္ပတ္ၾကာၿပီး စိတ္ညစ္စရာကိစၥေတြ အနည္းငယ္ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ရွိလာခ်ိန္မွာ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းမသိတဲ့ phone callတစ္ခု နေအဂ္ဂါဖုန်းဆီသို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ဝင္ေရာက္လာေတာ့တယ္ အစိမ္းေရာင္လက္ခံခလုတ္ကို ႏွိတ္ၿပီးေနာက္ တစ္ဖတ္က သတ္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ အမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္အသံထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္
"အန္ကယ္ မင္းနဲ႕ေဆြးႏြေးစရာရွိလို႔ အန္ကယ္နဲ႕ခဏေလာက္လာေတြ႕ေပးနိုင္မလား"
"ေကာင္းပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့ပါ့မယ္"
နေအဂ္ဂါ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးပင္စြာမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို မွင္ေတေတေငးၾကည့္ေနမိတယ္
စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ သီသန့္ခန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္တယ္ဆို႐ုံပဲ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ခပ္ထြားထြားအမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္နဲ႕ က်က္သေရရွိစြာလွပေနတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္အမ်ိဴးသမီးကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးက သူ႕အလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနပုံရၿပီး တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ မ်က္လုံးႏွစ္စုံက တစ္ၿပိဳင္နက္ဆိုသလို သူ႕ဆီကိုေရာက္လာၿပီး မၾကာလိုက္ အမ်ိဴးသမီးက သည္းမခံနိုင္စြာျဖင့္ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖတ္သို႔ပြန်လွှဲသွားတယ်နေအဂ္ဂါမျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ရိုက်ိဴးစြာႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ခ်င္တာ....ေျပာစရာစကားတစ္ခုခုမ်ား ရွိေနလို႔လား"
ပါးစပ္ဟၿပီး တစ္ခုခုေျပာဖို႔လုပ္ေနတဲ့ ေဒၚနန္းေနျခည္ ကို သူ႕အမ်ိဴးသားအၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႕ဟန့္တားလိုက္တယ္ ၿပီးေနာက္မွ စကားဦးသန္းရန္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန့္လိုက္တယ္
"ဒါဆိုလဲ ေကြ႕ဝိုက္မေနေတာ့ပဲ လိုရင္းကိုေျပာတာေပါ့ အန္ကယ့္သားက သူ႕ဘဝအတြက္အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို မင္းေၾကာင့္နဲ႕မလုပ္ဖို႔ျငင္းဆန္ေနတယ္ မင္းအေနနဲ႕ သူ႕အေပၚတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘဝတက္လမ္းအတြက္ မပိတ္ဆို႔သင့္ဘူးလို႔ အန္ကယ္ ထင္တယ္ အန္ကယ့္ သားက အရမ္းငယ္ေသးတယ္ မင္းသူ႕အေပၚလႊမ္းမိုးသမွ်ေတြကို အခုအခ်ိန္သာသည္းခံနိုင္ေပမဲ့ ေနာက္က်ရင္သူ႕စိတ္သူသိၿပီး မင္းကိုထားမသြားနိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွအတိအက်မေျပာနိုင္ဘူး"
အမ်ိဴးသားက သူ႕စကားကို ရပ္ရင္း သူ႕ေရွ႕က လက္ဖတ္ရည္ခြက္ကို ျမႇောက္ကာ တစ္ငုံေသာက္လိုက္တယ္ စားပြဲခုံေအာက္က နေအဂ္ဂါရဲ့ လက္သီးေတြကေတာ့ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ထားရလို႔ တုန္ရီေနၿပီျဖစ္တယ္
"အန္ကယ္ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ"
"မင္းသူ႕ကိုသြားခြင့္ျပဳလိုက္ပါ အကယ္၍ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာလို႔မွ အန္ကယ့္သားက မင္းအေပၚထားတဲ့သေဘာထားေတြ မေျပာင္းလဲေသးရင္အန္ကယ္မင္းတို႔ကိုလုံးဝမႏွောက္ယွက္ေတာ့ဘူး မင္းကိုလည္း တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳေပးမယ္ "
"ရွင္...."
ေဒါသသံစြတ္ေနတဲ့ ေဒၚနန္းေနျခည္ကို သူ႕အမ်ိဴးသားက တစ္ခ်က္လွမ္းေဟာက္လိုက္တယ္
"မင္းဝင္မပါနဲ႕"
"Sorry အန္ကယ္ ကြၽန္ေတာ္မလုပ္နိုင္ဘူး"
"ဘာလဲ မင္းကိုယ္မင္း ယုံၾကည္မႈမရွိတာလား ဒါမွမဟုတ္ မင္းသူ႕ကိုမယုံတာလား"
နေအဂ္ဂါ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ထားၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ဘူး မေတြ႕ရတဲ့
ႏွစ္ႏွစ္အေတာအတြင္း ညဏ္းဧကရာဇ္ကို သူ႕ဘဝထဲကမ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲထုတ္သြားခဲ့ရင္
"ကြၽန္ေတာ္ အန္ကယ့္ကိုဘယ္လိုယုံၾကည္နိုင္မွာလဲ တကယ္လို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးထားတဲ့ကတိကိုမတည္ခဲ့ရင္ေရာ"
"အန္ကယ့္ သိကၡာကိုရင္းၿပီး အာမခံတယ္"
နေအဂ္ဂါ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေလဒဏ္ေၾကာင့္လူးလြင့္ေနတဲ့ လိုက္ကာစေတြကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့စွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေငးၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး အတန္ၾကာမွ ခပ္တိုးတိုးေျပာလာတယ္
"ေကာင္းၿပီ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုလႊတ္ေပးမယ္ အန္ကယ့္ ကတိသာတည္ပါေစ"
နေအဂ္ဂါရိုရိုသေသေ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး သီးသန့္ခန္းထဲကေန ခပ္ျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ အကယ္၍သူသာဆက္တင္းခံေနရင္ တကယ္တမ္းနစ္နာရမွာက ညဏ္းဧကရာဇ္ပဲဖစ္လိမ့္မယ္ မိဘနဲ႕ခ်စ္သူၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားေနရမဲ့အျပင္ ညဏ္းဧကရာဇ္ တက္လမ္းအတြက္ သူကအတားအဆီးတစ္ခုျဖစ္ေနမွာကိုလည္း သူ မလိုလားဘူး အထူးသျဖင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ ထိခိုက္နစ္နာရမဲ့ကိစၥေတြ တစ္ခုတစ္ေလေလးေတာင္ သူမလုပ္ခ်င္ဘူး တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္က သိပ္ၿပီးလည္းၾကာလွတယ္လို႔ မဆိုသာဘူး တစ္သတ္လုံး နီးဖို႔အတြက္ဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေလးေတာ့သူသည္းခံနိုင္ရမွာေပါ့
နေအဂ္ဂါ သူ႕ဆံပင္ေတြထဲ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းလုံးထိုးထည့္ၿပီး ကူကယ္ရာမဲ့စြာနဲ႕ အိမ္တံခါးကိုေသာ့ဖြင့္လိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က အိမ္ျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေရ
တစက္စက္က်ေနတဲ့ သူ႕ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို တာဝါသုံးၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္ျပဳလုပ္ေနတာျဖစ္တယ္ နေအဂ္ဂါ ညဏ္းဧကရာဇ္ ေနာက္ေက်ာကိုတင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္ၿပီး က်ယ္ျပန့္ျပန့္ပုခုံးျပင္ေပၚ သူ႕ေခါင္းကိုမွီတင္ထားလိုက္တယ္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဒီတိုင္းေလးပဲ ေနေပး ကိုယ့္ကိုဘာတစ္ခုမွမေမးပဲ ဒီတိုင္းေလး ဆယ္မိနစ္ ေလာက္ပဲေနေပးပါ "
ညဏ္းဧကရာဇ္ တစ္ဖတ္ကိုလွည့္ၿပီး နေအဂ္ဂါကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြၾကားထဲေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္တယ္
"ဆယ္နာရီဆိုလဲ ျဖစ္တယ္"
"ဒီေန႕ ကိုယ့္ကိုေပးမလား"
နေအဂ္ဂါလက်မောင်းကြားထဲကရုန်းထွက်ပြီး ညဏ္းဧကရာဇ္ ကိုအရင္စနမ္းလိုက္တယ္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးနဲ႕ စတင္တဲ့အနမ္းက ဘယ္သူကစတင္လိုက္မွန္းမသိပါပဲအာခံတြင္းထဲ ငုံထားေလာက္တဲ့အထိ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္ လွ်ာဖ်ားေတြက အခ်င္းခ်င္း တြယ္ယွက္ကုန္ၾကၿပီး ဘယ္သူနိုင္မလဲမသိတဲ့တိုက္ပြဲကို သူတစ္ျပန္ကိုယ္တစ္ျပန္ အလဲထိုးေနၾကတယ္ တိုက္ပြဲေတြၾကားထဲမွာ အျပင္းအထန္အသက္လုရႉေနရတဲ့ နေအဂ္ဂါက ေမာဟိုက္တစ္ခုနဲ႕အတူ ပလုံးပေထြးေျပာလာတယ္
"မင္းရဲ႕ကေလးေလးေတြ ကိုယ့္ကိုေပးနိုင္မလား"
******************************
AN-အၿပီးသတ္ဖို႔သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး အလြန္ဆုံးရွိမွ ႏွစ္ပိုင္းေပါ့ ၿပီးတဲ့ထိေလးေတာ့ သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးၾကပါဦး ေနာက္တစ္ပိုင္း ဘာလာမလဲ သိတယ္ဟုတ္
ကိုယ့္ေဘဘီေတြအားလုံး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကပါ အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ၾကပါ