Kabanata 33
Name
--
"Hindi mo ba kayang suwayin ang mga magulang mo?" pagod kong tanong kay Blade.
"I can. But I need to talk to Luna," he said.
I sighed. I don't think I can really change what my Mom wants to happen. Kahit sinabi ko na sa kanya ang lahat ng hinanakit ko, hindi pa rin siya titigil sa pagpapares sa akin kay Blade! Pumunta rito si Blade sa shop ko para daw magdate kami. Utos ng mga magulang niya!
"Ikaw lang ang tanging malapit na kaibigan ni Luna kaya hindi na ako tumangging makipag kita sayo. Can you help me convince Luna to talk to me?" Blade asked.
"Pero ang daming paraan, Blade, para makausap si Luna! Baka isipin pa nila na gusto mo ako kaya ka pumayag dito! Mas lalo lang silang hindi titigil!"
"Pero ayaw nga akong kausapin ni Luna! Ikaw nalang ang malalapitan ko. Hindi siya nagpapakita sa akin! She doesn't even answer my calls and texts. So just help me here, please. Hinding hindi rin naman ako papayag sa set up na 'to."
I took a deep breath. I'm so... so... tired of this! I thought after everything I told her, she was going to stop. Pero hindi! Talagang pinipilit niya ang gusto niya! Gusto kong maiyak dahil pakiramdam ko wala na siyang pakialam sa nararamdaman ko. Why does it seem so easy for her to torture me like this? Anak ba talaga ang turing niya sa akin?
"Let's go. Call Luna and--"
"No. Aalis ako," I said and started walking out of the shop.
"Come on, Michelle! Just this one, please?"
"Pwede ba, Blade? I'm so tired of this set up! Whatever problem you and Luna have, kayo ang umayos niyan. Wag niyo akong idamay!"
"But--"
"Tsaka problema ko ba kung ayaw ka na niyang kausapin? Kasalanan mo 'yan dahil masyado kang playboy!"
Naka labas na kami ng shop.
"Anong playboy? Hindi na nga ako lumalapit sa ibang babae! It was just an accident! I didn't intend to kiss Gabrielle! Siya ang humalik sa akin!"
"Tss. Sa kanya ka magpaliwanag, wag sa'kin! Masyado kang playboy kaya ayaw ka nang tigilan ng mga babae mo ngayon kung kailan nagseseryoso ka na. Karma mo na 'yan!"
"Come on, Michelle! I don't have time for this argument. Just help me out!"
Nakarating na ako sa tapat ng aking kotse pero nakasunod pa rin siya. Hinarap ko siya at iritadong tinignan.
"Wala nga akong panahon sainyo! Kailangan kong kausapin si Mommy dahil gusto kong itigil niya na ang pagse-set up sa atin nang ganito!"
"Do you really think you can convince your mother right away? Your Mom is tough! She will never give in to you! Pero ako, kaya kong sirain ang pagkakasundo na 'to. I also don't want this set up, Michelle! I'm so frustrated! Especially now that my relationship with Luna has been affected because of this! "
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Kung ganon isa pa itong dahilan kung bakit sila nagkakalabuan ngayon ni Luna?
"My family doesn't like her. At tingin niya, hindi siya nararapat para sa'kin nang dahil lang do'n!" he said very frustratingly, losing his cool.
Umawang ang bibig ko, hindi na nakapag salita. Nag iwas siya ng tingin sa sobrang galit at ilang sandali ring hindi nagsalita. He took a deep breath, calming himself.
"My family wants you, obviously. At mas nasasaktan siya dahil kaibigan ka niya," he said after a while.
Hindi ako makapaniwala. Hindi 'to sinabi sa akin ni Luna!
"I don't want her hurt anymore, Michelle. So please... help me talk to her. I want her to know that I don't care about my family. Siya... siya ang mahal ko kaya siya ang pakakasalan ko. Please..." he said.
I took a deep breath and thought for a moment. Pwede ko namang kausapin si Mommy sa ibang araw. Right now... I think this thing is more important. Blade looked so desperate to talk to Luna. I can feel that he's scared Luna will leave him forever just because of his family.
"Fine. Let's go out," I said.
Nabuhayan siya sa sinabi ko. Magsasalita pa sana ako at dudugtungan na tutulungan ko siya kay Luna nang napalingon ako sa gilid namin ni Blade. May gumalaw kasi akong nasulyapan. Kasabay ng paggalaw na 'yon ay ang pag tunog ng pagsara ng back door ng isang sasakyan. Sabay kaming napalingon ni Blade roon.
Natigilan ako nang nakita ko si Lee na may hawak na bag, siguro laman ay laptop. Tumingin siya sa amin nang naisara niya na ang kanyang back door car, halos lamigin ako sa lamig ng kanyang titig.
Umawang ang bibig ko. Na-realized ko ang huling sinabi at posibleng narinig niya iyon! Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil hindi na ako nakagalaw sa kinatatayuan ko.
"I'm sorry for interrupting but I would also like to take this opportunity to say sorry to you, Michelle, for what happened last night. That's all. You can continue what you are talking about," he said coldly while looking at me seriously before he walked away.
Gusto ko siyang habulin at sabihin na mali ang narinig niya ngunit hindi ko alam kung bakit hindi ako nakagalaw. Nanatili ako roon sa kinatatayuan ko, unable to move... like a statue.
"Is that Leandros Hidalgo?" Blade asked.
Nag iwas ako ng tingin sa kinatatayuan ni Lee kanina. Tumikhim ako. Tumango ako bilang sagot sa kanya ngunit wala nang sinabi pang iba.
"Halika na... Tatawagan ko si Luna pagkarating natin sa... mall..." tanging sinabi ko, hindi ko alam kung bakit parang nawala bigla ang lakas ko.
"Thank you, Michelle..." Blade said.
Lee never left my mind again. Mukhang doon ulit siya pupunta sa shop ko and now, it looks like he has something to do because he's carrying his laptop. Hindi ko na tuloy alam kung sasama pa ba ako kay Blade o mananatili na lamang sa shop para makita si Lee.
I remember the conversation we had last night. He said sorry today. Bakit? Dahil siguro akala niya naabala niya ako? O akala niya hindi ko gusto ang nangyari? O akala niya hindi ako naging komportable?
I want to talk to him. But right now I don't know if I can still do it. Nalilito rin ako sa sarili kong nararamdaman. Gusto ko siyang makausap ngunit natatakot ako. Gusto kong sabihin ang totoo kong nararamdaman ngunit naduduwag ako.
I took a deep breath and thought I didn't have to go with Blade anymore. I can just call Luna and tell her to meet me at the mall but the truth is she will meet Blade and not me. I don’t know if she’ll get mad at me for doing this but I also don’t want her to think she doesn’t deserve Blade just because his family doesn’t like her. I also don't want her to get hurt just because of me. Just because the family of the man she loves wants me... over her.
I went back to Blade at our table here in a coffee shop inside the mall after I called Luna. She's coming here.
"Natawagan ko na siya at pupunta siya. Ikaw na ang bahala sa kanya. Make sure to explain everything to her. Tell her how much you love her," I said.
Ang tulalang si Blade ay unti unting tumango. He seems to be thinking about what to say to Luna and is obviously nervous as well. I sighed and said goodbye to him. I left the coffee shop and I plan to immediately do my plan earlier. Ang puntahan si Mommy.
Usually, tanghali pa siya pumupunta sa building ng mga Agravante dahil may ginagawa pa siya sa study table nila ni Dad. Umaga palang ngayon kaya sigurado akong nandoon siya.
Sumasakit ang ulo ko ngayong parang magkakasagutan na naman kami ni Mommy. Kahit dito, pagod na ako.
"Kailan mo ba ako maiintindihan, Mommy?" mahinahon kong tanong kahit napupuno na naman.
She sighed heavily. "Michelle... I'm sorry. I'm sorry for everything. Pero... kailangan kasi--"
"Kailangan? Para saan? Para sa business? Puro nalang ba business ang iisipin niyo, Mom? Paano naman ang nararamdaman ko?"
"I know... I just want you to try it--"
"Ilang beses ko nang sinubukan, Mom! Para sayo! Pero hindi niyo ba nakikita ang nangyayari? It's not working!"
"Because you don't want to try! Malay mo magustuhan mo rin si Blade. He's a good person at sigurado akong hindi siya mahirap magustuhan."
"I already told you, he loves someone else!"
Hindi nagsalita si Mom.
"Kailan niyo ba makikita na nahihirapan na ako? Bakit ba parang hindi niyo iniisip ang nararamdaman ko?"
"Hindi ganoon, hija--"
She looks calm now but I don’t care anymore!
"Kung hindi ganoon, ano? Kailan niyo ba inisip ang nararamdaman ko, Mom?"
"It's for your own good!"
"No, Mom! It's not for my own good! It's for the company's own good!"
Mommy took a deep breath and stood up from her chair here at the study table. Hindi siya naglakad. She remained in front of her table.
"I just want you to end up with a man who can provide for you, Michelle Morganna. Hindi sa kung sino sinong lalaki lang!" ngayon tumataas na naman ang boses niya.
"So wala ka ngang pakialam sa nararamdaman ko..." tumango tango ako at nangilid ang luha sa aking mga mata. "Ang pakialam niyo lang ay ang yaman... yaman nalang palagi!"
"That's not what I mean, Mina. What I mean is I don't want you to struggle just because of a man you will choose!"
"Yes, naiintindihan ko, Mom. Pero hindi ko nga po gusto si Blade!"
"Sino ang gusto mo, kung ganoon? You said you love someone else. Who exactly is the man you're referring to, Michelle Morganna?"
"Leandros Hidalgo!" buong puso kong sigaw, punong puno na talaga sa lahat ng ginagawa niya!
Namilog ang mga mata ni Mommy.
"Yes! His name is Constantino Leandros Hidalgo! Sebastian's twin!" I shouted, pumiyok pa ang boses ko.
"W-What--"
"Yes! Yes, Mom! So stop pushing me to Blade Castillo anymore! I don't want him! I don't want to marry him!"
"P-Pero akala ko ba... Ang mga Hidalgo..." hindi makapaniwala si Mommy, hindi alam ang unang sasabihin.
Nangilid ang luha sa aking mga mata kahit anong gawin kong pagpapatapang sa sarili. Kahit anong gawin ko talaga, malambot pa rin ako.
"Wala rin naman akong sinabi na pakakasalan ko siya, Mom..." namaos ang boses ko.
Parang may kumukurot sa puso ko.
"Dahil kahit siya... galit rin sa akin. Kaya wag kang mag alala, Mom... hindi ko na dadagdagan pa ang galit sa atin ng mga Hidalgo... hindi nila malalaman na nagustuhan ko rin ang isa nilang anak... hindi masisira... ang pagkakaibigan mo sa kanila..." at wala rin namang pag asa... dahil nga ayaw niya na rin sa akin.