တစ်ပတ်လောက်ကြာပြီးနောက်မှာ နေအဂ္ဂါရဲ့သတင်းတွေက ဆိုရှယ်မီဒီယာတွေပေါ်မှာ ထပ်မံပြီး လူပြောများလာခဲ့တယ် လဲ့လဲ့ရဲ့အရိုးသားဆုံးဖြေရှင်းချက်မှာ စေခိုင်းသူအမည်ကိုထိန်ချန်ထားတာမို့ ယုံတဲ့သူတွေကယုံကြည်ပြီး မယုံတဲ့သူတွေကလည်း ဒုနဲ့ဒေးရှိနေကြတယ် နေအဂ္ဂါကိုယ်တိုင်လူလုံးထွက်ပြပြီးဖြေရှင်းဖို့ကို မျှော်လင့်နေတဲ့ သူတစ်ချိူ့လဲရှိပေမဲ့ နေအဂ္ဂါ အခုအချိန်မှာ မီဒီယာတွေနဲ့ထိပ်တိုက်တွေ့ရဖို့ သိပ်ကိုပျင်းလွန်းနေတယ် လဲ့လဲ့ဖြေရှင်းချက်က ဒီပြဿနာတွေကိုပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းမပေးနိုင်မှန်း သူအစကထဲကတွေးမိခဲ့ပြီးသား ဒီလိုကိစ္စမျိူးဆိုတာ ဖြေရှင်းလေ ရှုပ်ထွေးလေပဲဖစ်မှာကို သူသိတယ် သူကလွဲပြီး လဲ့လဲ့ကိုယ်တိုင်ရော တခြားသူတွေကပါ ဆန္ဒရှိတာကြောင့် သူဘာမှမပြောပဲငြိမ်နေခဲ့တာ ပြောပြန်ရင်လည်း မမနိုင်က နင်သူတော်ကောင်းဝင်လုပ်ပြန်ပြီ ဆိုပြီး ပြောဦးမည် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူကတော့ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး လုံးဝမဖြေရှင်းချင်တော့ဘူး ဒီလိုဖြစ်သွားတာနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သူ့မှာကံဆိုးတာတွေချဥ်းပဲ ဖြစ်လာတာတော့မဟုတ်ဘူး အနည်းဆုံးတော့လဲ့လဲ့သူ့အမှားသူတာဝန်ယူတက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ပြန်သုံးသပ်တက်တဲ့နေ့ရောက်လာတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ် အခုဆိုလဲ့လဲ့က ဂေဟာကိုပြန်ပြီး မမနိုင်အလုပ်တွေကို ကူလုပ်ပေးနေပြီ ဆိုရှယ်မီဒီယာရဲ့ရိုက်ခတ်မှုဒဏ်ကြောင့်လဲပါမယ် ရန်ကုန်မြေကိုဘယ်တော့မှခြေမချတော့ဘူးလို့တော့ပြောသွားတာပဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နေအဂ္ဂါကတော့ နည်းနည်းလေးမှ သနားစိတ်မဝင်မိပါဘူး ဒီလောက်ဆိုးပေနေတဲ့ ကလေးမက ပိစိလေးလောက်တော့ အပြစ်ခံရသင့်တယ်လို့ သူတွေးတယ် မိုးဆွေကတော့ မနေ့ကပဲ စင်္ကါပူကိုပြန်သွားလေပြီ မိုးဆွေလည်း မရှိတော့တာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ်နဲ့ ရှင်းလင်းစရာရှိတာတွေကိုရှင်းလင်းဖို့ ညနက်တဲ့အထိ ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် ပြန်အလာကိုစောင့်နေတာဖြစ်တယ် သူဆုံဖာပေါ် မှေးရင်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့မဲ့အချိန်မှာ တံခါးဖွင့်သံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရတယ်
ညဏ်းဧကရာဇ် အိမ်ထဲဝင်လာလာချင်း ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်ရက်လေးအိပ်နေတဲ့နေအဂ္ဂါကိုတွေ့တော့ ပင်ပန်းနေတဲ့သူ့စိတ်တွေ အတော်အသင့်တော့ ကြည်ကြည်လင်လင်ရှိလာတယ် အသားစိုင်တွေနဲ့ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးရှိလှတဲ့ တင်ပါးကို ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါကိုဒေါသမထွက်ထွက်အောင်စတော့တယ်
မကြာဘူး နေအဂ္ဂါ ဒေါသတကြီး ထထိုင်လာပြီး သူ့ကျောပြင်ကို တဘိန်းဘိန်း မြည်အောင်ချတော့တယ်
"ကိုယ့်ကို မင်းထက်အငယ်များအောင်းမေ့နေလား မင်းနဲ့ပေးအိပ်တာတောင်တော်တော်လွန်လှပြီ ကိုယ့်ကိုစိတ်တိုအောင်ထပ်လုပ်ရဲရင် မင်းမထနိုင်တော့တဲ့ လုပ်ပစ်မယ်"
ပုံမှန်ထက် အလွန်တရာမှဒေါသကြီးနေတဲ့ နေအဂ္ဂါကိုကြည့်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် အတော်လေးအသဲယားလာတာကြောင့် ပါးနှစ်ဖတ်ကိုဆွဲညှုစ်ပစ်လိုက်တယ်
"ကိုယ့်ကိုမစနဲ့....."
နေအဂ္ဂါအကျယ်ကြီး အော်လိုက်တာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် လန့်ဖြန့်သွားပြီး ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်စကားဆိုလိုက်ရတယ် ဘာကိုအမှားလုပ်မိတာလည်းမသိပေမဲ့လို့ပေါ့
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ကိုကို့ကို မစတော့ပါဘူး ဘာတွေမကျေမနပ်ဖြစ်နေလဲဆိုတာ ကျွန်တော်မျိူးကြီးကို ပြောပြတော်မူပါဦး"
"မင်းကိုယ့်ကို မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို့ထင်မြင်နေတာလား"
".........."
"ငါမလုပ်ရပါဘူး"
နေအဂ္ဂါဘာမှမပြောပဲ အချိနိအကြာကြီးနှုတ်ဆိတ်နေတယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က အလိုက်တသိနဲ့ နေအဂ္ဂါစကားပြောလာမဲ့အချိန်ကို တိတ်တိတ်လေးစောင့်နေလိုက်တယ် အတော်လေးကြာသွားပြီလို့ ထင်ရတဲ့အချိန်ရောက််မှ နေအဂ္ဂါကပြောလာတယ်
"ကိုယ်လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ပါ ကိုယ့်မှာလည်းဖွင့်ထုတ်ပစ်ချင်တဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေရှိတယ် "
ညဏ်းဧကရာဇ် အချိန်ခဏလောက်စွန့်အပြီးနောက်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကဧည့်ခန်းထဲမှာတိုးတိုးတိတ်တိတ်စကားပြောနေတဲ့မြင်ကွင်းကို တွေးမိသွားပြီး သူအနည်းငယ်ပြုံးယောင်ယောင်လေးဖြစ်လာတယ်
"အစ်ကိုမိုးဆွေ ကိုကို့ကိုဘာတွေပြောသွားလို့လဲ"
နေအဂ္ဂါ ညဏ်းဧကရာဇ်နားကို ဖြေးဖြေချင်း ချင်းကပ်လိုက်ပြီး အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အသံနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်
"အစ်ကိုကယောက်ျားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး တကယ့်ယောက်ျားအစစ်တွေက တသတ်မှာတစ်ခါတော့ အဲ့ဒါမျိူးတွေလုပ်ဖူးရမယ်တဲ့"
ညဏ်းဧကရာဇ် အသံထွက်ရယ်လိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါက ခါးလေးကိုအသဲယားစွာဖြစ်ညှုစ်လိုက်တယ်
"အဲ့တော့ကိုကိုက ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ"
" ကိုယ်မှမလုပ်ဖူးတာ ဘယ်လိုသွားပြောရမှာလဲ"
နေအဂ္ဂါက မကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာဘေးနဲ့ စားပွဲခုံပုလေးပေါ် တင်ထားတဲ့ တန်ဖိုးကြီးဖောင်တိန်တစ်ချောင်းကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေတယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါမေးဖျားလေးကိုဆွဲယူပြီး သူနဲ့မျက်နှာချင်း ဆိုင်စေလိုက်တယ်
"ကိုကိုကလိုချင်ရင် ငါကမပေးပဲနေမှာမို့လို့လား မင်းလိုချင်သမျှအရာအားလုံးကို ဒီကကောင်က
ပေးဆပ်ချင်တာပါ... ကိုကို ငါကလေ ငါ့ကြောင့်မင်းပျော်သွားတဲ့မျက်နှာလေးကို အမြဲမြင်ချင်နေတဲ့ ကောင် ဒီလောက်အရာလေးကို ငါမပေးနိုင်ပဲ နေပါ့မလား မင်းတောင် ယောက်ျားတန်မဲ့ မင်းဘဝတစ်ခုလုံးကို ငါ့ကိုပေးပစ်ခဲ့တာပဲ"
ညဏ်းဧကရာဇ်ရဲ့ စကားအရာမြောက်မှုကြောင့် နေအဂ္ဂါရင်ထဲ နွေးထွေးမှုလေးတစ်ခုက အနည်းငယ်လှိုက်ဖိုသွားရသည် နေအဂ္ဂါ ခပ်ထေ့ထေ့အပြုံးတစ်ခုနဲ့အတူ ညဏ်းဧကရာဇ် နားဖျားလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ပြီး စနောက်လိုက်တယ်
"အခုချက်ချင်း လိုချင်တယ်ဆိုရင်ရော မင်းကိုယ့်ကိုပေးမှာလား"
"......."
ညဏ်းဧကရာဇ်က ဆိုဖာပေါ်က ကောက်ခါငင်ခါ
ထပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုနောက်ပြန်လမ်းလျှောက်သွားကာ နေအဂ္ဂါအား အပြုံးတစ်ခုနဲ့အတူစိန်ခေါ်လိုက်တယ်
"Come on Baby"
နေအဂ္ဂါ ချက်ချင်းဆိုသလို စိတ်ကြွလာတာကြောင့် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်ထက်ညဝတ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး အခန်းဝကိုနောက်ကျောပေးထားတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကို အခန်းထဲတွန်းပို့လိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ် လည်တိုင်တွေကို သူ့အမှတ်အသားတွေနဲ့ပြည့်စေပြီး ညဏ်းဧကရာဇ်ပေါ် ကုတင်ပေါ်အားနဲ့တွန့်ချလိုက်တယ်
"ကိုကို....သက်ညှာပါကွာ"
ညဏ်းဧကရာဇ် သူ့အသံကို တမင်ချွဲပစ်နေအောင်လုပ်ပြီး နေအဂ္ဂါကိုမြှူစွယ်ဖျားယောင်းတော့တယ် နေအဂ္ဂါသဘောတကျနဲ့ အသံထွက်ရယ်လိုက်ပြီး ထပ်ပြီးမစောင့်နိုင်တော့တာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် အင်္ကျီတွေကို တစ်ခုမကျန်ဆွဲဖြဲ
လိုက်တယ် ပြီးနောက်ညဏ်းဧကရာဇ်ကိုယ်ပေါ်အုပ်မိုးထားလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့အနမ်းတွေကိုဖြန့်ကျက်တော့တယ် ခေါင်းရင်း အံဝှက်ထဲက ချောဆီပုလင်းနဲ့အကာအကွယ်ကိုထုတ်ယူတော့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကသူ့လုပ်သမျှကိုခေါင်းထောင်ပြီးကြည့်လာတယ် နေအဂ္ဂါ ညဏ်းဧကရာဇ် နဖူးကိုဖိပြီး အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲချပေးလိုက်တယ်
"မကြည့်နဲ့"
"ငါမင်းကိုကိုယ်တိုင်စွပ်ပေးချင်လို့"
ညဏ်းဧကရာဇ် ချက်ချင်းထထိုင်ပြီး အကာအကွယ်ကိုဖောက်လိုက်တယ်
"ရှေ့တိုး"
နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရှေ့ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ကထောင်မတ်နေတဲ့အရာလေးကို တမင်တကာ ဇိမ်ဆွဲကြည့်နေလိုက်တယ်
"မြန်မြန်လုပ်စမ်းပါ"
စိတ်မရှည်ချင်တော့တဲ့ နေအဂ္ဂါကိုကြည့်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် ခပ်ဟဟရယ်လိုက်တယ်
"ဘာလဲ...မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား"
ရှေ့ပြေးကိစ္စတွေပြီးဆုံးတာနဲ့ နေအဂ္ဂါကသူ့ကို အိပ်ယာပေါ်အလျှင်အမြန်တွန်းလှဲတော့တယ် မခို့တရို့လေးတိုးဝင်လာတဲ့ ပူတူတူးလေးရဲ့ အရိုင်းဆန်စွာလှုပ်ရှားနေမှုကိုအထင်းသားခံစားနေရပြီး နင့်သဲနေတဲ့နာကျင်မှုမှာအလုံးအရင်းဝင်လာတဲ့သာယာမှုတွေက ရောပြွန်းနေတယ် နှာခေါင်းလှလှလေးထက်က စီးကျလာတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့ချွေးစက်လေးတွေက သူ့မျက်နှာပေါ် ကြွေကျမြေခလေတော့ နာကျင်မှုအထွေးအမျှင်တွေကြားက ခပ်တိုးတိုးလေး ရယ်သွေးရွှမ်းမိတယ် နေအဂ္ဂါရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလေးတွေနဲ့ သာယာလွန်းလို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အာမေဋိတ် သံလေးတွေအစ သူ၏နှလုံးသားထဲ တသတ်စာအတွက် ကဗျည်းဧက္ခရာရေးထိုးထားလိုက်တော့သည်
နေအဂ္ဂါလက်တွေ့ကွင်းဆင်းဖူးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ပေမဲ့ လေ့လာထားတဲ့ပညာရပ်တွေက ငြိမ်ခံနေတာတော့မဟုတ်ဘူး သူ့စကေးတွေကို ပြသခွင့်ရလိုက်တာကြောင့် နေအဂ္ဂါအတော်လေးအူမြူးနေပြီး ညဏ်းဧကရာဇ် ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်တယ်
"ကိုကို မင်းပျော်ရဲ့လား"
"ပျော်တာပေါ့"
နေအဂ္ဂါရဲ့ တက်ကြွရွှင်လန်းနေတဲ့ ဖြေဆိုသံကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ်လည်း ပြောမပြနိုင်လောက် ပျော်ရွှင်နေတယ်
နေအဂ္ဂါကသူ့ကိုပြောလာတယ် "ကိုယ့်အိမ်ကိုမင်းဆီကပြန်ဝယ်ချင်တယ်"တဲ့ နေအဂ္ဂါရင်ဘက်ပေါ်က အသီးသေးသေးလေးကို ကိုက်နေရင်းနဲ့ပဲသူပြန်ဖြေလိုက်တယ်
"ဒီအိမ်က အစထဲကမင်းအပိုင်ပဲ ပိုင်ဆိုင်မှုစာချူပ်ကလည်း မင်းနာမည်အောက်မှာပဲ"သူကိုက်လိုက်လို့ နာသွားတာကြောင့် နေအဂ္ဂါကိုယ်တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး သူ့ကိုပြန်ပြောတယ်
"မရဘူး ကိုယ်ပေးတဲ့ပိုက်ဆံကိုမင်းယူရမယ် ကိုယ်မင်းဆီက ဘာတစ်ခုမှအလကားမလိုချင်ဘူး"
သူ့နှုတ်ခမ်းကို နေအဂ္ဂါရဲ့ nipples လေးတွေဆီက မခွာနိုင်သေးတာမို့ သူပလုံးပထွေးပြောလိုက်တယ်
"အဲ့ပိုက်ဆံတွေကို ကလေးတွေအတွက်ပဲသုံးစမ်းပါ မင်းအိမ်အတွက်တော့ငါ့ကို ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ရင်းပြီးပြန်ဆပ်ပေါ့ ဟုတ်လား"
ဒါတောင်နေအဂ္ဂါက ခေါင်းကြောမာနေသေးတာကြောင့် သူအသဲတယားယားနဲ့ ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးကို နေရာလပ်မရှိအောင် အမှတ်အသားပေးလိုက်တော့တယ်
Zawgyi
အလွေလးအား စားသုံးျခင္း
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ နေအဂ္ဂါရဲ့သတင်းတွေက ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြေပၚမွာ ထပ္မံၿပီး လူေျပာမ်ားလာခဲ့တယ္ လဲ့လဲ့ရဲ႕အရိုးသားဆုံးေျဖရွင္းခ်က္မွာ ေစခိုင္းသူအမည္ကိုထိန္ခ်န္ထားတာမို႔ ယုံတဲ့သူေတြကယုံၾကည္ၿပီး မယုံတဲ့သူေတြကလည္း ဒုနဲ႕ေဒးရွိေနၾကတယ္ နေအဂ္ဂါကိုယ်တိုင်လူလုံးထွက်ပြပြီးဖြေရှင်းဖို့ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ သူတစ္ခ်ိဴ႕လဲရွိေပမဲ့ နေအဂ္ဂါ အခုအခ်ိန္မွာ မီဒီယာေတြနဲ႕ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရဖို႔ သိပ္ကိုပ်င္းလြန္းေနတယ္ လဲ့လဲ့ေျဖရွင္းခ်က္က ဒီျပႆနာေတြကိုေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းမေပးနိုင္မွန္း သူအစကထဲကေတြးမိခဲ့ၿပီးသား ဒီလိုကိစၥမ်ိဴးဆိုတာ ေျဖရွင္းေလ ရႈပ္ေထြးေလပဲဖစ္မွာကို သူသိတယ္ သူကလြဲၿပီး လဲ့လဲ့ကိုယ္တိုင္ေရာ တျခားသူေတြကပါ ဆႏၵရွိတာေၾကာင့္ သူဘာမွမေျပာပဲၿငိမ္ေနခဲ့တာ ေျပာျပန္ရင္လည္း မမနိုင္က နင္သူေတာ္ေကာင္းဝင္လုပ္ျပန္ၿပီ ဆိုၿပီး ေျပာဦးမည္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး လုံးဝမေျဖရွင္းခ်င္ေတာ့ဘူး ဒီလိုျဖစ္သြားတာနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး သူ႕မွာကံဆိုးတာေတြခ်ဥ္းပဲ ျဖစ္လာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး အနည္းဆုံးေတာ့လဲ့လဲ့သူ႕အမွားသူတာဝန္ယူတက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္သုံးသပ္တက္တဲ့ေန႕ေရာက္လာတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ အခုဆိုလဲ့လဲ့က ေဂဟာကိုျပန္ၿပီး မမနိုင္အလုပ္ေတြကို ကူလုပ္ေပးေနၿပီ ဆိုရွယ္မီဒီယာရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈဒဏ္ေၾကာင့္လဲပါမယ္ ရန္ကုန္ေျမကိုဘယ္ေတာ့မွေျခမခ်ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ေျပာသြားတာပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နေအဂ္ဂါကတော့ နည္းနည္းေလးမွ သနားစိတ္မဝင္မိပါဘူး ဒီေလာက္ဆိုးေပေနတဲ့ ကေလးမက ပိစိေလးေလာက္ေတာ့ အျပစ္ခံရသင့္တယ္လို႔ သူေတြးတယ္ မိုးေဆြကေတာ့ မေန႕ကပဲ စကၤါပူကိုျပန္သြားေလၿပီ မိုးေဆြလည္း မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္နဲ႕ ရွင္းလင္းစရာရွိတာေတြကိုရွင္းလင္းဖို႔ ညနက္တဲ့အထိ ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ ျပန္အလာကိုေစာင့္ေနတာျဖစ္တယ္ သူဆုံဖာေပၚ ေမွးရင္းနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာ တံခါးဖြင့္သံသဲ့သဲ့ကိုၾကားလိုက္ရတယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္ အိမ္ထဲဝင္လာလာခ်င္း ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာ မှောက်ရက်လေးအိပ်နေတဲ့နေအဂ္ဂါကိုတွေ့တော့ ပင္ပန္းေနတဲ့သူ႕စိတ္ေတြ အေတာ္အသင့္ေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရွိလာတယ္ အသားစိုင္ေတြနဲ႕ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးရွိလွတဲ့ တင္ပါးကို ခပ္စပ္စပ္ေလးရိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါကိုဒေါသမထွက်ထွက်အောင်စတော့တယ်
မၾကာဘူး နေအဂ္ဂါ ေဒါသတႀကီး ထထိုင္လာၿပီး သူ႕ေက်ာျပင္ကို တဘိန္းဘိန္း ျမည္ေအာင္ခ်ေတာ့တယ္
"ကိုယ့္ကို မင္းထက္အငယ္မ်ားေအာင္းေမ့ေနလား မင္းနဲ႕ေပးအိပ္တာေတာင္ေတာ္ေတာ္လြန္လွၿပီ ကိုယ့္ကိုစိတ္တိုေအာင္ထပ္လုပ္ရဲရင္ မင္းမထနိုင္ေတာ့တဲ့ လုပ္ပစ္မယ္"
ပုံမွန္ထက္ အလြန္တရာမွေဒါသႀကီးေနတဲ့ နေအဂ္ဂါကိုကြည့်ပြီး ညဏ္းဧကရာဇ္ အေတာ္ေလးအသဲယားလာတာေၾကာင့္ ပါးႏွစ္ဖတ္ကိုဆြဲညႈစ္ပစ္လိုက္တယ္
"ကိုယ့္ကိုမစနဲ႕....."
နေအဂ္ဂါအကျယ်ကြီး ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ လန့္ျဖန့္သြားၿပီး ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္ရတယ္ ဘာကိုအမွားလုပ္မိတာလည္းမသိေပမဲ့လို႔ေပါ့
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ကိုကို႔ကို မစေတာ့ပါဘူး ဘာေတြမေက်မနပ္ျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဴးႀကီးကို ေျပာျပေတာ္မူပါဦး"
""မင္းကိုယ့္ကို မိန္ကေလးတစ္ေယာက္လိုထင္ျမင္ေနတာလား"
".........."
"ငါမလုပ္ရပါဘူး"
နေအဂ္ဂါဘာမှမပြောပဲ အခ်ိနိအၾကာႀကီးႏႈတ္ဆိတ္ေနတယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က အလိုက္တသိနဲ႕ နေအဂ္ဂါစကားပြောလာမဲ့အချိန်ကို တိတ္တိတ္ေလးေစာင့္ေနလိုက္တယ္ အေတာ္ေလးၾကာသြားၿပီလို႔ ထင္ရတဲ့အခ်ိန္ေရာက္္မွ နေအဂ္ဂါကပြောလာတယ်
"ကိုယ္လည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ ကိုယ့္မွာလည္းဖြင့္ထုတ္ပစ္ခ်င္တဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြရွိတယ္ "
ညဏ္းဧကရာဇ္ အခ်ိန္ခဏေလာက္စြန့္အၿပီးေနာက္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကဧည့္ခန္းထဲမွာတိုးတိုးတိတ္တိတ္စကားေျပာေနတဲ့ျမင္ကြင္းကို ေတြးမိသြားၿပီး သူအနည္းငယ္ၿပဳံးေယာင္ေယာင္ေလးျဖစ္လာတယ္
"အစ္ကိုမိုးေဆြ ကိုကို႔ကိုဘာေတြေျပာသြားလို႔လဲ"
နေအဂ္ဂါ ညဏ္းဧကရာဇ္နားကို ေျဖးေျဖခ်င္း ခ်င္းကပ္လိုက္ၿပီး အလြန္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့အသံနဲ႕ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္
"အစ္ကိုကေယာက္်ားတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး တကယ့္ေယာက္်ားအစစ္ေတြက တသတ္မွာတစ္ခါေတာ့ အဲ့ဒါမ်ိဴးေတြလုပ္ဖူးရမယ္တဲ့"
ညဏ္းဧကရာဇ္ အသံထြက္ရယ္လိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါက ခါးေလးကိုအသဲယားစြာျဖစ္ညႈစ္လိုက္တယ္
"အဲ့ေတာ့ကိုကိုက ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ"
" ကိုယ္မွမလုပ္ဖူးတာ ဘယ္လိုသြားေျပာရမွာလဲ"
နေအဂ္ဂါက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ စားပြဲခုံပုေလးေပၚ တင္ထားတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္းကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေတယ် ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါမေးဖျားလေးကိုဆွဲယူပြီး သူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ေစလိုက္တယ္
"ကိုကိုကလိုခ်င္ရင္ ငါကမေပးပဲေနမွာမို႔လို႔လား မင္းလိုခ်င္သမွ်အရာအားလုံးကို ဒီကေကာင္က
ေပးဆပ္ခ်င္တာပါ... ကိုကို ငါကေလ ငါ့ေၾကာင့္မင္းေပ်ာ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို အၿမဲျမင္ခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္ ဒီေလာက္အရာေလးကို ငါမေပးနိုင္ပဲ ေနပါ့မလား မင္းေတာင္ ေယာက္်ားတန္မဲ့ မင္းဘဝတစ္ခုလုံးကို ငါ့ကိုေပးပစ္ခဲ့တာပဲ"
ညဏ္းဧကရာဇ္ရဲ႕ စကားအရာေျမာက္မႈေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါရင်ထဲ ႏြေးေထြးမႈေလးတစ္ခုက အနည္းငယ္လွိုက္ဖိုသြားရသည္ နေအဂ္ဂါ ခပ္ေထ့ေထ့အၿပဳံးတစ္ခုနဲ႕အတူ ညဏ္းဧကရာဇ္ နားဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ကိုက္ၿပီး စေနာက္လိုက္တယ္
"အခုခ်က္ခ်င္း လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေရာ မင္းကိုယ့္ကိုေပးမွာလား"
"......."
ညဏ္းဧကရာဇ္က ဆိုဖာေပၚက ေကာက္ခါငင္ခါ
ထၿပီး အိပ္ခန္းထဲကိုေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္သြားကာ နေအဂ္ဂါအား အၿပဳံးတစ္ခုနဲ႕အတူစိန္ေခၚလိုက္တယ္
"Come on Baby"
နေအဂ္ဂါ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိတ္ႂကြလာတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာဝတ္ထားတဲ့ အေပၚထက္ညဝတ္အကၤ်ီတစ္ထည္ကိုခြၽတ္ခ်လိဳက္ၿပီး အခန္းဝကိုေနာက္ေက်ာေပးထားတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကို အခန္းထဲတြန္းပို႔လိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ လည္တိုင္ေတြကို သူ႕အမွတ္အသားေတြနဲ႕ျပည့္ေစၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္ေပၚ ကုတင္ေပၚအားနဲ႕တြန့္ခ်လိဳက္တယ္
"ကိုကို....သက္ညွာပါကြာ"
ညဏ္းဧကရာဇ္ သူ႕အသံကို တမင္ခြၽဲပစ္ေနေအာင္လုပ္ၿပီး နေအဂ္ဂါကိုမြှူစွယ်ဖျားယောင်းတော့တယ် နေအဂ္ဂါသဘောတကျနဲ့ အသံထြက္ရယ္လိုက္ၿပီး ထပ္ၿပီးမေစာင့္နိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ အကၤ်ီေတြကို တစ္ခုမက်န္ဆြဲၿဖဲ
လိုက္တယ္ ၿပီးေနာက္ညဏ္းဧကရာဇ္ကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးထားလိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႕အနမ္းေတြကိုျဖန့္က်က္ေတာ့တယ္ ေခါင္းရင္း အံဝွက္ထဲက ေခ်ာဆီပုလင္းနဲ႕အကာအကြယ္ကိုထုတ္ယူေတာ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကသူ႕လုပ္သမွ်ကိုေခါင္းေထာင္ၿပီးၾကည့္လာတယ္ နေအဂ္ဂါ ညဏ္းဧကရာဇ္ နဖူးကိုဖိၿပီး အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲခ်ေပးလိုက္တယ္
"မၾကည့္နဲ႕"
"ငါမင္းကိုကိုယ္တိုင္စြပ္ေပးခ်င္လို႔"
ညဏ္းဧကရာဇ္ ခ်က္ခ်င္းထထိုင္ၿပီး အကာအကြယ္ကိုေဖာက္လိုက္တယ္
"ေရွ႕တိုး"
နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရှေ့ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ႕ေရွ႕ကေထာင္မတ္ေနတဲ့အရာေလးကို တမင္တကာ ဇိမ္ဆြဲၾကည့္ေနလိုက္တယ္
"ျမန္ျမန္လုပ္စမ္းပါ"
စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့တဲ့ နေအဂ္ဂါကိုကြည့်ပြီး ညဏ္းဧကရာဇ္ ခပ္ဟဟရယ္လိုက္တယ္
"ဘာလဲ...မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူးလား"
ေရွ႕ေျပးကိစၥေတြၿပီးဆုံးတာနဲ႕ နေအဂ္ဂါကသူ့ကို အိပ္ယာေပၚအလွ်င္အျမန္တြန္းလွဲေတာ့တယ္ မခို႔တရို႔ေလးတိုးဝင္လာတဲ့ ပူတူတူးေလးရဲ႕ အရိုင္းဆန္စြာလႈပ္ရွားေနမႈကိုအထင္းသားခံစားေနရၿပီး နင့္သဲေနတဲ့နာက်င္မႈမွာအလုံးအရင္းဝင္လာတဲ့သာယာမႈေတြက ေရာႁပြန္းေနတယ္ ႏွာေခါင္းလွလွေလးထက္က စီးက်လာတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့ချွေးစက်လေးတွေက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ ေႂကြက်ေျမခေလေတာ့ နာက်င္မႈအေထြးအမွ်င္ေတြၾကားက ခပ္တိုးတိုးေလး ရယ္ေသြး႐ႊမ္းမိတယ္ နေအဂ္ဂါရဲ့ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းေလးေတြနဲ႕ သာယာလြန္းလို႔ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အာေမဋိတ္ သံေလးေတြအစ သူ၏ႏွလုံးသားထဲ တသတ္စာအတြက္ ကဗ်ည္းဧကၡရာေရးထိုးထားလိုက္ေတာ့သည္
နေအဂ္ဂါလက်တွေ့ကွင်းဆင်းဖူးတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္ေပမဲ့ ေလ့လာထားတဲ့ပညာရပ္ေတြက ၿငိမ္ခံေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး သူ႕စေကးေတြကို ျပသခြင့္ရလိုက္တာေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါအတော်လေးအူမြူးနေပြီး ညဏ္းဧကရာဇ္ ကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္တယ္
"ကိုကို မင္းေပ်ာ္ရဲ႕လား"
"ေပ်ာ္တာေပါ့"
နေအဂ္ဂါရဲ့ တက္ႂကြ႐ႊင္လန္းေနတဲ့ ေျဖဆိုသံေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္လည္း ေျပာမျပနိုင္ေလာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတယ္
နေအဂ္ဂါကသူ့ကိုပြောလာတယ် "ကိုယ့္အိမ္ကိုမင္းဆီကျပန္ဝယ္ခ်င္တယ္"တဲ့ နေအဂ္ဂါရင်ဘက်ပေါ်က အသီးေသးေသးေလးကို ကိုက္ေနရင္းနဲ႕ပဲသူျပန္ေျဖလိုက္တယ္
"ဒီအိမ္က အစထဲကမင္းအပိုင္ပဲ ပိုင္ဆိုင္မႈစာခ်ဴပ္ကလည္း မင္းနာမည္ေအာက္မွာပဲ"သူကိုက္လိုက္လို႔ နာသြားတာေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါကိုယ်တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး သူ႕ကိုျပန္ေျပာတယ္
"မရဘူး ကိုယ္ေပးတဲ့ပိုက္ဆံကိုမင္းယူရမယ္ ကိုယ္မင္းဆီက ဘာတစ္ခုမွအလကားမလိုခ်င္ဘူး"
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို နေအဂ္ဂါရဲ့ nipples ေလးေတြဆီက မခြာနိုင္ေသးတာမို႔ သူပလုံးပေထြးေျပာလိုက္တယ္
"အဲ့ပိုက္ဆံေတြကို ကေလးေတြအတြက္ပဲသုံးစမ္းပါ မင္းအိမ္အတြက္ေတာ့ငါ့ကို ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ရင္းၿပီးျပန္ဆပ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
ဒါတောင်နေအဂ္ဂါက ေခါင္းေၾကာမာေနေသးတာေၾကာင့္ သူအသဲတယားယားနဲ႕ ရင္ဘက္တစ္ခုလုံးကို ေနရာလပ္မရွိေအာင္ အမွတ္အသားေပးလိုက္ေတာ့တယ္