Chapter 54
အမှန်တော့ အရာအားလုံးကို ယခုအခြေအနေအထိ သယ်ဆောင်လာခဲ့သူမှာ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပင် ဖြစ်သည် ။
ယခုလို အခြေအနေအထိ ရောက်ရှိလာရသော ကျွန်တော့် ဘဝကြီး တစ်ခုလုံးသည် အမှားအယွင်း တစ်ခုမျှသာ ဖြစ်သည်ဟု ခံစားလာရသည် ။
ချန်းကောသည် ကျွန်တော့်၌ အလွန်တရာ နည်းပါးစွာ ကျန်ရှိနေသော သိက္ခာတရားနှင့် မာနတရားတို့ အားလုံးကို တစ်စက်မှ မကျန်တော့အောင် ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပုံ ရလေသည် ။
ကျွန်တော်သည် အကြွေးဆပ်ဖို့အတွက်နှင့် ထိုမျှရူးကြောင်ကြောင်နိုင်သော စွန့်စားမှု တစ်ခုကို မလုပ်သင့်ခဲ့ပေ ။
ချန်းကော၏ ထိုးသွင်းချက်များသည် အညှာအတာမဲ့နေသော်လည်း ခုနကထက်စာလျှင်တော့ ညင်သာလာသည်ဟု ဆိုရပေမည် ။
သာယာသော စိတ်နှင့် မိမိကိုယ်ကို စက်ဆုပ်သော စိတ်တို့သည် ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲဲ ဒွန်တွဲ နေရာယူနေကြသည် ။
ချန်းကောသည် ကျွန်တော့် လက်နှစ်ဖက်ကို စုထားပြီး မြှောက်ခိုင်းကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းပေါ် တင်ထားပြီး သူ့ ထိုးသွင်းမှုတွင် မနှောက်ယှက်နိုင်ရန် ပြုလုပ်ထားလေသည် ။
ယခုအခါတွင် ကျွန်တော်သည် လက်ကလေး တစ်ချက် လှုပ်ဖို့ပင် ပျင်းရိစက်ဆုပ်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ငြိမ်သက်စွာ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားမိရလေသည် ။
" အ... အ... ယော့ဝန်း... ယော့ဝန်း... "
ကျွန်တော် နာကျင်မှုကြောင့် ချွေးစေးတွေ ပြန်လာခဲ့သည် ။
ကျွန်တော် ချန်းကောထံမှ လူသားဆန်သော ဆက်ဆံမှု တစ်ခုကို ဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ခဲ့သင့်ပေ ။
ကျွန်တော် ထိုလူသားကို နားလည်အောင် ခက်ခက်ခဲခဲ မကြိုးစားခဲ့သင့်ပေ ။
ကျွန်တော် Porn ကို မရိုက်ခဲ့သင့်ပေ ။
ကျွန်တော် ယောကျ်ားပြည့်တန်ဆာတစ်ယောက် အဖြစ် မိမိကိုယ်ကို မရောင်းစားခဲ့သင့်ပေ ။
ထိုသို့သာဆိုလျှင် ကျွန်တော် ချန်းလျှို့၏ ပေါက်တတ်ကရ စကားများကို နားထောင်စရာ လိုခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ ။
ထို့အပြင် ယခုလို ပျက်စီးစုတ်ပြတ်နေသော ဘဝတွင်လည်း နေထိုင်ရန် လိုခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ ။
တကယ်တော့ အရာအားလုံးသည် အစမှ အဆုံးတိုင် ကျွန်တော့်အပြစ်များသာ ဖြစ်ခဲ့ပါသည် ။
ထိုသို့ တွေးမိသောအခါ ကျွန်တော် ရင်ထဲ နာကျင်လာပြီး မျက်ရည်များ ဝဲတက်လာရသည် ။
" ယော့ဝန်း... ပတ်ယော့ဝန်း... "
ချန်းကောက ကျွန်တော့်အပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းနေရင်းက ကျွန်တော့်နာမည်ကို တဖွဖွ ခေါ်နေသည် ။
ကျွန်တော် မျက်လုံးများကိုသာ ကြိုးစားရင်း ပိတ်ထားရသည် ။
ချန်းကောက ကျွန်တော့်ကို ပါးမှ ဆွဲကိုင်လာပြီး နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရှိုက်လာသော အခါတွင်မူကား ကျွန်တော့် မျက်ရည်များ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စီးကျလာရလေတော့သည် ။
ယခုတော့ အရာအားလုံးကို ကျွန်တော် နားလည် လက်ခံသွားနိုင်ခဲ့လေပြီ ။
ချန်းကောသည် ကျွန်တော့်နာမည်ကို တဖွဖွ ခေါ်ရင်းက သူ့ လက်ကျန် ဆောင့်ချက်များကို အပြီးသတ်နေလေသည် ။
ထို့နောက်တွင် မူ ချန်းကောဆီမှ ယောကျ်ားဆန်သော အရိုင်းဆန်ဆန် ညည်းညူသံများ အဆက်မပြတ် ပေါ်ထွက်လာပြီးနောက် ချန်းကောလည်း ပြီးမြောက်သွားရလေသည် ။
ကျွန်တော့်၏ အနောက်ပေါက်လေးသည် ချန်းကော၏ ပစ္စည်းအား ပြီးမြောက်စေခဲ့ပြီး ပျစ်ခဲနေသော အရည်များစွာ ထွက်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်မှာ မယုံနိုင်စရာ ကောင်းလှသည် ။
မည်မျှပင် စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ ဖြစ်ပါသနည်း ။
ချန်းကောသည် ပြီးမြောက်သွားသော သူ့ပစ္စည်းကို ကျွန်တော့်အပေါက်ထဲက မထုတ်သေးဘဲ စိမ်ထားရသည်ကို ကြိုက်ပုံပေါ်သည် ။
သူသည် ကျွန်တော့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို စုပ်ယူနေပြီး ရင်ဘတ်ကို မာကင်ရာ ထင်သည်အထိ နမ်းနေလေသည် ။
ချန်းကော၏ ရင်ဘတ်ကို ကျွန်တော် တွန်းလိုက်သည် ။
" ရပ်လိုက်ပါတော့... ဒီလောက်ဆို ခင်ဗျားအတွက် လုံလောက်နေပြီလေ... "
ချန်းကော၏ ပစ္စည်းက ကျွန်တော့် အပေါက်ထဲက ထွက်သွားလေပြီ ။
နာကျင်နေသော သောကအပေါင်းတို့၏ ဖြစ်တည်ရာမှ လွတ်မြောက်သွားသလို ခံစားရသော်လည်း အပြစ်ရှိစိတ်နှင့် စက်ဆုပ်စိတ်တို့က ပျောက်ပျက်မသွားတော့ပေ ။.
" ယော့ဝန်း... "
ချန်းကောသည် မျက်ရည်များ ရစ်ဝဲနေသော ကျွန်တော့်ကို ကြင်နာစွာ ကြည့်လာလေသည် ။
ထိုသို့သော ခံစားမှုမျိုး သူ့ထံတွင် ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးပေ ။
ကျွန်တော့်မျက်နှာနား ချန်းကော ထပ်မကပ်လာနိုင်စေရန် သူ့မေးစေ့ကို ကျွန်တော် လက်ညှိုးဖြင့် ထောက်ထားလိုက်သည် ။
" ချန်းလျှို့... "
" မင်း ကိုယ့်ကို ချစ်လား... ယော့ဝန်း... "
ဘယ်လောက်တောင်မှ ရယ်စရာကောင်းလိုက်ပါသလဲ ။
ယခုပင် သူ့စိတ်တိုင်းကျ ချေမွကာ သိက္ခာတရား လက်ကျန်ကလေးကိုပင် ချမ်းသာမပေးခဲ့သော ချန်းလျှို့က ကျွန်တော့်အား ချစ်လားဟု မေးနေသည် ။
ကျွန်တော် အားအကုန်သုံးကာ ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည် ။
ကျွန်တော့်အနောက်အပေါက်လေးသည် နာကျင်နေပြီး ဗိုက်ပင် အောင့်နေလေသည် ။
" ဟ ဟ... "
ကျွန်တော် အေးစက်စွာ ရယ်မိလိုက်သည် ။
" ဒီလောက် စက်ဆုပ်စရာကောင်းတဲ့ စကားတွေ မပြောစမ်းပါနဲ့... ချန်းလျှို့ "
ချန်းလျှို့က ခုတင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက် မလှုပ်မယှက် ရှိနေလေသည် ။
" ခင်ဗျားကကော ကျွန်တော့်ကို ချစ်နိုင်လို့လား... ယောကျ်ားချင်း ချစ်တယ်ဆိုတာ စက်ဆုပ်စရာ ကောင်းတယ်လို့ ခင်ဗျား ပြောနေကျပဲ မလား ချန်းလျှို့... "
ချန်းကောဆီမှ တိတ်ဆိတ်နေသော တုံ့ပြန်မှုတို့ကိုသာ ပြန်ရလေသည် ။
ဟုတ်တာပေါ့ ။
ချန်းကောက ကျွန်တော့်ကို ဆော့ကစားချင်ရုံ သက်သက်သာ မဟုတ်လား ။
ကျွန်တော် ယိုင်နဲ့စွာ ကြိုးစားရပ်နေရင်း အဝတ်အစားများကို ပြန်ဝတ်နေလိုက်သည် ။
" ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျား သောက်ရမ်းကြီးကို ချစ်မိပါစေလို့ မျှော်လင့်တယ်... ကျွန်တော်ကလွဲပြီး ခင်ဗျား ဘာကိုမှ မတွေးနိုင်ပါစေနဲ့လို့ မျှော်လင့်မိတယ်... ကျွန်တော်က ခင်ဗျားရဲ့ အားနည်းချက်တစ်ခု ဖြစ်နေပါစေလို့ မျှော်လင့်တယ်... ကျွန်တော်လေ... ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ဖျက်ဆီးပစ်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်တယ် ချန်းကော... "
ချန်းလျှို့ နာကျင်စွာဖြင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားမိသည် ။
သူ့မျက်နှာတွင် ချွေးစေလေးများ ပြန်လာသည် ။
သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဘာလို့များ ဒီလိုမျိုး မှားယွင်းသော နာကျင်စရာ ရေစက်တွေ ဖြစ်တည်လာခဲ့ရတာလဲ ။
ချန်းလျှို့၏ အတွေးများသည် အတိတ်နေ့ရက်များဆီသို့ ပြန်လည် ရောက်ရှိသွားရလေသည် ။
***********************
ချန်းလျှို့၏ ဖခင်သည် ငယ်စဥ်ကတည်းကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့သည် ဖြစ်ရာ မိခင်ဖြစ်သူသည် နောက်အိမ်ထောင် ပြုခဲ့လေသည် ။
ရှောင်လင်းသည် သူ့မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင်ဖြင့်ရသော သူ့ ညီလေး ဖြစ်သည် ။
ချန်းလျှို့တို့ သားအမိသည် ချန်းလျှို့ ပထွေး၏ အိမ်တွင် အတူ လိုက်နေခဲ့ကြသည် ။
အဖွားသည် ရှောင်လင်း၏ အဖွားအရင်း ဖြစ်သော်လည်း ချန်းလျှို့နှင့်မူ သွေးသားတော်စပ်ခြင်း မရှိပေ ။
တစ်ရက်တွင် ချန်းလျှို့သည် ဆေးရုံကုတင်ပေါ်၌ နိုးထလာခဲ့လေသည် ။
သူသည် ကားအက်စီးဒင့် တစ်ခုကို ကြုံခဲ့ရပြီးနောက် မေ့ဆေးဖြင့် များစွာသော ခွဲစိတ်မှုများ အပြီးတွင်မှ ပြန်လည် နိုးထလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည် ။
သူ နိုးနိုးချင်း သူ့ ဘေးကုတင်ဆီမှ အသံတချို့ကို သူ ဦးစွာ ကြားခဲ့ရသည် ။
ထိုကုတင်ဆီသို့ သူ မျက်လုံးကို မှေးကာ အားယူရင်း ကြည့်မိသည် ။
ထိုကုတင်ဘေးတွင် သူ့ပထွေး၏ မိခင် ဖြစ်သူ အဖွားလင်းပေါင် ရှိနေခဲ့သည် ။
" သေဆုံးချိန် နေ့လည် ၂ နာရီခွဲ... "
ဆရာဝန်ဆီမှ စကားသံ ထွက်လာပြီးနောက်တွင် အဖွားဖြစ်သူ၏ သည်းထန်စွာ ငိုကြွေးသံကို သူ ကြားလိုက်ရသည် ။
" ရှောင်လင်း... ရှောင်လင်း... ငါ့ရဲ့ မြေးလေး... "
ကံကြမ္မာသည် သူ့ကို ကားအက်ဆီးဒင့်တွင် တစ်ယောက်ထဲသော ရှင်ကျန်သူ အဖြစ် သက်ညှာပေးခဲ့သည် ။
ထိုအက်ဆီးဒင့်တွင် သူ့အမေ ၊ သူ့ပထွေးနှင့် သူ့ အမေတူအဖေကွဲ ညီလေး ရှောင်လင်းတို့ အားလုံး သေဆုံးခဲ့ကြသည် ။
အဖွားလင်းပေါင်သည် သူ၏ တစ်ဦးတည်းသော အုပ်ထိန်းသူ ဖြစ်လာခဲ့သည် ။
သူ့အမေနှင့် သူ့ပထွေးတို့ ထားခဲ့သည့် ငွေအချို့ကြောင့် သူ့ဘဝက အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲခဲ့ပေ ။
သို့သော်လည်း အဖွားလင်းပေါင်အတွက်မူ သူသည် နာကျင် မုန်းတီးစရာ အမှတ်တရ တစ်ခုသာ ဖြစ်ခဲ့ရလေတော့သည် ။
" အစထဲက ဒီမိသားစုကို ဒီကလေး ခေါ်လာကတည်းက ဂြိုဟ်ဆိုးလေးဆိုတာ ငါ ထင်ခဲ့သားပဲ... "
အဖွားလင်းပေါင်က သူမနှင့် သူမမြေးလေး ရှောင်လင်း တွဲရိုက်ထားသော ဓာတ်ပုံကို ကိုင်ရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ရေရွတ်နေသည် ။
" ငါ့မြေးလေးက ဘာလို့ သေရတာလဲ ... တကယ့်တကယ်သာ သေရမယ် ဆိုရင် ဟိုကောင်လေးက သေရမယ့်ဟာကို... "
အဖွားလင်းပေါင် အနေဖြင့် တစ်စုံတစ်ဦးကို မုန်းရန် လိုအပ်နေခဲ့ပြီး ထိုသူမှာလည်း အဖွားနှင့် သွေးသား လုံးဝ မတော်စပ်သော ချန်းလျှို့ ကိုယ်တိုင်ပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။
သို့သော်လည်း ထိုသို့ ငယ်စဥ်ကတည်းက မုန်းတီးခံရခြင်းအပေါ် ချန်းလျှို့ ဘာစိတ်မှ မထားခဲ့ပေ ။
သူ့အတွက် မိသားစုဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်မှာ တကယ်တော့ ဘာမှ မဟုတ်ခဲ့ပါပေ ။
ဓာတ်ပုံထဲမှ သူ့ညီငယ်လေး နှင့် ပတ်သတ်သော အတိတ်အမှတ်တရများသည် တဖြည်းဖြည်း သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲ မှုန်တိမှုန်ဝါး ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်မှာ ပတ်ယော့ဝန်း ဆိုသည့် ကောင်လေး သူ့အိမ်နားသို့ ပြောင်းမလာခဲ့ခင်အထိပင် ဖြစ်လေသည် ။
သူ့အား အတိတ် မှတ်ဉာဏ်များဆီသို့ ပြန်ခေါ်သွားနိုင်ခဲ့သည်မှာ ထို ယော့ဝန်းဆိုသည့် ကောင်လေးပင် ဖြစ်သည် ။
ရှောင်လင်းနှင့် တူညီသော အရပ် ၊ တူညီသော မျက်ဝန်းများနှင့် ထိုကောင်လေးသည် သူ့အား ရှောင်လင်းကို ပြန်လည်အမှတ်ရစေလေသည် ။
အပြင်မှ တံခါး ခေါက်သံကြောင့် သူ တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ယော့ဝန်းလေးက အပြင်တွင် ရပ်နေသည် ။
" ဘာလဲ... "
" ကျွန်တော် ရေချိုးချင်လို့... "
ထိုကောင်လေးက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်သည် ။
ဘောင်းဘီတိုနှင့် ထိုကောင်လေး၏ နောက်ကျောကို ချန်းလျှို့ ကြည့်မိရင်း ရင်ထဲ ဒုတ်ကနဲ ခုန်သွားရလေသည် ။
" အား... ပူလိုက်တာ ချန်းကောရာ... ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ အခုထိ ရေမရသေးဘူး... "
" ဘာလို့ မပြင်သေးတာလဲ... "
" ကျွန်တော်က ချန်းကောတို့ အိမ်မှာပဲ ချိုးလိုက်မယ်လေ... အိုက်ယား... အဖိုးအတွက်ကတော့ စိတ်မကောင်းစရာပဲ... "
သူ့စိတ်ထဲ ရှောင်လင်းကို အမှတ်ရနေစေသည့် ထို ကောင်ငယ်လေးကြောင့် မသက်မသာ ဖြစ်သော ခံစားချက်နှင့်အတူ ထူးဆန်းသော ရင်ခုန်သံတို့ကိုပါ ခံစားခဲ့ရသည် ။
အဖွား လင်းပေါင် ဆုံးပြီးနောက် သူ ထိုနေရာမှ အိမ်ပြောင်းမည့်နေ့ ရောက်တော့လည်း ယော့ဝန်းသည် သူ့အနား ရှိနေခဲ့လေသည် ။
" ကော... တကယ်ပဲ အိမ်ပြောင်းတော့မလို့လား... "
" အင်း... ဘာလဲ... ဒီအိမ်မှာ မင်းလိုချင်တာ တစ်ခုခု ရှိလို့လား... ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ငါက အကုန် လွှင့်ပစ်မှာပဲ ဆိုတော့ မင်း လိုချင်တာ ရှိရင် ယူသွားလေ... "
ထိုကောင်လေးက အဖွားလင်းပေါင်နှင့် ရှောင်လင်းတို့၏ ပုံလေးကို ကိုင်ကြည့်ရင်း မေးလာသည် ။
" ဟင်... ဒီပုံလေးကော လွှင့်ပစ်မှာလား... "
" အင်း... ငါ့အတွက် မလိုတော့ဘူးလေ... "
အောက်ခံဘောင်းဘီ အတိုလေးနှင့် ဓာတ်ပုံကိုင်ကာ ရပ်နေသော ကောင်လေးကို သူ တပ်မက်စွာ ကြည့်လိုက်မိသည် ။
ထိုကောင်လေးက ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေးကပင် သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေစေသည် ။
" မင်းပဲ ယူလိုက်လေ ယော့ဝန်း... မင်းက အဖွားကို အရမ်းသဘောကျပြီး ရှောင်လင်းပုံစံအတိုင်း အဖွားသဘောကျအောင် လိုက်နေခဲ့တာ မလား... "
ယော့ဝန်းက ပုံလေးကို ကြည့်ရင်း အဖွားလင်းပေါင်ကို လွမ်းနေမိလေသည် ။
" ဒါနဲ့ ချန်းကော အခု ပြောင်းမယ့် နေရာက ကောင်းလား... "
" ဒီနေရာထက်တော့ ကောင်းတာပေါ့... "
ဒီလို ဆောက်လုပ်ရေး ပရောဂျက်ထဲက ယာယီ အိမ်ယာများထက်တော့ နေရာတိုင်းက သာလွန်ကောင်းမွန်သည်ဟု သူ ယုံကြည်သည် ။
ယော့ဝန်းက လုပ်ရိုးလုပ်စဥ်အတိုင်း သူ့မွှေ့ယာပေါ် မှောက်ရက် လှဲချလိုက်လေသည် ။
" ပူလိုက်တာ ကောရာ... "
သူ့စိတ်ထဲ သူသာ ထိုနေရာမှ ပြောင်းသွားနိုင်ခဲ့လျှင် နွမ်းလျဖွယ်ကောင်းသော အတိတ်၏ ခြေရာများကို ဖျောက်ဖျက်ကာ မေ့ပစ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့မိသည် ။
သူ မွှေ့ယာပေါ်ရှိ ယော့ဝန်း နဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည် ။
ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော ထိုကောင်လေး၏ ဂုတ်ပေါ်တွင် မာကင်ရာလေးကို သူ စိတ်မသက်မသာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" မင်းတို့ အတန်းထဲက Betsy နဲ့ ဖြစ်ထားတာ မလား... သူက တော်တော်တော့ လှတဲ့ ကောင်မလေးပဲ... မင်း သူနဲ့ အိပ်ခဲ့တာလား... "
" အင်း ... "
ထိုကောင်လေးက နားရွက်များ နီရဲလာသည်အထိ ရှက်သွားပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေလေသည် ။
" သူက မင်းကို ကစားနေတာ နေမှာပေါ့.... "
" Betsy က အဲ့လို မိန်းကလေးမျိုး မဟုတ်ဘူး... "
ယော့ဝန်းက သူ့ကို မပွင့်တပွင့်လေး ရန်ပြန်တွေ့လာခဲ့သည် ။
သူ ယော့ဝန်း၏ ကျောကုန်းဆီမှ မာကင်ရာလေးအပေါ် လက်ဖြင့် ထောက်လိုက်သည် ။
" သူက တော်တော် စုပ်နိုင်တဲ့ မိန်းကလေးပဲ... မင်းရဲ့ ကျောမှာတောင်မှ သူက မာကင်ရာ ပေးထားတာပဲ... "
ယော့ဝန်းက တစ်ဖက်ကို လှည့်ထားကာ အရှက်သည်းနေပုံ ရပြီး သူ့ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေ ။
" ဒီခေတ်ကလေးတွေကတော့လေ ... တော်တော် သင်ယူလွယ်ကြတာပဲ... အော် ... ဒါနဲ့ မင်းက ကလေးမှ မဟုတ်တော့ဘဲ... "
" .... "
" လုပ်ရတာ ကောင်းလား... "
" အင်း... "
" ကွန်ဒုံးကော သုံးရဲ့လား... "
" သုံးတယ် ... "
" မင်းတောင်မှ အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ ယော့ဝန်း... အရင်တုန်းကတော့ မင်းက သူများ အနိုင်ကျင့်တာကို ခံခဲ့ရတဲ့ ကလေးလေး... ငါ့ကိုတောင် ရဲရဲ စိုက်မကြည့်ရဲခဲ့တဲ့ ကလေးလေး.... "
" ဘယ်တုန်းက အဲ့လို ဖြစ်ခဲ့ဖူးလို့လဲ... "
" ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပေါ့... " .
သူ ယော့ဝန်းကို အသည်းယားစွာဖြင့် အနောက်က ပွေ့ပြီး ဖက်လိုက်မိသည် ။
ထိုကောင်လေးက ရှက်သွားပြီး ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည် ။
" ကော... အဲ့လို မလုပ်နဲ့... ကောက သိပ်စိတ်ရှုပ်စရာ ကောင်းတာပဲ... "
" အင်း... "
သူ ထိုကောင်လေးကို အနောက်က သိုင်းယှက်ထားပြီး လည်တိုင်လေးကို ဖွဖွလေး နမ်းမိလိုက်သည် ။
" ချန်းကော... "
" ပြော... "
သူ့အောက်က ပစ္စည်းသည် ထိုကောင်လေးကြောင့် တင်းမာလာရလေပြီ ။
ယော့ဝန်းလေး၏ လည်ပင်းက မာကင်လေးကို သူ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည် ။
" ရပ်လိုက်တော့... ကျွန်တော် ပူနေပြီ... "
" အင်း... "
သူ ပြန်ခွာလိုက်ပြီး ယော့ဝန်းလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည် ။
သူ့ပစ္စည်းက ပူလောင် တင်းမာကာ ဘောင်းဘီထဲတွင် ပြည့်ကျပ်နေလေပြီ ။
" ကောင်းပြီလေ... "
သူ ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည် ။
" ငါလည်း အခု အရမ်းပူနေပြီ... "
သူ လေးလေးပင်ပင် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်မိသည် ။
ရက်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ယော့ဝန်း၏ ယာဥ်တိုက်မှု သတင်းကို သူ ကြားခဲ့ရသည် ။
သူ ယော့ဝန်းကို တင်ထားသည့် ဆေးရုံဆီသို့ အရူးတစ်ပိုင်း အပြေး လာခဲ့ရသည် ။
" ယော့ဝန်း... ပတ်ယော့ဝန်း ဘယ်အခန်းမှာလဲ... အာ ...Ed Talbot ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ လူနာရဲ့အခန်းကို သိချင်လို့ပါ... "
" အော်... ကား အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်လေးလား... အစကတော့ ICU ထဲထားထားတာပါ ... အခုတော့ ပုံမှန်ခန်း ပြန်ရောက်သွားပြီ... "
သူ ယော့ဝန်းကို ထားသည့် အခန်းသို့ အပြေးရောက်လာခဲ့သည် ။
ထိုကောင်လေးသည် သူ့ကို အမြဲ စိတ်အနှောက်အယှက် ပေးနိုင်ခဲ့သည် ။
စတွေ့ကတည်းကပင် သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးခဲ့သည် ။
ထိုကောင်လေးသည် သူ့ သေသွားသော ညီလေးအတိုင်း ပြုမူပြောဆို နေထိုင်ရင်းဖြင့် သူ့ကို များစွာ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်စေခဲ့သည် ။
ထို့အပြင် ထိုကောင်လေး၏ သွင်ပြင်ရုပ်ရည်မှာလည်း ရှောင်လင်းနဲ့ ဆင်တူလှသောကြောင့် သူ မကြိုက်ခဲ့ ။
အတိတ်ကို လွှတ်ချချင်ခဲ့သော သူ့အတွက် ယော့ဝန်းလေးသည် လွှတ်မချရက်သော အတိတ်တစ်ခုသာ ဖြစ်ခဲ့ရလေသည် ။
သူ သတိလစ် မေ့မျောနေသော ယော့ဝန်း၏ မျက်နှာလေးကို ဖွဖွလေး ကိုင်မိလိုက်သည် ။
သူ ယော့ဝန်းကို ဆုံးရှုံးရမည်ကို ကြောက်လာမိသည် ။
ထိုကောင်လေး၏ မျက်နှာလေးကို ထပ်မမြင်ရတော့မှာ သူ စိုးရိမ်လာမိသည် ။
သူ့ခံစားချက်များကို မြိုသိပ်နိုင်ရန် သူ ယိမ်းယိုင်တွေဝေနေသော နှလုံးသားဖြင့် ထိုကောင်လေး၏ အဝေးကို ရှောင်ထွက်သွားခဲ့ရဖူးသည် ။
" ကျွန်တော် ခွဲစိတ်ဖို့အတွက် လိုအပ်တဲ့ ငွေတွေကို လွှဲပေးလိုက်ပါ့မယ်... "
ယော့ဝန်း၏ အဖိုးဖြစ်သူက သူ့ကို ကျေးဇူးတင်စွာကြည့်ရင်း တစ်ချိန်ထဲမှာလည်း မဝံ့မရဲ ဖြစ်သွားလေသည် ။
" အဲ့လောက်များတဲ့ ပမာဏကို အဖိုး ဘယ်လိုများ ပြန်ဆပ်နိုင်မလဲ ချန်းလျှို့ရယ်... "
" ယော့ဝန်း ကောင်းလာရင် ပြန်ဆပ်ပါစေ... အင်း... အတိုးရော အရင်းပါ သူ ပြန်ဆပ်ရမယ်... "
ငွေတိုးချေးစားသူတို့ ယူသော အတိုးနှုန်းအတိုင်း သူ ယော့ဝန်းအဖိုးနှင့် ငွေချေးစာချုပ် လုပ်ကာ ယော့ဝန်း ခွဲစိတ်ဖို့ ငွေကို ထုတ်ပေးခဲ့သည် ။
ထိုစဥ်က သူ့ခံစားချက်တို့ကို သူ လိမ်ညာခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည် ။
ယော့ဝန်းအပေါ် ခံစားချက် ရှိနေသော နှလုံးသားတို့ကို ထိုနည်းဖြင့်သာ ဖုံးကွယ် ဖျောက်ဖျက်ထားနိုင်မည်ဟု သူ ယုံကြည်သောကြောင့် ယော့ဝန်းနှင့် သူ့ကြားတွင် အကြွေးရှင်နှင့် အကြွေးယူသူ ဟူသော စည်းကို သူ တားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။
အဆုံးသတ်တွင်မူ အရာရာသည် သူထင်သလို ဖြစ်မလာဘဲ မှားယွင်းခဲ့ရလေသည် ။
***********************
" ခင်ဗျား ကျွန်တော့် ကို ချစ်လား ချန်းလျှို့... "
ချန်းကောသည် တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးတောနေဟန် ရှိပြီး ကျွန်တော့် မေးခွန်းကို ကြားပုံ မပေါ်ပေ ။
ကျွန်တော် အဝတ်များ အားလုံး ဝတ်ပြီးချိန်အထိ ချန်းကောဆီက ဘာအဖြေမှ မရခဲ့ ။
ကျွန်တော် ပြန်သွားဖို့ တံခါးနား သွားလိုက်တော့ ချန်းကောဆီမှ စကားသံ ထွက်လာသည် ။
" မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ... ယော့ဝန်း... "
ချန်းကောသည် နာကျင် နောင်တရနေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲလာလေသည် ။
ကျွန်တော် ချန်းကော လက်ကို ပြန်ရုန်းလိုက်သည် ။
" ကျွန်တော်တို့ အတူ အိပ်ပြီးကြပြီလေ... ခင်ဗျားက ဘာကိုများ ထပ် လိုချင်နေသေးလို့လဲ... "
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် နာကျင်နေသော ခံစားမှုမှ လွဲ၍ ဘာမှ မရှိပေ ။
ကျွန်တော် ထွက်သွားဖို့ ကြံလိုက်သည် ။
" ငါ မင်းကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးမယ်... "
ကျွန်တော် ငြင်းချင်သော်လည်း ငြင်းဖိုရာပင် ပျင်းရိကာ အားအင်ကုန်ခန်းနေရသည် ။
ထို့အပြင် ယခုလို မုဒိန်းကျင့်ခံထားရသည်နှင့် မခြား နာကျင်စုတ်ပြတ်နေသော ရုပ်ဖြင့် ကျွန်တော် ရထားစီးဖို့သော်လည်းကောင်း ၊ ကားငှားစီးဖို့သော်လည်းကောင်း အဆင်မပြေနိုင်ပေ ။
နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောဘဲ ချန်းကော အနောက်သို့ လိုက်ကာ သူ့ကားပေါ်သို့ တက်ခဲ့လိုက်သည် ။
ကျွန်တော့် တိုက်အောက်သို့ ရောက်သောအခါတွင် ကျွန်တော် ကားပေါ်မှ ဆင်းရန် တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သော်လည်း ချန်းကောက ကားတံခါးကို လော့ခ် ချလိုက်သည် ။
" ချန်းလျှို့... ဘာလို့ တံခါးကို လော့ခ် ချတာလဲ..
ဖွင့်ပေး... "
ချန်းကောက ကျွန်တော့်ကို ဘာမှ မပြောဘဲ ကား၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ လာနေသူကို မုန်းတီးသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလေသည် ။
ကျွန်တော် ကားအပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ချန်းကော ကားဆီသို့ ဒေါသတကြီး လျှောက်လာနေသော Mcqueen ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
Mcqueen က ဒေါသတကြီး ဖြစ်နေပုံရကာ အရှေ့ရောက်သည်နှင့် ချန်းလျှို့ကား၏ အရှေ့ဘန်ပါ နေရာကို သူ့ခြေထောက်ဖြင့် အားကုန် ကန်ထည့်လိုက်လေတော့သည် ။
( TN - နောက်အပိုင်းကစပြီး Mcqueen ကြီးက ယော့ဝန်းလေးကို ပြန်လိုက်ပါတော့မယ်...
Mcqueen is online now 😁😁 )