"အဲလစ် "
"ကိုကို!"
ရိပေါ် ကျောင်းတွေပိတ်ထားတဲ့အချိန် ညနေတိုင်း ကလေးတွေကစားတဲ့ပန်းခြံလေးဆီရောက်သည်။အဲလစ်ဆိုတဲ့ကလေးမလေးနဲ့ သူငယ်ချင်းလိုတောင်ဖြစ်နေပြီ။နေ့တိုင်း အဲလစ်က ကိုကိုအတွက်ဆိုပြီးချိုချဥ်တစ်လုံးစီပေးသည်။
အခုလဲ လျှောစီးနေရာကနေ သူ့ကိုမြင်တော့ ေပြးလာတယ်။
ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ပြီးလက်ဆန့်ပေးထားတော့ ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်လာသည်။သူ့အရပ်လေးနဲ့ကွက်တိ။ပြီးရင် မျက်လုံးတွေမှေးတဲ့ထိရယ်ပြပြီး ချိုချဥ်ထုတ်ပေးတယ်။
လက်ဖြန့်ပေးလိုက်တာနဲ့လက်ထဲကို ချိုချဥ်လေးရောက်ရောက်လာတာကိုရိပေါ်သဘောတွေ့နေမိသည်။အရင်လိုဘဲလက်ဖြန့်ပေးမိတော့ အဲလစ်က ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ပြီး ခေါင်းယမ်းပြသည်။
"ဘာလို့လဲအဲလစ် ကိုကိုအတွက်ဒီနေ့ချိုချဥ်မပါဘူးလား"
ဆံပင်လေးကိုအမြဲခွဲစည်းတတ်တဲ့ ကလေးမလေးကဒီနေ့တော့ ဆံပင်လေးကိုထုံးထားသည်။ငယ်သေးတဲ့အရွယ်လေးမို့လားမသိ လူ ကြီးဆန်ဆန်လေးလုပ်ထားတာတောင် အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။အဲလစ်ပါးလေးကို ရိပေါ်အသာဆွဲညှစ်သည်။
"အွန့် ကိုကိုအတွက်ချိုချဥ်မရောက်သေးဘူး"
"ဘယ်လို သြော် အဲလစ်မုန့်ဖိုးမရှိလို့မဝယ်ခဲ့တာလား"
"အဲတာက ဟုတ်ဘူး"
လက်လေးတွေကိုလိမ်နေတဲ့ သူမက တစ်ခုခုကိုဖုံးကွယ်ထားသလိုလို။ရိပေါ်ပြုံးလိုက်ပြီး လက်သေးသေးလေးတွေကိုပွတ်ကာ
"ဒါဆိုဒီနေ့ကိုကိုကပြန်ဝယ်ကျွေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"
အဲလစ်မျက်နှာလေးက ပြုံးယောင်သမ်းလာသည်။
"တကယ်လားကိုကို"
"တကယ်ပေါ့ ဆော့နေနော် ကိုကိုသွားဝယ်ခဲ့မယ်"
"ဟုတ် "
ဆော့နေတဲ့နေရာဆီပြန်ပြေးသွားတဲ့ အဲလစ်ကိုကြည့်ရင်း ရိပေါ်တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သတိရမိပြန်သည်။''Bunny´´ဆိုတာ ငယ်ငယ်လေးက မေ့မရခဲ့တဲ့နာမ်စားလေးတစ်ခု။အချစ်လားမသဲကွဲတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ တစ်ကြိမ်တစ်ခါဘဲဆုံဖူးတဲ့ သူကို
အစွဲလမ်းကြီးမိပါသည်။အချစ်ဆိုတဲ့ဒီလိုပါလားဆိုတာကိုသိလာတဲ့အရွယ်မှာ ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့လူကိုထပ်စွဲလမ်းမိနေပြန်ပြီ။
အဲလစ်အတွက် ချိုချဥ်ဝယ်ပြီးပြန်လာတဲ့အချိန် ခုံတန်းရှည်မှာထိုင်နေတဲ့အဲလစ်နဲ့လူတစ်ယောက်။ နောက်ကျောပေးထားတာမို့မျက်နှာကိုမမြင်ရ။ဦးထုပ်ကိုငိုက်စိုက်ဆောင်းထားပြီး အဲလစ်နဲ့စကားပြောရင်း ရယ်နေကြတာပင်။
အဲလစ်က ရိပေါ်ကိုမြင်တော့ "ကိုကိုပြန်လာပြီ"ဆိုပြီး
လှည့်ကြည့်သည်။အဲလစ်ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သူကတော့လှည့်မလာ။အဲလစ်ကိုပြုံးပြပြီး ခုံတန်းရှည်နားလျှောက်လာတော့ ထိုလူကထရပ်ပြီး အဲလစ်ကိုနှုတ်ဆက် ပြန်သွားသည်။
"အဲလစ် ချိုချဥ်"
ထပြန်သွားတဲ့လူရဲ့နောက်ကျောကို ရိပေါ်ရင်းနှီးသလိုခံစားရသည်။အနားရောက်ခံနီးမှ အဲလစ်ကိုနှုတ်ဆက်ပြန်သွားတာမို့မျက်နှာတောင်မမြင်လိုက်ရ။အဲလစ်နားမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး
ချိုချဥ်တွေပေးတော့ အဲလစ်ကအပျော်ကြီးပျော်နေသည်။
"ကိုကို အများကြီးဘဲ အကုန်လုံးအဲလစ်ယူလို့ရလားဟင်"
သူ့ကိုသူ အဲလစ်ဆိုပြီး နာမည်ထည့်သုံးတတ်တဲ့ကလေးမလေးက ရိပေါ်ကို အကုန်သူ့အတွက်ဘဲမဟုတ်လား ဆိုတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကာမေးသညိ။
"ဒါပေါ့ အဲလစ်က ကိုကိုဖို့နေ့တိုင်းချိုချဥ်လေးတွေယူလာပေးလို့ကိုကိုက ပြန်ဝယ်ကျွေးတာ ဒါမဲ့ အများကြီးမစားရဘူးနော် "
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို "
ချိုချဥ်ထုတ်လေးကို ကိုင်ပြီး သဘောတွေကျနေတဲ့အဲလစ်ကတစ်ခုခုကိုသတိရသွားဟန်နဲ့ သူ့ဘေးလွယ်အိတ်လေးထဲကိုနှိုက်နေသည်။အဲလစ်ဖို့ဆိုပြီးဝယ်လာတဲ့ချိုချဥ်ထုပ်ကိုဖောက်ဖို့ပြင်တော့
"ကိုကို မဖောက်နဲ့ အဲလစ်ဟာကို"
"ရော် ကိုကိုတစ်လုံးတောင်စားလို့မရဘူးလား"
"မရဘူးအဲ့တာကိုကိုကအဲလစ်ကိုပေးတာအဲလစ်ဟာဖြစ်သွားပြီ
ကိုကိုက ကိုကို့ဟာကိုကိုစား"
နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြန်ရန်တွေ့နေသည့်ကလေးမလေးကို ရိပေါ် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ချင်ပါသည်။ စကားလဲတတ်လွန်းတဲ့ လူလည်မလေး။
"ကိုကိုမှာမရှိဘူးလေ "
လက်သီးလေးဆုပ်ပြီး ရှေ့တိုးပေးလာတာကြောင့် လက်ဖြန့်ပေးလိုက်သည်။လက်ထဲကိုကျလာတဲ့ချိုချဥ်လေးတစ်လုံး။
"ကိုကိုဖို့မပါဘူးဆို"
လက်ထဲကချိုချဥ်ကိုကြည့်ပြီး ပြန်မေးတော့
"ကိုကိုဖို့မရောက်သေးဘူးလို့ဘဲပြောတာပါနော်"
စကားတပြောပြောနဲ့ ရိပေါ်ဝယ်ပေးတဲ့ချိုချဥ်ထုပ်ကိုသူ့လွယ်အိတ်လေးထဲကောက်သိမ်းနေသည်။
"ကိုကိူဖို့ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ"
"ဟိုကိုကိုကလာပို့သွားတာ"
"ဟိုကိုကို... ဟိုကိုကိုကဘယ်သူလဲ"
အဲလစ်ကချိုချဥ်တွေသိမ်းတာစိတ်ရောက်နေတာကြောင့်ရိပေါ်ပြောတာကို ပြန်ဖြေရင်း ပါးစပ်လေးကိုသူ့လက်နဲ့အုပ်ကာ
သူဘာမှမသိဘူးဆိုတဲ့ မျက်နှာဘေး ေလးပြန်ဖြစ်သွားသည်။
"အဲလစ် ကိုကိုမေးတာဖြေရင် ကိုကိုကအဲလစ်ဖို့ အရုပ်ဝယ်ပေးမယ်"
အရုပ်ဆိုတဲ့အသံကြားတော့ မျက်လုံးလေးတွေက ဝိုင်းစက်သွားသည်။
"ကိုကို တကယ်လား"
"ကိုကိုက မလိမ်ပါဘူး ကိုကိုမေးတာဖြေမှာလား"
ခေါင်းလေးတဆက်ဆက်ငြိမ့်ပြလာသည်။
"ဟိုကိုကိုဆိုတာဘယ်သူလဲ"
"ကိုကို့အတွက်နေ့တိုင်းချိုချဥ်ပေးတဲ့ကိုကို"
လိုချင်တဲ့အဖြေမရ။စကားကိုရှင်းရှင်းလေးနဲ့ ထပ်အောင်ပြောသွားတဲ့ဒီကလေးမလေး တကယ်ကိုလူလည်မလေး။
"အဲ့ကိုကိုနာမည်ကိုကောသိလား"
"အင်..အဲ့ကိုကိုနာမည်လား အဲလစ်လဲသိဘူး"
အဲလစ်ရဲ့မျက်လုံးကဂဏှာမငြိမ်သလို ရိပေါ်ကိုလဲတည့်တည့်ကြည့်မဖြေပါ။ဒီကလေးမလေး တစ်ခုခုကို ဖုံးထားတာသေချာနေပါပြီ။
"ကိုကိုမေးတာအမှန်တိုင်းဖြေရင် ကိုကိုရေခဲမုန့်လဲဝယ်ကျွေးမယ်"
ရေခဲမုန့်ဆိုတဲ့အသံကြားတော့ ပြန်ကြည့်ကာ
"အဲ့ကိုကို နာမည်က ရှောင်းကျန့်တဲ့"
"ရှောင်းကျန့်.."
"ကိုကိုရေခဲမုန့်ကော အရုပ်ကောနော်"
အဲလစ်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုပုတ်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။
အဲလစ်က ဆော့နေတဲ့နေရာကိုပြန်ပြေးသွားပြီးသူငယ်ချင်းတွေကို ချိုချဥ်ထုပ်ကိုကြွားနေလေသည်။ ရှောင်းကျန့်...။
သူ့ကိုနေ့တိုင်းချိုချဥ်ပေးတာ အဲလစ်မဟုတ်ဘဲ ရှောင်းကျန့်တဲ့လား။ဒါဆိုသူအလုပ်ကပြန်ရောက်နေတာလား။ပြန်ရောက်နေတယ်ဆိုရင်တောင် ဆိုင်မှာမတွေ့ဘူးလေ။ဝန်ထမ်းကောင်လေးက ပြန်မရောက်သေးဘူးဆိုတာဘဲပြောတယ်။
ပျောက်သောသူရှာရင်တွေ့ ပေမဲ့ ပုန်းနေတဲ့သူကိုတော့ စောင့်ဖမ်းရမယ်မလား။ဘာလို့ရှောင်နေပုန်းနေလဲဆိုတဲ့အကြောင်းကို စောင့်ဖမ်းပြီးတော့ကို မေးဖြစ်အောင်မေးရမည်ဟုတေးထားလိုက်သည်။
_______________________
"ကျဲ "
"ကျန့်ကျန့် ဟိုကောင်လေးကိုချိုချဥ်ဆက်သပြီး ပြန်လာတာလား"
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ကိုရှောင်နေတယ်ဆိုတာထက် သူ့နှလုံးသားဆန္ဒကို ထိန်းချုပ်ဖို့ခက်လို့ ပုန်းနေမိတာပင်။ယန်လီကျဲတို့နဲ့အတူလာနေနေတာ။ ေရှာင်းအိမ်မှာလဲမနေဘူး။တော်ကြာ ဝမ်မားများရောက်လာခဲ့ရင်ဆိုပြီးတော့ပေါ့။
အကြောင်းသိနေတဲ့ကျဲက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့စသည်။ကျဲရဲ့ဗိုက်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့လုံးလုံးလေးထွက်လာပြီ။ဇီဖန့်ကနေ့တိုင်း ကျဲရဲ့ဗိုက်ကို တပွတ်ပွတ်နဲ့။ နေ့တိုင်းလဲနားချကြသည်။ခံစားချက်ကို ထုတ်မပြောဘဲ မြိုသိပ်ထားတော့ကော အဆင်ပြေမှာမလို့လားတဲ့။ အဆင်မပြေလဲနေပါစေ ကောင် လေးသူ့ကြောင့်အနေရမခက်ဖို့အရေးကြီးတယ်။
"တော်သေးတယ် ဒီနေ့မိတော့မလို့ ကျဲရေ"
ကျဲရဲ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး ဦးထုပ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ကျဲကတော့ရယ်ဆဲပင်။
"အရင်ခေတ်က ပန်းဆက်သ ရတာတို့ စာတော်ဆက်သရတာတို့ ဘာတို့ဘဲ ကြားဖူးတာ အခုချိုချဥ်ဆက်သရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့မြင်နေရတယိ နင့်အစားရင်မောလိုက်တာဟယ်"
"ရင်မောမနေပါနဲ့ မဗိုက်ရယ်...အဝေးကနေဘဲငေးရတဲ့ အဖြစ်က ကြားရတာသာဆိူးပေမဲ့ ချိုချဥ်ရတိုင်း ပြုံးသွားတတ်တဲ့ကောင်လေးအပြုံးတွေကိုမြင်ရတာဘယ်လောက်တောင်ကြည်နူးဖို့ကောင်းလိုက်လဲ ဖြေတတ်ရင်ကျေနပ်စရာပါဘဲ"
"ဖြစ်ရတယ်... ကျွန်မမျိုးဘဲ မှားတော်မူပါတယ်ရှင် ရှင့်ပြောရတာ ကပ်စေးနှဲစားရသလိုဘဲ "
ရှောင်းကျန့်ကရယ်သာရယ်သည်။ ဘေးလူအမြင်မှာတော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ။ရှောင်းကျန့်အတွက်ကတော့ အခုလိုလေးလုပ်နေရတာတင်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။
ချစ်ခွင့်လေးသာရှိမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကကောင်လေးကို အစားထိုးမရတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ချစ်လိုက်ချင်တာ။''Bunny´´ဆိုတဲ့ သူသာရှိမနေခဲ့ရင်ပေါ့။
_______________________
"ပါး သားခနလမ်းလျှောက်သွားလိုက်အုန်းမယ်"
"မှောင်တော့မယ် အဝေးကြီးမသွားနဲ့တော့နော်"
"ဟုတ်ပါး"
ကျိရန်တို့ဇာတိမြို့လေးကအေးအေးချမ်းချမ်းရှိသည်။ဒီကိုရောက်နေတာကျောင်းစပိတ်ကတည်းက ဟိုရယ်ဒီရယ်လို့မရောက်ဖြစ်သေး။အေးတဲ့ဒေသပိုင်းဆိုတော့ အာလူးစိုက်ခင်းတွေကအများပြား။
ကျိရန်နှစ်သက်သည့်ဒီဇာတိမြေလေးကို ရိပေါ်တို့ကိုအလည်ခေါ်ချင်သည်။ ရိပေါ်ကမလိုက်ဘူးဆိုတော့စိတ်မကောင်း။
အေးပေါ့ သူ့လဲသူဟာသူရှိမှာဘဲလေ။ဟောက်ရွှမ်းသာဆို ခေါ်တာနဲ့တန်းလိုက်မှာ။
တစ်ခုခုဆို အတွေးထဲဟောက်ရွှမ်းကတန်းတန်းရောက်သည်။တိုက်ဆိူင်သည်ဖြစ်စေ၊မတိုက်ဆိုင်သည်ဖြစ်စေ အချိန်တိုင်းကိုသတိရနေတော့တာပါဘဲ။နေဝင်သွားပြီမို့ မှောင်ရိပ်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ လေကောင်းလေသန့်ဆိုတာ ပေကျင်းမှာကြတစ်ကူးတစ်က သွားပြီးရှူရှိုက်ရတာပင်။
ဟောက်ရွှမ်းတို့အမေရိကမှာကော လေကောင်းလေသန့်ရရဲ့လား။တိုက်တွေကားတွေကြပ်ပြီး မွန်းကြပ်နေမလား။ပါးပေါ်ကိုကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေက သူ့ကိုဘယ်လောက်လွမ်းကြောင်း ပြောပြစရာမလိုတဲ့သက်သေပင်။လွမ်းကြောင်းတွေသာစာဖွဲ့မယ်ဆို ကုလားတွေထက်ဇာတ် ကြောင်း ပိုရှည်သွားပေလိမ့်မည်။ခြုံငုံပြောရရင်
ရင်ဘတ်ကြီးပေါက်ထွက်မတတ်ကို လွမ်းနေတာ။
____________________________
1875 words~
Thank for reading and voting ❣
TBC CL-15🍭
#Zawgyi
"အဲလစ္ "
"ကိုကို!"
ရိေပၚ ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ညေနတိုင္း ကေလးေတြကစားတဲ့ပန္းၿခံေလးဆီေရာက္သည္။အဲလစ္ဆိုတဲ့ကေလးမေလးနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလိုေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ေန႕တိုင္း အဲလစ္က ကိုကိုအတြက္ဆိုၿပီးခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လုံးစီေပးသည္။
အခုလဲ ေလွ်ာစီးေနရာကေန သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ ေပြးလာတယ်။
ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ၿပီးလက္ဆန့္ေပးထားေတာ့ ရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္လာသည္။သူ႕အရပ္ေလးနဲ႕ကြက္တိ။ၿပီးရင္ မ်က္လုံးေတြေမွးတဲ့ထိရယ္ျပၿပီး ခ်ိဳခ်ဥ္ထုတ္ေပးတယ္။
လက္ျဖန့္ေပးလိုက္တာနဲ႕လက္ထဲကို ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးေရာက္ေရာက္လာတာကိုရိေပၚသေဘာေတြ႕ေနမိသည္။အရင္လိုဘဲလက္ျဖန့္ေပးမိေတာ့ အဲလစ္က ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ၿပီး ေခါင္းယမ္းျပသည္။
"ဘာလို႔လဲအဲလစ္ ကိုကိုအတြက္ဒီေန႕ခ်ိဳခ်ဥ္မပါဘူးလား"
ဆံပင္ေလးကိုအၿမဲခြဲစည္းတတ္တဲ့ ကေလးမေလးကဒီေန႕ေတာ့ ဆံပင္ေလးကိုထုံးထားသည္။ငယ္ေသးတဲ့အ႐ြယ္ေလးမို႔လားမသိ လူ ႀကီးဆန္ဆန္ေလးလုပ္ထားတာေတာင္ အလြန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္။အဲလစ္ပါးေလးကို ရိေပၚအသာဆြဲညွစ္သည္။
"အြန့္ ကိုကိုအတြက္ခ်ိဳခ်ဥ္မေရာက္ေသးဘူး"
"ဘယ္လို ေၾသာ္ အဲလစ္မုန့္ဖိုးမရွိလို႔မဝယ္ခဲ့တာလား"
"အဲတာက ဟုတ္ဘူး"
လက္ေလးေတြကိုလိမ္ေနတဲ့ သူမက တစ္ခုခုကိုဖုံးကြယ္ထားသလိုလို။ရိေပၚၿပဳံးလိုက္ၿပီး လက္ေသးေသးေလးေတြကိုပြတ္ကာ
"ဒါဆိုဒီေန႕ကိုကိုကျပန္ဝယ္ေကြၽးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
အဲလစ္မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံးေယာင္သမ္းလာသည္။
"တကယ္လားကိုကို"
"တကယ္ေပါ့ ေဆာ့ေနေနာ္ ကိုကိုသြားဝယ္ခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ "
ေဆာ့ေနတဲ့ေနရာဆီျပန္ေျပးသြားတဲ့ အဲလစ္ကိုၾကည့္ရင္း ရိေပၚတစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သတိရမိျပန္သည္။''Bunnyဆိုတာ ငယ္ငယ္ေလးက ေမ့မရခဲ့တဲ့နာမ္စားေလးတစ္ခု။အခ်စ္လားမသဲကြဲတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါဘဲဆုံဖူးတဲ့ သူကို
အစြဲလမ္းႀကီးမိပါသည္။အခ်စ္ဆိုတဲ့ဒီလိုပါလားဆိုတာကိုသိလာတဲ့အ႐ြယ္မွာ ေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့လူကိုထပ္စြဲလမ္းမိေနျပန္ၿပီ။
အဲလစ္အတြက္ ခ်ိဳခ်ဥ္ဝယ္ၿပီးျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ ခုံတန္းရွည္မွာထိုင္ေနတဲ့အဲလစ္နဲ႕လူတစ္ေယာက္။ ေနာက္ေက်ာေပးထားတာမို႔မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရ။ဦးထုပ္ကိုငိုက္စိုက္ေဆာင္းထားၿပီး အဲလစ္နဲ႕စကားေျပာရင္း ရယ္ေနၾကတာပင္။
အဲလစ္က ရိေပၚကိုျမင္ေတာ့ "ကိုကိုျပန္လာၿပီ"ဆိုၿပီး
လွည့္ၾကည့္သည္။အဲလစ္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့သူကေတာ့လွည့္မလာ။အဲလစ္ကိုၿပဳံးျပၿပီး ခုံတန္းရွည္နားေလွ်ာက္လာေတာ့ ထိုလူကထရပ္ၿပီး အဲလစ္ကိုႏႈတ္ဆက္ ျပန္သြားသည္။
"အဲလစ္ ခ်ိဳခ်ဥ္"
ထျပန္သြားတဲ့လူရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ရိေပၚရင္းႏွီးသလိုခံစားရသည္။အနားေရာက္ခံနီးမွ အဲလစ္ကိုႏႈတ္ဆက္ျပန္သြားတာမို႔မ်က္ႏွာေတာင္မျမင္လိုက္ရ။အဲလစ္နားမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး
ခ်ိဳခ်ဥ္ေတြေပးေတာ့ အဲလစ္ကအေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနသည္။
"ကိုကို အမ်ားႀကီးဘဲ အကုန္လုံးအဲလစ္ယူလို႔ရလားဟင္"
သူ႕ကိုသူ အဲလစ္ဆိုၿပီး နာမည္ထည့္သုံးတတ္တဲ့ကေလးမေလးက ရိေပၚကို အကုန္သူ႕အတြက္ဘဲမဟုတ္လား ဆိုတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ၾကည့္ကာေမးသညိ။
"ဒါေပါ့ အဲလစ္က ကိုကိုဖို႔ေန႕တိုင္းခ်ိဳခ်ဥ္ေလးေတြယူလာေပးလို႔ကိုကိုက ျပန္ဝယ္ေကြၽးတာ ဒါမဲ့ အမ်ားႀကီးမစားရဘူးေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ကိုကို "
ခ်ိဳခ်ဥ္ထုတ္ေလးကို ကိုင္ၿပီး သေဘာေတြက်ေနတဲ့အဲလစ္ကတစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္နဲ႕ သူ႕ေဘးလြယ္အိတ္ေလးထဲကိုႏွိုက္ေနသည္။အဲလစ္ဖို႔ဆိုၿပီးဝယ္လာတဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္ထုပ္ကိုေဖာက္ဖို႔ျပင္ေတာ့
"ကိုကို မေဖာက္နဲ႕ အဲလစ္ဟာကို"
"ေရာ္ ကိုကိုတစ္လုံးေတာင္စားလို႔မရဘူးလား"
"မရဘူးအဲ့တာကိုကိုကအဲလစ္ကိုေပးတာအဲလစ္ဟာျဖစ္သြားၿပီ
ကိုကိုက ကိုကို႔ဟာကိုကိုစား"
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူၿပီးျပန္ရန္ေတြ႕ေနသည့္ကေလးမေလးကို ရိေပၚ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။ စကားလဲတတ္လြန္းတဲ့ လူလည္မေလး။
"ကိုကိုမွာမရွိဘူးေလ "
လက္သီးေလးဆုပ္ၿပီး ေရွ႕တိုးေပးလာတာေၾကာင့္ လက္ျဖန့္ေပးလိုက္သည္။လက္ထဲကိုက်လာတဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးတစ္လုံး။
"ကိုကိုဖို႔မပါဘူးဆို"
လက္ထဲကခ်ိဳခ်ဥ္ကိုၾကည့္ၿပီး ျပန္ေမးေတာ့
"ကိုကိုဖို႔မေရာက္ေသးဘူးလို႔ဘဲေျပာတာပါေနာ္"
စကားတေျပာေျပာနဲ႕ ရိေပၚဝယ္ေပးတဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္ထုပ္ကိုသူ႕လြယ္အိတ္ေလးထဲေကာက္သိမ္းေနသည္။
"ကိုကိူဖို႔ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ"
"ဟိုကိုကိုကလာပို႔သြားတာ"
"ဟိုကိုကို... ဟိုကိုကိုကဘယ္သူလဲ"
အဲလစ္ကခ်ိဳခ်ဥ္ေတြသိမ္းတာစိတ္ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ရိေပၚေျပာတာကို ျပန္ေျဖရင္း ပါးစပ္ေလးကိုသူ႕လက္နဲ႕အုပ္ကာ
သူဘာမွမသိဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေဘး ေလးပြန်ဖြစ်သွားသည်။
"အဲလစ္ ကိုကိုေမးတာေျဖရင္ ကိုကိုကအဲလစ္ဖို႔ အ႐ုပ္ဝယ္ေပးမယ္"
အ႐ုပ္ဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ မ်က္လုံးေလးေတြက ဝိုင္းစက္သြားသည္။
"ကိုကို တကယ္လား"
"ကိုကိုက မလိမ္ပါဘူး ကိုကိုေမးတာေျဖမွာလား"
ေခါင္းေလးတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ျပလာသည္။
"ဟိုကိုကိုဆိုတာဘယ္သူလဲ"
"ကိုကို႔အတြက္ေန႕တိုင္းခ်ိဳခ်ဥ္ေပးတဲ့ကိုကို"
လိုခ်င္တဲ့အေျဖမရ။စကားကိုရွင္းရွင္းေလးနဲ႕ ထပ္ေအာင္ေျပာသြားတဲ့ဒီကေလးမေလး တကယ္ကိုလူလည္မေလး။
"အဲ့ကိုကိုနာမည္ကိုေကာသိလား"
"အင္..အဲ့ကိုကိုနာမည္လား အဲလစ္လဲသိဘူး"
အဲလစ္ရဲ႕မ်က္လုံးကဂဏွာမၿငိမ္သလို ရိေပၚကိုလဲတည့္တည့္ၾကည့္မေျဖပါ။ဒီကေလးမေလး တစ္ခုခုကို ဖုံးထားတာေသခ်ာေနပါၿပီ။
"ကိုကိုေမးတာအမွန္တိုင္းေျဖရင္ ကိုကိုေရခဲမုန့္လဲဝယ္ေကြၽးမယ္"
ေရခဲမုန့္ဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ ျပန္ၾကည့္ကာ
"အဲ့ကိုကို နာမည္က ေရွာင္းက်န့္တဲ့"
"ေရွာင္းက်န့္.."
"ကိုကိုေရခဲမုန့္ေကာ အ႐ုပ္ေကာေနာ္"
အဲလစ္ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုပုတ္ၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။
အဲလစ္က ေဆာ့ေနတဲ့ေနရာကိုျပန္ေျပးသြားၿပီးသူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်ိဳခ်ဥ္ထုပ္ကိုႂကြားေနေလသည္။ ေရွာင္းက်န့္...။
သူ႕ကိုေန႕တိုင္းခ်ိဳခ်ဥ္ေပးတာ အဲလစ္မဟုတ္ဘဲ ေရွာင္းက်န့္တဲ့လား။ဒါဆိုသူအလုပ္ကျပန္ေရာက္ေနတာလား။ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဆိုင္မွာမေတြ႕ဘူးေလ။ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးက ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာဘဲေျပာတယ္။
ေပ်ာက္ေသာသူရွာရင္ေတြ႕ ေပမဲ့ ပုန္းေနတဲ့သူကိုေတာ့ ေစာင့္ဖမ္းရမယ္မလား။ဘာလို႔ေရွာင္ေနပုန္းေနလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ေစာင့္ဖမ္းၿပီးေတာ့ကို ေမးျဖစ္ေအာင္ေမးရမည္ဟုေတးထားလိုက္သည္။
_______________________
"က်ဲ "
"က်န့္က်န့္ ဟိုေကာင္ေလးကိုခ်ိဳခ်ဥ္ဆက္သၿပီး ျပန္လာတာလား"
ေရွာင္းက်န့္ ရိေပၚကိုေရွာင္ေနတယ္ဆိုတာထက္ သူ႕ႏွလုံးသားဆႏၵကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ခက္လို႔ ပုန္းေနမိတာပင္။ယန္လီက်ဲတို႔နဲ႕အတူလာေနေနတာ။ ေရှာင်းအိမ်မှာလဲမနေဘူး။တော်ကြာ ဝမ္မားမ်ားေရာက္လာခဲ့ရင္ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
အေၾကာင္းသိေနတဲ့က်ဲက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕စသည္။က်ဲရဲ႕ဗိုက္က တျဖည္းျဖည္းနဲ႕လုံးလုံးေလးထြက္လာၿပီ။ဇီဖန့္ကေန႕တိုင္း က်ဲရဲ႕ဗိုက္ကို တပြတ္ပြတ္နဲ႕။ ေန႕တိုင္းလဲနားခ်ၾကသည္။ခံစားခ်က္ကို ထုတ္မေျပာဘဲ ၿမိဳသိပ္ထားေတာ့ေကာ အဆင္ေျပမွာမလို႔လားတဲ့။ အဆင္မေျပလဲေနပါေစ ေကာင္ ေလးသူ႕ေၾကာင့္အေနရမခက္ဖို႔အေရးႀကီးတယ္။
"ေတာ္ေသးတယ္ ဒီေန႕မိေတာ့မလို႔ က်ဲေရ"
က်ဲရဲ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ဦးထုပ္ကိုခြၽတ္လိုက္သည္။က်ဲကေတာ့ရယ္ဆဲပင္။
"အရင္ေခတ္က ပန္းဆက္သ ရတာတို႔ စာေတာ္ဆက္သရတာတို႔ ဘာတို႔ဘဲ ၾကားဖူးတာ အခုခ်ိဳခ်ဥ္ဆက္သရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ေနရတယိ နင့္အစားရင္ေမာလိုက္တာဟယ္"
"ရင္ေမာမေနပါနဲ႕ မဗိုက္ရယ္...အေဝးကေနဘဲေငးရတဲ့ အျဖစ္က ၾကားရတာသာဆိူးေပမဲ့ ခ်ိဳခ်ဥ္ရတိုင္း ၿပဳံးသြားတတ္တဲ့ေကာင္ေလးအၿပဳံးေတြကိုျမင္ရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလိုက္လဲ ေျဖတတ္ရင္ေက်နပ္စရာပါဘဲ"
"ျဖစ္ရတယ္... ကြၽန္မမ်ိဳးဘဲ မွားေတာ္မူပါတယ္ရွင္ ရွင့္ေျပာရတာ ကပ္ေစးႏွဲစားရသလိုဘဲ "
ေရွာင္းက်န့္ကရယ္သာရယ္သည္။ ေဘးလူအျမင္မွာေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္မသိ။ေရွာင္းက်န့္အတြက္ကေတာ့ အခုလိုေလးလုပ္ေနရတာတင္ကို ေက်နပ္ေနမိသည္။
ခ်စ္ခြင့္ေလးသာရွိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကေကာင္ေလးကို အစားထိုးမရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ခ်စ္လိုက္ခ်င္တာ။''Bunnyဆိုတဲ့ သူသာရွိမေနခဲ့ရင္ေပါ့။
_______________________
"ပါး သားခနလမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္အုန္းမယ္"
"ေမွာင္ေတာ့မယ္ အေဝးႀကီးမသြားနဲ႕ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ပါး"
က်ိရန္တို႔ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိသည္။ဒီကိုေရာက္ေနတာေက်ာင္းစပိတ္ကတည္းက ဟိုရယ္ဒီရယ္လို႔မေရာက္ျဖစ္ေသး။ေအးတဲ့ေဒသပိုင္းဆိုေတာ့ အာလူးစိုက္ခင္းေတြကအမ်ားျပား။
က်ိရန္ႏွစ္သက္သည့္ဒီဇာတိေျမေလးကို ရိေပၚတို႔ကိုအလည္ေခၚခ်င္သည္။ ရိေပၚကမလိုက္ဘူးဆိုေတာ့စိတ္မေကာင္း။
ေအးေပါ့ သူ႕လဲသူဟာသူရွိမွာဘဲေလ။ေဟာက္႐ႊမ္းသာဆို ေခၚတာနဲ႕တန္းလိုက္မွာ။
တစ္ခုခုဆို အေတြးထဲေဟာက္႐ႊမ္းကတန္းတန္းေရာက္သည္။တိုက္ဆိူင္သည္ျဖစ္ေစ၊မတိုက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္တိုင္းကိုသတိရေနေတာ့တာပါဘဲ။ေနဝင္သြားၿပီမို႔ ေမွာင္ရိပ္က်ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေလေကာင္းေလသန့္ဆိုတာ ေပက်င္းမွာၾကတစ္ကူးတစ္က သြားၿပီးရႉရွိုက္ရတာပင္။
ေဟာက္႐ႊမ္းတို႔အေမရိကမွာေကာ ေလေကာင္းေလသန့္ရရဲ႕လား။တိုက္ေတြကားေတြၾကပ္ၿပီး မြန္းၾကပ္ေနမလား။ပါးေပၚကိုက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြက သူ႕ကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္း ေျပာျပစရာမလိုတဲ့သက္ေသပင္။လြမ္းေၾကာင္းေတြသာစာဖြဲ႕မယ္ဆို ကုလားေတြထက္ဇာတ္ ေၾကာင္း ပိုရွည္သြားေပလိမ့္မည္။ၿခဳံငုံေျပာရရင္
ရင္ဘတ္ႀကီးေပါက္ထြက္မတတ္ကို လြမ္းေနတာ။
____________________________
1875 words~
Thank for reading and voting ❣
TBC CL-15🍭