Warning -ဘဲမရှိရင်မဖတ်ကျပါနဲ့ရှင်
မိုးဆွေက လမ်းတစ်လျှောက်လုံး အရေမရအဖတ်မရစကားတွေကို ညဏ်းဧကရာဇ် နားတစ်ဖက်အူသွားတဲ့အထိ တရက်စက်ပြောတော့တယ်
ညဏ်းဧကရာဇ် တောအုပ်ထဲကိုကားမောင်ဝင်ဖို့လုပ်စဥ်မှာပဲ မိုးဆွေ ရဲ့ ရပ်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် အလျှင်အမြန်ကားစက်သတ်လိုက်ရတယ်
"ငါတို့ကားကို ဒီနေရာမှာပဲရပ်ထားရအောင် ကားသံကြားသွားရင် မမနိုင်ကငါတို့ပြန်လာတာသိသွားလိမ့်မယ် ထန်းရည်မူးလာတာသိရင်လည်း ကလေးတွေအတုယူကောင်းအောင်လုပ်တယ်ဆိုပြီး ငါရောအစ်ကိုရော တံမြက်စည်းစာမိလိမ့်မယ် "
မိုးဆွေကပြောပြီးတာနဲ့ကားပေါ်ကကုပ်ချောင်း ကုပ်ချောင်းဆင်းသွားပြီး ဂေဟာအပြင်ဘက်မှာ မမနိုင် ရှိမရှိ စတင်စနည်းနာတော့တယ်
"ရှင်းတယ် လူလစ်တုန်း မြန်မြန်သယ်"
မိုးဆွေ မျက်ရိပ်မျက်ကဲပါမက လက်ရိပ်လက်ကဲရော ပါးစပ်ရိပ်ပါးစပ်ကဲပါ အချက်ပြပြီးတာနဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါကို ကားနောက်ခန်းကဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ပုခုံးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်
"ငါအိမ်မပြန်ဘူးလို့...ငါကိုချပေးစမ်း သေးထွက်ကောင်....ငါ့ချီး..ဝူး..
နေအဂ္ဂါက အော်ကျယ်အော်ကျယ်လုပ်လာတာကြောင့် မိုးဆွေ သူ့လက်နဲ့နေအဂ္ဂါပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ရတယ် ဒါတောင် နေအဂ္ဂါက ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေအော်နေပြီး သူ့လက်ကိုအသေကိုက်ထားတာကြောင့် မိုးဆွေမှာ နာလည်းနာ အသံထွက်ပြီးလည်းမအော်ရဲဖြစ်နေတယ်
"အသာလုပ်ပါဗျ အစ်ကို့လက်ကြီးနဲ့အတင်းပိတ်ထားတာ ကျွန်တော့ကိုကိုအသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘူး"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါကိုထမ်းထားရင်းနဲ့ နောက်မလှည့်ပဲ တိုးရှဲရှဲလေသံလေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်
"ဘယ်ထွက်ပါ့မလဲ မင်းကိုကိုက ငါ့လက်ကိုအရသာတွေ့နေတာလေ အသေအကျေကိုက်ထားတာများ ခွေးကိုအမဲသားကြွေးသလိုပဲ"
မိုးဆွေမကျေမနပ်သံနဲ့ အံကြိတ်ပြီးပြောလိုက်တယ် နေအဂ္ဂါအခန်းထဲကို ခက်ခက်ခဲခဲပြန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ မိုးဆွေလည်း သူ့ညာဖတ်လက်လေးကို ဘက်လက်နဲ့ကိုင်ရင်းသူ့အိပ်ယာရှိတဲ့အပေါ်ထပ်ကိုတက်ဖို့ပြင်တော့တယ်သူမသွားခင်
"ယောက်ဖတို့ကိုမနှောက်ယှက်တော့ဘူးနော်..."
ဆိုတဲ့စကားနဲ့ ပြီတီတီမျက်နှာဘေးသုံးပြီး ဟီလာတိုက်သွားသေးသည်။
ညဏ်းဧကရာဇ် စောင်ထူထူခင်းထားတဲ့ကုတင်ပေါ်သို့ အမူးသမားရည်းစားကို အသာအယာချပေးလိုက်တယ် ပုံမှန်အမြဲညှပ်နေကျဆံပင်က မညှပ်တာကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် နဖူးပေါ်ထိအောင်ဝဲကျနေတယ် ညဏ်းဧကရာဇ် က နေအဂ္ဂါပါးကို အသာအယာပုတ်ပြီး လှုပ်နှိူးလိုက်တယ်
"ကိုကို..."
"အင်း..."
"ကိုကို..."
"....."
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါရဲ့ မှေးမှိတ်ထားတဲ့ မျက်ခွံလေးပေါ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိကပ်အနမ်းပေးလိုက်တယ်
"ထပါဦးကွာ...မင်းမျက်လုံးလေးတွေဖွင့်ပြီး ငါ့ကိုမကြည့်ချင်ဘူးလား ..ဟမ်..ထပါဦးကိုကိုရဲ့"
မှိန်ဖျော့ဖျော့အဝါရောင်မီးသီးလေးရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ နေအဂ္ဂါရဲ့မျက်တောင်ဖျားလေးတွေလူးလွင့်လှုပ်ရှားလာပြီးနောက်မှာတော့ ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့နဖူးကို နေအဂ္ဂါရဲ့နဖူးပြင်နဲ့ထိကပ်လိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်တိုက်နေတယ်
"ငါ့ကိုချစ်လား"
"အင်း"
မဆိုင်းမတွဖြေဆိုသံကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် ခပ်တိုးတိုးလေး အသံထွက်ရယ်လိုက်တယ် နေအဂ္ဂါရဲ့မျက်တောင်ဖျားတွေ ထပ်ပြီးငိုက်ဆိုက်မကျသွားခင်မှာပဲ နားဖျားလေးကို အားပါပါကိုက်ချလိုက်တယ် အတော်လေးနာသွား၍လားမပြောတက် နေအဂ္ဂါက သူ့မျက်ခုံးတန်းတွေကို အလိုမကျစွာတွန့်ချိူးထားလေရဲ့
"ဒါက နောင်တရတယ်ပြောလို့အပြစ်ပေးတာ"
နေအဂ္ဂါက အမူးပြေလုပြေခင်အခြေအနေကိုရောက်နေကာ ညဏ်းဧကရာဇ်ကို ခပ်တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီး ဘာမှတော့ပြန်မပြော
"မဟုတ်လို့လား...မတရားခံရတဲ့မျက်နှာဘေးနဲ့ ငါ့ကိုလာပြီးစိုက်ကြည့်မနေနဲ့"
ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါ နှာခေါင်းဖျားကို လက်နဲ့အသာဖစ်ညှုစ်ပြီး လှုပ်ရမ်းလိုက်တယ်
စကားလုံးတွေက ရန်ဆောင်ပုံပေါ်ပေမဲ့ လေသံလေးက တိုးရှရှနဲ့ အလွန်တရာမှ နူးညံ့သိမ်မွေ့လှတယ်
"ငါနဲ့နေအဂ္ဂါက မင်းထင်သလိုမဟုတ်ဘူး ငါမင်းကိုကြိုက်တယ် "
နေအဂ္ဂါက ညဏ်းဧကရာဇ်ကို ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်ရင်း ပျင်းတိပျင်းရွဲလေသံနဲ့ သရုပ်ဆောင်လိုက်တယ်
"မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"မင်းပြောခဲ့တဲ့စကားတွေလေ မဟုတ်လို့လား"
နေအဂ္ဂါက သူနားမလည်နိုင်တဲ့ စကားတွေကိုပြောပြီး သူ့ကိုကျောခိုင်းသွားတော့တယ်
ညဏ်းဧကရာဇ် အတန်ကြာတဲ့အထိ သူ့ဦးဏှောက်ကို အလုပ်ပေးပြီးနောက်မှ တစ်ခုခုကို သတိရသွားသလိုနှင့် ကုတင်ပေါ်က ဝုန်းခနဲထထိုင်လိုက်တယ်
"မင်းရှိနေတာလား"
"ကိုယ်ကမင်းအတွက် အရမ်းစျေးပေါလွန်းတယ်မဟုတ်လား မင်းဆီကနူးညံ့မှုတွေကိုလည်း မတောင့်ခံနိုင်ဘူး မင်းဆီကလျစ်လျူရှုမှုတွေဆိုရင် ပိုပြီးတောင်မတောင့်ခံနိုင်ဘူး မင်းပြောကြည့် ကိုယ်ကမင်းအတွက် အရမ်းလွယ်ကူနေလား"
"ကိုကိုရယ်..."
"မင်းက ငါ့အတွက်တန်ဖိုးအရှိဆုံး လူသားလေးပါ မင်းမရှိပဲ ဘယ်လိုအသက်ရှင်ရမလဲဆိုတာကိုတောင် ငါမတွေးရဲခဲ့ဘူး မင်းကငါ့အတွက် အနှိုင်းမဲ့ပါကွာ"
ညဏ်းဧကရာဇ်က အလွန်းအမင်း ဆို့နင့်ကြေကွဲနေတဲ့ အသံနှင့် နေအဂ္ဂါနောက်ကျောမှာ သူမျက်နှာတစ်ခုလုံးကို သိမ်းဝှက်ထားခဲ့တယ် အတန်ကြာတဲ့အထိ နှစ်ယောက်လုံးက သူတို့အတွေးနဲ့ သူတို့ရှုပ်ထွေးနေပြီး ဘာစကားမှမဆိုဖြစ်ကြတော့ဘူး
အဲ့ဒီ့တစ်ညလုံး သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ကြဘူးဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ် ဒီလိုနဲ့ပဲ စဥ်းစားခန်းဖွင့်ကြတဲ့နှစ်ယောက်က မိုးလင်းခါနီးမှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျောပေးပြီးအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်
နေအဂ္ဂါ နိုးလာတဲ့အခါ နေက သူ့အပေါ်တည့်တည့်ကိုရောက်လုရောက်ခင်ဖြစ်နေပြီး အလွန်တရာမှ ပူပြင်းလှတာကြောင့် နေအဂ္ဂါသူ့အခန်းထဲက အမြန်ထွက်ပြီးရေချိုးဖို့ပြင်လိုက်တယ်သူကန်ကိုသွားနေတုန်းမှာပင် ဂေဟာရှေ့သစ်ပင်ရိပ်မှာ လူတွေအုပ်စုအုပ်စုလုပ်နေတာကြောင့် နေအဂ္ဂါခြေလှမ်းတွေက မနေနိုင်ပဲ သွားကြည့်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်
ကလေးတစ်အုပ်နဲ့ မမနိုင် ပြီးတော့ လဲ့လဲ့နဲ့မိုးဆွေ တစ်ခုခုကို စိတ်ဝင်တစားဝိုင်းကြည့်နေပုံရတယ် သူရောက်သွားတော့ မမနိုင်က ကလေးတွေကိုအလိုအလျောက်လမ်းဖယ်စေလိုက်တယ် လူအုပ်ရဲ့အဆုံးမှာ ညဏ်းဧကရာဇ်ကမေမေနုရှေ့မှာ
ဒူးထောက်နေပြီး မေမေနုက မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်ဖြစ်လို့နေတယ်
"မင်းဘာသောက်ရူးထနေတာလဲ ညဏ်းဧကရာဇ်"
နေအဂ္ဂါ မြေပြင်ပေါ်က ကောင်ကိုဆွဲမပြီး ထိုးဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ကိုမျက်ရည်ပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ငေးကြည့်နေတာကြောင့် သူ့လက်တွေကို အလိုလိုရုတ်လိုက်မိတယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ရှေ့မှာနောက်တစ်ကြိမ်ဒူးထောင်ပြီး သူ့လက်ထဲက ကတီပါဘူးလေးကိုဖွင့်လိုက်တယ်
"ကိုကို.... ငါ့ကိုလက်ထပ်ပါ"
နေအဂ္ဂါ ရှက်လဲရှက်ဒေါသကလဲ ထွက်ထွက်နဲ့ သူတို့ကို ထူးဆန်းသလိုမျက်လုံးလေးတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့ကလေးတွေကြောင့် စိတ်လျှော့လိုက်ပြီး ညဏ်းဧကရာဇ်နားကို အံကြိတ်ရင်းကပ်ပြောလိုက်တယ်
"သောက်ရူးထမနေနဲ့ မြန်မြန်ထတော့"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါမကြားမှာစိုး၍လားတော့မပြောတက် သူ့အသံကို မိုင်ကုန်မြှင့်လိုက်တယ်
"ငါ့ကိုချစ်ခဲ့မိတာ နောင်တရတယ်လို့မင်းပြောခဲ့တယ်နော်... အဲ့ဒီ့နောင်တတွေအတွက် ငါမင်းကိုပြန်ပေးဆပ်ပါရစေ ကိုကို ....မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်ပါ... မင်းလက်မခံမချင်း ငါဒီနေရာက လုံးဝမထဘူး"
နေအဂ္ဂါ ညဏ်းဧကရာဇ်ကော်လံကိုဆွဲစောင့်ပြီး ဒေါသတကြီးပြောလိုက်တယ်
"လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ ကလေးကစားစရာ မဟုတ်ဘူးကွ မင်းပါးစပ်ကလွယ်လွယ်လေးမပြောစမ်းပါနဲ့"
"ငါလွယ်လွယ်လေးပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ဒီစကားကိုပြောဖို့ ခုနှစ်ရက်ခုနှစ်ညတိတိ စဥ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့တာ ငါမင်းကိုအဆုံးရှုံးမခံနိုင်တော့လို့ပါကိုကိုရယ်... "
နေအဂ္ဂါလက်တွေက တုန်ရီနေပြီး သူ့မျက်နှာပေါ် မျက်ရည်တွေစီးမကျလာအောင် မနည်းထိန်းထားရတဲ့ကြားက တာကျိုးသလို စီးကျလာခဲ့တယ် မမနိုင်က ကလေးတွေကို ဘယ်အချိန်ကခေါ်ထုတ်သွားလဲမသိ သူပြန်သတိဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ သူတို့ဘေးမှာ သစ်ပင်တွေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး
"လက်ခံပါနော် ကိုကို"
မှင်ရောင်တွေလို နက်မှောင်ပြီး ကြယ်ရောင်တွေလို တဖျက်ဖျက်လတ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုငေးကြည့်မိတော့ ဦးမဆွတ်ခင်ကထဲကမှ ညွှတ်ကျချင်နေတဲ့ ကောင်က သူ့လက်တွေကို အလိုအလျောက်ဆန့်တန်းပေးမိတယ် ညဏ်းဧကရာဇ်မျက်ဝန်းတွေကမျက်ရည်တွေ ပိုပိုသည်းလာပြီး နေအဂ္ဂါရဲ့လက်သကြွယ်မှာ ခုနှစ်ရက်အတွင်းအသဲအသန်အော်ဒါမှာထားရတဲ့ စိန်တစ်ပွင့်ပါတဲ့ လက်စွပ်ကို စွပ်ပေးလိုက်တယ် နေအဂ္ဂါရဲ့ လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေနဲ့သိပ်ကိုလိုက်ဖက်တာပဲ
ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့လက်မှာဝတ်ထားတဲ့ ဆင်တူလက်စွပ်ကိုမြှောက်ပြပြီး နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ခပ်ဖွဖွလေးစကားဆိုလိုက်တယ်
"ကျေးဇူးပါပဲ"
"တစ်ပုံစံထဲပဲ"
နေအဂ္ဂါက လက်စွပ်ကိုကြည့်ပြီး ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်တော့ ညဏ်းဧကရာဇ်က နူးညံ့စွာပြုံးပြပြီးပြန်ပြောတယ်
"တစ်ထပ်ထဲတူအောင် ငါ့ဦးနှောက်ကို မနဲဖစ်ညှုစ်ပြီး စဥ်းစားထားရတာ ဒေါသကြီးတဲ့မင်းအကျင့်ကိုသိလို့လေ မင်း အဲ့ဒီ့လက်စွပ်တွေ ဘယ်နားမှာလွှတ်ပစ်လိုက်တာလဲ"
နေအဂ္ဂါက အသံထွက်ရယ်ပြီးပြောလိုက်တယ်
"မမှတ်မိတော့ဘူး.... ငါထင်တာတော့ အခုအချိန်လောက်ဆို အမှိုက်တွေကြားထဲမှာမြုပ်နေလောက်ပြီ"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါကို တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖတ်ထားလိုက်တယ်
"ကိစ္စမရှိဘူး လက်စွပ်တွေကအစားထိုးလို့ရတယ် ဒါပေမဲ့ မင်းကိုတော့ အစားထိုးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"
Zawgyi
မင္းက ငါ့အတြက္တန္ဖိုးအရွိဆုံး လူသားေလးပါ
Warning -ဘဲမရွိရင္မဖတ္က်ပါနဲ႕ရွင္
မိုးေဆြက လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး အေရမရအဖတ္မရစကားေတြကို ညဏ္းဧကရာဇ္ နားတစ္ဖက္အူသြားတဲ့အထိ တရက္စက္ေျပာေတာ့တယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္ ေတာအုပ္ထဲကိုကားေမာင္ဝင္ဖို႔လုပ္စဥ္မွာပဲ မိုးေဆြ ရဲ႕ ရပ္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ အလွ်င္အျမန္ကားစက္သတ္လိုက္ရတယ္
"ငါတို႔ကားကို ဒီေနရာမွာပဲရပ္ထားရေအာင္ ကားသံၾကားသြားရင္ မမနိုင္ကငါတို႔ျပန္လာတာသိသြားလိမ့္မယ္ ထန္းရည္မူးလာတာသိရင္လည္း ကေလးေတြအတုယူေကာင္းေအာင္လုပ္တယ္ဆိုၿပီး ငါေရာအစ္ကိုေရာ တံျမက္စည္းစာမိလိမ့္မယ္ "
မိုးေဆြကေျပာၿပီးတာနဲ႕ကားေပၚကကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းဆင္းသြားၿပီး ေဂဟာအျပင္ဘက္မွာ မမနိုင္ ရွိမရွိ စတင္စနည္းနာေတာ့တယ္
"ရွင္းတယ္ လူလစ္တုန္း ျမန္ျမန္သယ္"
မိုးေဆြ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲပါမက လက္ရိပ္လက္ကဲေရာ ပါးစပ္ရိပ္ပါးစပ္ကဲပါ အခ်က္ျပၿပီးတာနဲ႕ ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါကို ကားေနာက္ခန္းကဆြဲထုတ္ၿပီး သူ႕ပုခုံးေပၚ ကန့္လန့္ျဖတ္ထမ္းတင္လိုက္တယ္
"ငါအိမ္မျပန္ဘူးလို႔...ငါကိုခ်ေပးစမ္း ေသးထြက္ေကာင္....ငါ့ခ်ီး..ဝူး..
နေအဂ္ဂါက ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္လုပ္လာတာေၾကာင့္ မိုးေဆြ သူ့လက်နဲ့နေအဂ္ဂါပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ရတယ် ဒါေတာင္ နေအဂ္ဂါက ဝူးဝူးဝါးဝါးေတြေအာ္ေနၿပီး သူ႕လက္ကိုအေသကိုက္ထားတာေၾကာင့္ မိုးေဆြမွာ နာလည္းနာ အသံထြက္ၿပီးလည္းမေအာ္ရဲျဖစ္ေနတယ္
"အသာလုပ္ပါဗ် အစ္ကို႔လက္ႀကီးနဲ႕အတင္းပိတ္ထားတာ ကြၽန္ေတာ့ကိုကိုအသံေတာင္မထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါကိုထမ်းထားရင်းနဲ့ ေနာက္မလွည့္ပဲ တိုးရွဲရွဲေလသံေလးနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္
"ဘယ္ထြက္ပါ့မလဲ မင္းကိုကိုက ငါ့လက္ကိုအရသာေတြ႕ေနတာေလ အေသအေက်ကိဳက္ထားတာမ်ား ေခြးကိုအမဲသားေႂကြးသလိုပဲ"
မိုးေဆြမေက်မနပ္သံနဲ႕ အံႀကိတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ နေအဂ္ဂါအခန်းထဲကို ခက္ခက္ခဲခဲျပန္ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မိုးေဆြလည္း သူ႕ညာဖတ္လက္ေလးကို ဘက္လက္နဲ႕ကိုင္ရင္းသူ႕အိပ္ယာရွိတဲ့အေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႔ျပင္ေတာ့တယ္သူမသြားခင္
"ေယာက္ဖတို႔ကိုမႏွောက္ယွက္ေတာ့ဘူးေနာ္..."
ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ ၿပီတီတီမ်က္ႏွာေဘးသုံးၿပီး ဟီလာတိုက္သြားေသးသည္။
ညဏ္းဧကရာဇ္ ေစာင္ထူထူခင္းထားတဲ့ကုတင္ေပၚသို႔ အမူးသမားရည္းစားကို အသာအယာခ်ေပးလိုက္တယ္ ပုံမွန္အၿမဲညွပ္ေနက်ဆံပင္က မညွပ္တာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ နဖူးေပၚထိေအာင္ဝဲက်ေနတယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ က နေအဂ္ဂါပါးကို အသာအယာပုတ္ၿပီး လႈပ္ႏွိူးလိုက္တယ္
"ကိုကို..."
"အင္း..."
"ကိုကို..."
"....."
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါရဲ့ ေမွးမွိတ္ထားတဲ့ မ်က္ခြံေလးေပၚကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ဖိကပ္အနမ္းေပးလိုက္တယ္
"ထပါဦးကြာ...မင္းမ်က္လုံးေလးေတြဖြင့္ၿပီး ငါ့ကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား ..ဟမ္..ထပါဦးကိုကိုရဲ႕"
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အဝါေရာင္မီးသီးေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ နေအဂ္ဂါရဲ့မျက်တောင်ဖျားလေးတွေလူးလွင့်လှုပ်ရှားလာပြီးနောက်မှာတော့ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕နဖူးကို နေအဂ္ဂါရဲ့နဖူးပြင်နဲ့ထိကပ်လိုက်ပြီး ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္တိုက္ေနတယ္
"ငါ့ကိုခ်စ္လား"
"အင္း"
မဆိုင္းမတြေျဖဆိုသံေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ ခပ္တိုးတိုးေလး အသံထြက္ရယ္လိုက္တယ္ နေအဂ္ဂါရဲ့မျက်တောင်ဖျားတွေ ထပ္ၿပီးငိုက္ဆိုက္မက်သြားခင္မွာပဲ နားဖ်ားေလးကို အားပါပါကိုက္ခ်လိဳက္တယ္ အေတာ္ေလးနာသြား၍လားမေျပာတက္ နေအဂ္ဂါက သူ႕မ်က္ခုံးတန္းေတြကို အလိုမက်စြာတြန့္ခ်ိဴးထားေလရဲ႕
"ဒါက ေနာင္တရတယ္ေျပာလို႔အျပစ္ေပးတာ"
နေအဂ္ဂါက အမူးေျပလုေျပခင္အေျခအေနကိုေရာက္ေနကာ ညဏ္းဧကရာဇ္ကို ခပ္ေတြေတြႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာ
"မဟုတ္လို႔လား...မတရားခံရတဲ့မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ ငါ့ကိုလာၿပီးစိုက္ၾကည့္မေနနဲ႕"
ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါ ႏွာေခါင္းဖ်ားကို လက္နဲ႕အသာဖစ္ညႈစ္ၿပီး လႈပ္ရမ္းလိုက္တယ္
စကားလုံးေတြက ရန္ေဆာင္ပုံေပၚေပမဲ့ ေလသံေလးက တိုးရွရွနဲ႕ အလြန္တရာမွ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လွတယ္
"ငါနဲ့နေအဂ္ဂါက မင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ငါမင္းကိုႀကိဳက္တယ္ "
နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ကို ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲေလသံနဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္လိုက္တယ္
"မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြေလ မဟုတ္လို႔လား"
နေအဂ္ဂါက သူနားမလည္နိုင္တဲ့ စကားေတြကိုေျပာၿပီး သူ႕ကိုေက်ာခိုင္းသြားေတာ့တယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္ အတန္ၾကာတဲ့အထိ သူ႕ဦးေဏွာက္ကို အလုပ္ေပးၿပီးေနာက္မွ တစ္ခုခုကို သတိရသြားသလိုႏွင့္ ကုတင္ေပၚက ဝုန္းခနဲထထိုင္လိုက္တယ္
"မင္းရွိေနတာလား"
"ကိုယ္ကမင္းအတြက္ အရမ္းေစ်းေပါလြန္းတယ္မဟုတ္လား မင္းဆီကႏူးညံ့မႈေတြကိုလည္း မေတာင့္ခံနိုင္ဘူး မင္းဆီကလ်စ္လ်ဴရႈမႈေတြဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာင္မေတာင့္ခံနိုင္ဘူး မင္းေျပာၾကည့္ ကိုယ္ကမင္းအတြက္ အရမ္းလြယ္ကူေနလား"
"ကိုကိုရယ္..."
"မင္းက ငါ့အတြက္တန္ဖိုးအရွိဆုံး လူသားေလးပါ မင္းမရွိပဲ ဘယ္လိုအသက္ရွင္ရမလဲဆိုတာကိုေတာင္ ငါမေတြးရဲခဲ့ဘူး မင္းကငါ့အတြက္ အႏွိုင္းမဲ့ပါကြာ"
ညဏ္းဧကရာဇ္က အလြန္းအမင္း ဆို႔နင့္ေၾကကြဲေနတဲ့ အသံႏွင့္ နေအဂ္ဂါနောက်ကျောမှာ သူမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို သိမ္းဝွက္ထားခဲ့တယ္ အတန္ၾကာတဲ့အထိ ႏွစ္ေယာက္လုံးက သူတို႔အေတြးနဲ႕ သူတို႔ရႈပ္ေထြးေနၿပီး ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး
အဲ့ဒီ့တစ္ညလုံး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ၾကဘူးဆို ပိုမွန္လိမ့္မယ္ ဒီလိုနဲ႕ပဲ စဥ္းစားခန္းဖြင့္ၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္က မိုးလင္းခါနီးမွ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ာေပးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္
နေအဂ္ဂါ နိုးလာတဲ့အခါ ေနက သူ႕အေပၚတည့္တည့္ကိုေရာက္လုေရာက္ခင္ျဖစ္ေနၿပီး အလြန္တရာမွ ပူျပင္းလွတာေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါသူ့အခန်းထဲက အျမန္ထြက္ၿပီးေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္တယ္သူကန္ကိုသြားေနတုန္းမွာပင္ ေဂဟာေရွ႕သစ္ပင္ရိပ္မွာ လူေတြအုပ္စုအုပ္စုလုပ္ေနတာေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါခြေလှမ်းတွေက မေနနိုင္ပဲ သြားၾကည့္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္
ကေလးတစ္အုပ္နဲ႕ မမနိုင္ ၿပီးေတာ့ လဲ့လဲ့နဲ႕မိုးေဆြ တစ္ခုခုကို စိတ္ဝင္တစားဝိုင္းၾကည့္ေနပုံရတယ္ သူေရာက္သြားေတာ့ မမနိုင္က ကေလးေတြကိုအလိုအေလ်ာက္လမ္းဖယ္ေစလိုက္တယ္ လူအုပ္ရဲ႕အဆုံးမွာ ညဏ္းဧကရာဇ္ကေမေမႏုေရွ႕မွာ
ဒူးေထာက္ေနၿပီး ေမေမႏုက မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္လို႔ေနတယ္
"မင္းဘာေသာက္႐ူးထေနတာလဲ ညဏ္းဧကရာဇ္"
နေအဂ္ဂါ ေျမျပင္ေပၚက ေကာင္ကိုဆြဲမၿပီး ထိုးဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕ကိုမ်က္ရည္ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေငးၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ သူ႕လက္ေတြကို အလိုလို႐ုတ္လိုက္မိတယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕ေရွ႕မွာေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒူးေထာင္ၿပီး သူ႕လက္ထဲက ကတီပါဘူးေလးကိုဖြင့္လိုက္တယ္
"ကိုကို.... ငါ့ကိုလက္ထပ္ပါ"
နေအဂ္ဂါ ရွက္လဲရွက္ေဒါသကလဲ ထြက္ထြက္နဲ႕ သူတို႔ကို ထူးဆန္းသလိုမ်က္လုံးေလးေတြနဲ႕ၾကည့္ေနတဲ့ကေလးေတြေၾကာင့္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး ညဏ္းဧကရာဇ္နားကို အံႀကိတ္ရင္းကပ္ေျပာလိုက္တယ္
"ေသာက္႐ူးထမေနနဲ႕ ျမန္ျမန္ထေတာ့"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါမကြားမှာစိုး၍လားတော့မပြောတက် သူ႕အသံကို မိုင္ကုန္ျမႇင့္လိုက္တယ္
"ငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့မိတာ ေနာင္တရတယ္လို႔မင္းေျပာခဲ့တယ္ေနာ္... အဲ့ဒီ့ေနာင္တေတြအတြက္ ငါမင္းကိုျပန္ေပးဆပ္ပါရေစ ကိုကို ....မင္းငါ့ကိုလက္ထပ္ပါ... မင္းလက္မခံမခ်င္း ငါဒီေနရာက လုံးဝမထဘူး"
နေအဂ္ဂါ ညဏ္းဧကရာဇ္ေကာ္လံကိုဆြဲေစာင့္ၿပီး ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္တယ္
"လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ ကေလးကစားစရာ မဟုတ္ဘူးကြ မင္းပါးစပ္ကလြယ္လြယ္ေလးမေျပာစမ္းပါနဲ႕"
"ငါလြယ္လြယ္ေလးေျပာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ဒီစကားကိုေျပာဖို႔ ခုႏွစ္ရက္ခုႏွစ္ညတိတိ စဥ္းစားၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာ ငါမင္းကိုအဆုံးရႈံးမခံနိုင္ေတာ့လို႔ပါကိုကိုရယ္... "
နေအဂ္ဂါလက်တွေက တုန္ရီေနၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ မ်က္ရည္ေတြစီးမက်လာေအာင္ မနည္းထိန္းထားရတဲ့ၾကားက တာက်ိဳးသလို စီးက်လာခဲ့တယ္ မမနိုင္က ကေလးေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ကေခၚထုတ္သြားလဲမသိ သူျပန္သတိဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေဘးမွာ သစ္ပင္ေတြကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး
"လက္ခံပါေနာ္ ကိုကို"
မွင္ေရာင္ေတြလို နက္ေမွာင္ၿပီး ၾကယ္ေရာင္ေတြလို တဖ်က္ဖ်က္လတ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုေငးၾကည့္မိေတာ့ ဦးမဆြတ္ခင္ကထဲကမွ ၫႊတ္က်ခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္က သူ႕လက္ေတြကို အလိုအေလ်ာက္ဆန့္တန္းေပးမိတယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္မ်က္ဝန္းေတြကမ်က္ရည္ေတြ ပိုပိုသည္းလာၿပီး နေအဂ္ဂါရဲ့လက်သကြွယ်မှာ ခုႏွစ္ရက္အတြင္းအသဲအသန္ေအာ္ဒါမွာထားရတဲ့ စိန္တစ္ပြင့္ပါတဲ့ လက္စြပ္ကို စြပ္ေပးလိုက္တယ္ နေအဂ္ဂါရဲ့ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြနဲ႕သိပ္ကိုလိုက္ဖက္တာပဲ
ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕လက္မွာဝတ္ထားတဲ့ ဆင္တူလက္စြပ္ကိုျမႇောက္ျပၿပီး နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ခပ္ဖြဖြေလးစကားဆိုလိုက္တယ္
"ေက်းဇူးပါပဲ"
"တစ္ပုံစံထဲပဲ"
နေအဂ္ဂါက လက္စြပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္ေတာ့ ညဏ္းဧကရာဇ္က ႏူးညံ့စြာၿပဳံးျပၿပီးျပန္ေျပာတယ္
"တစ္ထပ္ထဲတူေအာင္ ငါ့ဦးႏွောက္ကို မနဲဖစ္ညႈစ္ၿပီး စဥ္းစားထားရတာ ေဒါသႀကီးတဲ့မင္းအက်င့္ကိုသိလို႔ေလ မင္း အဲ့ဒီ့လက္စြပ္ေတြ ဘယ္နားမွာလႊတ္ပစ္လိုက္တာလဲ"
နေအဂ္ဂါက အသံထြက္ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"မမွတ္မိေတာ့ဘူး.... ငါထင္တာေတာ့ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို အမွိုက္ေတြၾကားထဲမွာျမဳပ္ေနေလာက္ၿပီ"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါကို တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္တယ္
"ကိစၥမရွိဘူး လက္စြပ္ေတြကအစားထိုးလို႔ရတယ္ ဒါေပမဲ့ မင္းကိုေတာ့ အစားထိုးနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"