Adin Min Thu's POV:
အောင်မြင်ကျော်ကြားသော Architectတယောက်ဖြစ်ချင်သောကြောင့် ဆယ်တန်းအောင်ပြီးပြီးချင်းစင်ကာပူ၌ engineering college သွားတက်ရန် စဥ်းစားထားပြီးပြီဖြစ်သော်လည်း ''မေမေ့ကိုတယောက်ထဲ ထားခဲ့မလို့လား''ဟုပြောကာ မျက်နှာမကောင်းသောမေမေကြောင့် ဧဒင်လက်လျှော့လိုက်ရတော့သည် ။
မတတ်နိုင် အမေတခု သားတခုဘဝမှာ မေမေ့ကိုသူလဲမထားခဲ့နိုင်ပါဘူး ။ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကျောင်းတက်မယ့်ဆီသွားနေဖို့စဥ်းစားမိပေမဲ့ မေမေက မိဘလက်ငုပ်လက်ရင်းဖြစ်တဲ့ ရွှေဆိုင်ဖွင့်ထားတာမို့ ပိတ်ဖို့အဆင်မပြေပေ ။
ထို့ကြောင့်လုပ်ချင်ရာလုပ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသော်လည်း အဖေ့ဘက်အမေ့ဘက်ဆွေမျိုးများမှ ဆေးကျောင်းတက်စေချင်သည်ဟု အဆိုပြုလာကြသောကြောင့် အကုန်လုံးစိတ်ချမ်းသာအောင် ဆေးကျောင်းကိုသာရွေးချယ်ခဲ့မိသည် ။ ငယ်စဥ်ထဲက ဖတဆိုးသားလေးမို့ မေမေသာမက ဆွေမျိုးများကပါ ဖူးဖူးမှုတ်အလိုလိုက်ချစ်ကြသောကြောင့် တကြိမ်တခါတော့ သူတို့ဆန္ဒအတိုင်းဖြည့်ဆည်းပေးချင်မိသည်ပင် ။
ဧဒင်အတွက် ဆေးကျောင်းသည်လဲအခက်အခဲရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ
။ ဧဒင်ဆိုသောသူက ဥာဏ်ကောင်းထက်မြက်ပြီးသားသူတယောက်ဖြစ်သည်...။ ဘယ်အရာမဆို ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်သောသူတယောက်ပင်ဖြစ်သည် ။
လိုချင်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးသောမေမေရှိလျှင် သူ့ဘဝက ပြည့်စုံပြီဟု တွေးမှတ်ထားသူတယောက်ပင်ဖြစ်သည်..။
မနက်ပိုင်းစျေးဖွင့်မည့်အချိန်ထဲကအလုပ်လုပ်ရသောမိခင်ဖြစ်သူအား အလုပ်မပိုစေလိုသောကြောင့် လိုက်မပို့ခိုင်းတော့ဘဲ taxiနှင့်သာကျောင်းသို့လာဖြစ်လိုက်သည် ။
အတန်းထဲရောက်တော့ အတန်းစဖို့နာရီဝက်ပင်လိုသေးသောကြောင့် ဂိမ်းတပွဲလောက်အေးဆေးဆော့လို့ရသေးသည်ဟု တွေးလိုက်မိသည် ။ အထက်တန်းတူတူအောင်ခဲ့သောသူငယ်ချင်းများနှင့်ပါကျောင်းတူသောကြောင့် ဧဒင်တယောက်ထဲကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်မနေပေ ။ အလယ်ခုံ၌ထိုင်ကာ ဂိမ်းဆော့နေကြသောမိမိ၏သူငယ်ချင်းများကိုတွေ့သောကြောင့်သွားရန်အပြုမျက်စိထဲ၌ အနောက်ဆုံးတန်းမှ မိမိအားမျက်တောင်မခတ်ဘဲ ငေးကြည့်နေသော ဖြူဖြူကောင်လေးတယောက်ကိုမြင်မိသည်။
ထို့ကြောင့် ခြေလှမ်းများသည် ထိုကောင်လေးရှိရာသာ တန်းတန်းမတ်မတ်လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။
ဧဒင် ထိုကောင်လေးအရှေ့ရောက်သည်အထိ ထိုကောင်လေးသည် ငေးလို့ကောင်းတုန်းပင် ။
ယောင်္ကျားလေးအချင်းချင်းကြည့်လျှင် တခြားသူသာဆို ကြက်သီးထလောက်သော်လည်း ထိုကောင်လေးငေးကြည့်နေသည်ကိုတော့ ဧဒင်စိတ်ထဲ၌ဘယ်လိုမှမနေပေ ။ သဘောပင်ကျမိသေးသည်။ ထိုကောင်လေးသည်လဲ မိမိအားပေါက်ထွက်မတက်စိုက်ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည် ။
ဒီကောင်လေးငေးလို့တယ်ကောင်းနေတာပဲ...။ မဖြစ်တော့ သူခေါ်မှဖြစ်တော့မယ်...။
"ဟေး ဒီမှာထိုင်လို့ရလား....''
ဧဒင် မေးနေသည်ကိုမကြား၍ပဲလားမသိ ထိုကောင်လေးက အငေးမပျက် ။ ထိုကောင်လေးငေးနေတာနဲ့ အတန်းထဲကလူတွေဝိုင်းကြည့်ကုန်ပြီ... ။
"ဖျောက်ခ်....''
လက်ဖြောက်တီးသံကြားမှ အလန့်တကြားနှင့်သတိပြန်ဝင်လာသောထိုကောင်လေး ။ ထိုကောင်လေးလို့သာခေါ်သော်လည်း သူ၏အရပ်အမောင်းသည် မိမိနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် ။ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မိမိထက်အနည်းငယ်မျှလောက်သာသေးနိုင်သည် ။
"Yo bro ကြည့်လှချည်လားဗျ မေးတာဖြေပါဦး''
"အမ် အမ် အင်း..... ဘာမေးတာလဲမသိဘူး''
"ဒီမှာထိုင်လို့ရလားလို့မေးတာ အရှေ့ကခုံတွေမှာမထိုင်ချင်လို့လေ... ''
"သြော် ရပါတယ် ထိုင်ပါ ''
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့ပစ္စည်းတွေဟိုဘက်ရွှေ့ကာထိုင်ခိုင်းပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်ကို လှည့်တောင်မကြည့်တော့ပေ..။ သူ့phကိုသာအာရုံစိုက်နေတဲ့ထိုကောင်လေးက ခုနက ကိုယ့်ကို ငေးနေတာ သူမဟုတ်သလိုချေနေပြန်ရော.....။ ဧဒင်လဲဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေလိုက်သည် ။
နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ canteen၌ တယောက်ထဲထိုင်နေသော အချေကောင်လေးကိုတွေ့ပါသေးသည်..။
အချေလေးကိုသွားနှုတ်ဆက်မလို့ပဲရှိသေး သူငယ်ချင်းတွေအတင်းဆွဲခေါ်တာနဲ့ ပါသွားရတော့သည် ။
အတန်းထဲပြန်ရောက်တော့လဲ ထိုကောင်လေး လာတာမြင်ပေမဲ့ gameကပွဲကောင်းနေတော့ ထမသွားဖြစ်ပေ။
ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်သည်အထိကို ထိုကောင်လေးနှင့် စကားမစမိပဲဖြစ်နေတော့သည်...။
***************************************************
ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်သောအခါ ထိုကောင်လေးကိုရှာကြည့်ပေမဲ့မတွေ့ရ...။အရင်သွားနှင့်ပြီဟုထင်သောကြောင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အာကာဦးနှင့် နေသုတတို့ကိုသာ အတန်းရှေ့၌စောင့်နေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်၌
"Hey u......''
မိမိအားစကားလာပြောသော ကောင်မလေးကြောင့် ဧဒင်ထိုင်နေရာမှမော့ကြည့်မိသည် ။
" Uနာမည်လေး သိချင်လို့... ''
အဝါရောင်မြန်မာဝတ်စုံလေးအား ခေတ်ဆန်ဆန်ချုပ်၍ ဝတ်ထားသော ကောင်မလေးမှာ အသားအရည်လေးနှင့်လိုက်ဖက်စွာ လင်းထင်းနေသည် ။
ကောင်မလေးရဲ့အမေးအား ဧဒင်တချက်ပြုံးကာ
"ကျွန်တော့်နာမည်.. ဧဒင်မင်းသူပါ.....ဒီက sis နာမည်ကရော???? ''
ဧဒင်ပြောပြလိုက်တော့ ကောင်မလေးက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးပြကာ..
"တို့နာမည်က ဆုဆုလင်းရှိန်....ဧဒင်နဲ့အတန်းတူတူပဲ...တို့ဧဒင်ကိုစိတ်ဝင်စားတယ်.....''
ရှည်လားသောအညိုရောင်ဆံနွယ်များအား ခပ်မြင့်မြင့်စုစည်းထားသော ကောင်မလေးက socialကျကာ ခေတ်ဆန်မည့်ပုံမျိုးပင် ။ အရာရာကိုကြောက်ရွံမှုမရှိ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုတတ်သော ကောင်မလေးဟု ဧဒင်မှတ်ချက်ချမိသည် ။သို့သော်.....
"အာ sorry နာမည်ကို မင်းသူလို့ပဲခေါ်ပေးပါ ပြီးတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကျွန်တော်က ဂိမ်းကလွဲပြီးကျန်တာသိပ်စိတ်မဝင်စားလို့....အဟွန်း ..ဒါဆို သွားခွင့်ပြုဦးနော်... ''
ဧဒင် ခပ်ပြုံးပြုံးဆိုကာ လှည့်ထွက်မည်အပြု ကောင်မလေးစကားကြောင့်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည် ။
"Hey......မင်းသူ တို့ကိုဒီတခါငြင်းပေမယ့် နောက်တခါဆိုမငြင်းနိုင်စေရဘူး တို့ပြောတာယုံ...''
ယုံကြည်ချက်ရှိရှိပြောလာသောကောင်မလေးအားဧဒင်သဘောတကျပြုံးပြမိသည် ။ ဒီကောင်မလေးက သိပ်ကိုရဲတင်းတယ်...။ first impression မှာတင် အထင်ကြီးလောက်စေမယ့် typeမျိုးဟု ဧဒင်မှတ်ချက်ချမိသည် ။
"အိုကေ...စောင့်ကြည့်နေမယ်...see you....''
နှုတ်ခမ်းစွန်းလေးကော့တက်ရုံမျှပြုံးပြပြီး မျက်လုံးတဖက်မှိတ်ပြကာ ကျောင်းရှေ့သို့သာထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည် ။
"ဟေ့ကောင် မင်းသူ မင်း ဆုဆုလင်းရှိန်နဲ့ဘယ်တုန်းကခင်သွားတာလဲ...''
ပုခုံးလာဖက်ကာပြောသော အာကာဦးကြောင့် ခုနကမြင်ကွင်းအား သကောင့်သားတို့မြင်ပြီး စတော့မည်ဆိုတာကြိုသိလိုက်သည် ။
"မခင်ပါဘူးကွာ...သူစကားလာပြောလို့ ပြန်ပြောရုံတင်ပါ...''
အကြောင်းစုံကိုတော့ ဧဒင်မပြောမိပေ ။ တဖက်မိန်းကလေး၏ ဂုဏ်သိက္ခာအားတန်ဖိုးထားပေးရမည်မဟုတ်လား ။ အချစ်မှာဘယ်သူကစဖွင့်ပြောရမည်ဟုမသတ်မှတ်ထားသော်လည်း မိန်းကလေးဘက်က စဖွင့်ပြောလျှင် အထင်အမြင်သေးတတ်ကြသော လူမှုပတ်ဝန်းကျင်အား ဧဒင်မနှစ်မြို့ပေ ။
သူငယ်ချင်းနှစ်ကောင်နှင့် စကားတပြောပြောဖြင့်လမ်းလျှောက်လာကာ ဂိမ်းပွဲအကြောင်းများအား ပြောနေရင်းနှင့် ကျောင်းရှေ့၌ကားပေါ်အားမတက်ဘဲ မိမိိအားငေးမောရင်းကြည့်နေသော ကောင်လေးအား သတိထားမိသွားသည် ။ ဒီကောင်လေးက သူနှင့်တွေ့တိုင်းဒီလိုပဲအမြဲတစေကြည့်နေတတ်သည် ။ ထိုကောင်လေးကြည့်သည့်အခါများတွင်လည်း ဧဒင်တယောက် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးကာ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိနှင့် မိမိမှာအပြစ်တခုခုလုပ်ထားသလို ရင်တုန်ပန်းတုန်ခံစားရသည် ။ နောက်များမှတွေ့လျှင် ''ဘာအပြစ်လုပ်မိလို့ကြည့်နေတာလဲ'' ဟု မေးကိုမေးရမည်ဟု ဧဒင်တေးထားသည် ။
ထိုကောင်လေးကားထဲဝင်သွားချိန်အထိကြည့်မိတော့ ကားပေါ်၌ ရယ်ရယ်မောမောစကားပြောနေသော ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ ထိုကောင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
*ကောင်လေးမှာ girlfriendရှိနေတာပဲ...*
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ဧဒင် အလိုလိုမျက်မှောင်ကြုတ်မိသွား၏ ။ စိတ်ထဲ၌လဲတခုခုအလိုမကျသလိုလို...။ ဧဒင်ကြည့်နေရင်းမှ ထိုကောင်လေးတို့ကားထွက်သွားမှသာ အကြည့်လွှဲမိတော့သည် ။ ထို့နောက် ဧဒင်တို့သုံးယောက်လဲtaxiငှားကာ အိမ်သို့သာပြန်လာကြတော့သည် ။
***************************************************
#Zawgyi
Adin Min Thu's POV:
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာ Architectတေယာက္ျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးၿပီးခ်င္းစင္ကာပူ၌ engineering college သြားတက္ရန္ စဥ္းစားထားၿပီးၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ''ေမေမ့ကိုတေယာက္ထဲ ထားခဲ့မလို႔လား''ဟုေျပာကာ မ်က္ႏွာမေကာင္းေသာေမေမေၾကာင့္ ဧဒင္လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေတာ့သည္ ။
မတတ္နိုင္ အေမတခု သားတခုဘဝမွာ ေမေမ့ကိုသူလဲမထားခဲ့နိုင္ပါဘူး ။ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးေက်ာင္းတက္မယ့္ဆီသြားေနဖို႔စဥ္းစားမိေပမဲ့ ေမေမက မိဘလက္ငုပ္လက္ရင္းျဖစ္တဲ့ ေ႐ႊဆိုင္ဖြင့္ထားတာမို႔ ပိတ္ဖို႔အဆင္မေျပေပ ။
ထို႔ေၾကာင့္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာ္လည္း အေဖ့ဘက္အေမ့ဘက္ေဆြမ်ိဳးမ်ားမွ ေဆးေက်ာင္းတက္ေစခ်င္သည္ဟု အဆိုျပဳလာၾကေသာေၾကာင့္ အကုန္လုံးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆးေက်ာင္းကိုသာေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့မိသည္ ။ ငယ္စဥ္ထဲက ဖတဆိုးသားေလးမို႔ ေမေမသာမက ေဆြမ်ိဳးမ်ားကပါ ဖူးဖူးမႈတ္အလိုလိုက္ခ်စ္ၾကေသာေၾကာင့္ တႀကိမ္တခါေတာ့ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္းျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္မိသည္ပင္ ။
ဧဒင္အတြက္ ေဆးေက်ာင္းသည္လဲအခက္အခဲရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ
။ ဧဒင္ဆိုေသာသူက ဥာဏ္ေကာင္းထက္ျမက္ၿပီးသားသူတေယာက္ျဖစ္သည္...။ ဘယ္အရာမဆို ေကာင္းေကာင္းလုပ္နိုင္ေသာသူတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္ ။
လိုခ်င္သမွ်ျဖည့္ဆည္းေပးေသာေမေမရွိလွ်င္ သူ႕ဘဝက ျပည့္စုံၿပီဟု ေတြးမွတ္ထားသူတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္..။
မနက္ပိုင္းေစ်းဖြင့္မည့္အခ်ိန္ထဲကအလုပ္လုပ္ရေသာမိခင္ျဖစ္သူအား အလုပ္မပိုေစလိုေသာေၾကာင့္ လိုက္မပို႔ခိုင္းေတာ့ဘဲ taxiႏွင့္သာေက်ာင္းသို႔လာျဖစ္လိုက္သည္ ။
အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ အတန္းစဖို႔နာရီဝက္ပင္လိုေသးေသာေၾကာင့္ ဂိမ္းတပြဲေလာက္ေအးေဆးေဆာ့လို႔ရေသးသည္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္ ။ အထက္တန္းတူတူေအာင္ခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ပါေက်ာင္းတူေသာေၾကာင့္ ဧဒင္တေယာက္ထဲေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္မေနေပ ။ အလယ္ခုံ၌ထိုင္ကာ ဂိမ္းေဆာ့ေနၾကေသာမိမိ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုေတြ႕ေသာေၾကာင့္သြားရန္အျပဳမ်က္စိထဲ၌ အေနာက္ဆုံးတန္းမွ မိမိအားမ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ေငးၾကည့္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေကာင္ေလးတေယာက္ကိုျမင္မိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ထိုေကာင္ေလးရွိရာသာ တန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
ဧဒင္ ထိုေကာင္ေလးအေရွ႕ေရာက္သည္အထိ ထိုေကာင္ေလးသည္ ေငးလို႔ေကာင္းတုန္းပင္ ။
ေယာကၤ်ားေလးအခ်င္းခ်င္းၾကည့္လွ်င္ တျခားသူသာဆို ၾကက္သီးထေလာက္ေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးေငးၾကည့္ေနသည္ကိုေတာ့ ဧဒင္စိတ္ထဲ၌ဘယ္လိုမွမေနေပ ။ သေဘာပင္က်မိေသးသည္။ ထိုေကာင္ေလးသည္လဲ မိမိအားေပါက္ထြက္မတက္စိုက္ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဒီေကာင္ေလးေငးလို႔တယ္ေကာင္းေနတာပဲ...။ မျဖစ္ေတာ့ သူေခၚမွျဖစ္ေတာ့မယ္...။
"ေဟး ဒီမွာထိုင္လို႔ရလား....''
ဧဒင္ ေမးေနသည္ကိုမၾကား၍ပဲလားမသိ ထိုေကာင္ေလးက အေငးမပ်က္ ။ ထိုေကာင္ေလးေငးေနတာနဲ႕ အတန္းထဲကလူေတြဝိုင္းၾကည့္ကုန္ၿပီ... ။
"ေဖ်ာက္ခ္....''
လက္ေျဖာက္တီးသံၾကားမွ အလန့္တၾကားႏွင့္သတိျပန္ဝင္လာေသာထိုေကာင္ေလး ။ ထိုေကာင္ေလးလို႔သာေခၚေသာ္လည္း သူ၏အရပ္အေမာင္းသည္ မိမိႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းပင္ ။ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မိမိထက္အနည္းငယ္မွ်ေလာက္သာေသးနိုင္သည္ ။
"Yo bro ၾကည့္လွခ်ည္လားဗ် ေမးတာေျဖပါဦး''
"အမ္ အမ္ အင္း..... ဘာေမးတာလဲမသိဘူး''
"ဒီမွာထိုင္လို႔ရလားလို႔ေမးတာ အေရွ႕ကခုံေတြမွာမထိုင္ခ်င္လို႔ေလ... ''
"ေၾသာ္ ရပါတယ္ ထိုင္ပါ ''
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ သူ႕ပစၥည္းေတြဟိုဘက္ေ႐ႊ႕ကာထိုင္ခိုင္းၿပီးတာနဲ႕ ကိုယ့္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ေပ..။ သူ႕phကိုသာအာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ထိုေကာင္ေလးက ခုနက ကိုယ့္ကို ေငးေနတာ သူမဟုတ္သလိုေခ်ေနျပန္ေရာ.....။ ဧဒင္လဲဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနလိုက္သည္ ။
ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ canteen၌ တေယာက္ထဲထိုင္ေနေသာ အေခ်ေကာင္ေလးကိုေတြ႕ပါေသးသည္..။
အေခ်ေလးကိုသြားႏႈတ္ဆက္မလို႔ပဲရွိေသး သူငယ္ခ်င္းေတြအတင္းဆြဲေခၚတာနဲ႕ ပါသြားရေတာ့သည္ ။
အတန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ထိုေကာင္ေလး လာတာျမင္ေပမဲ့ gameကပြဲေကာင္းေနေတာ့ ထမသြားျဖစ္ေပ။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္သည္အထိကို ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ စကားမစမိပဲျဖစ္ေနေတာ့သည္...။
***************************************************
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ထိုေကာင္ေလးကိုရွာၾကည့္ေပမဲ့မေတြ႕ရ...။အရင္သြားႏွင့္ၿပီဟုထင္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အာကာဦးႏွင့္ ေနသုတတို႔ကိုသာ အတန္းေရွ႕၌ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌
"Hey u......''
မိမိအားစကားလာေျပာေသာ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ဧဒင္ထိုင္ေနရာမွေမာ့ၾကည့္မိသည္ ။
" Uနာမည္ေလး သိခ်င္လို႔... ''
အဝါေရာင္ျမန္မာဝတ္စုံေလးအား ေခတ္ဆန္ဆန္ခ်ဳပ္၍ ဝတ္ထားေသာ ေကာင္မေလးမွာ အသားအရည္ေလးႏွင့္လိုက္ဖက္စြာ လင္းထင္းေနသည္ ။
ေကာင္မေလးရဲ႕အေမးအား ဧဒင္တခ်က္ၿပဳံးကာ
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္.. ဧဒင္မင္းသူပါ.....ဒီက sis နာမည္ကေရာ???? ''
ဧဒင္ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပဳံးျပကာ..
"တို႔နာမည္က ဆုဆုလင္းရွိန္....ဧဒင္နဲ႕အတန္းတူတူပဲ...တို႔ဧဒင္ကိုစိတ္ဝင္စားတယ္.....''
ရွည္လားေသာအညိုေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားအား ခပ္ျမင့္ျမင့္စုစည္းထားေသာ ေကာင္မေလးက socialက်ကာ ေခတ္ဆန္မည့္ပုံမ်ိဳးပင္ ။ အရာရာကိုေၾကာက္႐ြံမႈမရွိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုတတ္ေသာ ေကာင္မေလးဟု ဧဒင္မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ။သို႔ေသာ္.....
"အာ sorry နာမည္ကို မင္းသူလို႔ပဲေခၚေပးပါ ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကြၽန္ေတာ္က ဂိမ္းကလြဲၿပီးက်န္တာသိပ္စိတ္မဝင္စားလို႔....အဟြန္း ..ဒါဆို သြားခြင့္ျပဳဦးေနာ္... ''
ဧဒင္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးဆိုကာ လွည့္ထြက္မည္အျပဳ ေကာင္မေလးစကားေၾကာင့္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္ ။
"Hey......မင္းသူ တို႔ကိုဒီတခါျငင္းေပမယ့္ ေနာက္တခါဆိုမျငင္းနိုင္ေစရဘူး တို႔ေျပာတာယုံ...''
ယုံၾကည္ခ်က္ရွိရွိေျပာလာေသာေကာင္မေလးအားဧဒင္သေဘာတက်ၿပဳံးျပမိသည္ ။ ဒီေကာင္မေလးက သိပ္ကိုရဲတင္းတယ္...။ first impression မွာတင္ အထင္ႀကီးေလာက္ေစမယ့္ typeမ်ိဳးဟု ဧဒင္မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ။
"အိုေက...ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္...see you....''
ႏႈတ္ခမ္းစြန္းေလးေကာ့တက္႐ုံမွ်ၿပဳံးျပၿပီး မ်က္လုံးတဖက္မွိတ္ျပကာ ေက်ာင္းေရွ႕သို႔သာထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္ ။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းသူ မင္း ဆုဆုလင္းရွိန္နဲ႕ဘယ္တုန္းကခင္သြားတာလဲ...''
ပုခုံးလာဖက္ကာေျပာေသာ အာကာဦးေၾကာင့္ ခုနကျမင္ကြင္းအား သေကာင့္သားတို႔ျမင္ၿပီး စေတာ့မည္ဆိုတာႀကိဳသိလိုက္သည္ ။
"မခင္ပါဘူးကြာ...သူစကားလာေျပာလို႔ ျပန္ေျပာ႐ုံတင္ပါ...''
အေၾကာင္းစုံကိုေတာ့ ဧဒင္မေျပာမိေပ ။ တဖက္မိန္းကေလး၏ ဂုဏ္သိကၡာအားတန္ဖိုးထားေပးရမည္မဟုတ္လား ။ အခ်စ္မွာဘယ္သူကစဖြင့္ေျပာရမည္ဟုမသတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း မိန္းကေလးဘက္က စဖြင့္ေျပာလွ်င္ အထင္အျမင္ေသးတတ္ၾကေသာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္အား ဧဒင္မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပ ။
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ စကားတေျပာေျပာျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္လာကာ ဂိမ္းပြဲအေၾကာင္းမ်ားအား ေျပာေနရင္းႏွင့္ ေက်ာင္းေရွ႕၌ကားေပၚအားမတက္ဘဲ မိမိိအားေငးေမာရင္းၾကည့္ေနေသာ ေကာင္ေလးအား သတိထားမိသြားသည္ ။ ဒီေကာင္ေလးက သူႏွင့္ေတြ႕တိုင္းဒီလိုပဲအၿမဲတေစၾကည့္ေနတတ္သည္ ။ ထိုေကာင္ေလးၾကည့္သည့္အခါမ်ားတြင္လည္း ဧဒင္တေယာက္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးကာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိႏွင့္ မိမိမွာအျပစ္တခုခုလုပ္ထားသလို ရင္တုန္ပန္းတုန္ခံစားရသည္ ။ ေနာက္မ်ားမွေတြ႕လွ်င္ ''ဘာအျပစ္လုပ္မိလို႔ၾကည့္ေနတာလဲ'' ဟု ေမးကိုေမးရမည္ဟု ဧဒင္ေတးထားသည္ ။
ထိုေကာင္ေလးကားထဲဝင္သြားခ်ိန္အထိၾကည့္မိေတာ့ ကားေပၚ၌ ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာေနေသာ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ ထိုေကာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
*ေကာင္ေလးမွာ girlfriendရွိေနတာပဲ...*
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဧဒင္ အလိုလိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသြား၏ ။ စိတ္ထဲ၌လဲတခုခုအလိုမက်သလိုလို...။ ဧဒင္ၾကည့္ေနရင္းမွ ထိုေကာင္ေလးတို႔ကားထြက္သြားမွသာ အၾကည့္လႊဲမိေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဧဒင္တို႔သုံးေယာက္လဲtaxiငွားကာ အိမ္သို႔သာျပန္လာၾကေတာ့သည္ ။
***************************************************