Unicode
ဏိင်း အတော်ပင်အံ့ဩရသည်။သူဘယ်တော့မှ မေ့လို့မရတဲ့ မျက်နှာနှင့် သူမ ယခုပို၍
ကြောက်စရာကောင်းနေသေးသည်။
"မဆိုးဘူး ငါ့ဆေးတွေက အသုံးဝင်သားပဲ"
"ထွက်သွား..!"
"နေပါအုံး တူလေးရဲ့ ဘာလို့ ကိုယ့်အဒေါ်ကို ဘာလို့ ရိုင်းနေတာလဲ..."
သူမ ဏိင်း၏ ဆံပင်အား သပ်တင်ပေးရင်း
ပြောလိုက်သည်။
လက်တဖက်ကလဲ လက်ကောက်ဝတ်နား
တွင်သာ ကျင်လည်နေသည်။
"မင်းစေရာကို ပြောလိုက်အုံး ငါပြန်ရောက်နေပြီလို့"
ပြောပြီးသည်နှင့် သူမကထိုနေရာမှ ထထွက်
သွားသည်။
"အားးးးးး!!!!"
သူမထွက်သွားသည်နှင့် ဏိင်းဘေးမှ ရှိသမျှကို ပစ်ချနေချိန်တွင်...
"ကိုကို...!"
"ဟင်.....ရေး.."
ရေး ဆိုသော နာမည်ကို တရင်း နှစ်ဆီသို့
လက်ကမ်းနေသော ဏိင်းကြောင့်
နှစ်လဲ ဏိင်းဆီသို့သွားကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
"ရေး.....ကျွန်တော့်ကို ထားမသွားနဲ့...နော်"
"....."
"နော်လို့....ရေး.."
"အ....အင်း"
"ဒါဆို ကျွန်တော့် ကို မောင်လို့ခေါ် ရေးကျတော်ကို အဲ့လို မခေါ်တာကြာပြီလေ..!"
"အင်း....မောင်"
"ဟီးးးမင်းက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"
နှစ်အား ဖက်ရင်း ထင်ယောင်ထင်မှား
ပြောနေသော ဏိင်းကို နှစ်လဲ ခပ်တင်းတင်း
ပြန်ဖက်ထားလိုက်ရင်း ရေးဆိုသော
ကောင်ကို စိတ်ထဲက ကျိန်ဆဲနေလိုက်သည်။
အချစ်မရှိတဲ့ သူတွေကြားကို ဝင်ဖို့ဆိုတာ
သူ့အတွက် အလွယ်လေးပဲ..
"သခင်လေး"
"ပြန်မယ်"
ဆေးရုံအခန်းဝတွင် ပန်းစီးတစ်ခုကိုင်ကာ
အခန်းထဲမှ လူတစ်ယောက်ကို
စိုက်ကြည့်နေသော ကောင်လေးသည်။
မဲ့ပြုံးတစ်ချက်သာ ပြုံးပြီး ခြေလှမ်းများ
ကတော့ ဆန့်ကျင်ဖက်ကိုသာ ဦးတည်နေသည်။
"အဟင်း.....ငါဝင်ပါစရာ မလိုအောင် ဇာတ်လမ်းက ပြည့်စုံနေတာပဲ"
ဘေးအကွယ်မှ သူမတစ်ယောက် ဆေးလိပ်
တစ်ချက်ဖွာရင်း နီနီရဲရဲ နှုတ်ဖျားမှ
ထွက်လာသော စကားများသည် အလွန်
ကြောက်စရာကောင်းသည်။
"သူ့ကို စောင့်ကြည့်ထား"
"တစ်ခါထဲရှင်းလိုက်ရမလား မမလေး"
"No...သွားမထိနဲ့ဦး သူက မင်းစေရာ လက်အောက်မှာ ဖြစ်နေတယ်"
တစ်ကြိမ်ထဲနှင့် အမှတ်မရှိသော သူမသည်
အကယ်၍ ရေးအား ထိပါးရန်ကြံစည်
နေသော်လည်း မင်းစေရာ
ဆိုသော တံတိုင်းကြီးကို ကျော်နိုင်မည်တဲ့လား။
....My Husbands Are Shameless....
"ရေး...ကိုယ်နဲ့ အတူတူပြန်ရအောင်"
"အင်း..Wick ကျွန်တော် Toilet ခနဝင်လိုက်ဦးမယ်"
ရေးတို့ အလုပ်ကိစ္စအတွက် တဖက်မှ ဖောက်သည်က ဒီနေရာတွင်သာ ဆွေးနွေးမည် ဆိုသောကြောင့် Club သို့ရောက်နေခြင်း
"ကိုယ်လဲ လိုက်ခဲ့မယ်"
"ဗျာ..."
ဝီရက ရေးလက်အားဆွဲရင်း ပြောလိုက်သည်။
Wick ကတော့တကယ်ပါပဲ..
"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဒီမှာပဲ စောင့်နေနော်.."
ရေး Wick လက်ကို ဖြုတ်ချကာ Toilet
သို့သွားလိုက်သည်။
Toilet ထဲတွင် ဆင်ဆာမဲ့ အသံများကြား
သော်လည်း လျစ်လျူထားလိုက်သည်။
ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ဒါမျိုးက ရှိမှာပဲလေ..
သို့သော် ထိုနေရာမှ ထွက်လာသူက..
"ရေး....ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ရေး လက်ဆေးနေတုန်း ခါကိုရစ်တွယ်လာသော နောက်မှလက်တစ်စုံကြောင့် လန့်ကာ
တဖက်သို့ လှည့်ရင်း တွန်းလိုက်သည်။
"ဟားး....ရေးက သန်လိုက်တာဗျာ ကျွန်တော်နာသွားပြီ"
"ကျစ်..!ရွံစရာကောင်းလိုက်တာ."
ရေးကပြောရင်းဆိုရင်း သူ၏ခါးမှ
အင်္ကျီကို ရွံရှာစွာ ပိုးသတ်ဆေးဘူးဖြင့်
ဖြန်းနေသည်။
နင့်နှင့် အတူပါလာသော ကောင်မလေးကတော့ ထိုနေရာမှ ထွက်သွားတာကြာလေပြီ..
နင့်ကတော့ ရေး၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို
စုံစန်ကာ ကြည့်ပြီး ပြုံးနေသည်။
ရေးက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်
မှန်ထဲတွင် သူ့ကိုယ်သူကြည့်ရင်း အင်္ကျီကို
ပြင်ဆင်နေသော ရေးအားသူ့ဖက်သို့
ဆွဲလှည့်ကာ တချိန်လုံး တောင်းတနေမိသော
ရေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးအား ထိကပ်ရုံမျှသာ
နမ်းလိုက်သည်။
ရေးက ခနတာ အံ့ဩနေပြီးမှ သူ့ကို
အတင်းဆွဲဖယ်ကာ ရေးအိပ်ထဲတွင်
ပါလာသော ဓားဖြင့် နှလုံးနေရာကို
ထောက်ထားလိုကိသည်။
"ငါ့ကို...မင်းလိုကောင်က..ထိရအောင်..တန်လို့လား!"
"ဟင်းးးးးရေးကဆိုးလိုက်တာ"
ဆံပင်ကို ဆွဲဖွရင်း ထောက်ထားသော
ဓားကို လျစ်လျူကာ ရေးအနားသို့
တဖြည်းဖြည်းစီ ကပ်သွားသည်။
ထို့နောက်တွင်တော့ ရေးက သူ့ထက်
အနည်းငယ် အရပ်ပုသဖြင့် မျက်နှာလေးကို
ဆွဲမော့စေကာ ရေး၏နှုတ်ခမ်းအား
ထပ်ကာနမ်းလိုက်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ အရင်လို မနူးညံ့တော့
စိတ်ဆန္ဒကို ဦးစားပေးရင်း ရေး၏
ခါးလေးအား ပွတ်သတ်နေလိုက်သည်။
ရေးကတော့ အတင်းရုန်းရင်း မျက်ရည်
များပါကျလာသောကြောင့် နမ်းနေတာကို
ရပ်လိုက်ပြီး
"မငိုနဲ့ မလုပ်တော့ဘူး"
နင့် ပြောပြီးသည်နှင့် ရေး၏နှုတ်ခမ်းလေးကို
လက်ဖြင့် သုတ်ပေးကာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
သူလွှတ်ပေးသွားသည်နှင့် ရေးက
သူ့အနားမှ အမြန်ပင် ထွက်ပြေးသွားသည်။
ရေးရဲ့ မျက်ရည်စိုနေတဲ့ မျက်လုံးလေးက
လှတယ်....
"ရေး ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဟင်....ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး Wick ကျတော်...အိမ်ပြန်ချင်တယ်.."
ဝီရကို ကြည့်ရင်း မရဲတရဲနှင့် ပြောလာသော
ရေးကြောင့် ဝီရသူ၏ အပေါ်ထပ်ကို
ရေးအပေါ်သို့ လွှားခြုံပေးပြီး ထိုနေရာမှ
ထွက်လာခဲ့သည်။
ရေးပြောမပြချင်တဲ့ အရာကိုတော့ သူ
မမေးချင် ရေးကို အခက်တွေ့အောင်
မလုပ်ချင်လို့ ဆိုတာက ပိုမှန်မည်။
.....My Husbands Are Shameless....
"သခင်ကြီး..သူမ ပြန်ရောက်နေပြီ.."
ထိုစကားကို ကြားတော့ ရာရာ့ မျက်နှာ
တွင် မကောင်းဆိုးဝါးဆန်သော အပြုံးလေး
"အင်း.."
"ကျွန်တော် ဘယ်လို စီစဉ်ထားရမလဲ သခင်ကြီး"
"လွှတ်ထားလိုက် သူမရဲ့အင်အားနဲ့ ငါ့ကိုလာမထိနိုင်ဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့."
"ဒါပေမယ့် ငါ့မိသားစုကို ထိပါးလာရင် ငါကိုယ်တိုင် သူမကို အပြစ်ပေးမယ်"
မင်းစေရာ၏ စကားကြောင့် Owen ပြုံးနေလိုက်သည်။သခင်ကြီးက တကယ်ကို
သန်မာတဲ့လူပဲ....
တဖက်တွင်တော့.....
"သခင်လေး ဆေးသောက်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ..."
"ထားခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
Dylan ပြောပြီးသည်နှင့် ထိုအခန်းမှ
ထွက်သွားတော့ ကွန်တစ်ယောက်ထဲသာ
ကျန်ခဲ့သည်။
ခနကြာတော့ ဖုန်းမှ Massage ဝင်သံ
ကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ Unknown Contact ကြီးသာ...
ထိုလူ ပို့လိုက်သော ပုံတွေကတော့
ရေးနှင့် Wick ဆိုသော သူတွဲသွားတွဲလာ
လုပ်နေသော ပုံများသာ...
ကွန်ထိုဖုန်းကို ပိတ်ကာ Tsk! တစ်ချက်
ညီးလိုက်ပြီး အရူးတစ်ယောက်လို
ရယ်ကာ....
"မရဘူး...ရေး..ကျွန်တော်ဆိုးလို့ ကျွန်တော့်ကို မုန်းလို့ရတယ် ဒါပေမဲ့ ခဗျား ကျွန်တော့်ကို ထားသွားလို့ မရဘူး Hah.."
အချိန်နှောင်း သွားသော်လည်း သူတို့သည် အစွဲလမ်းကြီးစွာပင် ရေးအား တက်မက်နေလေပြီ.....
သို့သော် သူတို့သည် ရေးအားနာကျင်အောင်
လုပ်ခဲ့မိသည်ဆိုသော အချက်ကိုတော့
လုံးဝ မေ့မျောနေလေပြီ...
(ကျွန်တော် နေမကောင်းဘူး ဒီည ထပ် Up နိုင်ရင် Up မယ်နော် 🙁)
Zawgyi
ဏိင္း အေတာ္ပင္အံ့ဩရသည္။သူဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရတဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ ယခုပို၍
ေၾကာက္စရာေကာင္းေနေသးသည္။
"မဆိုးဘူး ငါ့ေဆးေတြက အသံုးဝင္သားပဲ"
"ထြက္သြား..!"
"ေနပါအံုး တူေလးရဲ့ ဘာလို႔ ကိုယ့္အေဒၚကို ဘာလို႔ ရိုင္းေနတာလဲ..."
သူမ ဏိင္း၏ ဆံပင္အား သပ္တင္ေပးရင္း
ေျပာလိုက္သည္။
လက္တဖက္ကလဲ လက္ေကာက္ဝတ္နား
တြင္သာ က်င္လည္ေနသည္။
"မင္းေစရာကို ေျပာလိုက္အံုး ငါျပန္ေရာက္ေနၿပီလို႔"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမကထိုေနရာမွ ထထြက္
သြားသည္။
"အားးးးးး!!!!"
သူမထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဏိင္းေဘးမွ ရိွသမ်ွကို ပစ္ခ်ေနခ်ိန္တြင္...
"ကိုကို...!"
"ဟင္.....ေရး.."
ေရး ဆိုေသာ နာမည္ကို တရင္း ႏွစ္ဆီသို႔
လက္ကမ္းေနေသာ ဏိင္းေၾကာင့္
ႏွစ္လဲ ဏိင္းဆီသို႔သြားကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ေရး.....ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားမသြားနဲ႔...ေနာ္"
"....."
"ေနာ္လို႔....ေရး.."
"အ....အင္း"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ ကို ေမာင္လို႔ေခၚ ေရးက်ေတာ္ကို အဲ့လို မေခၚတာၾကာၿပီေလ..!"
"အင္း....ေမာင္"
"ဟီးးးမင္းက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
ႏွစ္အား ဖက္ရင္း ထင္ေယာင္ထင္မွား
ေျပာေနေသာ ဏိင္းကို ႏွစ္လဲ ခပ္တင္းတင္း
ျပန္ဖက္ထားလိုက္ရင္း ေရးဆိုေသာ
ေကာင္ကို စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲေနလိုက္သည္။
အခ်စ္မရိွတဲ့ သူေတြၾကားကို ဝင္ဖို႔ဆိုတာ
သူ႔အတြက္ အလြယ္ေလးပဲ..
"သခင္ေလး"
"ျပန္မယ္"
ေဆးရံုအခန္းဝတြင္ ပန္းစီးတစ္ခုကိုင္ကာ
အခန္းထဲမွ လူတစ္ေယာက္ကို
စိုက္ၾကၫ့္ေနေသာ ေကာင္ေလးသည္။
မဲ့ၿပံဳးတစ္ခ်က္သာ ၿပံဳးၿပီး ေျခလွမ္းမ်ား
ကေတာ့ ဆန႔္က်င္ဖက္ကိုသာ ဦးတည္ေနသည္။
"အဟင္း.....ငါဝင္ပါစရာ မလိုေအာင္ ဇာတ္လမ္းက ျပၫ့္စံုေနတာပဲ"
ေဘးအကြယ္မွ သူမတစ္ေယာက္ ေဆးလိပ္
တစ္ခ်က္ဖြာရင္း နီနီရဲရဲ ႏႈတ္ဖ်ားမွ
ထြက္လာေသာ စကားမ်ားသည္ အလြန္
ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။
"သူ႔ကို ေစာင့္ၾကၫ့္ထား"
"တစ္ခါထဲရွင္းလိုက္ရမလား မမေလး"
"No...သြားမထိနဲ႔ဦး သူက မင္းေစရာ လက္ေအာက္မွာ ျဖစ္ေနတယ္"
တစ္ႀကိမ္ထဲႏွင့္ အမွတ္မရိွေသာ သူမသည္
အကယ္၍ ေရးအား ထိပါးရန္ႀကံစည္
ေနေသာ္လည္း မင္းေစရာ
ဆိုေသာ တံတိုင္းႀကီးကို ေက်ာ္ႏိုင္မည္တဲ့လား။
....My Husbands Are Shameless....
"ေရး...ကိုယ္နဲ႔ အတူတူျပန္ရေအာင္"
"အင္း..Wick ကြၽန္ေတာ္ Toilet ခနဝင္လိုက္ဦးမယ္"
ေရးတို႔ အလုပ္ကိစၥအတြက္ တဖက္မွ ေဖာက္သည္က ဒီေနရာတြင္သာ ေဆြးေနြးမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ Club သို႔ေရာက္ေနျခင္း
"ကိုယ္လဲ လိုက္ခဲ့မယ္"
"ဗ်ာ..."
ဝီရက ေရးလက္အားဆြဲရင္း ေျပာလိုက္သည္။
Wick ကေတာ့တကယ္ပါပဲ..
"ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဒီမွာပဲ ေစာင့္ေနေနာ္.."
ေရး Wick လက္ကို ျဖဳတ္ခ်ကာ Toilet
သို႔သြားလိုက္သည္။
Toilet ထဲတြင္ ဆင္ဆာမဲ့ အသံမ်ားၾကား
ေသာ္လည္း လ်စ္လ်ူထားလိုက္သည္။
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဒါမ်ိဳးက ရိွမွာပဲေလ..
သို႔ေသာ္ ထိုေနရာမွ ထြက္လာသူက..
"ေရး....ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ေရး လက္ေဆးေနတုန္း ခါကိုရစ္တြယ္လာေသာ ေနာက္မွလက္တစ္စံုေၾကာင့္ လန႔္ကာ
တဖက္သို႔ လွၫ့္ရင္း တြန္းလိုက္သည္။
"ဟားး....ေရးက သန္လိုက္တာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္နာသြားၿပီ"
"က်စ္..!ရြံစရာေကာင္းလိုက္တာ."
ေရးကေျပာရင္းဆိုရင္း သူ၏ခါးမွ
အက်ႌကို ရြံရွာစြာ ပိုးသတ္ေဆးဘူးျဖင့္
ျဖန္းေနသည္။
နင့္ႏွင့္ အတူပါလာေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ထိုေနရာမွ ထြက္သြားတာၾကာေလၿပီ..
နင့္ကေတာ့ ေရး၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို
စံုစန္ကာ ၾကၫ့္ၿပီး ၿပံဳးေနသည္။
ေရးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
မွန္ထဲတြင္ သူ႔ကိုယ္သူၾကၫ့္ရင္း အက်ႌကို
ျပင္ဆင္ေနေသာ ေရးအားသူ႔ဖက္သို႔
ဆြဲလွၫ့္ကာ တခ်ိန္လံုး ေတာင္းတေနမိေသာ
ေရး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ထိကပ္ရံုမ်ွသာ
နမ္းလိုက္သည္။
ေရးက ခနတာ အံ့ဩေနၿပီးမွ သူ႔ကို
အတင္းဆြဲဖယ္ကာ ေရးအိပ္ထဲတြင္
ပါလာေသာ ဓားျဖင့္ ႏွလံုးေနရာကို
ေထာက္ထားလိုကိသည္။
"ငါ့ကို...မင္းလိုေကာင္က..ထိရေအာင္..တန္လို႔လား!"
"ဟင္းးးးးေရးကဆိုးလိုက္တာ"
ဆံပင္ကို ဆြဲဖြရင္း ေထာက္ထားေသာ
ဓားကို လ်စ္လ်ူကာ ေရးအနားသို႔
တျဖည္းျဖည္းစီ ကပ္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေရးက သူ႔ထက္
အနည္းငယ္ အရပ္ပုသျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးကို
ဆြဲေမာ့ေစကာ ေရး၏ႏႈတ္ခမ္းအား
ထပ္ကာနမ္းလိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္လို မႏူးညံ့ေတာ့
စိတ္ဆႏၵကို ဦးစားေပးရင္း ေရး၏
ခါးေလးအား ပြတ္သတ္ေနလိုက္သည္။
ေရးကေတာ့ အတင္းရုန္းရင္း မ်က္ရည္
မ်ားပါက်လာေသာေၾကာင့္ နမ္းေနတာကို
ရပ္လိုက္ၿပီး
"မငိုနဲ႔ မလုပ္ေတာ့ဘူး"
နင့္ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေရး၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
လက္ျဖင့္ သုတ္ေပးကာ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
သူလႊတ္ေပးသြားသည္ႏွင့္ ေရးက
သူ႔အနားမွ အျမန္ပင္ ထြက္ေျပးသြားသည္။
ေရးရဲ့ မ်က္ရည္စိုေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးက
လွတယ္....
"ေရး ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟင္....ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး Wick က်ေတာ္...အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္.."
ဝီရကို ၾကၫ့္ရင္း မရဲတရဲႏွင့္ ေျပာလာေသာ
ေရးေၾကာင့္ ဝီရသူ၏ အေပၚထပ္ကို
ေရးအေပၚသို႔ လႊားၿခံဳေပးၿပီး ထိုေနရာမွ
ထြက္လာခဲ့သည္။
ေရးေျပာမျပခ်င္တဲ့ အရာကိုေတာ့ သူ
မေမးခ်င္ ေရးကို အခက္ေတြ့ေအာင္
မလုပ္ခ်င္လို႔ ဆိုတာက ပိုမွန္မည္။
.....My Husbands Are Shameless....
"သခင္ႀကီး..သူမ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ.."
ထိုစကားကို ၾကားေတာ့ ရာရာ့ မ်က္ႏွာ
တြင္ မေကာင္းဆိုးဝါးဆန္ေသာ အၿပံဳးေလး
"အင္း.."
"ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို စီစဉ္ထားရမလဲ သခင္ႀကီး"
"လႊတ္ထားလိုက္ သူမရဲ့အင္အားနဲ႔ ငါ့ကိုလာမထိႏိုင္ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့."
"ဒါေပမယ့္ ငါ့မိသားစုကို ထိပါးလာရင္ ငါကိုယ္တိုင္ သူမကို အျပစ္ေပးမယ္"
မင္းေစရာ၏ စကားေၾကာင့္ Owen ၿပံဳးေနလိုက္သည္။သခင္ႀကီးက တကယ္ကို
သန္မာတဲ့လူပဲ....
တဖက္တြင္ေတာ့.....
"သခင္ေလး ေဆးေသာက္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ..."
"ထားခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
Dylan ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ထိုအခန္းမွ
ထြက္သြားေတာ့ ကြန္တစ္ေယာက္ထဲသာ
က်န္ခဲ့သည္။
ခနၾကာေတာ့ ဖုန္းမွ Massage ဝင္သံ
ေၾကာင့္ ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ Unknown Contact ႀကီးသာ...
ထိုလူ ပို႔လိုက္ေသာ ပံုေတြကေတာ့
ေရးႏွင့္ Wick ဆိုေသာ သူတြဲသြားတြဲလာ
လုပ္ေနေသာ ပံုမ်ားသာ...
ကြန္ထိုဖုန္းကို ပိတ္ကာ Tsk! တစ္ခ်က္
ညီးလိုက္ၿပီး အရူးတစ္ေယာက္လို
ရယ္ကာ....
"မရဘူး...ေရး..ကြၽန္ေတာ္ဆိုးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မုန္းလို႔ရတယ္ ဒါေပမဲ့ ခဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားသြားလို႔ မရဘူး Hah.."
အခ်ိန္ေနွာင္း သြားေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အစြဲလမ္းႀကီးစြာပင္ ေရးအား တက္မက္ေနေလၿပီ.....
သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ေရးအားနာက်င္ေအာင္
လုပ္ခဲ့မိသည္ဆိုေသာ အခ်က္ကိုေတာ့
လံုးဝ ေမ့ေမ်ာေနေလၿပီ...
(ကြၽန္ေတာ္ ေနမေကာင္းဘူး ဒီည ထပ္ Up ႏိုင္ရင္ Up မယ္ေနာ္ 🙁)