ლიზი: "თაე... რა ხდება?"
თაე: "არ ვიცი.. შევამოწმებ"
*თაე იმ ხმის მიმართულებით გაიქცა. სადღაც ჩიხში შევიდა. მეც უკან გავყევი, და ასეთი სიტუაცია დამხვდა : ვიღაც კაცს ერთ ხელში დამსხვრეული ბოთლი ეჭირა, მეორე ხელით კი გოჰონას სახეზე უფათურებდა და თეჰიონი რომელიც მაშინვე კაცისკენ გაექანა და თან დაიყვირა*
თაე: "ჯენი! ... მოშორდი გარეწარო"
*კაცს რტყმა დაუწყო, მე ჯენისთან მივედი რომელიც შიშისგან ჩაიკეცა... ის დღე გამახსენდა როდესაც მეც იგივე გადამხდა, დღე როდესაც ჯონგუკმა გადამარჩინა, მივხდი თუ რას გრძნობდა ახლა ჯენი ამიტომ მომინდა დავხმარებოდი, მასთან მივედი და ხელი ზურგზე ავუსვი რიტმულად რომ დამემშვიდობებინა. მან შემომხედა და ჩამეხუტა?!... ხო ჯენიმ ჩამეხუტა*
ჯენი: "მ-მეშინია-ა"
ლიზი: "ჩშშ... დამშვიდდი"
*შემდრგ ისევ თაესკენ გავიხედე, კაცი თაესთვის ბოთლის დასარტყამად გამოექანა, ამ დროს ჯენიმ ჩახუტება გაწყვიტა, წამოდგა თაეს მიუახლოვდა და დამაყრუებელი გასროლის ხმა გაისმა*
*გასროლის ხმაზე თვალები მოვხუჭე და პატარაზე წამოვიკივლე. თვალების გახელის მეშინოდა... მეშინოდა იმის თუ თვალებს გავახელდი რას დავინახავდი... მაგრამ თავს ძალა დავატანე და თვალები ნელა გავახილე და დავინახე ჯენი რომელიც იარაღით ხელში გაშეშებული იდგა, კაცი რომელიც ძირში იწვა და სისხლში გორავდა და თეჰიონი რომლის მზერაც იქეთ იყო საიდანაც აქ შემოვედით, ჯენიმაც იმ მიმართულებით გაიხედა, მეც თავი ნელა მივატრიალე იმ მიმართულრბით და იქ კი ჯისუ, ჯონგუკი და ბიჭები დავინახე - ქაი, ჯინი და ჰოსოკი. ჯონგუკდ და ბიჭებს ხელში იარაღი ეჭირათ, ჯისუს კი პირზე ხელი ჰქონდა აფარებული და შემდეგ მოწყდა და ძირში ეცემოდა, რა დროსაც ჯინი ადგილიდან მოწყდა და ჯისუ დაიკავა. მე კი ამ ყველაფერს როგორც ფილმის სცენას ისე დავყურებდი...შოკში ვიყავი..
არ ვიცოდი რა მეთქვა... რა ხდებოდა?... რატომ ქონდა ჯენის იარაღი?... ან ჯონგუკს?... თუნდაც ქაის, ჰოსოკს ან ჯინს?... და საერთოდ აქ რა ჯანდაბა ხდება?*
ლიზი: "ჯისუ!" *წამოვიკივლე და მასთან მივედი. ჯინი მუხლებზე იჯდა მის კალთაში კი ჯისუ რომელიც მან დაიჭირა, ნერვიულად დაჰყურებდა მას*
- ჯენის ფოვ -
*სახლიდან გამოვედი და ფეხით მივდიოდი სადღაც, არ ვიცი სად უბრაკოდ გზას ბილიკი მაჩვენებდა. ბილიკს გავყევი და თან იმ საუბარზე ვფიქრობდი რაც გუშინ ღამით მქონდა ლისასთან*
*Flashback*
ლისა: "მე დავწვები, შენც მალე დაიძინე, დაღლილი ჩანხარ"
ჯენი: "ისევ... რატომ არ წყვეტ ჩემზე ნერვიულობას? არავინ გავალდებულებს ამას. ვერ მეტყვი როდოს დავიძინო, დედაჩემი კი არ ხარ!"
ლისა: "მართალია! შენზე ვზრუნავ! დედაშენი არ ვარ! მე შენი მეგობარი ვიყავი ჯენ..."
ჯენი: "მართალია იყავი... ახალ კი უბრალოდ ტვირთი ხარ!"
ლისა: "რა მოხდა ჯენ.. იმ დღეს როდესაც ორი დღით გაუჩინარდი... ხუთი წლის უკან... რა მოხდა ისეთი... რა მოხდა ისეთი რომ მე საუკეთესო მეგობარი დავკარგე... მითხარი!! ეშმაკმაც წაიყო მითხარი რა მოხდა ხუთი წლის წინ!!"
*ამის გახსენებაზე თვალები ამიცრემლიანდა, მაგრამ არ ავტირებულვარ*
ჯენი: "წადი და დაიძინე"
*შედარებით უფრო წყნარად ვუთხარი*
ლისა: "არა! ყველაფერს დღეს აეხდება ფარდა! ან მომიყვები რა მოხდა იმ დღეს ან სამუდამოდ დამკარგავ"
*მართალია უხეშად ვექცევი... ვაწვალებ, ვტანჯავ.... მაგრამ მისი დაკარგვა არ მინდა*
ჯენი: "რაც გინდა ის გიქნია... სულ ფეხებზე მკიდია"
ლისა: "კარგი... თუ ასეა... მართლა ვცდებოდი... იცი მეგონა ისევ ძველ ჯენის დავიბრუნებდი... მშვიდობით"
*თქვა და ოთახში გავიდა, მეც თავი ვერ შევიკავე აბაზანაში გავიქეცი, კარები ჩავკეტე და ცხარე ცრემლით ავტირდი... მე ის მიყავრს... ის ჩემი მეგობარია...* ჯენი: "რატომ?! რატომ?!"
*ბოლ ხმაზე დავიკივლე და მინას მუშტი დავარტი და გატყდა, ხელიდან კი სისხლი წამომივიდა... მაგრამ ამას ვერც კი ვამჩნევდი*
ჯენი: "რატოოომ?!! ამის დედაც... ყველაფერი მე რატომ უნდა გაგდავიტანო?!!!! რატომ მიწევს დავთმო ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები?!! რატომ ღმერტო რატოო..."
*ბოლოს ვეღარ გავუძელი და ატირებული, დაუძლურებული და განადგურებული ჩავიკეცე და ავქვითინდი და თან ხმადაბლა ვბურტუნებდი*
ჯენი: "შენი ბრალია... შენი ბრალია ჩენ... შენ რომ არა...შენ რომ არა არც თეჰიონის დაკარგვა არ მომიწევდა... არც ჩემი ოჯახის...არც ჩემი მშვიდი ცხოვრების... არც კეთილი ჯენის რომელიც ადრე ვიყავი.. ახლა კი... ახლა კი მეგოვარიც მტოვებს... შენი ბრალია ჩენ.. შენი ბრალია"
ლისა: "ჯენი? კარგად ხარ?... კარები გააღე... ჯენ ვნერვიულობ... კარები გააღე გთხოვ..!"
*ლისა კარებზე აკაკუნებდა გაუჩერებლად... მაგრამ მას არ ვუსმენდი... და ნელ-ნელა და ჩურჩულით ვიმეორებდი "ჩენ შენნი ბრალია... შენი ბრალია... შენ რომ არა..." ამ დროს გასაღების და კარების გაღების ხმა გავიგე, როგორც ჩაბს ლისამ დამატებით იგასაღებიტ გააღო კარები. კარები გააღო და გაშეშდა... თვალი მოავლო გატეხილ მინას რომელზეც ჩემი სისხლი იყო, ირგვრილ მიმოყრილ ნივთებს... და მე... მე რომელიც ნიჟარასთან ვიყავი ჩაკეცილი, ვტიროდი და ერთსა და იმავეს ვიმეორებდი და თან სისხლი დაუჩერებლად მომდიოდა ხელიდან*
*2საათის შემდეგ*
*თვალები გავახილე და ჩემს წინ მჯდომი ლისა დავინახე, იმკს დანახვაზე რომ გავიღვიძე მაშინვე წამოდგა და წყლით სავსე ჭიკა მომაწოდა... მეც ნელა წამო დექი და საზურგეს მივეყრდენი, ლისაც მომეხმარა და წყალი დავლიე.. ახლა თავს უკეთ ვგრძნობ*
ჯენი: "რა მოხდა..."
ლისა: "ეგ შენ უნდა მითხრა... შენი ყვირილი გავიგე და მაშინვე გამოვიქეცი... შემდეგ მსხვრევის ხმა... მაგრამ კარები ჩაკეტილი იყო ძლივს გავაღე კარები... და შენ დაგინახე... ჯენი რა მოხდა სინამდვილეში არ მეტყვი..?"
ჯენი: "ლისა გთხოვ ნუ დამაძალებ... ამკთ საფრთხეში ჩავარდები... არა.. ვერ გეტყვი სიმართლეს... ძალიან დაიტანჯები... თუ სიმართლე გეცოდინება ის შენ გაწამებს...'
ლისა: "მე ისედაც ვიტანჯები ჯენ... არაფერი მაქვს დასაკარგი... ოჯახი დავკარგე, მეგოვარი დავკარგე, იმდოც დავკარგე... მეტი რაღა მაქვს დასაკარგი? ნუთუ გამაჩნია კიდევ რამე ამ უბადრუკი სიცოცხლის მეტი?! ვინ... ჯენ ვინ მაწამებს?"
ჯენი: "ლისა გთხოვ..."
ლისა: "მინდა ყველაფერი ვიცოდე... დამიჯერე.. მენდე... ვინ მაწამებს?"
ჯენი: "ჩ-ემი ხმა... ჩენი..."
ლისა: "ამას პირველად ხომ მაინც არ გააკეთებს არა..."
ჯენი: "რა? რას ქვია პირველად არ გააკეთებს? ჯენ... არ მითხრა რომ_"
ლისა: "არ მინდოდა ეს გცოდნოდა... მან ეს ორჯერ გააკეთა... ორჯერ საშინლად მაწამა... პირველად 10წლის წინ როდესაც მომიტაცა და აქ მომიყვანა... მეორედ კი 5წლის შემდეგ როდესაც... შენ შეიცვალე... მე კი გაქცევა დავაპირე"
*გაოცებისგან პირზე ხელი ავიფარე. ახლა ძალიან გაოცებული და გაბრაზებული ვიყავი, თავი ვე რშევიკავე და ცრემლები წამომივიდა*
ჯენი: "ლისა... მაპატიე... გთხოვ... არ ვიცოდი"
ლისა: "ეს შენი ბრალი არ არის, ახლა კი მომიყევი რა მოხდა 5წლის წინ"
ჯენი: "კარგი მოგიყვები"
*End of flashback*
*ამაზე ვფიქრობდი და უეცრად ვიღაცამ პირზე ხელი ამაფარა და სადღაც ჩიხში შემათრია. კაცს შევეწინააღმდეგე, ხუთი წელი ტყუილად კი არ მწვრთნიდნენ.. მაგრამ ის ჩემზე ძლიერი გამოდგა... უდავოა რომ გამოგზავნილი მკვლელია! ის გამოგზავნეს რათა მე მოვეკალი, სწორედ ამ მომენტში თაე გამოჩნდა, ზლაიან შეშინებული ვიყავი... ლიზი მოვიდა და მანუგეშებდა... მაშინ დავრწმუნდი თუ როგორი ძუკნაც გავხდი... მათ ცუდად ვექცეოდი რადგან ვეჭვიანობდი... მაგრან ამავე დრის ეს ჩემი ბრალიც იყო.. მას ჩავეხუტე... არ ვიცი ეს რარომ გავაკეთე... მაგრამ თავი უფრო დაცულად ვიგრძენი. შემდეგ მივხდი რომ თეჰიონს დახმარება სჭირდებოდა ამიტომ იარაღი მოვიმარჯვე და კაცს დავუმიზნე, მაგრამ ვიღაცამ დამასწრო, გვერდიტ რომ გავიხედე ჩემი კონკურენტი ჯონგუკი დავინახე, ეს ბიწი ყოველთვის ხელს მიშლის... მაგრამ ამჯერად დამეხმარა. მან კაცს პირდაპირ შუბლსი ესროლა ისიც დაეცა და მოკვდა*
- ჯონგუკის ფოვ -
ჯისუ: "ძამიკო ჩამოვედით, გაიღვიძე... ჯონგუუკ.... ოე ვირი აეგდე რაა დავიღალრ უკვე..."
ჯონგუკი: "რა... რა მოხდა...."
*უცებ წამოვხტი როდესაც ჯისუმ თავში წამომარტყა*
ჯისუ: "მოვედით მეთქი!".
ჯონგუკი: "რაღაც ზედმეტად ხომ არ მიბედავ?!"
ჯისუ: "კარგი ძამიკო ბოდიში. ახლა აეგდე"
ჯონგუკი: "ოხ ეს გოგოო..."
ჯინი: "მართლაია... 5წუთია რაც გაღვიძებს და ვერ გაგაღვიზა"
ქაი: "ადექი ჩქარა საქმე გვაქვს"
ჰოსოკი: "და რა საქმე?"
ჯონგუკი: "ხო რა საქმეზე საუბრობ"
ქაი: "სხვის სახლში მივდივართ... ხცარიელები ვერ მივალთ... მაღაზიაში შევიდეთ"
ჯონგუკი: "რა? შენ გააფრინე. მარტო წადი თუ გინდა"
ჯინი: "არა ყველა წავალთ"
ჯონგუკი: "აჰჰჰჰ"
*ბოლოს ძლივს ჩამომიყვანეს მანქანიდან და მაღაზიაში წავედით. დავიაკრგეთ ამიტომ გადავწყვიტეთ ჯისუს ჯიმინისთვის დაერეკა. ასრც მოიქცა მან კი ადგილმდებარეობის ლინკი ჩააგდო. წასვლას ვაპირებდით ეოდესაც კივილი მომესმა*
ქაი: "გაიგონეთ"
ჯონგუკი: "როგრც ჩანს მარტო მე არ გამიგონია"
*იმ ადგილოსკენ დავიძარით, ჯისუც ჩვენთან ერტად წამოვიდა, მარტო არ დავრჩებიო... იქ კი ნაცნობი სახეები დაგხვდა. ჯენი, ლიზი, თეჰიონი და ჩენის ერთ-ერთი კაცი, რომელიც თეჰიონს ეჩხუბებოდა. მან ჯიბიდან იარაღი ამოიღო, შევამჩნიე რომ ჯენიმ ეს შეამჩნია და მეც ავიღე იარაღი და კაცს პირდაპირ შუბლში ვესროლე, ჯისუ ამაზე გაფითრდა და დაეცა, საბედნიეროდ და საეჭვოდ... ჯინმა ის დაიჭირა. შემდეგ ლიზიც ჯისუსთან გამოიქც და მასთან ჩაიმუხლა*
ლიზი: "ჯისუ..?"
*მაგრამ ის გათიშული იყო ამიტომ შენდეგ მე ამომხედა"
ლიზი: "ა-აქ საერთოდ რა ხდება? ამიხსნით ვინმე? რა ჯანდაბა გააკეთე?"
თეჰიონი: "იარაღი რატომ გაქვთ?"
ჯენი: "თაე..."
ლიზი: "ჯისუ სახლში წავიყვანით და იქ ვისაუბროთ. ჯენი შენც მოდოხარ გინდა თუ არა!"
ჯენი: "მე.."
თეჰიონი: "დაყრუვდი?!! ჩვენთან ერთად მოდიხარ"
*თეჰიონმა ბოლო ხმაზე უღრიალა*
-ლიზის ფოვ -
*ყველანი სახლში შევედით. ჯინს ხელში ჯისუ ეკავა და ის მდივანზე დააწვინა, გაოგნებულმა აიუმ რა ექნა არ იცოდა ამიტომ მააშინვე წამლების ყუთი მოარბენინა. ბიჭევი დაჯდომას ვერ ბედავდნენ და იქვე აეტუზნენ. ჯონგუკი კი ვითიმც არაფერი დაჯდა და ფეხიფეხზე გადაიდო. იუნგი თეჰიონს მივარდა და კითხვების სმა დაუწყო. მამაც ყველაფერი აუხსნა*
ჯისუ: "რ-ა მოხდა?"
*უცებ ჯისუს ხმა გავიგონეთ*
ლიზი: "კარგად ხარ?"
ჯინი: "რამე ხომ არ გტკივა?"
ჯისუ: "არა არა... კარგად ვარ... მოიცადე წეღან... შენ.. ჯონგუკ... შენ იმ კაცს ესროლე"
ჯონგუკი: "გამარჯობა შენი"
ლიზი: "კარგით ახლა მგონი ფროა ყველაფერი ამიხსნათ"
ჯონგუკი: "არაფერია ასახსნელი"
ლიზი: "რას ქვია არაფერია?! შენ... ადამიანი მოკალი"
ქაი: "ლიზი დამშვიდდი..."
ლიზი: "როგორ მეუბნები რომ დამშვიდდე??!!"
ჰოსოკი: "ამასთან დაკავშირებით არაფრის თქმა არ შეგვიძლია..."
თაე: "არა! ყველაფერს მოყვებით"
ლიზი: "კარგი... მაშინ ჯენი... *ჯენისკენ შევტრიალდი მანაც მაშინვე ამომხედა* იარაღი რატომ გქონდა?"
ჯენი: "მე.."
ლისა: "ჯენი?!"
*უცებ კარები ლისამ შემოაღო რომელიც ჯენისთან მივიდა და გადაეხვია"
ჯენი: "აქ რას აკეთებ?"
ლისა: "ლიზიმ დამირეკა... მითხრა რომ აქ მოვსულიყავი"
ლიზი: "ლისა კარგ დროს მოხვედი საყვარელო"
ლისა: "უნნი ამიხსნი აქ რა ხდება?"
ჯენი: "უნნი?"
ლიზი: "ლისა... ახლა ჯენი მოყვება ყველაფერს... თუ რა მოხდა 5წლის წინ... თუ რატომ უღალატა თაეს... თუ რატომ მოკლა ის ჯენი რომელიც ადრე იყო... ან რატომ ატარებდა თან იარაღს"
ლისა: "უნნი...ეს...მე-მე ყველაფერი გავიგე"
ლიზი: "რა?"
ლისა: "გუშინ მე და ჯენიმ ვისაუბრეთ..."
ლიზი: "...კარგი ახლა კი დროა ჩვენ გავიგოთ თუ რა ხდება"
აიუ: "ძლაიან მაინტერესებს ამ გველმა რა ჩაიდინა"
ჯისუ: "ჯენი გელოდებით"
ჯენი: "კარგი ყველაფერს მოგიყვები"
*ამის თქმა და ყველანი მდივანზე ჩამოჯდა. ქაი, ჰოსოკი და ჯონგუქი ვითომც არ გვაინტერესებსო ეს ამბავი ისე იჯდნენ და გვიყურებდნენ. ჯისუ კი მდივანზე იწვა და დაღლილი გამოხედვა ქონდა,მასთან კი ჯინი იჯდა. იუნგი და თეჰიონი ერთად ჩამოჯდნენ იქვე მდგარ მდივანზე. ჯიმინი კი კედელს აეტუზა და ინტერესით საცსე თვალებით შესცქეროდა ლისას, თიტქოს სადაცაა შეჭამსო. ერთმანეთს იცნობენ? ლისას ის არ შეუმჩნევია... რადგან ლისა ზურგით იდგა, თან ჯიმინი მოშორებით იდგა. აიუ და მე ერთად დავჯექით ჯენის მოპირდაპირედ*
ჯენი: "5წლის წინ ჩვეულებრივი გოგონა ვიყავი... რომელსაც თავდავიწყებით შეუყვარდა კიმ თეჰიონი *თეჰიონს გახედა* და მის შეყვარებულას იქცა, ვიყავი გოგონა რომელსაც გვერფით დედა და მამა ედგნენ, მყავდა ნახევარ ძმაც. მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში მთავარი ადგილი თაეს.... არა თეჰიონს და ლისას ეჭირათ. მაგრამ ყველაფერი შეიცვალა 15ივნისს... ეს დღე კარვად მახსოვს... სკოლაში ვიყავი... თეჰიონს დავემშვიდობე და ლისას მოსაძებნად წავედი რათა სახლსი ერთად წავსულიყავით, მაგრამ ვიღაცამ პირზე ნაჭერი ამაფარა და გავითიშე. თვალები რომ გავახილე ერთ ბნელ ოთახში ვიყავი... და წინ... წინ კი ჩემი საკუთარი ძმა იდგა და იღიმოდა... ჩემმა ნახევარძმამ ჩენმა გამიტაცა!"
ლიზი: "ჩენი?!"
აიუ: "მე ჩენი კარგი ადამიანი მეგონა"
ჯისუ: "არა ის არ არის კარგი ადამიანი... ის... *ჯონგუქს გახედა და შემდეგ ისევ მე და აიუს შემოგვხედა* ის მაფიოზია"
ჯენი: "ხო... ეს სიმართლეა... ჩემი ოჯახი ამაშია გარეული. მამაჩემი მაფიის ბოსი იყო... მაგრამ საქმე იქამდე მივიდა რომ მან გადაწყვიტა ეს საქმე ჩემთვის გადმოებარებინა... რადგან ჩენი გაუწონასწორებელი და ზედმეტად შეუწყნარებელი იყო... არავის დაინდობდა... და ამავე დროს ლოგიკურად აზროვნება არ შეულძლია.ჩემი ოჯახის საქმიანობა არ ვიცოდი...მაშინ მხოლოდ 17წლის ვიყავი, ეს მაშინ გავიგე როდესაც ჩენმა გამიტაცა მან მითხრა ყველაფერი. ის მე მადანაშაულებდა რადგან ადგილი წავართვი. ის ცდილობდა დაენტკიცებინა რომ მე სუსტი ვიყავი... ასეც არის... მე ვერ შევძლებდი ამას.... მან ჩემს წინ 3ადამიანი მოკლა... გესმით? ორს პირდაპირ შუბლში ესროლა ერტი კი ჩემს თვალწინ აწამა... აწამა.. საშინლად... მან მამას დაურეკა და უთხრა რომ მე უარს ვამბობდი ამ ყველაფერზე... მართლაც არ მინდოდა სხვისთვის სიცოცხლის წართმევა... ჩენმა მაიძულა რომ თეჰიონს დავშორებოდი... მაიძულა და მითხრა რომ ვყოფილიყავი უხეში და არავინ დამენდო... თუ არადა... ის დედის სიკვდილით დამემუქრა... ჩვენ საერთო დედა არ გყვავდა... ჩემს დედაჩემი ძაკიან ძულდა... დედამ ის როგორც შვილი ისე მიიღო მაგრამ მას ეს არ აინტერესებდა... ის ცხოველია! ნამდვილი ცხოველი!"
ჯონგუკი: "ვიცი... ეგ ნაბიჭვარი ნამდვილი ცხოველია"
*ყველამ ჯონგუკს გავხედეთ მან კი განაგრძო*
"ის დაუნდობელია... ის ასეთად დაიბადა... მან... მან ყველაზე ძვირფასი წამართვა... 10წლის წინ მან მოკლა ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი. 19 წლის ასაკში ისე მოკლა ადამიანი ხელი არც აუკანკალდა... მე მაშინ მხოლოდ 14 წლის ვიყავი... 10წლის წინ... მე ის დავკარგე"
*თქვა და ცრემლი ჩამოუვარდა... არავინ მოელოდა ამას... ნუთუ ჯონგუკსაც სეუძლია ტირილი?...*
ლისა: "ის არაკაცია... მის გამო დავკარგე ოჯახი... მან მე მომიიტაცა... მაწამებდა და ცხოვრება ჯოჯოხეთად მიქცია... ამ ჯოჯოხეთში ერთადერთი სინათლე ჯენ შენ იყავი რომელიც ჩაქრა... მაგრამ მე გუშინ ეს სინათლე ისევ შევძელი და ისევ ანვანთე..."
ჯენი: "მან ბევრი ცუდი გააკეთა... ლისა გაიტაცა... და ჩვენთან მოიყვანა... მე სულელმა კი ვიცოდი რომ ის უბრალოდ ქუჩაში იპოვა და გადაარჩინა... მაშინ 10წლისები ვიყავით... დავახლოვდით და მეგობრებად ვიქეცით. 17 წლის ასაკში დავშორდით ერთმანეთს და მას ძალიან ცუდად ვექცეოდი. ამ ქცევებს ისე მივეჩვიე... თითქოს მარტლაც ასეთ ადამიანად ვიქეცი... თავიდან ყოველთვის ვნაბობდი ჩემს მიერ გაკეთევულ ყოველ საქციელს მაგრამ შემდეგ... ვეღარაფერს ვგრძნობდი... ის იარაღი... იარაღი კი თავდასაცავად მაქვს... რადგან ჩემ იძმა დაბრუნდა... ის უნივერსიტეტში ვნახე... მან... მან დედაჩემი მოკლა... სწორედ ამიტომ მე ვაპირებ შური ვიძიო... აქ კი იმიტომ ჩამოვედი რომ.. ლიზი მინდა ბოდიში მოგიხადოთ... ჩენმა პირობა არ შეასრულა და დედა მომიკლა... ასე რომ შემიძლია ძუკნა ჯენის როლი აღრა ვითამშო... მინდა ისევ ის ჯენი ვიყო... თეჰიონ გთხოვ მაპატიე... ლიზი, თაე.... მართლაც ძალიან ვწუხვარ..."
*თავი ჩადო და აქვითინდა, ძალიან შემეცოდა... მივედი და გადავეხვიე, თან ვანუგეშებდი*
თაე: "ჯენი... მე... არ ვიცოდი რისი გადატანა მოგიწია... მეც ვწუხვარ... მე შენ მიყვარდი და უნდა მივმხტარიყავი რომ ამის გამკეთებელი არ იყავი... არ მიღალატებდი..."
ჯენი: "მინდა შენ და ლიზი ერთად იყოთ... არ ვაპირებ ხელი შეგიშალოთ.."
ჯონგუკი: "იმ ნაბიჭვარმა მითხრა რომ აქ მისი გოგოსთვის შურის საძიებლად დაბრუნდა"
ჯენი: "აქ იმისთვის დაბრუნდა რომ ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები გაანადგუროს... რადგან... მე მისი შეყვარებული მოვკალი. ეს იმიტომ რომ მან დედა მომიკლა! ახლა კი ლისა საფრთხეშია..."
ლიზი: "ჯონგუკ... შენ... შენზე რას იტყვი..."
ჯონგუკი: "უკვე ძალიან მომბეზრდა... თავი მომაბეზრეთ... კარგი მაშინ გეტყვით, მე მაფიის ლიდერი ვარ! ახლა კი რადგანაც ეს უკვე იცით... მგონი ჯობია მოგკლათ"
ლიზი: "ნუ მეთამაშები ჯონგუკ!"
ჯონგუკი: "და რატომ უნდა გეთამაშებოდე პატარავ"
თაე: "შენ_"
*თაე უეცრად წამოფრინდა მაგრამ იუნგიმ დაასწრო და ჯონგუკს საყელოში ეცა"
იუნგი: "ჩემს დას თუ რამეს დაუშავებ ბავშვო. გპირდები აქვე მოგკლავ"
ჯონგუკი: "ოუ.... ლიზი შენ ძმაზე არ იცი ხომ ჯერ... ვა... ნეტა როგორ გაგიხარდება საბოლოოდ მის საიდუმლოს რომ გაიგებ"
*იუნგის ისევ მის საყელოში ქონდა ხელი მოკიდებული. ჯონგუკი კი იღიმოდა. იუნგიმ ხელი გაუშვა და უკან გადადგა ნაბიჯი*
ლიზი: "იუნგი... რაზე საუბრობს ჯონგუკი"
აიუ: "შუგა რას მალავ?"
იუნგი: "ეს დიდი ხნის წინ უნდა მეთქვა... მე.. მე ადრე მაფიის ლიდერი ვიყავი... მაგრამ ყველაფერი მივატოვე რადგან ჩემს ოჯახს საფრხე დაემუქრა... თქვენს გადასარჩენას ეს საქმე მივატოვე, და ჩემი ადგილი კი ჯონგუკმა დაიკავა... მაპატიეთ რომ აქამდე არ გითხარით"
აიუ: "იუნგი... ეს..."
ლიზი: "შენ მე მომატყუე..."
იუნგი: "მაპატიეთ.."
*მე უეცრად გავექანე და იუნგის ჩავეხუტე*
ლიზი: "მადლობა რომ ჩვენს გადასარჩენად ამ საქმეს თავი დაანებე. მიყვარხარ ჩემო უჟმურო
ძამიკო"
*იუნგიმაც მომხვია ხელები და ასე ვიდექით ერთმანეთზე ჩახუტებულები*
აიუ: "ლიზი მე აღარ მიმიშვებ?"
*თქვა ხუმრობით აიუმ, მეც იუნგი მას დავუთმე და ახალა ის გადაეხვია იუნგის*
ჯონგუკი: "რა საყვარელი სანახავია"
ლიზი: "ჯონგუკ... ანუ მაფიის კიდერი ხარ... რატომ გადაწყვიტე ჩემთან თამაში..."
ჯონგუკი: "სასაცილოა ლიზი... მაგრამ მე მართლა შემიყვარდი. მაგრამ ჩენი ყველაფერს გააკეთებს რომ ჩემთვის ძვირფასი წამართვას... ამიტომ ლიზი მე შენ გთმობ.. იმედი მაქვს ბედნიერი იქნები*
*თქვა და გარეთ გავიდა*
იუნგი: "ჩვენ ზევით ავალთ"
*აიუ და იუნგი ზევით ავიდნენ*
ჯიმინი: "ანუ ლისა გქვია..."
ლისა: "შენ ვინ ხარ"
ჯიმინი: "ნუთუ ვერ მცობ პატარა ქალბატონო?"
ლისა: "გარყვნილო?!!!"
ლიზი: "გარყვნილი?"
ჯიმინი: "გარყვნილი არ ვარ!"
ლისა: "როგორც ჩანს არც ისე ძლიერად დამირტყამს! კოდევ გინდა?"
ლიზი: "ჩიმ ეს ის გოგოა... რომელმაც... ანუ... ერთ ადგილას ერტი კარგად ამოგარტყა..."
ჯიმინი: "ლიზიი?!!
ლისა: "აქ რა გინდა"
ჯიმინი: "ჩემი სახლია! გინდა ჩემი ოთახი გაჩვენო?!..."
ლიზი: "ჯიმინ! გეყო! ლისა არ მოუსმინო ხუმრობს, მიდი ლისა აბაზანაში შეიყვანე წყალი შეისხას და გაგრილდეს"
ლისა: "კარგი"
- ლისას ფოვ -
*ჯენისთან მივედი და წამოვაყენე, და ორივენი აბაზანისკენ დავიძარიტ უკან კი იმ გარყვნილის, ჯიმინი რომ ქვია... მისი მოძახილო გავიგონე "აქ არ დაგვისრულებიაო". სულელი!*
ჯენი: "ლისა შეგიძლია ცოტახნით მარტო დამტოვო? მარტო შევალ აბაზანაში, ცოტა განმარტორბა მჭირდება"
ლისა: "არ ვიცი... კარგი... გარეთ დაგიცდი, ჰაერზე გავალ"
*აბაზანიდან გამოვედი და ჯენი მარტო დავტოვე, მისაღების გავლით კი გარეთ გავედი. მკსაღებში კი მხოლოს ლიზი თეჰიონი, ჩემთვის უცხო სამი ბიჭი და ის გარყვნილი იყვნენ. დარეთ დავედი და ვიფიქრე სახლს წრეს დავარტყამ მეთქი, ცოტას გულს გადავაყოლებ ამ მძიმე საღამოს შემდეგ. ხელები ჯიბეში ჩავიწყე და სიარული დავიწყე, ვფიქრობდი ყველაფერზე, ჩემს ტვინში დიდი ცუნამი იყო... მოგონებების ცუნამი, უეცრად ჯონგუკი დავინახე ხელში რაღაც ფოტო ეჭირა იმას უყურებდა. ფოტოს ხეკი გადაუსვა და წაიღიღინა რაღაც... ეს მელოდია ძალიან ნაცნობი იყო, ამავე დროს არ მეცნობოდა.. უეცრად, მომინდა მასთან მისვლა. ჯონგუკი ვერ მამჩნევდა... არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი, მე ახალა მაფიის ბოსთან მივდივარ გაუაზრებლად. ჯონგუკი ვერც იაზრებდა თი იქ მის გარდა კიდევ ვიღაც იყო, თავ ჩაღუნული ფოტოს უყურებდა და ლამაზ ღმაზე რაღაცას ღიღინებდა. ბოლოს საკმარისად მივუახლოვდი, მან კი ამომხედა. თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა*
ლისა: "კარგად ხართ..?"
ჯონგუკი: "რა შენი საქმეა?"
ლისა: "მართალი ხართ... უბრალოდ მეც არ ვიცი რატომ ვაკეთებ ამას... შეიძლება ჩამოვჯდე?"
*მან არაფერი მიპასუხა და უბრაკოდ სხვა მხარეს გაიხედა. მეც გვერდით მოშორებით მივუჯექი. მისი არ მეშინოდა... რადგან ვხედავდი ძვირფას ადამიანს გლოვობდა... არც ისე საშიში ჩანდა*
ლისა: "იცით... მეც ჩენის გამო დავკარგე საყვარელი ადამიანები"
ჯონგუკი: "ამას რატომ მიყვები"
ლისა: "არვიცი... უბრალოდ მინდა ამაზე ვიღაცას ვესაუბრო..."
ჯონგუკი: "და ჩემზე უკეთესი ვერავინ ნახე?"
ლისა: "იცით მართალი ხართ... მაგრამ მაინც თქვენთან მსურს საუბარი, ჩვენ ორივემ ჩენის გამო დავკარგეთ ძვირფასი ადამიანი... მან მე 10 წლის ასაკსში გამიტაცა, წამლებით გამაბრუა და მეხსიერება დამაკარგვინა... მაწამა და მას შემდეგ ასე ვარ...ერთხელ გაქცევაც დავაპირე მაგრმ ორმაგად მაწამა... ფეხზე და მუცელზე შრამი ისევ მაქვს..."
ჯონგუკი: "ვწუხვარ... ჩემი და... მან მე და მომიკლა... ის 10 წლის იყო... ახლა ცოცხალი რომ ყოფილიყო შენი ტოლი იქნებოდა... მე იმ ნაბიჭვარს მაშინ არ ვიცნობდი... მაშინ მხოლოდ და მხოლოდ 14წლის ბიჭი ვიყავი. მან ჩემი და გაიტაცა, რადგან მამაჩემს მტრობდა, შემდეგ კი ის მოკლა... ამის შემდეგ დავიფიცე რომ მას ჩემი ხელით მოვკლავდი! ამის გამო გავხდი მაფიის ბოსი! მე იუნგის ადგილი დავიკავე ჯერ კიდევ 20 წლის ასაკში. ბევრ ადამიანს წავართვი სიცოცხლე, რამოდენიმეჯერ გადავეღობე ჩენს... წინააღმდეგობების შედეგად ბევრი საქმე ჩაუვარდა... ახლა მალე კი მას ჩემი ხელით სიკვდილი ელოდება"
ლისა: "შენ შენი და მაინც გახსოვს... მე კი მხოლოდ ერთი ფოტოს ანარა ვარ.. არც არაფერი მახსოვს და არც კი მახსენდება... თუნდაც ერთი პატარა დეტალი..."
*ვთქვი და ჯიბიდან ფოტო ამოვიღე რომელსაც სულ დავატარებს და ჩავფიქრდი. უეცრად ჯონგუკის ხმამ გამომაფხიზლა*
ჯონგუკი: "ეს ფოტო საიდან გაქვს?!"