တောင်လေညှင်းအေးအေးလေးက ရေနံချေးဝနေတဲ့အနက်ရောင်သစ်သားပြတင်းပေါက်လေးကိုဖြတ်သန်းပြီး ငြိမ်းချမ်းစွာအိပ်ပျော်နေတဲ့ အကြင်သူနှစ်ယောက်ကို အအေးဓာတ်ပေးရန်ဆိုင်းပြင်ပေမဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လွတ်ထွက်သွားတော့မတက်ပွေ့ဖတ်ထားသူနှစ်ဦးကြောင့် အလျင်အမြန်ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားခဲ့ရပုံပေါ်တယ် ဆယ့်နှစ်ပေပတ်လည်အခန်းကျဥ်းလေးက သိပ်ကိုနွေးထွေးလှတယ်
ညဏ်းဧကရာဇ်က အသက်ရှူသံမှန်မှန်လေးနဲ့အိပ်မောကျနေတဲ့ သူ့ရှေ့ကလူသားကို မြတ်နိုးခြင်းအပြည့်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ငေးကြည့်နေလိုက်တယ် သူ့ကိုကြည့်ရတာ ဒီလိုမျိူးတသတ်လုံးငေးကြည့်နေရမယ်ဆိုရင်တောင် ငြီးငွေ့သွားမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါရဲ့ နှာတံလှလှလေးကို သူ့နှာခေါင်းထိပ်ဖျားလေးနဲ့ အကြိမ်များစွာပွတ်တိုက်လိုက်တယ်
*ကံကောင်းလို့ ကံကောင်းလို့ငါမင်းကိုလက်လွှတ်မိတော့မလို့ ငါမင်းကိုအပြည့်အဝဆုံးရှုံးရဖို့ သီသီလေးပဲလိုတော့တာ ကံကောင်းပေလို့ပေါ့ မင်းနှလုံးသားထဲမှာ ငါက အမြစ်တွယ်တဲ့အထိ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တည်ရှိနေသေးလို့*
ညဏ်းဧကရာဇ်က တဖန်ပြန်ပြီး နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်သိမ်းထားလိုက်တယ် နေအဂ္ဂါနိုးလာရင် သူ့ကိုထပ်ပြီးနှင်ထုတ်မလား ဒါမှမဟုတ် အိပ်မပျော်ခင်ကပြောခဲ့သလို မစွမ်းနိုင်တော့တဲ့အထိ ဒူးနဲ့တိုက်မလား နေအဂ္ဂါဒေါသနဲ့ဆိုတစ်ခုခုတော့ဖြစ်ဦးမှာသေချာသည် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်
နိုးမလာခင်အချိန်လေးတော့ ဒီလူသားကိုအပြည့်အဝ ပိုင်ဆိုင်ချင်မိသည်အရင်နေ့ရက်တွေကဆို စောစောထနေကျနေအဂ္ဂါက ဒီနေ့တော့ထူးဆန်းစွာနောက်ကျတဲ့အထိ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာအိပ်မောကျနေတယ်တဲ့ မဟုတ်မှလွဲရော နေအဂ္ဂါ လည်းသူ့လိုမျိူးပဲ သူနဲ့ဝေးတဲ့ရက်တွေမှာ အိပ်မပျော်စားမဝင်ဖြစ်နေခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိူးလား နေအဂ္ဂါကတော့ဘယ်လိုနေလည်း မသိပေမဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူစည်းဝါးကိုက်နေသည် အတွေးမှမဆုံးသေး ရင်ခွင်ထဲမှနေအဂ္ဂါရဲ့ လှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်နေမှုလေးကိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ညဏ်းဧကရာဇ် နှင်ထုပ်ခံရဖို့အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်
နေအဂ္ဂါက အတင်းကုန်းရုန်းထပြီးတော့
"ကလေးတွေကိုရေချိူးပေးရဦးမယ်"ဆိုပြီး ပလုံးပထွေးပြောလာသည်
ညဏ်းဧကရာဇ်နေအဂ္ဂါကို အတင်းဆွဲချပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲပြန်သိပ်ထားလိုက်သည်
"အိပ်ရေးဝအောင် ထပ်အိပ်ဦး ကလေးတွေကကျောင်းရောက်လို့စာတောင်သင်နေလောက်ပြီ"
နေအဂ္ဂါ အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေ၍လားမသိ ဟိုးအရင်အချိန်တွေတုန်းကလို သူ့ရင်ဘက်ပေါ်မျက်နှာအပ်ထားရုံမက နေအဂ္ဂါခြေထောက်တစ်ဖတ်က သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားကိုတိုးဝင်လာသည် ခြေချောင်းတွေက တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ယှက်နွယ်နေကြပြီး မနက်အိပ်ယာထစအချိန်ဖြစ်၍ သန်သန်မာမာယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ အရှေ့အလယ်ပိုင်းရပ်ဝန်းနားက ခပ်ကြီးကြီးမြွေနှစ်ကောင်က တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင် ဘဗျင်းထောင်ရင်း မာန်ဖီသည် နေအဂ္ဂါ ဦးနှောက်ကထိုအချိန်မှနိုးကြားလာပုံပေါ်သည် မှေးမှိတ်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေက ပြူးကျယ်လာပြီးနောက်မှ အော်... ဒါကဒီလိုပါလားလို့ စဥ်းစားမိသွားပုံပေါ်သည် မျက်တောင်တစ်ချက်နှစ်ချက်ခပ်၍ ညဏ်းဧကရာဇ်အား ဘာဖြစ်သလဲ ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ကြည့်ရှုသည်
"ကိုကို မဟုတ်လွဲရော မင်းငါ့ကိုအိမ်မက်မက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါရင်ဘက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက်တို့ရင်း ကလူကျီဆယ်လိုက်တယ်
"ငါမင်းကိုကူညီပေးမယ်လေ အဲ့ဒီ့အစား မင်းငါ့ကိုချစ်တယ်လို့ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြောပေးနိုင်မလား"
"ကိုယ့်ညာလက်က အကောင်းကြီးရှိသေးတယ် မင်း ဖယ်"
နေအဂ္ဂါက သူ့ကိုယ်မှာ ကပ်တွယ်နေတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ်ကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး ထထိုင်ဖို့ပြင်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါလက်မောင်းကို အချိန်မှီ
ဆောင့်ဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်အောက်မှာလှဲသိပ်လိုက်တယ်
"အလကားလုပ်ပေးမယ်ဆိုရင်ရော"
"မလိုဘူး...ကျေးဇူး"
နေအဂ္ဂါ သူ့ကိုအုပ်မိုးထားတဲ့ ညဏ်းဧကရာဇ် လက်ထဲကထဖို့ပြင်လိုက် ညဏ်းဧကရာဇ်က ပြန်ဆွဲချလိုက်နဲ့ အဖြစ်အပျက်က လုံးလည်ချာလည်လိုက်နေတယ် နောက်ဆုံး ညဏ်းဧကရာဇ် နေအဂ္ဂါကိုချုပ်ထားလိုက်နိုင်တယ်
🚨
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကို ခပ်ဖွဖွလေးထိကပ်လိုက်ပြီး နေအဂ္ဂါအောက်ပိုင်းကိုလွှမ်းခြုံထားတဲ့ ခြုံစောင်ထဲကိုလျှောဆင်းသွားလိုက်တယ် ချည်ထည်ညဝတ်ဘောင်းဘီပွလေးကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တော့ နက်ပြာရောင်အတွင်းခံအောက်မှာ ဖုဖောင်းနေတဲ့အရာလေးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရတယ် လက်ဖဝါးနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပွတ်တော့ ကော့တက်လာတဲ့ခါးသွယ်သွယ်လေးကို လက်တစ်ဖတ်ထဲနဲ့ဆွဲမလိုက်ပြီး အတွင်းခံကို အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းချောချလိုက်တယ် သူ့ခါးမှာနေအဂ္ဂါရဲ့ခြေထောက်တွေ ခွလျှက်သားပုံစံနဲ့ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖတ်ကိုပူးချည်လိုက်တယ် နေအဂ္ဂါက အိပ်နေရာကခေါင်းတစ်ဝက်ထောင်ကြည့်ပြီးပြောလာတယ်
"မင်း......"
နေအဂ္ဂါစကားမဆုံးခင် ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့အရာကိုထွေးငုံလိုက်တာမို့ နေအဂ္ဂါပြောလက်စစကားတွေတောင် ရပ်တန့်သွားရတယ်
"အမ်း...."
အလိုမတူပဲ ပွင့်ကျလာတဲ့ ညည်းငြူသံတွေကြောင့် နေအဂ္ဂါအောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိကိုက်ထားမိတယ် ပူနွေးတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေက သူ့အရာတစ်ခုလုံးကိုဆွဲငုံထားပြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုလုပ်နေတဲ့ အပြင်ထိုသူက ညဏ်းဧကရာဇ် ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် နေအဂ္ဂါကိုရူးသွပ်စေတယ်
ညဏ်းဧကရာဇ်အတွက်လည်း ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာကြောင့် သူ့သွားတွေနဲ့မခြစ်မိအောင်ဂရုတစိုက်လေးလုပ်ဆောင်နေရတယ်
ထိပ်ဖူးလေးကို လျှာဖျားနဲ့ အကြိမ်ရေများများဖိကပ်တော့ နေအဂ္ဂါ အိပ်ယာခင်းကိုတင်းကြပ်နေအောင် ဆုတ်ကိုင်ထားမိတယ်
ညဏ်းဧကရာဇ်က နေအဂ္ဂါ အရာကို အချိန်အတော်ကြာ ထွေးငုံထားပြီးနောက် နေအဂ္ဂါကိုယ်က တဆက်ဆက်တုန်ရီလာပြီး နေအဂ္ဂါရဲ့ကလေးလေးဆီမှအရည်ဖြူလေးတွေပျိူ့အန်ထွက်ကြလာတော့တယ် ထိုအရာကို ညဏ်းဧကရာဇ် မထွေးထုတ်မိခဲ့ သာယာလွန်းလို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့လေးတွဲ့တွဲ့ ညည်းသံလေးအဆုံးမှာ ညဏ်းဧကရာဇ် တစ်ချက်ပြုံးမိတယ် နေအဂ္ဂါက သူ့မျက်လုံးတွေကိုခပ်ဖွဖွမှေးမှိတ်ထားပြီး နားရွက်ဖျားလေးတွေက အနည်းငယ် သွေးရောင်သန်းနေသည် ညဏ်းဧကရာဇ်ကတော့ နေအဂ္ဂါရဲ့ ရှားရှားပါးပါး အရှက်သည်းနေမှုလေးကိုမြင်တွေ့ရတာကြောင့် အတော်လေးစိတ်ဓာတ်တက်ကြွလာခဲ့သည်။ နေအဂ္ဂါက ရှက်တက်သည်တဲ့လေ ဂင်းနစ်စံကြိမ်တင်နိုင်တဲ့အထိ ထူးခြားဆန်းပြားတဲ့ ကိစ္စကြီးမဟုတ်လား။
ညဏ်းဧကရာဇ် အတော်အူမြူးနေတာကြောင့် ဆီးဂုံမို့မို့ထက်က မှဲသေးသေးလေးကို သူ့နှာတံနစ်ဝင်သွားသည်အထိ ဖိကပ်အနမ်းပေးမိတော့ ပျော့အိနူးညံ့တဲ့အမွှေးခင်းလေးတွေနဲ့ သူ့ပါးပြင်ကမိတ်ဆက်မိတော့တယ်
"ချစ်တယ်..ငါမင်းကိုအရမ်းချစ်တာပဲ ကိုကိုရယ်..."
သူနေအဂ္ဂါကို မော့ကြည့်မိတော့ မှေးမှိတ်ထားတဲ့မျက်ဝန်းတွေက ပြန်လည်ဖွင့်ဟထားပြီး သူ့ကိုငုံ့ကြည့်နေသည် သူ့မျက်ဝန်းမှာစောစောကသာယာမှုတွေထင်ကျန်သေးပုံရသည် မျက်ရည်ကြည်လေးတစ်ထပ် ရစ်သိုင်းလွှမ်းခြုံနေသည်
"ငါတို့အရင်လို ပြန်နေလို့ရနိုင်မလား....
ညဏ်းဧကရာဇ်က သူ့ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်တယ်
"မဟုတ်သေးဘူး......ငါတို့အသစ်ကပြန်စကြမယ် "
"ကိုယ်မင်းကိုချစ်ခဲ့မိတာ နောင်တရတယ် အခုအချိန်သာကိုယ်မင်းကိုယုံကြည်မိလိုက်ရင် နောက်တစ်ကြိမ်နောင်တရမိမှာစိုးတယ်"
နေအဂ္ဂါက သူ့အောက်ပိုင်းမှာလွှမ်းခြုံထားတဲ့စောင်ကို မတင်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ကထလိုက်တယ် ပြီးနောက်ညဏ်းဧကရာဇ် လက်ချက်ကြောင့် ကုတင်ဘေးမှာပျံ့ကျဲနေတဲ့ သူ့ဘောင်းဘီကို အေးအေးဆေးဆေး ကောက်ဝတ်နေတယ်
"အဲ့လိုစကားတွေ မပြောပါနဲ့ကွာ ငါ...."
"ကိုယ်မင်းကိုကူညီပေးဖို့လိုလား"
နေအဂ္ဂါက ညဏ်းဧကရာဇ်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်တယ် ညဏ်းဧကရာဇ်က မကြာသေးခင်ကမှ ပြောခဲ့တဲ့ မင်းကိုချစ်ခဲ့မိတာနောင်တရတယ် ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းကြောင့် အတန်ကြာအောင်တိတ်ဆိတ်နေတယ်
"မလိုတော့ဘူးဆို ကိုယ်သွားနှင့်ပြီ မင်းကိစ္စရှင်းပြီးရင် ထွက်ခဲ့"
နေအဂ္ဂါက အခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ထွက်ခွာသွားတယ်
ညဏ်းဧကရာဇ် နာရီဝက်လောက်ကြာမှ သူ့အခန်းထဲကထွက်လာပြီး တစ်ခုခုကိုအတွေးလွန်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ သူ့ကားထဲကိုဝင်သွားတယ် ခဏအကြာမှာ အနက်ရောင်ကားတစ်စီးက တောအုပ်ဝိုင်းဝိုင်းလေးထဲကနေ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာသွားတော့တယ်
ထွက်ခွာသွားတဲ့ ကားလေးကို နေအဂ္ဂါမျက်စိတဆုံးငေးမောနေမိတယ် နောက်ဆုံးတော့လည်း ညဏ်းဧကရာဇ် က သူ့ဆီကနေ တစ်နည်းမဟုတ် တစ်နည်း နဲ့ထွက်ခွာသွားဦးမှာပဲ သူဘာကိုများအပူတပြင်းမျှော်လင့်နေမိသလဲလေ
ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး နေအဂ္ဂါက စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်ဘူး လုပ်သမျှအရာအားလုံးအလွဲလွဲအချော်ချော်ပဲ ညနေသုံးနာရီကိုကျော်လွန်တဲ့အခါ ကလေးတွေပါတဲ့ ဖယ်ရီကားအဖြူရောင်လေး ဂေဟာရှေ့မှာထိုးရပ်တာကိုမြင်မှ ကားဆီကိုအပြေးအလွှားသွားပြီး ကလေးတွေကို အောက်ချပေးဖို့ ဆိုင်းပြင်လိုက်တယ် သူတောင်မရောက်ခင်မှာပဲ အမျိူးသားတစ်ယောက်က ကလေးတွေကို ချီပိုးပြီး ကားပေါ်ကချပေးနှင့်ခဲ့ပြီးပြီ ကလေးတွေအကုန်လုံး မြေပြင်ပေါ်ချေချပြီးတာတောင် ကားဖြူလေးကမထွက်ခွာသေး ထိုအမျိူးသားက ကားပေါ်က တစ်ယောက်ယောက်ကို မရမကဆွဲချနေပုံပေါ်တယ် ခဏအကြာမှာ မိန်းမငယ်လေးတစ်ဦးက ကားပေါ်ကနေတွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် ဆင်းလာတယ် နေအဂ္ဂါက ထိုအမျိူးသားကို အံ့အားသင့်စွာနဲ့နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်
"မိုးဆွေ.....မင်းဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ"
ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကျိူင်းသန်မာပြီး မျက်နှာတစ်ဝိုက် ပါးသိုင်းမွေးတွေနဲ့ဖုန်းလွှမ်းနေတဲ့အမျိူးသားက နေအဂ္ဂါကိုမြင်တော့ သူ့ပုံစံနဲ့မလိုက်ဖတ်စွာ သွာဖြဲပြီး ကလေးဆန်စွာရယ်ပြလာတယ်
"အစ်ကို"
ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က ယောက်ျားတို့ထုံးစံအတိုင်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပုခုံးတိုက်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ် မိုးဆွေနောက်မှာ မခုတ်တက်တဲ့ကြောင်လေးလို ရပ်နေတဲ့ မိန်းမငယ်လေးကိုတော့ သေချာပေါက် နေအဂ္ဂါ
မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားတာပေါ့
Zawgyi
ေနာင္တ
ေတာင္ေလညွင္းေအးေအးေလးက ေရနံေခ်းဝေနတဲ့အနက္ေရာင္သစ္သားျပတင္းေပါက္ေလးကိုျဖတ္သန္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အၾကင္သူႏွစ္ေယာက္ကို အေအးဓာတ္ေပးရန္ဆိုင္းျပင္ေပမဲ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လြတ္ထြက္သြားေတာ့မတက္ေပြ႕ဖတ္ထားသူႏွစ္ဦးေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ရပုံေပၚတယ္ ဆယ့္ႏွစ္ေပပတ္လည္အခန္းက်ဥ္းေလးက သိပ္ကိုႏြေးေထြးလွတယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္က အသက္ရႉသံမွန္မွန္ေလးနဲ႕အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ သူ႕ေရွ႕ကလူသားကို ျမတ္နိုးျခင္းအျပည့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္ သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ ဒီလိုမ်ိဴးတသတ္လုံးေငးၾကည့္ေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၿငီးေငြ႕သြားမဲ့ပုံမေပၚဘူး ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါရဲ့ ႏွာတံလွလွေလးကို သူ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးနဲ႕ အႀကိမ္မ်ားစြာပြတ္တိုက္လိုက္တယ္
*ကံေကာင္းလို႔ ကံေကာင္းလို႔ငါမင္းကိုလက္လႊတ္မိေတာ့မလို႔ ငါမင္းကိုအျပည့္အဝဆုံးရႈံးရဖို႔ သီသီေလးပဲလိုေတာ့တာ ကံေကာင္းေပလို႔ေပါ့ မင္းႏွလုံးသားထဲမွာ ငါက အျမစ္တြယ္တဲ့အထိ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း တည္ရွိေနေသးလို႔*
ညဏ္းဧကရာဇ္က တဖန္ျပန္ၿပီး နေအဂ္ဂါကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်သိမ်းထားလိုက်တယ် နေအဂ္ဂါနိုးလာရင် သူ႕ကိုထပ္ၿပီးႏွင္ထုတ္မလား ဒါမွမဟုတ္ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ကေျပာခဲ့သလို မစြမ္းနိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ဒူးနဲ႕တိုက္မလား နေအဂ္ဂါဒေါသနဲ့ဆိုတစ်ခုခုတော့ဖြစ်ဦးမှာသေချာသည် ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
နိုးမလာခင္အခ်ိန္ေလးေတာ့ ဒီလူသားကိုအျပည့္အဝ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိသည္အရင္ေန႕ရက္ေတြကဆို စောစောထနေကျနေအဂ္ဂါက ဒီေန႕ေတာ့ထူးဆန္းစြာေနာက္က်တဲ့အထိ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ေမာက်ေနတယ္တဲ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ နေအဂ္ဂါ လည္းသူ႕လိုမ်ိဴးပဲ သူနဲ႕ေဝးတဲ့ရက္ေတြမွာ အိပ္မေပ်ာ္စားမဝင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဴးလား နေအဂ္ဂါကတော့ဘယ်လိုနေလည်း မသိေပမဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကေတာ့ သူ႕အေတြးနဲ႕သူစည္းဝါးကိုက္ေနသည္ အေတြးမွမဆုံးေသး ရင်ခွင်ထဲမှနေအဂ္ဂါရဲ့ လႈပ္စိလႈပ္စိျဖစ္ေနမႈေလးကိုခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ညဏ္းဧကရာဇ္ ႏွင္ထုပ္ခံရဖို႔အသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္
နေအဂ္ဂါက အတင္းကုန္း႐ုန္းထၿပီးေတာ့
"ကေလးေတြကိုေရခ်ိဴးေပးရဦးမယ္"ဆိုၿပီး ပလုံးပေထြးေျပာလာသည္
ညဏ်းဧကရာဇ်နေအဂ္ဂါကို အတင္းဆြဲခ်ၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲျပန္သိပ္ထားလိုက္သည္
"အိပ္ေရးဝေအာင္ ထပ္အိပ္ဦး ကေလးေတြကေက်ာင္းေရာက္လို႔စာေတာင္သင္ေနေလာက္ၿပီ"
နေအဂ္ဂါ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေန၍လားမသိ ဟိုးအရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းကလို သူ႕ရင္ဘက္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ထား႐ုံမက နေအဂ္ဂါခြေထောက်တစ်ဖတ်က သူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကိုတိုးဝင္လာသည္ ေျခေခ်ာင္းေတြက တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု ယွက္ႏြယ္ေနၾကၿပီး မနက္အိပ္ယာထစအခ်ိန္ျဖစ္၍ သန္သန္မာမာေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရပ္ဝန္းနားက ခပ္ႀကီးႀကီးေႁမြႏွစ္ေကာင္က တစ္ေကာင္နဲ႕တစ္ေကာင္ ဘဗ်င္းေထာင္ရင္း မာန္ဖီသည္ နေအဂ္ဂါ ဦးႏွောက္ကထိုအခ်ိန္မွနိုးၾကားလာပုံေပၚသည္ ေမွးမွိတ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ျပဴးက်ယ္လာၿပီးေနာက္မွ ေအာ္... ဒါကဒီလိုပါလားလို႔ စဥ္းစားမိသြားပုံေပၚသည္ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ခပ္၍ ညဏ္းဧကရာဇ္အား ဘာျဖစ္သလဲ ဆိုတဲ့အထာနဲ႕ ၾကည့္ရႈသည္
"ကိုကို မဟုတ္လြဲေရာ မင္းငါ့ကိုအိမ္မက္မက္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား"
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါရင်ဘက်ကို လက္ညွိုးနဲ႕ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္တို႔ရင္း ကလူက်ီဆယ္လိုက္တယ္
"ငါမင္းကိုကူညီေပးမယ္ေလ အဲ့ဒီ့အစား မင္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေျပာေပးနိုင္မလား"
"ကိုယ့္ညာလက္က အေကာင္းႀကီးရွိေသးတယ္ မင္း ဖယ္"
နေအဂ္ဂါက သူ႕ကိုယ္မွာ ကပ္တြယ္ေနတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ကို ဆြဲခြာလိုက္ၿပီး ထထိုင္ဖို႔ျပင္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါလက်မောင်းကို အခ်ိန္မွီ
ေဆာင့္ဆြဲၿပီး သူ႕ကိုယ္ေအာက္မွာလွဲသိပ္လိုက္တယ္
"အလကားလုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ေရာ"
"မလိုဘူး...ေက်းဇူး"
နေအဂ္ဂါ သူ႕ကိုအုပ္မိုးထားတဲ့ ညဏ္းဧကရာဇ္ လက္ထဲကထဖို႔ျပင္လိုက္ ညဏ္းဧကရာဇ္က ျပန္ဆြဲခ်လိဳက္နဲ႕ အျဖစ္အပ်က္က လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနတယ္ ေနာက္ဆုံး ညဏ္းဧကရာဇ္ နေအဂ္ဂါကိုချုပ်ထားလိုက်နိုင်တယ်
🚑
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြေလးထိကပ္လိုက္ၿပီး နေအဂ္ဂါအောက်ပိုင်းကိုလွှမ်းခြုံထားတဲ့ ၿခဳံေစာင္ထဲကိုေလွ်ာဆင္းသြားလိုက္တယ္ ခ်ည္ထည္ညဝတ္ေဘာင္းဘီပြေလးကိုေအာက္ဆြဲခ်လိဳက္ေတာ့ နက္ျပာေရာင္အတြင္းခံေအာက္မွာ ဖုေဖာင္းေနတဲ့အရာေလးကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ လက္ဖဝါးနဲ႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲပြတ္ေတာ့ ေကာ့တက္လာတဲ့ခါးသြယ္သြယ္ေလးကို လက္တစ္ဖတ္ထဲနဲ႕ဆြဲမလိုက္ၿပီး အတြင္းခံကို ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေခ်ာခ်လိဳက္တယ္ သူ့ခါးမှာနေအဂ္ဂါရဲ့ခြေထောက်တွေ ခြလွ်က္သားပုံစံနဲ႕ေျခခ်င္းဝတ္ႏွစ္ဖတ္ကိုပူးခ်ည္လိုက္တယ္ နေအဂ္ဂါက အိပ္ေနရာကေခါင္းတစ္ဝက္ေထာင္ၾကည့္ၿပီးေျပာလာတယ္
"မင္း......"
နေအဂ္ဂါစကားမဆုံးခင် ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕အရာကိုေထြးငုံလိုက္တာမို႔ နေအဂ္ဂါပြောလက်စစကားတွေတောင် ရပ္တန့္သြားရတယ္
"အမ္း...."
အလိုမတူပဲ ပြင့္က်လာတဲ့ ညည္းျငဴသံေတြေၾကာင့္ နေအဂ္ဂါအောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိကိုက္ထားမိတယ္ ပူႏြေးတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက သူ႕အရာတစ္ခုလုံးကိုဆြဲငုံထားၿပီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ေနတဲ့ အျပင္ထိုသူက ညဏ္းဧကရာဇ္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႕တင္ နေအဂ္ဂါကိုရူးသွပ်စေတယ်
ညဏ္းဧကရာဇ္အတြက္လည္း ဒါကပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႕သြားေတြနဲ႕မျခစ္မိေအာင္ဂ႐ုတစိုက္ေလးလုပ္ေဆာင္ေနရတယ္
ထိပ္ဖူးေလးကို လွ်ာဖ်ားနဲ႕ အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ားဖိကပ္ေတာ့ နေအဂ္ဂါ အိပ္ယာခင္းကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆုတ္ကိုင္ထားမိတယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္က နေအဂ္ဂါ အရာကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေထြးငုံထားၿပီးေနာက္ နေအဂ္ဂါကိုယ်က တဆက္ဆက္တုန္ရီလာၿပီး နေအဂ္ဂါရဲ့ကလေးလေးဆီမှအရည်ဖြူလေးတွေပျိူ့အန်ထွက်ကြလာတော့တယ် ထိုအရာကို ညဏ္းဧကရာဇ္ မေထြးထုတ္မိခဲ့ သာယာလြန္းလို႔ ထြက္ေပၚလာတဲ့ နေအဂ္ဂါရဲ့လေးတွဲ့တွဲ့ ညည္းသံေလးအဆုံးမွာ ညဏ္းဧကရာဇ္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိတယ္ နေအဂ္ဂါက သူ႕မ်က္လုံးေတြကိုခပ္ဖြဖြေမွးမွိတ္ထားၿပီး နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြက အနည္းငယ္ ေသြးေရာင္သန္းေနသည္ ညဏ္းဧကရာဇ္ကေတာ့ နေအဂ္ဂါရဲ့ ရွားရွားပါးပါး အရွက္သည္းေနမႈေလးကိုျမင္ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးစိတ္ဓာတ္တက္ႂကြလာခဲ့သည္။ နေအဂ္ဂါက ရွက္တက္သည္တဲ့ေလ ဂင္းနစ္စံႀကိမ္တင္နိုင္တဲ့အထိ ထူးျခားဆန္းျပားတဲ့ ကိစၥႀကီးမဟုတ္လား။
ညဏ္းဧကရာဇ္ အေတာ္အူျမဴးေနတာေၾကာင့္ ဆီးဂုံမို႔မို႔ထက္က မွဲေသးေသးေလးကို သူ႕ႏွာတံနစ္ဝင္သြားသည္အထိ ဖိကပ္အနမ္းေပးမိေတာ့ ေပ်ာ့အိႏူးညံ့တဲ့အေမႊးခင္းေလးေတြနဲ႕ သူ႕ပါးျပင္ကမိတ္ဆက္မိေတာ့တယ္
"ခ်စ္တယ္..ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ ကိုကိုရယ္..."
သူနေအဂ္ဂါကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ေမွးမွိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ျပန္လည္ဖြင့္ဟထားၿပီး သူ႕ကိုငုံ႕ၾကည့္ေနသည္ သူ႕မ်က္ဝန္းမွာေစာေစာကသာယာမႈေတြထင္က်န္ေသးပုံရသည္ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးတစ္ထပ္ ရစ္သိုင္းလႊမ္းၿခဳံေနသည္
"ငါတို႔အရင္လို ျပန္ေနလို႔ရနိုင္မလား....
ညဏ္းဧကရာဇ္က သူ႕ေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္တယ္
"မဟုတ္ေသးဘူး......ငါတို႔အသစ္ကျပန္စၾကမယ္ "
"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္ခဲ့မိတာ ေနာင္တရတယ္ အခုအခ်ိန္သာကိုယ္မင္းကိုယုံၾကည္မိလိုက္ရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေနာင္တရမိမွာစိုးတယ္"
နေအဂ္ဂါက သူ႕ေအာက္ပိုင္းမွာလႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ေစာင္ကို မတင္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚကထလိုက္တယ္ ၿပီးေနာက္ညဏ္းဧကရာဇ္ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကုတင္ေဘးမွာပ်ံ့က်ဲေနတဲ့ သူ႕ေဘာင္းဘီကို ေအးေအးေဆးေဆး ေကာက္ဝတ္ေနတယ္
"အဲ့လိုစကားေတြ မေျပာပါနဲ႕ကြာ ငါ...."
"ကိုယ္မင္းကိုကူညီေပးဖို႔လိုလား"
နေအဂ္ဂါက ညဏ္းဧကရာဇ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္ ညဏ္းဧကရာဇ္က မၾကာေသးခင္ကမွ ေျပာခဲ့တဲ့ မင္းကိုခ်စ္ခဲ့မိတာေနာင္တရတယ္ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ အတန္ၾကာေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္
"မလိုေတာ့ဘူးဆို ကိုယ္သြားႏွင့္ၿပီ မင္းကိစၥရွင္းၿပီးရင္ ထြက္ခဲ့"
နေအဂ္ဂါက အခန္းတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထြက္ခြာသြားတယ္
ညဏ္းဧကရာဇ္ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာမွ သူ႕အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး တစ္ခုခုကိုအေတြးလြန္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ သူ႕ကားထဲကိုဝင္သြားတယ္ ခဏအၾကာမွာ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးက ေတာအုပ္ဝိုင္းဝိုင္းေလးထဲကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္
ထြက္ခြာသြားတဲ့ ကားေလးကို နေအဂ္ဂါမျက်စိတဆုံးငေးမောနေမိတယ် ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ညဏ္းဧကရာဇ္ က သူ႕ဆီကေန တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း နဲ႕ထြက္ခြာသြားဦးမွာပဲ သူဘာကိုမ်ားအပူတျပင္းေမွ်ာ္လင့္ေနမိသလဲေလ
ထိုေန႕တစ္ေန႕လုံး နေအဂ္ဂါက စိတ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕မကပ္ဘူး လုပ္သမွ်အရာအားလုံးအလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ပဲ ညေနသုံးနာရီကိုေက်ာ္လြန္တဲ့အခါ ကေလးေတြပါတဲ့ ဖယ္ရီကားအျဖဴေရာင္ေလး ေဂဟာေရွ႕မွာထိုးရပ္တာကိုျမင္မွ ကားဆီကိုအေျပးအလႊားသြားၿပီး ကေလးေတြကို ေအာက္ခ်ေပးဖို႔ ဆိုင္းျပင္လိုက္တယ္ သူေတာင္မေရာက္ခင္မွာပဲ အမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္က ကေလးေတြကို ခ်ီပိုးၿပီး ကားေပၚကခ်ေပးႏွင့္ခဲ့ၿပီးၿပီ ကေလးေတြအကုန္လုံး ေျမျပင္ေပၚေခ်ခ်ၿပီးတာေတာင္ ကားျဖဴေလးကမထြက္ခြာေသး ထိုအမ်ိဴးသားက ကားေပၚက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မရမကဆြဲခ်ေနပုံေပၚတယ္ ခဏအၾကာမွာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ဦးက ကားေပၚကေနတြန့္ဆုတ္စြာျဖင့္ ဆင္းလာတယ္ နေအဂ္ဂါက ထိုအမ်ိဴးသားကို အံ့အားသင့္စြာနဲ႕ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္
"မိုးေဆြ.....မင္းဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ"
ခႏၶာကိုယ္က ထြားက်ိဴင္းသန္မာၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္ ပါးသိုင္းေမြးေတြနဲ႕ဖုန္းလႊမ္းေနတဲ့အမ်ိဴးသားက နေအဂ္ဂါကိုမြင်တော့ သူ႕ပုံစံနဲ႕မလိုက္ဖတ္စြာ သြာၿဖဲၿပီး ကေလးဆန္စြာရယ္ျပလာတယ္
"အစ္ကို"
ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ေယာက္်ားတို႔ထုံးစံအတိုင္းတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ပုခုံးတိုက္ၿပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ မိုးေဆြေနာက္မွာ မခုတ္တက္တဲ့ေၾကာင္ေလးလို ရပ္ေနတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးကိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ နေအဂ္ဂါ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတာေပါ့